స్వాగతం

సుస్వాగతం

కథా“కీయం”

తెలుగు కథా కమామీషు...!

వాడుక భాషలో తలెుగు కథ వచ్చి ఒక శతాబ్దం ప ైచ్చలుకు అయందనే విషయం మనందరకిీ విదతిమే. అసలు మనిషకిి మాట, ఓ భాష, నాగరకిత వచ్చినప్పట్నంచ ేకథ ప్ుట్టందని చెప్ాపలి. భాషకి లిపి రాని రోజులోో కూడా, తాను చూసని లేదా తలెిసిన విషయానిన మరో మనిషకిి చపెపప రతీి కథారూప్మే కదా! ఇలాంట్ ప్రశిోధనల మాటలు ఎలా ఉనాన, తెలుగు కథకి సవరణయుగం 1900 తరావతే వచ్చింది. నవరసాలు చ్చందించే కథలు కొనిన లక్షల సంఖ్యలో వచాియ. దరిమిలా కథ మనిషి జీవితంలో అంతరాాగంగా నిలిచ్చప్ోయంది. ఈ ప్రసిిితి సుమారు గా ఆ శతాబ్దం చ్చవర వరకు నడిచ్చంది. అయతే ప్రప్ంచీకరణ తరావత ఈ ప్రసిిితి లో మారుప వచ్చింది. మనిషి జీవితమే మారిప్ో యంది. ప్రుగుల ప్ందలేోో మనిషి దృకపథం మారిప్ోయంది. ప్ుసతక ప్ఠనం మందగించ్చంది. ప్తిరకలు మూత ప్డాా య. అంతరాా లం జీవితాలోో ఓ భాగం అయప్ోయంది. మారుతునన కాలమాన ప్రసిిితులలో ఇది తప్పదన ేనిజం ఒప్ుపకోవాలి. కాని.. మనం నషటప్ో యదేి ఏమిటనే ప్రశన వేసుకోవాలి.

కథ.. మన జీవితాలోో ంచ్చ వసుత ంది.

కథ.. మన జీవిత సతాయలని చపె్ుతుంది.

కథ.. మన జీవిత గమనానిన మారుసుత ంది.

ఓ దార ితనెున, నీతి నిజాయతీ, మంచ్చ చడెు, లాభం నషటం, కషటం సుఖ్ం... ఇవనీన మనకి తలెియచసేపవి కథలే.

మన జీవితాలతో ఇంతలా ప నువేసుకునన మన తలెుగు కథ, భాషతో ప్ాట్ మరుగున ప్డకూడదనే ఆలోచనకి రూప్ాంతరమ ేఈ "కథా మంజరి".

ఎప్పటక్ప్ుపడు కొతత కథలు రావాలి. మారుతునన కాలానిక ిఅనుగుణంగా కథలు రావాలి. కొతతతరంలో రచయతలు రావాలి. మన భాషని, మన కథని చ్చరంజీవిలుగా వచేి తరానికి ప్ువువలోో ప ట్ట అందించాలి.

ఈ ప్రయతనంలో ముందుకు వళోె్డానికి, మాకు మీ సహకారం కావాలి. అందుకు మీరు చేయవలసింది ఒకకటే... ఈ కథలిన ప్దిమంది చతే చదవిించండి. కొతత కథలు అందించండ.ి యువతరం కూడా కలం ప్ట్ట , మీ ఆలోచనలకి కథా రూప్ాలివవండి.

ఏ యుగంలోనెైనా...కథ మనిష ిమనుగడకు అవసరమని గురితంచండి!

జయంతి ప్రకవశ శర్మ

ఈ నెల విశిష్ట అతిథి

అది ప్ందొమిిది వందల ఏభ ై ఐదో సంవతసరం. యలమంచ్చలి ప్రా ధమిక ప్ాఠశాలలో, యామిజాల నారాయణ మూరిత గారనే ఓ తెలుగు మాష్ాట రు, ప్ట్ట మని ప్దేళ్లో లేని ఓ పిలోవాడికి తెలుగు ప్దయంలోని 'ముకతప్ద గరసత ం' వంట్ అలంకారాల మీద మమకారం నేరిపతే, మరో ఐదేళ్ళకే ఆ పిలోవాడు కురార డెై మరో అడుగు ముందుకు వేసప అవకాశం వచ్చింది. బ్ాలయ దశలోనే ప్రతేయక అనుమతితో మూడడుగులు ముందుకు వేసి, ప్దానలుగో ఏటా పి.యు.సి. లో అడుగుప ట్టన ఆ కురార డు రాసిన గేయం చూసి,

"ఈ గేయం నువేవ రాసావా?" అంటూ ఆ తరగతి తెలుగు మాష్ాట రు మొకకప్ాట్ సుబ్ాారాయుడు గారు నిలదీసారు.

గంభీరమ ైన ఆ మాటలు వినే సరికే కించ్చత్ భయప్డిన ఆ విదాయరిి "అవును సార్, నేనే రాసాను!" అంటూ చేతులు కట్ట కుని నిలబ్డాా డు. నమికం రాక "నువావ... నిజం చెప్ుప!" అంటూ ఆ మాష్ాట రు మళో్ల గట్టగా గదమాయంచారు.

"నిజం సార్! నేనే రాసాను, సరసవతి తోడు!" అంటూ కుడిచేతిని నెతిత మీద ప ట్ట కుని అమాయకంగా అనానడా విదాయరిి.

"బ్ేష్ రా! బ్ాగా రాసావు! నువువ కథలు ఇంకా బ్ాగా రాయగలవు. ఆ ప్ని చెయయ!" అంటూ మొకకప్ాట్ వారు, ఆ విదాయరిి భుజం తటాట రు. ఆ సంఘటన 1959లో అనకాప్లోి కాలేజీలో జరిగింది. ఆ ప్ో ర తాసహంతో కథ రాసి కాలేజీ మాగజ ైన్ కి ఇచాిడా విదాయరిి. ఆ తరావత అదే ఉతాసహంతో కథ రాసి "బ్ాల" మాసప్తిరకకి ప్ంపిత,ే వెంటనే ప్రచురితమ ైంది. అప్పట్కి ఆ విదాయరిి వయసు ప్ధ్ానలుగు సంవతసరాలు. అది మొదలు, గడిచ్చన అరవెై సంవతసరాల ప ైచ్చలుకు కాలంలో సుమారు నాలుగు వందల ప ైగా కథలు, ప్దిహేను నవలలు అవలీలగా రచ్చంచ్చన ఆనాట్ బ్ాల రచయత, నేట్ మేట్ రచయత శ్రర దివభాషయం రాజేశవరరావు గారు.

తెలుగు సాహితీ ప్రప్ంచంలో రాజేశవరరావు గారిని తెలియనివారు లేరని చెప్పడం అతిశయోకిత కాదు. అలనాట్ 'బ్ాల' మాసప్తిరక నుంచ్చ, నేడు తెలుగుభాషలో వెలువడిన అనిన దిన, వార, ప్క్ష, మాస ప్తిరకల వరకూ వీరి కథలు, ధ్ారావాహికాలు, నవలలు, నాట్కలు, సాహితి వాయసాలు, విశలోషణలు ప్రచురింప్బ్డాా య. రేడియో ప్రసంగాలలో స ంచరీలు సాధి్ంచ్చన ఈ సాహితి సవయసాచ్చ సంప్ాదకతవంలో 'అననమాచారయ జయంతి' సందరాంగా నాలుగు సంచ్చకలు కూడా వెలువడాా య. కథలు, నవలలు,

ధ్ారావాహికాలతో బ్ాట్ నాట్కలు, రేడియో ప్రసంగాలు, రూప్కాలు మొదల ైన సాహితీ ప్రకిరయలలో తనదెైన ముదర వేసుకునన శ్రర రాజేశవరరావు గారి కథల మీద ప్రిశోధనలు చేసి, ప్లువురు వివిధ విశవవిదాయలయాల నుంచ్చ "డాకటరేట్" ప్ ందారు. రాజేశవరరావు గారి రచనలు చాలా భాషలోో కి అనువదించబ్డినాయ. 'ప్రాయవరణం', 'ప్ారిశరా మిక భదరత' ల మీద వీరి ప్ుసతకాలు, రేడియో ప్రసంగాలు ఆయా రంగాలోో ప్నిచేసప వారి ప్రశంసలని అందుకునానయ. కొతతగా రచనలు చేసప ఔతాసహిక రచయత(తిర)లకు నిరంతరం తన సలహాలను అందిసూత , తెలుగు కథకు ప్రతయక్షంగా 'ఆకిసజను' అందిసుత నన శ్రర రాజేశవరరావు గారిని ప్రిచయం చేయడం సూరుయని ముందు దివిటీ చూప టటడమే అవుతుంది.

సాహితీ సభలు నుంచ్చ ఏ సభకు ఆహావనించ్చనా, కుో ప్త ంగా ఆహోాదకరంగా నాలుగు ముకకలు రాసుకొచ్చి, చదివి వినిపించే ఈ మితభాషి, నేట్కీ కలంతోనే శలవత కాగితం మీద నేరుగా తన రచనలను ప్ండిసాత రు. చ్చతుత కాగితం, తడబ్డిన అక్షరాలు కాన రాని వీరి రచనా ప్రసాి నం షషిటప్ూరిత చేసుకుంటే, వీరు డెబ్ ైా ఐదులో అడుగు ప టాట రు. విశాఖ్ప్టనంలోని "కోరమాండల్ ఫ రిటల ైజర్స" లో డిప్ూయటీ మేనేజర్ గా ప్దవి విరమణ చేసి, మరో ప్నెనండేళ్ళ ప్ాట్ ఆంధరప్రదేశ్ కాలుషయ నియంతరణ బ్ో రుా టెకినకల్ మ ంబ్ర్ గా సపవలు అందించారు. 1997 లో హెచ్ పి సి యల్ పపరలుడు తరావత రాజేశవరరావు గారు అందించ్చన సపవలకు గురితంప్ుగా, గణతంతర దినోతసవం రోజున "Best manager of the year" గా అప్పట్ జిలాో కల కటర్ చే సతకరింప్బ్డాా రు. ఓ ప్రయవేట్ కంప నీ ఉదో యగికి ఈ గౌరవం లభంచటం చాలా అరుదెైన విషయం.

ఇప్ుపడు విశాఖ్లోనే, భారాయమణితో విశరా ంతి జీవితం గడుప్ుతునన, ఈ అవిశరా ంత రచనా రాజేశవరరావు గారి అమాియ, ఇదదరు అబ్ాాయలు భారతదేశంలోనే సిిరనివాసాలోో ఉనానరు.

ఈ "కథా మంజరీ" ప్రా రంభ సంచ్చక, కథల నాయయనిరేణతగా మా అభయరినను మనినంచ్చ, మనినక ైన కథలను అందించ్చ, శుభారంభం గావించ్చన శ్రర దివభాషయం గారికి కృతజఞతలు తెలియ చేసుకుంట్నానం.

ఇదీ వరస

క్ర మ సంఖ్య రచన రచయిత

శ్రీ / శ్రీమతి / కుమారి

పేజీ సంఖ్య

1 తనలో తాను – అతనిలో తాను ఓలేటి శశి కళ 1

2 వ ైద్య ో నారాయణో హర ిః విర ించి 6

3 మనో వ ైకలోిం జగర్లపూడి భార్గవీ స్వర్ూప్ 17

4 ద్ిద్ుు కోలేని తపపు బాడిశ హనుమింత రావప 23

5 బొ మమలాట రాధిక మింగ పూడి 27

6 ఆద్ర్శ గాా మిం ద్ినవహి స్తోవతి 31

7 ఆతమ తృప్తి నిండూర స్ుింద్రీ నాగమణి 35

8 తెలుగు పలుకు పకకి శివపరసాద్రావప 39

9 కనువిపపు నిష్టల స్ుబరహమణోిం 42

10 మబుులోల నీళళు చూసత ప్ెబ్బులి హ ైమవతి 49

Pag

e1

మొదటి బహుమతి

ఓలేటి శశికళ

Pag

e2

తనలో తను- అతనితో తను! ఓలేటి శశికళ

నా అంతరాతమ ననను స్ాార్ధపర్ురాలివి అంటూ స్ాధిస్తూ ఉంట ంద.ి కానీ

నేనన దాన్ను స్ాార్ధం అన్న ఒపపుకోనన. భూమిమీద నాకు నేననగా న్నలబడి, స్వ్యంగా ఆలోచంచే విధం నాది అననకుంటా! చనుపపుడు మా తోటలో చెటల మీద పట ల కటటే తేనెటీగల చేతకాన్నతనం చతసి భలే చరాకేసేది. పిచి

పీననగులాల , చచేిలా పపవ్వా పపవ్వా తిరిగి పో గేస్నకొచి, అవి తినీతినక, ఆ రాణీ న్న పో షించ, ఆ గుడల నన మేప,ి పట ే న్నండా తేనెనన పో గేస్ాూ యి. చవ్ర్కు ఎవ్డో గోనె కపపుకున్న, ఆ తేనెపట ే పిండేసి తేనె తీస్నకుపో తాడు! “అవ్స్ర్మా అంత కష్ాే న్ను మరొకడికి తాయగం చెయ్యడం!!” అన్న కోపం తెచనికునేదాన్ను! కాల స్నలో ఒకస్ారి టంగుటూరి పరకాశం పంతులుగారి పాఠం చెపవ్తంటట టీచర్, తనన స్ంపాదించన స్ర్ాస్ాం దేశాన్నకి ధార్పో శార్ు అనగానే, కాల స్నలో చాలామంది ఆయ్న తాయగ న్నర్తికి ఉతేూ జితుల ై చపుట ల కొటాే ర్ు. కానీ అంతా ధార్పో సి, ఆఖరి రోజులు ఆయ్న దనర్భర్ దారిదరయంతో మిగిలిపో య్ార్ను విషయ్మే నా బుర్రలో రిజిసే్ర్ అయిపో యింది. “తనకు మాలిన ధర్మం ఎవ్రి కోస్మో ఎందనకు చెయ్ాయలి? అంతయ కాలంలో ఎందనకు కషేపడాలి?” అనే ఏదో న్నర్స్న భావ్ం ననను ఆవ్హ ంచంది. ఆ విధంగా న్నస్ాార్ధత,

పరోపకార్ం, తాయగ న్నర్తి వ్ంటి పదాలు అపశబాా లాల అన్నపించస్ాగాయి! దాన్నకి చనువ్యినపుటికీ, కొన్ను చనుపుట ికార్ణాలూ లేకపో లేదన! మూడో కాల స్న పెదా పరీక్షలోల “ఉను ఒకక పెన్నిలుకూ ములుల విరిగిపో యిందే. నీ దగగర్ మరోట ంది కదా! ఇస్ాూ వా?” అంటూ బతిమాలుతుంటట వ్నజమీద జాలిపడి పెన్నిలిచాి. ఇంతలో నా ములుల విరిగి నా పెన్నిలడిగితే మొహం తిపపుకున్న “టీచర్ తనన ననను డిసే్ర్్” చేసో్ూ ందన్న కంపల యింట్ చేసి, చవాట ల తిన్నపించ, చవ్ర్కు జరిగిన ఆలస్ాయన్నకి ఐదన మార్ుకలోల కాల స్న ఫసే్ట పో గొట ే కోడాన్నకి కార్ణమయింది! ఆ రోజే తనన శపధం చేస్నకుంది ” ఛసేూ బడిలో ఎవ్రికీ స్ాయ్ం చెయ్యకూడదన” అన్న! ఇంటలల మా అందరి పొ టాల లోల ంచ కాస్ూ కాస్ూ మిఠాయి తినేసి చటేచవ్ర్ మమమలిు ఊరిస్తూ తన మిఠాయి తినే చనునుయ్ాయ, అమమమమ ఇంటికి వెళితే తన పిలల లకు ర్హస్యంగా బూసే్ట పటిే మా అందరికీ నీళ్ళ పాల గాల స్నలు చేతిలో పెటటే వ్రాలు పినీు, పెదాయ్ాయకా య్ూన్నవ్రిిటీలో మా రీసెర్ి స్ాకలర్ల పరిశోధనలనీు తనవిగా పబ్లల ష్ చేస్నకున్న,య్ుజిసి గార ంట ల , ఫారిన్ టిరప్సి, టిరపపల్ డాకేరేట్ కొటటేసిన మా బయోకెమిసీే ీపొ ర ఫెస్ర్, పరతి ఒకకర్ూ. నాకు “అది మోస్ం చెయ్యడం కాదన కేవ్లం తమ పబ్ం గడుపపకున్న జీవితం స్నఖవ్ంతం చేస్నకోడాన్నకి ఒక మార్గం, ఒక జీవ్నస్ామర్ధయం, స్ౌలభయం మాతరమే అంటూ స్ాార్ధం యొకక విశార్ూపాన్ను

Pag

e3

ర్ంగుటదాా లలో చతపించార్ు. ఆ కానెిపే్స మనస్నకు పటటేసిన నేనన జీవితంలో మరి వెననతిరిగి చతస్నకోలేదన. నా వాయపార్ పరస్ాా నంలో భాగంగా నేనన పరా ర్ంభంచన ఫార్మస్తయటికల్ టెసిేంగ్ లాబ్సి ఉభయ్ తెలుగు రాష్ాే ీ లోల నంబర్ వ్న్ అవ్ాడాన్నకి కార్ణం నా దగగర్ును అతయంత కీలకమ ైన, స్మర్ధవ్ంతమ ైన మేన్ పవ్ర్! ఎకకడ బెసే్ట టెకీుషియ్న్, ఫార్మసిసే్ట, సెైంటిసే్ట ఉనాుడన్న తెలిసినా వెంటనే అతన్ననో మ ట ే పైెకి ఎకికంచ నా రెైవ్ల్ కంపెనీ ననండి నా కంపెనీకి లాగేయ్డం నా విజయ్ర్హస్యం. బ్లజినెస్ట ఎథిక్సి లేన్న మన్నషినన్న మా వాయపార్ పరతిదాందనాలు బహ ర్ంగంగానే విమరిిస్ాూ ర్ు. నాయయ్ంగా వాయపారాలు చేసి మటిే కొట ే కుపో యిన వాయపార్ స్ామాాజాయలు చతస్ాకా ” నవిా పో దనర్ు గాక నాకేటి సిగుగ ! నా చన్ను బొ జజ కు శ్రరరామర్క్ష! ఈ అరిచే వాళ్ళంతా ఆరేి వాళ్లల ! తీరేి వాళ్లళ!” అననకున్న చెవ్పలూ, మనస్త మూసేస్నకుంటా! అయితే పరతీ శరరషేమ ైన, లాభకర్మ ైన విషయ్ాన్నకీ ఎకకడో ఒక అదృశయ ర్ూపంలో చలుల ఒకటి ఉంట ంది! ఆ చలుల నా ఇలేల ! నా ఇంటాయ్నే! మహేష్ కుమార్! పేర్ును కిరయిేటివ్ జీన్నయ్స్ట గా అదనభతమ ైన స్ృజనాతమకతతో పెదా అడారెటేయిజింగ్ ఫర్మ కమ్ ఆరే్ స్తే డియోస్ట నడిపే ఆయ్న ఓ మననషుల తుటే. ”మా మహేష్ అంటటనే పది మందిన్న వెంటటస్నకు తిర్ుగుతూ, పదిమందికీ వ్ంద విధాల స్ాయ్ం చేస్తూ , మననషుల కోస్మే బతికే మా మన్నషి” అన్న సేుహ తులూ, బంధనవ్పలూ న్నరా్వందాంగా ఢంకాలు కొడుతూ ఉంటార్ు. ఎందనకు కొటేర్ూ! గాదె కింద పందికొకుకలాల చేర్తార్ు కదా! చెయియసేూ చనట ే కుపో యిే ఈ వ్యర్ధ బంధాల మీద నా ఆలోచనా వైెఖరి బాగా అర్ధమయినటటే ఉంటార్ు వీర్ంతా. వాళ్ళ అననబంధాలూ, ఆపేక్షలూ మహేష్ కే పరిమితం చేస్ాూ ర్ు. ఎంత తీస్నకుంటారో మరెంత పెడతారో పర్స్ుర్ంగా ఆ భగవ్ంతుడికే తెలుస్న. అంత వ్ర్కూ ఎందనకూ, నా పపటిేంటి వేపవ మహేషే ఆపూ బంధనవ్ప! పరతీ ఆర్ు నెలలకూ మా అతూ మామలనత, అమామనానులనత వెంట పట ే కుపో యి, నానా టెస్నే లూ, చెకప్స లూ చేయిస్ాూ ర్న్న అమమ చెపేు వ్ర్కూ కూడా నాకు తెలీనే తెలీదన! ” ఏదో చేస్నకోనీ! ననను వీటిలోల ఇనాాల్ా చెయ్యటటల దన అమమయ్ాయ!” అన్న నేనన అననకును రోజులు కోకొలల లు! మా ఆయ్నకు కూడా నా గురించీ, నా భావ్జాలం గురించీ అనీు తెలుస్ననకుంటా. కానీ ఇతర్ుల విధివిధానాల గురించ తీర్ుులిచేి మన్నషి కాదన. ఇది లోపం అన్న చెపిు స్వ్రించే వ్యకిూతాం కాదన! అలాగే తననన స్వ్రించ ేఅవ్కాశం కూడా ఇతర్ులకు ఇచేి మన్నషి కాడు. లివ్ అండ్ ల ట్ లివ్ టెైపప. జీవితంలో ఏ విషయ్ం గురించయినా నేనన చేతుల తేూ స్ానంటట, అది కేవ్లం ఆయ్న విషయ్ంలోనే! ఒకోకస్ారి నా మనస్న లోతులోల కి త ంగిచతసి, నా అంతర్ంగం చదివే శకిూ కూడా అతన్నకి ఉందేమో అన్న నాకననమానం. ఎందనకంటట నాకు అస్ౌకర్యం కలిగించే ఏ విషయ్మూ ఆయ్న పరస్ాూ వించర్ు, ఫో ర్ి చెయ్యర్ు. బహుశా ఆయ్న చేస్నకునే ఆ చను రోజువారి పవజ, ధాయనం వ్లన ఆయ్నకా శకిూ వ్చిందన్న నా మేధస్ని తలిసేూ , “నీ మొహం అతన్న న్నషకలమషమ ైన అంతర్ంగం అంటట నీకును వెర్పే దాన్నకాకర్ణం” అన్న వెకికరిస్నూ ంది నా అంతరాతమ.

Pag

e4

ఆయ్న దాకా ఎందనకు! అచిం వాళ్ళ నానునే పో లిన నా పదిహేనేళ్ళ పెదాకొడుకు జోక్స చేస్నూ నాునననకున్న పెదా మాటట అనేస్ాడు ఒకస్ారి అందరి ముందన. “అమామ! ననవ్పా ననను “నానీ” అన్న ఎందనకు పిలుస్ాూ వో చెపునా?! ఎందనకంటట నీకు “నా” తర్ువాతే “నీ” వ్స్నూ ందన్న అందరికీ చెపుడం కోస్ం నానీ నానీ అన్న పదే పద ేపిలుచనకుంటావ్ప, కదా!” అన్న నవ్పాతూ అంట ంటట న్నర్ుతూ ర్ురాలినే అయ్ాయనన. ఎందనకంటట వాడనుదే న్నజం కూడా! ఒడిదనడుకులు లేకుండా స్ాఫీ గా స్ాగన్న అనేక స్ంస్ారాలోల లాగే మా జీవితంలోనత చను కుదనపప! బెంగుళ్ూర్ులో ఏదో అవార్్ ఫంక్షన్ హాజర్యి, రాతిరకి రాతిర ఇదార్ు సేుహ తులతో బయ్లుదేరి వ్స్తూ ంటట మా ఇంటికి అతి స్మీపంలో హ ైవే మీద టిపుర్ లారీన్న గుదేా సేూ , పెదా పరమాదమే జరిగింది మహేష్ కు. మిగిలిన ఇదార్ూ పరమాదంలోంచ బయ్టపడా్ ర్ు. దాదాపప చావ్పబతుకులోల ఉను మహేష్ నన అనతిస్మయ్ంలో ఆస్నపతిరలో చేరిుంచాము. ఎమర్జనీి ర్ూమ్ లో “మేడమ్! అరెజంట్ గా ఎ పాజిటివ్ బల డ్ డో నర్ి నన అరేంజ్ చేస్నకోండి. స్ర్జన్ దారిలో ఉనాుర్ు! మేము ఆల రడీ బల డ్ బాంక్సి నన కాంటాకే్స చేస్నూ నాుం! ఇంతకీ మీది ఏం గూర పప?” అన్న ఆదరా బాదరాగా పరశ్నుస్నూ ంటట నర్ి, నా నోటిమాట హఠాతుూ గా పడిపో యింది. మనస్నలోనే ల కకలు “ఎన్ను సీస్ాలు తీస్నకుంటారో? తనస్లే విపరీతమ ైన హ ల్ూ కానష స్ట. తకుకవ్ తింట ంది హ లాీగా! అంత బల డ్ తన శరీర్ం ననండి పో తే, తనన తిరిగి కోలుకోడాన్నకి ఇంకెనాుళ్ళళ పటేచోి !” ఆఫీస్నలో వ్ర్క లోడ్, అటెండ్ అవాాలిసిన ఫికీక వ్పమన్ ఆంతరపవూ నర్ి కానఫరెన్ి, ఇంటలల పిలల ల, అతూ మామల బాధయతలు, స్వాలక్ష విషయ్ాలు, సీస్ాడు ర్కాూ న్నకి బేర్ం చేస్తూ అడ్ం పడుతునాుయి. “నో నో! పీల జ్ ఆమ నన విసిగించకండి. ఆమ ఇవ్నీు తట ే కోలేదన! బల డ్ డో నార్ి నన టెై ైచెయ్యండి!” అంత ర్కాూ లోడుతును సాితిలో కూడా వాళ్ళనన వారిస్తూ అంట నాుడు మహేష్! ఇంతలో తమ సేుహ తుడికోస్ం పరిగెట ే కొచిన వ్ంద మంద ిసేుహ తులోల ”మేమిస్ాూ ము ర్కూం, మేమిస్ాూ మన్న” ఓ ఇర్వెైమంది తయ్ార్వ్డం ననను ఆ బాధయత ననండి విడుదల చేసింది! ఆ క్షణం నేనన విడిచన న్నటూే ర్ుు నాకేమీ రిలీఫ్ న్నవ్ాలేదన! నేనన కపెుటటేసిన మానవీయ్ కోణాన్ను బయ్టకు లాగి స్ాచ ల ంపకాయ్ కొటిేనటటే అన్నపించంది. ఇదంతా జరిగింది రెండేళ్ళ కిరతం అననకుంటా! వ్ర్ూమానంలో, ఇదిగో ఇంతకు ముందే ఎమిరెైట్ి విమానం ననంచ నేర్ుగా కిమ్ి కు తీస్నకురాబడా్ నన నేనన. సీరియ్స్ట అకూయట్ రీనల్ ఫెయిలూయర్ తో ఆర్ు నెలలుగా నా టీమ్ తో అమ రికాలో నొవారిేస్ట మందనల కంపనీ వారి పరతిష్ాే తమకమ ైన పోర జెకోలో పన్నచేస్నూ ను నేనన పన్న ఒతిూ డిలో, ఉర్ుకులు పర్ుగుల జీవితంలో, నా ఆరోగాయన్ను పవరిూగా న్నర్లక్షయం చేసిన ఫలితమే ఈ కిడీు ఫెయిలూయర్! పెైగా నానుననండి స్ంకరమించన వార్స్తాపప ఆసిా కూడా ఈ నెఫెైటైిస్ట! వ్ళ్ళంతా నీర్ు పటిే, ఆకలి చచిపో యి, గుండెదడ, పాలిుటటషన్ తో లాయబ్స లో స్ుృహ తపిునపపుడు బయ్టపడింద,ి రెండు కిడీులూ కొడిగటిేన దీపాలాల ఉనాుయ్న్న! వెంటనే భార్తదేశం వెళిళపొ మమన్న తాకీదనలిచి విమానం ఎకికంచార్ు, ఎకకడ ఆ వెైదయపప ఖర్ుి తమ మందనల కంపెనీకి చనట ే కుంట ందా అనే భయ్ంతో. విమానంలో విషమించన నా పరిసిా తికి విమానం సిబ్ంది దనబాయ్ లోనే ననను

Pag

e5

దింపేయ్బో తే, పీ ఎమ్ ఓ లో ఉను సేుహ తుడి పర్పతంతా వాడి, ననను స్ాదేశాన్నకి ర్పిుంచనకునాుర్ు మహేష్! విమానం దిగిన రెండు గంటలోల , ఇదిగో ఇలా కిమ్ి ఆస్నపతిరలో నెఫరా లజీ వార్ు్ లో! ఆ తర్ువాత ఎపపుడు న్నదరపో య్ానో, ఎపపుడు లేచానో, ఆ మధయలో ఏమయియందో ఏమీ జఞపిూ కి రాలేదన నాకు! మతుూ నన అధిగమిస్నూ ను చను శూలపప పో ట లాంటి నెపిు వీపప కింద. పవరిూ స్ుృహ రాగానే నా పకకనే ఐసీయ్ూ లో మంచం మీద పడుకున్న ఉను మహేష్ ముఖం కేసి ఆశిర్యంతో చతస్ా! వ్ంద య్ుదాధ లు చేసినంత అలస్టగా ఉంది ఆయ్న మొహం! నా చతపప ఆయ్న చతపపతో కలవ్గానే, నేనెపపుడత ఆయ్న కళ్ళలోల చతడన్న ఒక కనీుటి బొ ట ే ఆయ్న కననకొలకలోల ంచ చెంప మీదకు జారింది. బదనలుగా నా కళ్ళ ననండి కూడా. దశాబాా లుగా కర్ుడు కటిే న ఆ స్ాార్ధం, స్ాాతిశయ్మంతా కరిగిన మంచెై, కనీుటి చనకకల ,ై కృతజఞతాభాష్ాుల ై, జవాబుగా రాలాయి! కాదా మరి! తాళికటిేన స్ాారాధ న్నకి, తన కిడీునే దానమిచి భార్యనన బతికించనకును దాత ఆయ్న! ఎంత తేడా మా ఇదారి స్ాారాధ ల మధాయ! స్పూ పదిన చరించన వార్ు ఆయ్న! “అహం శర్ణం గచాామి” అనే అష్ాే క్షరిన్న వ్రించన దాన్ను నేనన! పెళిళలో పేరమబంధం న్నలిపిన వాడు అతనన, పెళిళలో పరతిబంధకాలు వెతికిన దాన్ను నేనన! మొతాూ న్నకి ఆయ్న శరీర్ భాగం ఒకటి వ్చి ననను చేరాక,ే నాకు “అరాధ ంగి” శబాా న్నకి అర్ధం అవ్గతమయింది! చతదాా ం, దొ రికిన ఈ మరో జీవితావ్కాశం నాలో ఏమాతరం మార్ుు తేగలదో !!

***

Pag

e6

ర ెండవ బహుమతి

వ ైద్య ో నారాయణో హర ిః విర ెంచి

Pag

e7

వ ైద్య ో నారాయణో హర ిః

విర ెంచి

రాత్రి పదకొొండయ్యొంది. ఆదిత్య భోజనానికి కూర్చునాాడు. అర్చొంధత్ర కొడుకిి పికిన కూర్చుని అనాొం వడ్డి స్త ొంది. రోజూ ఆలస్యొంగా భోజనొం చెయ్యడొం

ఆదిత్యకు అలవాటే, అయ్నా త్న ఆశయ్ సాధన కోస్ొం బిడి కష్టపడడొం చూస్తత అర్చొంధత్రకి ఒక పికి ఆవేదన, మరో పికి ఆనొందొం కలుగుత ొంది.

ఛార్జొంగ్ కు పెటటటన ఆదిత్య స్ెల్ మో్రగడొంత అర్చొంధత్ర లేచి సె్ల్ తీస్ుకుని చూస్ ొంది. ప్ర ి ఫెస్ర్ వస్ుమత్ర కాలొంగ్ అని వస్త ొంది. డ్ెభ ై ఆరేళ్ళ వస్ుమతే కాదు, ఎనభ ై ఏళ్ళ నజీర్, ఎనభ ై ఐదేళ్ల పతర్శాస్ త ,ి త ొంభ ై ఏళ్ళ స్ుబ్బరాజు .... అొందర్ పతర్చల అర్చొంధత్ర కి తెలుస్ు. త్న కొడుకుకు ఆ స్మయ్ొం లో వాళ్ళ దగ్ిర్ాొంచి ఎొందుకు ఫ్ నుల వసాత యో కూడ్ా తెలుస్ు. సె్ల్ తెచిు ఆన్ చేస్ కొడుకిి ఇచిుొంది.

“హలోల !” అనాాడు ఆదిత్య

“డ్ాకటర్ గారాొండ్ీ?”

“అవును. చెపపొండ్డ”

“నేను వాచ్ మేన్ పెళ్లల నాొండ్డ. వస్ుమత్ర గార్కి బ్ాలేదొండ్డ” అొంది అవత్ల వయకిత.

“ఏమయ్యొంద?ి” అనాాడు ఆదిత్య.

“ఒకటే ఇరోచనాలు, వాొంత్ులొండ్ీ. లెగలేకప్్ త్ునాార్ొండ్ీ”

“నేను పది నిముషాలోల వస్ుత నాానని చెపుప” అని సె్ల్ ఆఫ్ చేశాడు.

గబ్గబ్ా భోజనొం ముగ్ొంచి చేత్ులు కడుకుిని డిస్ మార్చుకుని బ్య్లేే రాడు. అర్చొంధత్ర ‘ఎకిడ్డకి? ఎొందుకు?’ అని ఎపుపడూ అడగదు. కార్ణొం ఆమెకు తెలుస్ు కాబ్టటట . మౌనొంగా మ్రటార్ స్ెైకిల్ తాళ్లలు, స్ెెటర్ తెచిు ఇచిుొంది. త్న త్ొండ్డిలా వ ైదయ స్హాయ్ొం అొందక మర్ణ ొంచేవాళ్లల ఎవర్ూ ఉొండకూడదనేది అత్ని ఆశయ్ొం. అదీ అత్ని త్లల కోర్క. ఆ కోర్కే ఆదిత్య పటటట దలగా చదివి డ్ాకటర్ అవడ్ానికి కార్ణమయ్యొంది.

ఆదిత్య మెడ్డస్ న్ పూర్తవగానే త్న ఆశయ్ాలకు అనుగుణొంగా ఉొండ్ే ఛార్టబ్ుల్ టిస్ట హాస్ పటల్ లో డ్ాకటర్ గా జాయ్న్ అయ్ాయడు. అకిడ నామమాత్ిపు ఫీజుత రోగులకు వ ైదయొం చేసాత ర్చ. ఆ మరాాడే్ నూయస్ పతపర్ జిలాల ఎడ్డష్న్ లో ‘వృదుే లకు ఇొంటటకొచిు ఉచిత్ొంగా వ ైదయొం చేయ్బ్డును’ అని స్ెల్ న ొంబ్ర్ త స్హా పికటన వేయ్ొంచాడు. మరాాడు నుొంచి రోజూ ఇదేర్చ ముగుి ర్చ వృదుే ల నుొంచి ఫ్ నుల వస్ూత నే ఉనాాయ్. ఈ రోజు ఓ ముపెైై మొంది దాకా వృదుే లు ఆదిత్య పతష్ొంటటు గా ఉనాార్చ. బ్ాగా స్ ి త్రపర్చలెైన వాళ్లళ

Pag

e8

ఇచిుొంది తీస్ుకుని, మిత్ుిడు కృష్ణ మూర్త త జెన ర్క్ మెడ్డకల్ షాపు, పికినే మరో గదిలో ‘ర్ూప్ాయ్ ఆస్ుపత్రి’ ప్ాిర్ొంభొంచాడు.

ఆదిత్య పది నిముషాలోల వస్ుమత్ర ఉొంటటనా అప్ార్చట మెొంటటకు వచాుడు. బ్ ల్ కొటట గానే వాచ్ మన్ భార్య త్లుపు తీస్ ొంది. వస్ుమత్ర మొంచొం మీద పడుకుని ఉొంది.

“ఎలా ఉొంది మేడమ్?” అనాాడు ఆదిత్య పల్ు చూస్ూత .

“చాలా నీర్స్ొంగా ఉొంది బ్ాబ్ూ! ఆర్చ మ్రష్న్ు, నాలుగు వాొంత్ులు అయ్ాయయ్” అొందావిడ.

బి.ప . చూశాడు. త్న కిట్ లోొంచి మాత్ిలు తీశాడు.

“ఏమనాా త్రనాారా?” అనాాడు.

“సాయ్ొంత్ిొం ఓ రెొండు ఇడ్ీల లు త్రనాాను” అొంది వస్ుమత్ర.

“ఈ మాత్ి చపపర్ొంచొండ్డ. ఈ రెొండు మాత్ిలు వేస్ుకోొండ్డ” అని ఇచాుడు. వాచ్ మన్ భార్య నీళ్లళ తెచిుచిుొంది. ఆవిడ ఆ మాత్ిలు వేస్ుకుొంది. ఆదిత్య ఇచిున ఓఆరెస్ తాిగ్ొంది. పది, పదిహేను నిముషాలకి ఒకసార్ ఆవిడ వాష్ ర్ూొం కు వ ళ్లల స్త ొంది. ఆదిత్యకు ఆవిడ్డా ఆ స్ ి త్రలో వదిల వ ళ్ళళ ఉదేే శయొం లేదు. ట ైొం పన ాొండునార్ అయ్యొంది. పల్ు చూశాడు. బ్య్టకు వచిు మ్రటార్ స్ెైకిల్ సాట ర్ట చేశాడు. డ్డస్ెొంబ్ర్ మాస్ొం ... శీతాకాలొం మూలొంగా చాలా చలగా ఉొంది. మెడ్డకల్ షాప్ కు వ ళ్ళళ రెొండు స్ెలెైన్ బ్ాటటల్ు, ఇొంజెక్షన్, ఎలెకాటా ల్ ప్ాకెట్ు తీస్ుకునాాడు. మళ్ళళ వచిు, స్ెలెైన్ బ్ాటటల్ చేత్రకి పెటటట , ఇొంజెక్షన్ ఇచాుడు. ఓ గొంటకు వస్ుమత్ర పర్స్ ి త్ర సాధార్ణ స్ ి త్రకి వచిుొంది. అపపటటకి ట ైొం రెొండయ్యొంది. ఆమెకు మగత్గా నిది పటేటస్ ొంది. వస్ుమత్రని వాచ్ మన్ భార్యకు అపపచెప ప, అవస్ర్ొం అయ్తే ఫ్ న్ చెయ్యమని చెప ప ఇొంటటకొచాుడు.

ఉదయ్ానేా లేచి త మిిదిొంటటకలాల రెడ్ీ అయ్య ఛార్టబ్ుల్ టిస్ట హాస్ పటల్ లో డూయటటకి హాజర్య్ాయడు. లొంచ్ అర్గొంట మినహా సాయ్ొంత్ిొం ఐదు గొంటల దాకా డూయటట స్ర్ప్్ య్ొంది.

సాయ్ొంత్ిొం ఇొంటటకొచిు సాానొం చేస్ , టీ తాిగ్, ఓ అర్గొంట ర్లాకుయ్ాయడు. మళ్ళళ మ్రటార్ స్ెైకిల్ ఎకిి త్న ‘ర్ూప్ాయ్ ఆస్ుపత్రి’ కి వచాుడు. అపపటటకే జనొం కూయలో నుొంచుని ఎదుర్చచూస్ుత నాార్చ. ఆదిత్య ఎవర్ దగ్ిరా డబ్ుబలు తీస్ుకోడు. ఓ డ్డబ్బబ అకిడ టేబ్ుల్ మీద ఉొంటటొంది. ఎవర్కి త చిొంది వాళ్లళ వ య్యచుు. కనులేట ష్న్ ఫీజు కిొంద ఒక ర్ూప్ాయ్ తీస్ుకుొంటాడు. అనీా జెన ర్క్ మొందులే గాని బ్ాిొండ్ెడ్ మొందులు వాడడు. రెకాిడ్డతే గాని డొ్ కిడని బ్బదా బికకి రోజూ ఆదిత్య వచేు స్మయ్ానికి ఎదుర్చ చూస్ూత ఉొంటార్చ. ఈరోజు ‘ర్ూప్ాయ్ ఆస్ుపత్రి’ అొంటే ఆ ఊళ్ళళ తెలయ్ని వాళ్లళ లేర్చ.

ఆదిత్య మ్రటార్ స్ెైకిల్ చూడగానే “అరె! కాస్త పికికుొండొండ్డ. డ్ాకటర్ గార్ని రానివెొండ్డ" అనాాడు కృష్ణ మూర్త. జనొం దొండొం పెటటట పకికు త్పుపకునాార్చ. కూయ రోడుి మీద దాకా వాయప ొంచి ఉొంది. కృష్ణ మూర్త ఒకొికిర్న ేపొంప స్ుత నాాడు.

Pag

e9

“రాజయ్ాయ!” అొంటూ ప లచాడు.

“అయ్ాయ!” అొంటూ రాజయ్య వచాుడు.

ఆదిత్య స్ెటత్ త లొంగ్ు, హర్చట బ్బట్ చూశాడు. బి.ప . చూశాడు.

“ఏొంటట రాజయ్ాయ! ఆయ్ాస్ొంగా ఉొందా?” అనాాడు.

రాజయ్య త్లూప్ాడు.

“నీకు ‘అలెర్జక్ బ్ాిొంకిటటస్’ ఉొంది. దుముి, చలగాల లో త్రర్గొదేని చెప్ాపనా?” అనాాడు.

“చెప్ాపర్య్ాయ! కూలపనికి ప్్ య్ేటోళ్ళొం ఎలా కుదుర్చదేయ్ాయ” అనాాడు రాజయ్య రొపుపత్ూ.

“స్రే! ఈ మాత్ిలు రెొండుపూటాల వేస్ుకో” అని

“మూరతత! రాజయ్యకు న బ్ులెైజర్ పెటటట ” అనాాడు.

మూర్త తాలూప “పళ్లళలమాి” అని ప లచాడు. రాజయ్య దొండొం పెటటట లేచాడు.

“నమసాిర్ొం బ్ాబ్ూ!” అొంటూ పళ్లళలమి వచిుొంది.

“ఏొం అమి! ఎలా ఉనాావ్? అనాాడు ఆదిత్య చిర్చనవుెత .

“ఏొం స్ెపపమొంటార్చ బ్ాబ్ూ! మా దొ ొంగస్చిునోడు తాగొచిు చావగొటేటస్ నాడు బ్ాబ్ూ! వళ్ళొంతా పచిుపుొండు” అొంది పళ్లళలమి కళ్ళనీళ్ల త .

“ఈ మాత్ిలు ఆర్చ గొంటలకు ఒకటట వేస్ ి న పుపలు త్గ్ి ప్్ తాయ్. నీ మొగుడ్డా నేనోసార్ ర్మినాాని చెపుప” అని టాబ్ ల టటల ఇచాుడు.

పళ్లళలమి దొండొం పెటటట డ్డబ్బబలో ఓ ఇర్వ ై ర్ూప్ాయ్ల కాగ్త్ొం వేస్ ొంది. కాస్త కొనుకోిగల స్త మత్ు ఉనావాళ్ల కు జెన ర్క్ మొందులు రాశాడు. లేనివాళ్ల కు మొందులచాుడు. ఆఖర్ పతష్ొంటటని చూస్తటపపటటకి రాత్రి త మిిదయ్యొంది.

“బ్ాస్! ఇక దుకాణొం మూస్తదాే మా?” అనాాడు కృష్ణ మూర్త నవుెత్ూ.

“ఓ పది నిముషాలు చూదాే ొం. ప్ాపొం మనొం వ ళ్లళక ఎవరెైనా వస్త రేమ్ర!” అనాాడు ఆదిత్య.

ఇొంత్లో ఆదిత్య స్ెల్ ర్ొంగయ్యొంది. చూస్తత “స్ుబ్బలక్ష్డి గార్చ కాలొంగ్” అని వస్త ొంది. సె్ల్ ఆన్ చేస్ “మాడమ్!” అనాాడు.

“ఒకిసార్ రాగలరా బ్ాబ్ూ!” అొందావిడ.

“వస్ుత నాానమాి!” అనాాడు ఆదిత్య.

Pag

e10

“మళ్ళళ హో మ్ స్రతెసా?” అనాాడు కృష్ణ మూర్త నవుెత్ూ.

“నువుె ఇొంటటకెళ్లల . నేను పని చూస్ుకోసాత ” అని మ్రటార్ స్ెైకిల్ సాట ర్ట చేశాడు ఆదిత్య.

స్ుబ్బలక్ష్డి గార్ ఇొంటట కేళ్ళళటపపటటకి ఆవిడ మొంచొం మీద కళ్లళ మూస్ుకుని పడుకుని ఉొంది.

“ఎలా ఉనాార్మి?” అనాాడు ఆదిత్య.

“కొత్త స్మస్య వచిుొంది బ్ాబ్ూ!” అొందావిడ.

“ఏమిటొండ్?ీ” అనాాడు.

“బ్ాత్ ర్ూమ్ లో జార్పడ్ాి ను బ్ాబ్ూ! త ొంటట బ్ాగా నొప పగా ఉొంది. లేవలేక గటటటగా అర్స్తత , పికివాళ్లళ మ్రస్ుకొచిు ఈ మొంచొం మీద పడ్ేసార్చ” అొందావిడ మూలుగుత్ూ.

ఆదిత్య దెబ్బ త్గ్లన చోట నొకిిచూసాడు. అనుమానొం వచిుొంది.

“ఒకసార్ ఎక్ు రే ... సాినిొంగ్ చేయ్స్తత మొంచిదొండ్ీ” అనాాడు.

“ఎలా? నేను లేవలేనే!” అొందావిడ

“మీర్చ లేవొదుే . అలాగే పడుకోొండ్డ” అను అొంబ్ులెనుుకు ఫ్ న్ చేసాడు. పది నిముషాలోల వసాత మనాార్చ వాళ్లళ.

“మీర్చ ఒొంటర్గా ఏొం ఉొంటార్చ మేడమ్? ఎపుపడూ ఆఫీస్ లో ఎొంత మొందిత ఉొండ్ే మీర్చ ర్ట ైర్య్ాయక ఒొంటర్గా ఉొండటొం కష్టొం కదా!” అనాాడు ఆదిత్య

“కష్టమేముొంది? ఇపుపడొంటే అనారోగయొం వచిుొంది గానీ, రోజూ ఏదో కార్యకరమొం ఉొంటటొంది. వృదుే ల ఆశరమొం నేనే చూస్ుత నాాను. అనాథాశరమొం నేనే చూస్ుత నాాను. సాహిత్య కార్యకరమాలు ఎలాగూ ఉనాాయ్” ఆవిడ ధో ర్ణ లో చెపుపకు ప్్ త ొంది.

“కానీ.... ఇలాొంటట అత్యవస్ర్ స్మయ్ొంలో ...”

“ఏొం? మీర్చ లేరా? ప లస్తత మీర్చ రారా?” అొంది స్ుబ్బలక్ష్డి గార్చ.

“నేను ఇర్వ ై నాలుగు గొంటలు ఉొండనుగా మేడమ్. మీ ప లల ల దగిర్కు వ ళ్ళత వాళ్లళ చూసాత ర్చగా?” అనాాడు.

“నాకు డె్భ ై వేలు పెనష న్ వస్ుత ొంది. ఎొందుకు వ ళ్లళల? వ ళ్ళళ వాళ్ళన ొందుకు ఇబ్బొంది పెటాట ల?”

“త్లలని చూడటొం ప లల లకు ఇబ్బొంది అొంటే ఎటాల మేడమ్?”

Pag

e11

“వాళ్లళ చాలా బిజీ. పెదాే డు స్తటట్ు లో ఉనాాడు. చినాాడు లొండన్ లో ఉనాాడు. త్ర్చూ స్ెైిప్ లో మాటాల డతార్చ. అొంత్కొంటే వాళ్్ల ొం చేసాత ర్చ?” అొందామే గొపపగా అదే త్లల ఋణొం తీర్చుకోడ్ానికి దగిర్ దార్ అనాటటల .

ఆదిత్య మాటాల డలేదు. రేపటటాొంచి ఆవిడకు ఇర్వ ై నాలుగు గొంటలూ మనిష అవస్ర్ొం ఉొంటటొందని ఆదిత్యకు అర్ధమయ్యొంది. ఆవిడ ధెైరాయనికి, ఆత్ివిశాెసానికి జోహార్లనుకునాాడు.

అొంబ్ులెన్ు వచిుొంది. ఆదిత్య దగిర్చొండ్డ జాగరత్త గా కారొపరేట్ హాస్ పటల్ కు అొంబ్ులెన్ు లో చేరాుడు. అకిడ ఎక్ు రే ... ఆ త్రాెత్ సాినిొంగ్ తీస్ ర్ప్్ ర్ట వచేుటపపటటకి రాత్రి పదకొొండయ్యొంది. వ ొంటటిక వాస్ ఫాికుర్య్యొంది అని, పూర్త బ్ డ్ రెస్ట తీస్ుకోవాలని అకిడ్డ డ్ాకటర్ లు చెప్ాపర్చ. మళ్ళళ అొంబ్ులెన్ు లో తీస్ుకొచిు ఇొంటోల దిొంప్ాడు. ఆవిడకు అపపటటకి త్న పర్స్ ి త్ర కాస్త అర్ధమయ్యొంది.

“రేపటటాొంచి మీకు ఇదేర్చ నర్చులు అవస్ర్మవుతార్చ. పగలు ఒకర్చ, రాత్రి ఒకర్చ. మీర్చ మొంచొం దిగకూడదు. బ్ డ్ ప్ాన్ పెడతార్చ. నేను కనులెట నీు వాళ్ళత మాటాల డ్డ పొంప సాత ను. అలాగే మీకు రెొండు పూటలా మీల్ు కేరెజీ అరేొంజ్ చేసాత ను. ఇన్టొంట్ కాఫీ మీకు స్ స్టర్ు కలప ఇసాత ర్చ. టాబ్ ల ట్ు వేస్ుకోొండ్డ. రేప్ర పదుే నా దాకా చూడమని కిరొంద అప్ార్చట మెొంట్ వాచ్ మన్ భార్యకు చెప ప వ ళ్తాను” అనాాడు ఆదిత్య.

ఆవిడ కళ్లళ నీళ్ళత నిొండ్డప్్ య్ాయ్. బిొంకొం త్గ్ిప్్ య్ొంది. రెొండు చేత్ులు జోడ్డొంచిొంది.

“చినావాడ్డవ ైనా మీకు దొండొం పెటాట ల. ఏ త్లల కనాదో నాయ్నా! నా ఆయ్ుష్ు కూడ్ా ప్్ స్ుకొని చలల గా ఉొండు” అొంది.

“అొంత్మాట అనకొండ్డ. నేను చేస్ ొందేొం లేదు” అనాాడు ఆదిత్య ఆవిడ చేత్ులు పటటట కుని.

“నా ప లల ల గుర్ొంచి నేను అొందర్కక చెపతపది అబ్దేొం అనీ, ఆత్ివొంచన అనీ నాకు తెలుస్ు. కానీ ఏ త్లల మాత్ిొం త్న ప లల లా త్కుివ చేస్ చెపుత ొంది?” అొంది.

“వదుే . ఎవెర్కక చెప్ర పదుే . ఎపపటాల గే ధెైర్యొంగా ఉొండొండ్డ. నేనునాాను” ఆదిత్య భరోసా ఇచిు దొండొం పెటటట శలవు తీస్ుకునాాడు.

ఇొంటటకి వచాుడనా మాటే గానీ అనా త్రనబ్ుదిే కాలేదు. పళ్లళ త్రని మజిజ గ తాిగాడు.

“ఏొం నానాా? అలా ఉనాావ్? అొంది అర్చొంధత్ర.

“ఏొంటమాి ఇది? కనా బిడిలే పటటటొంచుకోకప్్ తే ఎలా? మనలో మానవత్ెొం ఉనాటేల నా?” అనాాడు ఆదిత్య.

బిడి బ్ాగా అపెుట్ అయ్ాయడని అర్చొంధత్రకి అర్ధమయ్యొంది.

“ఆలోచిొంచక పడుకో. బ్ాగా ఆలస్యమయ్యొంది” అొంది.

Pag

e12

మరాాడు మళ్ళళ మామూలుగా హాస్ పటల్ డూయటట కి వ ళ్లళడు. స్ుబ్బలక్ష్డి గార్కి కావాలునవనీా ఫ్ న్ దాెరా ఏరాపటట చేశాడు. సాయ్ొంత్ిొం వ ళ్ళళ చూడ్ాలనుకునాాడు.

మధాయహాొం నుొంచీ నారాయ్ణ గార్ నుొంచి పదిసార్చల ఫ్ నుల “బ్ాబ్ూ! ఒకసార్ సాయ్ొంత్ిొం రాగలరా?” అని.

హాస్ పటల్ డూయటట అవగానే స్రాస్ర్ నారాయ్ణ గార్ ఇొంటటకి వచాుడు ఆదిత్య.

“ర్ొండ్డ బ్ాబ్ూ! ర్ొండ్డ” అొంటూ నారాయ్ణ గార్ భార్య అనస్ూయ్ ఎదురొచిుొంది.

“ఎలా ఉనాార్మాి నారాయ్ణ గార్చ” అనాాడు ఆదిత్య.

“సాయ్ొంత్ిొం నుొంచి ఎడమచెయ్య, కాలు లాగుత్ునాాయ్ని గొడవ చేస్ుత నాార్ొండ్ీ” అొందావిడ ఆదురాే గా.

ఆదిత్య బి.ప ., పల్ు, గూల కోమీటర్ త ష్ుగర్ చూశాడు.

“బి.ప . ఎకుివగా ఉొంది. టాబ్ ల ట్ు వేస్ుకుొంటటనాారా?” అనాాడు ఆదిత్య.

నారాయ్ణ గార్చ తాలూప్ార్చ.

“ఇదిగో ఈ టాబ్ ల ట్ు కూడ్ా వేస్ుకోొండ్డ” అని త్న మెడ్డకల్ కిట్ లో టాబ్ ల ట్ు తీస్ ఇచాుడు.

“సాల్ట బ్ాగా త్గ్ిొంచొండ్డ. విశరా ొంత్రగా పడుకోొండ్డ. అవస్ర్ొం అయ్తే ఫ్ న్ చేయ్ొండ్డ” అనాాడు.

“అలాగే బ్ాబ్ూ!” అొందావిడ.

బ్య్టకు వచిు మళ్ళళ మ్రటార్ స్ెైకిల్ ‘ర్ూప్ాయ్ ఆస్ుపత్రి’ కి ప్్ నిచాుడు. ఎపపటాల గే జనొం ఆదిత్య కోస్ొం ఎదుర్చ చూస్ుత నాార్చ. సాయ్ొంత్ిొం టీ కూడ్ా తాిగలేదేమ్ర పెష్ొంటటల అొందర్నీ చూస్తటప పటటకి నిస్ుత్ుత వ ఆవర్ొంచిొంది. ఇొంటటకెళ్ళళ విశరా ొంత్ర తీస్ుకుొందామని ఇొంటటకి వచేుశాడు.

భోజనొం ముగ్ొంచి మెడ్డకల్ జర్ాల్ు త్రర్గేస్తటపపటటకి ట ైమ్ పదకొొండయ్యొంది. ఇక పడుకుొందామని లెైట్ు ఆఫ్ చేస్త స్మయ్ానికి స్ెల్ ర్ొంగయ్యొంది. చూస్తత ‘నారాయ్ణ కాలొంగ్’ అని వస్త ొంది.

స్ెల్ ఆన్ చేయ్గానే “బ్ాబ్ూ డ్ాకటర్ గార్చ! మీర్చ అరెజొంట్ గా రావాల. ఆయ్న కాలు, చెయ్య కొటేటస్ుకుొంటటనాార్చ” ఫ్ నోల కొంగార్చగా అర్చస్త ొంది నారాయ్ణ గార్ భార్య అనస్ూయ్.

“రెొండు నిముషాలోల వస్ుత నాా” అని అొంబ్ులెన్ు కు ఫ్ న్ చేస్ , బ్టటలు మార్చుకుని మ్రటార్ స్ెైకిల్ సాట ర్ట చేసాడు.

నారాయ్ణ గార్ ఇొంటటకొచేుటపపటటకి ఆయ్న ఎడమ చెయ్య, కాలు కొటటట కుొంటటనాాడు. నోర్చ ఓ పకికు ప్్ య్ొంది. ‘పెరాలస్ స్ స్ట ో క్’ అని ఆదిత్యకు అర్ధమయ్యొంది. కొంగార్చ పడ్ొ దేని ఫస్ట ఎయ్డ్ చేస్ , బి.ప . చూస్ ఇొంజక్షన్ ఇచాుడు.

Pag

e13

అొంబ్ులెన్ు రాగానే జాగరత్త గా ఎకిిొంచి, వ నుక మ్రటార్ స్ెైకిల్ పెై ఛార్టబ్ుల్ టిస్ట హాస్ పటల్ కు తీస్ుకెళ్లళడు.

వ ొంటనే స్ెట చోర్ మీద వారి్ బ్ాయ్సు ఎమరెజనీు ర్ూమ్ కు తీస్ుకెళ్లల ర్చ. అవస్ర్మైెన ఇొంజెక్షన్ ఇచిున ఓ గొంటకు కాస్త తేర్చకునాాడు. ఆదిత్య స్కాలొంలో గుర్తొంచి వ ొంటనే చికిత్ు చేయ్డొం వలన పెదే పిమాదొం త్ప పొంది.

“ఇొంకేొం భయ్ొం లేదు. మీర్చ ధైెర్యొంగా ఉొండొండ్డ. డూయటట డ్ాకటర్ ఉొంటార్చ. నేను రేపు ఉదయ్ొం వసాత ను” అని అనస్ూయ్కు చెప ప ఆదిత్య ఇొంటటకి బ్య్లేే రాడు.

పితీ ఆదివార్ొం ఆదిత్య వృదుే ల ఆశరమానికి వ ళ్తార్చ. ఆ రోజు ఆదివార్ొం కావడొంత ఉదయ్ానేా పది గొంటలకలాల ఆశరమానికి చేర్చకునాాడు. ఆశరమ మేనేజర్ రామూిర్త ఆదిత్య కోస్మే ఎదుర్చ చూస్ుత నాాడు. ఆదిత్య రాగానే ఎదురొచిు “నమసాిర్ొం డ్ాకటర్ గార్ూ” అని ఓ చీటీ ఆదిత్య చేత్రలో పెటాట డు. అది ఆదిత్య చూడవలస్ న పెష్ొంటటల లస్ట. ముొందు వీళ్ళని చూస్ న త్ర్చవాత్ మిగత్వాళ్ల ని చూదాే ొం” అనాాడు ఆదిత్య. రామూిర్త ఆదిత్యని ఒకొికి ర్ూొం కు తీస్ుకెళ్లత నాాడు.

“డ్ాకటర్ గార్ూ! ఈయ్న ఆచార్ గార్చ. నాలుగు రోజుల కిరత్ొం కొత్త గా జాయ్న్ అయ్ాయర్చ” అనాాడు రామూిర్త. ఆదిత్యకు ఆయ్నిా ఎకిడ్ో చూస్ నటటల ొంది. మనిష దృఢొంగా ఉనాాడు. ఓ డ్ెభ ై ఏళ్లళొంటాయ్.

“ఆచార్ గార్ూ! డ్ాకటర్ గారొచాుర్చ” అనాాడు రామూిర్త

“నమసాిర్ొం బ్ాబ్ూ!” అనాాడు ఆ ముస్లాయ్న.

“ఎలా ఉనాార్చ? ఏమిటట మీ బ్ాధ?” ఆప్ాయయ్ొం గా అడ్డగాడు ఆదిత్య.

“మా పెదాే డు నాలుగు రోజుల కిరత్ొం ఇకిడ్డకి తీస్ుకొచిు పడ్ేశాడు. వచిునపపటటాొంచి త్ల త్రర్చగుత ొంది. లేస్తత పడ్డప్్ తానేమ్ర అని భయ్ొంగా ఉొంది” అనాాడు ఆయ్న.

“ఆదిత్య బి.ప ., లొంగ్ు, హార్ట బ్బట్ చూస్ుత నాాడనా మాటే గాని, ఆ ముస్లాయ్నిా ఎకిడ చూశాడ్ో గుర్చత కు రావడొంలేదు.

“బి.ప . నార్ిల్ గా ఉొంది. కొొంచెొం వీక్ గా ఉనాార్చ. ఈ టాబ్ ల ట్ు ఉదయ్ొం, సాయ్ొంత్ిొం వేస్ుకోొండ్డ. విశరా ొంత్ర తీస్ుకోొండ్డ. త్గ్ి ప్్ త్ుొంది” అొంటూ టాబ్ ల టటల ఇచాుడు ఆదిత్య.

“థాొంక్ు బ్ాబ్ూ!” అనాాడు ఆచార్ గార్చ.

“మిమిలా ఎకిడ్ో చూస్ నటటల ొంది. మీది ఏ ఊర్చ ఆచార్ గార్ూ?” అనాాడు ఆదిత్య.

“మాది కోనస్ీమలో ప్ాలేపులొంక గార మమొండ్ీ. అకిడ్ో ప్ాత్ ఇలుల ఉొంది. అకిడ్ే ఉొండ్ేవాడ్డని. ఏనాడూ అనారోగయొం ఎర్చగను”

Pag

e14

“మీకు ప లల లునాారా?”

“నాకు ముగుి ర్చ కొడుకులు .... నిక్ష్ేపొంలా ఉనాార్చ. ముగుి ర్ూ భారాయ విధేయ్ులే. అొందుకే ననిాకిడ పడ్ేశార్చ. ఆయ్ురేెద వ ైదయొం చేస్ూత ముగుి ర్ని చదివిొంచాను. రెకిలొచాుయ్ ... ఎగ్ర్ప్్ య్ార్చ” అనాాడు ముస్లాయ్న నిరేెదొంగా.

నాడు త్న చినాపుపడు ఊర్ చివర్ గుడ్డస్ెలో మిణుకు మిణుకుమనే గుడ్డి దీపొం కాొంత్రలో కొడ్డగటటటన త్ొండ్డి జీవిత్ొం ఆదిత్యకు మళ్ళళ గుర్చత కొచిుొంది. అనువొంశిక ఆయ్ురేెద వ ైదుయడు త్మ వాడలోకి రాలేననాాడు. ఆరెొంపీ డ్ాకటర్ స్ర్పొంచి గార్ త్లల స్తవలో త్ర్ొంచిప్్ య్ాడు.

ఆ కాళ్రాత్రి బ్య్ట హో ర్చన వర్షొం కుర్చస్ూత ొంటే ... త్ొండ్డి సాొంబ్య్య వాళ్ళ పతర్చల కలవర్స్ూత నే కనుా మూస్ుత ొంటే, నిశశబే్ొం గా రోదిస్ూత , నిస్ుహాయ్ొంగా చూడటొం త్పప తామేొం చెయ్యలేకప్్ య్ార్చ.

“మీరేొం బ్ాధపడకొండ్డ. మళ్ళళ పర్పూర్ణ ఆరోగయొంత మీ ఊర్చ వ ళ్ళళ అకిడ పిజలకి త్పపక వ ైదయొం చేసాత ర్చ” అనాాడు ఆదిత్య.

ఆదిత్య ఏమొంటటనాాడో్ ఆచార్ గార్కి అర్ధొం కాలేదు.

“నా ఆరోగయొం బ్ాగుపడటొం, మళ్ళళ మా ఊరెళ్ళళ వ ైదయొం ...” ఆచార్ నోట మాట పూర్తకాలేదు.

“త్పపక చేసాత ర్చ. అపుపడు చేయ్లేకప్్ య్నవార్కి కూడ్ా ఇపుపడు చేసాత ర్చ” అొంటూ ఆచార్ కాళ్ళకి దొండొం పెటాట డు.

“బ్ాబ్ూ! డ్ాకటర్ గార్ూ! మీర్చ నా కాళ్ళకి....”

“ఆశీర్ెదిొంచొండ్డ” అనాాడు ఆదిత్య.

“దీరాా య్ుషాిన్ భవ. మీర్చ అనాటటల గా నా ఆరోగయొం బ్ాగుపడ్డతే మీర్నాటటల త్పపక చేసాత ను” అనాాడు ఆచార్.

“మీర్చ నిశిుొంత్గా ఉొండొండ్డ. మీకే అనారోగయొం లేదు, ఒొంటర్త్నొం త్పప. రెొండు రోజులోల మీ ఊరెళ్ళళప్ర ొండ్డ. మీకు ఏ స్హాయ్ొం కావలస్ నా నాకు ఫ్ న్ చేయ్ొండ్డ” అని రెొండు చేత్ులూ జోడ్డొంచి, మిగతా వాళ్ళని చూడటానికి ముొందుకు వ ళ్లళడు.

***

ఉదయ్ానేా కాలొంగ్ బ్ ల్ మో్రగ్తే అర్చొంధత్ర వ ళ్ళళ త్లుపు తీస్ ొంది. ఎవరో ఇదేర్చ వృదుే లు ... ఎపుడూ ఎకిడ్ో చూస్ న గుర్చత . అర్చొంధత్ర అనమాలు కటటలేకప్్ య్ొంది.

“ఎవర్చ కావాలొండ్ీ?” అొంది వినయ్ొంగా.

“అమాి! డ్ాకటర్ ఆదిత్య గార్చనాారామాి?” అనాార్దేర్ూ.

Pag

e15

“ఉనాార్చ. ర్ొండ్డ. కూరోుొండ్డ” అని కురతులు చూప ొంచి, “ఆదితాయ! నీకోస్ొం ఎవరో వచాుర్చ” అని గటటటగా ప లచిొంది.

ఛార్టబ్ుల్ టిస్ట కు వ ళ్ళళ హడ్ావుడ్డలో ఉనా ఆదిత్య “ఎవర్ూ?” అొంటూ వచాుడు.

“నమసాిర్ొం బ్ాబ్ూ! మేొం బ్ాబ్ూ ...” అనాార్దేర్ూ.

“కూరోుొండ్డ. ఏమిటటలా వచాుర్చ? కులాసాయే్నా?” అనాాడు ఆదిత్య చిర్చనవుెత .

“మీ దయ్వలల ఆరోగయొంగానే ఉనాాొం బ్ాబ్ూ! మేొం ఈ రోజు మా ఊరెళ్ళళప్్ త్ునాాొం. మీ స్హాయ్ానిా మర్చిప్్ లేొం. చెబ్ుదామని వచాుొం” అొంటూ తీస్ుకొచిున ఆప ల్ పళ్లళ టీప్ాయ్స మీద పెటాట ర్చ.

“అయోయ! ఎొందుకివనీా?” అనాాడు ఆదిత్య.

“వసాత ొం బ్ాబ్ూ! ఆరోగాయనిా పిసాదిొంచార్చ. పునర్జని నిచాుర్చ. శేష్ జీవితానిా మాకొచిున అనువొంశిక వ ైదయొంత మాకొంటే పతదవార్కి స్తవ చేసాత ొం బ్ాబ్ూ!”

అర్చొంధత్ర కాఫీ కపుపలు టిే త వచిు టీప్ాయ్స మీద పెటటట ొంది.

“కాఫీ తీస్ుకోొండ్డ” అనాాడు ఆదిత్య. చెరో కపుప తీస్ుకునాార్చ. అపుపడు చూశార్చ అర్చొంధత్రని పర్శీలనగా. ఒకిసార్ ఉలకిిపడ్ాి ర్చ.

“అమాి! నువుె .... మీర్చ....?” అనాార్చ ఒకేసార్ ఇదేర్ూ.

అర్చొంధత్ర మాటాల డవదేని కళ్ళత నే సౌజఞ చేస్ ొంది.

వాళ్లళ కాఫీ తాిగ్ మరోసార్ దొండొంపెటటట మౌనొంగా శలవు తీస్ుకునాార్చ.

“అమాి! ఆ వృదుే లు ... నా పెష్ొంటటల ” అనాాడు ఆదిత్య.

“తెలుస్ు. ఒకర్చ నారాయ్ణ ... ఆరెొంప డ్ాకటర్. మరొకర్చ రామాచార్ ... అనువొంశిక ఆయ్ురేెద వ ైదుయలు. మీ నానా “నారాయ్ణా ... రామా ...” అని కలవర్స్ూత స్ెరి్ొంలో చేర్ొంది ఈ పుణాయత్ుిల వలల నే. ఆ విష్య్ొం తెలుసా నీకు?”

“తెలుస్ు”

“తెలుసా?!” ఆశుర్యప్్ య్ొంది అర్చొంధత్ర.

“తెలుస్మాి! నీవు నాకు చెపూత ఉొంటావు ... అపకార్కైెనా ఉపకార్ొం చేయ్ాలని, మనకు స్హాయ్ానిా త్రర్స్ిర్ొంచినవార్చ త్పపక ఏదో రోజు మన స్హాయ్ొం కోస్ొం వసాత ర్ని ... అది ఈ రోజు నాకు అనుభవొం లోకి వచిుొంది. స్హాయ్ొం చెయ్యడొం మానవత్ెొం అయ్తే, అలా చెయ్యడొంలో ఎొంత్ ఆనొందొం ఉొందో నాకు అర్ధమయ్యొందమాి!”

Pag

e16

“నీ పతర్చ ఆదిత్య. పెైగా డ్ాకటర్ వి. అొందర్కక ఆరోగాయనిాచేు వాడ్డవి. ‘వ ైదో య నారాయ్ణో హర్ిః’ అనాార్చ. డ్ాకటర్ రోగులోల మనుష్ుయలేా చూడ్ాల ... అత్డు మిత్ుిడ్ా ... శత్ుివా అని కాదు” అొంది అర్చొంధత్ర.

“అలా అనుకోబ్టేట వార్చ స్ొంపూర్ణ ఆరోగయొంత మనిొంటటకి రాగలగార్చ” అనాాడు ఆదిత్య.

“అవును. త్ను వ ైదుయడు. శత్ుివ ైనా “గెట్ వ ల్ స్ూన్” అనే కోర్చకునే వాడు త్ను’ అనుకునాాడు ఆదిత్య త్ృప త గా.

***

Pag

e17

మూడవ బహుమతి

మనో వ ైకల్యం జగర్లపూడి భార్గవీ స్వర్ూప్

Pag

e18

మనో వ ైకల్యం జగర్లపూడి భార్గవీ స్వర్ూప్

"అమ్మా! ఏంటమ్మా మీకీ దుస్థితి" అన్న మ్మట విని కళ్ళు తెరిచాన్ు. ఎదుర్ుగా "భ్రమ్ర్" చంకలో బిడ్డ , పకకనే భ్ర్తతో నిలబడి ఉంది.

మొదటి న్ుండీ ఈ భ్రమ్ర్ంటే నాలో ఓ చిరాకు. నాలో లేని మ్ంచితన్ం, హ ందాతన్ం ఆమెలో ఉందనేమో మ్న్స్ులో ఎపపుడ్ూ ఓ అయిష్టత తన్ంటే.

ఇపపుడ్ు కొతతగా….

ఈ స్థితిలో నేన్ు ఆమె మ్ ందునానన్న్న మ్నోకలలశం. కానీ తపుదు. నా మ్న్స్ులోని భావాలు బయట పడ్కుండా, బెడ్ మీద న్ుండీ నెమ్ాదిగా లేచిన్టలల కాస్త మ్ ందుకు వంగి కూరచోమ్న్నటలల స్ ైగ చేసాన్ు.

"నిన్న నాన్న చెప్ాుడ్మ్మా! మీర్ు న్న్ున చూడాలని అనానర్ని. అలమనే మీ ఆరచగయం గ రించి కూడా" కళ్ులో జాలి తొణికస్లమడ్ుత ండ్గా అంది భ్రమ్ర్.

ఆ జాలి తటలట కోలేని నా అహం విలవిలలమడింది. అయినా స్ర్ుు కుని, కుశల పరశనల అన్ంతర్ం విష్యమనికొచాోన్ు.

"నీకు తెలుస్ుగా భ్రమ్ర్ ఇపుటి నా స్థితి. నాకు ఇది చివరి కీమో. ఇపుటి వర్కూ హాస్థుటల్ లోనే, న్ర్ుుల పర్యవేక్షణలో న్డిచిపో్యింది. ఇపపుడిక డిసాోర్్జ చేస్ుత నానర్ు. కొనిన రచజులలో బెరస్టట రిమ్ూవల్ ఆపరలష్న్ ఉంది. మ్ళ్ళు రలడియిేష్న్ కోస్ం వచేో లోగా బాగా కోలుకోవాలి. భ్వయ అమెరికాలో ఉంటూ అనిన ఖర్ుోలూ తనే చూస్ుకుంట ంది, ర్ుధిర్జ కొతత మ్ూవీ మేక ంగ్సు క ై ప్ారిస్ట లో ఉనానడ్ు. న్ువపవ ఓ మ్ూడ్ు నెలలు తోడ్ుండ్గలవా నాకు!?" అడిగి, ఆమె మ్ ఖం వెైపప పరిశీలన్గా చూసాన్ు.

ఆలోచిస్ుత న్నటలల ఓ నిమిష్ం తలవంచుకుని, నెమ్ాదిగా తలెతిత న్న్ున చూస్థ పరశాంతంగా న్వివంది. ఎపుటిలమ నిష్కలాషానిక నిలువెత త ర్ూపంలమ ఉన్న తన్న్ు చూస్ుత ంటే, క మో థెర్పీలో క మికల్ డ్రగ్స ఇంజ క్టట చేస్ేపపుడ్ు కూడా కలగని మ్ంట నా ఒళ్ుంతా స్ర్ుు న్ ప్ాక ంది. తన్కు నేన్ు చేస్థన్ దరరహం గ రితంచన్టలల ఏంటా నిర్ాలతవం? ఎందుకు ఈమెలో ఇంత దెైవతవం!?

'తలిలక కాయన్ుర్జ అని తెలిస్థనా తన్ ఎంప్ాల యిీ కరీర్జ, పథలలల అకడ్మిక్ట ఇయర్జ ప్ాడ్వపత ందని రాలేన్ని బాధగానే చెపథు తపథుంచుకున్న నా కూత ర్ు, స్థనిమ్మల పథచిోలో పడి తన్ వాటా ఆస్థత ఇమ్ాని ప్ో టాల డి, ఒకక హిటూట కొటటకుండా, ఆ ఆస్థత కరిగించి, ఇంకా ఏదర సాధించాలని, ప ళ్లల ప టాకులు లేకుండా, డెైర క్షన్ అంటూ తలిల అనారచగాయనిన పటిటంచుకోని, బాధయతలు గ ర తర్గని నా తన్య ని గ రించీ ఈ భ్రమ్ర్కు తెలిస్ేత

Pag

e19

తన్క ంత ఎంత నామోషీ?! అయినా ఈ భ్రమ్ర్ మ్ ందు ఇటలవంటి స్థితిలో, నా పథలలల నిరాదర్ణతో దీన్ంగా ఇలమ నిలబడాలిు వస్ుత ందని ఎపపుడెైనా ఊహించానా నేన్ు!?'

అస్లీ భ్రమ్ర్ ఎవర్ు!? కలవలం ఓ పేదింటి కుంటి పథలల . నా భ్ర్త స్వతి తలిల కొడ్ుకు, స్ుందర్ం కూత ర్ు. స్ుందర్ం తలిల చనిపో్యమక, మ్మ మ్మమ్గారి తలిల అతనిన ఊర్ు తీస్ుకుపో్యింది తన్ ఒంటరి జీవితానిక తోడ్ుగా. అకకడ్ ఆ స్ుందర్ం చదువప స్ంధయలు లేకుండా, ఊరిలోనే తమ్ ఎకర్ం పొ్ లం వయవసాయం చేస్ుకుంటూ ఉండిప్ో యమడ్ు. స్ుందర్ం తలిల చనిపో్యిన్ తర్ువాత, మ్మ మ్మమ్గార్ు మ్రచ ప ళ్లు చేస్ుకునానర్ు. ఆ ర ండ్వ భార్య కొడ్ుకల నా భ్ర్త భ్ర్త్. భ్ర్త్ న్ు బాగా చదివించార్ు మ్మమ్గార్ు.

భ్ర్త్, బయమలజీ ప్ొ ర ఫ స్ర్జ. నాతో ప్ాటల అదే యూనివరిుటీలో పని చేస్ుత ండ్గా, అతని మ్ంచితన్ం, నిండెైన్ వయక తతావనిక ఆకరిషంపబడి పేరమ్లో పడాడ న్ు నేన్ు. మ్మ స్ేటటస్ట కు ఏమ్మతరం స్రితూగని ఆ స్ుందర్ం కుటలంబం అంటే నాకు మ్ ందు న్ుండీ చిన్నచూపే. నా భ్ర్త మ్మతరం స్వతి సో దర్ునిప ై వలలమ్మలిన్ పేరమ్. తర్చూ నాన్నమ్ా ఇంటిక పో్ యి ఆ పేద స్ుందర్ంతో కలిస్థ పచోడి మెత కులన్ు పర్మ్మన్ందంగా తిని పర్వశంచేవాడ్ు వీలెైన్పపుడ్లమల .

ఓ రచజు ఊరిలోని ఎవరచ బంధువపల ఇంట ప ళ్లలక భ్ర్తతో ప్ాటూ వెళ్లు, ఆ ప ళ్లల చూసాక, అదే ఊరిలోని ఆ స్ుందర్ం ఇంటికీ వెళ్ుక తపులేదు మ్మ ఇదుర్ు పథలలలతో నాకు. అకకడే చూస్థంది ఈ భ్రమ్ర్న్ు. ఆ స్ుందర్ం ప దు కుమ్మర త. న్లలగా, స్న్నగా, స్ర ైన్ ఆహార్ం లేక గిటటబారిన్ శరీర్ంతో, కుడి మోకాలు ప ై కుడి చెయియ వేస్థ, పో్ లియో వలన్ ఎదగని ఎడ్మ్ కాలిని ఎగరలస్ూత , కుంటలతూ ఇలల ంతా తిరిగ తూ వెైన్ంగా అనిన పన్ులూ చకచకా చేస్ేస్ూత కనిపథంచింది ఈ భ్రమ్ర్.

"మ్మ భ్రమ్ర్ టెన్త జిలమల ఫస్ుట వచిోందంట. వాళ్ు హెడ్ మ్మసాట ర్ు సార్ు పటనం పంపథంచి మ్ంచి చదువపలు చదివించమ్ంటలనానడ్ు. ఆ చదువపలు ఏందర నాకు తెలవదు. ఇంక చాలేల ఇంటి పన్ులు చేస్ుకోమ్ంటలనాన" అని చెప్ాుడ్ు స్ుందర్ం తన్ తమ్ ాడితో.

"మ్మ అన్నయయకు ఆర్ుగ ర్ు స్ంతాన్ం. ప్ాపం ఈ పథలల అవిటిది. తెలివెైన్ది కాబటిట మ్న్తో తీస్ుకుపొ్యియ చదివిదాు ం. ఆమెకు వికలమంగ ల రిజరలవష్న్ తో పరభ్ తవ ఉదర యగం రావచుో. ప్ాపం ఇటలవంటి పథలల కు మ్న్ం మ్ంచి దారి చూపథంచిన్ వార్ం అవపతాం వీణా! ఏమ్ంటావ్!?" అనానడ్ు భ్ర్త్ నాతో, చాటలగా ఎవర్ూ లేకుండా చూస్థ. నాకు ఒళ్ళు మ్ండింది. ఆ స్ుందర్ం మ్ంచితన్ం మ్ స్ుగ వేస్ుకుని నా భ్ర్తన్ు తన్ అవస్రాలకు వాడ్ుకుంటలనానడ్ు అని ఆయన్ తెలుస్ుకోవటం లేదని లోలోన్ ర్గిలిప్ో యిేదానిన. కానీ బయటపడ్కుండా "మ్నిదుర్ం ఉదర యగాలు చేస్ే వాళ్ుం, ప ైగా ఇదుర్ు చిన్న పథలలలు. ఈ బాధయత మ్న్ వలల కాదేమో భ్ర్త్!" అనానన్ు. భ్ర్త్ నిజమేన్న్నటలల తల ఊపథ ఊర్ుకునానడ్ు. కానీ అకకడ్ున్న అర్ పూటలోనే నేన్ు గమ్నించాన్ు. ఒకక మ్ దు అన్నం తినేందుకు మ్ పపు తిపులు ప టేట నా మ్ూడేళ్ు కొడ్ుకు ర్ుధిర్జ న్ు చంకనేస్ుకుని తిపపుతూ, మ్మటలు చెబ తూ, అవీ ఇవీ చూపథస్ూత ఈ భ్రమ్ర్ అర్గంటలో అవలీలగా అన్నం తినిపథంచేయటం, ఆరలళ్ు నా కూత రిక చకకగా సానన్ం చేయించి, మ్ దుు గా జడ్లు వేస్థ, భోజన్ం ప టిట ర డీ చేయటం. అపపుడ్ు నాలో ఓ

Pag

e20

దూరాలోచన్ కలిగింది. ఎంతో కాలంగా పథలలలన్ు చూస్ుకోవడానిక ఎందరికో ఎంతో డ్బ ు ధార్బో స్థంది. అయినా ఒకకర్ూ న్మ్ాకంగా పని చేయలేదు. ఈ పథలలన్ు మ్మతో తీస్ుకుపో్ తే ఇంటి పనిక పనిమ్నిషథ, పథలలలకు ఆయమ, మ్మ చినానర్ులకు టూయటర్జ కూడా ఇక అవస్ర్ం లేదు అనిపథంచింది.

'ఇక బయలేు ర్ుతాం' అంటూ వీడరకలు తీస్ుకుంటలన్న భ్ర్తతో "భ్రమ్ర్న్ు మ్న్తో తీస్ుక ళ్లు మ్ంచి భ్విష్యత్ చూపపదాం అన్ుకునానంగా!?" అనానన్ు హఠాత త గా.

మొదట భ్ర్త్ అయోమ్యంగా చూస్థ, ఆ తర్ువాత ఆన్ందంగా మ్మతో తీస్ుకువచాోడ్ు భ్రమ్ర్న్ు.

"భ్ర్త్ భార్య ఎంత మ్ంచిది. అంత ధనిక కుటలంబం న్ుండి వచిోనా, ఎంత ప దు చదువపలు చదివి మ్న్ భ్ర్త్ తో స్మ్మన్ంగా ఉదర యగం చేస్ుత నాన, వీస్మెత త గర్వం లేదు. మ్న్ భ్రమ్ర్కు మ్ంచి భ్విష్యత్ ఇవవడానిక మ్ ందుకొచిోంది" అంటూ భ్ర్త్ నాన్నమ్ా ఊర్ందరి మ్ ందు గొపులు పో్ త ంటే నాలో ఎకకడర ఆతాన్ూయన్త. ప ైక మ్మతరం న్వివ, వచేోస్థంది.

ఇక ఇందరభ్వన్ం లమంటి మ్మ ఇలుల చూస్థ తబిుబ ులో భ్రమ్ర్ ఉండ్గానే నేర్ుుగా, ఒకోక బాధయతా అపుగించేసాన్ు. పదహారలళ్ు ఈ పేద, వెరిు పలెల టూరి పథలల అంత గొపు ఇంటి బాధయతలు తన్కు అపుగించార్ని పొ్ ంగిపో్ తూ, ఆ ఇలుల తన్దే అయిన్టలల ఇంటి పని, వంట పని, పథలలల పని చకకగా చేస్ేస్ేది. నాకు మ్మతరం ఆ వికార్పప న్డ్క, కుంటి కాలంటే కంపర్ం. అందమైెన్ మ్మ ఇంట ల , దిషథట బొ మ్ాలమ ఆ పథలల . స్వతంతరంగా ఇలల ంతా తిర్ుగ తూ, భ్ర్త్ న్ు బాబాయి అంటూ పథలుస్ుత న్న ఆ పలెల టూర ిబెైత న్ు చూస్ేత అస్హయంగా ఉండేది. కానీ అవస్రానిక భ్రించింది. భ్రమ్ర్ నిజంగా చదువపలో చాలమ తెలివెైందని అరి్మైెంది తొందర్లోనే నాకు. పథలలలిదురి చేతా చకకగా హ ంవర్జక చేయించటం చదివించటం చేస్ేది.

"హిందీ పరవేశక చెయియ హిందీ పండిట్ గా పో్ దూ గానీ!" అంటూ, చదివించలేదనే పేర్ు రాకుండా, ఇంటి పనెైపో్ యి, పథలలలు స్ూకలుక పో్యమక హిందీ టూయష్న్ కు వెళ్ళులమ ఏరాుటలల చేసాన్ు. మ్మ దగగర్ ఉన్న అనేనళ్ులో ఎపపుడెైనా ఈ భ్రమ్ర్ ఓ ర ండ్ు రచజులు ఊర ళ్లు రావటమో, స్ుందర్ం వచిో చూస్థప్ో వటమో జర్ుగ త ండేది.

భ్వయ టెన్త కొచిోంది. అపుటిక ఈ భ్రమ్ర్ కూడా స్ుృహలో కొచిోంది. తన్ు చదివిన్ ఆ హిందీ పరవేశకతో తన్క టలవంటి భ్విష్యతూత లేదని, ఏళ్ు తర్బడి తన్ చేత ఆ ఇంట ల ఊడిగం చేయించుకుంటలనానర్నీ ఆమెకు అరి్మైెంది. కానీ ఆ కుటలంబం ఆ విష్యం బయటపడి అడ్గలేర్ు. తమ్ ాడి మ్ ందు మ్ంచితన్ం మ్ స్ుగ తొలగించ లేర్ు. నాకా విష్యం తెలుస్ు. ఏదర ఓ రచజు నేనే ఆ మ్ స్ుగ తొలగింపచేస్థ, వాళ్ళు అందరి లమంటి వాళ్ళున్ని నేన్ు గ రితంచాన్ని నిర్ూపథంచాలనే దుగు నాలో. ఓ రచజు స్ుందర్ం వచిో…

"భ్రమ్ర్ ఇదుర్ు చెలెల ళ్లకూ ప ళ్లుళ్ళు అయమయయి. ఈమె ఏదెైనా ఉదర యగం తెచుోకుంటే అయినా, ఈ వికలమంగ రాలిని ఎవర ైనా ప ళ్లు చేస్ుకుంటార్న్ుకుంటే అదీ జర్గలేదు. ఇక ఎంత కాలం మీ దగగర్

Pag

e21

ఉంచటం!? తీస్ుకుప్ో తాన్ు" అనానడ్ు. నా పథలలలూ ప దాు ళ్ుయమయర్ు, వదిలించుకుందామ్ని అన్ుకుంటలన్న జంఝమటమే అది. స్రల అనానన్ు. ఆ తర్ువాత ఓ ఆరలళ్ుకు ఈ భ్రమ్ర్ ప ళ్లు అంటూ పథలిచార్ు.

"అంత కాలం మ్న్కు ఎంతో సాయం చేస్థంది కదా! ఆమె ప ళ్లుక ధన్స్హాయం చేదాు మ్నానడ్ు" భ్ర్త్. నేన్ు తెలివిగా 'అలమ ఇచిో బంధువపలన్ు పనివాళ్ున్ు చేయొదుని' వారించాన్ు. కానీ ఇష్టం లేకునాన భ్ర్త్ కోస్ం ప ళ్లుక వెళ్ుక తపులేదు.

ఆశోర్యం. ఆర్డ్ుగ ల అందగాడ్ు, సొ ంతది ప ైవైేట్ గా డిగీు కాలేజ్ సాి పథంచి న్డ్ుపపత న్న ఈ భ్ వన్ ప ండిల కొడ్ుకు అకకడ్.

ఇంకా ఆశోర్యం. ఈ ఆరలళ్ు లో ప ైవైెట్ గా డిగీు, అటల తర్ువాత పీజీ చేస్థ, భ్ వన్ కాలేజీలో లెకోర్ర్జ గా పని చేస్ుత న్న ఈ కుంటి భ్రమ్ర్న్ు అతన్ు పేరమించి, ఆదర్శ వివాహం చేస్ుకుంటలనానడ్ు అని తెలియటం. ఆ తర్ువాత కొంత కాలనిక నా కూత ర్ు భ్వయ వివాహం, భ్ర్తతో అమెరికా పయన్ం. నా భ్ర్త భ్ర్త్ హఠాన్ార్ణం. అటల ప ై చదువప అబుని ర్ుధిర్జ, నాతో గొడ్వపడి, తన్ వాటా తీస్ుకుని స్థనిమ్మ నిరాాణం వెైపప వెళ్లు నేన్ు ఒంటర్వటం. ఏ ప్ాపమో న్న్ున వెంటాడి, ఇలమ కాయన్ుర్జ ర్ూపంలో కమ్ ాకోవటం. ఊహించని పరిణామ్మలు నా జీవితంలో.

ఈ స్థితిలో తన్ు తపుక తిరిగి ఆ స్ుందరానేన అభ్యరిించి ఈ భ్రమ్ర్ సాయం కోరింది. ఆలోచన్ల న్ుండి బెైట పడి ఇంకా స్మ్మధాన్ం ఇవవని భ్రమ్ర్ వెైపప చూసాన్ు. చిన్న స్వర్ంతో భ్రమ్ర్ తన్ భ్ర్తతో ఏదర మ్ంతనాలు చేసోత ంది. అతన్ు ఏదర అభ్యంతర్ం చెబ త న్నటలల కనిపథస్ుత నానడ్ు. ఇపుడ్ు ఆమెకు మ్ంచి అవకాశం, తన్కు నేన్ు చేస్థన్ దరరహం గ రించి నిలదీయొచుో. ఉతకంఠగా ఆమె స్మ్మధాన్ం కోస్ం చూస్ూత ఉనానన్ు నేన్ు.

"స్రల అమ్మా! వసాత న్ు. నిజానిక ఇది అకడ్మిక్ట ఇయర్జ ఎండింగ్స, మ్మ కాలేజ్ లో చాలమ పన్ులునానయి. కానీ వసాత న్ు" చిర్ున్వపవతో అంది. హఠాత త గా నిస్ుత త వ, అస్హన్ం, అస్ంతృపథత చుటలట మ్ టాట యి న్న్ున. ఈ భ్రమ్ర్కు నేన్ు చేస్థన్ అనాయయం ఆ తండిర బిడ్డలు గ రితంచరా? ఆమె జీవితంలోని విలువెైన్ పది స్ంవతురాలు, సావరి్ంతో నేన్ు నాశన్ం చేసాన్నే బాధే లేదా వాళ్ుకు? నా ఈ అస్హాయ స్థితిలోనెైనా ఆ అనాయయం గ రించి కనీస్ం నాతో పరసాత వించరా? తన్ అందమైెన్ మ్ంచితన్ం మ్ స్ుగ వెన్క తన్ భ్ర్త కూడా గ రితంచని వికృత సావరాి నిన వీక్ించిన్ ఈ కుటలంబం కూడా, తామ్ కపపుకున్న మ్ంచితన్ం మ్ స్ుగ తొలగించేలమ చేయమలన్న తన్ పరయతనం వృధా అయియందా?

ఓడిపో్యమన్ు నేన్ు. వాళ్ులోని మ్ంచితన్ం మ్ స్ుగ కాదన్నది నిజం. ఈ స్థితిలో కూడా ఆ పర్మ్ స్తయం జీరిణంచుకోలేక పో్ త నానన్ు. ఆమె వైెకలయం తన్ువపకు. ఎవరికీ పరమ్మదం కలిగించదు. తన్ వెైకలయం మ్న్స్ుకు. ఇది నా చుటూట ఉన్న వారిని బాధ ప డ్ుత ంది.

Pag

e22

బాధగా కళ్ళు మ్ూస్ుకునానన్ు. మ్ూస్థన్ నా కళ్ు న్ుండీ జార్ుత న్న కనీనళ్ున్ు చలల గా తాకాయి, నేన్ు అకార్ణంగా దేవషథంచే ఆ వికలమంగ రాలి చేత లు. ఈ లోకంలో నాలమంటి సావరి్పర్ులతో ప్ాటూ ఇంకా ఎంతో మ్ంద ిమ్ంచివార్ునానర్ని చెబ త న్నటలల ఉంది ఆ స్ుర్శ.

***

Pag

e23

దిద్దు కోలేని తప్పు

శ్రీ బాడిశ హనుమంతరావు బ్యాంక్ అాంతా హడావపడిగా ఉాంది. డబబులు వేసేవారు, తీసే వారితో రదదు ఎక్ుువగా ఉాంది. సాధారణాంగా ఎప్పుడూ అలాగే ఉాంట ాంది.

ఎాంద్దక్ాంట,ే మా బ్యాంక్ శాటిల ైట్ బ్యాంక్. అాంటే వారాంలో ఒక్టో, ర ాండో రోజులు నడుసదత ాంది. మిగిలిన రోజులోో మెయిన్ బర్ ాంచ్ లో నే ప్నిచేసాత ాం. ఎక్ుువ కాలాం పాట , టర్ నాాక్షన్ తక్ుువ ైనప్పుడు ఇలా చేసాత రు. మరీ తగిి పో తే .. బ్యాంక్ ని .. ద్గి్రలో ఉనన మెయిన్ బర్ ాంచ్ లో క్లిపేసాత రు. కొనేనళ్ళ క ాంద్ ఇది ప్ూరిత సాా యి బ్యాంకే. ఇప్పుడు మాతరాం వారానిక ర ాండు రోజులు, ప్రతీ బబధ, గ్బరు వారాం నడిచే, సాటిల ైట్ బ్యాంక్. ఇాంద్దలో ప్నిచేసేది ఓ మబగ్బి రాం అాంతే. అాంద్దకే ప్నితో బిజిగానే ఉాంట్ాం అాంద్రాం. ఇాంతలో ...

“సార్ ఆ మబసలావిడ మళ్ళళ వసోత ాంది సార్” ద్దరియ్య బయ్ట గేట్ వ ైప్ప చూసూత అనానడు.

“ఎవరూ?” అడిగానద.

“అదే సార్ ... మీ కోసాం ఎప్పుడూ వసదత ాంట ాంది గ్దా ... రామబలమమ ... అదిగో వసోత ాంది”

రామబలమమ అాంటే నేనద ‘మామామ’ అని పిలిచే మబసలావిడ. బ్యాంక్ ఈ ఊరోో సాా పిాంచిన కొతతలో ... ఇక్ుడిక నాక్ు క్ూడా కొతతగా పో సిటాంగ్. అప్పుడు ఈ ఊళ్లో నే ఈ రామబలమమ గారిాంటోో అదదుక్ు ఉనాననద. ఒక్ రక్ాంగా స ాంత ఇలుో లానే అనిపిాంచేది. రామబలమమ గారిని ‘మామామ’ అని, వాళ్ళళయ్నిన ‘తాతా’ అనీ, వాళ్ళ అబ్ుయిని ‘బ్బ్యి’ అని పిలిచేవాడిని. ప్దేళ్ళ తరాాత మళ్ళళ ప్రమోషన్ మీద్ ఈ ఊరు వచాానద.

వచిాన రోజే రామబలమమ ఇాంటిక వ ళ్ళళనద. ఇనానళ్ళక్ు మళ్ళళ ఈ ఊరిక వచిానాంద్దక్ు చాలా సాంతోషిాంచిాంది. ఆమె భరత మూడేళ్ళ క ాంద్ కాలాం చేశాడట. నా క్ుట ాంబ వివరాలూ, పిలోల చద్దవపలూ అనీన ప్ూస గ్బచిానట ట అడిగిాంది. అలాగే ... ననదన క్ూచోబెటిట ... తన దదన గాథనద చదపిుాంది.

కోడలిక,ీ ఈమెక్ూ ప్డటేో ద్ద. కోడలు సరిగా చూడద్ద. క్డుప్ప నిాండా తాండి క్ూడా సరిగా పెటటద్ద. కొడుక్ు క్ూడా కోడలి ప్క్షానేన ఉాంట్డు. ఏమైెనా సదసతత చేసినా సమయ్ానిక డాక్టర్ క్ు చూపిాంచడు... అనేది సూా లాంగా ఆమె చదపిున వాటి సారాాంశాం.

Pag

e24

నాకేమో కోడలిపెై చదప్పతునన ఫిరాయద్దలు (?) ఆమె కోడలు విాంట ాందో ఏమో అని కాసత ఇబుాందిగా అనిపిాంచిాంది. ఆమె అక్ుడిక ద్గి్ర లోనే ఉాంది మరి ఆ సమయ్ాంలో. ‘అనిన ఇళ్ళలోో ఉాండే రామాయ్ణమే’ అనదక్ునాననద.

“అలా ఏాం కాద్ద. వాళ్ళక్ు క్ూడా వీలు ప్డాలి క్దా. నదవపా క్ూడా కాసత సరుు బ్ట చేసదకోవాలి. ఎప్పుడూ ఒకే రక్ాంగా కాలాం సాగ్ద్ద క్దా” అని పైెక అనాననద.

కోడలు మొఖాం కాసత ప్రసననమైెతే, రామబలమమ పెదాలు అసాంతృపితని ప్రక్టిాంచాయి.

“నీక్ు తదలీద్దలే శీనయ్ాయ ...” అని అాంది.

నాక ాంద్దకో ఇక్ుడిక రావడాం క్ర క్ట కాద్ని క్ూడా అనిపిాంచిాంది. తరువాత తరువాత, నేనద వాళ్ళాంటిక వ ళ్ళడాం తగిిాంచానద. నా వలో అతాత కోడళ్ళ మధయ వేడి పెరగ్డాం నాక షటాం లేద్ద.

అప్ుటి నదాండి అడపా ద్డపా ఆమే బ్యాంక్ుక్ు వచిా తన బ్ధలు వ ళ్ళబబచిా పో తుాండేది. ఆమె రాగానే క్ూచోమని చదపిు, లాంచ్ ట ైమ్ లో ఆమె ద్గి్రక్ు వ ళ్ళళవాడిని. తనక్ు కావలసిన మాంద్దలు లాాంటివి చీటీ ఇచిా తదపిుాంచదక్ునేది. ఆ రామబలమమ గ్బరిాంచే మా అట ాండర్ ద్దరియ్య చదపిుాంది.

నేనూ క టికీ గ్బాండా మెయిన్ గేట్ వ ైప్ప చూశానద. రామబలమేమ. ద్ూరప్ప వసదత వపనేదో చూసదత ననట ట , దారాం క్టిటన క్ళ్ళజోడులో నదాండి అర చేతులు అడుు పెట ట క్ుని చూసూత , చేతలో క్రరతో పో ట వేసదక్ుాంటూ న మమదిగా వసోత ాంది.

“శీనద సార్ వచిాాండా అయ్ాయ” వచిా ... వచిా డోర్ ద్గి్ర ఉనన సెక్ూయరిటి గారుు ని అడిగిాంది.

“ఎాంద్దక్మామ, ఏాం కావాలి?”

నాక్ు వాళ్ళ సాంభ్షణ వినప్డుతూనే ఉాంది. ద్దరియ్యనద పిలిచి, ‘కాసేప్ప తరాాత వసాత ’ అని చదప్ుమని చదపిు, ఆమెనద రూమ్ లో క్ూచోబెటటమనాననద.

ద్దరియ్య రామబలమమనద మేమబ లాంచ్ చేయ్డానిక క్ూచదనే రూమబలో క్ూచోబెటిట , మాంచి నీళ్ళళ ఇచిా వచాాడు. లాంచ్ సమయ్ానిక ఖాతాదారుల హడావపడి కాసత తగిిాంది.

ఆమెనద క్ూచ ోబెటిటన రూమబవ ైప్ప వ ళ్ళ, “ఏాం మామామ ... బ్గ్బనానవా?” అాంటూ గ్దిలోక అడుగ్బ పెట్ట నద. నా మాట విాంటూనే నా వ ైప్ప తరిగిాంది.

“ఏాం బ్గ్య్ాయ, అదే బ్గ్బ ...” క్ళో్ నీళ్ళళ పెటిటాంది.

“అయ్యయ! ఎాంద్దకేడుసదత నానవ్”

Pag

e25

“వాళ్ళళ నా ఉసదరు కొట ట క్ుాంటరు” అాంటూనే తన జాక ట్ మబడి విపిుాంది. ఎాండినట ో నన ఛాతీ మీద్ – వేలాడుతునన రొమబమల క ాంద్దగా ... ఎరరగా ద్ద్దు లు క్టిటన వాతలు. నా చేతులు లాగి ఆ ద్ద్దు లపెై పెటిటాంది. క్ద్దమబలు గ్టిట , ప్లుక్ు రాళో్లా తగ్బలుతునానయి. పాప్ాం ... జాలేసిాంది. బక్ు పరా ణాం, ఎలా తట ట క్ుాందో?

“మీ బ్బ్యి రాతర కొట్ట డు. చూడు. సచిానోడు ఎలా కొట్ట డో . వాడి చేతులు విరిగిపో నూ” గ్వా క్ళో్ నదాండి నీటి ప్రవాహాం.....

“అయ్యయ అలాగా! ఎాంద్దక్లా?” అయ్యమయ్ాంగా అనాననద.

ఒక్ప్పుడు ఆమె తన ఇాంటిక మహారాణి. నోరు ఎతతాంద్ాంటే ఎవార ైన క క్ుురుమనక్ుాండా ఉాండాలిాాందే ... వాళ్ళళయ్న గానీ, కొడుక్ు గానీ ... ఆమె సలహా లేనిది ఏ ప్నీ చేసేవారు కాద్ద.

“దాని చేతులోో జ టట ప్పటట. కారాం .. గొడుు కారాం. దాని పాడుగానద .. ఏాం క్ూర చేయ్డాం? తనడానికేనా? అదే మాట అనాన. అాంతే ... మొగ్బడు వచిాన తరువాత ఏాం చదపిుాందో? ప్ట ట గ్రరతో కొట్ట డు. సూడయ్ాయ ... బతకే దదబులేనా? దానిక్ాంటే బబదిి లేద్ద, ఈడిక ైనా ఉాండొదాు ?” అని పెద్ుగా ఏడవసాగిాంది.

నాకేాం చేయ్ాలో అరిాం కాలేద్ద. ఆ ఏడుప్పక అప్పుడే బ్యాంక్ లోక అడుగ్బపెడుతునన వారు ఆగి చూసదత నానరు.

“రేప్ప వచేాటప్పుడు మాంద్దలు తదసాత లే ఏడవక్ు..” నా సుాంద్న నాకే అప్సవయాంగా అనిపిాంచిాంది.

“తదద్దు వప గానిలే గానీ, శీనయ్య! వాడిని కాసత నిలేద్దు వపగాని రా. ఇప్పుడు ఇాంటోో నే ఉనానడు”

“ఏమని అడుగ్బతానద? వాళ్ళ వయవహారాంలో జోక్యాం చేసదక్ుననట ట అవపతుాందా?” ప్పట క్ుుమని ‘అడగ్డానిక నదవ ావరు?’ అాంటే. నాలో నేనే తరిుాంచదకోసాగానద. అప్ుటిక దాటవేసే ధోరణితో ”చూడు మామామ! ఇప్పుడు కాసత ప్ని ఉాంది. సాయ్ాంతరాం వ ళ్ళళటప్పుడు గానీ, రేప ుద్దు నన గానీ, రాగానే వసాత నద. సరేనా?” అనాననద.

“తప్ుక్ుాండా రావాలి శీనయ్ాయ ... అడిగేవాడు లేక్పో య్ాడని అడుు మీరుతుననడు. వాళ్ళ అయ్య ఉననప్పుడూ పిలోో లే ఉాండే” అని చేతలో ఉనన ప్ది రూపాయ్లు నా చేతలో పెటిట “మాంద్దలు తీసక్రా..” అని వ ళో్పోయిాంది.

ఆమెక్ు కావాలిాన మాంద్దలు తదచిానప్పుడు చేతలో ఎాంత ఉాంటే అాంత ఇచిా పో తుాంది. డబబులు వద్దు లే అాంటే “నీక్ు మాతరాం ఇబుాంది కాద్ూ” అాంటూ ఇసదత ాంది. ఆమె ఇచేా వాటిక తనక్ు కావలసిన

Pag

e26

మాంద్దలు రాక్ునాన తదసదత ాండేవాడిని. ఉద్య్ాం రాగానే ద్దరియ్య తో రామబలమమ క్ు మాంద్దలు ప్ాంపానద. “వసాత ననానడు! రాలేదేమయ్ాయ?” అని అడిగిాంద్ట.

“సార్ బిజీగా ఉననడు. సాయ్ాంకాలాం వసాత డు” అని చదపిు వచాాడట.

ఈ రోజు గ్డిచిపో తే మళ్ళళ వచేా బబధవారాం. ఒక్ళో్ ఇళో్ గొడవలోో వేలు పెడితే ... మాట అాంటే ప్డాలిా వసదత ాంది. ఊళ్లళ పెద్ు మనదషులలో పెడితే బ్గ్బాంటది” అనదక్ునాననద. ఆ సాయ్ాంతరాం క్ూడా నేనద వ ళో్లేద్ద.

చూసదత ాండగానే వారాం మారిపోయిాంది. బబధవారాం వచిాాంది. మళ్ళళ ర ాండు రోజులు. ఖచిాతాంగా ఇవాాళ్ రామబలమమ వసదత ాంద్నదక్ుాంటూ, బ్యాంక్ క్ు వచాానద. వరిుాంగ్ అవర్ా సాట ర్ట అయినాయి. ఒక్ుక్ుళ్ళో వచిాపో తునానరు.

రామబలమమ ప్క ుాంటి ఆమె వచిాాంది. వసూత నే “సారూ, రామబలమమ సచిాపో యిాంది. ఎరక్న నా సారూ?” అాంది. ఉలిక ుప్డాు నద “ఎప్పుడూ? .. ఎలా?”

“పో యిన సదకరో రాం. ఇయ్ాయలిటక ఆరోరజులు. కొటటాంలో పెటిటన ప్పరుగ్బల మాంద్ద దాగిాంది. ఆయ్ాం తక్ుువ మనిషి. ఆసుతరక తీసదక్ుపో యిే టయ్మ్ క్ూడా లేక్పాయిే” మిగిలిన మాటలు నా చదవిలో ప్డటాం లేద్ద.

క్ళో్ మబాంద్ద ద్ృశాయలు క్దిలిపో తునానయి. ఒక్ దాని వ ాంట ఒక్టి. వాటి మధయలో చేయిెతుత న నిలబడి, నా క్ళ్ళలోో కే చూసూత , రామబలమమ నిలబడి “శీనయ్ాయ .. వాడిని కాసత నిలేద్దు వప రా..” అాంట ననట ట .

తప్పు చేసిన వాడిది ఎాంత తపో ు .. తప్ుని తదలిసత ప్రశ్నాంచని వాడిదద అాంతే తప్పు. క్నన తలోిని ఆ మాదిరిగా కొటటడమాంటే ... ఎాంత ప్శుతాాం? ఒక్ుసారి వ ళ్ళో లిా ఉాంటిని. గ్టిటగా అడగాలిాాంది. మాట వినే వాడేమో. లేద్ూ, మహా అయితే ఒక్ మాట అనే వాడేమో. వినక్పో తే పో లీసద సేటషన్ లో కేస్ పెడతా అని బెదిరిాంచాలిాాంది. తనక్ాంటూ ధదైరయాం ఇచేా వాళ్ళళ ఎవరూ లేరని, ఒాంటరిగా అనిపిాంచి ఇలా చేసిాందేమో. నాక్ు చిననదిగా అనిపిాంచినది ఆమెక్ు జీవనమరణ సమసయ. ఆ తప్పునద దిద్దు కోవడాం ఇక్ ఎలా సాధయాం?” మనసదలో ప్రి ప్రి విధాలుగా ఆలోచనలు.

ఇప్పుడు వాటి వలో ఉప్య్యగ్ాం లేద్ని తదలిసినా ఆగ్ని ఆలోచనలు.

***

Pag

e27

బొ మ్మలాట

రాధిక మ్ంగిపూడి చక్రవర్తి హడావుడిగా పైె అరలో బ్యాగ్ పెట్టి తన సీట్ులో క్ూరచున్ాాడు. తన పక్కన్ే మధ్ా సీట్ులో క్ూరచుని ఉనా

పంచ క్ట్ుి పెద్ాా యన తన వంకే చూస్తి న్ాాడు వచ్చున దగ్గరచాంచ్చ. అతని ముఖాన ఒక్ చ్చరచనవుు పడేసి సీట్ు బె్లటి పెట్ుి క్టన్ాాడు చక్రవర్తి. ఇంతలో “చెన్్ైా నతండి ముంబ్ెై వరక్ట ఉనా దూరం ర్ ండు గ్ంట్లలో పూర్తి చేయబ్డుత ంద్ి” అంట్ూ అనిా భయషలోో ఎన్ౌనతుమ ంట్ు వినిపించ్చంద్ి. పక్కన్ే ఉనా పెద్ాా యన చక్రవర్తి వై్పుకి వంగత “హాయిగా మద్ాాస్త బ్ ంబ్యయి అంట్ే ఎంత బ్యగ్ుండేద్ి పలక్డానికి తేలిక్గా. అన్నా ఇషిం వచ్చునట్ుో మార్తు పారే్శారచ. న్ాకేం నచులేదత” అన్ాాడు. అస్లే తన చ్చర్ాక్టలో తానతన్ాాడు చక్రవర్తి. ఈ ముసిలాడి సో ద్ి ర్ ండు గ్ంట్ల సేపు భర్తంచాలంట్ే క్షిమే అనతక్టంట్ూన్ే “వాళ్ళ ఊళ్ళళ వాళ్ళ ఇషిం” అన్ేసాడు చ్చర్ాక్టగా. పెద్ాా యన వ్ంట్న్ే “చూశార్ా! న్ా పంచెక్ట్ుి చూసి న్ేనత తెలటగ్ువాడినని ఎవర్ ైన్ా చెపేేయగ్లరచ. కాన్న మీరచ తెలటగ్ువారని న్ేన్్లా చెపాేన్ో చెపుేక ండి చూద్ాా ం” అన్ాాడు మాట్ పొ డిగతస్ూి . చక్రవర్తి ఒక్క క్షణం బితిరపో యాడు. నిజమే ఆ విషయం తనక్ట తోచన్ేలేదత. “న్ేన్్వర్ో మీక్ట తెలటసా?” అని అడిగాడు క్ంగారచగా పెద్ాా యన వంక్ అనతమానంగా చూస్ూి . పెద్ాా యన నవిు “లేదత బ్యబ్ూ! ఇంద్ాక్ మీరచ మీ చేతి బ్యాగ్ పైెన పెడుత నాపుేడు అందతలో ఒక్ పుసి్క్ం కాసి్ త ంగత చూసింద్ిల ండి. ద్ాని మీద ఏవో తెలటగ్ు అక్షర్ాలట ఉండడం గ్మనించానంతే” అన్ాాడు. హమమయా అనతక్టని ఊపిర్త పీలటుక్టన్ాాడు చక్రవర్తి. వీర్తదార్త స్ంభయషణ వినా కిట్టకీ సీట్తనత చ్చనాగా నవుుక్టన్ాాడు. అద్ి చూస్ూి న్ే పెద్ాా యన “అయితే మీరచ క్ూడా తెలటగ్ు వార్ేననామాట్” అన్ాాడు ఆనందంగా. ధ్ృడకాయంతో మ లితిపిేన మీసాలతో ఉనా అతనత అవునంట్ూ తలూపాడు. అక్కడితో ఆగ్క్టండా పెద్ాా యన “మిమమలిా చూస్తి ంట్ేన్ే అరథం ఐపో తోంద్ి మీరచ పో లీస్తవారని! న్ా పేరచ స్తాన్ార్ాయణ. మర్త మీ పేరచ? అని అడిగాడు చొరవగా. ఒక్క క్షణం ఆశ్ురాపో యి యధాలాపంగాన్ే “వ్ంక్ట్సాుమి” అని స్మాధానం ఇచాుడతనత. ఈసార్త పెద్ాా యన “భలే” అని, చక్రవర్తి వై్పు తిర్తగత “మర్త మీరచ ఏం చేస్తి ంట్యరచ?” అని అడిగాడు ఉతాుహంగా. చక్రవర్తి తపిేంచతక డానికి లేక్ ఒక్ క్షణం ఆలోచ్చంచతక్టని “న్ేనత డాకి్ర్తా” అన్ేశాడు. “అయితే మీ పేరచ చక్రవర్తి అయి ఉంట్ుంద్ి” అన్ాాడు పెద్ాా యన ఠపీమని. గ్త క్టకమన్ాాడు చక్రవర్తి అద్ి వినగానే్. పక్కనతనా ఇదారూ మఫ్ీిలో ఉనా పో లీస్తలో, డిట్ెకిివ్ లో అని అనతమానం వచ్చుంద్ి. చక్రవర్తి ముఖంలో క్ంగారచ చూడగాన్ే పెద్ాా యన“ అట్ేి గాభర్ా పడక్ండి. ఒక్పక్క పో లీసెంక్ట్సామి అనగాన్ే ఇంక పక్క డాకి్ర్ చక్రవర్తి అని జోక్ చేశానంతే!” అంట్ూ బిగ్గరగా నవేుశాడు. ద్ానితో చక్రవర్తి కాసి్ తేరచక్టని ఊరచక్టన్ాాడు. “అయితే మీరచ బ్డిపంత లట అయుాంట్యరచ” అన్ాాడు వ్ంక్ట్సాుమి క్ూడా

Pag

e28

పెద్ాా యన వ్ైపు చూస ి నవుుతూ. “అవునండీ. చూశార్ా మర్త! పో లీస్త వారనిపించతక్టన్ాారచ!” అంట్ూ మళ్ళళ హాయిగా నవేుశాడు పెద్ాా యన. ఇంతలో ఎయిర్ హో సెిస్ విన్ాాసాలట మొదల ట్టింద్ి. బ్ెల ి లా పెట్ుి క వాలో ఫ్ెలో ట్ు క్ూలిపో తే ఎలా పార్తపో వాలో అన్నా ముఖంలో ఎలాంట్ట హావభయవాలట లేక్టండా చెపుేక్టపో తోంద్ి. అందరూ ఎవర్త గోలలో వాళ్ళళన్ాార్ే కాన్న ఎవరూ ఆమ చెపేేద్ి వినిపించతక వట్ేో దత. పెద్ాా యన మాతాం చక్రవర్తి మీదక్ట స్గ్ం వంగతపో యి మర్ీ ఆమ చెపిేందంతా శ్రదధ గా విన్ాాడు. ఆమ వ్ళ్ళళపో యాక్ మళ్ళళ ఇదార్తతో “ఆమ క్ట నే్నత పెట్టిన ముదతా పేర్ేంట్ో తెలటసా! ‘రబ్బరచబ్ మమ’ అంట్ూ తనలో తాన్ే నవేుశాడు పెద్ాా యన. అద్ి విని పో లీసెంక్ట్సామి, డా.చక్రవర్తి క్ూడా నవుుక్టన్ాారచ. మళ్ళళ మాట్లట క్ద్ిపాడు పెద్ాా యన. “మాద్ి విజయవాడ దగ్గర పల ో ట్ూరచ. న్ేనత స్తకలట టీ్చరచగా చేసి ర్తట్ెైరయాానత. న్ాక్ట ఒక్కడే కొడుక్ట. వాడు చాలా తెలివ్ైనవాడు కాన్న వాడిని పెదా చదతవులట చద్ివించలేక్పో యానత. ఆసిి పాస్తి లేమీ లేక్పో యిన్ా న్ేనత, వాడు, న్ా భయరా ఉనాద్ాంట్ోో న్ే స్ంతృపిి గా ఉండేవాళ్ళం. ర్ ండేళ్ళ కిరతం న్ా భయరాక్ట కేనురచ వాాధి సో కింద్ి. ఉనా చ్చనా ఇలటో క్ూడా అమిమ వై్దాం చేయించాము కాన్న ఏద్ో పెద్ాా పర్ేషనత చెయాాలన్ాారచ డాకి్రచో . ద్ాంతో మద్ాాస్త తీస్తకొచాుం. న్ా కొడుక్ట ఏద్ో ఉద్ో ాగ్ం చేసి కొంత, ద్ాతల స్హాయంతో కొంత, డబ్ుబలట స్రచా బ్యట్ు చేసి ఆపర్ేషన్ చేయించాడు. 22 లక్షలట ఖరచు అయిాంద్ి కాన్న మనిషి దక్కలేదత. ఎనిమిద్ి న్్లలయిాంద్ి అద్ి మమమలిా వద్ిలి వ్ళ్ళళపో యి” అని చెపిే క్ళ్ళళ త డుచతక్టన్ాాడు. అదంతా వినా ఇదార్తకీ ఆ పెద్ాా యనపెై జాలేసింద్ి. వ్ంక్ట్సాుమి పెద్ాా యన భుజంపెై చెయియాసి “మర్త ఇపుేడు ముంబ్ెైలో ఎవరచన్ాారచ?” అని అడిగాడు. పెద్ాా యన మళ్ళళ చక్రం తిపాేడు. “న్ా భయరా పో యాక్, మా అబ్యబయికి బ్ ంబ్యయిలో ఉనాట్ుి ండి ఒక్ మంచ్చ ఉద్ో ాగ్ం వచ్చుంద్ి. వాడిని ముందత వ్ళ్ళళ అక్కడ ఇలటో చూస్తక్టని సిధ రపడాా క్ న్ేనత వసాి నని చెపిే పంపించానత. న్ేనత ఇపేట్టవరక్ట వాడికి భయరం కావడం ఇషింలేక్ న్ా పెనష న్ డబ్ుబలతో మద్ాాస్త లోన్ే చ్చనా గ్ద్ి చూస్తక్టని ఉంట్ూ కాలక్షేపం చేశానత. ఇంక్ న్ా ఆర్ోగ్ాం క్ూడా అంతగా బ్యగ్ుండడంలేదత. ఇన్ాాళ్ళక్ట న్ా కొడుక్ట సిధ రపడి న్ాక స్ం ఫ్ెలో ట్ు ట్టక కట్ుి పంపించాడు. జీవితంలో ఒక్సార్ ైన్ా ఫె్లో ట్ు ఎకాకలన్ే క్ల ఇలా తీర్ాుడు మావాడు” అంట్ూ ఆనందంగా చెపిేన పెద్ాా యన క్ళ్ళలో వ్లటగ్ు చూసేి చక్రవర్తికి ముచుట్ేసింద్ి. వ్ంక్ట్సాుమి క్ూడా పెద్ాా యన వంక్ ఆపాాయంగా చూసి “మీక్ట ఇంక్ మంచ్చ ర్ోజులొచాుయనామాట్. ఇక్పెై మీ అబ్యబయితో క్లసి హాయిగా ఉండండి. అలాంట్ట బ్యధ్ాత ఎర్తగతన కొడుక్ట ఈ ర్ోజులలో ఉండడం క్ూడా మీ అదృషిం” అన్ాాడు. “అవునండీ! ఇక్ న్ాక్ట మాతాం ఎవరచన్ాారచ లోక్ంలో న్ా కొడుక్ట తపే!” అన్ాాడు పెద్ాా యన ద్ీనంగా. చక్రవర్తికి క్ూడా ఆ పెద్ాా యన పటో్ అంతవరక్ట ఉనా చ్చర్ాక్ట మాయమ ై ఏద్ో తెలియని అభిమానం క్లిగతంద్ి. “న్ా స్ంగ్తి స్ర్ే! ఇంతక్ూ మీరచ క్ూడా బ్ ంబ్యయిలోన్ే ఉంట్యర్ా?” అని అడిగాడు పెద్ాా యన చక్రవర్తిని. “లేదండి న్ేనతండేద్ి చెన్్ైాలోన్ే. ఒక్ ముఖామ ైన ఆపర్ేషన్ క స్ం ముంబ్ెై వ్ళ్ళి న్ాానత” అన్ాాడు చక్రవర్తి తడుముక క్టండా. “ఏం ఆపర్ేషనండి?” ఆని అడిగాడు వ్ంక్ట్సాుమి క్టతూహలంగా. చక్రవర్తి ఒక్ క్షణం తట్పట్యయించ్చ “ఒక్ర్తకి కాలట తీసేయాలిల ండి” అన్ాాడు గ్ంభీరంగా. “ఓహో కాలాపర్ేషన్ా! అంట్ే మీరచ ఆర్ోథ పెడిక్ అనామాట్. న్ా ముడుక్టల న్్పుేలక్ట క్ూడా ఏద్ెైన్ా మంచ్చ మంద్ిదతా రూ కొంచెం ”అన్ాాడు

Pag

e29

పెద్ాా యన ఆశ్గా. చ్చనాగా నవిు ఊరచక్టన్ాాడు చక్రవర్తి. ఈసార్త అద్ే పాశాాపతాం వ్ంక్ట్సాుమి మీద పాయోగతంచాడు బ్డిపంత లట. ఎక్కడుంట్యరచ, ఎందతక ళ్ళి న్ాారచ వగ ైర్ా పాశ్ాలతో. జవాబ్ు చెపేక్ తపుేత ంద్ా మర్త! “న్ేనతండేద్ీ చెన్్ైాలోన్ే. ముంబ్ెైలో ఒక్డితో కాసి్ పాత బ్కాయి వస్ూలట పని పడి వ్ళ్ళి న్ాాల ండీ” అన్ాాడు వ్ంక్ట్సాుమి కిట్టకీ వంక్ చూస్ూి . “ఓహ్ అయితే మీక్ట ఫెైన్ాన్ు వాాపారం క్ూడా ఉంద్ా? శుభం” అన్ాాడు పెద్ాా యన వ్ంట్న్ే. వ్ంక్ట్సాుమి అద్ో లా నవిు “ఏద్ో కొనిాసారచో చ్చనా చ్చనా ఋణానతబ్ంధాలట కొనిా ఉండిపో తాయి క్దండీ! అలాంట్టద్ే!” అన్ాాడు మీసాలట దతవుుక్టంట్ూ. పెద్ాా యన ఏద్ో అరధమ ైనట్ుో తలూపి “అవునవునత. అస్లట పాపంచంలో బ్ మమలాట్ంతా ఈ ఋణానతబ్ంధాలట మీద్ే క్ద్ా ఆధారపడి నడుసిో ంద్ి. మనం అనతక క్టండా ఇలా క్లిసామన్ాా ద్ాని వ్నతక్ ఏ జనమలో ఏ ఋణముంద్ో ! ఏద్ేమ ైన్ా ఇవాళ్ ఇలా మీ ఇదార్తతో క్లసి ఈ పాయాణం న్ాక్ట చాలా ఆనందంగా ఉంద్ి. బ్ ంబ్యయిలో మీరచ మా ఇంట్టకి ఒక్సార్త తపేక్టండా ర్ావాలి. ఫ్ెలో ట్ు ది్గ్గాన్ే మా అబ్యబయినడిగత మా అడాస్త ఇసాి నత” అన్ాాడు ఆనందంగా. వ్ంక్ట్సాుమి, చక్రవర్తి అలాగేనని తల ఊపి ఒక్సార్త ముఖ ముఖాలట చూస్తక్టన్ాారచ. ఇదారూ అంతవరక్ట పెద్ాా యనతో చెపిేన విషయాలన్నా అతనత నమేమశాడు కాన్న, వార్తదార్తకీ ఒక్ర్త మాట్లట ఒక్ర్తకి తేడాగాన్ే అనిపించాయి. న్ోర్తపిే అడగ్లేదత కాన్న చూపులతోన్ే స్ర్తపెట్ుి క్టన్ాారచ. పెద్ాా యన న్్మమద్ిగా నిదాలోకి జారచక్టని ఒక్ క్టనతక్ట తీశాడు. మిగ్తా ఇదారూ ఎవర్త ఆలోచనలో వాళ్ళళ నిమగ్ామయాారచ. నిజానికి చక్రవర్తి వై్దతాడు కాదత. చెన్్ైాలో చకిర అన్ే పేరచతో మత ి పద్ార్ాథ ల వాాపారం చేసాి డు. కొంత కాలం కిరతం తన కింద పనిచేసేవాడొ క్డు వాస్త అన్ే అబ్యబయిని తీస్తకొచ్చు అన్ాధ్ అని మంచ్చవాడని పర్తచయం చేశాడు. చకిర వాడిని తన దగ్గర పనికి పెట్ుి క్టన్ాాడు. వాస్త నిజంగానే్ ర్ ండు న్్లలట చకిర దగ్గర చాలా నమమక్ంగా పనిచేశాడు. ఒక్ర్ోజు 12లక్షల విలటవ చేసే మత ి పద్ార్ాథ ల పాాక ట్ుి నత ఒక్ పారిీ్కి ఇచ్చు రమమని వాస్తక్ట ఇచ్చు పంపాడు చకిర. ఆ తర్ాుత మళ్ళళ వాస్త జాడ క్నిపించలేదత. ఎంత వ్తికించ్చన్ా వాస్త జాడ తెలియలేదత. ఇంతకాలానికి వాస్త ముంబ్ెైలో ఉన్ాాడని తెలిసి, తనక్ట అంత నమమక్ ద్ోాహం చేసిన వాస్త అంత స్ుయంగా చూడాలని ముంబ్ెై బ్యలటద్ేర్ాడు. అట్ు వ్ంక్ట్సాుమి క్ూడా పో లీస్తవాడు కాదత. చెన్్ైాలో అతన్ొక్ చ్చనా తరహా ద్ాద్ా. ర్తయల్ ఎసేిట్ వాాపారం ముస్తగ్ులో క్బ్యా లట సెట్టల మంట్ులట చేస్తి ంట్యడు. కొనిా మాసాల కిరతం శ్రరనత అన్ేవాడు తనక్ట ఒక్ బ్ేరం తీస్తకొచాుడు. ఒక్ జాగాక్ట నకిలీ పతాాలట చూపించ్చ 10 లక్షల రూపాయలట అడాున్ు గా న్ొకేకసి జ ండా ఎతేి శాడు. వ్ంక్ట్సాుమి వాడిపటో్ విపర్ీతమ ైన క్సితో రగతలిపో యాడు ఇన్ాాళ్ళో . ఇపుేడు అనతక క్టండా వాడి ఆచూకీ ద్ొ రక్డంతో పాత ల క్కలట తేలటుక వడానికి ముంబ్ెై బ్యలటద్ేర్ాడు. ఇంతలో ముంబ్ెై స్మీపించామంట్ూ రబ్బరచ బ్ మమలట హడావుడి చేయగాన్ే ఇదారూ తమ తమ ఆలోచనలనతండి ఇహ లోకానికి వచాురచ. ఫ్ెలో ట్ు ది్గ్గాన్ే ఇదారూ పెద్ాా యనక్ట చెయూాపేసి గ్బ్గ్బ్య వ్ళ్ళళపో యారచ. పెద్ాా యన న్్మమద్ిగా నడుచతక్టంట్ూ బ్యట్టకి వచేుస్ర్తకి వాళ్ళళదారూ క్నిపించలేదత. తన క స్ం వచ్చున కొడుక్టనత చూడగాన్ే అతని ముఖం వ్యిా వాటో్ బ్లటబ లాగా వ్లిగతపో యింద్ి. ఆనందంగా కొడుక్టతో క్లిసి ఇంట్టకి వ్ళ్ళళపో యాడు.

Pag

e30

మర్ాాడు సాయంతాం పెద్ాా యన తన కొడుక్ట ఇంట్ట వీధి వసార్ాలో క్ూరచుని ద్ార్తలో వచేు పో యియవార్తని చూస్తి న్ాాడు. దూరం నతండి ఒక్ ఎరరని కారచ ఆ ఇరచక్ట స్ందతలోకి ఆగ్ుతూ తూగ్ుతూ వచ్చు, తన ఇంట్టకి ర్ ండిళ్శ అవతల ఆగతంద్ి. కిట్టకీ నతంచ్చ చకిర తల బ్యట్క్ట పెట్టి అక్కడునా క్టర్ార డికి చేతిలో కాగతతం చూపించ్చ ఏద్ో అడుగ్ుత న్ాాడు. చక్రవర్తిని చూడగాన్ే పెద్ాా యన ఆనందంగా ర్ ండు అడుగ్ులట బ్యట్క్ట వేసి గొంతెతిి చక్రవర్తిని పిలిచ్చ, కారచ వై్పుకి వ్ళ్ళళడు. పెద్ాా యననత చూస్ూి న్ే చకిర కారచ ద్ిగాడు. ఇంతలో పక్కన్ే ర్ ండు బ్ెైక్టలట వచ్చు ఆగాయి. మొదట్ట బైె్క్టపెై ఉనాతనత హెల మట్ తీసి వీర్తదార్త వ్ైపు ఆశ్ురాంగా చూశాడు. పెద్ాా యన అతడిని చూస్ూి న్ే “అర్ ! పో లీసెంక్ట్సామి! మీర్తదారూ నిజంగా న్ా క స్ం ననతా వ్త క్టకంట్ూ వచాుర్ా! నమమలేక్పొ త న్ాానత. న్ా అడాస్త మీక్ట ఇవుడం అవున్ేలేదనతక్టన్ాానత. ఐన్ా పో లీస్తవార్తకి అసాధ్ామేముంద్ి! గ్ురచి పెట్ుి క్టని అభిమానంగా అడాస్త క్నతక్టకని మర్ీ వచాురచ. అంతే చాలట. ఇవాళ్ మీరచ న్ా చేతి కాఫీ రచచ్చ చూడవలసింద్ే!” అంట్ూ పరమానందంగా ఇదార్త చేత లట పట్ుి క్టని తన ఇంట్ట వ్ైపుకి నడిచాడు. ఇదారూ వార్త వ్ంట్ వచ్చున క్టర్ార ళ్ళని అక్కడే ఉండమని సైెగ్ చేసి పెద్ాా యన వ్ంట్ మౌనంగా నడిచారచ. ఇంట్ోో కి తీస్తక్టని వ్ళ్ళళ క్టర్ీులట వేసి కొడుక్టనత పిలిచాడు పెద్ాా యన. కొడుక్ట గ్ద్ిలో నతండి వస్ూి న్ే చకిరని, వ్ంక్ట్సాుమిని చూస్ూి న్ే బిక్కచచ్చుపో యాడు. పెద్ాా యన ముందత కొడుక్టక్ట వార్తని తనక్ట తెలిసిన విధ్ంగాన్ే పర్తచయం చేసి, తన కొడుక్టనత వార్తకి పర్తచయం చేస్ూి “వీడే మా అబ్యబయి శ్రరనివాస్త. నినా చెపాేనతగా! న్ాక్ట అన్నా వాడే. మీరచ మాట్యో డుతూ ఉండండి. నే్నత కాఫీ తెసాి నత” అంట్ూ లోపలికి వ్ళ్ళళడు. చకిర వ్ంక్ట్సాుమి క్ూర్ోులేదత స్ర్తక్ద్ా శ్రరనివాస్ వంకే తీక్షణంగా చూస్తి న్ాారచ. శ్రరనివాస్ న్్మమద్ిగా ఇదార్త వ్ైపు నడిచాడు. క్న్నాళ్ళళ ధారగా కారచత న్ాాయి. వార్త ముందత మోకాళో్పెై క్ూరచుని ర్ ండు చేత లట జోడించ్చ తల ద్ించతక్టన్ాాడు. ఐదత నిమిషాల తర్ాుత కాఫీ గాో స్తలతో పెద్ాా యన గ్ద్ిలో నతండి వచేుస్ర్తకి అక్కడ అతిధ్తలిదారూ లేరచ. కొడుక్ట న్ేలపెై చతికిలబ్డి, తల బ్లోపెై ఆనించ్చ ఉన్ాాడు. పెద్ాా యన వ్ంట్న్ే కాఫీ గాో స్తలట పక్కన పెట్టి “అద్ేమిట్యా! వాళ్ళళర్ీ? నతవుు ఇక్కడ క్ూరచున్ాావేంట్టర్ా!” అంట్ూ కొడుక్ట భుజాన చెయిా వేశాడు. శ్రరనివాస్ న్్మమద్ిగా తల తిి క్ళ్ళ న్నళ్ళతో తండిా వ్ైపు క్ృతజఞతాపూరుక్ంగా చూసి, తండిాని ఒక్కసార్తగా కౌగ్లించతక్టన్ాాడు.

***

Pag

e31

ఆదర్శ గ్రామం దినవహ ిసత్యవతి

‘ఒక ప్రముఖ సినీ నటుడు ఆంధ్ర రరష్్టరంలోని ఒక గ్రా మానిి దత్తత్ తీసుకున్నిర్ు. త్వర్లోన్ే ఆ గ్రా మానిి సందరశశస్రత ర్ు. ఈ విష్టయం తెలిసిన వ ంటన్ే ప్రజలలో ఆయన ప్ర్ప్తి విప్రీత్ంగ్ర పెరశగ్శపో యంది’ అని వరర్త వినిప్పటి నుండి ప్రణవ్ ఆనందంతో గ్రలిలో తేలుత్ున్నిడు. కరర్ణం ఆ నటుడు ప్రణవ్ అభిమాన హీరో కరవడం, ఆ గ్రా మం ప్రణవ్ సవగ్రా మం, రరమవర్ం కరవడమూను!

‘అబ్బ! ఎంత్ మంచివరర్త విన్నిను. అయతే త్వర్లోన్ే న్న అభిమాన హీరో మా గ్రా మానికి రరబ్ో త్ున్నిడనిమాట’ అనుకుని రెటి్ంచిన ఉతనాహంతో గబ్గబ్ా త్యారైె గ్రా మంలో త్న వరళ్ళందరశకీ ఈ విష్టయం చెప్పడననికి బ్యలుదేరరడు ప్రణవ్.

ప్రణవ్, సుందర్ సరోజ దంప్త్ుల దత్తప్ుత్ుర డు. ప్రణవ్ త్లిిదండుర లు ప్రమాదంలో చనిపో తే చూసేవరళ్ళళవర్ూ లేకపో వటంతో అన్నథనశ్ామంలో వదిలిపెటా్ ర్ు చుటు్ ప్రకకల వరళ్ళళ. ఆ త్ర్ువరత్ కొన్నిళి్కే అదృష్్టం కలిసివచిి, సంత్తికోసం ప్రశత్పిసుత ని, సుందర్ సరోజలచే దత్తత్ తీసుకోబ్డనా డు. ఆ దంప్త్ులునుంచి అవరాజమ ైన పేరమానురరగ్రలు లభించి కామేపి ప్రణవ్ తనను అన్నథనని విష్టయమే మరశిపో యాడు. ప్రణవ్ ఇంటలి అడుగుపెటి్న వేళ్ా విశేష్టం సుందర్ దంప్త్ులకు అనిిటా బ్ాగ్ర కలిసి వచిింది. ఏడనది తిర్కుకండనన్ే సరోజ ప్ండంటి పరప్ని కనిది. పరప్కి ‘విశరలి’ అని పేర్ు పెటా్ ర్ు.

ప్రణవ్ పెరశగ్శ పెదదవుత్ునికొదదద కొంత్మంది ‘విశరలి వరళ్ళ కని బిడా, నువేవమో దత్తప్ుత్ుర డివి, ఇంక నినుి ప్టి్ంచుకోర్ులే’ అంటూ వరడిని భయపెట్డననికి చనలా ప్రయతిించనర్ు. కరనీ ఆ మాటలని వరడు నమమలేదు. అటు సుందర్ సరోజ కూడన అలాంటి మాటలని ఈ చెవితో విని ఆ చెవితో వదిలేశరర్ు. ప్రణవ్, విశరలి ఎంతో అన్యానాంగ్ర ఒకర్ంటే ఒకరశకి పరర ణంగ్ర పెరశగ్రర్ు. చెలలి లి పెైన ఈగ కూడన వరలనియాడు ప్రణవ్. అనియాంటే అమిత్మ ైన గ్ౌర్వం పేరమ విశరలికి. చదువులో కూడన ఇదదర్ు ప్రథమ శేాణిలోన్ే! ప్రణవ్ ‘లా’ లో ప్ట్భదుర డెై స్ ంత్ ఊరోి న్ే పరర కీ్సు పెటి్ , పేదవరరశ కేసులు ఉచిత్ంగ్ర వరదిసూత ‘మంచి లాయర్ు’ గ్ర పేర్ు సంపరదించుకున్నిడు. విశరలి దూర్విదాలో డిగాీ్ ప్ూరశతచేసి, రరమవర్ం ప్రభుత్వ పరఠశరలలోన్ే, సెైనుా టీచర్ుగ్ర చేరశంది. ఇదదరశకీ త్మ గ్రా మం రరమవర్మంటే అమిత్మ ైన అభిమానం.

‘ఒక గ్ొప్ప హీరో దత్తత్ తీసుకుంటున్నిడంటే మా గ్రా మం త్ప్పక బ్ాగుప్డుత్ుంది’ అనిది ప్రణవ్ నమమకం. సదర్ు హీరో రరష్్టర అభిమాన సంఘ కరర్ాదరశశ ప్రణవ్. ఆ మరరిడు హీరో గ్రా మం చూడటానికి వసుత న్నిడని కబ్ుర్ు తెలిసింది. వ ంటన్ే ప్రణవ్ ఊళ్లి యువత్నందరశనీ సమావేశ్ప్ర్చి హీరో గ్రరశ స్రవగత్ంకోసం ఏరరపటుి

Pag

e32

మొదలుపెటా్ డు. గ్రా మం అంతన అభిమాన హీరోని చూదనద మని గుమిగూడింది, పెైగ్ర గ్రా మం దత్తత్ తీసుకుని విష్టయమ ై ఆయన ఏం చెపరత రోనని అందర్ూ ఆత్రంగ్ర ఎదుర్ు చూడస్రగ్రర్ు.

హీరో రరవలసిన సమయం దనటి గంటలు గడిచిన్న కరనీ ఎకకడన అత్గ్రడు వసుత ని జాడలే లేవు. ఎదుర్ు చూసి చూసి అందరశ కళ్ళళ కరయలు కరస్రయ. ఆయన రరకపోయేటప్పటికి గ్రలి తీసిన బ్ుడగలాి గ్ర నిర్ుతనాహ ప్డిపోయార్ు.

“అత్ావసర్మ ైన ప్ని రరవటంవలి హీరో రరలేక పోయార్ని, తిరశగ్శ ఎప్ుపడు వచేిది తెలియజేస్రత మని” వరర్త వచిింది ప్రణవ్ కి.

‘పో నిలే పరప్ం నిజంగ్రన్ే ఏదో ప్ని వచిి ఉంటుంది. లేకపో తే ఆయన త్ప్పక వచిి ఉండేవరరే’ అని ప్రణవ్ గ్రా మసుు లందరశని సమాధనన ప్రశచనడు. ఆ క్షణంలో ప్రణవ్ ఊహకి కూడన అందని విష్టయమేమంటే సదర్ు హీరో ఎప్పటికీ వరళ్ళ గ్రా మానికి రరబ్ో డని! అలా ఆ త్ర్ువరత్ చనలా స్రర్ుి హీరో వస్రత నని రరకపో వడం, రరని ప్రతిస్రరీ ఏదో ఒక కరర్ణం చెపిప త్పిపంచుకోవడం జరశగ్శంది. ఇలా కరదని ప్రణవ్ ఒకస్రరశ సవయంగ్ర వ ళ్ళళ హీరోని కలుసుకుని మాటాి డనడు. త్న అభిమాన సంఘ అధ్ాక్షుడు కనుక అప్పటికి ప్రణవ్ తో ఎంతో మరరాదగ్ర మాటాి డి, వరళ్ళ గ్రా మానికి త్వర్లోన్ే వస్రత నని వరగ్రద నం చేసి ప్ంపించేశరడు హీరో. కరనీ యథనప్రకరర్ం ఇచిిన మాట నిలబ్ెటు్ కోలేదు!

ఇలా ఒక సంవత్ార్ం గడిచింది.......

హీరో ఆధ్వర్ాంలో గ్రా మం అభివృదిి చెందుత్ుందని ఎంతో ఆశ్తో ఎదుర్ుచూసుత ని ప్రణవ్ కి ఆయన నిరి్క్షా ప్రవర్తన వలి ఎంతో దుుఃఖం కలగటమే కరకుండన విప్రీత్మ ైన కోప్ం కూడన వచిింది. గ్రా మసుు లందరశతో ఈ విష్టయమ ై సంప్రదించి ఒక నిర్ణయానికి వచనిడు.

“మీర్ు మా గ్రా మానిి దత్తత్ చేసుకుంటున్నినని ప్రకటన చేసి సంవత్ార్మవుత్ున్ని ఇప్పటివర్కూ గ్రా మం ముఖమ ైన్న చూడలేదు. ఎన్యిస్రర్ుి వస్రత నని చెపిప అనిిస్రర్ుి ఏవో కుంటి స్రకులు చెపిప త్పిపంచుకున్నిర్ు. ఇటు గ్రా మానిి నిరి్క్షాం చేయటమేకరదు అటు గ్రా మసుు ల మన్యభావరలనూ దెబ్బతీస్రర్ు” అని అభియోగం చేసూత ఆ హీరోపెై కోర్ు్ లో ప్రజా ప్రయోజన వరాజాం దనఖలు చేశరడు ప్రణవ్.

హీరోకి ఈ వరాజాం దనఖలా తెలియజేసూత విష్టయమ ై న్యటీసులు వ ళ్ాళయ. ప్రజా శేాయసుా కోరశ దనఖలలైన వరాజాం కనుక కోర్ు్ వ ంటన్ే విచనర్ణకు సవవకరశంచింది.

‘ప్రఖాాత్ హీరోకి లీగల్ న్యటీసులు’ అని విష్టయం జనబ్ాహుళ్ాంలో అత్ాంత్ పరర ధననాత్ను సంత్రశంచుకుని చర్ినీయాంశ్మ ైంది. అంతే హీరోకి చిరెాత్ుత కొచిింది ప్రణవ్ పెై. భగ భగ్ర మండిపో యాడు.

వరాజాం విచనర్ణ మొదలయాంది. గ్రా మ ప్రజల త్ర్ఫున న్నాయవరదిగ్ర ప్రణవ్ నియమిత్ుడయాడు. ప్రతివరది లాయర్ు బ్లంగ్ర వరదించి, హీరోని కరపరడటానికి విశ్వప్రయత్ిం చేశరడు. వరదోప్వరదనలు ముగ్శశరయ.

Pag

e33

హీరో త్ర్ఫున లాయర్ు చెప్పవలసినది ముగ్శంచి కూర్ుిన్నిక, ప్రణవ్ మాటాి డుత్ూ “గ్ౌర్వనీయులలైన జడిిగ్రర్ు అనుమతిసేత న్ేను ఒక ముఖా విష్టయం వినివించుకుంటాను” అభారశుంచనడు.

“సరే మీర్ు చెప్పదలచినది కోర్ు్ సమయం ఎకుకవ వృధన చేయకుండన సంక్షిప్త ంగ్ర చెప్పండి” అన్నిర్ు జడిి .

“న్ేను మా త్లిిదండుర లకి దత్తప్ుత్ుర ణిణ . ఇదెందుకు చెప్ుత న్నినంటే దత్తత్ తీసుకోవడమన్ేది ఒక గుర్ుత్ర్మ ైన బ్ాధ్ాత్. న్న త్లిిదండుర లు అన్నథన్ ైన ననుి దత్తత్ తీసుకుని, ఎటువంటి లోటు రరనీయకుండన, స్ ంత్ బిడాలాగ్ర చూసుకున్నిర్ు. న్ేనింత్ వరడినవడననికి వరర్ందించిన సహాయ సహకరరరలూ పేరమాభిమాన్నలే కరర్ణం.

అలాంటిది ఒక హీరో, ఎనిికల సమయమొసేత త్ప్ప ఎవరశకీ గుర్ుత కురరని మా గ్రా మానిి ఏకంగ్ర దత్తతే చేసుకున్నిర్ంటే మా గ్రా మ ప్రజలందరశనీ త్న బిడాలలాగ్ర, మా బ్ాగ్ోగులు త్నవనుకునిటేి అని న్ేను భావించనను. ఒక అన్నథ బిడాని దత్తత్ తీసుకుని జీవితననిిచిిన న్న త్లిిదండుర లు న్న దృష్ి్లో ఎంతో గ్ొప్పవరర్ు, దెైవసమానులు. అలాంటిది మా గ్రా మానిి దత్తత్ చేసుకుని దనని అభివృధ్ిి కోసం పరటుప్డడననికి ముందుకు వచిిన ఆ హీరో నిజంగ్ర గ్ొప్పవరడే అనుకుని మురశసిపో యాను. న్న జీవిత్ంలా మా గ్రా మం కూడన బ్ాగుప్డుత్ుందని ఆశంచనను. న్న ఊహలు తనర్ుమార్యాాయ, ఆయన రరకకోసం ఎదుర్ుచూసి చూసి మా గ్రా మసుు ల ఆశ్లు అడియాశ్లయాాయ. అప్పటికీ న్ేను ఆయనను సవయంగ్ర కలుసుకుని మాటాి డనను. ఆ త్ర్ువరత్ సంవత్ార్ం గడిచిన్న ఆ హీరో మా గ్రా మం వ ైప్ు కన్ ితిత కూడన చూడలేదు. ఆయన తీర్ుని బ్టి్ చూసుత ంటే కేవలం పేర్ు ప్రతిష్టఠ ల కోసమే ఈ దత్తత్ ప్రకటన చేస్రర్ని అనుమానం కలిగ్శంది మా అందరశకీ. అదే ఈ ప్రజా ప్రయోజన వరాజాం దనఖలుకి దనరశతీసింది” అంటూ జడిిగ్రరశకి వినివించుకున్నిడు ప్రణవ్.

ప్రణవ్ చెప్ుత నింత్ సేప్ు అత్ని ముఖకవళ్ళకలన్ే గమనిసూత ఆస్రంత్ం ఎంతో ఆసకితగ్ర విని జడిిగ్రరశకి అత్ని మన్యగత్ం అవగత్మ ైంది. జడిిగ్రర్ు తీర్ుప చెపేప సమయం ఆసనిమ ైంది.

తీర్ుప త్మకే అనుకూలంగ్ర వసుత ందని హీరో, ఆయన లాయర్ు ధదమాగ్ర ఉన్నిర్ు. జడిిగ్రరశ ఏం తీర్ుప ఇస్రత రోనని అకకడ గుమిగూడిన గ్రా మసుు లంతన ఆత్రంగ్ర ఎదుర్ు చూసుత ంటే ప్రణవ్ మాత్రం ముఖంలో ఏ భావం కనప్డనీయకుండన వేచి చూసుత న్నిడు.

”ప్రణవ్ అన్ే ఈ యువకుడు చెపిపనది విని త్దుప్రశ, త్మ గ్రా మం అభివృదిిపెై ఈ గ్రా మసుు లందర్ూ ఎనిి ఆశ్లు పెటు్ కున్నిరో అర్ుమవుతోంది. గ్రా మానిి దత్తత్ తీసుకుంటునిటుి గ్ర న్నమమాత్రప్ు ప్రకటన చేసి, అభివృదిి కరర్ాకామాలు చేప్ట్కుండన జాప్ాం చేసి నిరి్క్షాం వహ ంచటమే కరకుండన ప్లు మార్ుి వస్రత నని మాట ఇచిి రరకుండన త్పిపంచుకుని గ్రా మసుు ల సమయానిి వృధన చేశరర్ు హీరో. అందుచేత్ త్క్షణమే గ్రా మాభివృదిి కోసం కరర్ాకామాలు చేప్టి్ వరటిని సవవయ ప్ర్ావేక్షణలో త్వరశత్గతిన ముగ్శంచనలని హీరోని

Pag

e34

ఆదేశంచడమ ైనది. గ్రా మసుు ల అమూలామ ైన సమయం వృధనజేసినందుకుగ్రను ఒకొకకక ఇంటికి ర్ూ.2000/- చొప్ుపన నష్్టప్రశహార్ం చెలిించవలసినదిగ్ర ఆదేశంచడమ ైనది” అని జడిి తీర్ుప చెపరపర్ు.

“ప్రణవ్ కి జెై , హీరో కి జైె” అన్ే నిన్నదనలతో కోర్ు్ పరర ంగణమంతన మార్ుమోోగ్శపోయంది.

గ్రా మ పెదదతో సహా గ్రా మసుు లందర్ూ, ప్రణవ్ ని దత్తత్ తీసుకుని ఉత్తమ వాకితగ్ర తీరశిదిదిదన అత్ని త్లిిదండుర లను, దత్తత్ తీసుకొనబ్డిన గ్రా మం సర్వతోముఖాభివృదిి చెందనలని ఆదర్శ గ్రా మంగ్ర నిలవరలనీ ఆశంచి, పో రరడి విజయం స్రధించినందుకు ప్రణవ్ నీ, మనుఃసూూరశతగ్ర అభినందించనర్ు.

“ఈ విజయం న్న ఒకకడిదద కరదు మనందరశదద” అన్నిడు ప్రణవ్ వినయంగ్ర అందరశకీ చేత్ులు జోడించి నమసకరశసూత . హీరో కూడన ప్రణవ్ ని అభినందనలతో ముంచెతిత , త్నని మనిించమని కోరశ, రరమవర్ం గ్రా మానిి ఆదర్శ గ్రా మంగ్ర తీరశిదిదదడంలో అత్డి సహాయ సహకరరరలు కోరరడు. ప్రణవ్ సంతోష్టంగ్ర అంగ్ీకరశంచనడు.

ప్రణవ్ ఆధ్వర్ాంలో అనతికరలంలోన్ే రరమవర్ం సకల స్ౌకరరాలతో కొాత్త ర్ూప్ు సంత్రశంచుకుని ఆదర్శ గ్రా మంగ్ర పేర్ు తెచుికుని రరష్టర్ ర నికే త్లమానికంగ్ర నిలిచింది.

***

Pag

e35

ఆత్మ త్ృప్తి నండూరి స ందరీ నాగమణి

వీధి మలుపు లో నీరసంగా కాళ్ళీడ్చుకుని వసతూ కనబడిన భరూను చతడ్గానే, పరుగున లోపలికి వెళ్ళీ గాా సుతో మంచి

నీళ్ళీ పట్టు కుని వచిుంది వలాి. చెపుులు విడిచి, నిస్తాూ ా ణగా కుర్చులో కూలబడడా డ్చ పాండ్చరంగ. “వెళ్ళీన పని ఏమ ంది బావా?” ఆమ అందించిన మంచినీళ్ళీ గట్గట్ా తడగేసి, అలసట్గా కళ్ళీమూసుకునన రంగాను అడిగ ంది వలాి. “లంచం అడ్చగుతునడనడ్చ వలా్ల... మా యూనియన్ ల్లడ్రు నడ ఉదయ ోగం మళ్ళీ నడకిపిుంచట్ానికి పదివేలు లంచం అడ్చగుతునడనడ్చ...” కోపంగా, నిససహాయంగా అనడనడ్చ రంగా. “ఏదయ లోపం వలన ఫ్ాోకుర్చలో మిషన్ పాడె ంది. మీర్ే దడనికి కారణమంట్ూ పదిమందిని పనిలోంచి తీసేశారు. మర్ మళ్ళీ ఆలోచించి, పనిలోకి తీసుకోమని మీ యూనియన్ దడార్ా అడ్చగుతుంట్ే లంచం ఎలా అడ్చగుతడడ్చ? మీకు సహాయం చేయవలసిన బాధ్ోత అతనికి లేదడ బావా?” అసహనంగా అననది వలాి. “అందరూ అంతే వలా్ల, అవకాశం వసేూ పీలిు పిపిు చేయకుండడ వదలరు. ఉనన ఉదయ ోగం పోయంది. ఈ కాారుర్సస కూడడ ఎలుా ండి ఖాళ్ళ చేసేయాలి. ఏదయ మర్ొక బతుకుతెరువు చతసుకోక తపుదు. రే్పు వెళ్ళీ ఇలుా వెదుకుతడను...” “సర్ే బావా, స్తాననం చేసి ర్ా, భోజనం చేదడా ము...” “వదేా , ఆకలి వేయట్ం లేదు నడకు...” “అలా అంట్ే ఎలా బావా? నడకు బాగా ఆకలి వేసో్తూ ంది. నీవు తినకుండడ నేను తినలేను కదడ...” బలవంతంగా అతనిన నీళ్ీ గదిలోకి తోసింది వలాి.

***

“ఈర్ోజు నుంచి నేను అననం తినను బావా...” కోపంగా అంది వలాి. “ఏమ ంది వలా్ల?”

“నువుా చేసుూ నన ఉదయ ోగం ఏమిట్ి?”

“చెపాును కదడ హో ట్ల్ లో వెయట్ర్స గా చేసుూ నడననని?”

“హో ట్లోా నడ, బారులోనడ? అందుకేనడ పరతీ ర్ోజూ అంతంత డ్బుు టి్పుులుగా ఇచడురంట్ూ తెసుూ నడనవు?

నీకు తెలుసుకదడ తడగుడ్నడన, తడగుబో తులనడన నడక ంత ర్ోతో? అలాంట్ిది నీ చేతులతోనే నీవు అకకడికి వచేు వారందర్ కీ విషం పో సుూ నడనవా? వదుా బావా... వదుా ...” వలాి గొంతు రుదధమ నది.

Pag

e36

“అలా సెంట్ిమ ంట్సస పెట్టు కు కూచుంట్ే నోట్లా కి ఐదు వేళ్ళీ ఎలా వెళ్తడయ? పెళ్ళీ చేసుకునడనక నినున పో షించవలసిన బాధ్ోత నడకుంది కదడ?” సర్ ా చెబుతుననట్టు అనడనడ్చ రంగా. “నేనత ఇంట్ర్స దడకా చదివా కదడ, ఏదయ ఒక పని చేస్తాూ ను...” “నువాా? నీకేం పని చేతనౌతుందే?”

“ఏదయ ఒకట్ి నడకు చేతనె ందే చేస్తాూ ను. కానీ ఈ పాపపు స్తొ ముు మనకి వదుా బావా... పదేళ్ీ వయసులోనే మా నడనన తడగ లార్చ నడ్చపుతూ అర్ాథ ంతరంగా చచిుపో తే, వీధిన పడిన మా కుట్టంబానిన మావయయో కదడ ఆదుకునడనడ్చ? అపుటి్కే అము పోయంది. ననతన చెలాినీ అతూయో సొ్త ంత తలాిలాగా స్తాకట్మే కాకుండడ, ననున తన కోడ్లిగా చేసుకుంది. చెలాికి మంచి సంబంధ్ం అని వాళ్ీ పిననము కూతుర్ కొడ్చకిక ఇచిు చేసేూ , వాడ్చ ర్ోజూ తపు తడగొచిు దడనిన నడనడ హ ంసల పాలూ చేసుూ నడనడ్చ. నువుా నయానడ భయానడ చెపిునడ వినట్ం లేదు. మా బాబాయ కొడ్చకు పదయ తరగతిలోనే స్తార్ాకి బానిసె , చదువు సంధడో లేకుండడ డ్బుు కోసం ద ంగతనడలకు పాలుడి, చివర్ కి అతి చినన వయసులోనే లివర్స పాడె పె కి పో యాడ్చ. ఈ తడగుడ్చ మహమాుర్ ఇంతమంది జీవితడలను కలోా లం చేసుూ ంట్,ే అలాంట్ి చోట్ పనిచేసతూ నీవు తెచేు తిండి నడకు సయసుూ ందడ బావా? వెంట్నే మానెయో. వేర్ే చోట్ మనకు పని ద రకకపో దు...” ఖచిుతమ న కంఠసారంతో అననది వలాి. “సిథరమ న ఆదడయం వచేు ఉదయ ోగం ఉందని, అమాు నడనడన పంట్లు పండ్ని ఆ భూమిని నముుకుని పలలా లోనే ఉండిపో తే మనం ఈ పట్నం వచేుస్తాము. అది కాస్తాూ ఊడిపోయంది. మర్ పొ ట్ు గడ్వట్ానికి ఏదయ ఒక పని చేయాలి కదడ... ఇపుుడ్చ చేతకాని వాడిలా పెళ్ీంతో సహా అమాునడననల మీద పడి తినట్ానికి నడకు ఇషుం లేదు వలా్ల... మర్ో పని వెదుకోకవట్ం అంట్ే మాట్లు కాదు... ఓపిక పట్టు ... నడకు ట్ ం అవుతోంది... అననం పెట్టు ...” మర్ొక మాట్కు అవకాశం ఇవాకుండడ అకకడ్ నుంచి బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళీపోయాడ్చ రంగా. *** అయదుగురు యువకులు – అందరూ పాతికేళ్ీ లోపు వయసునన వారే్... కారనర్స ట్ేబుల్ దగగర కూరుుని, రంగాకు డిరంక్సస ఆరార్స ఇచడురు. “అర్ేయ్, నేను వెళ్తడనుర్ా... పార్చు అంట్ే డిననర్స అనుకుని వచడును...” అమాయకంగా, అందర్ కనడన చిననగా కనిపిసుూ నన ఓ కుర్ాా డ్చ లేచడడ్చ. “ఏయ్, ఇంతవరకూ వచిు వెళ్తడనంట్ావేమిట్రా ర్ షీ? ఒకక స్తార్ రుచి చతడ్చ మావా, సారగం కనిపిసుూ ంది...” వాడి చేయ పట్ిు ఆపుతూ అనడనడ్చ మర్ో కుర్ాా డ్చ. “ఉహు, నేను వెళ్తడను... మా ఇంట్లా తెలిసేూ చంపేస్తాూ రు... నడకు సయంచదు. ననున వెళ్ీనీయండి!” “నువేామ నడ చంట్ి కుర్ాా డివా? ఉదయ ోగం చేసుూ నడనవ్ ర్ా... అయనడ నీ ఫెరండ్సస ని వదిలిపెట్ిు పో తడనంట్ావేమిట్ి? ఇదేనడర్ా సేనహం అంట్ే?”

“సేనహమంట్ే కలిసి తడగట్మేనడర్ా? పీాజ్ ననున వదలండి...” బలవంతంగా వదిలించుకుని బయట్కు వెళ్ళీపో తునన ర్ షీని అబుురంగా చతసతూ ఉండిపోయాడ్చ రంగా. వాళ్ీ గాా సులోా దరవానిన పో సతూ ఉంట్ే గుండెలోని అపర్ాధ్ భావనతో అతని చేయ వణికింది.

Pag

e37

ఈలోగా పలలా నుంచి తండిర ఫ్ో న్ చేయట్ంతో సిగనల్ లేక, మర్ో వెయట్ర్స కి తన ట్ేబుల్ కూడడ కాసూ చతసుకోమని చెపిు బయట్కు వచడుడ్చ రంగా. ఫో్ న్ లో మాట్ాా డేసి వెనకుక ర్ాబో తుంట్ే అకకడ్ గుముం పకకనే ఒదిగ నిలుచుని వెలసిన బట్ులతో, ర్ేగ న జుట్టు తో ఉనన ఒక సీూ ీకనిపించింది. “బాబూ... ఏమీ అనుకోకపో తే లోపల మా వారుంట్ారు. తెలాని బట్ులేసుకుని తడగుతూ ఉంట్ారు. కాసూ బయట్కు పిలవర్ా? నేను ఆయన భారోను... నడ పేరు లక్ష్ిు.” అంది దీనంగా... “ఓ ఆయనడ, పరతీ ర్ోజూ వసుూ ంట్ారు, మాణికాోల ర్ావు...” “అవును ఆయనే బాబూ. జీతం ఇంట్లా ఇవాకుండడ ర్ోజూ తడగుతడరు. ఇంట్ి దగగర పెళ్ీం పిలాలకు తిండీ తిపులు ఉండ్వు. మేము బతికునడనమో, చచడుమో ఆయనకు పట్ుదు. నడ కూతుర్ కి జారంతో ఒళ్ళీ పేలిపో తోంది బాబూ, చేతిలో చిలాి గవాలేదు. పకికంట్ి పినినగార్ ని బరతిమాలి ఇంట్లా ఉంచి నేనిట్ట వచడును. నేను లోపలికి వచిు పిలిసేూ ఆయన ననున కొడ్తడడ్చ, బూతులు తిడ్తడడ్చ తపిుతే ఇంట్ికి ర్ాడ్చ. కొంచెం నడ పిలా పర్ సిథతి చెపిు రమును నడయనడ...” బరతిమిలాడింది లక్ష్ిు. లోపలికి వెళ్ళీన రంగా దిగాలుగా తిర్ గ వచడుడ్చ. “ఎంత చెపిునడ ర్ావట్ం లేదమాు... నడకసలు పెళ్ీం పిలాలు లేరంట్టనడనడ్చ. ఇంతకూ పాప ఎకకడ్చంద?ి పదపద... హాసిుట్ల్ కి తీసుకువెళ్దడము...” జేబు తడ్చముకుంట్ూ అనడనడ్చ రంగా... “తముుడ్త, ఏ తలాి కనన బిడా్వో కానీ... నతర్ేళ్ళీ చలాగా ఉండ్యాో...” అతను పిలిచిన ఆట్లలో ఎకిక కూచుంట్ూ గదగ దంగా పలికింది లక్ష్ిు.

*** ఉదయమే పనిలోకి వెళ్ళీ మధడోహనం పదకొండ్చకు వసో్తూ ంది వలాి. ర్ ండిళ్ీలో వంట్ చేసి వసుూ నడననని చెపిుంది రంగాతో. భారంగా నిట్ూు రుట్ం తపు ఏమీ చేయలేకపోయాడ్చ రంగా. ఇంట్ికి వచిు అననం కూర్ా వండి భరూను భోజనడనికి పిలిచింది వలాి. భోజనం చేసి పడ్చకునన రంగా మూడె నడ కదలకపో వట్ంతో, “బావా, ఏమ ంద?ి ఈర్ోజు సెలవా?” అని అడిగ ంది. “లేదు వలా్ల, అకకడ్ పని మానేస్తాను...” వలాి కళ్ళీ మ ర్ స్తాయ. “నిజంగా?”

“అవును. లక్ష్ిు అకక కనీనళ్ళా చతస్తాక అలాంట్ి చోట్ పనిచేయట్ానికి నడకిక మనసకర్ ంచలేదు. దేవుడి దయవలన, మా ఫ్ాోకుర్చ డడకుర్స ర్ాజా గార్ కిానిక్స కి వెంట్నే తీసుకువెళ్ీబట్ిు గండ్ం గడిచి పాప కళ్ళీ తెర్ చింది. మనం లక్ష్ిు అకకను కలుపుకుని ఏదె నడ చేదడా ం... బరతకలేకపో తడమా?” స్తాలోచనగా అనడనడ్చ రంగా.

*** ఆరు నెలల తరువాత వలా్ల ట్ిఫిన్స బండి దగగర -

Pag

e38

కూోలో నిలబడిన వార్ దగగర ట్లక న్ లు తీసుకుంట్ూ వాళ్ీకి ఇడీా , వడ్, దయసె పార్ సల్ చేసి ఇసుూ నడనడ్చ రంగా. అందర్ దగగర్ా డ్బుు కలలక్సు చేసతూ , కుశల పరశనలు వేసతూ , పకకనే దయసెలు వేసుూ నన లక్ష్ిుకి సహాయం చేసతూ చడలా బిజీగా ఉంది వలాి. ఆమ ఇపుుడ్చ పని మానేసింది. లక్ష్ిు భరూతో విడిపోయ,

పాపతో రంగా ఇంట్ి పకకనే ఒక వాట్ా తీసుకుని ఉంట్లంది. పాపను దగగర్ే ఉనన బడిలో చేర్ాుడ్చ రంగా. డడకుర్స ర్ాజా ఇచిున పాతిక వేల అపుును నడలుగు నెలలోా నే తీర్ ువేస్తాడ్చ రంగా. అతనికి ఈ ట్ిఫిన్స వాోపారం బాగా కలిసి వచిుంది. లక్ష్ిు చేతిలో అమృతం ఉంది. రుచిగా, శుచిగా చేస్తాూ రని రంగా బండికి మంచి పేరు వచిుంది. ఇపుుడ్చ వలాిక,ి రంగాకి భోజనం చేసుూ ంట్ే తపుుచేసిన భావన కలగట్ం లేదు. తడము ఎనునకునన వృతిూ తమ ఆతుగౌరవానిన, తృపిూనీ మర్ ంతగా పెంచుతుంట్ే ఎంతో సంతోషంగా ఉనడనరు వాళ్ళీదారూ... లక్ష్ిు భరూ మాణికాోల ర్ావు చేత కూడడ తడగుడ్చ మానిపించి, అతనిలో మారుు తేవట్ానిక ై కృషి చేస,ి వార్ దార్ నీ కలపాలని దృఢంగా నిరణయంచుకునడనర్ా దంపతులు.

***

Pag

e39

తెలుగు పలుకు పక్కి శివపరసాదరావు

పదవ తరగతి పరీక్షా ఫలితాలు తెలిసిన రోజు. షరా మామూలే. టీవీ చానెళ్లు , వారాా పతిికలు హో రెతాిస్తా నాాయ్. ఇక పిలు లు ఉనా ఇళ్ు లలు అస్ల ైన హడావుడి కనిపిసా్ ోంది.

ఈ స్ోంవతసరోం మా కోలనీలల పదవ తరగతి పిలు లు బాగా ఉోండటోంతో ఎవరెవరికి ఎనిా ఫస్తు లల, అోందతలల మళ్ళా రాయోంకుల లా వచాాయి? అోందరూ మాటాు డుకోసాగారు. మా అమాాయి తొమ్మాదో తరగతి. బాగా చదతవుత ోంది.

"వచచా ఏడాది హడావుడి మన ఇోంటలు " అనాానత "అవునత డాడీ" ఉతాసహోంగా అోంది. నాకయితచ, ఈ చదతవులలు ఇోంత అవాోంఛనీయమ ైన ప్ టీ అవస్రమా? అనిపిోంచినా,మోంచి రాోంక్ అనగానే మనస్తలల కలిగే ఆనోందోం మళ్ళు వేరనిపిస్తా ోంది. అపుుడు నాకు గురతా చిాోంది. "విజయ్ కే రాోంక్ వచిాోంది?" మా ఎదతరు ఫ్ాు ట్ లలని బాయోంక్ వాళ్ా అబాాయి. బాగా చదతవుతాడు. "రిజల్టు ఇోంకా రాలేదత" "అదచోంట?ి" "విజయ్ స ోంటలి్ట సిలబస్. ఇోంకో నాలుగు రోజులు గడిసతా గాని రావట" అోంది. "విజయ్ కేోం? మోంచి రాోంక్ వచిా తీరుత ోంది" చెపిుోంది మా ఆవిడ. విజయ్ నానాగారు బాయోంక్ ఆఫీస్ర్. పిలు ల చదతవు విషయోంలల చకకని పిణాళిక తో ఉోంటాడని, ఆ పికారోం అతని శీ్రమతి అోంతా చూస్తకుోంట ోందని మా ఆవిడ చెబుత ోండచది. ప దద వాడు విజయ్, రెోండో వాడు అజయ్. ఇదద రికీ రెోండచళ్లు తచడా. లాోండ్ ల ైన్ ఫ్ న్ తపు స ల్ట ఫ్ న్ లేని ఇలుు అది. వాళిాోంటలు సాయోంకాలోం ఆరు గోంటల తరువాత టీవీ వేసత పిస్కాి లేదత. సాయోంకాలోం పిలు లు స్ూకల్ట నతోండి వచాాక కనీస్ోం ఓ అరగోంట ైనా ఆడుకుోంటారు. ఆదివారోం పగటి పూట టీవీ ఇోంటలు అోందరూ కలిసి చూసాా రట. అవనీా చూసాక చెపుకేోం మా ఇోంటలు కూడా మోంచి మారుులొచాాయి. ఎోందతకోంటే మొదటలు మా ఆవిడ "చదవోండాి" అోంటూ ఎపుుడూ అరుస్తా ోండచది. మా పాప,బాబు పుసా్కాలు తీయగానే, మా ఆవిడ వోంటిోంటలు తన పనిలల ఉోండచది. నేనత నా స ల్ట ఫ్ న్ తో బిజీ గా ఉోండచవాడిని. మా అమా టీవీ లల సీరియల్ట చూస్తా ోండచది. ఎవరి మట ు కు వాళ్లా బిజీ, ఇక పిలు లు వాళ్ా లలకోం లల వాళ్లాోండచవారు. ఏోం చదతవుత నాారు? ఏమ్మటి? అనేది ఎవరికీ పటేుది కాదత.

Pag

e40

మూడచళ్ా కిీతోం బదిలీ మీద శివకుమార్ మా ఎదతరిోంటి లలకి వచాాక, మా ఇోంటలు సీన్ నెమాదిగా మారిోంది. అతనత స లవు రోజు పిలు లతో కలిసి కిీకెట్ ఆడటోం, మోంచి సినిమాలొసతా ఇోంగీుష్ సినిమా అయినా అోందరూ కలిసి వెళ్ు డోం, ఉదయోం తెలుగు వారాా పతిిక పిలు లకు చదివిోంచడోం. ఇక పిలు లు బాగా చదతవుతారని అోందరికీ తెలిసిోంది. ఇవనీా మాఇోంటిప ై కూడా మోంచి పిభావానిా చూపాయి. నాలుగు రోజుల తరువాత ఫలితాలు తెలిశాయి.

విజయ క ి ఫస్ు కాు స్ మాతిమే కాదత , నెోంబర్ వన్ రాయోంక్ వచిాోంది. స ోంటిల్ట సిలబస్ లల అగీసాా నోం అోంటే మాటలు కాదత. సీీట ు పట ు కుని వచిాన విజయ్ ని అభినోందిోంచి, "మీ డాడీ ఉనాారా?" అడిగానత. "ఆ...వునాారు అోంకుల్ట" చెపాుడు. "అయితచ మీ డాడీ ని కలియాలి"

***

ఆ సాయోంతిోం , విజయ్ ఇోంటికి వెళ్ళాము. "రోండి...కూరోాోండి” అోంటూ ఎోంతో ఆదరోం చూపిోంచారు భారాయభరాలిదద రూ. విజయ్ స్కెసస్ ని అభినోందిస్ూా మాటలలు పడిప్ యాోం. శివకుమార్ మృదత స్ీభావి. తకుకవగా మాటాు డటోం అతనికి అలవాట అనతకుోంటానత. బాోంక్ ఉదో యగులోందరి లానే నీట్ గా ఉోంటాడు. ఎపుుడూ టక్ లల కనిపిోంచచ అతనత ఇోంటలు వునాపుుడు చాలా సాదాగా టీ షర్ు, లుోంగీ లల కనిపిసాా డు. టీపాయ్ మీద పుసా్కాలు అతని అభిరుచిని తెలియజేస్తా నాాయి. హాలు లలని వస్తా వుల అమరిక ఇోంటి ఇలాు లుగా ఆమ శ్ీదధ నత చెపుకనే చెబుత నాాయి. ఇపుటి పిలు లు అోందరూ బాగా చదతవుతారని, అోందతలల ప దద విశేషోం ఏమీ లేదని, రాోంక్ పదద తిప ై తనకు ప దద స్దభిపాియోం లేదని అతనత చెపిునపుుడు నేనత ఆశ్ారయ ప్ యానత. "ఎోంతో కృషి చచయకుోండా రాోంక్ ఎలా వస్తా ోంది?" అని మా ఆవిడ అభినోందన పూరీకోంగా అనాపుుడు, "నిజమననతకోోండి. దచవుని అనతగీహోం కూడా" అోంటూ మా చచతికి కాఫీ కపుులోందిస్ూా శివకుమార్ పకకన కూరుానాారు అతని శీ్రమతి. అపుుడు శివకుమార్ నెమాదిగా చెపుసాగారు. "కాు స్తలల జరిగే హో ప్ ట స్ు లలు మా విజయ్ తో పాట చాలా మోందికి నూటికి నూరు మారుకలు వస్ూా ోండచవి. ముఖ్యోంగా ల కకలు, స ైనతస ,స్ షల్ట లల అయితచ అోందరికీ ఒకేలా వచచావి. కానీ, ఫస్ు రాోంక్ మాతిోం ఎవరికో ఒకరికే వచచాది. ఒకే ఒకక మారుకలల విజయ్ మ్మస్ అయిన స్ోందరాాలు నాకు తెలుస్త. నేనత ఒకటే చెపతువాడిని. రాయోంకు గురిోంచి వరీీ కావొదద ని. కానీ, క ోంచెోం చినాబో యినట ు కనిపిోంచచ మా విజయ్ ని చూసి, వాడి ఫస్ు రాోంక్ స్రదా తీరాాలని నేనో స్లహా ఇచాానత. అది కిుక్ అయియోంది" నాకూ, మా ఆవిడకు అదచమ్మటల తెలుస్తకోవాలనే కుతూహలోం, ఆత ిత ప రిగాయి. "మావాడి స కోండ్ లాోంగేీజ్ తెలుగు" చెపాురు కుమార్. "తెలుగా? "ఆశ్ారయోంతో నోరు వెళ్ాబెటాు నత. "అోందరూ హ ోందీ తీస్తకుోంటారుగా" అడిగానత. " మావాడి టాప్ రాోంక్ కి కారణోం, తెలుగే" "అస్లు తెలుగు లల మోంచి మారుకలు రావడమే కషుోం కదా. మా పాప కు స్రిగాా చదవడమే రాదత. ప ైగా రాసిోందా? ఇక ఒకటే తపుులు" చెపుుక చిాోంది మా ఆవిడ.

Pag

e41

"అోందతకే హ ోందీ తీస్తకునాాోం" అనాానత నేనత. "నాకు తెలుగోంటే ఎోంతో చెపులేనోంత ఇషుోం. అది అమా భాష. అమృతోంలా ఉోంట ోంది. అోందతక ేచినాపుటి నతోండ ిపిలు లకు ఇోంగీుష్ కానెీోంట్ లల చదివిోంచినా, రోజూ తెలుగు పదాయలు, శలు కాలు నేరిుోంచడోం మానలేదత. వాళిాదద రికీ కిీకెట్ అోంటే ఇషుోం. ఆ వివరాలు తెలుగు వారాా పతిికలలల మాతిమే చదివేలా చచసానత. ఫలితోం చకకని తెలుగు మాటాు డటోం, రాయడోం చినాపుటి నతోండి అలవాట అయియోంది" అతనత చెబుత నాాడు. "తాతకు, అమామాకూ మా పిలు లు తెలుగులల ఉతారాలు రాసాా రు" చెపాురావిడ. "అస్లు మీ పిలు లు మ్మమాలిా 'అమాా, నానాా' అనే పిలవడోం నేనెపుుడో గమనిోంచానత. నిజోంగా తెలుగు మీద ఇోంత మమకారోం ఉోండటోం చెపుుకోదగిన స్ోంగతి" అోంది మా ఆవిడ. "పరీక్షల ముోందత ఆ తెలుగు స్బెె క్ు ని కూడా పితచయకిోంచి బాగా చదివేలా చచసానత. సాధారణోంగా లాోంగేీజ్ పతపర్ లల డబాయ్, ఎనభెై శాతోం వరకు వసాా యి. కానీ, తెలుగులల నూటికి తొోంభెై తొమ్మాది వచాాయి" చెపాుడు కుమార్. ఆశ్ారయోంతో నా కళ్లా ప దద వి చచసి విోంట నాానత. "లాోంగేీజ్ లల అనిా మారుకలు రావడోం, అదీ తెలుగు లల రావడోం మా విజయ్ ని అగీ సాా నోంలల నిలిపిోంది" ఎపుుడో మా తోడలుు డి ఇోంటికి వెళిానపుుడు, అతని పిలు లు ఇోంగీుష్ లల చాలా సీుడ్ గా మాటాు డుతూ, తెలుగు తమకు రాదని. కనీస్ోం మాటలు కూడా అరధోం కావని గతపుగా చెపుడోం, అది విోంటూ గరీోంగా చూసిన ఆ తలిదోండుిల చూపు నాకిపుుడు గురతా సా్ ోంది. ఆ చూపుకీ, ఈ చూపుకీ ఎోంత తచడా?!

నేనత, మా ఆవిడ దిగా్రోంతి గా చూస్తా ోంటే , శివకుమార్ గతోంత నెమాదిగా, స్ుషుోంగా పలుకుతోోంది, "తచనెలొలికే తెలుగు పలుకు తరతరాలుగా ఆ తీయదనానిా నిలుపుకుోంటూ నిలవాలోంటే, కనీస్ోం మన పిలు లు పదవ తరగతి వరకయినా తెలుగులల చదివితచ చాలదూ? అమా భాష అమృతోంలా శాశ్ీతోంగా మనకు మ్మగలదూ?

***

Pag

e42

కనువిప్పు నిష్టల సుబ్రహ్మణ్యం

అది ఒక పల్లె టూరు. రామయ్య గారు ఆ ఊరలె ఉన్న హ ైస్కూల్ ల్ో ల్లకూల్ మేస్ాా రు గా పనిచేస్తు న్ననరు. రామయ్య మేష్ాా రు ఆ ఊరిల్ో మంచి వ్యక్తు గా, మoచి గురువ్ు గా పేరు ప ందిన్ నే్ల్ మీది దేముడు. ఆయ్న్ స్కూల్ ల్ో చదతవ్ు చెపేే ఉపాధ్నయయ్ుడు మాత్రమే క్ాదత. ఎవ్రిక్త ఏ కషా్ం వ్చిిన్న, ఆదతకున్ే వ్యక్తు. ఊరుల్ో ఏ స్మస్య అయిన్ పరభుత్వం దృష్టాక్త తీస్తకు వెళ్లె వ్యక్తు, ఆ స్మస్యన్త పరిష్ూరించ ేవ్రకు వ్దిలి పెటటావారు క్ాదత. రామయ్య మేష్ాా రు క్త త్గిన్ ఇల్ాె ల్ు సీత్మమ. దేముడు ఇదద రిని భల్ే కుదిరాిడు. పేరుె కూడనన్క అన్తకుంటూ ఉంటారు ఊరిల్ోని జన్ం. తెల్ాె రింది మొదల్ు స్కూల్ పటలె్ల్ గురించే ఆల్ోచిస్కు ఉంటారు. పుస్ు క్ాల్ు క్ొన్తక్కూల్ేని బీదవారిక్త పుస్ు క్ాల్ు క్ొని ఇచేివారు. అల్ాంటి మేష్ాా రుక్త కషా్ం వ్చిింది. వారo రలజుల్ోె ఆయ్న్ రిట ైర్ క్ాబో త్ున్ననరు. స్ాయ్ంత్రం స్కూల్ వ్దిల్ేక, త్న్ రిట ైర్మంట్ గురించి ఆల్ోచిస్కు ,చెరువ్ు గటటా మీద కూరుిన్ననరు. స్తబాారావ్ు , రమణ ఇదద రూ అటట గా వెళ్తు న్ననరు. రామయ్య గారిని చకసట, అకూడ ఆగ,ి పల్కరించనరు. వాళ్తు ఇదద రు ఆ ఊరలె న్ే పంచనయ్తి ఆఫీస్ ల్ో పని చేస్తు న్ననరు. చనల్ా మంచివాళ్తె . స్తబాారావ్ు "ఏమిటి స్ార్! ఏదో ఆల్ోచన్ల్ో ఉన్నటటె న్ననరు?" రామయ్య గారు "ఆ ఆ! రండి. రండి. ఏముందండీ, ఆల్ోచించడననిక్త? వ్చేివారం న్ేన్త రిట ైర్ అయిపో త్ున్ననన్త కదండీ! క్ాల్క్షేపం ఎల్ాగా అని". రమణ "ఇందతల్ో ఆల్ోచించడననిక్త ఏముంది స్ార్! మీ చేతిల్ో విదయ ఉంది. ఊరలె మంచి పేరు ఉoది. పెైైవేటటె చెపుేక్కవ్చతి. మా వ్ంత్ు స్ాయ్ం మేం చేస్ాు ము. స్కూల్ మీ ఇంటలె న్ే ఉంటటంది." రామయ్య గారు "చకదనద ం. ఆ భగవ్ంత్ుని ఆజఞ ఏమిటో?" "స్రే. మేము వ్స్ాు ము స్ర్. పెందరాళ్ల ఇంటిక్త వెళె్లప ండి. చీకటి పడిపో త ంది" అని వాళ్తు వెళె్లపో య్ారు. రామయ్య మేష్ాా రు అకూడ ఆ గటటా మీదే ఆ చకూటి వాతనవ్రణం ల్ో న్డుం వాల్ాిరు . ... వీరిక్త ఒక కూత్ురు కమల్, ఒక క్ొడుకు రమేష్. ఇదద రిక్త బాగా చదతవ్ుల్ు చెపటేంచనరు. ఇదద రిని అల్ాె రు ముదతద గా పెంచనరు. అయితే ఇచిిన్ సేవచఛ కూత్ురు దతరివనియోగపరిచి, వేరే కుల్ం అబాాయిని పేరమించి, 'అత్న్త ల్ేకపో తే చచిిపో తనన్త' అంది. పెళె్ల చెయ్యక త్పేల్ేదత. కూత్ురు, అల్ుె డు శీ్రహరష హ ైదరాబాద్ ల్ో ఉంటటన్ననరు. వారిక్త ఇదద రు కూత్ుళ్తు. క్ొడుకు రమేష్ ఇంజినీరింగ్ చదివాడు. బ ంగుళ్ూర్ ల్ో ఉదో యగం. అత్ని పెళె్ల మాత్రo త్లెిదండుర ల్ు చకపటంచిన్ స్ంబంధమే. క్కడల్ు రమయ. క్ొడుక్తూ ఇదద రు క్ొడుకుల్ు. ఉదో యగరీతనయ మరి రామయ్య దంపత్ుల్ు ఆ పల్లె టూరు విడిచి

Pag

e43

ఎకూడిక్త వెళ్ుల్ేకపో య్ారు. ...... "ఏమండీ! స్కూల్ క్త ట ైం అవ్ుత ంది. చకస్తకున్ననరా?" అంటూ సీత్మమ వ్ంటింటోె న్తంచి అరుపు ల్ాగా పటలిచనరు. రామయ్య గారు "ఆ ఆ! వ్స్తు న్ననన్త” అని, "ఈ రలజే చివ్రి రలజు. రేపటిన్తంచి ఇంక ఇంటోె న్ే" అంటూ వ్చనిరు. సీత్మమ " బాగుంది. వ్య్స్త అయిపో యింది. మరి త్పేదత కదన! దనని గురించి బ ంగ ఎందతకు? పెన్ష న్ వ్స్తు ంది. మన్ం ఇదద రమేగా. ఏదో స్రుద కుందనo ల్లండి" అంది క్ాని, క్ొడుకు దగగరక్త వెళ్్ద ం అని క్ాని, కూత్ురు దగగరక్త వెళ్్ద మని అని క్ానీ అన్ల్ేదత. న్వ్ువకున్ననరు రామయ్య గారు. ఆ రలజు స్ాయ్ంత్రం స్కూల్ న్తoచి వ్చేిటపుేడు రామయ్య గారిత బాటట, త టి ఉపాధ్నయయ్ుల్ు క్ొంత్మంద,ి స్కూల్ పయయన్ వ్చనిరు. రామయ్య గారు ల్ోపల్క్త వ్స్కు , 'సీతన’ అని పటలిచనరు. స్కూల్ పయయన్ చేతిల్ోని పయల్ దండ, పయల్ బొ క్ే, ర్ండు గిఫా్ట పాక్్ట్్ అనిన టటబుల్ మీద పెటిా , ఒక పరకూన్ నిల్ుచతన్ననడు. సీత్మమ గారు వ్ంటింటోె న్తంచి వ్చిి, అందరిని పల్కరించింది. రామయ్య గారు, "కూరలిండి” అంటూ అందరిక్ీ కురీిల్ు చకపటంచనరు. పయయన్ ని కూడన "రా అపేల్స్ావమి! న్తవ్ువ కూడన కూరలి. ఇది స్కూల్ క్ాదత. న్ేన్త మీ మేష్ాా రు ని క్ాన్త. న్తవ్ువ పయయన్ వి క్ాదత" ఆ మాట అంటటంటట రామయ్య గారి గ ంత్ుక బొ ంగురు పో యింది. ఆయ్న్ క్ే క్ాదత అకూడి వాళె్ందరిక్త కళ్ుల్ోె నీళ్తు తిరగిాయి. సీత్మమగారు ల్ోపల్క్త వెళె్ల అందరిక్త క్ాఫీల్ు తెచిి ఇచనిరు. త టి ఉపాధ్నయయ్ుల్ు ఆందరు సీత్మమ గారిక్త, రామయ్య గారి గ పేత్న్మూ, వారి మేల్ు చేసే బుదిి , ప గడటం మొదల్ుపెటాా రు. 'మంచి మేష్ాా రు అన్ే కంటట, మంచి మనిష్ట' మాకు దకరం అయ్ాయరని ఆవేదన్ కన్బరిచనరు. వ్యయన్ అపేల్స్ావమి కల్ుగచేస్తకుని "ఏటండ,ి అయ్యగలరి గ పేత్న్ం అమమగారిక్త తెలీదన ఏటి? గ పో ేళ్లె ! " "అవ్ున్వ్ున్త. నిజమే" ఎవ్రల వ్ంత్పాడనరు. సీత్మమ గారు కల్ుగచేస్తకుని " మేష్ాా రు మీకు దకరం అయ్ాయరని బాధపడటం ఎందతకు? మీకు ఎపుేడు ఆయ్నిన చకడనల్న్తకుంటట, అపుేడు రండి". అందరూ క్ాసే్పు కబురుె చెపుేకుని, రామయ్య గారిత వ్చిిన్ వాళ్ుందరూ వెళె్లపో య్ారు. ఆ రలజు రాతిర, కూత్ురు కమల్, అల్ుె డు ఫో న్ చేసట రిట ైర్మంట్ గీీటింగ్్ చెపాేరు. మా దగగరక్త వ్చేియ్ండి అకూడ ఎందతకు. కషా్పడింది చనల్ు అన్ననరు. క్ానీ రామయ్య గారి దంపత్ుల్ు ఇదద రు స్తనినత్ంగా తిరస్ూరించనరు. క్ొన్ననళ్తె ఇకూడే ఉంటామని చెపాేరు. క్ొడుకు క్ానీ,క్కడల్ు క్ానీ ఫో న్ చెయ్యల్ేదత. ...... పంచనయ్తి ఆఫీస్ ల్ో పని చేసే స్తబాారావ్ు, రమణ అన్నటటె గాన్ే, క్ొంత్ మందిని రామయ్య గారి దగగర టూయష్న్్ క్త అపేచెపాేరు. రలజుల్ు గడిచిపో త్ున్ననయి. రామయ్య గారు దనదనపు 40

Pag

e44

స్ంవ్త్్రాల్ు పని చేసట ఒకూస్ారిగా రిట ైర్ అయి, పనిల్ేకపో వ్డం త , మోక్ాళ్తు మోచేత్ుల్ు నె్పుేల్ు పటటా కుని, న్డవ్డననిక్త ఇబాంది అయిపో త ంది. పాపం సీత్మమ గారిక్త ఇoటి పని త్పేదత కదన. ఏదో స్వంత్ ఇల్ుె ఉంది క్ాబటిా, ఇంటి అదెద పరస్క్తు ల్ేదత. పెన్ష న్ త న్క, పెైవైేట్్ చెపేడo వ్ల్న్ వ్చేి రాబడి త న్క ఎల్ాగల న్ెటటా క్ొస్తు న్ననరు. స్రిగాగ అపుేడే, మంచిత్న్ననిక్త రలజుల్ు క్ావ్ు అన్నటటె , ఒకరలజు, పో సా్మేన్ రిజిసా్ర్్ ల్లటర్ తీస్తకు వ్చనిడు. సీత్మమగారు స్ంత్కం పెటిా తీస్తకున్ననరు. రామయ్య గారు వ్చనిక కవ్ర్ ఓపెన్ చేసట అందతల్ో ఉన్న ల్లటర్ చదివి, ఒకూస్ారిగా కురీిల్ో కూలి పో య్ారు. సీత్మమగారు వ్చిి," అయోయ ఏమ ంది,? ఆ ల్లటర్ ఏమిటి అందతల్ో ఏముంది? అంటూ పరశ్నల్ వ్రషం కురిపటంచిoది. "అయిపో యిoది సీతన! మన్క్త ఈ ఇంటిత స్ంబంధం తెగిపో యిoది" అంటూ బాధపడ స్ాగారు. " ఏమిటండ ీమీరు మాటాె డేది.? ' "అవ్ున్త సీత్. ఇది సేఠ్ పంపటన్ ల్లటర్. ఆ మధయ, మా స్కూల్ ల్ో పని చేస్తు న్న మాధవ్ రావ్ు మేష్ాా రుక్త మన్ ఇల్ుె తనకటటా పెటిా , సేఠ్ దగగ ర అపుే ఇపటేంచనన్త కదన! ఆయ్న్ అపుే తీరికుండన ఏటో వెళె్లపో య్ారుట. అస్ల్ు, వ్డి్ కలిపట 10 ల్క్షల్ు అయిందిట, వాడు కటాల్ేదత క్ాబటిా న్న్తన కటామంటటన్ననరు. ల్ేకపో తే ఇల్ుె వేల్ం వేస్ాు రుట. సీత్మమ ఏడుస్కు , " ఆ రలజే మీకు చెపాేన్త. అతి మంచిత్న్ం మంచిది క్ాదండి. మీరు ఏమ న్న వింటటన్న? ఎంత క్ొంత్ డబుా ఇవ్వండి క్ానీ, ఇల్ా ఇల్ుె తనకటటా పెటాకండి అన్ననన్త. మీరు విన్ననరా? మరి ఇపుేడు ఏo చేదనద ం? పో నీ అబాాయి క్త ఫో న్ చెయ్యండి. ఏమంటాడో " రామయ్య గారు "ఇన్ననళ్తు ఎపుేడక వాడి దగగ ర చేయి చనచల్ేదత. ఇపుేడు వాడు మాత్రం 10 ల్క్షల్ు ఎకూడ తెస్ాు డు? అస్ల్ు వాడు 'న్నన్నన! ఎల్ా ఉన్ననరు' అని కూడన ఎపుేడు ఫో న్ చెయ్యడు. పేరమ చంపుక్కల్ేక మన్ం ఫో న్ చేయ్డమే!" " పో నీ ల్లండి. అవ్స్రం మన్ది. ఫో న్ చేసేు పో ల్ే? క్ొడుక్ే కదన!" రామయ్య గారు మాటాె డల్ేదత. సీత్మమ క్త అరిం అయింది. వాడిక్త ఫో న్ చెయ్యడం ఈయ్న్క్త ఇషా్o ల్ేదత అని. ఆయ్న్ దగగర ఫో న్ ల్ాకుూని, ఆవిడే క్ొడుక్తూ ఫో న్ చేసటంది. స్ంగతి చెపటేంది. "అస్ల్ే మీ న్నన్నగారు రిట ైర్ అయి, ఖాళీ గా ఉన్ననరు. ఇపుేడు ఇది. న్తవ్ువ అస్ల్ు ఫో న్ చెయ్యడమే ల్ేదత. ఒకస్ారి రావ్చతి కదరా! పటలె్ల్ు ఎల్ా ఉన్ననరు. క్కడల్ు బాగుందన?" "న్నకు ఎకూడ కుదతరుత్ుంది? న్ేన్త ప దతద ట ల్ేచేస్రిక్ే న్నన్న స్కూల్ క్త వెళ్లుపో తనరు. న్ేన్త ఏ రాత ర వ్స్ాు న్త. స్రే అస్ల్ు విష్య్ం. 10 ల్క్షల్ు నే్న్త ఎకూడ న్తంచి తేగల్న్త? పో నీ వ్డీ్ త్గిగంచిన్న అస్ల్ు కూడన ఇవ్వల్ేన్త. ఇకూడ మా పటలె్ల్ స్కూల్ ఫీజుల్ు ఎంతెంత్ ఉంటాయో తెల్ుస్త కదన! న్ేన్త చెపటేంది న్నన్న ఎపుేడెైన్న విన్ననడన? న్ేన్త ముందత న్తంచి చెబుత్ూన్ే ఉన్ననన్త. అయిన్న మన్ ఇల్ుె తనకటటా పెటిా ఎవ్డిక్క అపుే ఇపటేంచడమేమిటి? అతి మంచిదన్ం పనిక్త రాదత అంటూన్ే ఉన్ననన్త. అల్ా అన్ననన్త అని న్నన్నక్త న్నమీద క్కపం. ఇపుేడు ఏమ ంది? ఏమో మీరు ఏం

Pag

e45

చేస్తకుంటారల మీ ఇషా్ం" అని ఫో న్ పెటటా శాడు. రామయ్య గారు "ఏమయింది? 'ల్ేవ్ు' అన్ననడు కదక. అయిన్న వాడి దగగర మాత్రం అంత్ డబుా ఎకూడ ఉంటటంది? మన్మే ఏదో త్ంటాల్ు పడదనం. ఆ సేఠ్ ని కల్ుస్తకుని మాటాె డుతనన్త." ఇంత్ల్ో పంచనయ్తీ ఆఫీస్ ల్ో పని చేస్తు న్న స్తబాారావ్ు వ్చిి "మేస్ాా రూ! మేము విన్నది నిజమేన్న?" "అపుేడే మీ దనక్ా వ్చిిందన?" అన్ననరు రామయ్య గారు. "అవ్ున్త ల్లండి. ఇల్ాంటి వారుల్ు త్వరగా వాయపటస్ాు యి. రండి కూరలిండి". "అది స్రే మేస్ాా రూ, ఇపుేడు ఏo చేదనద మని?" "ఏముంది? ఆ సేఠ్ న్ే బరతిమాల్ుదనమని బయ్ల్ుదేరుత్ున్ననన్త. మీరు వ్చనిరు " "పదండ,ిన్ేన్క వ్స్ాు న్త." "ఇదిగల సీతన! త్ల్ుపు వేస్తక్క" అని చెపటే రామయ్య గారు, స్తబాారావ్ు త కలిసట, సేఠ్ ని కల్వ్డననిక్త వెళ్్ె రు. .......... " రండి మేష్ాా రూ! రండి" అంటూ సేఠ్ మేష్ాా రిని, స్తబాారావ్ు ని ఆహ్వవనించనడు. ఇదద రూ కురీిల్ల్ో కూరుిన్ననరు. రామయ్య గారు"చకడండ ిష్ావ్ుక్ారు గారూ! న్న స్ంగతి మీకు తెల్ుస్త. న్ేన్త ఒకరిక్త ఉపక్ారం చెయ్యడం క్కస్ం న్న ఇల్ుె తనకటటా పెటాా న్త. నిజమే. అత్న్త మీకు చెలెించవ్ల్సటన్ డబుా అత్న్త ఇవ్వకపో వ్డంత , న్ేన్ే మీకు ఇవావలి. అది న్నయయ్ం. క్ాదన్న్త. క్ానీ అస్ల్ు 5 ల్క్షల్ు క్త 5 ల్క్షల్ు వ్డీ్ వేసేు , న్ేన్త మీకు ఎల్ా చెలెించగల్న్త? క్ాస్ు పెదద మన్స్త చేస్తకుని వ్డీ్ మాఫీ చేసేు , అస్ల్ు ఎల్ాగ్ైన్న త్ంటాల్ు పడి, న్ేన్త మీకు చెలెిస్ాు న్త. న్న్తన న్మమండి" అన్ననరు. "అరే రామ్ రామ్! మాఫ్ క్ీజీయిే! 5 ల్క్షల్ వ్డీ్ వ్దీల్ేస్ాు ర్? హేమి మాటాె డతనర్ మేష్ాా రిి?" స్తబాారావ్ు కల్ుగజేస్తకుని "చకడండ,ి 10 ల్క్షల్ు ఈయ్న్ ఎల్ా ఇవ్వగల్రు?" "చెపాేన్త కదన స్ారు. న్ేన్త ఎల్ా న్షా్ం పెటటా క్కవాలి?" రామయ్య గారు "రండ,ి స్తబాారావ్ు గారు వెళె్ల పో దనం. ఎవ్రు మాత్రo న్షా్ం భరిస్ాు రు?" రామయ్య గారు," స్రే వ్స్ాు ం" అని బయ్టక్త న్డిచనరు. ........ క్ాళెీడుికుంటూ ఇల్ుె చేరారు రామయ్య గారు. కురీిల్ో కూల్బడన్ రు. సీత్మమ పరిసటి తి అరిం చేస్తకుంది. మంచి నీళ్తె తెచిి ఇచిింది. రామయ్య గారు మంచి నీళ్తు తనగి, భుజం మీది త్ువావల్ు త మొహం త్ుడుచతకుని, కురీిల్ో జారగిల్బడన్ రు. సీత్మమ న్ెమమదిగా "మరిపుేడు ఏం చేదనద ం?' "అదే ఆల్ోచిస్తు న్ననన్త సీతన!"

Pag

e46

భారం గా రలజుల్ు గడుస్తు న్ననయి. గడువ్ు స్మీపటస్ోు ంది. ఇక వారం రలజుల్ే ఉంది. మొదటిస్ారిగా రామయ్య గారు 'తనన్త త్పుే చేస్ానే్మో' అని అన్తకున్ననరు. ఇపుేడు ఈ ఇల్ుె కూడన ల్ేకపో తే, రేప ేదతద ట, త్న్త పో యిన్ త్రువాత్, సీత్ ఏమ పో త్ుంది? అతి మంచిత్న్ననిక్త పో యి, త్పుే చేశాడు. ...... ఒకరలజు ప ర దతద టట ఇoటి ముందత ర్ండు టాక్ీ్ల్ు అగాయి. రామయ్య గారు ఆల్ోచన్ల్త , స్త్మత్మ పో త్ూ, మంచం మీద న్తంచి ఇంక్ా ల్ేవ్ ల్ేదత. ఇoటి ముందత క్ారు హ్వరన్ విని, ల్ోపల్ న్తంచి సీత్మమ త్ల్ుపు తీసట చకసటంది. ఒక క్ారు ల్ో న్తంచి, క్ొడుకు క్కడల్ు, పటలె్ల్ు, మర క క్ారుల్ోంచి కూత్ురు, అల్ుె డు, పటలె్ల్ు దిగారు. వారిని చకసట సీత్మమ “ఏమండో య్ ఎవ్రు వ్చనిరల చకడండి" అంటూ ఒకూ అరుపు అరిచి, గబ గబా బయ్టిక్త పరుగు ల్ాంటి న్డకత వ్చిి, వారిని స్ంత ష్o త పల్కరించింది. పటలె్లిన అందరినీ ఆపాయయ్ంగా అకుూన్ చేరుికుంది. అందరూ ఇంటలె క్త వ్స్తు ంటట ల్ోపల్ న్తంచి రామయ్య గారు "రండమామ రండి" అని అందరిని పేరు పేరు న్న పల్కరించనరు. "తనత్య్ాయ! " అంటూ మన్వ్ళ్తె , మన్వ్రాళ్తు ఆయ్న్ని చతటటా ముటాా రు. అందరూ ల్ోపల్క్త వెళ్్ుక, క్ొడుకు, క్కడల్ు త్రావత్ కూత్ురు, అల్ుె డు రామయ్య దంపత్ుల్ క్ాళ్ుక్త దండం పెటాా రు" ఒరేయ్ రండిరా, మన్మూ దండం పెడదనం “అంటూ పెదద మన్వ్డు అన్డంత , పటలె్ల్ు అందరూ కూడన వాళ్ు క్ాళ్ుక్త దండం పెటాా రు. రామయ్య దంపత్ుల్ు మురిసటపో య్ారు. అందరూ కూరుిన్ననక్ా రామయ్య గారు క్ొడుకు త "ఏరా బాగున్ననవా? ఉదో యగo బాగుందన? అపుేడపుేడు ఇల్ా వ్స్కు ఉండవ్చతి కదన!" అని, అల్ుె డిని కూడన “బాబూ! బాగున్ననవా?” అని పల్కరించనరు. పటలె్ల్ు పెరటోె జామ చెటటా దగగరక్త చేరుకున్ననరు. కూత్ురు క్కడల్ు వ్ంటింటోె సీత్మమ త కబురుె చెపేడం పరా రంభంచనరు. టిఫటన్ క్ాఫీల్ు అయిపో య్ాక, స్తరేష్, శీ్రహరష త "రండి బావ్ గారూ! మన్ం చెరువ్ు దగగర స్ానన్ం చేదనద ం బాగుంటటంది" అని. పటలె్ల్ు కూడన వెంటబడన్ రు. వ్ంటింటోె సీత్మమ, కూత్ురు,క్కడల్ు బిజీ గా ఉన్ననరు. రామయ్యగారు హ్వల్ ల్ో కూర ిన్ననరు. “వీళ్తు అందరు ఒక్ేస్ారి ఇల్ా ఎందతకు వ్చిిన్టటె ? ఇల్ుె వేల్ం వేసేు చకసట, మిగిలిన్ డబుా పంచతక్కవ్డననిక్ా? చకదనద ం. నే్న్త ఎవ్రిక్త అన్నయయ్ం చెయ్యల్ేదత. ఆ దేముడే చకస్తకుంటాడు” అన్తకుని నిరిెపు ంగా ఉండి పో య్ారు. సీత్మమ ఎవ్రిక్త ఏమిటి ఇషా్మో కన్తకుూని అనిన రక్ాల్ వ్ంటక్ాల్ు చేస్కు , అందరూ త్ృపటు గా భోజన్ం చేస్తు ంటట మురిసటపో య్ారు. అందరిక్త క్ొస్రి క్ొస్రి వ్డి్ ంచింది. సీత్మమ ముఖంల్ో ఆన్ందం చకసట రామయ్య గారు మురిసటపో త్ున్ననరు. భోజన్నల్ు అయ్ాయక, మగమహ్వరాజుల్ు అందరూ భుక్ాు య్ాస్ం త నిదరక్త ఉపకీమించనరు. పటలె్ల్ు ఎండ ల్లకూ చేయ్కుండన, పెరటోె ఆడుకుంటటన్ననరు. సీత్మమ పటలె్ల్ు తిన్డననిక్త చిరు తిళ్తె ఏవో ఏరాేటట చేస్ోు ంది. కమల్,రమయ స్హ్వయ్ం చేస్తు న్ననరు.

Pag

e47

స్ాయ్ంత్రం అందరూ పెరటోె చెటె నీడల్ో కూరుిని కబురుె చెపుేకుంటటన్ననరు. రామయ్య గారి రిట ైర్మంట్ ఫంక్షన్ విశేష్ాల్ు సీత్మమ చెబుత్ుంటట, అందరూ ఆస్క్తు గా వింటటన్ననరు. రామయ్య గారు మాత్రం పరధ్నయన్ం గా ఉన్ననరు. ఇంత్ల్ో స్తబాారావ్ు "రామయ్య గారూ!" అంటూ వ్చనిరు. అది విని రామయ్య గారు హ్వల్ోె క్త వ్చనిరు. రామయ్య గారు "రండి స్తబాారావ్ు గారు!" అంటూ కురీి చకపటంచనరు. స్తబాారావ్ు గారు కూర ింటూ " ఇదేంటీ వీళ్ుందరు ఎపుేడొ చనిరు? మీరు చెపేే ల్ేదత' "ఇవాళ్ ప దతద టట వ్చనిరు" "అయిత ేవిష్య్ం అంతన అబాాయి క్త చెపాేరా?" అడిగాడు స్తబాారావ్ు. "ఇపుేడెందతకుల్లండి. అందరూ స్ంత ష్ం గా ఉన్ననరు. వాళ్ు మన్స్తల్ు బాధ్ించడం ఎందతకు? న్నకు ఎల్ాగూ త్పేదత." "అల్ా అని ఊరుకుంటారా? మళీు వాళ్తు వెళ్లుపో తే, ఈ స్మస్య ఎల్ా పరిష్ాూరమౌత్ుంది? మీకు అడగటానిక్త మన్స్త రాకపో తే, న్ేన్ే అడుగుతనన్త మీ అబాాయిని. న్న కళ్ు ముందత పుటిా పెరిగిన్వాడు. ఏదో చెయ్ాయలి కదన! అల్ా ఊరుకుంటట ఎల్ాగా?" "స్తబాారావ్ు గారూ! న్ెమమది గా మాటాె డండి అబాాయి వింటట బాధపడతనడు. త్రువాత్ న్ేన్ే అడుగుతనన్త ల్లండి". స్తరేష్ వ్స్కు , స్తబాారావ్ు గార్త "అంకుల్! మీరా? బాగున్ననరా? ఏమిటి? మా న్నన్నగారు, 'మా అబాాయి విoటట బాధ పడతనడు' అంటటన్ననరు?" రామయ్య గారు " ఏమి ల్ేదత రా! న్తవ్ువ వెళె్ల మీ అమమ త మాటాె డుత్ూ ఉండు. వెళ్తు." ల్ోపల్ న్తంచి శీ్రహరష వ్చిి, "బావా! ఎందతకు మీ న్నన్న గారిని ఇబాంది పెడతనవ్ు? వేల్ం ఎపుేడో స్రిగాగ కన్తక్కూ. మన్ పని ముగించతకుని వెళె్లపో వాలి” రామయ్య గారిక్త అంతన అయోమయ్ం గా ఉoది. త్న్త భావించిoదే నిజమా! వీళ్తు డబుా క్కస్మే వ్చనిరా? స్తరేష్ ఎవ్రిక్క ఫో న్ చేసట "ఇపుేడు మీరు రాగల్రా? స్తబాారావ్ు అంకుల్ కూడన ఇకూడే ఉన్ననరు" అని అకూడే కురీిల్ో కూరుిన్ననడు. శీ్రహరష కూడన కూరుిన్ననడు. ఒక అరగంట గడిచింది. ఇoటి ముందత క్ారు ఆగింది. అందతల్ోంచి సేఠ్, ఇంక్ొక వ్యక్తు దిగి ల్ోపల్క్త వ్చనిరు. రామయ్య గారు వ్చిిన్ వారిని చకసట ఆశ్ిరయపో య్ారు. సేఠ్ "రాo రాంజీ రామయ్య మేష్ాా రు!" అంటూ ల్ోపల్క్త వ్చనిరు. ఆయ్న్త వ్చిిన్ వ్యక్తు కూడన ల్ోపల్క్త వ్చిి "మేస్ాా రూ! బాగున్ననరా? అంటూ న్మస్ూరించనరు. ఆ వ్యక్తు మర్వ్రల క్ాదత. రామయ్య గారు అపుే ఇపటేంచిన్ వ్యక్తు మాధవ్ రావ్ు మేస్ాా రు. రామయ్య గారు, కురిి ల్ోంచి ల్ేచి "మీరా! అదేంటీ? మీరు కన్బడటo ల్ేదత ఎకూడిక్క వెళె్లపో య్ారు అన్ననరు? మర,ి బాక్ీ చెలెించనలి కదండీ! న్న్తన ఇల్ా ఇరక్ాటం ల్ో పెడితే ఎల్ాగా? మీకు మంచి చేస్ాన్త

Pag

e48

క్ానీ మీరు ఇల్ా వ్ంచన్ చేస్ాు రు అన్తక్కల్ేదత" అంటూ ఎపుేడక క్కపం అంటట ఏమిటో ఎరుగని రామయ్య గారు ఆవేశ్ం త ఊగిపో య్ారు. మాధవ్రావ్ు గారు "అయ్ాయ గురువ్ు గారు! మీరు ఇల్ా కూరలిండి అనిన వివ్రoగా చెబుతనన్త" అంటూ “ఇదంతన మీ అబాాయి స్తరేష్ మా చేత్ ఆడించిన్ న్నటకo. మీకు అతి మంచిత్న్ం ఎకుూవ్ అయిపో యిందని, అది మంచిది క్ాదనీ, అన్తభవ్ పయరవకంగా మీకు తెలియ్జేయ్ాల్ని ఇదంతన చేస్ాడు మీ అబాాయి” "మరి మీరు సేఠ్ దగగర తీస్తకున్న డబుా, మా ఇంటి పేపరుె . వీటి స్ంగతి ఏమిటి?" అడిగాడు రామయ్య గారు. స్తరేష్ మాటాె డుత్ూ "న్నన్నన! ఈ బాబూరావ్ు గారి స్హ్వయ్ంత న్ేన్త ఇది అంతన చెయ్యగలిగాన్త" రామయ్యగారు “అంటట బాబూరావ్ు గారూ! మీరు కూడన...." స్తరేష్ "ఆఖరిక్త అమమ క్త కూడన ఈ స్ంగతి తెల్ుస్త. నే్న్త బావ్గారు కలిసట మీకు కన్తవిపుే కలిగించనల్ని, పరతి వ్యక్తు ని న్మమకూడదత అని, అందతల్ో ముఖయంగా ష్ుయరిటీ ఇవ్వడం క్ానీ, మీరు పయచీకత్ుు గా ఉండి, అపుే ఇపటేంచడం ఎంత్ అన్రాద ల్కు దనరి తీస్తు ందో , వ్డి్ అంటట ఏమిటో మీకు తెలియ్ాలి అని చేస్ాము. మాధవ్రావ్ు గారు సేఠ్ దగగ ర తీస్తకున్న డబుా వెంటన్ే అత్నిక్త ఇచేిశారు. డనకుయమ ంట్్ న్న దగగరే భదరంగా ఉన్ననయి. మీరు స్ంత్కం పెటిాన్ క్ాగితనల్ూ న్న దగగరే ఉన్ననయి. సేఠ్ గారు మంచి మన్స్తత మాకు స్హ్వయ్ం చేశారు." సేఠ్ 'మాఫ్ క్ీజీయేి మేష్ాా రు!" అంటూ న్మస్ూరించనడు. సీత్మమ "న్న్తన క్షమించండి" అంటూ న్వివంది. స్తబాారావ్ు "మేస్ాా రూ! న్న్తన కూడన క్షమించండి." రామయ్య గారు "బాబూ స్తరేష్! నిన్తన త్పుేగా అరదం చేస్తకున్ననన్త. న్న మంచి గురించి మీరు అందరూ ఆల్ోచించనరు. న్ేన్త ఇంక జాగీత్ు గా ఉంటాన్త" కూత్ురు కమల్ "న్నన్నన! మా వారు బాంక్ ల్ో హౌసటంగ్ ల్ోన్ క్త అపెలె చేస్ారు. న్తవ్ువ క్ాస్ు స్కరిటీ ఉంటట..." రామయ్య గారు "అమామ! న్న్తన వ్దిల్ేయ్మమ! న్నకు కన్తవిపుే కలిగింది". అందరూ హ్వయి గా న్వ్ువకున్ననరు.

***

Pag

e49

మబ్బుల్లో నీళ్ళు చూసి.. పెబ్బులి హ ైమవతి

ఎన్నాళ్లు గాన్ో ఎదురు చూస్ుు న్ా ఎరియర్స్ ఈ రోజే చేతికి అందబో తున్నాయి అన్ే విషయం తలచుకున్ా కొద్దీ ప్రకాశం మన్స్ు మబబులలు తేలి పో తున్ాట్లు గా ఉంద్ి. ఈ ఎరియర్స్ ప ై ఇంట్లు ని భారయ పిలులకు ఏవేవో ఆశలు కోరికలు ఉన్నాయి. భారయకు ఎన్నాళ్లు గాన్ో ఓ ర ండు పేట్ల మబతనయల హారం చేయించుకోవాలని ఆశ. కొడుకిి ఐపాడ్ కొన్ుకోివాలని, కూతురికి లాపాా ప్ గాని, ప దీ కలర్స ట్ీవీ గాని కొన్నలని స్రద్న! అయితే ప్రకాశానికి మాతరం ఆ డబబున్ు అలా చిలుర మలుర గా ఖరుు చేయాలని లేదు. తన్కి వచేు ఆ లక్షన్ార రూపాయలు ప ట్టా ఏవ ైన్న షేర్స్ కొని తకుివ కాలంలలన్ే ఎకుివ లాభం ప ందవచుు అన్ేద్ి అతడి ఆలలచన్! ఓ ర ండు మూడు ఏళ్లు ఆగి తన్ షేరు బిజిన్ సో్ు లాభాల ప్ంట్ ప్ండనక, ఇలాంట్టవి కుప్పలు తెప్పలుగా కొని ప్డేయవచుు అన్ుకున్నాడు. అతడు అలా ఆలలచన్లలు కూరుకుపోయి ఉండగా అతడి కొలీగ్ శీ్రనివాస్ రావు వచనుడు అకిడికి . "ఏంట్ట ప్రకాశం, ఏమిట్ట అంత ద్దరఘంగా ఆలలచిస్ుు న్నావు? ఇంతకూ ఈ ఎరియర్స్ తో ఏం కొంట్లన్నావు!" అని అడిగాడు ఆస్కిు గా. "రా. శీ్రన్ూ కూరోు ఇలా" అని తన్ ఎదురుగా ఉన్ా కురచు చూపించి, అతడు కూరుున్నాక "మా ఇంట్లు వాళ్ుక ైతే ఏవేవో కొన్ుకోివాలని ఉంద్ి. న్నకు మాతరం ద్ేని మీద్న ఆస్కిు లేదు. ప్రస్ుు తం ఈ డబబున్ు ఖరుు ప టా్కుండన షేర్స్ లల ప డద్నమని ఉంద్ి. ఓ ర ండు మూడేళ్లు ఆగి లాభాలు వచనుక వాట్టతో కోరిన్వన్నా కొంద్నమని న్న ఉద్ేీశయం!" అన్నాడు ప్రకాశం. ఆ మాట్లు వింట్ూన్ే శీ్రనివాస్రావు న్వుుతూ “మబబులలు న్నళ్లు చూసి మబంత ఒలకబో స్ుకున్ాట్లు ఇద్ేం ప్ని ప్రకాశం? మన్ం మధ్యతరగతి వాళ్ుం. మన్ ఆశలకూ, అవస్రాలకు తగగట్లా గా స్ంపాదన్ ఉండదు. రాక రాక వచిున్ ఈ ఎరియర్స్ న్ు స్ద్ిునియోగం చేస్ుకొని, కుట్లంబం లల అందరూ స్ంతోషంగా గడప్వలసింద్ి పోయి ఇద్ేం ప్ని?" అన్నాడు మందలింప్ుగా. సేాహితుని మాట్ విన్డంతోన్ే ప్రకాశం మబఖం మబడుచుకు పో యింద్ి. "ఇద్ిగో శీ్రన్ూ అవకాశాలు మన్ం అన్ుకున్ాప్ుడు రావు, వచిున్ప్ుపడు అంద్ిప్ుచుుకోవాలి. అంతే తప్ప ఇలా మీన్ మేషాలు లెకిిస్ూు కూరుుంట్ే ఎకిడ వేసిన్ గ ంగళి అకిడ ేఅన్ాట్లు ఉంట్లంద్ి. అలా ఉండమంట్ావా? న్న వలు కాదద్ి" అన్నాడు ప్రకాశం చిరాగాగ చూస్ూు . "ఏమో ప్రకాశం, న్ువుు తప్ప మన్ ఆఫీస్ు లల ఎవరూ ఇలా ఆలలచించడం లేదు. ఎప్ుపడు డబబు చేతికి అందుతుంద్న, ఎప్ుపడెప్ుపడు ఇంట్టకి వ ళిు ప్ండగ చేస్ుకుంద్నమా అని అందరూ ఆలలచిస్ూు ంట్ే న్ువుు మాతరం అందుకు భిన్ాంగా చేయాలన్ుకుంట్లన్నావు. ఆకలేసిన్ప్ుడే అన్ాం ప ట్ాా లి ఎవరిక ైన్న. ఈ శుభ స్ందరభంలల అందరూ కలిసి ఆన్ందంగా ప్ండగ చేస్ుకోకుండన, న్నక ప్ుపడో కలిసి వసేు అప్ుపడు

Pag

e50

ఇంట్లు వారి స్రద్నలు తీరుస్ాు న్ంట్లన్నావు. వారికి ఈ రోజు కలిగే ఆన్ందం రేప్ు ఉంట్లంద్న చెప్ుప? చేతోడిని వద్ిలేసి కాలలడిని ప్ట్లా కున్ాట్లు ఏం ప్ని ప్రకాశం ఇద్ి?"అన్నాడు తన్ మితుర డు ఎందుకు ఇలాగ మారిపో యాడు అన్ే బాధ్తో. "ఏమో న్నకిలా చేయాలనిపిసో్ు ంద్ి చేస్ుు న్నాన్ు. మీకందరికీ అనిపించిన్ట్ేు న్నకూ అనిపించనలని ఏమీ లేదు కద్న? న్ేన్నలరెడీ సా్డీ చేశాన్ు. ద్ేని మీద ఎంత మదుప్ు ప ట్ాా లల నిరణయించుకున్నాన్ు" అన్నాడు ప్రకాశం ఖండితంగా. మితుర డి మాట్లు విని ఇంకేమీ అన్లేకపోయాడు ఒకి క్షణం. తనన్ేం చెపిపన్న ప్రకాశం వినిపించుకోడని అరధమ ైన్న ఆగలేకపోయాడు శీ్రనివాస్రావు. "స్రే, ఎందులల ఇన్ ుసా్ట చేద్నీ మన్ుకుంట్లన్నావు?" అని అడిగాడు ఆస్కిుగా. మితుర డు అలా ఆస్కిు గా అడగడంతోన్ే ప్రకాశానికి ఉతన్హం వచిుంద్ి. వ ంట్న్ే తన్ టే్బబల్ స్ రుగబలల న్ుండి పేప్ర్స్ తీసి చూపించనడు. అన్నా ప్రిశ్రలించిన్ శీ్రనివాస్రావు "ఈ షేరు కంట్ే ఏవ ైన్న ఎన్ యస్ట యస్ట లల ఇన్ ుసా్ట చెయకూడద్న? కాస్ు ఆలస్యంగా న్ ైన్న నిలకడ అయిన్ లాభాలు వస్ాు యి. మన్ స్ మబుకి ఢోకా ఉండదు" అన్నాడు స్లహా ఇస్ుు న్ాట్లు గా. "న్నకంత ఓపిక లేదు శీ్రన్ూ. పీుజ్ న్నిాలా వద్ిలెయయవా?"అన్నాడు. ద్నంతో మితుర డికి షేర్స్ పిచిు బాగా ప్ట్టాంద్ి అని అరధమ ైంద్ి. అయిన్న ఊరుకోలేక "పో న్న ఒక ప్ని చెయియ ప్రకాశం, యన్ యస్ట యస్ట లల ప టా్క పోయిన్న వచిున్ లక్షన్ారలల స్గం ప ట్టా మా చెలిు కోరిన్ట్లు ఏద్ెైన్న న్గ చేయించు. బంగారం విలువ ప రిగేద్ే కాని తరిగేద్ి కాదు. మిగతన స్గం న్నవు కోరిన్ విధ్ంగా చేస్ుకో. ద్నని వలన్ ఇంట్లు కూడన ఏ గ డవా ఉండదు” అన్నాడు శీ్రనివాస్రావు అలాగ ైన్న స్గం స్ మబు పాడవకుండన కాపాడవచుని అతడి ఉద్ేీశం. ఆ మాట్లు విన్డంతోన్ే కొంచెం ఆలలచన్లల ప్డనా డు ప్రకాశం. శీ్రన్ు చెపిపన్ట్లు ఇంట్ గ లిచి రచు గ లిసేు మంచిద్ి. అప్ుపడు వాళ్లు కూడన న్న్ుా ప్రశ్ాంచరు అన్ుకున్నాడు.

"స్రే అలాగే చేస్ాు న్ు" అన్నాడు అంగచకారంగా. ప్రకాశం అంగచకరించడంతో కొంచెం సిిమితంగా అనిపించింద్ి శీ్రనివాస్ రావుకి.

అన్ాట్లా గానే్ ప్రకాశం ఇంట్టకి వ ళ్లు క తనన్ు తెచిున్ సీుట్ పేక ట్లా తో పాట్ల 75వేలు భారయ చేతికి ఇస్ూు "ఇద్ిగో వస్ంతన ఈ డబబుతో పిలులకూ న్నకూ కావలసిన్ న్గలే కొన్ుకుింట్ారో, బటా్లే కొన్ుకుింట్ారో మీ ఇషాం. మిగతన డబబుల గూరిు మాతరం ప్రస్ుు తం న్న్ుా అడగ వదుీ . ఓ ర ండు మూడేళ్ులల అంతన మీకే తెలుస్ుు ంద్ి” అన్నాడు. భరు ఇచిున్ ఆ డబబున్ు మాట్ాు డకుండన తీస్ుకుంద్ి వస్ంత. దంచిన్ద్ననికి బబకిింద్ే కూలి అన్ాట్లు .. గత న్ ల రోజులుగా అతడు సా్డీ చేస్ుు న్ా స్ాా క్ మార ిట్ వివరాలు ఆమ చూస్ూు న్ే ఉంద్ి. ఈ స్గమ ైన్న అతడు ఇస్ాు డని ఆమ ఊహించలేదు. అందుకే ఇచిున్ ద్ననితో తృపిు ప్డిపో యింద్ి. వ ంట్న్ే

Pag

e51

శీ్రనివాస్రావు ఇంట్టకి ఫో న్ చేసింద్ి వస్ంత. ఆ ర ండు కుట్లంబాలు చనలా సేాహంగా ఉండడంవలన్ వస్ంతకి ఏ ఆలలచన్ వచిున్న అద్ి శీ్రనివాస్రావు భారయ ప్రభావతితో ప్ంచుకుంట్లంద్ి. "ఏమిట్ట వస్ంతన ఫో న్ చేశావు? అన్ాయయగారు ఇంకా ఇంట్టకి రాలేద్న?"అని అడిగింద్ి ప్రభావతి. "వచనురు ప్రభా, మీ అన్ాయయ ఏమ ైన్న కొన్ుకోిమని న్నకు 75వేలు ఇచనురు. పాప్కి ఏద్ెైన్న గ లుస్ు కొంద్నమన్ుకుంట్లన్నాన్ు. బొ తిుగా బో సిగా ఉంద్ి ద్నని మ డ. రేప్ు 11గంట్లకు బజారుకు వ ళ్ద్నమబ. వస్ాు వా?" అని అడిగింద్ి. "మంచి ఆలలచన్, అలాగే వ ళ్ద్నమబ" అంద్ి ప్రభావతి. "మరి న్ువేుం కొంట్లన్నావు?" అని అడిగింద్ి వస్ంత. "మీ అన్ాయయ పిలుల పేరున్ ఏవో న్ేషన్ల్ సేవింగ్్ సీిమ్ లు ఉన్నాయంట్లన్నారు. ఇదీరి పేరున్న చెరో 75 వేలూ వేస్ుు న్నామబ. రేప్ు ప ై చదువులకు అకిరకు వస్ాు యి అని" అంద్ి ప్రభావతి. "ఏమిట్ట కన్నస్ం బటా్లెైన్న కొన్ుకోిరా?" అంద్ి వస్ంత ఆశురయంగా. "ఎందుకు, మొన్ా ప్ండకిి ఫ సిావల్ అడనున్్ ప ట్టా కొన్నామబ కద్న. అవి చనలు!" అంద్ి ప్రభావతి. ఆ మాట్లు విన్డంతోన్ే ఆలలచన్లల ప్డింద్ి వస్ంత. “తనన్ు కూడన బంగారం కొన్డం మాన్ేసి పిలులకోస్ం ఏద్ెైన్న చేసేు ” అన్ుకుంద్ి. అన్ుకున్ాద్ే తడవుగా, భరుకు చెబితే ఆ డబబు కూడన షేర్స్ లల ప ట్ేాస్ాు డన్ే ఉద్ేీశంతో శీ్రనివాస్రావు కుట్లంబానిా ఆశీయించింద్ి వస్ంత. శీ్రనివాస్రావు ఆఫిస్ు న్ుండి వస్ూు ప్ళ్లు , ప్ూలూ, సీుట్త్ తోపాట్ల పిలులకు చిన్ా చిన్ా బహుమతులు తెచనుడు. అందరూ స్ంబరంగా కబబరుు చెప్ుపకుంట్ూ సీుట్్ తిన్నారు. ప్రభావతి వస్ంత ఫో న్ చేసిన్ విషయం చెపిపంద్ి శీ్రనివాస్రావుకి. వస్ంత నిరణయం అతడికి ఎంతో న్చిుంద్ి. తమ ద్ననితో పాట్ల వస్ంత ఇచిున్ డబబులన్ు కూడన డిపాజిట్ చేయించనడు అతడు. 10స్ంవత్రాలకు ఆ స్ మబు ర ట్టాంప్ు అయియయలా చెశాడు. పిలులు ఇంకా చిన్ా పిలులు కన్ుక వారి చదువుల స్మయానికి అకిరకు వస్ాు యని. మొతుం మీద ప్రకాశం ఎరియర్స్ డబబులు 75వేలు కాక, తనన్ు భారయకు తెలియకుండన ద్నచిన్ యాభ ై వేలూ ద్ననికి జత చేసి మొతుం లక్షా పాతిక వేలూ కలిపి డెైలీ ట్ేరడింగ్ చేయడం మొదలు ప ట్ాా డు. అలా డెైలీ టే్రడింగ్ చేయడం వలన్ ఒకో రోజు ఊహించని విధ్ంగా లాభాలు వచేువి. ద్నంతో అతడు ప ట్టాన్ లక్షా పాతికవేల ప ట్లా బడి న్నలుగబ స్ంవత్రాలు తిరిగే స్రికి 6 లక్షలెైంద్ి. అలా ఊహించని విధ్ంగా డబబు రావడంతోన్ే ప్రకాశానికి ఎకిడలేని ధైెరయం వచేేసింద్ి. ఎవరి మాట్ా విన్కుండన తనన్ు ఈ రకంగా ట్ేరడింగ్ చేయడం వలన్ ఎంత లాభప్డనా న్ో అని మబరిసిపో యాడు తన్లల తన్ే. అకిడితో తృపిు ప్డి ఆగితే బాగబండేద్ి. కాని ప్రకాశం ఆగలేక పోయాడు. తన్ దగగర ఉన్ా ఆరు లక్షలే కాక, డెైలీ టే్రడ్ లల మరికొనిా షేరుు అప్ుపగా కొన్నాడు. అలాగే ప్రతి రోజూ షేరుు కొని అమబుతూ ఆ ఉతన్హంలల తెలియకుండనన్ే శకిుకి మించి షేరుు కొన్ేశాడు. అయితే రోజులన్నా ఒకేలా ఉండవని చనలా ఆలస్యంగా అరధమ ైంద్ి అతడికి. అంతకు మబందు లాగే లాభాల ప్ంట్ ప్ండుతుంద్ి అని ఆశ్ంచిన్ ప్రకాశానికి చుక ిదుర ైంద్ి. లాభాలు రాలేదు స్రి కద్న. దురాశ దుుఃఖానికి చేట్ల అన్ాట్లు అయింద్ి అతడి ప్ని.

Pag

e52

అతడన్ుకున్ాట్లు గా షేరు ధ్రలు ప రగలేదు. మార ిట్ కాీ ష్ అయి, షేరు విలువ అమాంతం ప్డిపో యింద్ి. అందువలన్ ఆట్లమేట్టగాగ అతడి అన్ుమతి లేకుండన అతడి షేరున్ు ఆ ట్ ైమ్ లల ఉన్ా ధ్రకు తెగన్మిు తమకు రావాలి్న్ ద్ననికి జమ కట్లా కున్నారు. జరిగింద్ి చూడడంతోన్ే ప్రకాశానికి మతిపోయింద్ి. ఈ కొద్ిీ కాలంలలన్ే లక్షా పాతికవేలూ 6లక్షలు అయింద్ి కన్ుక, అతి తురలలన్ే తన్ డబబు ప్ద్ిలక్షలు అవుతుంద్ి అని ఆశ ప్డనా డు. కాన్న అంతన తలకిందులెై మొతుం పో గ ట్లా కున్నాడు. లేని ద్నని కోస్ం చూసేు ఉన్ాద్ి ఊడింద్ి అన్ాట్లు అయింద్ి అతడి ప్ని.

ఈ ట్ేరడింగ్ ఆన్ందంలల ప్డి అస్లు ఎనిా స్ంవత్రాలు గడిచింద్ద కూడన అతడు గమనించలేదు. అలాగే తనన్ు ఇచిున్ డబబుతో భారయ ఏమికొన్ాదో్ అని అడగన్ ైన్న అడగలేదు ప్రకాశం. భరు అడగలేదని వస్ంతన చెప్పలేదు. అస్లంత తీరికలేకపోయింద్ి అతడికి ట్ేరడింగ్ వలన్. ఇప్ుపడు జరిగింద్ననికి తేలు కుట్టాన్ ద్ ంగలా లలలలప్లే బాధ్ ప్డనా డు గాని ఎవరికీ చెప్ుపకోలేక పోయాడు. చూస్ూు ండగాన్ే ప్ద్ి స్ంవత్రాలు గడిచి పో యాయి. పిలులిదీరూ ఎం స ట్ రాసి, మ డిసిన్, ఇంజన్నరింగ్ లలల మంచి రేంక్ తెచుుకొని, గవరామ ంట్ కాలేజీలలు సీట్లు స్ంపాది్ంచుకున్నారు. ఇంత స్ంతోషకరమ ైన్ స్మయంలల తన్ దగగర ఏమ ైన్న ఉంట్ే పిలులకు కాన్ుకగా ఇదుీ న్ు కద్న అని బాధ్ ప్డనా డు. అతడిక ివచేు జీతం ఇంట్ట ఖరుులకూ, పిలుల చదువులకూ బొ ట్ా బో ట్ీగా స్రిపో వడం వలన్ ప్రతేయకంగా ఏమీ మిగలులేకపోయాడు. షేరులల ప టా్కుండన ఉంట్ే ఆ డబబు ఉండేద్ి కద్న అన్ుకున్నాడు బాధ్గా. భరు మబఖంలల కదలాడుతున్ా న్నలి న్నడలు గమనించిన్ వస్ంత గబ గబా లలప్లికి వ ళిు తనన్ు ప్ద్ేళ్ు కిీతం తీస్ుకున్ా ఎన్ యస్ట యస్ట స్రిాఫికేట్లు తెచిు అతడి చేతిలల ప ట్టాంద్ి. భారయ చేతిలల న్ుండి స్రిాఫిక ట్ున్ు అందుకొని చూసిన్ ప్రకాశం స్ంభరమాశురాయలకు లలన్యాయడు. భారయ తన్ కోస్ం ఏమీ కొన్ుకోికుండన పిలులకోస్ం పిచుుక ఒకోి గడిా పో చన్ూ చేరిు గూడు కట్టాన్ట్లు , ఎంత తెలివిగా చేసింద్ి అన్ుకున్నాడు వస్ంత వ ైప్ు ప్రశంస్గా చూస్ూు . "వస్ంతన, నిజమేన్న ఇద్ి? ఇంత మంచి ఆలలచన్ ఎలా వచిుంద్ి న్నకు?" అని అడిగాడు స్ంభరమాశురాయలతో. ప్ద్ేళ్ు కాలప్రిమితి కి ర ట్టాంప్ు అయియయ ఆ స్రాిఫిక ట్్ వలన్ వస్ంత ప ట్టాన్ 75 వేలు, ఇప్ుడు లక్షన్ార అయింద్ి. భరు ఆశురాయనిా గమనించిన్ వస్ంత చిన్ాగా న్వుుతూ "ఇదంతన మన్ శీ్రన్ూ అన్ాయయ చలువ! ఇందులల న్న తెలివి ఏమీ లేదండీ" అంద్ి. "అవున్ు వస్ంతన, శీ్రన్ూ చెవిని ఇలుు గట్లా కొని పో రాడు. ఆ షేర్స్ జోలికి పో వదీని. ప్రుగ తిు పాలు తనగడం కన్నా నిలబడి న్నళ్లు తనగడం మేలని చనలా చెపాపడు. న్ేన్ే విన్లేదు. వాడి మాట్ ప డచెవిని ప ట్టా న్షాపోయాన్ు?" అన్నాడు బాధ్గా. "బాధ్ ప్డకండ.ి జరిగిందే్ద్ో జరిగిపో యింద్ి. మీరు మాతరం కలగన్నారా. ఇలా అవుతుందని? మీరు తనప్తరయ ప్డింద్ద మన్ కోస్మే కద్న. ఈ ఆన్ంద స్మయంలల అవన్నా తలచుకొని మన్స్ు

Pag

e53

పాడుజసే్ుకోకండి" అంద్ి వస్ంత ఓద్నరుపగా. "అవున్ు, న్నవన్ాద్ి నిజమే. న్ేన్ు కాదు ప మున్నా, వాడు న్న మేలు కోరి ఎంత చేశాడు. అందుకే అంట్ారు ప దీలు "చెలిమి ని మించిన్ కలిమి లేదు" అని అన్నాడు ప్రకాశం ఆన్ందంగా

***

ధన్యవాదాలు

ఈ పత్రకి మీద మీ అభిప్ాియాలన్ు, సూచన్లన్ు.. అలాగే కథల మీద అభిప్ాియాలన్ు Info@kathamanjari.in కు ఇమయెిల్ గా పంపవలసిన్దిగా కోరుతూ...

న్మసుులతో

సంప్ాదకుడు