SCHEEPSJOURNALEN WYLDE SWAN REIS B

7 DECEMBER 2015– 15 JANUARI 2016

DE START van een nieuwe reeks

SCHEEPSJOURNALEN

Van Sanne Mulle (scheepsarts)

Achtentwintig ietwat vermoeide ge-

zichtjes kwamen eergisteren met een

bus aan in de haven van Santa Cruz de

Tenerife. Bij de aanblik van het schip

klaarde iedereen gelukkig op! De start

van een groot avontuur is begonnen.

En hoe! Na het verdelen van de bed-

den, inclusief de hangmatten, kon ie-

dereen direct aan de slag. We moesten

namelijk nog behoorlijk wat fourage-

ren. Er werd een soort lopende band aangezet van trainees. De een stond de groente uit

te pakken, de ander te wassen, de volgende weer in te pakken en daarna werd alles in

een treintje de boot opgeladen, om vervolgens ergens weggestopt te worden. Een enor-

me klus, maar het is gelukt! En wat hebben ze lekker geslapen daarna!

Vandaag begon het dan echt. Om 7.00 uur ontbijten en daarna vol goede moed aan de

zelfstudie tot 11.00 uur. Het is best een uitdaging om 28 trainees een plekje te geven om

goed te kunnen studeren, maar gelukkig is het een groot schip en kon iedereen een goed

plekje vinden.

Onze immer spontane en inventieve kapitein heeft via de groenteboer geregeld dat wij

deze ochtend na de zelfstudie werden getrakteerd op een uurtje taekwandoo! Een en-

thousiaste leraar heeft de trainees en de crew eerst flink opgewarmd met een stuk hard-

lopen, springen en andere oefeningen, waarna het uiteindelijk tijd was voor zelfverdedi-

gingstechnieken en ook heuse schop en stomp technieken. Onder de trainees blijkt een

heuse karate kid te zitten, evenals een pittige kungfu dame!

En toen, en toen… toen begon het echt! Trossen los en zeilen maar! Op naar Los Christi-

anos! We begonnen met zo’n 12 knopen wind en konden derhalve wel wat zeilen zetten.

Helaas is de wind inmiddels afgenomen en de zeilen gestreken. Dit heeft de crew wel de

mogelijkheid gegeven om de trainees al het een en ander uit te leggen over de zeilen, de

lijnen en hoe daar mee om te gaan. Een aantal van de trainees moeten nog een beetje

wennen aan het geschommel van de boot. De groep dolfijnen en zelfs een walvis in de

verte was daarbij een welkome afleiding.

Zojuist herinnert onze first mate en grootste romanticus aan boord, Tony, ons er aan dat

de zonsondergang over een kwartier zal plaatsvinden. Hem kennende betekent dat dus

ook dat we over korte tijd in Los Christianos zullen aankomen, want zoals wij inmiddels

allemaal weten en dus aan de trainees willen mee geven: zonsopkomst en zonsondergang

zijn de allerbeste tijdstippen om te vertrekken en aan te komen.

De kop is er af. We zijn onderweg!

LAT 27 46.9 N - LONG 16 59.1 W - COG 231 SOG 8.4

WIND 5 bft - WINDRICHTING ENE

Sunset is bijna aangebroken. Tony maakt zich klaar om de Sunset Departure te halen.

Want wat is er nou mooier dan af te varen met sunset.

Dus.. Een paar keer goed toeteren. Het anker omhoog. Een laatste safety briefing. Een

goede hap. En gaan!

Eerst varen we binnen de beschutting van Tenerife en de zeilen hangen er nog wat on-

handig, bijna verlegen bij. Zodra het eerste briesje komt vallen de ze vol, en nu snellen

we met 8 tot 9 knoop richting Barbados.

De wachten zijn begonnen. Dat betekent: trekken aan touwen, invullen van het logboek,

uitkijk houden, koers houden en zeiltraining op het voordek. Natuurlijk is er tijd om el-

kaar beter te leren kennen en om te turen naar al die duizenden sterren.

Zo'n eerste wacht lopen we allemaal nog wat onwennig over dek. De crew heeft een

week lang op een stilliggend schip geleefd en moet ook weer aan dat rollen wennen.

Linker voet over de rechter - en dan de rechter weer achterlangs over de linker - een

hand tegen de reling en dan tegen het dekhuis aan, bijna met je neus. Dit alles om maar

in 'balans' te blijven of in ieder geval vanaf het middendek het achterdek te bereiken.

Wat voelt het weer goed!

Ik droom van Palmbomen, kokosnoten en witte stranden. Lekker zwemmen met schild-

padden en zooo lekker warm. Toch ben ik erg blij ben dat het nog niet zover is. De

oversteek zelf wil ik voor geen goud missen.

Een oversteek is zo'n magische reis. Tijdens de komende weken houden we jullie er da-

gelijks van op de hoogte. Trainees en crew worden gevraagd een stukje tijdens deze

reis te schrijven voor Facebook.

Maar nu eerst 20 dagen genieten van de zee. De vooruitzichten goed uit en het heden is

al fantastich.

Vrolijke groeten van de zee.

Fosse

WIJ ZIJN OP DE OCEAAN geen vuiltje aan de lucht, goede wind en dus heerlijk aan het

zeilen. De trainees houden zich prima. Slecht een enkeling heeft nog wat last van zee-

ziekte. Ze studeren hard en daarna is het genieten geblazen op dit mooie schip. Wij be-

vinden ons momenteel op:

LAT 19 37 N - LONG 23 51 W - COG 202 SOG gemiddeld 8 knp

Hieronder een stukje van Tess, trainee.

Groet!

Sanne Muller

--------------------------------------------------------------------

10 december 2015 - Tess, trainee.

We hebben vandaag voor het eerst zelf-

studie gedaan op de oceaan, dat was wel

heel anders. Je bewoog de hele tijd op en

neer. Al veel mensen zijn zeeziek gewor-

den, in het begin, maar gelukkig wordt dat

al beter. Plotseling ging er daarna een

alarm af en moesten we allemaal vlug

naar het middendek, gelukkig was het een

oefening. We moesten allemaal een mega

rood teletubie-achtig pak aan; een lifesui-

te. Super goed om

te oefenen wat we

moeten doen als de

boot zinkt en we

van boord af moe-

ten. We hebben

vanmiddag ook uit-

leg gekregen over

windrichtingen en

zeilen. Deze week

zijn we al 3 keer

dolfijnen tegenge-

komen, dat was wel

heel gaaf. We zijn nu nog 3 weken op de oceaan dus we komen er vast nog veel meer te-

gen. Ik geniet nu al volop!

LON 21 19 N - LAT 21

10 W - SOG 4.7 knp -

COG 188

From: Jelte Hibma, 2nd Mate.

Back on the ocean again. It’s a weird place. For your mind, different things get important.

The daily things in normal life are vanishing like the land disappearing behind the horizon.

Your life rhythm is changing, there is one, from watch, till food, sleep and studying.

Trainees getting used to the rhythm, sparkles are coming in their eyes, exploring the ship

and sea.

Everything is fine, excellent cook, warm nights, the best people to have around, fair winds,

can you miss something when you love sailing?

It’s a weird place.

What to do on a deserted island? Who or what would you bring?

During the night watch on the calm sea the most weird questions appear in some people’s

mind, and they dare to ask them or write it down… surprising reactions, strange answers .

Maybe it is our own little island, the people start to count for their own qualities, you can

be yourself in every way, everyone becomes equal.

It’s a weird place.

The mindset of people who are loving the ocean is changing.

You can think of nothing and everything.

Important becomes unimportant.

Do we forget home? The one we loved, love another? Do we want to?

Or is this your new home…..

It’s a weird place.

You can’t explain it at home, or maybe you don’t want to.

It’s the best place.

LAT 19 50 W - LON 23 21 N - SOG 6

knp

Van Jelmer - trainee

Ik ben Jelmer. De paar dagen dat ik

hier op het schip heb gezeten, heb ik

al veel vette dingen meegemaakt. Ik

heb les gehad in Taekwondo, les ge-

had in zeilen, gezwommen in het Te-

nerife, maar vooral het wachtlopen

vond ik leuk. Tijdens het wachtlopen

heb ik geleerd om het logboek in te

vullen, heb ik deckchecks en machine-

kamerchecks moeten doen. Tijdens de

Deckcheck moet je letten of alle tou-

wen vast zitten en niet los op het deck

liggen. Ook moet je letten of alle zei-

len goed staan, en er geen touwen in

het water hangen. In de machinekamer is het heel erg warm. In de machinekamer moet je

checken of alles op temperatuur is en kijken of alle machines nog wel werken. Tijdens het

wachtlopen kan je ook heel goed alle sterren zien. Ik heb alleen nog geen sterrenbeelden

kunnen ontcijferen.

WIJ BEVINDEN ONS OP 17 graden en 49 minuten Noord en 20 graden en 49 minuten

West. De zee is kalm, de wind idem. Het is maandag, maar we vieren dat het zondag is.

Uitslapen en pannekoeken als ontbijt. Het pannekoek-team onder leiding van Fosse heeft

een knappe prestatie neergezet. Meer dan genoeg voor iedereen. Nu is het chillen gebla-

zen... En oh ja het is warm! Stralend blauwe lucht en een brandend zonnetje. Wij genie-

ten!

Namens de crew, Ciao! Sanne Muller

--------------------------------------------------------------------

13 december 2015 - Youp, trainee.

Ik ben Youp en ik vaar mee op de Wylde

Swan van Tenerife naar Caribisch ge-

bied. Ik vond de laatste week misschien

wel de leukste die ik ooit heb meege-

maakt. Opstaan met zonsopgang en dan

lekker eten. Beginnen met 3 uurtjes

zelfstudie. In deze uren ga je eigen pro-

gramma maken. De Zelfstudie is soms

wel wat lastig als je zeeziek bent, maar

hier wen je ook weer snel aan.

En als de zelfstudie voorbij is

dan heb je vrijetijd en moet je

het iets aan het schip doen

(Happyhour). Meestal krijg je

hierna nog algemene lessen,

bijvoorbeeld: Hoe ver kan je

kijken vanaf het schip? Hoe kan

een schip schuin tegen de wind

invaren? In de gehele dag heb je

best veel vrijetijd en gebruik je deze om iedereen aan boord beter te leren kennen en lol

met elkaar te hebben. Het leukste van de reis is de vrije tijd aan boord. Hier doe je de

dingen waar je van gedroomd hebt. Zeilen hijsen, in de mastklimmen, in het net voorop

van de boot zitten. ’s Avonds met zonsondergang eten op het achterdek en een beetje

sturen terwijl je rustig je eten op eet. En dan lekker gaan slapen in je eigen bunk om

daarna met de wacht van bijv. 10 tot 12 het deck te checken en naar de Melkweg en an-

dere sterren beelden te kijken. Het is vanaf nu een feit dat de oceaan oversteken op je

15e het leukste is wat je kunt doen!!!

A NEW DAY WITH NEW INITIATIVES - Team effort exercise. Starring: Iefke as the

Monkey (secured of course). Muscle power trainees (hoisting). The common overviewers

(crew from a distance). Nienke the helm Diva. (keeping track).

What happened? The wind died down... The gods only left us with just a very light breeze

to play. Light winds lead to creativity.

On board we have an extra sail called Barry. Normally you set it behind the main mast as

a try-sail in stead of the mainsail. But as said, light winds lead to creativity.

So Last year we used it as a stun sail next to the course. This year we used it as a water

-sail under the mainsail and now we hoisted it as a top-sail above the mainsail to also

catch that extra puff of wind at the top of the mast.

It gave us

more speed

and a bigger

hunger for

more extra

sails to play

with in the

future.

GISTEREN HADDEN WIJ EEN 'ZONDAG' en is het er bij in geschoten om het scheeps-

journaal van die dag te versturen. Maar niet getreurd! Want vandaag krijgt u daarom 2

stukjes! Geniet ervan!

Gegroet allemaal!

Sanne Muller.

--------------------------------------------------------------------

14 december 2015 - Marre, trainee.

Hallo allemaal,

Ik ben marre en ik zeil mee op Mas-

terskip de Wylde Swan reis B. Ik vind

het supergaaf om mee te zeilen op dit

schip en heb het heel erg naar mijn

zin! Ik vind vooral supergaaf om de

dolfijnen te zien die meezwemmen

met het schip, het zijn grote groepen

die meezwemmen en ze springen in

het rond en omdat het water zo hel-

der is kan je ze supergoed zien!

Ook hebben we al een keer walvissen

gezien! Echt heel gaaf! Ook is het su-

perlekker weer hier en loopt iedereen in zijn korte broek.

De sterrenhemel vind ik supermooi en zijn er heel veel sterren te zien! Ook zijn er ’s

nachts heel veel lichtgevende algen te zien en dat is ook supervet! Verder leren we heel

veel over het schip, de zeilen, de lijnen en navigatie. Vandaag, maandag, is ook onze

eerste lazy day, we eten pannenkoeken als ontbijt en we hebben geen zelfstudie. We

hebben ook geen centrale les dus ook de leraren hebben vandaag even vrij.

Groetjes van Marre

--------------------------------------------------------------------

15 december 2015 – Fé, trainee.

Vandaag was weer een gezellige dag. De dag

begon zoals gewoonlijk. We waren goed uitge-

rust omdat we gisteren geen wachten hoefden

te lopen en de hele avond naar de sterrenregen

mochten kijken. Terwijl we ’s middags brood

aan het bakken waren hoorden we ineens dat

Gerrit over boord was gevallen. Natuurlijk was

iedereen in paniek, want elke passagier moet

natuurlijk op de boot blijven tijdens de vaart.

De man-over-boord procedure werd gestart.

Jelte (tweede stuurman) trok een tuigje aan om Gerrit de boot in te hijsen. Toen Gerrit

eenmaal weer aan boord was stond iedereen te juichen en kwam iedereen (o.a. de papa-

razzi) om hem vragen te stellen. Hij was er wel een beetje stil van maar gelukkig was het

niet zo erg om in het warme

water te zwemmen. Die

gekke Gerrit ook.

P.S.: Gerrit (volledige

naam: Gerrit Joachim Cor-

nelis de Koereiger) is onze

zoetwater bootvogel.

EEN BERICHTJE VAN EEN JARIGE! Een

van de velen die jarig zullen zijn deze reis!

16 december 2015 - Marijke, trainee.

Het is hier allemaal zo anders dan thuis,

ook wel op een fijne manier. Het is alle-

maal veel gestructureerder dan thuis. Ie-

dere dag lijkt op elkaar. Maar vandaag was

het toch allemaal een beetje anders, want

ik ben jarig. Vannacht gingen we aan het

einde van onze wacht om 12 uur aftellen en

vanochtend werden we niet wakker ge-

maakt door ‘goeiemorgen’ of dingo

de flamingo (knuffel die liedjes zingt), maar

er werd een liedje gezongen voor mij. Er

hingen vlaggetjes, en vanmiddag hadden we heerlijke zelfgemaakte chocolade taart.

Vandaag hadden we een centrale les van de scheepsarts over het medische abcde(defg),

treat first what kills first. De abcde(defg) staat voor A: airway, B: breathing, C: cirula-

tion, D: disabillity, E: ex-

posure. De defg staat voor

“dont ever forget glu-

cose” , want het kan natu-

urlijk zijn dat iemand te

weinig glucose in zijn/haar

bloed heeft. Ik vond het

echt super interessant om

dit te leren.

15 GRADEN 40 MINUTEN NOORD en 27 graden, 31 minuten West. Onze snelheid be-

draagt momenteel gemiddeld zo'n 6 knopen per uur. Het zonnetje schijnt weer en het is

aardig warm. Het ritme begint er in te komen en iedereen lijkt zijn plekje te hebben ge-

vonden.

Het is genieten; de zon, de zee, de gezelligheid en het feit dat we nog steeds aan het

zeilen zijn en reeds 8 dagen geen motor aan hebben gehad. Zo ook Kim Holling; zoals u

hieronder kunt lezen!

Oceaan groeten,

Namens de crew,

Sanne Muller

--------------------------------------------------------------------

17 december 2015- Kim, trainee.

Water, water en nog eens water. Naast de

boot en de mensen erop is er de komende

twee weken niets anders te zien. Een gek

idee vind ik. Ik kan me nog niet voorstel-

len hoe ik het over een week ga vinden

en hoe het zal zijn als we weer aan land

gaan. Tot nu toe geniet ik van het water

en van het zeilen. Ik ga vaak even voor in

het net zitten. Je ziet daar het water on-

der je door gaan terwijl de zon ondergaat.

Maar wat daarna komt is nog veel beter.

Miljoenen sterren vullen de hemel ’s

nachts. Ik kan er uren naar blijven kijken.

Sommige sterrenbeelden heb ik al

ontdekt. Anderen ben ik nog aan

het zoeken. Het is bijzonder dat je

de sterren hier zo goed kan zien.

Je ziet de Melkweg, en als je goed

kijkt het dichtstbijzijnde sterren-

stelsel. Thuis zou je dit nooit kun-

nen zien, daarom geniet ik er nu

nog extra van.

Groetjes vanaf de oceaan

EEN HEERLIJKE DAG VANDAAG! Na reeds 3 maal een vis

te zijn verloren, was de vierde keer dan toch echt raak!

Fosse sloeg, als een duidelijke expert, een prachtig exem-

plaar aan de haak; een Dorado. Mooie blauw, groen en gele

kleuren en duidelijk een jagers uiterlijk. En bij het ontleden

vonden we.... Dat leest u in het stukje hieronder van trainee

Samia.

Wij bevinden ons momenteel op 15 graden, 10 minuten

Noord en 30 graden, 48 minuten West. SOG van momenteel

9.0 (!!!) knopen. COG 255 graden.

Terwijl ik dit type wordt er achter mij op het aft deck hard

gelachen en druk gepraat door de muziek heen, dit alles terwijl een hele groep crew en

trainee lekker staan te dansen. Heel goed om zeebenen te kweken zo lijkt het! Ennnn...

super gezellig!

Een goede avond!

Namens de crew,

Sanne Muller

--------------------------------------------------------------------

18 december 2015 - Samia, trainee.

Vandaag is de eerste vis gevangen! Het is

een Dorado, toen we hem open sneden om de

ingewanden eruit te halen, bleek er nog een

kleinere vis in te zitten. In die vis zaten op

zijn beurt ook weer kleinere vissen. Van-

avond gaan we hem opeten. In een boek over

overleven op zee staat dat het heel voedzaam

is om vissenogen uit te zuigen, Guido (leraar)

en Nienke (crew) hebben dat geprobeerd. Ze

vonden het niet eens heel vies.

Drie nachten geleden hebben we gegijpt. Als

we gijpen wordt de hoge kant van de boot de

lage kant en andersom. Het eten staat altijd

aan de lage kant van de boot zodat het niet

valt. Maar omdat we gegijpt zijn staat het

eten dus nu ook aan de andere kant. Nog

steeds als we ’s ochtends, ’s middags of ’s

avonds gaan eten loopt bijna iedereen de verkeerde trap op. Gelukkig hebben we nu de

koers naar de Cariben te pakken en blijven we de komende anderhalve week als het

goed is over bakboord varen.

WIJ VAREN MOMENTEEL 14 graden, 57 minuten Noord en 34 graden, 06 minuten West.

Gemiddelde SOG 8.4 knopen en we hebben in de afgelopen 24 uur 202 mijl afgelegd! Een

record!

Hieronder het scheepsjournaal van Marit, trainee.

Groeten,

namens de crew,

Sanne Muller

--------------------------------------------------------------------

19 december 2015 - Marit, trainee.

Vandaag zijn we wakker gezongen

met lang zal ze leven, want Kim is 16

jaar geworden! Op de boot organise-

ren we allemaal dingen zoals gisteren

een ping pong tournooi. Maar omdat

er deze zes weken zoveel mensen

jarig zijn mag een taarten-bak-club

niet ontbreken. Daarom heb ik net

samen met Sabine, David en Japie

(Daan L) een lekker bananencake

voor Kim gebakken. Ook is er een

nieuw schema voor de keukenhulp.

Iedereen die het leuk vindt mag een

ochtend van 8 uur tot 12 uur ‘s mid-

dags in de keuken helpen met het

voorbereiden van de lunch. Je mag dan zelf kiezen wat je samen met Jack gaat maken.

Op deze manier leer je wat meer dan alleen aardappels schillen. Het is namelijk nog niet

zo makkelijk om voor 40 mensen te koken. Ik mocht vandaag in de keuken helpen en ik

heb voor lasagne gekozen. Daar was Jack niet heel blij mee omdat het veel werk is, maar

dat was het waard, want gelukkig vond iedereen het heel lekker!

20 december 2015 - Selma, biology coach.

I was reading a book on the deck, ‘De Zwerm’. It is a story about curious things that

happen out at sea. It is a thriller but based on marine science. I read: “At sea the world

only exist of water and sky, there are no orientation points so that on a beautiful day you

have the feeling to get sucked into the universe“. Sitting on the foredeck looking around

me suddenly this book comes to live. Reading a book out at sea is way better than at

home.

In the evening looking at the stars I can’t help noticing that there is this intense feeling

again. Around us just the sea and the stars and the only sound comes from the rolling

waves. It is almost unavoidable to start philosophizing. How far does the universe reach?

How small does this make us? What is our purpose? And there must be other life some-

where out there! Stars and even entire star signs, that we are unable to see in the light

polluted Netherlands, are shining bright in the sky. The trainees can already point out

quite a few. And just like the trainees I learn something new every day. Did you know

that on a clear night you can see Andromeda the closest galaxy to ours? And did you

ever see the Swan? Beautiful how she is flying over the Milky Way!

Looking at the stars out at sea is also way better than at home. For some reason every-

thing seems more intense out at sea. Could this be the effect of the ocean? Could it be

that at this moment my world is just really small? Or is it because there are no new im-

pulses and this makes me observe the world around me better. I find this crossing one of

the most special things I have experienced so far. Only ten more days at sea to go but I

wouldn’t mind if it would take a bit longer.

VANAF 15 GRADEN, 39 minuten Noord en 40 graden, 34 minuten West groeten wij u!

Het is weer maandag; dat betekent voor ons weer een 'zondag'! Heerlijk luieren, geen

zelfstudie, even geen klusjes behoudens de echt noodzakelijk. Na net een heerlijke lunch

te hebben gehad, welke iedere dag door onze kok Jack met een van de trainees wordt

gemaakt. Om je vingers bij op te eten!

Hieronder vindt u het scheepsjournaal van vandaag. De aanleiding voor dit stuk heeft ve-

len hier gisteren avond een hele leuke avond bezorgd.

Veel groeten en sterkte met de kortste dag van het jaar...

Namens de crew,

Sanne Muller

--------------------------------------------------------------------

21 december 2015 - Nienke Post, trainee.

Cantus Masterskipiamus

Een spannende entree maakten ze. Totale

stilte viel in de mainhold. Even leek het alsof

ze daar niet met 35 mensen zaten, alsof alleen

zij daar waren. The Brutal Sailors, drie kei-

harde mannen en een superstoere vrouw.

Bruut liepen ze naar voren, ze gingen om hen

heen staan. Een luide “Yarr” verbrak de stilte,

de Captain Cantus gaf het teken dat ze moch-

ten zitten. Niemand zei iets. De norse stem

van de Captain Cantus legde de regels uit. Ie-

dereen keek vol bewondering toe. De trai-

nees, die Charlies genoemd werden, luister-

den met ingehouden adem toen verteld werd

dat een Charly, voordat deze iets zei, op

moest staan. De Charly moest toestemming

vragen met de woorden: “Brutal Sailors, peto verbum?”. Vervolgens antwoordde de Cap-

tain Cantus met “habes”, wat betekende dat de Charly in kwestie mocht spreken, of “non

habes”, waarna de Charly moest gaan zitten. Niemand zei iets.

Een document werd uitgedeeld. Op de voorkant stonden de woorden: “Cantus Mas-

terskipiamus”. Vol spanning sloegen de Charlies de pagina om. Ze lazen het door. Ze

hielden hun adem in. Niemand zei iets. Ubel, de stoere zeilvrouw die dreigend stond te

grommen, keek rond, priemend met haar ogen als een havik. Benny stond aan de over-

kant en terwijl hij met zijn pistool op de tafel sloeg, aaide hij de papegaai op zijn schou-

der. Niemand zei iets.

Het ging beginnen, de tijd was aangebroken, het was zover. De Captain Cantus zette in:

“Tooo”. De Charlies volgden zijn voorbeeld. Iedereen deed mee in perfecte harmonie.

“tooomatensala, tomatensala, tomatensala, tomatensala, tomatensalaa”. De mainhold werd

vervuld met geweldige klanken. Beardless, de half Ierse, half Chinese zeiler die geen

Nederlands kon, deed toch mee, alsof hij nooit anders gedaan had. Toen de laatste klan-

ken wegstierven werd het weer doodstil. De Captain brulde: “Prosit Charlies ad fundum”.

De Charlies antwoordden met “Prosit Brutal Sailors, Prosit Charlies, nothing above the

Wylde Swan”, waarna ze hun glazen vulden met limonade en ze in een teug leegdronken.

Zo ging het de hele avond door.

Tenminste, dat was het plan. Ondanks Beardless en Ubel die hun lachen niet in konden

houden, de straffen die uitgedeeld werden aan Charlies die lachten of praatten, volle li-

monade- en waterkannen die over meerdere Charlies vlogen, Beardless die de liederen

niet kende, het pistool van Benny dat brak en Charlies die vergaten te antwoorden voor

ze dronken, was de bedoeling duidelijk. Een heerlijke avond. Ik moet zeggen: het is ze

aardig gelukt.

VANAF 16 GRADEN 9 MINUTEN NOOR en 43 graden 40 minuten west stuur ik u het

scheepsjournaal van vandaag.

Sinds gisteren avond zijn er wat wolkjes aan de lucht, een enkel buitje met een paar

spetters regen. We gaan gestaag verder met snelheden nog steeds ruim boven de 7 kno-

pen per uur!

Namens de crew,

Sanne Muller

---------------------------------------------------------------------

22 december 2015 - Guido, trainee.

Voordat we op reis gingen vroegen

mensen me of dat niet zou gaan

vervelen, die oceaanoversteek:

“Dan zie je toch alleen maar zee?”

Dat klopt, maar ik kan je vertellen

dat het mij niet verveelt. Op weg

naar de Kaapverdische eilanden

hadden we een rustige zee, meer

zuidelijk kregen we de echte oce-

aandeining. Golven van wel 3 meter

hoog, die me door hun enorme

lengte soms wat doen denken aan

een heuvellandschap. Onderhand

zitten we al dik anderhalve week op

zee en het is bepaald niet saai om

gewoon wat naar de zee te staren. Vliegende vissen, waarvan ik voor de reis dacht dat

ze bijzonder waren, zie je continu. Het is dan wel veel zee, maar zodra we dan iets an-

ders zien dan een golf of wat vissen, komt iedereen kijken. Gister hebben we een

(waarschijnlijk) Noordelijke dwergvinvis gezien. In het heldere diepblauwe water zag je

zijn witte vinnen heel mooi. Je ziet hem eerst een aantal keer, maar ik denk dat we nog

minstens een halfuur naar de golven hebben gekeken om iets van hem proberen te zien.

Later zat ik in het voornet met Kim en zagen we hem heel dicht bij de boot, dat was heel

indrukwekkend. ’s Avonds hebben Marit en Marloes nog een orka uit het water zien

springen toen zij in het voornet zaten. Alles behalve saai. Als we thuis in Nederland alle

speciale dingen zouden aanwijzen zoals we hier soms doen zou je gek worden. Ik verheug

me al op het “Land in zicht!”, bij Barbados.

23 december

RECORD - met snelheden

van meer dan 8 knopen

per uur, hebben ze de

laatste dire dagen gemid-

deld 200 zeemijlen ge-

zeild over de Atlantische

Oceaan. Over een paar

uur is het schip, crew en

trainees klaar om te gij-

pen.

--------------------------------------------------------------------

24 december 2015

VERSLAG VAN DAAN Lankveld, trainee.

Gisteren begon mijn dag met helpen bij

Jack in de keuken om de lunch klaar te

maken. De rest had zelfstudie. Ik heb

toen gekozen om pasta met zalmsaus te

maken. Na de lekkere lunch werden we

bij elkaar geroepen voor de

“halfwayparty”. We waren nu namelijk

halverwege de oceaanoversteek. Een-

maal op het achterdek aangekomen za-

gen we twee vreemde mannen, de “wel

edele zeer interessante Nep-Tinus” en

zijn side kick “ first chief commandant

KICK-force”, personages gespeeld door Fosse en Tony. Het verhaal was dat zij bij ons

aan boord zijn geklommen omdat wij op dat moment precies halverwege op de oceaan

waren en wij, die voor het eerst een oceaan oversteek deden, een ritueel moesten on-

dergaan. Dit hield in dat je kon kiezen voor 1) zeebenen, 2) zeebonk, 3) sea beast. Ieder-

een koos natuurlijk het laatste. Het inwijden was eigenlijk gewoon een blik (de Holy Grill)

zeewater over je heen gegooid krijgen. Daarna gingen we feestvieren, met dansen op het

middendek, tot ’s avonds laat. Na de wacht ben ik naar bed gegaan was de dag ten einde

gekomen. Op naar de volgende!

ALLEREERST EEN HELE FIJNE KERSTAVOND TOEGEWENST. Wij hebben vandaag in

de zinderende hitte geleefd vandaag. Gelukkig kregen we ook een lekker stortbuitje over

ons heen, dat verkoelde goed.Ik zal u niet langer ophouden; het stuk hier onder behoeft

namelijk snel uw aandacht.

Veel leesplezier!

Merry Christmas en tot morgen,

Namens de crew,

Sanne Muller.

----------------------------------------------------------------

24 december 2015 - Tony van den Bos, first mate.

Position: 14˚12’2 N 49˚22’8 W

Naughty Miles.

Nautical Miles (1 NM = 1852 mtr) keep me quite busy these days.

You could say; Yeah dhuuu.. That is your job! True. But it gets more interesting when the

average speed increases every day. At the beginning of this crossing we had a daily av-

erage of 5,5 knots. At that time we were happy when the display told us that we did 7

knots.

But after a few days of speed-

ing we don’t want to do 7, no no

that’s slow!! Dear readers we

just did 1006 nm in 5 days! Day

record is 216 NM and over the

5 days that’s a average of 8.4 a

hour (including one tack.) with a

top speed of 13 knots. (Lucky

there are no waypoint witch I

have to round wink-emoticon )

Yes… you can say we have fair winds!

We sail mostly with Mainsail, Staysail,

Course, (mr Fischerman) and Jib. About

600m2 of sail.

The last few days the weather has been

a bit more unstable, some squalls

around us. Some of them you see com-

ing for miles on the radar, others ones

decide to develop just next to us. So we

are now trained to get the course

(227m2) away in 15 min.

I need to say some words about the Mainsail. Our local hero.

Just an hour ago we finally had to drop our cute mainsail (190 M2). She needed a rest and

we need to go in a straight line to Barbados. Getting her down was emotional. Jelte was

grumpy for the first time, he knew it had to be done…. Iefke acted cool but I saw some

tears coming when the giant beam was back in the cradle. Guido came secretly to the aft

to hug the main and say thanks to her. Fosse is lost, totally lost, he is hiding in the Galley

and is baking bread..! We just give him some time…he knows….

And me? I don’t give up…..trying to find an excuse to get the main up again.

Running winds now. “Only” 6 knts. 600 Miles to go. I don’t mind. I love it!

Correction; just hoisted the SB Yard ‘stun’ sail named Barry used the forestay on the port

yard as an stun-sail and do 7 knots…

Barbados here we come!

WITH 29 YOUNG TRAINEES ON BOARD Masterskip Wylde Swan is heading for Barba-

dos, planning to arrive there just in time for New Year’s Eve.

It is quite special to have Christmas without your family, when you are just 15 or 16

years old. It makes it even more special to celebrate it in the middle of the Atlantic Oce-

an aboard Wylde Swan. One thing is certain, living on board together in close quarters

created a real Christmas spirit!

On photo 1.: Masterskip trainees, teachers and crew

Photo 2: Wylde Swan leaving Tenerife, heading for the Caribbean

HET IS KERST, ook hier op het schip. alle tumult hier om heen heeft er voor gezorgd dat

het scheepsjournaal iet wat naar de achtergrond is geraakt. Maar niet getreurd; uw krijgt

vandaag 2 stukken!

Veel lees plezier vanaf 13 graden en 34 minuten Noord en 55 graden, 31 minuten West.

Het weer is nog steeds buiig met af en toe een paar flinke spetters regen. De sfeer zit er

nog goed in en ondanks dat het fijn is op de oceaan is te merken dat een aantal mensen al

land begingen te ruiken. Nog een dikke 24 uur varen en dan zullen we waarschijnlijk bij

Bardedos aan komen.

Vrolijke kerstgroeten,

Namens de crew,

Sanne Muller

---------------------------------------------------------------------

HOLIDAY GREETINGS FROM WYLDE SWAN - one more day to go before Barbados.

25 december 2015 - Jesk, trainee

Ongeveer een weekje geleden hebben we

twee krekels op het dek gevonden. Eigen-

lijk zouden ze overboord gegooid moeten

worden, maar de dierenliefhebbers aan

boord hebben besloten ze te houden. De

twee krekels die inmiddels in een kooitje

op het dek staan hebben voor flink wat op-

hef gezorgd. Duarte, een matroos, en Sel-

ma, de lerares biologie, begonnen een dis-

cussie over of we de krekels toch over-

boord moeten gooien of dat we ze op Bar-

bados vrij moeten laten. Deze discussie is

uitgebreid tot een ‘rechtszaak’. Die na

kerst zal plaatsvinden en onder iedereen op de boot beginnen twee kampen te ontstaan.

Selma en Duarte hebben allebei advocaten uitgekozen en hun argumenten voorbereid. Ze

mogen zelfs getuigen oproepen. Sommige mensen helpen

Duarte met argumenten waarom we de krekels op Barbados moeten los laten en we ze

niet bruut moeten vermoorden. Anderen helpen Selma met argumenten over het ecosys-

teem dat door de war gaat als we een nieuwe soort op een eiland loslaten. Inmiddels

hebben niet alleen de mensen

die met de rechtszaak bezig zijn het erover, maar iedereen begint te discussiëren over de

krekelkwestie. Als je over het schip loopt, hoor je op allerlei verschillende plekken men-

sen die proberen anderen te overtuigen om de krekels te houden of over boord te gooien.

Ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk zal worden voor de jury om onpartijdig te blij-

ven als ze de standpunten overal om zich heen horen.

Dit debat gemengd met de kerstsfeer is een bijzondere combinatie. Iedereen loopt name-

lijk rond met kerstmutsen op hun hoofd, de kerstversiering (heel veel lichtjes) is aanwe-

zig, en de achtergrondmuziek van kerstliedjes is overal te horen. Het kerstcomité is druk

bezig met het feestmaal van vanavond. De keuken staat vol met koks, die allerlei ver-

schillende gerechten maken. Inmiddels kan je deze voorbereiding overal ruiken! Ik heb al

heel veel zin in het feestmaal,

waarna we allemaal tonnetje rond zullen zijn.

26 december 2015 - Tim, trainee.

Gisteren vierden wij op de wylde swan

kerstmis. Het was erg gezellig en er wa-

ren veel hapjes in de avond. Het was ook

een leuke verrassing dat postman Aonne

de sailmail had. In de middag hadden wij

veel spelletjes en er was een zelf in elkaar

gezet kerstpakket te winnen. Er waren vijf

spelletjes een quiz over de Wylde Swan en

de zee, een toren bouwen, spijker poepen,

koekhappen en bierpong (zonder bier).

Het diner was erg lekker en werd georga-

niseerd door Guido en Kim. Er was super

lekker vlees, kip, salades, stoofpeertjes,

zalm, aardappelen en op het laatste waren

er erg lekkere toetjes zoals taarten en

griesmeelpudding. Helaas begonnen we de dag wel met de wel bekende drie uur durige

zelfstudie, ja u leest het goed, DRIE uur op eerste kerstdag zelfstudie! We hebben ook

een erg leuke foto gemaakt met de crew en alle trainees.

Nog een vrolijk kerstfeest namens de hele Wylde Swan en een gelukkig nieuw jaar!

MERRY X-MAS!!!

Hallo allemaal,

De post-kerstdagen zijn aangebroken. Of eigenlijk is het 'gewone' leven aan boord weer

begonnen. Toch is het helemaal anders... "LAND IN ZICHT" klonk het in de nacht van 27

op 28 december, rond 02.00h, over het hele schip... Iedereen was direct in een hyperac-

tieve stemming; telefoons werden acuut bekeken en berichtjes verstuurd. Maar vooral

kijken naar alle lichtjes op dat, toen nog, onbekende eiland, afgewisseld met een mis-

troostige blik naar achteren waar de oceaan nog lag. Met een zucht nemen we afscheid

van onze oversteek en zijn we vooral heel blij dat we heelhuids de overkant hebben ge-

haald! En hoe! Met topsnelheden, flinke golven en veel spielerei met dit fantastische

schip! Ook zij heeft zich goed gehouden; op een paar zeilscheuren, doorgeschuurde lijnen

en andere kleine gebruiksbeschadigingen na. Wij zijn super blij dat wij dit met elkaar

hebben kunnen en mogen doen en kijken nu uit naar nog een paar fantastische weken in

het Carieb!

Geniet van een tweetal verhalen,

Veel nautische groeten,

Namens de crew,

Sanne Muller

--------------------------------------------------------------------

28 december 2015 - Aonne Kerkstra, scheikunde

coach / crew.

Land in zicht!! Na 19 dagen alleen maar de oce-

aan om ons heen, werden we vanochtend om 02

uur wakker gemaakt om met eigen ogen te zien

dat er nog land bestaat: Barbados. Na 20 min. is

iedereen weer naar bed gegaan. Bij het wakker

worden voor het ontbijt merken we dat we in een

baai voor anker liggen. We voelen meteen de

warmte van de Carieb. Om 9 uur maken 20 leer-

lingen toetsen, 8 leerlingen hebben zelfs twee

toetsen. De ‘allerliefste Ayla’ uit België maakt ie-

dere week een schoolexamen van maar liefst 4

uur! Daarna is het zwemmen, lunchen en met de

bijbootjes naar de wal. Alle trainees gaan snel

opzoek naar wifi en hebben op een of andere ma-

nier contact met de familie. Als docenten doen

we dat ook. Tot slot had ik op eerste kerstdag

nog een bijzondere ervaring. Het kerstdiner werd geopend door Aonne Zeepost die de

sailmail uit de lage landen ging uitdelen. Opnieuw merk ik hoe belangrijk het is voor de

trainees om op de oceaan bericht van thuis te krijgen. Die mails worden intensief gele-

zen! Als toetjesmonster had ik aan het eind van het kerstdiner maar liefst keus uit 6

soorten. Ik heb ze allemaal geproefd. Daarna uitbuiken op het achterdek onder een mooie

sterrenhemel. Komt er een dromerig gymnasium meisje naast mij zitten die zegt dat ze

een vraag voor mij heeft. Ze zegt: “Aonne ik heb al een tijdje na zitten denken, maar hoe

groot is een watermolecuul eigenlijk?” Welke scheikundedocent maakt dat mee, en dat op

1e kerstdag!? U begrijpt dat ik op de Wylde Swan over motivatie niet heb te klagen…

--------------------------------------------------------------------

29 december 2015 - Hanna Strum, trai-

nee.

Gisteren (28 december) konden we voor

het eerst aan land na heel lang op zee te

hebben gezeten. ’s Nachts hadden we al

de lichtjes gezien van Barbados en ’s och-

tends zagen we de rest van Barbados. We

konden ’s ochtends nog niet naar het land

toe want Fosse moest eerst alles regelen

met de douane. Uiteindelijk was dat alle-

maal gelukt. We gingen eerst nog even

zwemmen bij de boot. Veel mensen gingen

weer via het slingertouw het water in. Na

de lunch mochten we eindelijk naar Bar-

bados toe. Toen we op het land stonden,

beseften we dat we stil stonden. Na zo-

veel dagen op een bewegend schip te zijn geweest, voelde dat heel raar. Het was ook

heel vreemd om opeens weer in de bewoonde wereld te zijn. Ook omdat Barbados een

heel ander land is dan Nederland. Iedereen ging in verschillende groepjes dingen doen.

Veel mensen gingen een restaurant zoeken om te eten. Een paar mensen zijn gaan

zwemmen in de blauwe zee met de witte stranden. Ook had iedereen eindelijk weer wifi

en dus weer contact met thuis. Aan het einde van de middag gingen we weer terug naar

de boot. En toen konden we ook nog even zwemmen.

BARBADOS ROUND THE ISLAND CHALLENGE - is going to start now! If Captain Fosse

is going to succeed to sail around the island today, he will win his own body weight in

rum! Since the old days of schooner racing no other tall ship succeeded to do this again.

So, fingers crossed for Fosse and his (trainee) crew!!

The Tradition

The race around Barbados dates back to the 19th century and is based upon bragging

rights for the fastest “Trading Schooner”. This was a prize worth its weight in gold to

captains in an era where prices for cargo arriving ahead of rival ships commanded a

massive premium.

Whilst most boats sailed for the honor of the fastest time, the consolation prize of a bar-

rel of Mount Gay Rum for the slowest certainly spurred on some captains, and had to be

discontinued after two boats remained out at sea for days stalling to take the prize.

Hoppy, Heppy, Hippy, Huppy, Happy New Year!

Allereerst de allerhartelijkste nieuwjaarswensen van ons allemaal!

Ik zeg "proost" op avontuur, vrijheid en nieuwe vrienden!

Wij bleven hier een toptijd op Barbedos! Of eigenlijk moet ik al in de verleden tijd praten,

want 'as we speak', zijn we onderweg naar St. Lucia. Vertrokken met ondergaande zon,

de hele nacht door varen en dan zijn we hopelijk zo rond het middag uur in een baaitje

voor anker bij het plaatsje Soufriere, aan de westkant van St. Lucia.

Onze positie momenteel:

13˚26’2 Noord

60˚28’9 West

SOG gemiddeld 6 knp

COG 290˚

Onderstaand weer twee verhalen om van te genieten!

Het allerbeste voor 2016!

Namens de crew,

Sanne Muller

---------------------------------------------------------------------

1 januari 2016 - Marloes Aafjes, trainee.

Het voelt alsof ik in een droom leef. Ik

heb zo lang naar deze tijd toegeleefd.

Ook al is het totaal anders dan ik het me

ooit had kunnen voorstellen; het is ge-

weldig! Ik leer hier op een andere manier

naar dingen te kijken en alles is dan ook

heel anders vergeleken met thuis. Er zijn

leuke mensen hier, trainees én crew!

Een goed voorbeeld hiervan is Oud &

Nieuw, want thuis had ik het nooit en

nooit zo kunnen vieren. ’s Middags zijn

we met de tenders naar het strand geva-

ren, waar we doorweekt aankwamen,

omdat we het laatste stuk moesten we

zwemmen:-). Het zal er leuk uit hebben gezien voor alle mensen die op het strand zaten.

Een groepje mensen die het strand op kwamen lopen met pannen vol eten en plastic tas-

sen boven hun hoofd. De BBQ is geslaagd, en dan bedoel ik ook echt geslaagd! Het eten

was verrukkelijk, zelfs voor een vegetariër, zoals ik!

Na het eten hebben we nog stokken gezocht op het strand om boven het kampvuur onze

eigen broodjes te bakken! Sommigen zijn echt goed gelukt.

Het begon met ‘wie het verst het water in durft’ (omdat we allemaal kleren aanhadden en

eigenlijk niet nat wilden worden). Uiteindelijk waren we met een paar aan het zwemmen

en later steeds meer. Het was zo leuk, want er waren zoveel hoge, blauwe golven. We

konden er in duiken en ons mee laten trekken. Nu ik het zo schrijf, klinkt het al bijna niet

meer zo leuk als het was, want het was echt geweldig! We hebben daarna ook nog een

paar in het water gegooid, waaronder Jonathan, Nienke en zelfs Fosse!

Natuurlijk hebben we ook afgeteld en het is -bijna- gelukt! (We begonnen eerst 2 minu-

ten te vroeg, dus wij stonden al te juichen, terwijl de rest van het strand nog stil was.

Daarna waren we uiteraard 10 seconden te laat..) Maar het nieuwe jaar werd goed ge-

vierd, met ‘gelukkig nieuwjaar’-wensen, oliebollen, heel veel knuffels van iedereen en

het uitzicht op vuurwerk, lampionnen en zee!

Het is voor mij een avond geworden om nooit meer te vergeten!

---------------------------------------------------------------------

I CONSIDER that what snow is for a snowball, travelling is for character building. New,

vivid impressions, they stick to you and you’re being molded by them.

Life on Barbados is something else! They don’t overdo it in those typical B-movies in the

Caribbean: on every corner there is reggae

music; people drinking piña collada’s; from

lady pink to baby blue houses standing;

people smiling with all teeth (that are left)

showing; vans selling slush puppies and

fresh fruits; women having big and round

behinds; and men dancing with Rasta hair

style.

I asked some guy –with crooked teeth- what

to do in town: “Having fun! That’s what life

is all about my man!”. LOL. Living life to the

fullest!

The comparison with the snowball has to

stop somewhere: we still have something to

say, in what we pick up or not. What do you

think: ‘having fun’, a nice wish for 2016! Happy new year anyways!

Hallo allemaal,

Inmiddels liggen wij voor anker én aan een palmboom met de achterlijn in een baatje bij

Soufriere bij St. Lucia.

De coordinaten van dit moment: 13 graden 50 minuten Noord, 61 graden en 03 minuten

West.

We zijn duidelijk in de tropen beland. Warm, vochtig, zeer warme zon met af en toe een

verfrissende bui. Alles is mooi groen, de zee is super mooi helder blauw en de natuurge-

luiden 's nachts zijn bijna oorverdovend.

Hieronder wederom weer 2 stukjes, veel lees plezier.

Namens de crew,

Sanne Muller

---------------------------------------------------------------------

3 januari 2016 - Iris 't Hart, trainee.

Hallo iedereen!

Ik vind het fijn om weer wat te laten horen. Wat een avontuur heb ik tot nu toe beleefd!

Ik heb veel gezien waar ik van had kunnen dromen. Dolfijnen langs de boot, prachtige

zonsondergangen en zelfs een walvis! We liggen nu in St. Lucia, wat een prachtig eiland

is dat! Met veel hoge bergen en palmbomen. Het water is ook heerlijk warm, en dat tij-

dens de winter! Ik heb echt geen wintergevoel omdat het zo lekker warm is. Als ik straks

thuiskom, ga ik aan iedereen mijn ervaringen vertellen. Ik heb ook al een voorproefje ge-

kregen van later, want ik wil later de wereld ontdekken en nieuwe culturen opsnuiven.

Dit is dan al een goede start!

Het leven op de boot is heel anders dan ik verwacht had. Je wordt zelfstandiger en krijgt

een andere kijk op dingen. Ik denk ook na over dingen waar ik thuis nooit bij stil sta. Je

krijgt hier naast je school echt ook de rust die je nodig hebt, maar tegelijkertijd zitten de

dagen helemaal vol met plannen, excursies en centrale lessen. Het geeft een hele leuke

afwisseling. De dagen gaan ook echt supersnel, voor ik het weet is het alweer voorbij.

Daarom probeer ik elk moment nog te pakken en te genieten van de laatste weken.

Veel groetjes,

Iris

---------------------------------------------------------------------

4 januari 2016 - Ayla en Sabine, trainees.

VANDAAG IS KOEN JARIG! (citaat van Koen)

De jungle die voor ons lag op Sint Lucia vond iedereen er ontzettend spannend uitzien.

Dus stond iedereen vandaag om 6 uur op om de berg te beklimmen. Na een zware maar

avontuurlijke tocht konden we genieten van een adembenemend uitzicht over de baai.

Nadat we met de lianen naar beneden waren geslingerd, liepen we naar de warme water-

vallen. Daar konden we goed uitrusten van de tocht. Op weg terug naar het schip kwamen

we een local tegen die ons vers fruit uit de jungle aanbood. Na al die weken verlangden

we ontzettend naar een stuk sappig en fris fruit. Eerst dronken we melk uit de kokosnoot

(je wordt vanzelf groot, la la la). Daarna konden we op verse cacaobonen sabbelen die

smaakte naar snoepjes. Ook kregen we een banaan, pompelmoes en plukten we nog een

aantal mango’s. Na een snelle happy hour gingen we met z’n allen snorkelen. Selma kon

ons veel vertellen over wat we zagen: prachtige vissen, anemonen,koraal … We namen

ook nog een kijkje in het lokale dorpje waar iedereen z’n voorraad snoep weer heeft aan-

gevuld. Kortom weer een dagje om nooit te vergeten!

Ayla Tant en Sabine Dambruin (Trainees)

Hallo allemaal,

Vanuit een nachtwacht stuur ik u het scheepsjournaal van vandaag (eigenlijk al gisteren).

Momenteel bevinden wij ons op 14˚42’8 Noord en 61˚22’8 West en zijn wij onderweg naar

Dominica. Net na zonsondergang zijn we vertrokken vanuit het baaitje bij St. Lucia. De

aanzet tot scheepsovername is genomen. De afvaart en alles wat er bij komt kijken om

het schip zeilende te krijgen, werd door de trainees georganiseerd en uitgevoerd. Uiter-

aard hier en daar met hulp van de crew, maar ze hebben al veel zelf gedaan. Deze nacht-

wacht staat in het teken van het lezen van de sollicitatie brieven. Sommige zijn al echt

professioneel, sommige gewoon goed, maar eigenlijk allemaal zijn ze vooral mooi, grap-

pig en bijna aandoenlijk om te lezen. Gaaf om te zien hoe de trainees zijn ontwikkeld en

nu in staat zijn om een dergelijke motivatiebrief te schrijven. Nu aan ons de schone taak

om ieder op de rechtmatige positie te plaatsen.

Namens de crew,

Groetjes, Sanne Muller

---------------------------------------------------------------------

5 januari 2016 - Duarte d-

Orey, deckhand.

Hallooo allemaal,

From the routine of a ocean

crossing to the routine of is-

land hoping there is much of

a diference, for when we

sailed the ocean the sunrise

wouldn't bring us the sight

of a new destination every

morning, but only the im-

menseness of the sea

around.

Waking up, as it happened to

me, after a night watch, to

the beautifull sight of St. Lucia, what I actually expected of the Caribean or tropics was

there shown. Steep hills and seemingly untouched rainforest, a rooftop of a forest hut

showing in the canopy of the trees, new sounds of unknown animals to us - crickets and

frogs - according to locals, and the locals all speaking with that easy going funny accent

that we hear in reggae songs. In the village all the colourful houses by the coastline,

shacks made out of wood, some with signs saying “Poor creative family, please tip in

100bucks”.

All this beautiful surroundings are also balanced with the peoples living on the island, as

there is much poverty and all that it brings, people looking to get some tip here and there

be it for taking the garbage away from the boat or for keeping an eye on our dinghy when

one goes ashore.

On board the work goes on, as such a ship does not keep the appearances by herself, it

takes a good deal of constant work to keep the lady nice and tidy.

Working under the Caribean sun and heat isn’t always the most pleasant ride as you may

think at home, so we work our best for that moment of break where we can have a nice

cool dive in the turquoise and light blue waters. It is a great compensation after painting

in the anchor locker, varnishing the gaff or serving shrouds... And a great ship she keeps

on looking as all trainees and crew put their effort to keep her up to shipshape and

“Bristol fashion”.

Now on other subject, once again the time is coming where trainees will take over the

crew and ship, let’s see now how fit will they be after the intense sail training of the At-

lantic crossing... I reckon and expect some good sailing!

Kind regards to all, Duarte d'Orey

Hallo allemaal!

U merkt het, de scheepsjournalen wordt wat onregelmatig verstuurd. Drukte alom hier!

Leuke drukte! Scheepsovername, naar de wal, gisteren een fantastisch stoere hike naar

de Boiling lake hier op Dominica.

Geniet alvast van de scheepsjournalen van gisteren en eergisteren. Die van vandaag, 8

januari houdt u nog te goed. Ik hoop deze vannacht in mn nachtwacht (jaja, we gaan weer

zeilen!) te kunnen versturen.

Namens de crew,

vriendelijke warme en regenachtige groeten,

Sanne Muller

---------------------------------------------------------------------

Floris, trainee

Hallo’tjes,

Gisteren met zonsondergang zijn we

vetrokken van St. Lucia naar Dominica.

Vandaag rond lunch tijd zijn we aange-

komen. Van wat ik van het land heb

kunnen zien, is het erg groen, weinig

toerisme en zijn er prachtige bergen

die uit het warme zee water komen.

Vandaag hebben we vijf uur zelfstudie,

omdat we morgen naar de Boiling lakes

gaan. Het Caribische gebied is prachtig.

Ik vind het zo bijzonder dat de eilanden

zo enorm van elkaar kunnen verschil-

len. Barbados redelijk toeristisch en

leek een welvarend eiland. 90 mijl verder, St. Lucia; bergen, veel groen, meer armoede

en een andere kleur water. Mensen hier zijn ongelooflijk relax. Laatst wilde ik wat drin-

ken in een restaurant: ‘’I don’t like cooking today, so for today we are not a restaurant,

but normally we are’’. Ik zou hier zo kunnen wonen later! Helaas vliegt de tijd en zijn we

binnen no time weer thuis…

Groetjes, Floris van Wijngaarden.

---------------------------------------------------------------------

Marybeth, coach scheikunde / crew.

While entering the rainforest I carefully try and avoid all the pools of water and mud.

Tree branches are laying on the ground to help in that. After a while, however, the una-

voidable happens. I take a wrong step and end up in a big pool of mud. My nice clean

sneakers are no longer clean. The further we get into the rainforest, the less we seem to

care. Even some mud fights break out. While walking around the forest, I feel a bit as if I

were placed in a magazine. So many shades of green, so many beautiful sights. It’s

almost impossible to describe the experience and the pictures taken with my camera

don’t turn out half as pretty as it is in real life.

I’m amazed by our group of trainees. They don’t complain and are singing songs to keep

up the good spirit. They speed up the mountains as if it were nothing. It takes three

hours to get to the destination, the Valley of Desolation and the Boiling Lake. At least,

that’s how long it takes the trainees. I fall behind and need an extra hour to get there

too. In the valley I find the trainees sitting in the many hot springs and the guides boiling

the eggs for the lunch. An extra half an hour of hiking takes us to the actual boiling lake,

where we were to be having lunch. However, plans are changed as it starts pouring with

rain again. My clothes have

been wet during the entire

day, but as our guide said:

“It’s the RAINforest, what did

you expect?”. After a very

nice local lunch, brought by

the guides, we head back to

our starting point. After so

many hours of walking, we

end the hike with a beautiful

swim through caves where

apparently some scenes of

Pirates of the Caribbean have

been shot. At the end of the

day everyone is exhausted,

but feels extremely satisfied.

Hallo allemaal,

Onze nieuwe ankerplek bevindt zich bij Antigua, vlak bij de English Habour. Heerlijk ver-

toeven hier! Minder vochtig dan bij Dominica, maar daardoor wel weer erg warm. Na het

ankeren en het geheel op poetsen van onze mooie schip, was het weer zwemmen gebla-

zen. Zo houden we het nog wel even uit! Helaas komt het eind al wat in zicht. Nog 1 dag

zelfstudie voor de trainees en dan is het echt over tot de scheepsovername! Spannend!

Namens de crew,

Groetjes,

Sanne Muller

---------------------------------------------------------------------

Koen, trainee.

Door kapitein Koen

Vandaag om 8.00 begonnen met zelfstudie.

Tijdens zelfstudie hebben de Marklanders

voor de laatste keer brood gebakken voor

hun O&O project. Na de zelfstudie hebben

we een vervroegde happy hour gehouden

omdat we dan langer aan land konden. Na

de lunch gingen we. Er was ook een soort

van opdracht. Je zat in een groepje en je

kreeg een blik tomatensoep en moest dit

ruilen en degene die het meest waarde-

volste ding had won. Daarnaast kon je nog

punten verdienen door allerlei opdrachten

doen zoals zingen met de lokale bevolking

en een kokosnoot uit een palmboom pluk-

ken. Wij hadden het blik soep geruild te-

gen een cd maar deze was fake! We zijn toen met een soort van wijkagent die gozer ach-

terna gegaan en hebben hem staande gehouden. Toen we ons blik terug hadden was er

geen tijd meer om te ruilen dus hebben we het blik weggegeven aan een oudere vrouw.

Toen we terug kwamen op de boot gingen we voorbereiden op het wegvaren van Domi-

nica naar Antigua. Omdat de wind raar was, vond Fosse het een goed idee om ons iets te

leren over het besturen van de boot met de motoren. Die avond was het eindelijk weer

eens een keer wachtlopen! Ik had wacht van 7 tot 9 ’s avonds.

Tot op Antigua!!

Hallo allemaal,

Enkele dagen geleden is onderstaand ge-

dicht geschreven tijdens onze prachtige

zeil challenge om Barbedos heen.

Momenteel liggen wij nog steeds bij An-

tigua. We zijn wel verplaatst. We liggen

nu met de achterkant naar de wal. Een

prachtige manoeuvre, strak uitgevoerd

met trainees op de ra en ook in de main

mast. Een mooi plaatje waarmee we re-

delijk wat bekijks trokken.

We lopen een dagje achter met de

scheepsjournalen; bij deze stuur ik u die

van gisteren. Veel leesplezier.

Vriendelijke groeten uit een warm Anti-

gua,

Namens de crew, Sanne Muller

Zo moet het maar…

Ik kijk Om te zien Ik kijk ver Om op te slaan Ik kijk ver over de springende golven Het plaatje vastleggend in mijn hoofd

Ik luister Om te horen Ik luister aandachtig Om te kunnen herinneren Ik luister met mijn ogen dicht Het plaatje vastleggend in mijn hoofd

Ik voel Om te weten Ik voel grondig Om te kunnen terughalen Ik voel de dans van het schip Het plaatje vastleggend in mijn hoofd

Ik kijk, ik luister, ik voel De bewegingen volgend Het besef van mijn gevoel

Groots, meeslepend, Ook klein, breekbaar Een gevoel van vrijheid, rust De zin, een plek, de connectie

Dit erkennend en vastleggend Weet ik dat ik verder moet Maar nu nog niet Ik kan nog niet toegeven Want ik wil niet Ik wil nog niet terug Ik weet alleen dat ’t moet

Dus ik kijk, luister, voel Met alle vezels van mijn lijf En leg het plaatje vast in m’n hoofd Met de hoop Een sprankje te kunnen vasthouden Zo moet het maar

Goedenacht!

Wij zijn weer onderweg! Het laatste oversteekje naar een ander eiland.

Momenteel bevinden wij ons op 17 graden, 27 minuten Noord en 62 graden, 29 minuten

West. We zijn onder zeil, zonder motor en gaan gemiddeld zo'n 6 knopen per uur. Wij zijn

bij een prachtige zonsondergang vertrokken vanaf Nelson's Dockyard bij Antigua, alwaar

we een paar mooie dagen hebben beleefd.

vriendelijke groeten,

Namens de crew,

Sanne Muller

---------------------------------------------------------------------

10 & 11 januari 2016 - Merle en Bram, trainees.

Ahoy allemaal,

Weer een dag voorbij; de tijd gaat hier zo snel! We lagen de afgelopen dagen bij Antigua.

We mochten één nacht in de haven liggen met luxe jachten. Om indruk te maken, hadden

we een super leuke intocht. Een aantal mensen mochten de mast in en een aantal in het

voornet. En toen was het lachen en zwaaien, lachen en zwaaien. Dit deden we totdat we

vast lagen in de haven tussen de superjachten. Ze zien er echt super vet uit, maar wij

vinden de Wylde Swan toch wel veel mooier. 's Avonds hadden we gasten aan boord die

uitgenodigd waren door Fosse. De hele boot moest super netjes zijn. Ja, wij moesten er

ook aan geloven en onze rommelige bunken dus opruimen. Ze kwamen vanuit alle hoeken

van de wereld. Van België tot Australië. Ze konden mee genieten van langverwachte,

overheerlijke, zelfgemaakte pizza's. Ze waren gemaakt door onze chef-koks Tim en Ja-

pie. Maar natuurlijk moet aan elke dag een einde komen net als deze. Dus toen de gasten

weg gingen hadden wij nog

even vrije tijd en daarna gin-

gen we allemaal weer lekker

slapen, op naar een nieuwe

geweldige dag met deze super

leuke groep.

Groetjes van Merle Louwinger

en Bram van Drimmelen.

Dag allemaal,

Ze beginnen het te voelen... Dat het einde van de reis er aan komt. Ineens moet alles nog

een keer gedaan worden; veel zwemmen, mast klimmen en vooral heel veel lol met el-

kaar maken!

Morgen begint het grote opruimen al, tassen in pakken en klaar maken voor de lange reis

op de 15e.

Jeetje wat is het snel gegaan!

Geniet van het stukje van Iris Voogt.

Vriendelijke groeten,

Namens de crew,

Sanne Muller

---------------------------------------------------------------------

12 januari 2016 - Iris Voogt, Trainee.

Het hele avontuur is bijna voorbij, inmid-

dels zijn we aangekomen op Sint Maar-

ten, de laatste stop. Hoewel we nog lang

niet naar huis willen kijkt iedereen wel

uit naar het moment dat we iedereen

weer zien. Je hoort steeds dat het de

laatste maandag is, of de laatste keer ’s

avonds afwasbeurt. We hebben natuurlijk

supermooie dingen beleefd met z’n allen en

al die dingen hebben we vertaald in een

monument: een creatieve uitspatting van

onze mooiste ervaringen van de afgelopen

zes weken. Vanavond gaan we allemaal onze monumenten aan elkaar presenteren en

donderdag hebben we een uitwisseling met leerlingen van een school uit Sint Maarten,

waar we de mooiste monumenten ook gaan presenteren. Bij die uitwisseling laten wij de

studenten van hier zien wat we allemaal hebben beleefd en hoe we zes weken op het

schip hebben geleerd en geleefd. Na de uitwisseling gaan we met zijn allen uit eten en

dan maken we ons klaar om op het vliegtuig te stappen. Tot die tijd gaat iedereen hier

genieten van de laatste momenten, tot over vier dagen!

Hallo allemaal,

Wat een dag! Er is ontzettend hard gewerkt vandaag; alle bunks zijn opgeruimd, de tassen

zijn ingepakt en het schip is weer helemaal aan kant. Het einde van deze trip naderd. Dat

betekent ook dat wij vanavond konden genieten van een super gezellige bonte avond. Vol

met leuke stukjes en liedjes die allemaal relateerde aan de prachtige weken die wij hier

beleefd hebben. Als klap op de vuurpijl een gezellig disco op het maindeck, compleet met

discoballen, hawai slingers en onze eigen Gabber Guido. Het was een feest!

Morgen staat er nog een uitwisseling met een lokale school op het programma en 's

avonds een groots diner op de wal.

En dan, ja dan is het overmorgen echt

tijd om afscheid te gaan nemen...

Hier onder nog een, naar mijn mening,

een prachtig stuk uit het oogpunt van

onze bootsman.

Veel leesplezier!

Met warme groeten,

Namens de crew,

Sanne Muller

---------------------------------------------------------------------

13-01-2016, wylde swan, Saint Martin.

Twenty-eight trainees, 5 teachers, 11 crew and the Wylde Swan. She is beautiful, fast,

high-spirited, elegant and our home. We live here all together. Reside, learn, work, sleep,

eat.

The Swan moves.

She breathes, lives us, and we live her. Sometimes it’s busy, noisy and sometimes an oa-

ses of quietness. Sometimes it’s hot and oppressed, sometimes cool and free. Fun, laugh-

ter, dancing, playing and learning.

The Swan moves.

She is there, has her own song, her own dance, her own whispering and an eternal

rhythm.

Bosun, maintenance, rigging, deck management, sailtraining. All with love.

We take care of her, so she can move and take us along.

This demands something from all of us, always something to do, always another job. With

enthusiasm and motivation, everybody contributes.

Foredeck: derusting, sanding, painting, oiling the woodwork and another 100 of things.

Foremast: redirecting jibhalyard, antichaing yard, replacing a block and another 100 of

things.

Mainmast: check lighting, derusting, fix chafing mainstaysail halyard and another 100 of

things.

Maindeck: deckwash, mousing shackels, redirect fishermanjigger and another 100 of

things.

Aftdeck: winch maintenance, block maintenance, serving toppinglift and another 100 of

things.

Everything demands time and attention, every helping hand demand time and attention.

Preparation, explanation, materials, detailing, finishing, cleaning and repeating. Everybo-

dy with his own place, task, time and concentration.

The Swan moves, the trainees move. They’ve been sanding, oiling, painting, splicing, co-

oking, hoisting sails and learning; every day something new. Our trainees took over the

ship with all the loves and attention they had and with doing so, they’ve worked together

on our moving house. She thanks them by taking them safely across the ocean and

through the Caribbean.

The day after tomorrow

the trainees will go back

to their original houses. I’

m curious in which extent

the Swan has actually mo-

ved them.

Because one thing is for

sure;

The Swan moves.

Iefke, Bosun