TableofContents
TitlePage
4SemainesdesoumissionVolume3
Lebrouhahaducommissariatdepolicetourbillonnedansmatêteetm’embrouillelesidées.
Machevillemelance.Mesgenouxsaignent.Jetremblecommeunefeuille,assiseàcôtéd’unvieilivrognequiempestel’alcool.
Jeregardeautourdemoi,lesmursgristapissésd’avisderecherche,lesmenottes,lesarmesàfeu,lesordinateurs,lesuniformes...
Ladélinquance,lamisèreetladéchéancesontomniprésentes.
Pourtant,aprèscequejeviensdevivre,jemesensensécurité.
Unpoliciers’approchedemoi.
—Sivousvoulezbienmesuivre,Mademoiselle.Jevaisprendrevotredéposition.
Jemelèveetjesuisl’officierdansunbureausombreetpeuaccueillant.
—Veuillezvousasseoir,medit-ilenm’indiquantunechaise.
J’aienviedepleurer.Jesuiscomplètementperdue.
Devantmondésarroi,lepolicierm’adresseunsouriredecompassion.
—Voulez-vousunverred’eauavantdecommencer,Mademoiselle?
—Non,merci!
—Jevais,dansunpremiertemps,prendrevotreidentité.
—Jem’appelleJaneNovak.
—Pouvez-vousm’épelervotrenom?
—N.O.V.A.K.
L’officiertapesursonclavierd’ordinateuravecassiduité.
—Quelssontlesfaits,MademoiselleNovak?
—Jevoudraisdéposeruneplainte.
—Jevousécoute,Mademoiselle.
—Ilyaenvironuneheure,jesortaisdel’hôpitalpourrejoindrel’arrêtdemonbus.J’airemarquéqu’unhommemesuivait.
—Pouvez-vousmeledécrire?medemandel’officierentraindedactylographiermadéposition.
—Jen’aipasvusonvisage.Ilfaisaitnoiretilportaitunecapuchesurlatête.
—Parlez-moidesataille,desacorpulence.Quelleétaitlacouleurdesesvêtements?
—J’aibeauréfléchir,toutestconfusdansmamémoire!
—Cen’estrien,continuezàm’exposerlesfaits!
—Unhommeencapuchemesuivaitàbonnedistancedanslagrandeartèredevantl’hôpital.Lorsquej’aitournédansuneruemoinsfréquentée,ils’estapprochéplusprèsdemoi.J’aiprispeur.J’aicouruetjesuistombéeenmetordantlacheville.Monsacesttombéparterre.Enunquartdeseconde,l’hommes’estapprochédemoi,ilaramassémonsacets’estenfui.
Jereprendsmarespiration.Lerécitdemonagressionesttrèséprouvantpourmoi.
—J’airessentiungrandsoulagement,lorsquejel’aivus’enfuiravecmonsac.J’aieutrèspeurqu’ilmeviole,oupire,qu’ilmetue,maisilnem’afaitaucunmal.
—J’aibesoindelalistedesobjetssetrouvantdansvotresacpourladéclarationdevol.
Jeréfléchisquelquesminutesententantderassemblermesidées.
—Monportefeuille.
—Yavait-ilvospapiersd’identitésdansvotreportefeuille?—Mespapiersd’identitéssontchezmoi,rassemblésdansundossierquejedoisremettreauserviceexportdemonentreprise,pourmondépartauJapon.Lepoliciermeregardelesyeuxdanslevague.Monexplicational’airdel’ennuyer.
—Trèsbien!medit-il,sansenthousiasme.Aviez-vousdel’argent?—Oui,unpeu.
—Combien?
—Pasgrand-chose!Unevingtained’euros.
—OK,c’estnoté.Continuezl’inventaire.
—Unephotodemesparents,unbaumeàlèvre,unpaquetdemouchoirs…
Lepolicierimpatientmecoupelaparole.
—Aviez-vousvotrecartebleueouvotrechéquier?Ilesturgentdefaireoppositionàvotrebanqueimmédiatement.
—Non,jen’aipasdecartebleueetmonchéquierestrangéàlamaison.
—Parfait!Continuez,jevousécoute.
—Montéléphoneportablepersonneletmonsmartphonepourletravail.Ilestenor.
Lepolicierrelèvelatêtedesonclavier,surpris.
—Unsmartphoneenor?
—Oui,c’estmonpatronquimel’aoffert!Bref,c’estunelonguehistoire!Dis-je,nevoulantpasentrerdanslesdétails.
Lepolicierlèvelessourcilsensignedesurprise.
—Ilvousfaudralafacturedecetobjetpourvousfairerembourserparl’assurance.
—Trèsbien,jeverraiavecmonpatron.
—Aviez-vousencoreautrechosedeprécieuxdansvotresac?
JerepenseaumotdouxdeJohn«touscesvêtementssontpourtoi,maisc’estnuequejetepréfère»quej’aiglissédansmonsac,maisjem’abstiensd’enparler.Jeréfléchisl’espacedequelquessecondespuiscontinuemaliste.
—Oui,unstyloenoretdiamant!
—C’estpareil,ilvousfaudralafacturepourl’assurance!meditlepoliciersansmêmereleverlatêtedesonclavier.
—Trèsbien,jeverraiégalementavecmonpatron.
—Aparcequecelaaussiestuncadeaudevotrepatron,medemande-t-il,indiscret.
—Oui,pourquoi?Est-ceinterditparlaloi?dis-je,enreprenantunpeud’assurance.
—Non,pasdutout!dit-il,constatantqu’iladépassélesbornes.
—Vousaviezautrechoseàdéclarer.
—Oui,j’avaiségalementunmiroirdepochecasséetunmiroirdepochetoutneuf.
—Trèsbien,c’estnoté.Avaient-ilsdelavaleur?
—Delavaleursentimentale,oui.Surl’undesdeux,ilyanoté«àlaplusbelledesfemmes.»
—Unautrecadeaudevotrepatron?medit-il,avecironie.
—Non,lecadeaud’unami.
Lepolicierrelèvelatêteethaussesessourcils.
Ilnemeditrien,maisjecomprendsqu’ilcroitquejesuisunefilleunpeutropfacile.
Jesuisrougedehonte.
Lestressdemonagressionmeprovoqueuneangoissevisible.Lahontemetétanise.
Lepoliciermetendunverred’eau.
—Buvezunpeu!Calmez-vous!Toutvabienàprésent!tente-t-il,demerassurer.
Jeneressensaucunapitoiementdesapart.Ilestcommetotalementdétachédemespetitsmalheurs.
—Vousn’aviezriend’autredansvotresac,medemande-t-il,enrelisantl’inventairedesobjetsvolés.
—Non,jecroisavoirfaitletour!
—Etvosclefs?
—Ellessontdanslapocheintérieuredemaveste.
Letéléphonesonne.L’officierdepolicedécroche.
—Oui,trèsbien.J’arrive,répond-ilàsoninterlocuteur.
Ilselèveetmeregardemalàl’aise:
—Veuillezm’excuserquelquesminutes,jereviens!Détendez-vous,vousnecraignezplusrien,medit-il,d’unevoixmonocordeetfroide.
Ilrefermelaportedesonbureauderrièrelui.
Jemeretrouveseuledanscetteminusculepièce,peuaccueillante.
L’angoisseesttenace.Jetentedemecalmer,maisc’estdifficile.
Soudain,unesonnerieretentitdanslapièce.
Jelareconnais,c’estcelledemonsmartphoneenor.
Unsourireilluminemonvisage.
Monsmartphonen’étaitpasdansmonsac,maisdansmapoche.Dansl’affolement,j’aioubliédevérifiersijenel’avaispassurmoi.
Jedécroche.
—Jane!Ilest20h05.Jesuisdevanttaporte.Oùes-tu?
LavoixinquiètedeJohnmefaitcraquer.Jefondsenlarme.
Entredeuxsanglots,jeluiréponds:
—Jesuisaucommissariat!
—Aucommissariat!meditJohn,lavoixpleined’angoisse.Maisquefais-tulà-bas?Tuvasbien?
—Jemesuisfaitagresserensortantdel’hôpital!
—Comment!Qu’est-cequ’ilst’ontfait?medit-il,lavoixpleinederage.
—Jevaisbien!Nevousinquiétezpas!Ilm’ajustevolémonsac.Jesuistombéeparterreenvoulantluiéchapper.J’aieutrèspeurqu’ilmefassedumal,maisilnem’apastouchée.
—Àquelcommissariates-tu?
—Celuiquisetrouvedanslaruedel’hôpital!
—J’arrive!medit-il,totalementaffolé.
Jen’aipasletempsdeluirépondre.Iladéjàraccroché.
Quelquesminutesplustard,lepolicierrevientdanssonbureauets’installedevantl’écrandesonordinateur,sansmêmemeregarder.
—Alors,oùenétions-nous?medit-il,ensefrottantlespaumesdemains.
—Jeviensdem’apercevoirquemontéléphoneenorétaitdansmapoche.Iln’apasétévolé.
Lepoliciersoupire.
—Bon!Jel’enlèvedeladéclarationdevol!dit-il,mécontentdedevoircorrigersondocument.
Lesdeuxindexdel’officiertapentàvivealluresursonclavier.
—Voilà!C’estmodifié!Avez-vousautrechoseàdéclarer?
—Non!
—Avez-vousvulevisagedevotreagresseur?
—Non.Satêteétaitenfouiesousunecapuche.
—OK.Avez-vousquelquechosed’autreàmefairerajoutersurleprocès-verbaldelaplainte?
—Non,jevousaitoutraconté.
—Trèsbien.J’établisuneplaintecontreXpourvol.Voussereztenuinformédel’évolutiondel’enquête.
—Jevousremercie.
—Sivousn’avezriend’autreàajouter,vouspouvezdisposer.Avez-vousquelqu’unquipeutvenirvouschercher?Sinon,nouspouvonsvousprendreenchargejusqu’àchezvous.
—Jevousremercie,maisj’aiprévenumonami.Ildoitarriverd’uneminuteàl’autre.
—Danscecas,Mademoiselle,aurevoir.
Lepolicierselèveetm’ouvrelaportedesonbureau.
Lorsquejemelève,ladouleurlancinantedansmachevillesetransformeendouleurvive.
Jepousseuncouinementetjeboitillejusqu’àlaporte.
Lepolicierneseretournemêmepasetpartversd’autresoccupations.
J’aperçoisJohnaufondducouloir.Moncœurs’emplitdejoie.Unevaguedebonheurm’électriseetmerassure.
Enboitantlégèrement,jemeprécipitedanssesbras.
Jel’enlacepourchercherduréconfort.
Ilentouresesbrasautourdemoi,dansunegrimacedesouffrance.
—Oh,pardon!Jevousaifaitmalaubras?
JerepenseimmédiatementàlablessuredeJohndontj’ignorel’origine.
—Cen’estrien!Jesuisheureuxdepouvoirtetenirdansmesbras.J’aieusipeurpourtoi.
Cettedéclarationmechavire.Jemesenssibiendanssesbras.
—Pourquoinem’as-tupasprévenuquetuétaisaucommissariat?
—Dansl’affolement,jecroyaisquel’onm’avaitvolémontéléphoneportable!Enfait,ilétaitdansmapoche.Jem’ensuisrenducompte,quandvousm'avezappelée.
Soudain,jevoisquelquesgouttesdesangapparaîtresurletissudelamanchedeJohn.
J’aidûfairesaignerànouveaulaplaielorsquejel’aiserrédansmesbras.
—Allons-y,luidis-je.Nerestonspaslà!
«Uneblessureparballedansuncommissariat,çafaitmauvaiseffet!»medis-je.
Jeneveuxpasqu’onposedesquestionsembarrassantesàJohn.
Jel’agrippeparl’autrebrasetboitillejusqu’àlasortieducommissariat.
—Pourquoiboites-tu?Oùas-tumal?
—Cen’estrien!Jemesuisjustetorduelachevilleentombant.
—Jevaist’emmeneràl’hôpital.
—Horsdequestion!
—Mais,pourquoi?C’estridicule!
Jeneveuxpasluidirequemamotivationestsablessureparballe.Alorsj’inventeuneexcuseàlahâte.
—Jepréfèrerentrerchezmoi.Jen’aimepasleshôpitaux.Jen’aipastrèsmal,çavapasser.
—Trèsbien,jeteramènecheztoi,maisj’appellemonamimédecin.Tusais,celuiquiasoignémonbras.
Jefaisunemouedemécontentement.
—C’estunordre,medit-il.
*
***
DanslavoituredeJohn,lamusiquetourbillonneetm’enivre.Jemesensrassurée.
—Jereconnaiscemorceau!dis-je,fièredemoi.Nousl’avonsentenduàl’opéra.
—C’estexact!C’est«unavocepocofa».SurmonCD,ilestinterprétéparMariaCallas.
—Elleaunevoixmagnifique!
—Tun’asjamaisentenduparlerdeMariaCallas?medemande-t-il.
—Non.Est-cequ’ellechantaitdansl’opéraquenoussommesalléesvoir?dis-je,naïvement.
—MariaCallasn’estplusdecemonde!ditJohn,contrarié.
—Oups!J’aiencoreperduuneoccasiondemetaire!dis-je,confuse.
—Effectivement!meditJohn,sévèrement.
Jenedisplusriendepeurdemettreencorelespiedsdansleplat.
Jelaisselamusiqueetlavoixenvoûtantedecette«MariaCallas»m’emporter.
JeregardeJohn.Ilestconcentrésurlacirculationautourdenous.
—Pourtoninformationettaculturepersonnelle,MariaCallasétaitunediva.Elleestdécédéeen1977.
—Jen’étaispasnée!C’estpourcelaquejenelaconnaispas!
—Moinonplus,jen’étaispasnéetpourtant…
Jemesenshumiliée,etcomplètementidiote.Maseuledéfenseestl’attaque.
—Dois-jecomprendrequenousn’avonspaslesmêmesvaleurs?dis-je,horsdemoi.
Johnnerépondrienetfreineàunfeurouge.Ilsouritsatisfait.Lavoitures’immobilise.
Ilmeregardelepluscalmementdumondeetmecaresselajoueavecsonpouce.
—Mapetiteindomptable!medit-il,attendri.
Jesuisdéstabilisée.Jem’attendaisàcequ’ilm’aboiedessus.
Lefeurepasseauvert.
Johnpasselavitesseetavantd’accélérermedit,trèscalmement:
—Nousnesommespasdumêmemonde,c’esttout!Lavaleurn’arienàvoirlà-dedans!
Jeremonteàl’assaut,furieusedemapropremédiocrité.
—Etvousconsidérezquevotremondeestmieuxquelemien!
—Iln’estpasmieux,ilestdifférent.
—Enquoi?
—C’estmoiquidétienslepouvoir!
—Vousdétenezlepouvoirparcequepersonnenevouscontrarie!
—C’estexact!Sauftoi!Etj’aimeça!
—Oui,maisdèsquejem’insurge,vousmeremettezàmaplace.
—C’estlebut!J’aiditquej’aimaisquetumecontraries,maisc’estpourpouvoirmieuxt’apprivoiser.
Lavoitures’arrêteàunnouveaufeurouge.
Sesyeuxseperdentdanslesmiens.Samaincaresseànouveaumajoue.
Cecontactéveilleenmoidespulsionsincontrôlablesdebien-êtreetdedésir.
Sonarrogancemetrouble.Unfrissongrisantmeparcoure.Mesjouess’embrasent.Jedéglutis.
Jesuistotalementàsamerci,soussonempriseérotique.Ilaunesortedepouvoirinvisible,uneattractionàlaquellejenepeuxpasrésister.
Ilaledondemefaireressentirquejesuisunetoutepetitechosefragile,dépendantedelui.
Jerepenseàsesmomentsdedouteàsonsujet,àlavéritéquejevoudraisbienconnaître,àlafaçonqu’ilademefairechavirer,etàcetinstanttragiqueoùj’aicrumouriretoùmespenséessesontimmédiatementenvoléesverslui.
Finalement,qu’ilsoitunparraindelamafiaouundangereuxbanditdissimulésouslacouvertured’unmilliardaire,jem’enmoque.
Cequicomptepourmoiàprésent,c’estd’êtreàsescôtés.
*
***
Nousarrivonschezmoi.
Jeboitillejusqu’aucanapétandisqueJohnappellesonamimédecin.
—Sontéléphoneestsurrépondeur!medit-il,contrarié.Jeluiailaisséunmessageenluiindiquantdeveniràtonadresse.
—D’accord!
—Est-cequetachevilletefaitbeaucoupsouffrir?medemande-t-il,ens’asseyantàcôtédemoi.
—Non,trèspeu!Cen’estrien!Jevousassure.Cequim’inquiètesurtoutc’estvotreblessureaubras.Ellesaigne.
—Cen’estrien.
Sansluidemandersonavis,jeremontesamanchetachéedesangetdécouvreunpansementavecunegrossetacherouge.
—Oh,monDieu!Toutcesang!C’estpasbonsigne!Laplaiedoitêtreprofonde!
—Oui!Unpeu!
—Maisquevousest-ilarrivé?demandé-je,curieuse,enespérantavoirenfinuneexplicationàlaquellejepourraismeraccrocher.
—C’estidiot!J’enaipresquehonte.
—Ilnefautpas!Racontez-moi!dis-je,eninsistant.
—Jemesuisfaitattaquer!medit-il.
—Attaquer!dis-je,surprise.
LetéléphonedeJohnsonneetinterromptnotreconversation.
—Excuse-moi,jedoisrépondre,c’estmonamimédecin!
PendantqueJohnparleautéléphone,unétrangesentimentm’envahit.
«Çayest!Iladécidédetoutm’avouersursesactivitésillicitesetilvamedirequ’ilaétéprisdanscetteembuscadedepolicecetaprès-midi.»
Moncœurpalpite.Jesuisheureusequ’ilmefasseconfianceaupointdetoutmeconfier.
Johnraccroche.
—Monamiestenbas.Ilm’arappelépourconnaîtrel’étagedetonappartement.
Ilm’embrassesurlefrontetselèvepourallerouvrir.
Lemédecinm’auscultetrèsgentiment.Ilsoignemesgenouxsanguinolents,etmedonneunecrèmeanti-inflammatoire.
—Pourundiagnosticprécis,ilfaudraitfaireuneradio,medit-il.Sivotredouleurpersistedanslesjoursàvenir,jevousconseilledevousrendreàl’hôpital.
—Mercidocteur,jesuivraivosconseils!Pouvez-vousregarderlablessuredeMonsieurWarghal?Ellesaignebeaucoup.Celam’inquiète.
Johnmelanceunregardderéprimande.
—Jet’aiditquej’allaisbien,medit-il,sévèrement.
—Non!Tunevaspasbien!luirépondlemédecin.Regardetamanchepleinedesang.Ilfautquejeregardecelaetquejetefassedespoints.Jet’avaisditquelaplaieétaittropprofondeetqu’ilfallaitquejeterecouse.
—J’aicruquevotreamimédecinn’étaitpaséquipépourcela!dis-je,étonnéeàJohn.
—Ilamenti!merépondlemédecin.
Décidément,lesmensongessontomniprésentschezJohn,melamenté-je.
Johnremontesamancheet,sansdireunmot,selaissesoignerparsonami.
Jeluitrouvebeaucoupdecourage.Ilnegrimacepaslorsquel’aiguilleluitransperceseschairsmeurtriesetquelefilglisselentementdanssapeau.
Lespectaclemefaitpresquetournerdel’œil.Jemefaisdel’airavecmonprogrammetélé.
Lemédecinrangesonmatériel.Toutestfini.
Jesuissoulagée.J’aisouffertàlaplacedeJohn.
Jesuisadmirativedevantsavolonté,saforce,soncourageetsadignité.
—Situneveuxpasquetespointssautent,neforcentpassurtonbrasdurantquelquesjours.
—Jeferaiattention.
—Dis-moi,John!Ilyaungarsdansuneberlineenbasdel’immeuble.Ondiraitqu’ilsurveillelesalléesetvenuesdelarue.C’esttonnouveaugardeducorps?demandelemédecin.
Johnsembleennuyé.
—Euh,oui!
—Vousavezungardeducorps?demandé-je,surprise.
—Oui,pourquoi?
—Jesuisétonnée.Jenel’avaisjamaisremarqué.
—C’estparcequ’ilsaitsefairetrèsdiscret.
—Maispourquoiavez-vousungardeducorps?demandé-je,inquiète.
Johnréfléchituninstantettrèscalmementm’explique:
—J’aiungardeducorpsenpermanence,maisceluiquisetrouveenbasdel’immeubleestpourtoi.
—Pourmoi?
—Oui,pourtoi!
—Maisenfin,MonsieurlePrésident,c’estunpeuexcessif!Cen’étaitqu’unvoldesacàmain!
—Jenet’aipasdemandétonavis!Tunedevaismêmepaslesavoir.Parlestempsquicourent,jepréfèreredoublerdeprudence.
J’ailatrèsnettesensationqu’ilneveutpastoutmedire.
—Jevousassurequejen’enaipasbesoin.
—Ohquesi,tuenasbesoin!medit-il,suruntonpeurassurant.
—Quesepasse-t-il?demandé-je,nerveuse
—Jeveuxjusteassurertasécurité!Tun’aspaslechoix!
Jegrommellemonmécontentement,maisj’acceptemalgrémoi.
—Maintenantquetuesaucourant,jeteposesacartedevisiteavecsonnumérodetéléphone.Çapeuttoujoursteservir!
J’écouted’uneoreilledistraite,persuadéequecetteprotectionestexcessive.
—Bon,jevaisvouslaisser,ditlemédecinsesentantdetrop.Àbientôt,John.Àbientôt,Mademoiselle.
Johnleraccompagne.
—Tuneviendraspastravaillerjusqu’àlafindelasemaine,meditMonsieurWarghal,enrevenantausalon.
—Mais,jenepeuxpas,jeviensjustedecommencer.EtpuisnousdevonsallerensembleauserviceexportpourfairelespapierspournotresemaineauJapon.
—Jet’ordonnederestercheztoi.Lespapiers,jem’enoccupe.Toutseraprêtsansquetusoislà.
—Trèsbien,MonsieurlePrésident!dis-je,résignée.
—As-tuundoubledetesclefsd’appartement?Ainsi,jepourraisvenirtevoirsansquetuaiesbesoindetelever.
Cettedemandemetransportedejoie.
—Bienentendu!
JedonneundoubledemesclefsàJohn.J’ail’impressiondelelaisserentrerunpeuplusdansmonintimité.J’ensuiscomblée.
Ilglissesatisfait,lesclefsdanssapoche.
—Allez,medit-il,ensefrottantlespaumesdemains,l’unecontrel’autre.Aprèstoutescesémotions,mangeonsetregardonstonfilm.Jevoisquetuasdresséunebelletableetj’aienviededécouvrirtonunivers.
Jetrottineverslacuisineenboitantpourfairepréchauffermonfour.Jerègleleminuteurpourqu’ilmepréviennelorsquelefourserachaud.
Nousbuvonstranquillementl’apéritif.
Jem’approchedemonordinateurpourlancerlamusique.
—J’aisélectionnépourvousdesœuvresdeLitzaupiano.Jelestrouvetrèsbelles.
—Tum’impressionnes.Jesuisravidevoirquetucommencesàpartagerlamêmepassionquemoi!
J’aibeaucliqueravecmasourissurleboutonlecture.Riennesepasse!Jem’aperçoisenvérifiantmespetitesicônesqu’Internetesthorsconnexion.
—Oh,non!Internetestenpanne,dis-je,déçue.
Uneidéefulgurantemerevientàl’esprit.
JepossèdeunCDdemusiqueclassiqued’ambiance.Onmel’avaitdonnéunjourdepromotiondanslegrandmagasinoujetravaillaisentantquecaissière,ilyaquelquesannées.
C’étaitdesCDensurplus,nondistribuéàlaclientèle.Ladirectionavaitdécidédenousenfaireprofiter.
Peuintéresséeàl’époque,j’aiposéceCDdansmatourderangement,sansmêmel’ouvrir.
Àprésent,jesuisheureusedel’avoir.
—TantpispourLitz,j’aiunCDquiferaparfaitementl’affaire,dis-je,commesij’avaistoutprévu.
JeglisseleCDdanslelecteuraprèsl’avoirenlevédesonemballageencellophane.D’aprèslapochette,ilyadesmorceauxchoisisdeBach,Beethoveen,Chopin,Mozart…quedesclassiques.
CeladevraitplaireàJohn.
Lamusiquecommenceàvirevolter.
—Trèsbonchoix!meditJohn,satisfait.Jevoisquetuasfaitl’acquisitiond’unnouveauCD.
Jerougis,maisnerépondsrien.Jeneveuxpasledécevoir.
Jen’osepasluidirequec’estunCDpublicitairequel’onm’avaitdonnélorsquej’étaiscaissière.
—C’esttrèsagréabledeseposerunpeu,loindetout,entacompagnie,meditJohn.J’ail’impressionderenaître.
—Mercibeaucoup,dis-je,subjuguée.
Leminuteurdemonfourvientinterromprecetinstantmagique.
—Excusez-moi,maisilfautquej’aillemettreledîneràchauffer.
JeboitilleverslacuisineetJohnmesuit.
Jeposeledînerdanslefour.Johnenprofitepourm’enlaceretm’embrasserdanslecou.
Jesuiscomplètementsouslecharmeetjemelaissealleràlatentation.
Nousretournonsrapidementausalon.Lecanapéestplusconfortable.
—Dis-moi,Jane!Qu’est-cequ’ilt’apluchezmoilorsquetum’asvu?medemandeJohnentredeuxbaisers.
—Votreallureetvotrecharisme!
—Etvous?Qu’est-cequivousapluchezmoi?
—Toncôtéeffronté.J’aimelesgensrécalcitrants.J’encroisesipeu.Celam’ennuie.
—L’autrejour,jevousaidemandécequ’ilm’arriveraitsijerefusaisd’obéiràl’undevos
ordres.Vousm’avezréponduquejeverraibien!Queva-t-ilm’arriver?
—Personnenemerésiste!Jepeuxêtretrèsconvaincant,s’illefaut!D’ailleursàcepropos,jetetrouvemoinsfarouchequelejourdetonembauche.
—C’estparcequejen’avaisrienàperdre,cejour-là!
—Etaujourd’hui?
—Aujourd’hui,jeneveuxpasvousperdre.
—Moinonplus!medit-il,enm’embrassantlangoureusement.
—Àcepropos,puisquenousensommesauxconfidences,dis-je,pensive,ilyaquelquechosequimeturlupine.
—J’aimeraisbiensavoir,quoi?
—Pourquoivotreamimédecinvoustutoie?
—Parcequec’estmonami!
—Etmoi,qu’est-cequejesuis,pourvousvouvoyer?
—Monemployée!
Jemerelèved’unbond.
—Pardon!Jenesuisriendeplusquevotreemployée.Lefaitdecoucheravecvousnem’ouvrepasledroitdeprétendreàuneplacedansvotrecœur?dis-je,encolère.
Johnmeregardeadmiratif.
Jepoursuis.
—Savez-vousquejenesuispasunobjet,niunjouet,quel’onprendetquel’onjettequandilatropservi?Etsic’estainsiquevousmeconsidérez,vouspouvezmedireadieuàtoutjamais.Votreemployéevoussaluebien,MonsieurWarghal.
Jesuisfurax.
Monpatronmeregarde.Ilsouritsatisfaitpuislaisseplanerunlongsilence.
Moncœurpalpitedecolère.Mesmainstremblentd’émotion.
Johnnemelâchepasdesyeux.Ilmemetmalàl’aise.Jenesaisplusquoidire,maisje
soutienssonregard.
Ilsedécideenfinàparler:
—J’aimequandtumontessurtesgrandschevaux!medit-il,trèscalmement.
Ilmesouritsatisfait.Ilaunlégerregardperversquimetétanise.
Ilreprend.
—Tupeuxmetutoyer!Maisattention!Aubureau,c’esttoujours«vous»etMonsieurlePrésident!
Jeluisauteaucou.
—Merci,John!luidis-je,commeunepetitefillequiremercielepèreNoël.
Unenouvellegrimacesedessinesursonvisage.
—Ohnon!Jet’aiànouveaufaitmalaubras.
—Non!Pasdutout!C’estl’odeurdebrûlerquisedégagedetonfourquimefaitgrimacer.J’avaisfaimetjesensquelerepasestfoutu.
—Oh,non!dis-je,encourantàcloche-piedàlacuisine.
J’éteinslefouretregardepourquoimonminuteurn’apasfonctionné,cettefois-ci.J’aioubliédeleprogrammerlorsqueJohnm’embrassait.
Jeconstatelesdégâts.Toutestcramoisi,lesquichescommeleslasagnes.
Johnmeregardeetmeditmoqueur:
—J’espèrequetuesmeilleuresecrétairequecuisinière!
Jesuisrougedehonte.
—Jel’espèreaussi!dis-je,entournantlasituationàladérision.
J’aèremacuisinependantqueJohncommandedesplatschinois.
Nousretournonsmaindanslamainausalon.
—Ilnouslivredansunquartd’heureenviron,medit-il.Dansundélaiaussicourt,onestaumoinscertainquelesplatsneserontpasbrûlés!
—Jesuisvraimentdésolée!dis-je,confuse.
—Cen’estrien!Uneerreurpeutarriveràtoutlemonde!Aprèstoutcequenousavonsvécudedifficileaujourd’hui,cen’estpassigrave.Etpuis,jesuisleplusheureuxdeshommes.Jesuisassissurlecanapéd’unefemmesublimequejetrouvefascinante,avecunbonwhiskyàlamainetunedoucemélodiedeChopin.
Jen’enrevienspas.Ilmetrouvesublimeetfascinante.Jen’aipasdemotspourleremercier.Sescomplimentsmetouchenténormément.Jeluisouris.
Nosregardssecroisent.Uncourantélectriqueagréablecirculeentrenous.Lamélodienousfaitvoyagerdansunmondeenivrant.
Johnporteleverreépaisdewhiskyàsaboucheetboitunegorgée.Ilnemelâchepasdesyeux.
Soudain,enpleinmilieudel’œuvre,unspotpublicitaireromptlamagie.
Johns’étrangle.
—Qu’est-cequec’estqueça!medemande-t-il,surpris.
Jesuisembarrassée.Jeluiavouelavérité,honteuse.
—C’estunCDpublicitairequel’onm’adonnélorsquejetravaillaiscommecaissière,dis-je,enappuyantsurlebouton«off»demonlecteurCD.
LesyeuxdeJohnsontfurieux.
—Tut’esmoquéedemoi!Tum’aslaissécroirequetuavaisachetéceCDalorsquecen’estqu’unvulgaireCDdepromotionpublicitairequitraînaitdanstesplacards.
—Jesuisdésolée.Jen’aipasvoulutedécevoir.Tuparaissaissifierdemoi.
—Jel’étais,maistuveuxquejetedisecequejepenseàprésent.
—Oui,dis-je,penaude.
Sansunmot,Johnfondsurmoi.
Nousnousretrouvonstouslesdeuxallongésl’unsurl’autresurlecanapé.Lecontactdesoncorpscontrelemienmebouleverse.
—Àprésent,jepensequetuesunepetitementeuseetqu’ilfautquetutefassespardonner,medit-il,suruntonautoritaire.Ilfautquetucomprennesquejen’aimepasquel’onsemoquedemoi.
—John,tumefaispeur!Tuvasmefairemal?dis-je,unpeuaffolée.
—Mal?Quelleidée!Toutcequejevaistefaireneseraquepurejouissance.Mêmesijedoismalgrétouttecorrigerunpeu.
—Mecorriger?
Jetentedemerelever,pasdutoutd’accord,maissonpoidsm’enempêche.Jesuisprisonnière.
—Chut,calme-toi!Jet’aiditquetuallaisjouir.Sicen’estpaslecas,tun’aurasqu’àmedired’arrêter.
Ilmeregardedanslesyeux.
—Tumefaisconfiance,ouiounon?
Jerepenseauxphotosdanssonbureau.Jesaiscequ’ilal’intentiondemefaire.Etpourtant,sesyeuxdanslesmiensm’apaisent.
—J’aiconfiance,maissijeveuxquetuarrêtes,leferas-tuvraiment?
—Bienentendu!
Sansattendremonavis,Johnmedéshabilleavecfougue.
—Tuestellementbellequandtuesnue,medit-il,enembrassantmoncorpscommeuntrésor.
Ledésirmonteenmoidansunedoucechaleurtorride.
Ilenlèveavecsensualitélefoulardensoieautourdemoncouetl’entouresurmespoignetsqu’ilattacheàl’accoudoirdemoncanapé.
Johnmesouritsatisfait.Sesyeuxmedévorent.Sesmainsmecaressentavecvirilité.
Lasonnettedelaportevientinterromprecemomentd’uneintensitéérotiquepuissante.
Ilm’embrassesurlefront.
—Cedoitêtreledîner,nebougepas!medit-il,enallantouvrir.
—Commentlepourrai-je?dis-je,entirantsurmesliens.
Johnrevientavecdesboitesalimentairespleinlesbrasquidiffusentuneodeurtrèsappétissantedansmonsalon.
—Tunevaspaspouvoirmanger,lesmainsattachées!meditJohn,avecunaircoquin.
Jesecouelatêtepourapprouver.
—Danscecas,c’estmoiquivaistefairemanger.Jenevaistoutdemêmepastelibérersivite.Tun’aspasencoreétépuniepourtonmensonge.
Jeleregardeinterrogatrice.
Johnouvrelapremièreboiteetattrapelesalimentsavecdeuxbaguetteschinoises.
J’ouvrelabouchesensuellement.
Jesuisàsamerci.
Johndéposesurmalangueunpeuderizcantonais.Jemâcheetavalelentement.
Pendantcetemps,Johnfaitglisseravecdouceurl’extrémitédesbaguettessurtoutel’étenduedemoncorps,autourdesrondeursdemesseins,lelongdemonventre,auxabordsdemonnombril,lelongdemesjambes,prèsdemonintimité.
Desfrissonstrèsagréablesmesecouentdeplaisir.
Johnprépareunedeuxièmebouchée,puisunetroisième,unequatrième…
Jefermelesyeux.Malanguevoluptueuseaccompagneavecdélectationcerepascoquin.
Lespointesdesbaguetteschinoisess’attardentsurmesmamelons.Mestétonssedressentdedésiràcecontactsensuel.
Johnjoueàmefairevibrer.
Jepoussedespetitsgémissements.Latentationestvive,etenflammemonventre.
Seslèvresdélicieusessemélangentauxmiennesdansunepassioninfinie.
Johnpasseunemainbaladeuseentremescuisses.Sesdoigtscoquinsempruntentimmédiatementlecheminquimemèneauplaisir.Aussitôt,lebien-êtrefaitcrispermesmusclesauplusprofondsdemonventre.
Jemetordssousunorgasmeaussipuissant,qu’instantané.
—Tuessiravissantelorsquetujouis!meditJohn.
Lentement,etsansprévenir,ilenserredoucementmontétondroitentreleboisdesbaguetteschinoises.Lasensationesttellementagréable.
Jegémis.
J’aidumalàmecontrôleretàcontenirlevolcanérotiquequiexploseenmoi.
Johnaugmentepeuàpeulapressiondesdeuxbaguettessurmonboutérigé.
Lasensationdedouleurmélangéeàl’orgasmemesubjugue.
Jetrembledetoutmonêtre.
Lapressionsefaitencoreplusforte.
Jemetortilledeplaisir.Mesmainss’agrippentàl’accoudoirauquelellessontattachées.
LesdoigtsdeJohntourbillonnentdansmonintimitéhumide.
Jevacille,ivredejouissance.
Johnpincedeplusbellemontétonentrelesbaguettes.
Jeviensd’atteindrelepointdetolérance.
Jepousseun«Aïe»dedouleur.
Johnlâchelesbaguetteschinoisesetleslaissetomberausol.
Sesyeuxseperdentdanslesmiens.Ilal’airterriblementsatisfait.
Unprofonddésirselitdanssonregard.
Samainglisseentremesseinsetlescaressedoucement.
—Jen’enpeuxplus!J’aiterriblementenviedetoi!meditJohn,surexcité.
Sansménagement,ilmeredresseetmepositionneàquatrepattessurmoncanapé.J’aitoujourslesmainsattachéesàl’accoudoir.Monécharpeensoieenserreterriblementmespoignets.
Jenesuispasdansunepositiontrèsconfortable.
Johnsepositionnederrièremoi.
—Alors,Jane!Tuosesmementir?medemande-t-il,haletantdedésir.
Jel’entendsdégrafersonpantalon.
—Oui,jesuisdésolée.
Maréponseàpeineterminée,jeressensunevivedouleursurlesfesses.
«Cen’estpasvrai,ilvientdemefesser!»medis-je.
—Aïe!dis-je,mécontente.
—Jen’aimepaslespetitesmenteuses!Àl’avenir,tulesauras!
—Oui,pardon,John!
Ilécartemesjambesetm’emportedansuntourbillondeplaisir.Jesavourenotreétreinte
enivrantedansdelongsgémissements.
Moncœurnecessed’accélérer.J’ail’impressionqu’ilvasortirdemapoitrinepourallerenlacerJohndetoutsonamour.
LesmainsvirilesdeJohnm’agrippentleshanchesavecfermeté.Jenepeuxpasbouger.Lasoiedemonécharpe,autourdemespoignets,commenceàmeblesser.
Jemesensprisonnière.Totalementsoussoncontrôle.
Moncorpss’embrase.
Johnmepilonne.
C’estunteldélice.Jesuisauxportesduseptièmeciel.
Jenedistingueplusrienautourdemoi.Matêtetourne,mavuesebrouille,unbourdonnementérotiquerésonnedansmesoreilles,unevaguedeplaisirmeterrasse,m’inonde,m’anéantit.
Jejouisethurled’ivresse.
Jenesaisplusquijesuis.Jenesuisplusrien!Jenesuisplusqu’àlui!Jeluiappartiens,corpsetâme,pourtoujours.
Johnsefigeenmoietgeintduplusprofonddesonêtre.
Latêtepleined’étoiles,lecœurremplid’amour,meslèvress’abandonnentaudernierbaiserdeJohn,lorsqu’ilmedétache.
—Considèrequetuasétésuffisammentpunipourtonmensonge!Mais,nerecommencepas!Jesaismemontrerpluscruel!
Sonregardscintille.Jelesensheureux.
Étonnement,jen’aipaspeur.Jesuisprêteàbasculeravecluidanssonmonde.
*
***
Unefoishabillés,nousnousinstallonsdevantlatélévision.
—Alors,tumefaisdécouvrirtonfameuxfilm!Quelestletitre,déjà?
—Prettywoman!C’estplutôtromantique,jenesaispassituvasaimer!
—Ilestvraiquejen’aipasvraimentl’habituded’êtreromantique.Personnenem’ajamaisappris,misàpart…
Ilsetait.
—Misàpart,qui?insisté-je.
—Misàpart,toi!Avectoi,jeressensdesémotionsencoreinconnues.J’aienviedet’offrirdesfleurs,detecouvrirdecadeaux,det’embrasseretd’êtreavectoiàlongueurdetemps.J’ail’impressiond’avoirquinzeans.J’avouequecelamefaittrèspeur.Jenecontrôleplusrienetcelamepanique.
Jerestesilencieusedevantcettedéclarationsurprenante.Moncœurpalpite.Messenssontenémoi.
—Bienvenuedansmonmonde.Tuapprendsvite.Personnenem’avaitjamaisditunechoseaussibelle.
Johnestperturbé.Ilestmalàl’aise.Cettedéconnexionavecsonunivershabituell’amisdanstoussesétats.Ilseraclelagorgeettentedereprendresesesprits.
—Jedétesteperdrepiedcommejeviensdelefaire.Net’habituepastropàcegenredesérénade.
—Net’inquiètepas!Celaresteraentrenous.
Jeluiadresseunclind’œil.
IlrestedroitcommeunI.Jevoisqu’ilserefermecommeunehuître.Sessourcilssefroncent.Sesbrassecroisent.Ilretrouvesonaisanceetsonarrogancehabituelle.
JeserreunautrewhiskyàJohnpourledétendreetnousnousinstallonsdevantlefilm.
Auboutd’unpetitquartd’heure,laglacesebriseànouveau.
—Sais-tuqu’enfant,jen’avaispasledroitderegarderlatélé?Mesparentsconsidéraientquecetteactivitéétaitabrutissante.
—Ahbon!Mêmepasundessinanimé,detempsentemps?
—Non,rien!Masœuretmoi,nousnouscachionspourregarderdesboutsdefilmoudedessinaniméquenotregouvernantevoulaitbiennouslaisserregarder.Quandmesparentsl’ontsu,elleaétérenvoyéesur-le-champetalaissésaplaceàuncerbèredelapireespèce.
—C’esttriste!
—Non,pastantquecela!J’aieuuneenfanceheureuse,loindestracasfinanciersdecertainesfamilles.J’aieubeaucoupd’activitésenrichissantes,maiscesoir,j’avouequejemesenscommedansmonenfance,surexcitéàl’idéederegarderlatélévision.Encoreaujourd’hui,jeconsidèrecetteactivitécommeinterdite.
—Tuneregardesjamaislatélévision.
—Non,jamais.Parmanqued’habitudeetsurtoutparmanquedetemps.
—Tesparentsétaienttrèssévères!
—Oui,surtoutmamère.Monpèretravaillaiténormémentetn’avaitpasletempsdes’occuperdenotreéducation.Mamèrevoulaitquejeréussissecommemonpère.Ellem’ahabituéàtravaillerdur,àétudierencoreetencore,etàencaisserlescoupsdebâton.
—C’estincroyable!Tamèreparaissaitsidouceetfièredesesenfantssurlaphotodefamillecheztoi!
—Elleétaittrèsfièredenous,maisladouceurn’étaitpassonpointfort.Enfin,avecmoi.Jedevaisdevenirungagnant,unbattant,unhommedepouvoir.Selonelle,jen’auraispaspuexceller,sij’avaisétépolluépardessentimentsaffectifstropforts.Jesavaisqu’ellem’aimait,maisellenemelemontraitjamais.Enrevanche,majeunesœuravaittoutesonattentionetsonaffection.Ilfautcroirequesastratégieamarché.Jesuisdevenul’hommepuissantquejesuisetmasœurs’épanouitentantqu’artiste.
—Jenesaispasquoidire!luidis-je,navrée.
—Maisnedisrien!Iln’yarienàdire!C’estmavie!C’esttout!
Nouscontinuonsàregarderlefilm.
Jesuistroubléeparsaconfessionintime.Jecroiscomprendred’oùluivientsonpenchantàcontrôlerlesfemmessexuellement.
Ilmeserretendrementdanssesbras.Ilestredevenumuetcommeuncarpe.
Ilregardelefilmetal’aird’apprécierchaquesecondedeceplaisirsilongtempsinterdit.
—Mamèreavaitlemêmetailleur!medit-il,quandilaperçoitunefigurante,jouantuneclienteguindéed’unhôteldeluxe.
—Trèschic!dis-je,pourluifaireplaisir.
—Mamèreétaittoujourstrèséléganteetportaitdehautstalonsquiclaquaientsurleparquet.Àsafaçondemarcher,jesavaissiellevenaitpourmeféliciteroupourmedonnerdescoupsdebâton.Sesclaquementsdetalonsrésonnentencoredansmatête.
Cesouvenirmeglaced’effroi.
Touts’éclaire.Sonattitudelejourdemonembauchevis-à-visdemestalonshautsetsaphrase«lestalonsc’estquandill’exige»:iltientégalementàcontrôlercettepartieangoissantedesavie.
Commetoutàl’heure,jenesaispasquoidire.Alorsjemetais.D’ailleurs,j’ail’impressionquec’estcequ’ilveut.
Nousnousplongeonsànouveaudanslefilm.Arrivelascènedel’opéra.
Johnmeregardeensouriant.
—Jecomprendsàprésentpourquoitum’asditquetuavaisl’impressiond’êtredans«prettywoman.»
Jeluisourisetmecaleconfortablementaucreuxdesonépaulejusqu’àlafindufilm.
—C’esttrèsromantique,jen’aipasl’habitude,medit-il,lorsdugénériquefinal.Jetrouvelafintrès…
Ilcherchesesmotsetreprend.
—Bizarre!NonpasquelechoixdelaTraviatamedéplaise.«AmamiAlfredo»estparfaitpourclorecefilm.C’estjusteque…C’estcomplètementirréel.
—C’estlebutd’unfilm!Fairerêver!
—Parcequecegenredefilmtefaitrêver?
—Ehoui!Commebeaucoupdefemmes,jerêved’unbeauprincecharmantquimedemanderamamainsurunbeauchevalblancetnousvivronsheureuxensemblejusqu’àlafindenotrevie.Jesaisquec’esttrèsclichéseshistoiresdecontesdefées,maiscelafaitvibrerbeaucoupdefilles,tusais!
Ilm’embrasseavecfougue.
—Tuaspuconstaterquejesuisloind’êtreunprincecharmant!
Ilnemelaissepasrépondreetm’embrasseànouveau.
JesaisqueJohnestentourédemystèreassezsombreetpourtantl’imaginerdanslapeaudemonprincecharmantmeparaituneévidence,tantpispourleromantismeetlechevalblanc.
Jesuisprêteàl’acceptertelqu’ilest.Maispourcela,ilfautqu’ilarrêtedemefairedescachotteries.
Pousséeparmonbesoindesavoir,j’oseluidemanderentredeuxbaisers:
—Parquit’es-tufaitattaquer?
—Crois-tuquec’estlemomentdeparlerdecela?medit-il,d’unevoixautoritaire.N’aimes-tupasquejet’embrasse?
—Ohquesi!J’aimetesbaisers!dis-je,enivrée,enfermantlesyeux.
—Aimes-tuquemesmainscaressenttapoitrine?
Ilaccompagnelesgestesàlaparole.
—Oh,oui!J’adore!
—Aimes-tuquemalangueglissesurtoncou?
—C’estmerveilleux!
—Aimes-tuquemamainpassedanstapetiteculotte?
—C’estdivin.
—Alors,tais-toietapprécie!
Sabouches’approchedelamienne.Ilm’embrasseférocement.Noslanguess’enroulent,s’emmêlent,fusionnent,jusqu’àmefairechavirer.
Unechaleurérotiqueintensemonteenmoietbrûlejusqu’àmonâme.
LesyeuxpétillantsdeJohnmedévorent.L’intensitéérotiquedesonregardmecoupelesouffle.L’émotionestsivivequej’ail’impressionqu’uncourantélectriqueamoureuxmefait
vibrerdelatêteauxpieds.
—J’aimetonodeur,medit-il,entredeuxsouffles.
Sesdoigtscoquinssousmaculotteondulent.Monventrefrémit.Unpremierorgasmem’envahitteluntsunami,aussipuissantquedévastateur.
Aumomentlepluspropice,Johnpincemonclitoris.
Moncorpssecrispe.Unfrissond’extasemesecoueetmebouleverse.
Mabouchebrûlantes’ouvreetlaisseéchapperuncriouplutôtunhurlementdeplaisir.
Jem’effondrem’abandonnantàcetorgasmesublime.
L’incendiequibrûleenmoiestloindes’apaiser.
Johnn’enapasfiniavecmoi.
—Jetedésiretellement!medit-il.
—Moiaussi,jeteveux!
Ilmebasculesurlecanapéetinvitemamainàseposersurlabossedesonérection.
Cecontactàtraversletissum’ensorcelle.
J’aienviedesentirJohnenmoi.
Ledésirm’enfièvreetmedévoredel’intérieur.
Unesonnerievientinterromprecemomenttorride.
—C’estmontéléphone,medit-il.
Jegrimacepourexprimermonmécontentement.
Johnregardebrièvementsurl’écrandesonsmartphonepourvoirquil’appelle.
—Excuse-moi,jedoisrépondre!
Jesecouelatêtedehautenbaspourapprouver.Jen’aipaslechoix.CequeJohndécide,Johnl’obtient.
Ilserelèveetdécroche.
Soudain,sesyeuxdeviennentplussombres.Quelquechoseletracasse.Ilal’airsoucieux.Ilcessesubitementtoutescaresses.
—Jedoispartir.Lasituationestcompliquée.
—Maispourquoi?
—Jesuistropdangereuxpourlemoment!Restecheztoi!Tun’asrienàcraindre!Mongardeducorpsveillesurtoi.
—Maisquesepasse-t-il?
—Jet’expliquerai!Pourl’instant,repose-toietsoignetacheville.Nevienspastravaillerjusqu’àlundi.Jeprendraidetesnouvelles.
Ilm’embrassetendrementsurlefront.
—Netelèvepas,jeconnaislasortie.J’ailesclefs,jefermeraiàdoubletour.
Laported’entréeclaquederrièrelui.
Ilestparti.
Jenecomprendspascequisepasse.Jesuiscontrariée.J’aipeuretjemefaisbeaucoupdesoucis.Lestressmedévoredel’intérieur.
Dessanglotsdouloureuxéclatent.
Jemesensdépasséeparlesévénements.MonespritestembrouilléetJohnmemanqueterriblement.
Jesuisoppressée,j’aidumalàrespirer.
Siseulementjepouvaispleurerunpeupourévacuertoutcestress,maisjen’yarrivepas.Meslarmessontasséchées.
Jeboitillejusqu’àmonarmoireàpharmaciepouravaleruncachetd’anti-anxiolytique.
*
***
Larueestdéserteetsombre.Ilfaitnuit.Jesuistransidefroid.J’avancedansunépaisbrouillard.
Mespiedsmefontmal.Ladouleuràmachevilleestlancinante.Mesjambessontlourdes.J’aidumalàavancer.
Lesolesthumidepresqueglissant.
Lapeurmetordl’estomac.Jemefrayeuncheminparmilespoubellesetlesimmondicesdelaruelle.
Iln’estpasquestionderalentirlamarche.
Jesaisqu’ilestlà.Jesaisqu’ilmeguette.
Ilestprêtàselanceràmapoursuite.Iln’attendqu’unsignal,unefailledemapart.
J’avancetoujourshaletante.Laterreurm’aprisenotage.Jevoudraiscrier,maisaucunsonnesortdemabouche.
Lesténèbresm’entourentdesesredoutablestentacules.
J’avanceencoreetencore.Laforcememanque,maisjepuisedansmonacharnementàsurvivre.
J’entendsunsoufflederrièremoi.
Ilestlà.Toutprès.Jelesens.Jelesais.
Prêtàbondirtelleunebêtesauvage,prêtàm’attraper,prêtàmecapturer.
L’effrayanterespirationgagneduterrain.
Jenedoispasralentir.Jedoiscourir,maisladouleuràmachevillem’enempêche.
Jesensunemainseposersurmonépaule.Monsangseglace.
Jesaisquejenedoispasmeretourner,pourtant,c’estplusfortquemoi.
J’aibesoindevoircemonstrequimetraque.
Unhommeencapenoireavecunecapuchesansvisagesejettesurmoi.
Jehurle.
Soudain,jeprendsunegrandeinspirationetj’ouvrelesyeux,haletante.
L’éclatdelalumièredemalampedechevetm’agresse.
Jerefermeimmédiatementlespaupièresetlesrouvrentdoucementpourm’habitueràla
lumière.
—Làdoucement!Calme-toi!Tuasfaituncauchemar!meditJohn.
Jemeredressesurprise.
—Quefais-tuici?
—J’ailedoubledetesclefs,tunetesouvienspas?
—Si,si!Biensûrquejem’ensouviens!Jevoulaisdire,quefais-tuici?Celafaitdeuxjoursquej’attendsquetupassesmevoir.Jen’aieuaucuncontactavectoidepuisquetuespartil’autresoirenmedisantquetuétaisdangereux.
—J’aiprisdetesnouvellesparl’intermédiairedeStanislasquej’aienvoyétouslesjourscheztoipourt’apporterdequoimanger.
—Àcepropos,jeteremercie.Merciégalementpourlesfleursetlespetitscadeaux.Ilsm’ontfaittrèsplaisir,maisn’ontpasremplacétaprésence.J’aiessayédetejoindrepartéléphone,tuétaisconstammentsurmessagerie.J’étaisterriblementinquiète.
—Jesuislà,àprésent!medit-il,enmecaressantlajoue.
Jebaisseleregard.Ilmetroubletoujoursautant.
—Commentvatonbras?
—Mieux!Beaucoupmieux!
—Quit’aagressé?
Iléclatederire.
—Quandtuasquelquechosedanslatête,toi!medit-il,amusé.Jetel’aidit.Jen’aipasvraimentenvied’enparler.
Devantmapetiteminesuppliante,ilcraque.
—Tuveuxvraimentquejet’explique?
—S’ilteplait!J’aimeraissavoirquiavoulutefairedumal.
—Cen’estpas«quiavoulumefairedumal»,maisplutôt«avecquoijemesuisfaitmal»!
—Pardon?
—Mercrediaprès-midi,j’aidécidédefaireuntouràchevaldanslesbois,avecmonamimédecin.J’avaisbesoindedécompresser.Jemesuisrendudansmapropriétéàlacampagne,oujepossèdeunharas.Monamim’alancéundéfi,ettusaisquej’aimereleverlesdéfisetquejen’aimepasperdre.Ils’agissaitderejoindrelepremierunecollinesituéeàl’autreboutdemapropriétéàcheval.Pourcefaire,ilfauttraverserunbois.J’étaisaveugléparmasoifdegagner.
C’estalorsqu’unebranchem’aattaqué.
Ilsemetàrireetreprend:
—Ellen’étaitpascommode.Crois-moiunebranchedelapireespèce,medit-il,entournantàladérisionsonrécitpourcachersahonte.Ellem’adéchirélebras.J’aiperdubeaucoupdesang,maisj’aigagnélacourse.Monamim’aposédespansementsenguisedepointsdesuturepourrefermerlaplaielorsquenoussommesrevenus.Cen’estpastrèsglorieux!
—Aucontraire!Tuasbeaucoupdecourageetdedétermination.Rienquepourcela,tuesadmirable.
LesyeuxdeJohnbrillent.Sonégoestflatté.
Johnatellementl’aird’êtresincèrequejeveuxessayerdecroireàsonhistoire,maisellemeparaît,toutdemême,tellementextravagante.J’aidumalàimaginerJohnsipeuprudent,luiquicontrôletoutettoutlemonde.
—Donc,tun’aspasétéblesséparballe?
—Parballe!Queldrôled’idée!Pourquoimedemandes-tucela?Es-tuaucourantdequelquechose?
—Aucourantdequoi?
—Nefaispasl’innocente!C’estStanislasquit’aditquelquechose?
—Stanislasnem’ariendit!Quemecaches-tu,John?
—Tunedoisriensavoir!C’estpourteprotéger!
—Maismeprotégerdequoi?
Johnselèvedemonlit.Ilprendunairdur.
—MademoiselleNovak!Jecroisquenousdevonsenresterlà.Notrerelationintimenepeutpasdurer.C’esttropdangereux!
—Maisqu’est-cequiestdangereux?
Johnmeregardeavecdureté.
—Jevousattendslundimatinaubureau.Moinsvousensaurez,mieuxceserapourvous!
—Non!Attends,John!
—Désormais,c’estMonsieurlePrésident.Monprénomn’estréservéqu’àmesintimes.
Ilmeregarde,implacable,maisjedécèleunepartdetristesseaufonddesonregard.
MonsieurWarghalsortdemachambre.
Jemelèveàlahâteetjelesuis,maisilclaquelaportederrièremoisansunregard.
Jefondsenlarme.
*
***
J’aipleurétoutesleslarmesdemoncorps.J’ailesyeuxbouffisetunmaldecrâneterrible.JeressassesansarrêtlesparolesdeJohn.
Assisedansmacuisine,enloque,devantunetassedecafé,moncœurmefaitbienplussouffrirquemacheville.
Pourquoitantd’attentionsàmonégard,tantdeconfessions,tantdecomplicités,pourfinalementrompresansuneexplicationvalable.
Jemelamente.
Qu’est-cequejecroyais?Jenesuisqu’unpiondansl’universmystérieuxdugrand,duTout-Puissant,del’arrogant,MonsieurWarghal.
Derage,j’attrapematasseetlajettecontrelemur.
Lecafédégoulinelelongdelatapisserie.Matassesebriseenmillemorceaux.Quelquesgouttesdecafégiclentsurmonpeignoir.
—Jenemesenspasdutoutsoulagéeetmaintenantilvafalloirquejenettoietoutça!medis-je,àvoixhaute.T’esvraimentqu’uneidiote.
Jecollemonvisageentremesmains.Montourmentestterrible.Insurmontable.J’ail’impressionquel’onm’aarrachélecœur.
Meslarmes,quejecroyaistaries,coulentànouveau.
Montéléphonesonne.
Moncœurpalpite.J’espèrequec’estJohn,maisjemefaispeud’illusions.S’ilveutmejoindre,illeferasurletéléphoneenorqu’ilm’aoffertetnonsurmaligneprivée.
Jedécrochelecombiné.
—Allo?
Iln’yaaucuneréponse.
J’insiste.
—Allo?
J’entendsunerespirationàl’autreboutdufil.
Jeraccrocherefusantdemelaisserintimiderparcegenredeplaisanteriedouteuse.
Jemerassiedsetmontéléphonesonneànouveau.
—Allo?dis-je,d’unevoixdéterminée,essuyantmeslarmesaveclapaumedemamain.
J’entendslamêmerespiration.
—Vousnem’impressionnezpas!dis-je,encolère,avantderaccrocher.
Jeprendsunmouchoirdansmapochepouressuyermeslarmes.
Lasonneriedemontéléphoneretentitencore.
—Allo?dis-je,nerveuse.Arrêtezdem’importuner!Jen’aipasqueçaàfaire!
—Maiscommenttuparlesàtasœur?meditlavoix,àl’autreboutdufil.
—Jessica?C’esttoi?
—Non,c’estlavoisine!Biensûrquec’estmoi!Tunereconnaispasmavoix?
—Excuse-moi!As-tuessayédemejoindre?
—Mais,tuasbuouquoi,cematin?medemandemasœur.
—Non,jeveuxdire,as-tuessayéd’appelerdeuxfoisavantcecoupdefil?
—Non,jet’aieudirectement?Pourquoi?
—Jeviensderecevoirdeuxappelsanonymes?Jen’entendaisqu’unerespiration!J’avouequej’aiunpeupeur.
—Arrête!Tusaistrèsbienquecegenred’appelestfaitpardesgaminsquiontenviederigolerdeuxminutes.
—Oui,tuasraison!Etpuis,jen’airienàcraindre.J’aiungardeducorpsenbasdechezmoi.
—Ungardeducorps?
—Oui,c’estuneidéedeJohn.C’estunpeuexcessif,toutdemême.
—Moi,jetrouvequec’estrassurant.
—Maisenfin,cen’étaitqu’unvoldesacàmain!Descentainesdegenssefontagresserchaquejoursurnotreplanète,cen’estpaspourcetteraisonqu’ellessepromènenttoutesavecungardeducorps.
—Jesais,Jane.MaisJohnestmilliardaire.Ilnefaitpasdanslamodération.Cegesteprouvequ’iltientàtoi.
J’ailagorgenouée.Jeretiensunsanglot.Jenerépondsrien.Jen’enaipaslaforce.
Devantmonsilence,masœurreprend:
—Siçapeutterassurer,prévienstongardeducorps!Ilredoublerad’attention.
Jeravalemapeine.
—Oui!Jevaisfaireça.
—Tuveuxquejeviennetetenircompagnie?
—Non,Jessica.C’estgentil,maistunevaspastraversertoutelavilleavectonbébésouslebras,justepourrassurertagrandesœurquiareçudeuxappelstéléphoniquesdegaminsfarceurs.
—Commetuveux!Maissituchangesd’avis,dis-le-moi!
—Sansproblème.
—Commentvatacheville?
—Mieux!Net’inquiètepas.Jeneboitepresqueplusetladouleurestmoinsvive.
—Tantmieux!
—J’aieudesnouvellesdenotrefrangin.Toutvabienpourlui.Iln’aplusdeforfaittéléphonique,ducoup,ilm’ademandédet’appelerpourtedirequ’ilt’embrasseetqu’ilpensebienàtoi.
—C’estgentil!
—Jevaistelaisser,grandesœur.Lapucevientdeseréveilleretelleréclamesonbiberon.Embrassetonbeaumilliardairepourmoi!medit-elle,d’unevoixespiègle.
—T’esbête!luidis-je,enretenantmeslarmes.Jen’aipaslecœurnilecourage,deluiavouerquetoutestfinientrenous.
—Bisous,Jane.Prendssoindetoi.
—BisousJessica.Embrassemonpetitcœurdelapartdesatatie.
Jeraccrochelecombinéetéclateensanglots.
Johnmemanquetellement.J’ail’impressiondevivreunvéritablesupplice.
Jenettoielatachedecafésurmatapisserieetramasselesmorceauxdematassecassée.Jechangedepeignoir.
Jememouchebruyamment.Jemesenstotalementvidée.
Montéléphonesonne.C’estsansdoutemasœurquiaoubliédemedirequelquechose.Çaluiarrivesouvent.
—Allo?
J’entendslamêmerespirationquetoutàl’heure.
Jeraccrocheentremblant.Apeurée,jemedisqu’ilfautquejepréviennelegardeducorpsenbasdechezmoi.
Jem’accrocheàcetteidéepournepaslaissermesnerfsprendreledessus.
Glacéeparlapeur,jecherchelacartedevisitequeJohnm’alaissée.
—Lavoilà,dis-je,triomphante.
Lesdoigtstremblotants,jecomposelenuméro.
—Allo!merépondunevoixmasculine,sècheetrauque.
—Allo!Bonjour!JesuisJaneNovak!
—Bonjour,MademoiselleNovak!Quepuis-jefairepourvous?
—J’aiunproblème.Jeviensderecevoirtroiscoupsdefilanonyme.Lapersonneauboutdufilcherchevisiblementàmefairepeur,parcequej’entendstrèsnettementsaforterespiration.Jepensequec’estunjeuneplaisantinquis’amuse,maispuisquevousêteslà,j’aipréférévousprévenir.
—Mepermettez-vousdemonterchezvous?
—Bienentendu!
—J’arrive.
J’avouequ’uneprésencemasculinevamerassurer.
J’attendsfébrilementderrièremaportequecemonsieursonne.
Auboutdequelquesminutesd’attente,j’ouvreàuneimposantearmoireàglace.
—Mais,jevousreconnais,vous!dis-je,surprise.
—Oui,MademoiselleNovak.Nousnoussommesdéjàcroisés.
—Jem’ensouvienstrèsbien.Jevousaiconduitavecdeuxautreshommesdanslebureaude
MonsieurWarghal.
—C’estexact!Jem’ensouviens.VousavezmêmeététémoindelasignatureducontratquenousavonspasséavecMonsieurWarghalpourlaprotectionrapprochéelorsdevotrevoyageauJapon.
«Cequiexpliquel’alluredeCaïdsdecestroismessieursetl’armeàfeu!»medis-je.«Direquej’aiéchafaudétoutuntasdesuppositionsàleursujet,parraindelamafia,espion,tueur,alorsquecesontdesgardesducorps».
Sijen’étaispasaussitristedemaruptureavecJohn,j’enrirais.
—Jevaispatienterunmomentavecvous.Siletéléphonesonneànouveau,jerépondrais.Sic’estunplaisantin,unevoixmasculinelesdissuadera.
—Merci,c’estgentil.
—Non,c’estmontravail.Àcepropos,j’aiprévenuMonsieurWarghaldecetincidentetilm’ademandédevousdirequ’ilvousinterdisaitd’ouvrirvotreported’entrée.
—Maispourquiseprend-il?
—Pourvotrepatron,MademoiselleNovak.MonsieurWarghalneplaisantejamais.
Jemetais,nevoulantpasébruitermarelationintimeavecJohn...Enfin,monex-relationintime.Jepensequ’iln’apprécieraitpas.
Jerumineintérieurement.
«J’ouvremaporteàquij’aienvieetcen’estpasJohnWarghalquivamedictercequejedoisfairechezmoi,àprésentqu’ilarompu.»
J’offreuncaféaugardeducorpsetauboutd’unebonneheure,letéléphonen’atoujourspassonné.
—Jepensequeleplaisantins’estlassé,medit-il.Jevaisvouslaisser.Sivousavezbesoindequoiquecesoit,appelez-moi.Jesurveillelesalentours.
Jerefermelaportederrièremoi.Jesuisparfaitementrassuréeàprésent.
*
***
Jedécidedeprendreunedouche.J’aibesoindemerafraîchirlesidées.
J’ouvremonpeignoiretlefaisglisserlelongdemoncorps.
Nue,j’entredansmacabinededoucheetjetournemontoutnouveaurobinetthermostatique.L’eauchauderuissellesurmoncorpsetmeréchauffel’âme.
Lasonnettedemaporteretentit.
—Eh,merde!Quiest-ce?
Jesorsdemadoucheàlahâte.
Lasonnetteretentitànouveau.
—Oui,oui,j’arrive!Deuxpetitesminutes!
Jecherchedansmonplacarduneserviettedebain.Jemarchedoucementsurlecarrelageglissantdemasalled’eau.Jen’aipasenviedemefairemal.Machevilleetmoncœurs’enchargentbienassez.
Soudain,j’entendsdescrismasculinsderrièremaported’entrée.J’ail’impressionquedeuxhommessedisputent.
J’enroulemagrandeserviettedebainautourdemoncorps.Jen’aipasletempsdemesécher.Enboitillant,jemedirigeversmaported’entréeetregardecequ’ilsepasseparleJuda.
JecroisreconnaîtremonamieTometlegardeducorpsenpleinediscussionhouleuse.
J’ouvrelaporte.
—MaispuisquejevousdisquejesuisunamideJane!ditTom,enluttantcontremongarde
ducorpsquiletireparlebras.
—Quesepasse-t-il?dis-je,interloqué.
—Jeneconnaispascemonsieuretvuquevousnem’avezpasprévenuquevousalliezavoirunevisite.
—C’estparcequejenelesavaispas!Lâchezmonami,s’ilvousplait.
—Veuillezm’excuser,maisjenefaisquemontravail.
—Jecomprends!dis-je,àmongardeducorps.
JeregardeTom,visiblementhorsdeluietl’inviteàentrer.
—Maisquesepasse-t-il,ici?C’estquoicecomitéd’accueilmusclé?medemande-t-il.
—Cen’estrien!Jet’expliquerai!C’estungardeducorps!
Tomal’airsurpris,maisnecherchepasàensavoirpluspourlemoment.Ilmetendunbouquetdefleurs.
—Merci,Tom.Ilnefallaitpas.
—Biensûrquesi!Cesquelquesmodestesfleurspourlaplusbellefleurdumonde!
—Merci,Tom.Maistumemetsmalàl’aise.
—OK,j’arrête!medit-il,enriant.
—J’aiappris,cematin,enallantvoirmasœurquetuavaisétéagresséemercredisoir!Jel’aiapprisparhasardparcequejel’aisurprisengrandeconversationavecAnna,lorsqu’ellel’aappelépourprendredesesnouvelles.
—Ah!Merde!CaroleenaparléàAnna.Jeneluiavaisrienditpouréviterqu’ellesefassedusoucipourmoi.Pourl’instant,elledoitseconcentrersursaguérison.
—Tuconnais,masœur.Ellenepeutpastenirsalangue.Tuauraispumeprévenir.Jesuistonami,medit-il,avecsonpetitairdechienbattu.
—J’aiessayé,maisjenet’aipastrouvédansl’annuaireetjen’aipastontéléphoneportable.Etétantdonnéqu’ilnefautpasquetasœursachequenoussommesamis…Jen’aipastrouvéd’autrepossibilitépourtejoindre.
—Jetedonneimmédiatementmonnumérodetéléphoneportable,medit-il,engriffonnantsurunpetitcalepinqu’ilvientdesortirdesapoche.Commecela,tun’aurasplusd’excuses!
—Merci,jevaislegarderprécieusement,Tom.
Jeleregardeennuyée,carjepenseaumiroirdepochequ’ilm’aoffert.
—Tusais,Tom.Lecadeauquetum’asdonné!Jemelesuisfaitvoler!dis-je,ennuyée.
—Rassure-toi!Cen’estpasgrave!Jet’enoffriraiunautre.L’importantc’estquecesalopnet’apasfaitdemal.J’aicrucomprendrequetut’étaistordulacheville.
—Oui,cen’estrien.Çavadéjàbeaucoupmieux.
—Bon,c’estparfait!Jevenaisjusteprendredetesnouvellesett’apportercesquelquesfleurs.Jevaisyaller.Jesuismaltombée,tuétaissousladouche.
—C’esttropgentil!dis-je,enprenantlesfleurs.Non,reste!S’ilteplait!J’aienviedepasserdutempsavectoi.J’aivraimentbesoind’unami.
—D’accord,maistuvasd’abordfinirdetelaveretdetepréparer.Moi,j’aideuxoutroiscoursesàfaireetjereviensd’iciuneheure.Ensuite,jeteconsacreraitoutletempsdonttuasbesoin.
—C’estvraimentsympa,Tom.
Jeluidéposeunbaisersurlajoueetils’enva.
Jedisposelesfleursdansunvaseetjeretournedansmasalledebainpourfinirdemepréparer.
Jesuiscontente.L’objectifdenepaspassermajournéeseulem’égaye.J’aibesoindemechangerlesidéesetderemettredel’ordredansmespensées.Jemesenstellementperdue.
Unefoisprête,j’appellemongardeducorpspourluiexpliquerquemonamivarevenir.
Jefaiscoulerunautrecaféetjedisposequelquespetitsfourssuruneassiettepourrecevoir,Tom.
Ilestsigentil.JegardeuntrèsbonsouvenirdenotrepetiteescapadeàlasandwicherieenfacedubâtimentWarghal,l’autrejour.J’aivraimenthâtedemieuxleconnaître.
Jefinisdeposerlestassessurmatabledecuisine,lorsquel’onsonne.
—Déjà!medis-je.Super.Ilauramismoinsdetempsqueprévu!
J’ouvre.
Moncœursemetàbattretrèsfort.Mesmainstremblentlorsquejevoisquisetientdansl’encadrementdemaporte.
—John?Enfin,jeveuxdire,MonsieurlePrésident.Quefaites-vousici?
—Mongardeducorpsm’atenuaucourantdesappelsanonymes!Jesuisvenuvoirsitoutallaitbien!
—Oui,çava!dis-je,sèchement.
—Jet'avaisinterditd’ouvrirtaported’entrée!
—Sivousnevouliezpasquejel’ouvre,ilnefallaitpasvenirmevoir!
—Jesuisvenuparcequejem’inquiétaispourtoi!
Troublée,jevacillelégèrementetmeretiensàmapoignéedeporte.
—Çava?medit-il,inquiet.
—Oui,oui!Trèsbien!
—Tuessûrquetoutvabien?insiste-t-il,devantlapâleurdemonvisage.
—Misàpartlefaitquevousavezrompuavecmoipourlaseuleetuniqueraisonquevousêtessoi-disantdangereux,quevousm’aveztraitécommeunemoinsquerien,aulieudem’expliquervosréellesmotivations,alorsquejesuiséperdumentamoureusedevousetprêteàcourirtouslesrisquespourvousgarder…misàpartcela…çava!Sivousêtesrevenupourvoiràquelpointjesouffre,soyezsatisfait!Vousavezréussiàfairedemoi,unevraieloque!
—Jane,c’estpourteprotéger!
—Meprotégerdequoi?Vousrendez-vouscomptequevousmefaitesplusdemalquedebien?Etpuisarrêtezdem’appeler,Jane.Jenesuisquevotreemployée,aprèstout!
Jeretiensunsanglot.Jeveuxêtrefortedevantlui.
—J’espèrequebientôttucomprendras.
—Maisj’aidéjàcomprisquevousavezbienprofitédemoietquemaintenantvousnevoulezpasquecelas’ébruite.Maisnevousenfaitespas,MonsieurlePrésident.Vousavezembauchéunedocilepetitesecrétaireminablequisauratairenotrerelation.Vousn’avezpasàvousenfaireàcesujet.
—Tutetrompes,maispourl’heurejen’aipaslechoix,sijeveuxteprotéger.
JeregardeJohndroitdanslesyeux.J’aiunefurieuseenviedeluisauterdanslesbras,delesupplierdemegarder,delesupplierdem’aimer,maisj’aimafierté.Alors,jerestedroitecommeunI,digne,etjeluidisd’unevoixmonocorde:
—Jecroisquenousnoussommestoutdit,MonsieurlePrésident!
Johncomprendquemalgrétoutelaprestanceetlepouvoirdontildisposehabituellement,iln’aaucuneemprisesurcequiestentraindesepasser.
Sesyeuxseremplissentd’unetristesseprofonde.Sonvisageentierrespireleregret.Ilm’al’airanxieux,soucieux,ettrèsmalàl’aise.
—Bientôt,tucomprendras!répète-t-il.Enattendant,onsevoitlundimatin,aubureau.
—Oui,c’estça,dis-je,dansunprofondsoupirededégoût.
—N’ouvrepastaporteàn’importequi!
—MonsieurlePrésident!Noussommessamedimatin!Jepenseavoirledroitdenepasobéiràvosordresleweek-end.
LesyeuxdeJohndeviennentplussombres.Ilfaitunpasenavantetentredansmonappartement.Ilclaquelaportederrièrelui.
Ilm’agrippefermementlespoignetsetmeplaquecontrelemur,lesbrasenl’air.
Soncorpsemprisonnelemien.Jenepeuxplusbouger.
Sonregardtranspercemonregard.
—Quandvas-tucomprendrequej’agispourtasécurité!
Ilsepenchesurmoietm’embrasseavecunetellefouguequejerésisteàpeine.Jesuisemportéeparl’amouretledésirquej’éprouvepourluietjefondslittéralementsoussesbaisers.
Noslanguestourbillonnentets’agitentdansunedanseérotiqueintense.
Ledésirmonteenmoi,inexorablement.Marespirations’accélère.Moncœurs’affole.
—S’ilteplait,John!Explique-moicequ’ilsepasse.
Ilrelâchesonemprisesurmoi.
—Jenepeuxpas.Jen’aipaslechoix.Jesuisdésolé.
Ilm’al’airtourmenté.
—Considèrecebaisercommeunbaiserd’adieu!medit-ilsansmeregarder.Àlundiaubureau!bredouille-t-il.
Ilouvrelaporteets’enva.
Jesuiseffondrée.
Jeglisselelongdumur.Accroupieparterre,jepleuretotalementtétaniséeparlasouffrance.
*
***
J’attendsseuledanslacuisinequeTomrevienne.Mespenséessebrouillent.Jemesenstellementmal.
J’aidanslamainlepetitboutdepapiersurlequelilagriffonnésonnumérodetéléphone.J’aienviedel’appelerpourluidiredevenirseulementdansl’après-midi.
J’aibesoinderesterseuleunmomentpourremettremesidéesenplace.
J’essaiedemecalmeretd’arrêterdepleurer.
Jeprendsmontéléphoneetcommenceàcomposerlenuméro.
06.18…
Lasonnettedansl’entréem’interrompt.
«Eh!Merde!medis-je.Tomestlà»
Jeraccrocheetjemesècherapidementlesyeux.
—Oui,j’arrive!dis-je,àtraverslaporte.
J’ouvreenarborantunsouriredecirconstance.
—Merevoilà!meditTom,joyeusement.Etcettefois-ci,jen’aipasétéagresséparlabêtefurieusequisurveilletonappartement.
Jesouris
—Entre,jet’enprie,luidis-je,amicalement.
—Merci!Tongardeducorpsn’estpluslà?
—Si,mais,jeluiaidemandédetelaisserentrersanstemalmenercettefois!
Tomsourit.
—Tusais,ilnem’apastantmalmenéquecela!Ilyaquelquesmusclesd’aciersouscet-shirt,medit-il,surletondelaplaisanterie.
Ilmemontresesbiceps,toutensemoquantdelui-même:
—Bond’accord!Ilyaquelquesmusclessouscet-shirt,maisilssontloind’êtreenacier.
J’aimebeaucoupsadérisionetjesouris.
—Trêvedeplaisanterie!Jecomprendsquetuaieseupeuraprèstonagressionetquetuaieslouélesservicesd’ungardeducorps.
—Jen’airienlouédutout.J’aieupeur,c’estcertain,maisl’idéedugardeducorps,c’estmonpatronquil’aeu.Jet’avouequejetrouvecelaunpeuexcessif.Cen’étaitqu’unvoldesacàmain.
—Ahcesmilliardaires!Ilssonttousunpeuparanos!
—Oui,c’estsûr!
—Ilestpeut-êtreparano,maisc’estsympadesapart!Peudepatronssontaussiattentionnésauprèsdeleursemployés,meditTom.
Jesensunsanglotmonterlelongdemagorge.Jefaisuneffortsurhumainpourleravaler.
—Ah!Cesmilliardaires,commetudis!Vasavoircequileurpasseparlatête!dis-je,enfaisantminedemedésintéresserdusujet.Ilapeut-êtrepeurqu’uneautreagressionsurmapersonneluifassedelamauvaisepublicité!
—C’estpossible!Mais,dis-moi!Tuaslesyeuxtoutrouges!Tuaspleuré?medemande-t-il.
—C’estunelonguehistoire!Net’inquiètepas!Çavaaller!Jesuiscontentequetusoislà!luidis-je,pourlemettreàl’aise.
Jen’enpensepasunmot.J’auraisvraimentpréféréêtreseulequelquesheures.Maisjeneveuxpasluifairedelapeine.Tomesttellementgentil.
Ilentrelesbraschargésdepaquets.
—Mais,qu’est-cequec’estquetoutcela?demandé-je,gentiment.
—Despetitscadeaux,pouruneamiequiabesoindesoutien.
—Mais,Tom!Ilnefallaitpas!
Jeboitillejusqu’àlacuisine.
—Posetoutçalà!luidemandé-je,enluimontrantlatable.
—Jet’aiapportéungâteauauchocolat!C’estpourteremettredetesémotionsduesàtonagression.
—Merci,j’adorelechocolat.
—Génial!Etpuis,j’aiégalementcesquelquesmodestescadeauxpourtoi.
Ilmetendlepremierpaquet.
—Ouvre,medit-il,heureux.
—Mais,Tom.Jesuisconfuse.Tum’asdéjàoffertdesfleurs,legâteau.C’étaitlargementsuffisant.Jemesuisremisedemafrayeur,tusais!Etpuis,monagresseurnem’afaitaucunmal.C’estmonsacquil’intéressait.Detoutefaçon,ilnes’enestpasprisàlabonnepersonne.Jedevaisavoirunevingtained’eurosenliquideseulement.
—J’aibiencomprisqu’ilnet’avaitpasagresséphysiquement,maistut’estoutdemêmefoulélacheville.Alors,entantqu’ami,jemedoisdeteréconforterent’offrantsespetitscadeaux.
Jemesensextrêmementgênéepartantd’attention.
—Mais,Tom…
Ilmecoupelaparole.
—Iln’yapasde«mais»!Ouvretescadeaux!medit-il,ensouriant.
J’ouvrelepremierpaquet.
—Cemiroirestmagnifique!dis-je,àTom.
—Jesuisraviqu’ilteplaise.C’estpourremplacerceluiquetut’esfaitvoler.Jen’aipaseuletempsdefairegraverquelquechosedessus,c’estpourcelaquej’aiglissécepetitmotàl’intérieur.
—J’ouvrelemiroirdepocheetdécouvreunpapierpliéenquatre.
Jelisàvoixhaute:
—Tuespourmoicommeunangetombéduciel,tonamiTom.
Jerougis.C’esttellementmignon.SiseulementJohnarrêtaitdemehanter,jepourraisapprécieràsajustevaleurlagentillessedeTom.Maisrienn’yfait!Sonsouvenirtourbillonnedansmatête.Sonvisage,sonodeurnemequittentpas.
—Merci,Tom!C’estadorable!
—Allez,ouvrecelui-là!medit-il,enjoué.
Jedéchirelepapiercadeauetdécouvreunportefeuilleencuirtrèschic.
—C’estunefolie,Tom!Ilnefallaitpas!
Jesuisterriblementconfuse.Tomn’aqu’unsalairedelivreuretceportefeuilleaétéconfectionnéparunegrandemarquedemaroquinerie.
—Est-cequ’ilteplaît?
—Ilesttrèsbeau,merci.
J’embrasseTomsurlajouepourleremercier.
Ildevienttoutrouge.Jeletrouveattendrissant.
—Cen’estpasfini!Ouvreledernierpaquet.
—Cebraceletestmagnifique!
—Cen’estpasunbracelet,maisunechainedecheville.Tulaporterasquandtachevilleiramieux.Considère-lacommeunsymbole.Ainsi,elleterappelleraqu’ilfauttoujoursêtreprudente,lavilleestunejungle,etqu’encasdecoupdur,tuasunamisurquicompter.Jeseraitoujourslàpourtoi.
—Commec’estgentil,Tom.Cetteattentionmetoucheparticulièrement.Jelaporteraijouretnuit,dèsquemachevilleseraguérie.
JemepenchesurlajouedeTometl’embrasseànouveaupourleremercier.
Sonbrasentoureimmédiatementmataille.
Jereculelentementpourmedéfairedecetteétreinte.Jeneveuxpasqu’ilcroiequejesuis
intéressée.
Ilrougitànouveau.
—Tusais,Tom,sij’acceptetouscescadeauxcelaneveutpasdirequej’accepte…
Ilmecoupelaparole.
—Jesais.C’estentouteamitié.Net’inquiètepas!
Unefoiscettemiseaupointeffectuée,jel’inviteàs’asseoir.
—Veux-tuuncafé?
—Avecplaisir!
Nousdiscutonsdelonguesheures.Jenevoispaspasserletemps.
Lescafésdéfilent.Nousengloutissonsl’énormegâteauauchocolat,aupointd’enêtreécœurés.
Tommefaitquelquestoursdemagiedontilalesecret.Ilm’épate,ilmesurprend,ilm’amuse.
Jeretrouvemêmelesourire.
Tomregardesamontrepourlapremièrefoisdepuissonarrivée.
—Bonsang,ilestdéjà16heures.Jen’avaispasvuqu’ilétaitsitard.
J’ail’impressionqu’ilsesentobligédepartir,maisjen’enaipasenvie.Alors,jetentedeleretenirparuneboutade.
—16heures!C’estl’heuredugoûter!Ilresteunepartdegâteauetlespetitsfoursdansl’assiette.Àtoil’honneur!
—Ohquenon!Jeviensderayerlechocolatdemalisted’ingrédientspréférés!medit-ilenriant.J’avouequej’ailégèrementabusé.Magourmandisemeperdra.
—C’estpareil!J’aipresqueenviedevomir!Jenesaispasm’arrêterlorsqu’ils’agitde
chocolat.Etjeleregrettetoujoursaprès.
—Jevaistelaisser,carjeneveuxpasabuserdetonhospitalité.
—Maistun’abusespas.Reste!
—Etsitonpetitamiarrive.Jenevaispasavoirl’airidiot,avecmonbouquetdefleursetmespetitscadeaux.C’estuncoûtàsefairedémolirpourmoinsqueça!medit-il,enriant.
Jetentedegarderlesourire,maisunelarmecoulelelongdemajoue.
—Quesepasse-t-il?
—Rien,net’enfaispas!
—J’aicruquej’étaistonami.Jesaisquenousnousconnaissonsdepuispeu,maissitunevaspasbien,tuasenfacedetoiuneoreilleàtonécoute.
Jesaisqu’ilnefautpasquejeluiparledemarupture.Jeneveuxpasqu’ilcroiequec’estunechancepourluidemeconquérir.
Jeneveuxsurtoutpasluilaisserdefauxespoirs.Jenesuisabsolumentpasprêteàcelapourlemoment.
—J’aijustequelquessoucis.Riendegrave!luidis-je.
—Ehbien!Tupeuxm’enparler.Sijepeuxt’aider.
—Ohnon!Tunepeuxrienpourmoi.
—Celaconcernetonpetitami,n’est-cepas?insiste-t-il.Tesyeuxsesontremplisdelarmeslorsquej’aiparlédelui.
J’ailagorgeserrée.Jeretiensunsanglotviolent.
Jenerépondsrien.
Devantmonmutisme,Tomreprend.
—J’aitouchédanslemille.Tuasdesennuisavectonpetitami!
—Jeneveuxpasquetucroiesquejesuisprêteàpasseràautrechose,luidis-je.
—Pourquoi?Vousavezrompu?
Ilcacheàpeineungrandsouriredecontentement.
—Oui,dis-jeenbaissantlesyeux.
—Net’inquiètepas!Jenem’enréjouispas!Toutcequejeveux,c’esttonbonheur!Avecousansmoi!
—Merci,Tom.Pourl’instant,jesuisdanslefloutotal.Cetterupturemedévaste.
—Jecomprends.Cen’estjamaisagréable,cegenredesituation.
—Jeteremerciedetacompassion.Sicelanetedérangepas,jepréfèreparlerd’autreschoses.
—Pasdeproblème.C’estcommetulesens.
—Situmefaisaisundetestoursdemagiedonttuaslesecret.
Auboutdequelquesminutes,Tommefaitsourireànouveau.
Ilal’airsatisfaitdemechangerlesidées.Jevoisdanssesyeuxunesortedepassionàmonégard.C’esttouchant.
Jevoudraistellementnepasluifairedepeine.Ilneleméritepas.
Nouspassonslerestedel’après-mididansmacuisine.
À19heures,onsonneàmaporte.
—Excuse-moi!Jevaisvoirquic’est!J’espèrequelegardeducorpsnevapastenterdetuermonvisiteur,dis-jeenriant.
—Bonsoir,Jane!
—Bonsoir,Stanislas!
—Commentvavotrecheville,aujourd’hui?
—Beaucoupmieux!Jevousremercie!Jeneboitepresqueplus.
—Tantmieux!
—Jevousapportevotredîner,commechaquesoir.J’aiprislalibertédemettrevotrerepasdedemain.Nousseronsdimanche.Jeneseraispasdeservice.
—C’esttrèsgentil!Vouspouvezleposersurmonplandetravaildecuisine.
JeprésenteStanislasàTom.
IlseserreunefranchepoignéedemainetStanislasrepart.
Jeleraccompagneetlesuisjusqu’àl’ascenseur,pourqueTomn’entendepasmaconversation
Discrètement,jeluidemande:
—JesuisétonnéequeMonsieurWarghalmefasseencorelivrermesrepas.Ilnevousariendit?
—Non,pourquoiaurait-ildû?Detoutefaçon,jen’aipasvuMonsieurWarghaldelajournéeetjedevaisvouslivrertousvosrepasjusqu’àdemainsoir.Chosefaite!
—Ah,d’accord!Laisseztomber!
—JevaiscertainementvoirMonsieurWarghalpourlerepasdevingtheures.Dois-jeluifaireparvenirunmessage?
—Non,non!MerciStanislas.
—Trèsbien,Jane!Bonnesoirée.
—Bonnesoirée,également.
Jerefermemaported’entrée,derrièremoi.
—Gentil,cebravehomme!meditTom.Assezguindé,maissympathique.
—Oui,c’estmontraiteur!Depuisquej’aimalàlacheville,c’estpluspratiquepourmoi.
JemensdélibérémentàTom.Jeneveuxpasqu’ilcomprennequemonex-petitamiestJohnWarghal.
—Jevaistelaissermangerpendantquec’estchaud.
—Non,tupeuxresterencoresituveux!Tupeuxmêmemangeravecmoi!Onpartagera!
—Jeteremercie,maiscesoir,jenepeuxpas.Jesuisattenduchezmasœurpourledîner.
—Trèsbien.J’aiétéravidepasserlajournéeavectoi.
—Moiaussi,Jane.
NousnousembrassonsamicalementetToms’enva.
Levidedemonappartementmeglace.Jemesenssiseule.
Johnmemanque.
*
***
Jecomposelenumérodetéléphonedelachambred’hôpitald’Anna.Avectoutessesémotions,jen’aipaseuletempsdeprendredesnouvellesdemonamie,aujourd’hui.
—Allo,Anna,c’estJane!
—Jane,commentvas-tu?Carolem’adit,cematin,quetut’étaisfaitagresseretquetut’étaistordulacheville.
—Oui,c’estexact.Maisçava!Net’inquiètepas!Jenet’airienditpourquetunetefassespasdesoucis.JevaisdisputerCaroled’avoirmouchardé.
—Caroleabienfaitdem’enparler.Lesamissontlàdanslesbonsmoments,commedanslesmauvais.Mêmesijesuisàl’hôpital,jesuistoujourslàpourtoi.Mais,dis-moi!Lorsquetum’asdit,cesdeuxderniersjoursautéléphone,quetunevenaispasmevoir,cartuterminaistroptardchezWarghal,c’étaitfaux?
—Oui,Anna.Excuse-moidenet’avoirriendit.Pardondet’avoirmenti.Çafaitdeuxjoursquejemereposechezmoi.Jenepouvaispasconduireetjemarchaisavecdifficulté.Aujourd’hui,çavabeaucoupmieux.Jen’aipresqueplusmal.Sidemain,jesuisrétabliecomplètement,jeviendraitevoir.
—Envoiture?
—Biensûr!Pourquoi?
—Jure-moidevenir,sietseulementsi,tachevilleesttotalementrétablie.Jeneveuxpasquetuconduisesavecunechevilledouloureuseetqu’ilt’arrivelamêmechosequ’àmoi.
—C’estpromis!
—Bon,jepréfèrecela!
—Tuessiprotectriceavecmoi!Cen’estpasAnnaqu’ilfautquejet’appelle,maismaman!luidis-je,moqueuse.
Annarit.
—Cen’estpasparcequej’aiperduuneinfimepartiedemamémoirelorsdel’accidentquejenemesouviensderien.Jemerappelleencorequetuesmameilleureamie.Ilfautquetutefassesàmoncôtémèrepoule!dit-elleenriant.Ilnes’estpasenvolédansl’accident.
Jesuiscontente.Lavoixd’Annaestmeilleuredejourenjour.Ellem’annoncemêmequ’ellepeutseleveretqu’ellesedéplaceenbéquille,malgrésesplâtresauxdeuxjambes.
Jesuisraviepourelle.Annaestunebattante.Jesaisqu’ellevavites’enremettre.
Laseuleombreautableauestquesamémoireesttoujoursaussivacillanteetcelalacontrariebeaucoup.
—Gardeespoir!luidis-je.Tessouvenirsperdusvontterevenir.
—Jel’espèrebien!Jemetorturel’espritàmedemandercequej’avaisdesiimportantàtedirelejouroùj’aieumonaccident.
—Tecreuserlatêtenesertàrien.D’aprèslesmédecins,toutreviendraunjouroul’autre.Cen’estqu’unequestiondetemps,luidis-je,pourlarassurer.
Nousnoussaluonsetjeraccrochepourmeretrouverànouveaufaceàmoi-même.
Unsamedisoirdéprimant!
*
***
Lasonnettedel’entréeretentitetmeréveilleenfanfare.
Jemelèveprécipitamment.Jesuisheureusedeconstaterquemachevillenemefaitpresqueplussouffrir.Jemarchesansboiter.Quellejoie!
JeregardeparleJuda.
—Quipeutbiensonneràmaporteundimanchematinà9heures?grommelé-je,demauvaise
humeur.
C’estTom.
Jesuiscontentedelevoir.
Jeluiouvreavecunlargesourire.
—Bonjour,Tom!Quellebonnesurprise!
LesjouesdeTomrougissent.Sesyeuxmefixentcaptivés,avecunelégèrepointededésir.Ilseraclelagorge.
—Bonjour,Jane.Jet’amènelescroissants!Jenepensaispas…
Ilneterminepassaphraseetmeregardeavecinsistance,unsourirelubriqueaucoindeslèvres.Jen’avaisjamaisvuTomsouscetangle.
Ilal’aird’unhommeassoiffédesexe.
L’espritencoreembuéparlesommeil,jemedemandepourquoiTomréagitainsiaujourd’hui.
Finalement,jemerendscomptequejeporteunenuisetteunpeutropsexy.
Jesuisrougedehonte.
Jem’éloigneaussitôtdelaporteetjecoursdansmachambre,chercherunpeignoir.
Danslemêmetemps,jedisàTom:
—Entre,installe-toi!Jereviens!
J’attrapeunpeignoirmolletonnédansmonarmoireetl’enfilerapidement.
JemeretourneetaperçoisTomdansl’entrebâillementdemaportedechambre.
—Jetepréféraisavectanuisette!medit-il,lavoixpleinededésir.
—Tom,jeneveuxpasquetuteméprennes!Cen’étaitpasuneinvitationausexedemapart.Lorsquetuassonné,jedormais,etjesuisvenuet’ouvrirsansmeméfierdematenue.J’étaisencoretropendormiepourréfléchir.
LaflammeardentedanslesyeuxdeToms’éteintimmédiatementpourlaisserplaceàunregardsombre,l’espacedequelquessecondes.
—Jesuisdésolée,Tom.Jenevoulaispasnousmettredansunepositionindélicate.
—Cen’estrien!medit-il.Jevoisqu’ilchercheàcontrôlerunesortedefureuraufonddelui.
—Tusaisquejeneveuxsurtoutpasjoueravectessentiments.Laruptureavecmonex-petitamiestencoretropfraîche.Pourl’instant,jenesuispasprêteàpasseràautrechose.
—Jecomprends,tul’aimesencore!
—Pourêtretoutàfaithonnêteavectoi,jel’aimeencoreetj’espèreintimementqu’ilmereviendra.
Tombaisselesyeuxausol,attristé.
—Trèsbien!Commeça,c’estclair!Jemesuisfaitdesidéesemportéesparl’amourquej’aipourtoi.Jepensaispouvoirconquérirtoncœur.Ilfautquejemerendeàl’évidence.C’estpeineperdue.Restertonmeilleuramiseramaseuleconsolation,maiscommejetel’aidéjàdit,jet’attendraitoutemavie.
Jemesensgênéeetjenerépondsrien.
Subitement,Tomreprendlesourire.
—Bon,allez!Onnevapassepourrirlajournéepourunvulgairemalentendu!Viensdoncmangertescroissants!Jevaisteprépareruncafé!
Perplexe,jelesuisàlacuisine.Jetrouvequ’ilaunecapacitéimpressionnanteàencaisserlesmauvaisesnouvelles.
Peut-êtrequec’estl’espoirquil’anime!Exactementcommemoi,avecJohn!
Ducoup,j’aiencoreplusdepeinepourlui.
Nousdiscutonsunlongmomentdanslacuisineautourd’unbonpetitdéjeuner.
Tomfaitcommesiriennes’étaitpassé.J’enfaisdemême.C’estbeaucoupmieuxainsi.
À11h30,ilm’annoncequ’ildoitpartir.
—Jerepasseraitevoirdanslasemaine!medit-il.
—Trèsbien!Passequandtuveux!Tueslebienvenu!
Ilm’embrassesurlefrontets’enva.
*
***
Letéléphonemeréveilleensursaut.Jesuisensueur.
Jedécrochelavoixéraillée.
—AlloJane?C’estAnna!
—BonjourAnna!
—Jetedérange?
—Non,pasdutout!J’étaisentraindefaireunesiesteavantdevenirtevoiràl’hôpital,commejetel'aidithierautéléphone.Tuasbienfaitd’appeler.J’étaisenpleincauchemar.Depuismonagression,jedorsdifficilement.Jerêvesanscessedecethommeencapuchequis’approchedemoipourmetuer.
—Jecomprends!Tuasététraumatisée!Çavapasseravecletemps!
—Commentvas-tu,Anna?
—Demieuxenmieux!Jerécupèretrèsvited’aprèslesmédecins!
—Génial!
—Tum’asditquetuvenaismevoir!Est-cequetachevillevabien?
—Oui,çava!Jepeuxreprendrelevolant!
—Etbien,c’estparfaitparcequej’avaisquelquechoseàtemontrer!
—Ahbon!Quoi?
—Jem’ennuyais,alorsjemesuislevéeetj’aimarchéavecmesbéquillesjusqu’auplacarddemachambre.
—C’estbien,tufaisd’énormesprogrès.
—Oui,jevoulaismedégourdirmesdeuxjambesdansleplâtre!medit-elle,enironisant.
Jel’entendssourireàsespropresmalheurs.
—Etbien,jeseraiheureusedevoirça!dis-jeàmonamie.
—Non,Jane!Cen’estpasmacapacitéàmedéplaceravecdeuxjambesplâtréesquejevoulaistemontrer.
Sontons’assombrit.
—C’estbienplusgrave!
—Jet’écoute!dis-je,lecœurbattant.
—Dansleplacarddemachambred’hôpital,ilyavaituncartonremplidesaffairesquejeportaislorsdel’accident.J’aivoululestrierpourm’occuperettenterderaviverquelquessouvenirs.
—Cen’estpasbien,Anna!Tutefaisdumal!Laisse-toialler!Tessouvenirsreviendrontunjouroul’autre!
—Net’inquiètepaspourmoi!Tumeconnais,ilfauttoujoursquej’ailledel’avant.Jenepeuxpasmerésoudreàabandonner.Jeveuxquemessouvenirsreviennentetj’yarriverai,medit-elle,déterminée.
—C’esttoutàtonhonneur!
—Merci!Donc,jetedisais,jetriaismesaffairestachéesdesang.C’estalorsquejesuistombéesurunarticledejournal,pliéendeux,danslapochedemonchemisier.J’aitentédeledépliersansledéchirer,carilaétéimbibédesangetd’unautreliquidecollantetsombre,dontjeneveuxpasconnaîtrel’origine.
Bref,l’articleestenmauvaisétat.L’encreabeaucoupcouléetdemultiplestachescaviardentcertainspassagesdel’article.Impossibledelelireenentier.Maisj’aipucomprendrequ’ilétaitquestiond’unvioleur.
Jenepeuxpasl’affirmer,maisjepensequejevenaisteparlerdecettedécouverte,lejourdemonaccident.
—Quoi!John!Unvioleur!Cen’estpaspossible!
Laterresedérobesousmespieds.
—Écoute,Jane.Netirepasdeconclusiontrophâtive.Ilvautmieuxquetuviennesvoirpartoi-même!
—J’arrive!
Nousraccrochonsetjemeprépareàlahâte.
Enquelquesminutes,jesorsdemonappartement.
J’attendsl’ascenseursurlepalier,lorsquej’entendsunevoixgravederrièremoi.
—Vouspartez,MademoiselleNovak!
Jesursaute,lorsquejereconnaismongardeducorps.
—Vousm’avezfaitpeur!Oui,jemerendsàl’hôpitalvoirmonamie!
—D’accord,jevousyconduis!
Jen’émetsaucuneobjection.J’appréciemêmecetexcèsdesécurité.Jemesensprotégéeetrassurée.
Aumoins,jenemeferaipasattaquerunesecondefois!
Nousdescendonsaubasdemonimmeuble,parl’ascenseur.
Mongardeducorpsestsilencieux.
—Vouspermettezquejerelèvemaboiteauxlettres.Jenel’aipasfaitdepuislejourdemonagressionetjevoisqu’elledéborde.
—Maisbienentendu,Mademoiselle.
Legardeducorpsseplantedevantlesboitesauxlettresetm’attendpatiemment.
Jenepeuxm’empêcherdecommentermestrouvailles.
—Despubs,despubs,etencoredespubs,mafactured’eau,pfff,uneautrepub!Tiens,qu’est-cequec’estquecetteenveloppenoire?C’estbizarre!
L’attentiondugardeducorpsredouble.
Jedécachettel’étrangeenveloppe.
Unesueurfroidemeglacelessangs.Jesuisterrifiée.
Jerestefigée,totalementtétanisée.
—Merde!C’estquoiça!
Àsuivre…
4semainesdesoumission-Volume3:SortieprévueleSamedi2Juillet2016.