bat13349/1431 - de kamer · urbain et l ’accessibilité des autorit és, y compris judiciai-res....

DOC 50 0716/002 DOC 50 0716/002

22 juin 2000

CHAMBRE DES REPRÉSENTANTS

DE BELGIQUE

BELGISCHE KAMER VAN

VOLKSVERTEGENWOORDIGERS

22 juni 2000

S — 1431

DEBAT OVERHET FEDERAAL

VEILIGHEIDS- ENDETENTIEPLAN

______

DÉBAT SUR LE PLAN FÉDÉRALDE SÉCURITÉ ET DE

POLITIQUEPÉNITENTIAIRE

______

VERSLAG

NAMENS DE COMMISSIEVOOR DE JUSTITIE

UITGEBRACHT DOORDE HEER Claude DESMEDT

______

RAPPORT

FAIT AU NOM DE LA COMMISSIONDE LA JUSTICE

PARM. Claude DESMEDT

______

INHOUDSOPGAVE

I. Inleiding . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3II. Bespreking . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10III. Moties. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37

SOMMAIRE

I. Exposé . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3II. Discussion . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10III. Motions. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37

Documents précédents :DOC 50 0716 (1999-2000) :001 : Le plan fédéral de sécurité et de politique pénitentiaire.

Voorgaande documenten :DOC 50 0716 (1999-2000) :001 : Het federaal veiligheids- en detentieplan.

KAMER 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE CHAMBRE 2e SESS ION DE LA 50 e LÉGISLATURE1999 2000

2 DOC 50 0716/002


Abréviations dans la numérotation des publications :

DOC 50 0000/000 : Document parlementaire de la 50elégislature, suivi du n° et du n° consécutif

QRVA : Questions et Réponses écritesHA : Annales (Compte Rendu Intégral)CRA : Compte Rendu AnalytiquePLEN : Séance plénièreCOM : Réunion de commission

Afkortingen bij de nummering van de publicaties :

DOC 50 0000/000 : Parlementair document van de 50e zittingsperiode +het nummer en het volgnummer

QRVA : Schriftelijke Vragen en AntwoordenHA : Handelingen (Integraal Verslag)BV : Beknopt VerslagPLEN : PlenumCOM : Commissievergadering

Publications officielles éditées par la Chambre des représentantsCommandes :

Place de la Nation 21008 Bruxelles

Tél. : 02/ 549 81 60Fax : 02/549 82 74

www.laChambre.bee-mail : [email protected]

Officiële publicaties, uitgegeven door de Kamer van volksvertegenwoordigersBestellingen :Natieplein 21008 BrusselTel. : 02/ 549 81 60Fax : 02/549 82 74www.deKamer.bee-mail : [email protected]

AGALEV-ECOLO : Anders Gaan Leven / Écologistes Confédérés pour l’Organisation de luttes originalesCVP : Christelijke VolkspartijFN : Front nationalPRL FDF MCC : Parti Réformateur libéral - Front démocratique francophone-Mouvement des Citoyens pour le ChangementPS : Parti socialistePSC : Parti social-chrétienSP : Socialistische PartijVLAAMS BLOK : Vlaams BlokVLD : Vlaamse Liberalen en DemocratenVU&ID : Volksunie&ID21

B. — Plaatsvervangers / Suppléants

Stef Goris, Fientje Moerman, Kathleen van der Hooft, Geert Versnick.Simonne Creyf, Yves Leterme, Trees Pieters, Joke Schauvliege.Anne-Mie Descheemaeker, Mirella Minne, Géraldine Pelzer-Salandra.Maurice Dehu, Claude Eerdekens, André Frédéric.Pierrette Cahay-André, Claude Desmedt, Olivier Maingain.Gerolf Annemans, Alexandra Colen, Filip De Man.Erik Derycke, Peter Vanvelthoven.Jean-Pierre Grafé, Jean-Jacques Viseur.Danny Pieters, Karel Van Hoorebeke.

Samenstelling van de commissie op datum van indiening van het verslag /Composition de la commission à la date du dépôt du rapport :

Voorzitter / Président : Fred Erdman.

A. — Vaste leden / Titulaires

VLD Hugo Coveliers, Guy Hove, Bart Somers.CVP Jo Vandeurzen, Tony Van Parys, Servais Verherstraeten.Agalev/Ecolo Vincent Decroly, Fauzaya Talhaoui.PS Thierry Giet, Karine Lalieux.PRL FDF MCC Jacqueline Herzet, Charles Michel.Vlaams Blok Bart Laeremans, Bert Schoofs.SP Fred Erdman.PSC Joëlle Milquet.VU&ID Geert Bourgeois.

DOC 50 0716/002 3


DAMES EN HEREN,

De commissie voor de Justitie heeft het FederaalVeiligheids- en Detentieplan besproken tijdens haarvergaderingen van 7, 13 en 14 juni 2000.

I. — INLEIDENDE UITEENZETTING VANDE HEER MARC VERWILGHEN,

MINISTER VAN JUSTITIE

A. Inleiding

Minister van Justitie, Marc Verwilghen, wijst om tebeginnen op het federaal karakter van het veiligheids-plan. Aangezien tal van aspecten van die aangelegen-heid tot de bevoegdheden van de deelgebieden beho-ren, moest met hen worden overlegd voor de redactievan dat plan.

Algemeen kan worden gesteld dat het plan driekrachtlijnen heeft : de doeltreffendheid van de politie,de stadsvernieuwing en de toegankelijkheid van deoverheden, met inbegrip van de gerechtelijke overheid.Die krachtlijnen vindt men in het hele document terug.

1. Definitie van de veiligheid

Het begrip veiligheid dekt drie uiteenlopende aspec-ten. In eerste instantie moet een onderscheid wordengemaakt tussen de objectieve veiligheid, die kan wor-den gemeten aan de hand van statistische instrumen-ten, en de subjectieve veiligheid, die berust op hetgevoel. De bevolking zal moeten worden geraadpleegdom dat gevoel een stem te geven in het beleid. Tenslotte zijn in het plan onder de noemer overlast allevormen van dagelijkse overlast bijeengebracht die hetonveiligheidsgevoel beïnvloeden.

Rekening houden met die ruime betekenis van deveiligheid en de onveiligheid vereist een soepele opvat-ting van de verschillende vormen van inbreng terzake.Ook de burger heeft een rol te spelen bij het toepassenvan een alomvattend veiligheidsbeleid. Het ligt voor dehand dat van de ambtenaren die belast zijn met deuitvoering van dat beleid een voorbeeldige integriteit enzin voor beroepsethiek worden verwacht.

2. Het begrip integrale veiligheid

Het door de regering voorgestelde veiligheidsbeleiddraagt de naam « integrale veiligheidszorg » om tewijzen op de wil van de regering om de verschillendeniveaus waarop de overheid optreedt in hun geheel tebeschouwen.

De preventie is het eerste interventieniveau. Indienze ontoereikend is, moet men echter over de nodige

MESDAMES, MESSIEURS,

La commission de la Justice a examiné le Plan fédé-ral de Sécurité et de Politique pénitentiaire lors de sesréunions des 7, 13 et 14 juin 2000.

I. — EXPOSÉ INTRODUCTIF DEM. MARC VERWILGHEN, MINISTRE DE

LA JUSTICE

A. Introduction

M. Marc Verwilghen, ministre de la Justice, attired’emblée l’attention sur le caractère fédéral du plan desécurité. De nombreux aspects de cette matière faisantpartie des compétences des entités fédérées, une con-certation avec celles-ci fut nécessaire pour sa rédac-tion.

D’une manière générale, le plan repose sur troisprincipaux piliers : l’efficience de la police, le renouveauurbain et l’accessibilité des autorités, y compris judiciai-res. Ce sont des lignes de forces qui se retrouvent dansl’ensemble du document.

1. Définition de la sécurité

La notion de sécurité recouvre trois aspects distincts.Il convient d’abord de distinguer la sécurité objective,qui peut se mesurer à l’aide d’instruments statistiques,de la sécurité subjective, qui relève du sentiment. Pourprendre ce sentiment en considération dans la politi-que, l’organisation de consultations de la populationsera nécessaire. Enfin, le plan regroupe sous la notionde troubles l’ensemble des troubles quotidiens qui ontune influence sur le sentiment d’insécurité.

La prise en compte de ce sens large de la sécurité etde l’insécurité implique une conception souple des dif-férents rôles. Le citoyen a également son rôle à jouerdans la mise en place d’une politique globale de lasécurité. Quant aux agents publics chargés de l’appli-cation de cette politique, il est évident qu’ils doiventfaire preuve d’une intégrité et d’un sens de la déontolo-gie exemplaires.

2. La notion de sécurité intégrale

La politique de sécurité proposée par le gouverne-ment a été baptisée « gestion intégrale de la sécurité »pour souligner la volonté d’envisager globalement lesdifférents niveaux d’intervention des pouvoirs publics.

La prévention constitue le premier niveau d’interven-tion. Mais lorsqu’elle se révèle insuffisante, il importe de

4 DOC 50 0716/002


repressieve instrumenten beschikken. Het derde inter-ventieniveau, namelijk de nazorg, is de hoeksteen vanhet veiligheidsapparaat. Het behelst de begeleiding vanzowel de daders als de slachtoffers.

Een samenhangende aanpak van de veiligheid ver-eist tevens een coördinatie tussen de verschillendemachtsniveaus. Het veiligheidsbeleid is in de eersteplaats een zaak van de gemeentelijke en federale over-heden. De rol van de gemeenschappen en de gewes-ten, alsmede de internationale dimensie van het vraag-stuk mogen echter niet worden onderschat. Er moetdus worden gestreefd naar een harmonisatie tussenalle machtsniveaus, onder meer op het stuk van dekeuze van de prioriteiten van de parketten inzake ver-volging.

Ten slotte moet ook de samenwerking tussen deoverheid en de privé-sector te berde worden gebracht.Dat soort van samenwerking bestaat reeds en heeft deneiging toe te nemen. Die trend moet gepaard gaan meteen bezinning over het bepalen van de activiteitenwaarmee privé-actoren kunnen worden belast en diewelke absoluut in handen van de overheid moetenblijven. Teneinde een democratische controle op deprivé-actoren inzake veiligheid te waarborgen, wordtvoorgesteld na te gaan in hoeverre het Vast Comité vantoezicht op de politiediensten en het Vast Comité vantoezicht op de inlichtingendiensten terzake hun mede-werking kunnen verlenen.

3. Doelstellingen en methodologie

De regering beoogt een tweevoudig doel. Het is erenerzijds om te doen de algemene criminaliteitsgraadte verlagen en anderzijds de ophelderingsgraad van demisdrijven te verhogen.

Wat de methodologie betreft, zal gebruik wordengemaakt van de conceptuele instrumenten van de cri-minologie, die soepeler zijn van die van het recht. Eenoverlegplatform voor justitie en veiligheid zal het voor-naamste institutioneel instrument zijn. De regeringheeft voor een overlegplatform gekozen omdat de op-richting van een instituut dat met die opdrachten zouworden belast, omslachtig zou zijn. Er is ook in eenpermanente evaluatie van de aangewende middelenvoorzien.

4. Een snelle en humane rechtsbedeling

Het thema verbetering van de rechtsbedeling is vol-gens de minister het essentiële punt in het FederaalVeiligheidsplan. Het behelst niet alleen de doeltreffend-heid van de politiediensten, maar ook de doorzichtig-heid en toegankelijkheid van het gerechtelijk apparaat.

In dat opzicht moet het thema rechtsbijstand wordenaangekaart. De bestaande regeling dient te wordenverbeterd. Te volgen denksporen zijn bijvoorbeeld de

disposer des outils répressifs nécessaires. Enfin, troi-sième niveau d’intervention, le suivi constitue la clef devoûte de l’appareil de sécurité. Il comprend tant le suivides auteurs que l’accompagnement des victimes.

Une approche cohérente de la sécurité implique éga-lement une coordination des différents niveaux de pou-voir. La politique de sécurité est en premier lieu l’affairedes autorités communales et fédérales. Il ne faut ce-pendant pas sous-estimer le rôle des communautés etrégions, ainsi que la dimension internationale du pro-blème. Un harmonisation doit donc être trouvée entretous les niveaux de pouvoir, notamment en ce quiconcerne le choix des priorités des parquets en matièrede poursuites.

Enfin, le thème de la coopération entre pouvoirspublics et privés doit également être abordé. Ce type decollaboration existe déjà, et tend à s’accroître. Cettetendance doit s’accompagner d’une réflexion sur ladétermination des activités qui peuvent être confiées àdes acteurs privés et celles qui doivent impérativementrester entre les mains des pouvoirs publics. Afin d’assu-rer un contrôle démocratique sur les acteurs privés dela sécurité, il est proposé d’examiner dans quelle mesu-re les Comités permanents de contrôle des services depolice et de renseignement peuvent apporter leur con-tribution en la matière.

3. Objectifs et méthodologie

L’objectif poursuivit par le gouvernement est double.Il s’agit d’une part de diminuer le taux global de crimina-lité et, d’autre part, d’augmenter le taux d’élucidationdes délits.

Quant à la méthodologie, elle fera appel aux outilsconceptuels de la criminologie, qui présentent plus desouplesse que ceux du droit. Le principal outil institu-tionnel sera une plate-forme de concertation pour lajustice et la sécurité. Le choix du gouvernement enfaveur d’une plate-forme de concertation se justifie enraison des lourdeurs qui accompagneraient la créationd’un institut chargé de ces missions. Une évaluationcontinue des moyens mis en œuvre est égalementprévue.

4. Administration rapide et humaine de la Justice

Le thème de l’amélioration de l’administration de laJustice est, selon le ministre, le point essentiel du Planfédéral de Sécurité. Il ne comprend pas seulementl’efficacité des services de police, mais aussi la trans-parence et l’accessibilité de l’appareil judiciaire.

À ce titre, le thème de l’assistance judiciaire doit êtreévoqué. Il conviendrait d’améliorer le régime existant.Par exemple l’inclusion de l’assistance judiciaire dans

DOC 50 0716/002 5


opneming van rechtsbijstand in de ziekenfondsver-strekkingen of het creëren van een verzekering rechts-bijstand met een aantrekkelijke premie.

Ook de concrete verbetering van de toegang tot degerechtshoven is gepland. Er moet een ontvangstbalieof een elektronisch loket komen. Er is onderzoek nodignaar de ervaring van de justitiehuizen die in sommigearrondissementen zijn opgericht.

Er moet ook aandacht zijn voor het vraagstuk van degerechtelijke achterstand. Het grondig onderzoek vandat langetermijnprobleem wordt uiteraard iets voor deHoge Raad voor de Justitie. Die behoort met name nate gaan hoe het werk tussen de rechtscolleges en demagistraten is verdeeld, alsook voorstellen te formule-ren om die verdeling te verbeteren. Op korte termijn zalde regering er zich op toeleggen naar het voorbeeld vantalrijke andere Europese landen meer mobiliteit en soe-pelheid in de organisatie van de magistratuur te bren-gen.

Het vraagstuk van de gerechtelijke achterstand kanevenwel niet coherent worden aangepakt zonder be-paalde gerechtelijke procedures te hervormen, in hetbijzonder in verband met verzet en het eenzijdig ver-zoekschrift. De rechter zal bij de bepaling van de termij-nen voor de indiening van de conclusies ongetwijfeldeen actievere rol moeten krijgen.

Naast de rationalisering van de procedures voor dehoven en rechtbanken moet de trend om conflictenbuiten de rechtbank om op te lossen nog vaker toepas-sing vinden.

Ook de gerechtelijke expertise moet worden her-vormd. Artikel 991 van het Gerechtelijk Wetboek be-paalt dat de rechtbanken lijsten van deskundigen mo-gen opmaken, maar er is nog geen enkel uitvoeringsbe-sluit over opgesteld. Het is tijd dat een dergelijkkoninklijk besluit duidelijk bepaalt aan welke criteria degerechtelijke deskundigen moeten beantwoorden.

Ook de gerechtelijke administratie is aan modernise-ring toe, vooral in verband met het gebruik van dehuidige telecommunicatiemiddelen. Een herwaarderingvan de functie van griffier en parketsecretaris is nodig.

Tot slot is verscherpte aandacht nodig voor milieude-licten. Bij de parketten zullen specifieke cellen wordengecreëerd om de dossiers in verband met dat bijzondertype van misdrijf te behandelen. De vraag rijst ook naarde opportuniteit om bij de rechtbanken terzake gespe-cialiseerde kamers op te richten.

les prestations des mutuelles ou la création d’une assu-rance d’assistance judiciaire avec une prime intéres-sante constituent des pistes de réflexion à suivre.

Il est également prévu d’améliorer concrètementl’accueil au sein des palais de justice. Une permanenced’accueil ou un guichet électronique devraient être ins-tallés. L’expérience des maisons de justice mises enplace dans certains arrondissements est à examiner.

Il convient également de s’attarder sur le problèmede l’arriéré judiciaire. L’examen approfondi de ce pro-blème à long terme incombera naturellement au Con-seil supérieur de la Justice. Il lui appartiendra notam-ment de voir comment le travail est réparti entre lesjuridictions et les magistrats, ainsi que de formuler despropositions pour améliorer cette répartition. À courtterme, le gouvernement s’appliquera à instaurer plusde mobilité et de souplesse dans l’organisation de lamagistrature, à l’exemple de plusieurs autres payseuropéens.

Une approche cohérente de la question de l’arriéréjudiciaire ne peut cependant avoir lieu sans une réfor-me de certaines procédures judiciaires, notammentconcernant l’opposition et la requête unilatérale. Le rôledu juge dans l’application des délais de dépôt desconclusions devra sans doute être revu dans une formeplus active.

À côté de la rationalisation des procédures devantles cours et tribunaux, la tendance à l’utilisation desmodes non-juridictionnels de résolution des conflits de-vra être renforcée.

L’expertise judiciaire devra également être réformée.L’article 991 du Code judiciaire, qui prévoit la possibilitépour les tribunaux d’établir des listes d’experts n’a en-core fait l’objet d’aucun arrêté royal d’exécution. Il esttemps qu’un tel arrêté établisse clairement les critères àremplir par les experts judiciaires.

Quant à l’administration judiciaire, elle doit égale-ment être modernisée, notamment en ce qui concernel’utilisation des moyens actuels de télécommunication.Les fonctions de greffier et de secrétaire de parquetdevront être revalorisées.

Enfin, les délits liés à l’environnement doivent rece-voir une attention accrue. Au sein des parquets, descellules spécifiques seront créées afin de traiter lesdossiers liés à ce type particulier de délinquance. Laquestion se pose également de l’opportunité de créerau sein des tribunaux des chambres spécialisées encette matière.

6 DOC 50 0716/002


B. De federale programma’s

1. Preventie

De regering heeft de lijst van de negen prioriteitenvan haar strafrechtelijk beleid opgesteld. Daarin moetde verkeerscriminaliteit en die in verband met het ge-bruik van drugs een specifieke plaats krijgen. Er zal eenspeciaal actieplan worden opgesteld, in samenwerkingmet de minister van Volksgezondheid.

Van elk programma van de regering worden eerst depreventieve aspecten voorgesteld en vervolgens derepressieve.

Het eerst besproken federaal programma is dat vande strijd tegen de « gewelddelicten ». Het preventiefgedeelte beoogt in hoofdzaak de « hardekernjonge-ren ». Het komt erop aan ze zoveel mogelijk weg tehouden van de volwassenencriminaliteit. Die harde-kernjongeren dienen immers vaak als rekruteringsveldvoor belangrijkere criminele organisaties. Momenteeltreedt de overheid te laat op en kan haar ingrijpenderhalve alleen maar repressief zijn. De deelgebiedenzullen dus worden verzocht initiatieven te nemen om deenergie van die jongerenkernen in positieve zin om tebuigen.

Een ander aspect van geweld waar de regering aan-dacht aan zal besteden, is geweld in gezinnen. Het gaatom zowel fysiek, seksueel als psychisch geweld.

De jeugddelinquentie kan op nuttige wijze wordenvoorkomen door een positief schoolklimaat. Een sys-teem van schoolbemiddeling creëren en de betrokken-heid van de plaatselijke politiediensten in het schoolbe-leid opvoeren, zijn dus in te slane wegen.

Aandacht moet ook worden besteed aan geweldple-ging in het openbaar vervoer. Preventiemaatregelenmoeten nog worden ontwikkeld : bewakingscamera’s,aanwezigheid van stewards, directe verbinding tussende rijtuigen en het coördinatiecentrum enz.

Die preventieve aanpak is tevens op de georgani-seerde criminaliteit toepasselijk. Zo worden de moge-lijkheden die wetenschappelijk onderzoek naar het op-stellen van een profiel van dat type misdaad, alsmedede mogelijkheden die de internationale samenwerkingop dat vlak bieden, thans onvoldoende benut.

In verband met de georganiseerde misdaad is dehormonenzwendel een voor ons land uiterst belangrijkelement. Verscheidene buurlanden volgen met belang-stelling het terzake door ons land gevoerde beleid enwensen dat het volgende Belgische voorzitterschap vande Europese Unie van dat thema een prioriteit maakt.

De vigerende wetgeving schiet tekort op het stuk vande bijzondere opsporingstechnieken. Overeenkomstigde reeds door verscheidene onderzoekscommissies

B. Les programmes fédéraux

1. La prévention

Le gouvernement a établi la liste des neuf prioritésde sa politique criminelle. Parmi celles-ci, une placespécifique doit être accordée à la criminalité liée autrafic et à la consommation de stupéfiants. Un planspécial d’action sera établi en collaboration avec leministre de la Santé publique.

Chaque programme du gouvernement est présentéd’abord sous ses aspects préventifs et ensuite sousaspects répressifs.

Le premier programme fédéral envisagé est la luttecontre les délits accompagnés de violence. Le voletpréventif vise essentiellement les « noyaux durs dejeunes ». Il s’agit de les écarter autant que possible dumilieu adulte de la délinquance. Ces noyaux de jeunesservent en effet souvent de réserve de recrutement àdes organisations criminelles plus importantes. Actuel-lement, l’intervention des autorités est trop tardive et nepeut, de ce fait, être que répressive. Les entités fédé-rées seront donc invitées à prendre des initiatives envue de canaliser l’énergie de ces noyaux de jeunesdans un sens positif.

Un autre aspect de la violence qui retiendra l’atten-tion du gouvernement est la violence familiale. Il s’agitaussi bien de la violence physique que sexuelle oupsychologique.

La délinquance juvénile peut être utilement prévenuepar un climat scolaire positif. La mise en place d’unsystème de médiation scolaire, l’implication accrue desservices locaux de police dans la politique scolaire sontdonc des voies à suivre.

Les actes de violence commis dans les transports encommun doivent également être pris en considération.Des mesures préventives doivent encore être dévelop-pées : caméras de surveillances, présence de ste-wards, liaison directe entre lignes de transport et dis-patching, etc.

La démarche préventive peut également s’appliquerà la criminalité organisée. Par exemple, la recherchescientifique d’un profil type de cette criminalité et la coo-pération internationale sont des moyens actuellementsous-utilisés.

En matière de criminalité organisée, la trafic d’hor-mones est un élément particulièrement important pournotre pays. Plusieurs États voisins s’intéressent à notrepolitique en cette matière et souhaitent que la prochaineprésidence belge de l’Union européenne en fasse unepriorité.

La législation actuelle est déficiente au niveau destechniques particulières de recherche. Il convient dedonner une base légale à ces techniques particulières,

DOC 50 0716/002 7


geformuleerde aanbevelingen moeten die bijzonderetechnieken wettelijk worden onderbouwd.

2. Repressieve aanpak

Naast die enkele voorbeelden inzake de preventie-plannen, behoren ook een aantal programmapunteninzake de repressieve aanpak te worden aangekaart.Zo moet het reeds lang aanslepende debat over detelefoontaps opnieuw worden geopend. Op dat vlak heeftBelgië thans immers een duidelijke achterstand ten op-zichte van zijn Europese partners opgelopen.

Ook een betere bestraffing van de zogenaamde« witteboordencriminaliteit » moet aan bod komen. Deregeling inzake bewarend en uitvoerend beslag op ver-mogens van criminele herkomst is aan verbetering toe;dat geldt tevens voor de procedure die op spijtoptantenvan toepassing is.

Ook moet opnieuw worden gewezen op de belang-rijkheid van autodiefstallen en illegale autohandel.Politiecontroles in risicowijken en administratieve con-troles op de boordpapieren van voertuigen moeten wor-den opgevoerd.

De bestraffing van de zogenaamde « witteboorden-criminaliteit » moet gebeuren door gespecialiseerdemagistraten die het door diverse federale en lokale dien-sten (zoals de douanediensten en de sociale inspectie)gevoerde onderzoek moeten coördineren.

De « witteboordencriminaliteit » treedt vooral in tweedomeinen op : informatica- en milieudelicten. De over-heid moet alles in het werk stellen om op beide vlakkeneen duidelijke en coherente wetgeving uit te werken.

3. Nazorg

Het nazorgbeleid moet een evenwicht nastreven tus-sen drie doelstellingen : het belang van het slachtoffer,de rechten van de dader en het belang van de samen-leving. Wat de middelen betreft die voor dat nazorgbeleidin diverse sectoren werden aangewend, kan naar talvan voorbeelden worden verwezen. Zo werd voor debeveiliging van de bedrijven reeds een overlegforumopgezet, in het raam waarvan diverse round-ups plaats-vonden. De bestrijding van de sekten moet worden ge-schraagd door het adviescomité dat binnenkort zal wor-den opgericht. Voorts moeten wapenhandelaars die eenopleiding hebben genoten en over ervaring op het ter-rein beschikken, worden ingeschakeld in de domeinenwaarin zij beslagen zijn.

Een aantal initiatieven die in verband met de daderswerden genomen, moeten sterker uit de verf komen.Daarbij gaat het onder meer over het optreden van destrafrechtbank als een gemeenschappelijk instrument

comme l’ont déjà suggéré plusieurs commissions d’en-quête.

2. La répression

Après ces quelques exemples de plans préventifs,certains points des programmes répressifs doivent êtreévoqués. Par exemple, le vieux débat sur les écoutestéléphoniques doit être rouvert. La Belgique se distin-gue en effet actuellement par son retard sur ses parte-naires européens en ce domaine.

L’amélioration de la répression de la criminalité dite« en col blanc » est également à l’ordre du jour. Le ré-gime des saisies conservatoire et exécutoire des patri-moines d’origine criminelle doit être amélioré, ainsi quecelui des repentis.

L’importance du vol et du trafic de véhicules doit éga-lement être rappelée. Les contrôles policiers des quar-tiers à risque et les contrôle administratifs des docu-ments de véhicule doivent être intensifiées.

La répression de la criminalité « en col blanc » doitreposer sur l’action de magistrats spécialisés. Ceux-cidoivent coordonner les recherches effectuées par diffé-rents services fédéraux et locaux, tels que l’administra-tion des douanes et l’inspection sociale, par exemple.

Deux importants moyens d’action de la criminalité« en col blanc » sont la délinquance informatique et ladélinquance écologique. Les autorités doivent s’appli-quer à mettre en place une législation claire et cohé-rente en ces matières.

3. Le suivi

La politique du suivi doit viser un équilibre entre troisobjectifs : l’intérêt de la victime, les droits de l’auteur etl’intérêt social. On peut citer plusieurs exemples demoyens de cette politique de suivi dans différents sec-teurs. Une plate-forme de concertation en matière desécurisation des entreprises est mise en place et a déjàdonné lieu à plusieurs tables rondes. La lutte contre lessectes doit être soutenue par le comité d’avis qui seraprochainement installé. La formation et l’expérience deterrain des vendeurs d’armes doivent être mis à contri-bution dans les domaines de leur compétence.

Certaines initiatives prises à l’égard des auteurs doi-vent être accentuées. Il s’agit par exemple de l’actiondu tribunal pénal en tant qu’outil commun de la répres-sion, mais également des mesures spécifiques d’inter-

8 DOC 50 0716/002


dat voor de bestraffing wordt gehanteerd, maar tevensom een aantal specifieke interneringsmaatregelen dietegen een aantal delinquenten moeten worden geno-men, ter bescherming van de samenleving.

C. Actiemiddelen

De politie komt als eerste overheidsinstantie in aan-merking om op te treden op het vlak van de veiligheid.Die politiedienst moet modern en efficiënt zijn. Om dieefficiëntie te waarborgen, moet erop worden toegeziendat ze zich in hoofdzaak met politionele, niet met di-verse administratieve taken bezighoudt. Ook moeten —naar analogie met talrijke buitenlandse voorbeelden —een aantal nieuwe managementsmethodes worden in-gevoerd.

De strafprocedure en het strafrecht moeten ratione-ler ingevuld en tevens geëvalueerd worden.

Wat het strafrecht betreft, zal het in een aantal geval-len ongetwijfeld nodig blijken het dossier niet langer straf-rechtelijk te behandelen of wanbedrijven in overtredin-gen om te zetten.

Ten slotte zal de wetgeving moeten worden aange-past om het opleggen van alternatieve straffen en destrafbemiddeling wettelijk te verankeren. Die alternatievemaatregelen zouden moeten evolueren en uitgroeientot op zichzelf staande straffen die als een volwaardigalternatief voor de traditionele strafmaat worden opge-legd.

Om te komen tot een justitie op mensenmaat, zullende justitiehuizen een belangrijkere rol moeten vervullenen onder meer een wachtdienst voor slachtofferopvangmoeten opzetten. Zulks impliceert uiteraard dat zij overmeer middelen beschikken.

Voorts moet de behandeling van de slachtoffers wor-den verbeterd. In dat verband werden vier grondrech-ten van het slachtoffer in aanmerking genomen : hetrecht op informatie, het recht op het herstel van deschade, het recht om mee te werken aan het onder-zoek en ten slotte het recht op de eerbiediging van depersoonlijke levenssfeer.

De strijd tegen de corruptie zal concreet vorm krijgendoor de oprichting van een federale dienst voor corruptie-bestrijding. Dat vraagstuk vereist een multidisciplinaireaanpak die na verloop van tijd het karakter van een per-manente doorlichting zal krijgen.

Het begrip « normstellend optreden » kreeg de voor-keur boven zero tolerance aangezien diverse studieshebben aangetoond dat een op zero tolerance geba-seerd beleid nadelige effecten sorteert, zoals een toe-name van het aantal klachten en een verschuiving vande criminaliteit. Bij het normstellend beleid wordt voor-rang gegeven aan bepaalde aandachtspunten. Zo ver-volgens misdrijven worden gepleegd op de terreinenwaarop wordt gefocust, zal systematisch worden over-gegaan tot vervolging.

nement visant à protéger la société de certains délin-quants.

C. Les moyens d’action

La police est le moyen d’action par excellence desautorités en matière de sécurité. Cette police doit êtremoderne et efficace. Afin d’en garantir l’efficacité, il fautveiller à ce qu’elle s’occupe essentiellement de tâchespolicières et non de diverses tâches administratives. Denouvelles méthodes de management, à l’exemple decelles déjà utilisées dans plusieurs pays étrangers, doi-vent également être introduites.

La législation et la procédure pénales doivent êtrerationalisées et évaluées.

En matière de droit pénal, il s’imposera sans doutede choisir, dans certains cas, la voie de la dépénalisa-tion ou de la contraventionnalisation.

Enfin, la législation devra être adaptée afin de con-sacrer l’usage des peines alternatives et de la média-tion pénale. Ces mesures alternatives devraient évo-luer pour devenir des sanctions autonomes de la peinetraditionnelle.

Dans le cadre de l’humanisation de la justice, les mai-sons de justice devront jouer un rôle accru, en organi-sant notamment une permanence d’accueil des victi-mes. Ceci suppose évidemment un accroissement deleurs moyens.

D’autre part, le régime des victimes doit être amé-lioré. Quatre droits fondamentaux de la victime ont étéretenus : le droit à l’information, le droit à la réparationdu dommage, le droit de collaborer à l’enquête, et enfinle droit au respect de la vie privée.

La lutte contre la corruption se concrétisera par lamise en place d’un service fédéral de lutte contre la cor-ruption. Ce problème doit faire l’objet d’une approchemultidisciplinaire, qui évoluera dans le sens d’une fonc-tion d’audit permanent.

La notion de rappel à la norme est préférée à cellede tolérance zéro. Diverses études ont montré les in-convénients de la politique de tolérance zéro, tels l’ac-croissement du nombre de plaintes et le déplacementde la criminalité. La politique de rappel à la norme re-pose sur le choix de certaines priorités. Les infractionscommises en ces domaines prioritaires feront l’objet depoursuites systématiques.

DOC 50 0716/002 9


Het Federaal Veiligheidsplan behoeft flankerende lo-kale maatregelen, met name in het raam van het grote-stedenbeleid. Het betreft dus grotendeels de bevoegd-heden van de lokale overheden en de minister van Bin-nenlandse Zaken.

D. Detentie

Het Federaal Veiligheidsplan dient een onderdeelbetreffende de detentie te omvatten, dat berust op eenaantal krachtlijnen, zoals het voorontwerp van peniten-tiaire beginselenwet, dat de interne rechtspositie vande gedetineerden regelt.

Het detentieplan moet passen in een zogenoemde« cultuur van respect ». Het gaat er niet om een louterrepressief beleid te voeren; bedoeling is toe te zien opeen constructief herstel van de schade. In dat verbandbehoort het aanwenden van nieuwe elektronischebewakingssystemen te worden overwogen, die het mo-gelijk maken de vrijheid van een individu in te perkenzonder dat hoeft te worden overgegaan tot een detentiedie niet altijd noodzakelijk is.

E. Conclusie

Ter afronding wordt een laatste aspect aangesneden,te weten de kostprijs van dit Federaal Veiligheidsplan.In dat verband zij aangestipt dat dit federale plan con-creet vorm moet krijgen met een nationaal veiligheids-plan en met zonale veiligheidsplannen. De vaste wil omhet vraagstuk van de veiligheid in zijn geheel aan tepakken impliceert dat de verschillende bevoegdheids-niveaus onderling complementair moeten optreden. Voorde concrete omzetting van tal van projecten is dus meernodig dan alleen de beslissingsbevoegdheid van deminister van Justitie. De bevoegde overheden hebbener zich echter toe verbonden voorrang te geven aan dieprojecten.

Wat de federale bevoegdheden betreft, zijn bepaaldeprojecten al in de begroting 2000 opgenomen; voor an-dere zal dat bij de begroting 2001 gebeuren. Elke mi-nister zal een raming maken van de kostprijs van defederale programma’s die op zijn departement betrek-king hebben. Voor het departement Justitie zal terzake15 miljard Belgische frank nodig zijn. Een deel van diekostprijs zal door de begroting van één jaar moetenworden gedragen, terwijl een ander deel over verschei-dene jaren kan worden gespreid.

La Plan fédéral de Sécurité doit s’accompagner demesures prises au niveau local, notamment dans lecadre de la politique des grandes villes. Il s’agit donc engrande partie des compétences des autorités locales etdu ministre de l’Intérieur.

D. La détention

Le Plan fédéral de Sécurité se devait de comporterun volet consacré à la détention. Celui-ci repose sur uncertain nombre de lignes de force, telles que l’avant-projet de loi de principe pénitentiaire qui règle le statutjuridique interne des détenus.

Le plan de détention doit s’inscrire dans ce que l’onappelle « une culture de respect. » Il ne s’agit pas d’ap-pliquer une politique purement répressive, mais de veillerà une réparation constructive de la faute. Dans cetteperspective, l’utilisation de nouveaux moyens de sur-veillance électroniques doit être envisagée : ceux-cipermettent de limiter la liberté d’un individu sans toute-fois impliquer une détention qui n’est pas toujours né-cessaire.

E. Conclusion

En guise de conclusion, une dernière question seraévoquée. Il s’agit de celle du coût de ce Plan fédéral deSécurité. Il faut remarquer à ce propos que ce plan fé-déral doit être traduit concrètement par un plan nationalde sécurité et des plans zonaux de sécurité. De la vo-lonté d’appréhender globalement la problématique dela sécurité résulte la nécessité de complémentarité d’ac-tion entre les différents niveaux de pouvoirs. Bon nom-bre de projets ne relèvent donc pas pour leur concréti-sation du seul pouvoir de décision du ministre de la Jus-tice. Les autorités compétentes se sont toutefois enga-gées à accorder leur priorité à ces projets.

Pour ce qui relève des compétences fédérales, cer-tains projets ont déjà été prévus au budget 2000.D’autres le seront au budget 2001. Chaque ministreestimera le coût des programmes fédéraux afférant àson département. En ce qui concerne le départementde la Justice, le coût est estimé à quinze milliards defrancs belges, dont une partie devra être libérée sur unseul budget, et une partie pourra faire l’objet d’un étale-ment sur plusieurs années.

10 DOC 50 0716/002


II. — BESPREKING

A. Vragen en opmerkingen van de leden van deKamer (1)

De heer Tony Van Parys (CVP) meent dat het voor-gestelde veiligheidsplan bemerkingen op een aantalessentiële punten oproept. Hij verkiest evenwel niet ophet geheel van de politie- en de veiligheidsproblematiekin te gaan.

De spreker stelt vast dat de hoofdrol van de ministervan Justitie naar de eerste minister is verschoven.

Het departement van Justitie zet een stap achteruitin vergelijking met een eerste versie van het plan. Zokan worden verwezen, bij wijze van voorbeeld, naar deoorspronkelijk voorgestelde oprichting van een Natio-naal Instituut voor justitie en veiligheid. Onder invloedvan de huidige meerderheidspartijen is dat opzet thansgewijzigd. Nu is er sprake van een Overlegplatform voorjustitie en veiligheid, gespreid over drie departementen,te weten Justitie, Binnenlandse Zaken en Wetenschaps-beleid

Volgens de heer Van Parys spreekt het vanzelf dathet veiligheidsplan geïntegreerd en taakoverschrijdendis, maar het ministerie van Justitie dient de leiding tebehouden. Het democratisch karakter dient ontegen-sprekelijk gewaarborgd te worden, maar het valt te be-treuren dat Justitie een minder belangrijke rol krijgt toe-bedeeld.

De spreker betreurt eveneens dat het centraal wapen-register aan de politie wordt toevertrouwd.

Het toevertrouwen van de « regie » aan de eersteminister zou overigens nog zo negatief niet zijn, moestdit gepaard gaan met de nodige waarborgen voor meermiddelen. De feiten tonen echter aan dat dit in tegen-spraak is met recente verklaringen van de eerste minis-ter zelf dat er juist géén bijkomende middelen bestaan.De verklaring van de minister van Justitie in de com-missie dat het plan een kost van 15 miljard Belgischefrank vertegenwoordigt, betekent nog niet dat hij eentoezegging ten belope van dat bedrag heeft gekregen.

Niettemin vertoont het veiligheidsplan ook een aan-tal positieve kenmerken. Ze vinden hun oorsprong ineen groot aantal vaststellingen die door verschillendeparlementaire onderzoekscommissies op het gebied vande veiligheid werden geformuleerd, zoals bijvoorbeelddie met betrekking tot de georganiseerde criminaliteit.Het plan groepeert die aanbevelingen, maar ontgoocheltwat de uitvoering en het perspectief op enige realisatieervan aangaat.

II. — DISCUSSION

A. Questions et observations des membres de laChambre (1)

M. Tony Van Parys (CVP) estime que le plan de sé-curité proposé appelle des observations sur un certainnombre de points essentiels. Il souhaite toutefois ne pass’étendre sur l’ensemble de la problématique de la po-lice et de la sécurité.

L’intervenant constate que le ministre de la Justiceperd le rôle principal au profit du premier ministre.

Le département de la Justice fait un pas en arrièrepar rapport à la première version du plan. On peut ren-voyer, à titre d’exemple, à la proposition initiale de créa-tion d’un Institut national pour la Justice et la Sécurité.Cet objectif a aujourd’hui été modifié sous l’influencedes actuels partis de la majorité. Il est désormais ques-tion d’une Plate-forme de concertation pour la justice etla sécurité, qui sera répartie entre trois départements, àsavoir la Justice, l’Intérieur et la Politique scientifique.

Pour M. Van Parys, s’il est évident que le plan desécurité est un projet intégré et multidépartemental, ilfaut néanmoins que le ministère de la Justice garde ladirection des opérations. Le caractère démocratique duplan doit sans conteste être garanti, mais il est à déplo-rer que la Justice se voie attribuer un rôle moins impor-tant.

L’intervenant déplore également que le registre cen-tral des armes soit confié à la police.

Le fait que le premier ministre soit placé aux com-mandes ne serait par ailleurs pas si négatif si cela de-vait garantir que des moyens supplémentaires serontlibérés, ce qui est nécessaire. Or, force est de constaterque ce serait contraire à de récentes déclarations dupremier ministre lui-même, selon lesquelles il n’y a pré-cisément pas de moyens supplémentaires. Le fait quele ministre de la Justice a déclaré en commission que leplan représentait un coût de 15 milliards de francs bel-ges ne signifie pas pour autant qu’il a obtenu une enve-loppe de ce montant.

Il n’en demeure pas moins que le plan présente uncertain nombre de caractéristiques positives. Celles-cirésultent d’un grand nombre de constatations formuléespar différentes commissions d’enquête parlementaire enmatière de sécurité, comme par exemple celles relati-ves à la criminalité organisée. Le plan regroupe ces re-commandations, mais déçoit lorsqu’il s’agit de leur miseen œuvre et de la perspective de leur réalisation.

______________(1) De vragen en opmerkingen van de senatoren zullen in een

document van de Senaat worden opgenomen.

______________(1) Les questions et observations des sénateurs seront reprises

dans un document du Sénat.

DOC 50 0716/002 11


Er is geen toezegging van bijkomende middelen, maarer worden evenmin prioriteiten gesteld.

In feite is alles prioritair met als gevolg dat in con-creto weinig zal worden geconcretiseerd.

Het engagement ontbreekt voor de middelen, deuitvoeringstermijn, en een concreet resultaat.

De realiteit is volledig anders dan de voorgesteldetheorie. De spreker staaft dit met verschillende voor-beelden. Zo was de strijd tegen de georganiseerde cri-minaliteit oorspronkelijk een prioriteit. Na één jaar be-wind van de huidige meerderheid, blijkt echter nogsteeds geen opvolger te zijn benoemd voor de met dezeopdracht belaste nationale magistraat die ondertussentot voorzitter van het comité P werd aangesteld.

Een ander voorbeeld bestaat in de malaise rond debenoeming van een commissaris van de gerechtelijkepolitie, als verbindingsofficier te Rome. De minister vanBuitenlandse Zaken weigert de door zijn collega vanJustitie voorgedragen kandidaat het nodige diplomatiekstatuut te geven omdat hij hem niet « waardig » vindtvoor de functie.

Verder is het ook zo dat de bepalingen van hetdetentieplan moeilijk verzoenbaar lijken met de recentemaatregelen om bepaalde gedetineerden, die weliswaaraan zekere voorwaarden moeten voldoen, een verlengdpenitentiair verlof toe te kennen. Het gaat om een li-neaire maatregel die indruist tegen de aanbevelingenvan een vroegere parlementaire onderzoekscommissie.

Als laatste voorbeeld geldt het adviescentrum voorde sektarische bewegingen dat werd opgericht, maarwaarvan de leden nog steeds niet werden vergoed.

De discrepantie tussen de in theorie uitgevaardigdemaatregelen en de niet-uitvoering ervan in de praktijk isniet van die aard om de betrokken ambtenaren en ma-gistraten te motiveren.

De invloed uitgeoefend door een grote Franstaligeregeringspartij om het oude plan te wijzigen is aanzien-lijk geweest. Als gevolg daarvan werd de repressieveaanpak van gewelddelicten en straatcriminaliteit, naarde achtergrond gedreven. Dit is niet meer prioritair. Erwordt niet meer gesproken van een « voorbeeldfunctie ».In de repressieve aanpak van de straatcriminaliteit steltmen een verenging vast, doordat ze gericht wordt opde aanpak van harde kernen van jongeren. Dat gerea-geerd wordt op het fenomeen van de jongerenbendesis evident, maar de aanpak dient ruimer te zijn. Menmoet voorkomen, maar eens de feiten gebeurd zijn, iseen strenge aanpak noodzakelijk.

Het zogenaamde snelrecht, van belang in de strijdtegen de straatcriminaliteit, staat bloot aan heel wat kri-tiek, waaronder de schending van het gelijkheidsbeginselniet onbelangrijk is. Hetzelfde geldt voor de moeilijkhe-

Le plan ne contient pas d’engagement en termes demoyens complémentaires, mais ne fixe pas non plus depriorités.

En fait, tout est prioritaire. Concrètement, cela signi-fie que peu de mesures seront concrétisées.

Il n’y a pas d’engagement en termes de moyens, dedélai d’exécution ni de résultat concret.

La réalité est à cent lieues de la théorie proposée.L’intervenant étaye son propos à l’aide de différentsexemples. C’est ainsi que la lutte contre la criminalitéorganisée figurait initialement au rang des priorités. Alorsque la majorité actuelle est au pouvoir depuis un an, ils’avère que l’on n’a toujours pas nommé le successeurdu magistrat national chargé de cette mission, qui a en-tre-temps été appelé à la présidence du Comité P.

Un autre exemple a trait au malaise qui entoure lanomination d’un commissaire de police judiciaire, en tantqu’officier de liaison à Rome. Le ministre des Affairesétrangères refuse d’accorder le statut diplomatique re-quis au candidat présenté par son collègue de la Jus-tice, estimant qu’il n’est pas « digne » de la fonction.

Par ailleurs, les dispositions du plan de politique pé-nitentiaire semblent difficilement compatibles avec cer-taines mesures récentes visant à accorder un congépénitentiaire prolongé à certains détenus, qui doivent,certes, satisfaire à certaines conditions. Il s’agit d’unemesure linéaire qui va à l’encontre des recommanda-tions d’une ancienne commission d’enquête parlemen-taire.

Enfin, on peut citer l’exemple du centre d’informationet d’avis en matière d’organisations sectaires nuisibles,qui a été créé mais dont les membres n’ont toujourspas été payés.

Le contraste entre les mesures prises sur le papier etleur inexécution sur le terrain n’est pas de nature àmotiver les fonctionnaires et les magistrats concernés.

Un grand parti francophone de la majorité a exercéune pression considérable sur le gouvernement pourmodifier le plan initial. Du coup, la répression des délitsavec violence et de la délinquance de rue a été relé-guée à l’arrière-plan. Elle n’est plus considérée commeprioritaire. On ne parle plus d’une « fonction d’exem-ple ». On constate que la répression de la délinquancede rue se focalise désormais sur la lutte contre lesnoyaux durs de jeunes. S’il est évident qu’il faut réagirau phénomène des bandes de jeunes, il n’en demeurepas moins qu’il faut s’attaquer au phénomène de ma-nière plus globale. Il faut des mesures préventives, maisune fois que les faits ont été commis, il convient d’agiravec fermeté.

La « justice accélérée », importante dans la lutte con-tre la délinquance de rue, est sujette à bien des criti-ques, dont la moindre n’est pas la violation du principed’égalité. La même remarque est valable en ce qui con-

12 DOC 50 0716/002


den veroorzaakt in het geval dat een verdachte geenbijstand krijgt van een advocaat.

Onder invloed van de reeds genoemde regeringspartijliet de minister van Justitie zich heel wat instrumentenontnemen om de strijd tegen de criminaliteit efficiënt tekunnen voeren. De parlementaire aanbevelingen inzakeeen regeling voor spijtoptanten, anonieme getuigen ende bescherming van getuigen blijft uit.

De heer Van Parys had gehoopt dat de regering hier-toe bij het Parlement wetsontwerpen zou hebben inge-diend, wat zou beantwoorden aan de enige behoorlijkebeleidsvisie in deze aangelegenheden.

Dezelfde kritiek geldt voor de problematiek van deDNA-onderzoeken en de gegevensbanken die de iden-tificatie van daders moet vergemakkelijken. De terzakeuitgevaardigde wetgeving ontbeert uitvoeringsbesluiten.In het oude veiligheidsplan werd nochtans gesteld datdaar werk van zou worden gemaakt.

Zo valt ook te betreuren dat het Nationaal Instituutvoor Criminalistiek en Criminologie wordt afgebouwd,zodanig dat het enkel nog als een beheerder van data-banken zal overblijven.

Voorgaande argumenten tonen ten overvloede aandat tal van instrumenten ontbreken om het veiligheids-plan op het terrein toe te passen.

Zo is de Hoge Raad voor de Justitie, na één jaar, nogsteeds niet operationeel. Dit had op 1 april 2000 hetgeval moeten zijn; het werd uitgesteld tot 2 augus-tus 2000, en het is zelfs twijfelachtig dat die datum zalworden gehaald. Dit impliceert dat alle benoemingen inde magistratuur voor geruime tijd zullen worden uitge-steld.

In deze rij van kritische bemerkingen kan ook wor-den aangehaald, het achterblijven van de reorganisatievan het openbaar ministerie, noodzakelijk voor een mo-dern en doeltreffend werkend parket, en de motiveringvan de magistratuur. Op dit ogenblik bestaat er zelfsgeen ontwerp om hieraan tegemoet te komen.

De spreker voegt hier nog aan toe dat omtrent deplannen voor de oprichting van een magistratenschool,geen regeringsinitiatief in het Parlement bekend is.

Met de politiehervorming dreigt het ook de verkeerdekant op te gaan. De verschillende pilootprojecten inzakede hervorming van de lokale politie zullen leiden tot ver-schillende en misschien zelfs uiteenlopende conceptiesvoor de verschillende zones. Dit is een onthutsendevaststelling die leidt tot de onmogelijkheid van een daad-werkelijke politiehervorming.

Bovendien daalt het aantal politiemensen dat ter be-schikking wordt gesteld van de federale politie om ge-rechtelijke opdrachten uit te voeren, tot een onaanvaard-baar peil, zodanig dat men niet in staat zal zijn om ge-rechtelijke opdrachten nog naar behoren uit te voeren.

cerne les problèmes qui se poseraient au cas où unprévenu n’obtiendrait pas l’assistance d’un avocat.

Sous l’influence du parti de la coalition précité, le mi-nistre de la Justice s’est laissé dépouiller de bon nom-bre d’instruments permettant de lutter efficacement con-tre la criminalité. Les recommandations du Parlementrelatives à l’élaboration de règles concernant les repen-tis, les témoins anonymes et la protection des témoinssont restées lettre morte.

M. Van Parys avait espéré que le gouvernement auraitdéposé, à cet effet, des projets de loi au Parlement, cequi aurait été la seule vision politique correcte en lamatière.

Cette critique s’applique également en ce qui con-cerne la problématique des analyses d’ADN et des ban-ques de données destinées à faciliter l’identificationd’auteurs d’infractions. Les arrêtés d’exécution de lalégislation votée en la matière n’ont pas encore été pris.Dans l’ancien plan de sécurité, il était pourtant prévu dele faire.

Il faut par ailleurs regretter que l’on réduise les activi-tés de l’Institut national de Criminalistique et de Crimi-nologie, dont la mission se résumera à gérer des ban-ques de données.

Les arguments qui précèdent prouvent à suffisanceque de nombreux instruments manquent pour appliquerle plan de sécurité sur le terrain.

C’est ainsi que le Conseil supérieur de la Justice n’esttoujours pas opérationnel un an après sa création. Ilaurait dû l’être au 1er avril 2000; sa mise en fonction aété reportée au 2 août 2000 et il est même douteux quecette date puisse être respectée. Cela implique que tou-tes les nominations dans la magistrature devront êtrepostposées pour une longue période.

On peut également déplorer que se fasse attendre laréorganisation du ministère public, qui est nécessairepour assurer un fonctionnement moderne et efficace duparquet, et remotiver la magistrature. À l’heure actuelle,il n’existe même pas de projet en la matière.

L’intervenant ajoute que le Parlement n’a pas con-naissance d’une initiative du gouvernement en ce quiconcerne le projet de création d’une école de magis-trats.

La réforme des polices risque également d’aller à vau-l’eau. Les différents projets-pilotes en matière de réformede la police locale déboucheront sur des conceptionsdifférentes, voire divergentes, dans les différentes zo-nes. C’est là une constatation déconcertante qui démon-tre l’impossibilité de réaliser une véritable réforme despolices.

Le nombre de policiers mis à disposition de la policefédérale pour accomplir des missions judiciaires dimi-nue en outre de manière inacceptable, de sorte que l’onne sera pas en mesure d’encore accomplir correctementces missions. Au niveau de la police, on n’est pas armé

DOC 50 0716/002 13


Op het gebied van politie is men niet gewapend om ele-menten van het veiligheidsplan uit te voeren en in depraktijk om te zetten.

Ten slotte zijn ook de bevoegdheden van gewestenen gemeenschappen en hun regeringen betrokken bijde veiligheidsproblematiek

Volgens de heer Van Parys is de Vlaamse regeringvoornemens een negatief advies over het veiligheids-plan uit te brengen. Om het preventieve luik te realise-ren is afstemming met de bevoegde gemeenschaps-regering een vereiste.

Het veiligheidsplan oogt mooi in theorie, maar kan inde praktijk niet worden toegepast wegens het ontbre-ken van de nodige instrumenten.

** *

De heer Bart Laeremans (Vlaams Blok) ziet weinigvooruitgang in de plannen met betrekking tot de hervor-ming van het parket. De efficiëntie van het parketwerkis dan ook bijzonder gering. In Brussel zou het zelfs zozijn dat slechts één vierde van de personen die op he-terdaad worden betrapt ook effectief worden vervolgd.In dit veiligheidsplan geeft de minister bovendien nogextra taken aan het parket. Zo onder meer in verbandmet de milieuwetgeving. Het parket kan dat totaal nietaan. De spreker is van oordeel dat elke parketmagistraatzou moeten worden bijgestaan door minstens één ad-ministratieve kracht. Ook de huisvesting van de parket-ten moet worden verbeterd. Ze moeten in de mogelijk-heid worden gesteld om te werken met de moderne com-municatiemiddelen. De meeste parketmagistraten com-municeren nog met de politiediensten via kantschriftenen dergelijke. Dat is totaal verouderd. De politiedienstenzijn daarentegen veel beter uitgerust en hebben toe-gang tot allerlei databanken. Nu is het zelfs zo dat depolitiediensten er zich over beklagen dat de terugkop-peling naar de parketten zeer slecht verloopt. Zij wetennooit of de persoon die door hen wordt opgepakt weldegelijk wordt vervolgd.

De spreker stelt vervolgens vast dat het plan van deminister met betrekking tot de vervolging van seksuelemisdrijven bijzonder werd afgezwakt. Over onsamen-drukbare straffen wordt er niet meer gesproken en som-mige projecten (projecten nrs 53 en 56) werden gewoonafgevoerd. De meldingsplicht van bijvoorbeeld jeugd-werkers en onderwijzers zal niet worden ingevoerd. Ookwat de terbeschikkingstelling van de regering betreft, iseen grote stap teruggezet. Dit systeem, dat nochtans inNederland zijn dienstbaarheid heeft bewezen, zal nietworden toegepast. Een ander punt dat is weggevallen,is de informatie aan de buurtbewoners van het feit dat

pour mettre en œuvre et concrétiser certains volets duplan de sécurité.

Enfin, les régions et les communautés ainsi que leurgouvernement sont également concernées par la pro-blématique de la sécurité.

D’après M. Van Parys, le gouvernement flamand al’intention d’émettre un avis négatif sur le plan de sécu-rité. Un accord avec le gouvernement de communautécompétent est requis pour réaliser le volet préventif.

S’il paraît séduisant en théorie, le plan de sécurité nepourra être appliqué dans la pratique, du fait de l’ab-sence des instruments nécessaires à sa mise en œu-vre.

** *

M. Bart Laeremans (Vlaams Blok) constate que lesprojets relatifs à la réforme du parquet ne progressentguère. L’efficacité du travail effectué par le parquet esten tout état de cause particulièrement faible. Il paraîtmême qu’à Bruxelles, un quart seulement des person-nes prises en flagrant délit seraient effectivement pour-suivies. Or, le plan de sécurité du ministre prévoit deconfier des missions supplémentaires au parquet, no-tamment en matière de respect de la législation sur laprotection de l’environnement. Le parquet n’est pas dutout en mesure d’accomplir ces missions supplémen-taires. L’intervenant estime que chaque magistrat duparquet devrait être assisté par au moins un agent ad-ministratif. Il convient également d’améliorer les locauxdes parquets et d’équiper ces derniers des moyens decommunication modernes. La plupart des magistrats duparquet ont toujours recours aux apostilles et à d’autresmoyens totalement désuets pour communiquer avec lesservices de police. Les services de police sont en re-vanche nettement mieux équipés et ont accès à toutessortes de bases de données. Dans l’état actuel des cho-ses, les services de police se plaignent même de la qua-lité déplorable du feed-back dans le chef des parquets.Ils ne savent jamais si la personne qu’ils ont arrêtée esteffectivement poursuivie.

L’intervenant constate ensuite que le plan du minis-tre a été sensiblement édulcoré en ce qui concerne lapoursuite des délits à caractère sexuel. Il n’est plus ques-tion de peines incompressibles et certains projets (nos 53et 56) ont tout simplement disparu. C’est ainsi que, parexemple, le devoir d’information des éducateurs et desenseignants ne sera pas mis en œuvre. Une importantemarche arrière a également été faite en ce qui concernela mise à disposition du gouvernement. Ce système,qui a pourtant prouvé son efficacité aux Pays-Bas, nesera pas appliqué. Un autre point qui a été supprimé atrait à l’information des habitants du quartier qu’un dé-

14 DOC 50 0716/002


een veroordeelde seksuele delinquent zich in hun na-bijheid komt vestigen. De spreker stelt vervolgens vastdat het veiligheidsplan bijzonder zacht optreedt tegenjeugdcriminelen. De minister stelt dit probleem voor alseen zeer beperkt fenomeen. Volgens de minister zouhet gaan om enkele tientallen personen per arrondisse-ment. De heer Laeremans spreekt dit tegen. In grotesteden gaat het wel degelijk om een belangrijk probleem.Het optreden tegen jeugdcriminelen zal niet meer zoalsoorspronkelijk was voorzien door parket en wijkpolitiegebeuren, er worden externe bemiddelaars ingescha-keld. Evenmin zal repressief worden opgetreden injeugdgevangenissen of detentiecentra, althans zekerniet de eerste jaren. De minister verklaarde immers dater geen jongeren zullen worden opgesloten zolang hetParlement het jeugdstrafrecht niet heeft besproken engoedgekeurd. De spreker wenst de minister nietteminte waarschuwen. Voor sommige zestien- à zeventien-jarigen is er geen andere oplossing dan een opsluitingin een gesloten inrichting. Hij wijst er overigens op datNederland, dat de naam heeft vrij tolerant te zijn, over1 720 opvangplaatsen voor jongeren beschikt. In Bel-gië moet men het stellen met 50 opvangplaatsen pergemeenschap.

De heer Marc Verwilghen, minister van Justitie,spreekt dit cijfer van de heer Laeremans tegen. Neder-land heeft geen gesloten instellingen voor jongeren.

De heer Laeremans antwoordt dat zijn cijfers afkom-stig zijn van het Nederlandse ministerie van Justitie. Hettotaal aantal van 1 720 opvangplaatsen kan verder wor-den opgesplitst in een gedeelte opvangplaatsen in ge-sloten inrichtingen en een aantal in open inrichtingen.

De minister zet ook een flinke stap terug met betrek-king tot de bestrijding van de criminaliteit van buiten-landse jongeren. Daar wordt zelfs niet meer over ge-sproken. Ook de studie die terzake werd aangekondigd,wordt niet meer vermeld. Wat de stadscriminaliteit be-treft, stelt de heer Laeremans vast dat van de tien prio-riteiten die in het oorspronkelijke plan werden voorop-gesteld er alleszins één is weggevallen die nochtansbijzonder interessant was, namelijk het punt betreffendede burgerlijke verantwoordelijkheid van ouders van jongecriminelen.

De spreker besluit dat heel wat interessante puntenuit het VLD-plan zijn weggevallen. De strafrechterlijkemeerderjarigheid wordt niet verlaagd van 18 naar 16 jaar.De jeugdgevangenissen worden op de lange baan ge-schoven. Ondanks het feit dat de minister zelf heeft vast-gesteld dat alternatieve straffen slechts een beperkt af-schrikwekkend effect hebben, worden ze toch sterk ge-promoot in dit plan. Dit oorspronkelijke plan van de VLDdat oorspronkelijk zeer goed wetenschappelijk was on-derbouwd, werd als beleidsplan reeds duchtig aange-past om te voldoen aan de wensen van de rode en

linquant ayant été condamné pour délit sexuel vient s’ins-taller dans les environs. L’intervenant constate parailleurs que le plan de sécurité se montre particulière-ment tendre pour les jeunes délinquants. Le ministreprésente ce problème comme s’il s’agissait d’un phé-nomène très limité. D’après le ministre, il s’agirait dequelques dizaines de personnes par arrondissement.M. Laeremans conteste ce point de vue. Dans les gran-des villes, il s’agit véritablement d’un problème impor-tant. Contrairement à ce qui était prévu initialement, cene seront plus le parquet et la police de quartier quiinterviendront contre les jeunes délinquants; mais il serafait appel à des médiateurs externes. Il n’y aura pasnon plus de répression dans le cadre de prisons pourjeunes ou de centres de détention, à tout le moins pasau cours des premières années. Le ministre a en effetdéclaré qu’aucun jeune ne serait enfermé tant que leParlement n’aura pas examiné et adopté les règles dudroit pénal s’appliquant aux jeunes. L’intervenant tientcependant à mettre le ministre en garde. Pour certainsjeunes âgés de seize à dix-sept ans, le placement encentre fermé constitue la seule solution. Il fait du resteobserver que les Pays-Bas, qui ont la réputation d’êtrerelativement tolérants, disposent de 1 720 places pouraccueillir les jeunes. En Belgique, nous devons nouscontenter de 50 places par communauté.

M. Marc Verwilghen, ministre de la Justice, contestele chiffre cité par M. Laeremans. Les Pays-Bas ne dis-posent pas de centres fermés pour jeunes.

M. Laeremans répond que ces chiffres proviennentdu ministère néerlandais de la Justice. Le total de1 720 places peut encore être ventilé en places dansdes centres fermés et en places dans des établisse-ments ouverts.

Le ministre fait également une grande marche arrièreen ce qui concerne la lutte contre la délinquance chezles jeunes allochtones. Il n’en est même plus fait état. Iln’est également plus question de l’étude annoncée parle ministre sur le sujet. En ce qui concerne la criminalitéurbaine, M. Laeremans constate que, sur les dix priori-tés qu’il s’était fixées dans le premier plan, il en a entout cas rayé une, qui était pourtant particulièrement in-téressante. Il s’agit du point relatif à la responsabilitécivile des parents des jeunes délinquants.

L’intervenant conclut en soulignant que bon nombrede points intéressants du plan du VLD ont disparu. L’âgede la majorité pénale n’est pas ramené de 18 à 16 ans.La construction de prisons pour jeunes est reportée auxcalendes grecques. Bien que le ministre ait lui-mêmeconstaté que les peines de substitution n’ont qu’un effetdissuasif limité, l’infliction de ce type de peines est for-tement recommandé dans ce plan. Le plan initial du VLD,qui reposait sur des bases scientifiques solides, a déjàsubi, une fois choisi comme plan de politique, de sé-rieuses adaptations afin de répondre aux vœux des

DOC 50 0716/002 15


groene regeringspartners. Het plan dat thans voorligt,werd een tweede maal grondig onder handen genomendoor de regering en is in feite onherkenbaar geworden.Dat manifesteert zich nog op andere vlakken, bijvoor-beeld in de aanpak van de stadscriminaliteit : de zoge-naamde norm van de zerotolerantie die bijzonder ge-schikt blijkt te zijn als afschrikkingsmiddel, wordt niet opveralgemeende wijze toegepast maar wel voor bepaaldestadsdelen. Dat zal uiteraard tot gevolg hebben dat decriminaliteit zich zal verplaatsen. Het is utopisch om tedenken dat een groter samenhorigheidsgevoel en be-tere integratie van allochtonen de oplossing zullen bie-den. Onze grote steden vallen uiteen en dit plan strektertoe de desintegratie nog te bevorderen. Het peniten-tiair beleid dat deze regering voorstelt, is erop gerichtom zoveel mogelijk mensen uit de gevangenis te hou-den. Wie veroordeeld is tot een gevangenisstraf hoeftniet naar een gevangenis omdat er onvoldoende cellenzijn en wordt op een wachtlijst geplaatst. De voorlopigehechtenis zal verder op een zeer lakse manier wordentoegepast ondanks het feit dat de nieuwe wet op hetsnelrecht deed vermoeden dat er meer mensen in voor-lopige hechtenis zouden worden geplaatst. Hetveiligheidsplan van de VLD voorzag nog in de mogelijk-heid van onsamendrukbare straffen. Dat idee is hele-maal verlaten in het huidige plan. Er is niets meer vanterug te vinden. De rechter zal dus ook niet kunnen be-palen op welk ogenblik een gedetineerde in aanmer-king komt voor voorwaardelijke invrijheidstelling. Dezebeslissing wordt volledig overgelaten aan de commis-sies voorwaardelijke invrijheidstelling waarin zoge-naamde experten zetelen, psychologen, sociologen entherapeuten allerhande, van wie kan worden verwachtdat zij gemakkelijk voorwaardelijke invrijheidstelling zul-len toestaan. Wat het budgettaire aspect van dit veilig-heidsplan betreft, kan de spreker zich aansluiten bij watreeds door de heer Van Parys wordt opgemerkt. De pre-mier heeft zich helemaal niet geëngageerd tot het vrij-maken van extra middelen. Volgens zijn verklaring zouhet veiligheidsplan kunnen worden uitgevoerd binnende huidige budgettaire krijtlijnen. Wat er ook van zij, in-dien het juist is dat er 15 miljard Belgische frank extravrij gemaakt wordt, dan is het bijzonder jammer dat datgeld zal worden besteed aan de maatregelen die thansvoorliggen en die door de spreker als bijzonder ineffi-ciënt en zwak worden omschreven.

De heer Laeremans stelt ten slotte 5 vragen aan deminister :

1. Wat zijn de prognoses in verband met de dalingvan de criminaliteit ?

2. Zal er nog worden overwogen om een terbeschik-kingstelling van de regering toe te passen ?

3. Zullen er nog convenanten of avenanten met depolitiediensten worden afgesloten ?

4. De minister overweegt om strafbemiddeling nogtijdens het gerechtelijk onderzoek en het opsporings-

partenaires rouges et verts de la coalition gouvernemen-tale. Le plan qui nous est à présent soumis a déjà étéprofondément remanié par le gouvernement et est de-venu vraiment méconnaissable. Cela se traduit égale-ment dans d’autres domaines, par exemple en ce quiconcerne la lutte contre la délinquance urbaine : la tolé-rance zéro, qui s’avère être une norme particulièrementdissuasive, n’est pas généralisée, mais appliquée uni-quement dans certains quartiers. Il est évident que celan’aura pour effet que de déplacer les zones crimino-gènes. Il est utopique de croire que la solution consisteà renforcer la solidarité et à veiller à une meilleure inté-gration des allochtones. Nos grandes villes se désagrè-gent et ce plan tend à accentuer cette désagrégation.La politique pénitentiaire que le gouvernement proposede mener vise à maintenir autant de personnes quepossible en dehors des prisons. Celui qui sera condamnéà une peine d’emprisonnement ne devra pas être incar-céré, puisqu’il n’y a pas suffisamment de cellules, etsera placé sur une liste d’attente. On continuera à ap-pliquer la détention préventive de manière très laxiste,alors que la nouvelle loi relative à la procédure accélé-rée laissait supposer que davantage de personnes se-raient mises en détention préventive. Le plan de sécu-rité du VLD prévoyait encore la possibilité d’infliger despeines incompressibles, alors que cette idée est com-plètement abandonnée dans le plan actuel et n’y estplus évoquée. Le juge ne pourra donc plus déterminerà quel moment un détenu est susceptible d’être libérésous conditions. Le soin de prendre cette décision estlaissé aux commissions de libération conditionnelle, ausein desquelles siègent de soi-disant experts (toutessortes de psychologues, de sociologues et de thérapeu-tes), dont on peut attendre qu’ils accorderont facilementla libération conditionnelle. En ce qui concerne l’aspectbudgétaire du plan de sécurité, l’intervenant peut serallier aux observations formulées par M. Van Parys. Lepremier ministre ne s’est nullement engagé à libérer desmoyens supplémentaires. D’après la déclaration qu’il afaite, le plan de sécurité pourrait être mis en œuvre dansles limites budgétaires actuelles. Quoi qu’il en soit, s’ilest exact qu’une somme supplémentaire de 15 milliardsde francs belges sera libérée, il est particulièrement re-grettable que celle-ci soit affectée aux mesures propo-sées, que l’intervenant qualifie de particulièrement fai-bles et inefficaces.

Enfin, M. Laeremans pose cinq questions au minis-tre :

1. Quelles sont les prévisions en ce qui concerne lerecul de la criminalité ?

2. Envisagera-t-on encore de mettre les délinquantsà la disposition du gouvernement ?

3. Conclura-t-on encore des accords ou des avenantsavec les services de police ?

4. Le ministre envisage d’autoriser encore la média-tion pénale au cours de l’information et de l’instruction.

16 DOC 50 0716/002


onderzoek mogelijk te maken. Hoe zal dat concreet ver-lopen ? Indien het openbaar ministerie of de onderzoeks-rechter daartoe initiatief neemt, is er geen probleem,maar kan dat initiatief ook uitgaan van andere actoren ?

5. Ten slotte wenst de spreker nog te vernemen welkemisdrijven volgens de minister in aanmerking komenvoor depenalisering.

** *

De heer Karel Van Hoorebeke (VU&ID) wenst tevernemen wat er nu eigenlijk bovenaan moet komen testaan op de prioriteitenlijst voor de vervolging van mis-drijven.

Hij vraagt in dit verband bijzondere aandacht voor deslachtoffers van verkeersdelicten.

Het is schrijnend dat bij het arrondissement Gent depolitierechtbanken slachtoffers van verkeersdelictenaanschrijven met de mededeling dat de zaak niet meerzal voorkomen omdat het dossier werd geseponeerdwegens het feit dat er geen prioriteit aan werd toege-kend.

De minister wenst de pro-actieve recherche verderuit te bouwen.

De heer Van Hoorebeke heeft echter vastgesteld datheel wat politiemensen pro-actieve recherche ineffi-ciënt vinden.

Er dient zeer veel personeel te worden ingeschakeldom allerlei opsporingen te doen naar filières en netwer-ken. Indien er al daders van criminele feiten wordenopgepakt, dan is het nog niet zeker dat ze ook zullenworden veroordeeld.

Sommige parketten verkiezen gebruik te maken vaneen « verstoringsstrategie ». Dit houdt in dat men deinrichtingen of buurten waar men weet dat er zich crimi-nele feiten afspelen, « verstoort » door allerlei inspec-ties te zenden. De ene dag stuurt men de arbeidsin-spectie, de volgende dag de vreemdelingenpolitie enz.

Op die manier worden de betrokkenen afgeschrikt enstaken ze hun criminele activiteiten.

De spreker vindt dat het plan te weinig aandachtheeft voor de politiehervorming.

Wat het optreden van de politiediensten betreft, steltde heer Van Hoorebeke vast dat de autonome politieaf-handeling niet meer wordt vermeld. Het systeem werktezeer goed in Vlaanderen maar werd in Wallonië metminder enthousiasme aanvaard. Vraag is of deze werk-wijze nog verder uitgebouwd ofwel verlaten wordt.

De minister wil meer politiemensen op de straat. Metde nieuwe eengemaakte politie zal het echter zo zijn dathet merendeel van de politie een functie in het midden-kader toebedeeld krijgt. Welke politieagenten zullendan nog de straat op gaan ? En hoe moet het danverder met de zogenaamde basispolitiezorg ?

Comment cette médiation se déroulera-t-elle concrète-ment ? Aucun problème ne se pose si c’est le ministèrepublic ou le juge d’instruction qui en prend l’initiative.Mais l’initiative peut-elle être prise par d’autres acteurs ?

5. Enfin, l’intervenant demande quelles infractionspourraient, selon le ministre, être dépénalisées.

** *

M. Karel Van Hoorebeke (VU&ID) demande quelleest la priorité des priorités en matière de poursuited’infractions.

Il demande à cet égard que l’on accorde une atten-tion particulière aux victimes d’infractions au Code de laroute.

Il est navrant que dans l’arrondissement de Gand,les tribunaux de police écrivent aux victimes d’infrac-tions au Code de la route pour les informer que l’affairene sera plus inscrite au rôle parce que le dossier a étéclassé, et ce, pour le motif qu’il n’y a pas été accordé depriorité.

Le ministre souhaite continuer à développer la re-cherche proactive.

M. Van Hoorebeke a toutefois constaté que de nom-breux policiers jugent la recherche proactive inefficace.

Il convient de mobiliser un personnel très nombreuxafin d’effectuer toutes sortes de recherches concernantdes filières et des réseaux. Ce n’est pas parce que desauteurs de faits criminels sont appréhendés qu’ils se-ront nécessairement condamnés.

Certains parquets choisissent d’adopter une « stra-tégie de la perturbation », qui consiste à « perturber »,en procédant à toutes sortes d’inspections, les établis-sements ou les quartiers où l’on sait que se produisentdes faits criminels. Tel jour, on envoie l’inspection dutravail, le jour suivant, la police des étrangers, etc.

Ces inspections dissuadent les intéressés et mettentun terme à leurs activités criminelles.

L’intervenant estime que le plan prend trop peu encompte la réforme des polices.

En ce qui concerne l’intervention des services depolice, M. Van Hoorebeke constate qu’il n’est plus faitétat du traitement policier autonome. Le système fonc-tionnait très bien en Flandre, mais était accepté avecmoins d’enthousiasme en Wallonie. Ce système sera-t-il développé ou abandonné ?

Le ministre veut augmenter la présence policièredans les rues. Or, dans la nouvelle police unifiée, lamajorité des policiers se verra attribuer une fonctiondans le cadre moyen. Quels agents verra-t-on alorsdans la rue ? Et comment devra-t-on procéder pourassurer le service policier de base ?

DOC 50 0716/002 17


Meer in het algemeen betreurt de heer Van Hoorebe-ke dat de minister van Binnenlandse Zaken niet bij ditdebat aanwezig kon zijn. Iedereen is het er immers overeens dat het Veiligheids- en Detentieplan slechts zalslagen voor zover de politiediensten behoorlijk wordengeorganiseerd.

De spreker meent dat het plan ook heel wat positievepunten heeft. De drie pijlers preventie, repressie ennazorg zijn evenwichtig verdeeld.

De spreker stelt ook vast dat het plan toch heel watwijzigingen heeft ondergaan ten aanzien van het oor-spronkelijk plan van de minister van Justitie en dat meneigenlijk kan stellen dat het thans eerder om een planvan eerste minister Verhofstadt gaat.

De aanwezigheid van de professor Deruyver als des-kundige voor politie en veiligheid, op het kabinet van depremier geeft enigszins de indruk dat de ministers vanBinnenlandse zaken en Justitie onder curatele wordengeplaatst. Dat de beleidsverantwoordelijkheid ver-schuift, is ook zichtbaar in de wijziging die werd aange-bracht betreffende de oorspronkelijk geplande oprich-ting van het Nationaal Instituut voor Justitie enVeiligheid, dat onder de minister van Justitie zou res-sorteren.

Thans wordt een overlegplatform voor Justitie enVeiligheid voorgesteld, dat zowel van Justitie als vanBinnenlandse Zaken en van Wetenschapsbeleid zouafhangen.

Het is dan ook logisch dat de verantwoordelijkheidvoor dit orgaan op een hoger niveau moet worden ge-situeerd.

Zoals gezegd is het plan van de minister van Justitieop verschillende punten gewijzigd, niet steeds ten on-rechte (bijvoorbeeld inzake de meldplicht voor lerarenen de privatisering van bepaalde diensten).

Het bijwerken van het plan heeft tijd doen verlorengaan. Ondertussen is het reeds een jaar geleden dathet eerste plan van de minister werd voorgesteld. Posi-tief is alleszins dat er nu tenminste een inventaris vanknelpunten voorligt. Oplossingen zijn niet voor allesvoorhanden want de minister kondigt voor een aantalproblemen aan dat er nog studies zullen worden ge-maakt. In die zin dient men voor bepaalde problemeneerder te spreken van een plan van goede voorne-mens. De spreker raadt de minister ten zeerste aan omtoch zoveel mogelijk gebruik te maken van de studiesdie reeds werden gemaakt, zo bijvoorbeeld van devaststellingen van de onderzoekscommissie naar degeorganiseerde criminaliteit die in de Senaat grondigwerk heeft geleverd.

Wat in dit plan vooral ontbreekt, is een concretetiming. Er zijn plannen op korte, middellange en langetermijn maar het is helemaal niet duidelijk op welk wijzedie termijnen zullen worden vastgesteld. Het Parlementkan het zich echter niet veroorloven een plan goed te

D’une manière plus générale, M. Van Hoorebekedéplore que le ministre de l’Intérieur n’ait pas pu partici-per à ce débat. Tout le monde estime en effet que lePlan de Sécurité et de Politique pénitentiaire n’a dechance de réussir que dans la mesure où les servicesde police sont bien organisés.

L’intervenant estime que le plan contient aussi denombreux aspects positifs. Les trois piliers, à savoirprévention, répression et suivi, s’équilibrent.

L’intervenant constate également que le plan aquand même subi de nombreuses modifications parrapport au plan initial du ministre de la Justice et quel’on peut dire en fait qu’il s’agit plutôt du plan du premierministre, M. Verhofstadt.

La présence du professeur Deruyver, en qualitéd’expert en matière de police et de sécurité au cabinetdu premier ministre, donne en tout cas l’impression queles ministres de l’Intérieur et de la Justice ont été placéssous tutelle. Ce glissement de la responsabilité politi-que se traduit également par la modification qui a étéapportée au plan en ce qui concerne la création initiale-ment prévue de l’Institut national pour la Justice et laSécurité, qui aurait relevé des attributions du ministrede la Justice.

Il est à présent proposé de créer une plate-forme deconcertation pour la Justice et la Sécurité qui relèveraità la fois des ministres de la Justice, de l’Intérieur et de laPolitique scientifique.

Il est dès lors logique que la responsabilité de cetorgane doive se situer à un niveau supérieur.

Ainsi que cela a déjà été souligné, le plan du ministrede la Justice a été modifié sur plusieurs points, et pastoujours sans raison valable (par exemple, en ce quiconcerne l’obligation d’information imposée aux ensei-gnants et la privatisation de certains services).

La mise au point du plan a fait perdre du temps. Celafait déjà un an que le premier plan du ministre a étéprésenté. Il est en tout cas positif que l’on dispose aumoins, aujourd’hui, d’un inventaire de problèmes. Il n’ya pas de solutions à tous les problèmes, le ministreayant annoncé que certains d’entre eux feraient encorel’objet d’études. En ce sens, il y a lieu de parler, pourcertains problèmes, de plan de bonnes intentions. L’in-tervenant conseille vivement au ministre d’utiliserautant que possible les études qui ont déjà été réali-sées, telles les constations de la commission parlemen-taire chargée d’enquêter sur la criminalité organisée enBelgique, qui a effectué un travail en profondeur auSénat.

Le plan présenté pèche surtout par l’absenced’échéancier concret. Il contient des projets à court, àmoyen et à long terme, mais rien ne permet de se faireune idée de la manière dont ces délais seront fixés. LeParlement ne peut toutefois se permettre d’approuver

18 DOC 50 0716/002


keuren waarvan tegen het einde van deze legislatuurgeen resultaten zichtbaar zullen zijn.

De spreker wijst in het bijzonder op het immenseprobleem van gerechtelijke achterstand, waar dringendiets aan dient te gebeuren.

Ten slotte is er ook onduidelijkheid over de kostprijsvan dit plan. Het staat vast dat er geld zal moetenworden uitgegeven. De minister heeft reeds gezegd datJustitie niet alleen voor de kosten zal instaan, ookandere departementen zullen een deel van de uitgavenmoeten dragen. De heer Van Hoorebeke wenst een zoprecies mogelijk kostenplaatje van dit plan te krijgen.

** *

Voorzitter Fred Erdman (SP) wil in zijn beoordelingblijk geven van realisme. Het Federaal Veiligheidsplanstelt zeer algemeen de vraag in welke maatschappij menwenst te leven. Veiligheid is daar zeker een elementvan, maar dat hangt niet uitsluitend af van de overhe-den. Op alle niveaus moeten terzake verantwoordelijk-heden worden opgenomen. Daarom is de titel van hetdocument geen weerspiegeling van de inhoud : het gaatmeer om een verklaring over het « samenleven » danover veiligheid in de enge zin van het woord.

Met het oog op de doorzichtigheid meent de sprekerdat het Parlement op de hoogte zou moeten wordengebracht van de voorbereidende werkzaamheden vandit plan. De regering heeft verschillende deskundigenuit het veld geraadpleegd. Het zou goed zijn dat hetParlement weet over wie het gaat en waarin het plan invoorkomend geval afwijkt van de door hen uitgebrachteadviezen.

De spreker stelt met tevredenheid vast dat de mis-verstanden die het eerste Federaal Veiligheidsplan ken-merkten, uit de weg zijn geruimd. De afstemming opdrie niveaus — preventie, repressie en nazorg — brengtbeter de complementariteit van die verschillende aspec-ten van het veiligheidsbeleid tot uiting. Hij stelt evenwelvast dat punten die een racistische ondertoon kondenhebben, niet als dusdanig werden aangestipt. Er blijftnog een belangrijk probleem.

De mankracht om het veiligheidsbeleid van de rege-ring in de praktijk om te zetten, is erg beperkt. De heerErdman denkt met name aan de gevangenisbewaarders.

Wat de nodige samenwerking tussen de Staat en dedeelgebieden betreft, vraagt hij wat de regering van planis. Twee opties zouden in aanmerking kunnen komen.De eerste bestaat er eenvoudigweg in ieders bevoegd-heidssfeer op grond van de wetgeving terzake af te ba-kenen. De tweede bestaat erin de deelgebieden te be-lasten met specifieke taken, die gepaard gaan met eentoereikende financiering. Dat financieel aspect vergtenige opheldering. Voor sommige delen van het plan

un plan dont les effets ne seront pas perceptibles pourla fin de la présente législature.

L’intervenant attire en particulier l’attention sur l’im-mense problème de l’arriéré judiciaire, qu’il est urgentde s’employer à résorber.

Enfin, le coût du plan n’est pas non plus clairementchiffré. Il est clair que des dépenses devront être enga-gées. Le ministre a déjà déclaré que la Justice nesupportera pas seule ces dépenses, mais que d’autresdépartements devront en supporter une partie. M. VanHoorebeke souhaiterait obtenir une évaluation aussiprécise que possible des différents coûts qu’impliquerace plan.

** *

M. Fred Erdman (SP), président, tient à faire preuvede réalisme dans son appréciation. Le Plan fédéral deSécurité pose la question de savoir de façon très géné-rale dans quelle société l’on désire vivre. Et la sécuritéen est bien entendu un élément. Mais cet élément nerelève pas exclusivement des pouvoirs publics. Il y a, àtous les niveaux, des responsabilités à prendre en lamatière. C’est pourquoi le titre du document ne reflètepas son contenu : il s’agit plus d’une déclaration sur lavie en commun que sur la sécurité au sens strict.

L’intervenant estime, dans un souci de transparence,que le Parlement devrait être informé des travaux pré-paratoires de ce plan. Le gouvernement a consulté di-vers acteurs de terrain. Il serait bon que le Parlementsache de qui il s’agit, et, le cas échéant, en quoi le plandiverge des avis qu’ils ont remis.

L’orateur est satisfait de constater que les malenten-dus qui caractérisaient le premier projet de Plan fédéralde Sécurité ont été dissipés. L’articulation sur trois ni-veaux, prévention, répression et suivi, exprime mieuxla complémentarité de ces différents aspects de la poli-tique de sécurité. Il constate cependant que des pointsqui pourraient avoir une connotation raciste n’ont pasété désignés comme tels. Un problème important sub-siste.

Les moyens humains chargés de mettre en œuvre lapolitique du gouvernement sont très limités. M. Erdmansonge notamment aux gardiens de prison.

Quant à la nécessaire coopération entre l’État et lesentités fédérées, demande quelle est l’intention du gou-vernement. Deux options seraient envisageables. Lapremière consiste à délimiter simplement la sphère decompétence de chacun sur la base de la législation enla matière. La seconde consiste à confier des missionsspécifiques aux entités fédérées, accompagnées du fi-nancement adéquat. Cet aspect financier mériteraitd’être éclairci. D’autre part, certains volets du plan né-

DOC 50 0716/002 19


zal het nodig zijn samenwerkingsakkoorden te sluiten.Aangezien hierover zal moeten worden onderhandeld,zal het aan het Parlement voorgelegde document mis-schien wijzigingen behoeven. Het is dus belangrijk dieeventuele akkoorden aan het Parlement voor te leggen,zodat dit zijn controle kan uitoefenen.

Inzake de wetgeving herinnert de spreker eraan datelke wijziging van de strafprocedure of van de strafwetin overeenstemming met het internationaal recht zalmoeten zijn, meer bepaald met het Europees Verdragtot bescherming van de rechten van de mens.

De spreker onderstreept nog het bestaande gebrekaan evenwicht tussen de middelen van de overhedenen die van de georganiseerde criminaliteit. De bestrij-ding ervan moet noodzakelijkerwijs geschieden in nauweinternationale samenwerking. België moet bij het vol-gende voorzitterschap van de Europese Unie van degelegenheid gebruik maken om daar de klemtoon op teleggen.

Bij wijze van besluit herinnert de heer Erdman eraandat het veiligheidsbeleid is opgevat in drie fasen : hetwetenschappelijk onderzoek, de juridische omzettingvan de besluiten van dat onderzoek en ten slotte demededeling van de nieuwe maatregelen aan het publiek.Het gevoel van veiligheid, de zogenaamde subjectieveveiligheid, is in hoofdzaak het resultaat van die laatstefase. Hopelijk zal die voorlichtingsfase doeltreffend wor-den uitgevoerd, zodat de burger een legitiem veiligheids-gevoel terugwint.

** *

De heer Vincent Decroly (Agalev-Ecolo) vestigt deaandacht op het belangrijke verschil tussen de invloedvan de politieke daad en die van het politieke woord. Depolitici hebben immers de neiging de invloed van hundaden te overschatten en die van hun woorden te on-derschatten. Het is dus belangrijk bij het debat over zo’ngevoelig thema blijk te geven van deemoedigheid.

Wat de inhoud van het voorgestelde plan betreft, ver-heugt de spreker er zich over dat aandacht is besteedaan de sociale aspecten van delinquentie, zoals demogelijke band tussen bepaalde sociaal-economischetoestanden en bepaalde soorten van delinquentie. Deelementen in het eerste ontwerp met een eventueel ra-cistische connotatie zijn verwijderd, wat een ander po-sitief punt is, alsook de ruime aandacht voor de slacht-offers.

Wat de samenwerking tussen de overheid en de privé-sector betreft, moet die volgens de Agalev-Ecolofractieworden beperkt tot het bestaande wettelijke kader. Nietzonder belang is die samenwerking evenwel op het ge-bied van de professionele reclassering. De samenwer-king tussen de gevangenisautoriteiten en de onderne-mingswereld moet in dat opzicht worden bevorderd.

cessiteront la conclusion d’accords de coopération.Ceux-ci sont, de par leur forme négociée, susceptiblesd’apporter des modifications au document soumis auParlement. Il est donc important que ces éventuels ac-cords soient communiqués au Parlement, afin de luipermettre d’exercer son contrôle.

En matière législative, l’intervenant rappelle que toutemodification de la procédure ou de la loi pénale devrase conformer au droit international, et notamment à laConvention européenne des droits de l’homme.

L’orateur souligne encore le déséquilibre existantentre les moyens des pouvoirs publics et ceux des or-ganisations criminelles. La lutte contre la criminalité or-ganisée doit donc impérativement faire l’objet d’uneétroite collaboration internationale. La prochaine acces-sion de la Belgique à la présidence de l’Union euro-péenne devrait être l’occasion d’accentuer ce mouve-ment.

En conclusion, M. Erdman rappelle que la politiquede sécurité se conçoit en trois étapes : la recherchescientifique, la traduction juridique des conclusions dela recherche, et enfin la communication des nouvellesmesures au public. Le sentiment de sécurité, la sécu-rité dite subjective, est principalement le fruit de cettedernière étape. Il est à espérer que cette phase de mé-diatisation sera efficacement accomplie afin que le ci-toyen retrouve un légitime sentiment de sécurité.

** *

M.Vincent Decroly (Agalev-Ecolo) évoque la diffé-rence importante qui existe entre l’impact de l’actionpolitique et l’impact du discours politique. En effet, lepersonnel politique a tendance à surestimer l’influencede son action et à sous-estimer celle de son discours. Ilimporte donc de faire preuve d’humilité en débattant surun thème aussi sensible.

En ce qui concerne le contenu du plan proposé, l’in-tervenant se réjouit de voir pris en considération lesaspects sociaux de la délinquance, tels que le lien pou-vant exister entre certaines situations socio-économi-ques et certains types de délinquance. Les élémentsdu premier projet qui auraient pu avoir une connotationraciste ont été éliminés, ce qui est un autre point positif,tout comme la large prise en compte des victimes.

Quant à la collaboration entre secteurs public et privé,elle doit, selon le groupe Agalev-Ecolo, être limitée aucadre légal existant. Elle présente toutefois un intérêtcertain dans le domaine de la réinsertion profession-nelle après réclusion. La collaboration entre autoritéscarcérales et monde de l’entreprise doit être favoriséedans cette perspective.

20 DOC 50 0716/002


Het Federaal Veiligheidsplan heeft het over de op-richting van een overlegplatform voor Justitie en Veilig-heid, onder de verantwoordelijkheid van de ministersvan Justitie en Binnenlandse Zaken. In die context moetworden toegezien op de nodige onafhankelijkheid vande onderzoekers. Die mogen bij hun onderzoek in geengeval onder druk worden gezet door de politieke over-heden omdat de resultaten daardoor vertekend zoudenworden. Zulks zou ertoe leiden dat de beleidsmensengeen zicht hebben op de echtheid van maatschappe-lijke feiten in verband waarmee zij een geëigend pu-bliek optreden willen voeren. De spreker is gewonnenvoor de handhaving van de huidige regeling waarbij hetdepartement Wetenschapsbeleid, onderzoek coör-dineert en leidt. Dezelfde methodologische opmerkinggeldt voor de aangekondigde evaluatie van de richtlij-nen inzake slachtofferzorg en het waardig afscheid ne-men van de overledene. Het zou ongetwijfeld oppor-tuun zijn veeleer in een externe dan in een interne eva-luatie te voorzien.

De spreker waarschuwt de regering tegen de illusiedat alles kan worden « gemanaged ». Terwijl de leidingvan de politiediensten hoe langer hoe meer evolueertnaar een stelselmatig verfijnde vaststelling van hetpolitieoptreden, mag de belangrijkheid van informeleacties inzake de basispolitie niet uit oog worden verlo-ren. Hoewel het lovenswaardig is het veiligheidsbeleidop objectieve gronden uit te stippelen, mag het infor-meel aspect van het politieoptreden niet worden ver-onachtzaamd. De spreker onderstreept dat een derge-lijk beleid inzake buurtpolitie aspecten omvat die moei-lijk meetbaar zijn zonder in clichés te vervallen. Dat geldtinzonderheid voor het leggen van contacten, het inza-melen van inlichtingen en het onderhouden van con-tacten in het veld.

Wat de regeling inzake de rechtsbijstand betreft, voor-ziet het plan in slechts twee mogelijkheden : de onder-linge risico-verwaarborging en de privé-verzekering.Daarom had de spreker graag vernomen hoe het staatmet de twee andere oplossingen, te weten de verbete-ring van de bestaande regeling en de fiscale aanpak.

Terecht gaat in het plan veel aandacht uit naar hetprangende verschijnsel van het geweld binnen het ge-zin. In dat verband pleit de heer Decroly voor een ver-schillende benadering naar gelang van het slachtoffer :vrouwen en meisjes moeten specifiek worden gevolgd.De terzake gehanteerde criminaliteitsstatistieken moe-ten duidelijk het geslacht en de leeftijd van zowel slacht-offers als daders vermelden. Aan de in gezinszakengevelde vonnissen zou, méér dan thans het geval is,daadwerkelijk gevolg moeten worden gegeven, bijvoor-beeld door de oprichting van een fonds voor alimentatie-vorderingen. Met een dergelijke maatregel kan wordenvoorkomen dat duizenden vrouwen en kinderen het fi-nancieel heel moeilijk krijgen en het slachtoffer worden

Le Plan fédéral de Sécurité évoque la création d’uneplate-forme de concertation pour la Sécurité, placée sousla responsabilité des ministres de la Justice et de l’Inté-rieur. Il importe dans ce cadre de veiller à la nécessaireindépendance des chercheurs. Ceux-ci ne doivent enaucun cas subir de pressions de la part des autoritéspolitiques dans le cadre de leurs recherches, sous peined’obtenir des résultats faussés. Ceci aboutirait à un aveu-glement du politique sur la réalité des faits de sociétévis-à-vis desquels il entend mener une action publiqueappropriée. L’orateur marque sa préférence pour le dis-positif actuel de coordination et de gestion des recher-ches par le département de la Politique scientifique. Lamême remarque methodologique s’impose pour l’éva-luation annoncée des directives relatives à l’aide auxvictimes et à l’hommage au défunt. Il serait sans douteopportun de prévoir une évaluation externe plutôt qu’in-terne.

L’intervenant met le gouvernement en garde contrel’illusion managériale. Alors que les responsables desservices de police évoluent de plus en plus vers un qua-drillage systématique des comportements policiers, ilfaut rappeler l’importance des actions informelles dansle domaine de la police de base. S’il est louable de fairereposer la politique de sécurité sur des bases objecti-ves, la dimension informelle de l’action policière ne doitpas être négligée. L’intervenant souligne qu’une bonnepolitique policière de proximité comprend des dimen-sions difficiles à mesurer sans verser dans des traversréducteurs. Il en va ainsi du travail de contact, de col-lecte d’informations, de suivi relationnel sur le terrain.

Quant au régime de l’aide judiciaire, le plan n’envi-sage que les voies de la mutualisation et de l’assuranceprivée. L’orateur aimerait dès lors connaître le sort ré-servé aux deux autres possibilités, à savoir l’améliora-tion du régime existant et la voie fiscale.

Le thème de la violence familiale est un point sensi-ble auquel le plan accorde à juste titre de l’attention.M. Decroly suggère à cet égard d’éviter l’amalgame en-tre toutes les victimes : les femmes et les filles méritentune attention particulière. Le sexe et l’âge des victimeset des auteurs devraient être mentionnés dans les sta-tistiques de criminalité en ce domaine. L’effectivité desjugements rendus en matière familiale pourrait aussi êtreaméliorée, par exemple par la création d’un fonds descréances alimentaires. Cette dernière mesure prévien-drait la précarisation de milliers de femmes et enfantsvictimes d’une forme de violence socio-économique troplongtemps tolérée au sein d’un État de droit. Enfin, l’ora-teur rappelle qu’une loi visant à combattre la violence

DOC 50 0716/002 21


van een soort sociaal-economisch geweld dat al te langin een rechtsstaat werd geduld. Tot slot herinnert de spre-ker eraan dat sinds 2 november 1999 een wet tot be-strijding van geweld tussen partners bestaat, maar datnog steeds geen werk werd gemaakt van de nodigeuitvoeringsbesluiten.

Het programma dat wordt voorgesteld met betrekkingtot het wapengebruik is positief. Men kan niet andersdan instemmen met de doorgaans restrictieve aanpaken in het bijzonder met de beslissing om controle uit teoefenen op de schietbanen.

De strijd tegen de georganiseerde misdaad is welis-waar een noodzaak, maar het komt erop aan dat men-sen die informatie willen doorspelen aan het gerecht,niet het slachtoffer worden van allerhande vormen vanpressie. De doeltreffendheid van artikel 29 van Boek Ivan het Wetboek van strafvordering behoort in dat lichtte worden geëvalueerd.

Volgens de heer Decroly vertoont het programma terbestrijding van de mensenhandel en de prostitutie eenleemte. Nergens wordt immers aandacht besteed aande klant. Nochtans zou een dergelijk onderzoek inte-ressant zijn met het oog op preventie. Voorts moet con-creet gestalte worden gegeven aan de talrijke intentie-verklaringen inzake de bescherming van de buitenlandseminderjarigen.

Wat de strijd tegen de jeugdcriminaliteit betreft, waar-schuwt de spreker voor eventuele excessen. Hij beklem-toont dat de maatregelen ten aanzien van jonge delin-quenten bij voorrang opvoedkundig en reïntegrerendmoeten werken. In project nr 62 van de regering speeltdan weer de gevaarlijkheid van de dader een grotererol dan het positieve begrip « jongere in gevaar », hetcentrale acquis van de wet van 1965. De spreker is voor-stander van meer duidelijkheid omtrent het begrip« jeugdbende » en het door de regering aangekleefdeproportionaliteitsbeginsel.

Meer blauw op straat kan twee dingen betekenen.Een positieve invulling van die doelstelling zou zijn datde gerechtelijke instanties toegankelijker worden. DeAgalev-Ecolofractie kan het er evenwel niet mee eenszijn dat dit zou neerkomen op een toename van hetaantal spectaculaire repressieve acties. Daarom ver-zoekt de spreker om enige toelichting terzake. Voor hetoverige laat hij zich sceptisch uit over de projecten in-zake preventie met technische hulpmiddelen.

De spreker vraagt de minister ook om ophelderingover zijn voornemens in verband met de vereenvoudi-ging van het strafrecht, met name wat de alternatievestraffen betreft. Hij is het uiteraard eens met het prin-cipe van de alternatieve straffen die als hoofdstraf wor-den uitgesproken. Wil men evenwel voorkomen dat al-leen de vorm wordt bijgestuurd, dan moet die wijzigingvan de wet sporen met een uitbreiding van de mogelijk-

au sein du couple existe depuis le 2 novembre 1999 etque ses arrêtés d’exécution font encore défaut.

Le programme proposé en matière d’utilisation desarmes est positif. Sa philosophie globalement restric-tive et notamment la décision de soumettre les standsde tir à un contrôle doivent être approuvées.

La lutte contre la criminalité organisée est certes unenécessité, mais il faut éviter que des personnes déci-dant de livrer des informations à la justice puissent êtrevictimes de pressions. L’effectivité de l’article 29 du Li-vre 1er du Code d’instruction criminelle doit être évaluéesous cet angle.

Le programme de lutte contre la traite des être hu-mains et la prostitution comporte selon M. Decroly unelacune. Il ne prévoit pas de travail sur le client. Une tellerecherche serait pourtant utile en matière de préven-tion. D’autre part, les nombreuses déclarations d’inten-tion en matière de protections des mineurs étrangersdevraient enfin être concrétisées.

En matière de lutte contre la délinquance juvénile,l’intervenant tient à mettre le gouvernement en gardecontre certaines dérives qui pourraient survenir. Il in-siste sur la priorité qui doit être accordée à l’aspect édu-catif et réhabilitant des mesures prises à l’égard du jeunedélinquant. Le projet n° 62 du gouvernement attachequant à lui plus d’attention à la dangerosité de l’auteurqu’à la notion positive, acquis central de la loi de 1965,de « genre en danger ». L’intervenant souhaiterait plusde clarté quant à la notion de « bande de jeunes » etquant au principe de proportionnalité auquel tient le gou-vernement.

La présence accrue de policiers en rue peut être con-çue de deux manières. La première, positive, entre dansle cadre de l’accessibilité des autorités judiciaires. Laseconde, que le groupe Agalev-Ecolo désapprouverait,consisterait à multiplier les actions répressives specta-culaires. L’orateur souhaiterait donc des éclaircisse-ments à ce sujet. Il se dit pour le surplus sceptique àpropos des projets relatifs à la techno-prévention.

L’orateur souhaiterait quelques éclaircissements surles projets du ministre en matière de simplification dudroit pénal, et notamment concernant les peines alter-natives. Il est évidemment d’accord avec le principe depeines alternatives prononcées comme peines princi-pales. Toutefois, pour éviter d’en rester à une réformecosmétique, cette modification législative doit aller depair avec un élargissement des possibilités d’accès au

22 DOC 50 0716/002


heden om uitstel te verkrijgen. Tevens hoopt hij dat dehervorming van de strafprocedure wordt voorgezet.

In het algemeen is de spreker het eens met de ver-schillende projecten ter bescherming van de rechten vande slachtoffers. Het onderdeel « penitentiair beleid » vanhet plan is degelijk en moedig. De werkzaamheden vande commissie-Dupont tot bepaling van de rechtspositievan de gedetineerden moeten onverwijld in het Parle-ment worden besproken. Centraal daarbij staat hetaspect van het recht op klacht en van de instantie dieterzake in aanmerking komt. Er dient een externe con-trole-instantie te komen (buiten de invloedssfeer van deuitvoerende macht) om die taak te vervullen. In dat ver-band kan voor de toekomstige executierechtbank eenbelangrijke rol weggelegd zijn. Voorts wil de spreker eenpolitieke impuls op twee assen, naast die uit het plan, teweten het beleid waarbij in gevangenissen recht op ver-zorging wordt gegarandeerd (geneeskunde en tandheel-kunde in gevangenissen zouden onder het ministerievan Volksgezondheid ressorteren, alsmede het beleidwaarbij tijdens en na de opsluiting opleiding wordt ge-geven en toegang tot de arbeidsmarkt mogelijk wordt(terzake moet met de deelgebieden worden overlegden in voorkomend geval met de privé-sector). Nietteminware het wenselijk nog meer duidelijkheid te verschaf-fen over een aantal van die projecten, inzonderheid watde administratieve aspecten en de toekomstige straf-uitvoeringsrechtbank betreft.

Tot besluit zegt de spreker ingenomen te zijn met deinhoud van het voorgestelde plan, maar hij onderstreepttezelfdertijd de belangrijke rol die het Parlement bij detenuitvoerlegging ervan te vervullen heeft. De tenuitvoer-legging moet beantwoorden aan criteria van billijke sprei-ding, zowel budgettair als in de tijd, tussen preventiefen repressief beleid, de repressie van weinig ernstigestadscriminaliteit en die van de georganiseerde misdaad,alsmede tussen de initiatieven ten voordele van de ver-oordeelden en die ten voordele van hun slachtoffers.

** *

De heer Charles Michel (PRL FDF MCC) herinnerteraan dat de voorstelling van het Federaal Veiligheids-plan een grote politieke betekenis heeft. Hij feliciteertde minister van Justitie met zijn inspanningen om ditplan tot stand te brengen en zijn departement te moder-niseren.

Inhoudelijk vindt de spreker project nr 67 van de re-gering, tot vereenvoudiging van het strafrecht, zeer re-levant. Hij suggereert om het Parlement bij de tenuit-voerlegging van dat project te betrekken. Zo zou eenparlementaire werkgroep in het leven kunnen wordengeroepen om die hervormingen concreet gestalte tegeven. Sinds lang is het dossier een zaak van deskun-digen. Het wordt tijd dat de politici zich ervoor gaan in-

sursis. De la même manière, il exprime le vœu de voirla réforme de la procédure pénale poursuivie.

D’une manière générale, l’intervenant approuve lesdifférents projets visant à protéger les droits des victi-mes. Le volet « politique pénitentiaire » du plan est à lafois sérieux et courageux. IL faut que les travaux de lacommission Dupont instaurant un statut en droit despersonnes détenues fassent rapidement l’objet d’undébat parlementaire. La question du droit de plainte etde l’instance auprès de laquelle il pourra s’exercer estcentrale : il doit y avoir une instance de contrôle externe(hors de la sphère du pouvoir exécutif) pour assurer cettefonction. Le rôle à cet égard du futur tribunal d’applica-tion des peines pourrait être important. L’intervenantsouhaite par ailleurs une impulsion politique sur deuxaxes complémentaires à ceux qui figurent dans le plan,à savoir la politique d’accès aux soins en milieu péni-tentiaire (rattachement de la médecine et de la dentis-terie pénitentiaires au ministère de la Santé publique)et les politiques de formation et d’accès au travail enprison et après libération (accords à développer avecles pouvoirs fédérés et, les cas échéant, avec le sec-teur privé).Toutefois, plusieurs d’entre eux mériteraientselon lui d’être éclaircis, notamment en matière admi-nistrative ou concernant le futur tribunal d’applicationdes peines.

En conclusion, l’intervenant se dit heureux du con-tenu du plan proposé, mais souligne l’importance du rôlequi incombera au Parlement dans l’exécution de celui-ci. Sa mise en œuvre devra répondre à des critères dejuste répartition, tant sur le plan budgétaire que sur leplan chronologique, entre l’action répressive et l’actionpréventive, la répression de la délinquance urbaine defaible gravité et celle de la criminalité organisée, les ini-tiatives en faveur des personnes condamnées et cellesen faveur de leurs victimes.

** *

M. Charles Michel (PRL FDF MCC) rappelle l’impor-tance politique de la présentation du Plan fédéral deSécurité. Il salue le travail accompli par le ministre de laJustice pour la mise sur pied de ce plan, ainsi que cesefforts pour moderniser son département.

Quant au fond, l’orateur souligne la pertinence duprogramme n° 67 du gouvernement, qui vise à simpli-fier le droit pénal. Il suggère d’impliquer le Parlementdans l’exécution de ce programme. Par exemple, ungroupe de travail parlementaire pourrait voir le jour afinde concrétiser ces réformes. Depuis longtemps, ce pro-blème fait l’objet d’études d’experts. Il est temps que lapolitique prenne ce dossier en charge. Dans cette même

DOC 50 0716/002 23


zetten. Met het oog daarop is overleg met het collegevan procureurs-generaal noodzakelijk, zodat het straf-recht en het misdaadbeleid zo goed mogelijk op elkaarworden afgestemd.

B. Antwoorden van de minister van Justitie, deheer Marc Verwilghen

Minister van Justitie, Marc Verwilghen, geeft aan datde regering met haar ontwerp van federaal veiligheids-plan het voetspoor volgt van verscheidene andere Eu-ropese landen die al sinds enkele jaren over een verge-lijkbaar plan beschikken. Dit plan is maar een eersteschuchtere poging en men mag dan ook niet eisen dathet perfect zou zijn. Met dit plan levert de huidige coali-tie het bewijs dat zij een innoverend beleid voert, wanteen soortgelijk plan dat in de regeringsverklaring van1995 was aangekondigd, is nooit voorgesteld.

Het klopt niet dat de misdaadbestrijding onderaan opde lijst van de prioriteiten wordt geplaatst. De oprichtingvan een federaal parket heeft de voorrang in de ogenvan de minister en dat parket zal in de strijd tegen demisdaadorganisaties het voortouw nemen.

De uitvoering van de « Octopusakkoorden » met be-trekking tot de verticaliteit van de parketten en de op-richting van dat federaal parket moeten helemaal voorop-staan.

Volgens berichten in de media was de minister voor-nemens penitentiair verlof toe te kennen om over ge-noeg cellen te kunnen beschikken voor het geval dattijdens de Europese voetbalbeker herrieschoppers zou-den moeten worden gearresteerd. Er zij in dat verbandherinnerd aan de ernstige moeilijkheden waarmee hetbestuur der strafinrichtingen te kampen heeft op hetgebied van te zware werkdruk op het personeel en vanoverbevolking van de gevangenissen.

Gezien de noodzaak om in geval van zware inciden-ten tijdens de Europese voetbalbeker over genoeggevangeniscellen te kunnen beschikken, heeft de mi-nister zijn diensten gevraagd een aantal oplossingenvoor te stellen. Welnu, een daarvan is het momenteelzozeer bekritiseerde penitentiair verlof. Die techniekmoet evenwel worden teruggebracht tot haar juiste pro-porties. Er zijn immers maar 150 gedetineerden die devoorwaarden vervullen om in aanmerking te komen voordat penitentiair verlof.

De opgelopen vertraging bij de oprichting van de HogeRaad voor de Justitie zal enkele problemen veroorza-ken op het vlak van de benoeming van de magistraten.Er wordt in geen enkele overgangsbepaling voorzienvoor de periode die gelegen is tussen de opheffing vande vorige procedure en de toepassing van de nieuwe.De schuld voor deze leemte, die te wijten is aan het feit

perspective, une concertation avec le collège des pro-cureurs généraux serait nécessaire, afin d’harmoniserau mieux droit pénal et politique criminelle.

B. Réponses de M. Marc Verwilghen, ministre dela Justice

Le ministre de la Justice, M. Marc Verwilghen, ex-pose qu’en adoptant un plan fédéral de sécurité, le gou-vernement a inscrit la Belgique dans le sillage de plu-sieurs autres États européens, qui disposent depuis plu-sieurs années de déclarations similaires. Ce plan estune première tentative, dont il serait injuste d’exiger laperfection. Le ministre insiste sur l’innovation politiqueque constitue ce plan. En effet, la déclaration gouver-nementale de 1995 prévoyait déjà l’adoption d’un telplan, qui n’a jamais été proposé.

Il est faux de prétendre que la lutte contre la crimina-lité est reléguée au dernier rang des priorités. La créa-tion d’un parquet fédéral est la principale priorité du mi-nistre de la Justice, et c’est celui-ci qui sera chargé dela lutte contre les organisations criminelles.

L’exécution des accords « Octopus » concernant laverticalisation des parquets et la création de ce parquetfédéral sont une priorité absolue.

La presse a rapporté que le ministre avait l’intentiond’accorder des congés pénitentiaires afin de libérer descellules de prison pour faire face aux arrestations éven-tuellement nécessaires lors de la coupe d’Europe defootball. Il convient de rappeler à ce sujet les problèmesgraves auxquels est confrontée l’administration péni-tentiaire en matière de surcharge du personnel et desurpopulation des prisons.

Devant la nécessité de disposer en prison de placesuffisante en cas d’incidents lors de la coupe d’Europede football, l’intervenant a demandé à l’administrationde proposer une solution. La technique tellement criti-quée du congé pénitentiaire en est une. Mais ce pro-cédé doit être ramené à ses justes proportions. Seulscent cinquante prisonniers répondent aux conditionsrequises pour bénéficier d’un tel congé.

Le retard pris dans l’installation du Conseil supérieurde la Justice causera quelques problèmes pour la no-mination de magistrats. Aucune disposition transitoiren’a été prévue pour la période comprise entre l’abro-gation de l’ancienne procédure et l’application de lanouvelle. Cette lacune est imputable à tous les partisayant participé aux négociations « Octopus. » C’est in-

24 DOC 50 0716/002


dat alle partijen hebben deelgenomen aan de onder-handelingen over het « Octopusakkoord », wordt ten on-rechte alleen in de schoenen van de justitieminister ge-schoven.

Over de projecten waarvoor tegelijkertijd de federaleStaat en de gemeenschappen bevoegd zijn, werd voorafoverleg gepleegd met de bevoegde gemeenschaps-ministers.

Wat de toekomstige samenwerking betreft, moetenakkoorden worden gesloten tussen de federale Staat,de gemeenschappen en de gewesten en die akkoor-den zullen uiteraard worden onderworpen aan de con-trole van het Parlement.

Inzake de uitvoeringstermijnen memoreert de spre-ker dat het ter tafel liggende veiligheidsplan moet wor-den aangevuld met achtereenvolgende jaarlijkse ditoplannen waarvoor termijnen zullen worden gesteld.

Dat Brussel een probleem vormt, valt niet te ontken-nen. Er zullen eerlang vier nieuwe politierechters wor-den benoemd. Zodra de korpschefs advies hebben uit-gebracht bij de minister, zal die de betrokkenen benoe-men.

De overbelasting van de parketten is nog zo’n pro-bleem dat sinds lang op een oplossing wacht en dat alleopeenvolgende ministers de voorbije jaren hebben ge-tracht te verhelpen.

De vorige regering voerde een regeling met contrac-tueel aangeworven parketjuristen in, van wie de huidigeminister er bij voorrang negen heeft aangesteld bij hetBrusselse parket.

Die juristen worden doorgaans benoemd bij die par-ketten waar het personeelsgebrek het meest nijpend is.Voorts worden grote inspanningen geleverd voor deaanschaf van materiële middelen ten behoeve van deparketten (gsm’s, computers), maar er is op dat gebiednog veel te doen.

De kwestie van de niet-reduceerbare straffen is defi-nitief van de baan. De invoering van dergelijke straffenin de wetgeving is immers onverenigbaar met de op-richting van strafuitvoeringsrechtbanken : de strafrech-ter moet het volledige meesterschap hebben over detoepassing van de straf. De regering heeft zonder aar-zelen de oprichting van die executierechtbanken verko-zen boven de regeling van de niet-reduceerbare straf-fen.

De minister benadrukt dat men het soms gehanteerdebegrip « jongerengevangenis » niet mag opvatten alseen gevangenis die dezelfde kenmerken heeft als eengevangenis voor volwassenen. De jeugdige delinquen-ten moeten zo nodig worden ondergebracht in aange-paste instellingen. De parketmagistraten hebben aan deminister meegedeeld dat de huidige regeling praktischemankementen vertoont waar het plan een mouw aanwil passen.

Dat qua beleid normstellend optreden wordt verko-zen boven nultolerantie, berust op een grondige ana-

justement que l’on en fait le reproche au seul ministrede la Justice.

Les projets relevant à la fois des compétences fédé-rales et communautaires ont fait l’objet de concertationspréalables avec les ministres communautaires compé-tents.

Quant à la collaboration à venir, elle devra faire l’ob-jet d’accords de coopération entre État, communautéset régions. Il est évident que ces accords seront soumisau contrôle parlementaire.

Quant aux délais d’exécution, l’orateur rappelle quele présent plan doit être complété par des plans annuelsde sécurité. Ces plans annuels successifs comprendrontdes échéances.

Le problème bruxellois ne doit pas être nié : c’est unevieille question. Quatre nouveaux juges de police se-ront prochainement nommés. Une fois l’avis des chefsde corps rendus au ministre, celui-ci procèdera aux no-minations.

L’engorgement des parquets est également un vieuxproblème, auxquel tous les ministres qui se sont succé-dés ces dernières années ont essayé de trouver un re-mède.

Le gouvernement précédent a introduit les juristescontractuels des parquets. L’actuel ministre de la Jus-tice a nommé prioritairement neuf d’entre eux au par-quet de Bruxelles.

De manière générale, ces juristes sont nommésauprès des parquets où le manque de personnel est leplus important. D’importants efforts ont aussi été four-nis quant aux moyens matériels dont disposent les par-quets (téléphones cellulaires, ordinateurs…). Des pro-grès sont toutefois encore à faire.

Le thème des peines incompressibles a disparu. Eneffet, l’instauration de telles peines dans la législationest incompatible avec la création de tribunaux d’appli-cation des peines : le juge des peines doit avoir l’en-tière maîtrise de l’application de la peine. Le gouverne-ment a résolument opté pour la création d’un tel tribu-nal plutôt que pour celle de peines incompressibles.

Le ministre souligne que la notion parfois évoquéede « prison pour jeunes » ne doit pas être conçuecomme une prison similaire à celles existant pour lesadultes. Les jeunes délinquants doivent être, si néces-saire, accueillis dans des établissements adaptés. Lesmagistrats du parquet ont fait part au ministre de dé-faillances pratiques du système actuel. Ce sont cesmanquements que le plan entend pallier.

Le choix de la politique de rappel à la norme à laplace d’une politique de tolérance zéro repose sur une

DOC 50 0716/002 25


lyse van de voor- en nadelen van nultolerantie. Verschei-dene magistraten hebben trouwens dezelfde keuze ge-maakt.

Zoals de heer Erdman erop heeft gewezen, is de in-houd van het werkstuk ruimer dan de titel doet vermoe-den. Voor een zo ingewikkeld en belangrijk thema alsde veiligheid is een zo ruim mogelijke benadering no-dig. Daarom hebben verscheidene ministeriële kabinet-ten en talrijke administratieve en rechterlijke overhedenmeegewerkt aan de opmaak van dat werkstuk.

Het is evident dat de internationale en de Europesenormen dienen te worden gerespecteerd, want Belgiëmoet zijn internationale verplichtingen nakomen. Alle oplandelijk niveau geplande hervormingen dienen zowelmet de Europese normen als met de resoluties en ver-dragen van de Verenigde Naties te stroken.

In antwoord op een vraag van de heer Decroly, be-klemtoont de spreker dat het vrij basisonderzoek tot debevoegdheid van de universiteiten behoort. Het overleg-platform is een structuur waarin alle ministers die metde veiligheid te maken hebben naast wetenschappe-lijke onderzoekers een plaats zullen krijgen. Het gaathier niet om basisonderzoek maar om toepassing.

Ter afronding wijst de minister erop dat de drugs-bestrijding niet uit het oog werd verloren en dat geenenkele liberalisering in uitzicht wordt gesteld. Men heeftalleen geoordeeld dat een gemeenschappelijke aanpakmet het departement van Volksgezondheid beter zouzijn.

C. Replieken

Het veiligheidsplan kan op vele punten de goedkeu-ring wegdragen van de heer Jo Vandeurzen (CVP). Hijheeft evenwel een zestal bedenkingen :

— Het veiligheidsplan wil meer aandacht bestedenaan de anti-corruptie. De administraties zullen met ditdoel voor ogen worden hervormd en gestroomlijnd.Hij stelt evenwel vast dat er terzake in hoofde van deregering bij het nemen van relevante maatregelen eengebrek aan samenhang is. Er wordt gepleit voor een« gewapend » bestuur terwijl hiervoor geen afdoendeen ondubbelzinnige wetgeving tot stand komt.

— Het probleem van de continuïteit in de benoemin-gen en de gerechtelijke achterstand is een probleemdie door deze regering is gecreëerd. De spreker vraagtzich af of de omvang van het probleem van de vacantegerechtelijke vacatures gekend is.

— De verticalisering van het openbaar ministerievormt ook een probleem. Er zijn hierover weinig initia-tieven genomen terwijl het veiligheidsplan juist valt ofstaat met de dynamiek van het openbaar ministerie.

De vraag stelt zich ook in welke mate de gemeen-schappen en de gewesten betrokken werden bij hetbepalen van de prioriteiten bij de opsporing en vervol-ging. Het veiligheidsplan is hieromtrent bijzonder vaag.

analyse approfondie des avantages et inconvénients dela politique de tolérance zéro. Plusieurs magistrats ontd’ailleurs remis des avis en ce sens.

Le contenu du document est, comme l’a relevéM. Erdman, plus large que le titre ne le laisse entrevoir.Un thème aussi complexe et important que la sécuritédevait faire l’objet d’une approche aussi large que pos-sible. À cette fin, plusieurs cabinets ministériels ont étéimpliqués dans sa rédaction, ainsi que de nombreusesautorités administratives et judiciaires.

Le respect des normes internationales et européen-nes est une évidence. Il s’agit d’honorer les obligationsinternationales de la Belgique. Toutes les réformes en-visagées au niveau national devront être conformes tantaux normes européennes qu’aux résolutions et traitésdes Nations Unies.

En réponse à M. Decroly, l’orateur souligne que larecherche fondamentale, libre, est du ressort des uni-versités. La plate-forme de concertation est une struc-ture qui comprendra tous les ministres concernés par lasécurité, ainsi que des chercheurs. Il ne s’agit pas ici derecherche fondamentale, mais d’application.

Enfin, la politique de lutte contre les stupéfiants n’apas été mise à l’arrière-plan. Aucune libéralisation n’està l’ordre du jour. Il a seulement été jugé qu’une appro-che commune avec le département de la Santé publi-que serait plus appropriée.

C. Répliques

M. Jo Vandeurzen (CVP) peut souscrire à de nom-breux points du plan de sécurité, mais il a six observa-tions à formuler :

— Selon le plan de sécurité, on accordera davanta-ge d’attention à la lutte contre la corruption. À cet effet,les administrations feront l’objet d’une réforme et d’unerestructuration. L’intervenant constate toutefois unmanque de cohésion au sein du gouvernement lorsqu’ils’agit de prendre des mesures appropriées en la matiè-re. On prône une administration « armée », mais sansélaborer de législation efficace et claire en la matière.

— Le gouvernement est responsable du problèmede la continuité en matière de nominations et de l’arrié-ré judiciaire qui en résulte. L’intervenant se demande sil’on connaît l’importance du problème des fonctionsjudiciaires qui restent vacantes.

— La verticalisation du ministère public pose égale-ment un problème. Peu d’initiatives ont été prises en lamatière, alors que le succès du plan de sécurité dépen-dra précisément du dynamisme du ministère public.

On peut également se demander dans quelle mesu-re les communautés et les régions ont été associées àla détermination des priorités en matière de politique derecherche et de poursuite. Le plan de sécurité est

26 DOC 50 0716/002


Er zou een systeem moeten komen dat gemeenschap-pen en gewesten het recht geeft om het College vanprocureurs-generaal te adviseren over datgene watmet betrekking tot de opsporing en vervolging voor deopmaak van decreten en ordonnanties prioriteit heeft.

— Er is ook geen afbakening van de bevoegdhedeninzake preventie tussen de federale overheid enerzijdsen de gemeenschappen anderzijds. Er bestaat hierovergeen consensus.

Hij vreest dat preventie in het veiligheidsplan eengroot aandeel krijgt omdat men juist op die manieropdrachten die eigenlijk behoren tot de bevoegdheidvan de gemeenschappen en gewesten, wil financierenmet federale veiligheids- en samenlevingscontracten.

— De grootstedelijke problematiek vraagt terechtveel middelen. Hij merkt evenwel op dat men er overmoet waken dat de prioriteiten niet te eenzijdig wordenopgesteld. Niet-stedelijke gebieden mogen niet wordenachtergesteld.

— Het veiligheidsplan vermeldt niets over de relatietussen justitie en hulpverlening. Ook de drugsproble-matiek is tot zijn verbazing niet terug te vinden in hetveiligheidsplan.

Hij merkt op dat de CVP met betrekking tot de aange-haalde punten in de commissie voor de Justitie al diver-se initiatieven heeft genomen en zal ondernemen.

De heer Claude Desmedt (PRL FDF MCC) merkt opdat alleen al het bestaan van dergelijk veiligheidsplaneen positief element is. In het verleden werd justitie al telang verwaarloosd.

In het huidige veiligheidsplan zijn ten opzichte van deeerste versie van dit veiligheidsplan de preventieve ende repressieve maatregelen alsook de verschillendebevoegdheden van de federale staat en de gemeen-schappen meer in evenwicht. Er is plaats voor samen-werking.

Hij betreurt evenwel dat in de eerste versie 3 catego-rieën van prioriteiten werden gesteld terwijl dit onder-scheid in het huidig plan niet meer voorkomt.

Het huidig plan stelt 82 projecten voor. Het zouaangewezen zijn hier prioriteiten te stellen.

Om via de rechtshulp een betere toegang tot hetgerecht te bewerkstelligen, worden twee initiatievenvoorgesteld : de mutualisering van de gerechtskosten ende rechtsbijstandsverzekering. De spreker vreest dat heteerste voorstel aanleiding zal geven tot overconsumptie.

Op het vlak van de gerechtelijke achterstand wordenweinig initiatieven voorgesteld.

Het veiligheidsplan stelt dat er nieuwe studies zullenworden uitgevoerd door de Universiteit Gent en de VrijeUniversiteit Brussel over bijzondere opsporingstechnie-ken en naar de invoering van een spijtoptantenregeling.Het is twijfelachtig of dergelijke onderzoeken nog nodigzijn.

particulièrement vague sur ce point. Il faudrait mettresur pied une structure permettant aux communautés etaux régions d’informer le Collège des procureurs géné-raux des priorités qu’elles poursuivent en matière derecherche et de poursuite dans le cadre de l’élaborationde décrets et d’ordonnances.

— Le plan ne précise pas non plus quelles compé-tences en matière de prévention reviennent respective-ment à l’État fédéral et aux communautés. Il n’y a pasde consensus sur ce point.

Il craint que la prévention se voie accorder une gran-de attention dans le cadre du plan de sécurité parceque cela permet précisément de financer des missionsrelevant en fait de la compétence des communautés etdes régions par le biais des contrats de sécurité et desociété fédéraux.

— La problématique des grandes villes requiert ef-fectivement des moyens importants. Il fait cependantobserver qu’il convient de veiller à ce que la fixation despriorités ne soit pas trop unilatérale. Il ne s’agit pas dereléguer les régions non urbaines au second plan.

— Le plan de sécurité reste muet quant à la relationentre la justice et l’aide aux personnes. L’intervenants’étonne également que le plan n’aborde pas le problè-me de la toxicomanie.

Il fait observer que le CVP a déjà pris et prendraencore diverses initiatives en commission de la Justiceen ce qui concerne les points évoqués.

M. Claude Desmedt (PRL FDF MCC) fait observerqu’en soi, l’existence même d’un tel plan de sécurité estdéjà un élément positif. La justice a été bien trop long-temps négligée par le passé.

Par rapport à sa première version, le plan de sécuritéactuel réalise un meilleur équilibre entre les mesurespréventives et répressives ainsi qu’entre les différentescompétences de l’État fédéral et des communautés. Ilouvre des possibilités de collaboration.

L’intervenant déplore néanmoins que le plan actuelne distingue plus les trois catégories de priorités quifiguraient dans la première version.

Le plan actuel présente 82 projets. Il serait opportunde fixer des priorités.

Deux initiatives sont proposées en vue d’améliorerl’accessibilité de la justice au moyen de l’assistancejudiciaire : la mutualisation des frais de justice et l’assu-rance assistance en justice. L’intervenant craint que lapremière proposition n’entraîne une surconsommation.

Peu d’initiatives sont proposées en vue de résorberl’arriéré judiciaire.

Le plan de sécurité prévoit que de nouvelles étudesseront réalisées par l’Université de Gand et l’Universitélibre de Bruxelles concernant les techniques particuliè-res de recherche et l’instauration d’un régime des re-pentis. On peut douter que de telles études soientencore nécessaires.

DOC 50 0716/002 27


Er moet snel werk worden gemaakt van de hervor-ming van het strafrecht.

Het grootstedelijk beleid vormt een interessant luikvan het veiligheidsplan. Er worden echter 12 prioritaireverschijnselen vastgesteld en 9 prioritaire acties. Menmoet echter vaststellen dat deze prioriteiten dusdanigzijn opgesteld dat ze al het denkbare bevatten. Kanmen in dit geval nog wel spreken van prioriteiten ?

De heer Claude Desmedt kan zich voor het overigeachter het veiligheidsplan scharen.

De heer Jean-Pierre Viseur (Ecolo/Agalev) hechtveel belang aan de strijd tegen de georganiseerdemisdaad en de witteboordencriminaliteit. Deze vormenvan criminaliteit nemen steeds toe. Er moeten dus meermiddelen worden toegekend aan de federale instellin-gen die dit bestrijden.

Hij betreurt dat men pas nu het ontwerp van konink-lijk besluit waarbij twaalf fiscale ambtenaren van deadministraties ter beschikking worden gesteld vanCDGEFID zal finaliseren, terwijl de Centrale Dienst terBestrijding van de Georganiseerde Economische enFinanciële Delinquentie hier al jaren om vraagt.

Na rondvraag bij de Cel voor financiële informatie-verwerking blijkt dat deze instelling over net voldoendemiddelen beschikt.

Gezien de belangrijkheid van haar activiteiten in destrijd tegen de economische en financiële delinquentiepleit de spreker voor een verhoging van de toegekendefinanciële middelen.

Er zijn echter te weinig magistraten die gespeciali-seerd zijn in financiële en fiscale delinquentie. Extrainspanningen van de overheid om deze ambten aan-trekkelijker te maken zouden moeten worden geleverd.

De mogelijkheid om criminele vermogens in beslagte nemen, moet worden versterkt. De uitvoering vanproject 33 is dan ook vanzelfsprekend. Het moet ookinternationaal worden bekeken.

Gezien de toekomstige invoering van de Euro zullencriminele organisaties nu massaal proberen hun geld« wit te wassen ». Het is op dit ogenblik dat dezeorganisaties het kwetsbaarst zijn. De bevoegde instel-lingen moeten over voldoende middelen beschikkenopdat ze op dat precies ogenblik kunnen optreden.

Hij betreurt dat ondanks de aanbevelingen van hetrapport van de Senaat over de georganiseerde mis-daad de uitgestrekte fiscale oplichterij niet bijzondergeïncrimineerd wordt.

Gezien de al verrichte werkzaamheden in de Senaatop het vlak van de strijd tegen de georganiseerdemisdaad, zou een expliciete vermelding hiernaar in hetveiligheidsplan niet ten onrechte zijn geweest (zie hetSenaatsverslag van de parlementaire onderzoekscom-missie naar de georganiseerde misdaad).

Il faut procéder rapidement à la réforme du droitpénal.

La politique des grandes villes constitue un voletintéressant du plan de sécurité. On y constate 12 phé-nomènes prioritaires et 9 actions prioritaires. Force esttoutefois de constater que des priorités sont définiesd’une manière telle que l’on y trouve pratiquement toutce qui est imaginable. Peut-on dès lors encore vraimentparler de priorités ?

Pour le reste, M. Claude Desmedt peut souscrire auxmesures prévues par le plan de sécurité.

M. Jean-Pierre Viseur (Ecolo/Agalev) attache unegrande importance à la lutte contre le crime organisé etla criminalité en col blanc, des formes de criminalité quine cessent de se développer. Il faudrait dès lors accor-der davantage de moyens aux organismes fédéraux quiluttent contre ces formes de criminalité.

Il déplore que ce ne soit que maintenant que l’onfinalise l’arrêté royal en vertu duquel douze fonctionnai-res du fisc seront mis à la disposition de l’OCDEFO,alors que l’Office central chargé de la Lutte contre laDélinquance économique et financière organisée ledemande depuis des années.

Après avoir interrogé la Cellule de traitement desinformations financières, il s’avère que celle-ci disposede moyens tout juste suffisants.

Étant donné l’importance que revêtent ses activitésdans le domaine de la lutte contre la délinquance éco-nomique et financière, l’intervenant plaide pour que l’onaugmente les moyens financiers qui lui sont octroyés.

Le nombre de magistrats spécialisés en délinquancefinancière et fiscale est toutefois insuffisant. Les pou-voirs publics devraient fournir des efforts supplémentai-res pour rendre ces fonctions plus attrayantes.

Il convient d’augmenter les possibilités de saisir despatrimoines d’origine criminelle. La mise en œuvre duprojet 33 dès lors va de soi. Il convient également del’envisager sous l’angle international.

Compte tenu de la prochaine mise en circulation del’Euro, les organisations criminelles vont à présent ten-ter de « blanchir » leur argent. C’est à ce moment queces organisations seront les plus vulnérables. Les insti-tutions compétentes doivent disposer de moyens suffi-sants pour pouvoir intervenir à ce moment précis.

L’intervenant déplore que malgré les recommanda-tions figurant dans le rapport du Sénat sur le crimeorganisé, l’escroquerie fiscale de grande envergure nesoit pas particulièrement incriminée.

Compte tenu du travail que le Sénat a déjà fournidans le domaine de la lutte contre le crime organisé, cen’eût été que lui rendre justice de faire explicitementétat de ces efforts dans le plan de sécurité (cf. rapportde la commission parlementaire d’enquête du Sénatsur la criminalité organisée).

28 DOC 50 0716/002


In de strijd tegen de misdaad kan de overheid binneneen welbepaald kader weliswaar ook samenwerkenmet de privé-sectoren.

De heer Guy Hove (VLD) stelt vast dat deze regeringals eerste een veiligheidsplan heeft uitgewerkt.

Het veiligheidsplan neemt grotendeels de krachtlij-nen over van het veiligheidsplan eertijds opgemaaktdoor de VLD zoals :

— Het concept van de veiligheid welke bestaat uitde criminaliteit op zich maar ook een breder perspectiefbiedt door onder meer te verwijzen naar andere begrip-pen zoals overlast en bepaalde subjectieve gevoelensen dus een globale benadering voorziet van de samen-leving. Dit houdt onder meer in dat de burger meerbetrokken wordt bij aangelegenheden die behoren tothet veiligheidsthema.

— Het principe van de integrale veiligheidszorg,waarbij voorzien wordt in een veiligheidsketen, metverschillende schakels (preventie waar mogelijk, re-pressie waar nodig en in alle gevallen een zekere vormvan nazorg) welke allemaal hun belang hebben enwaarbij de veiligheid zowel horizontaal als verticaal kanworden geïntegreerd.

— Het aanreiken van de prioriteiten op het gebiedvan de (on)veiligheid en tegelijkertijd het omschrijvenvan de middelen om deze prioriteit te bereiken. Demisdaad is zo geëvolueerd dat het gerecht bepaaldezaken met voorrang moet behandelen. De misdrijvendie bij de bevolking het meeste leven en de misdrijvendie zorgen voor de grootste onveiligheid moeten heteerst worden aangepakt.

Justitiewerk is enerzijds het vinden en anderzijds hetbewaren van een zeker maatschappelijk evenwicht. Ditevenwicht is bereikt in het huidig veiligheidsplan.

Ondanks het prijskaartje verbonden aan dit voorge-stelde veiligheidsbeleid kunnen de voordelen ervanvoelbaar zijn op verschillende terreinen : de burgerzinkan worden verhoogd, alsook de sociale samenhangvan onze maatschappij, de democratische legitimiteitvan onze rechtstaat zal er versterkt uitkomen, het ver-trouwen in de instellingen zal worden verhoogd door ditnieuwe veiligheidsplan.

In dit veiligheidsplan worden vele projecten beschre-ven. De vraagt stelt zich of deze projecten allemaalzullen worden uitgevoerd. Sommige onderwerpen zijnvrij omvangrijk en liggen gevoelig.

Daarenboven moeten vele van de projecten nogworden omgegoten in concrete wetsontwerpen. Eenbijkomend probleem kan ook worden gevormd door demogelijke betrokkenheid van de verschillende actoren.

Algemeen kan worden gesteld dat een dergelijk vei-ligheidsplan kan bijdragen tot de kwaliteit van het leven,mede door het scheppen van meer zekerheid. De spre-ker steunt dan ook dit veiligheidsplan.

Mevrouw Karine Lalieux (PS) geeft aan dat de pro-jecten in gunstige zin werden bijgestuurd in vergelijking

Dans le domaine de la lutte contre la criminalité, lespouvoirs publics pourraient également collaborer, dansun cadre bien défini, avec le secteur privé.

M. Guy Hove (VLD) constate que ce gouvernementest le premier à avoir élaboré un plan de sécurité.

Ce plan reprend en grande partie les lignes de forcedu plan de sécurité établi autrefois par le VLD, à savoir :

— Le concept même de sécurité, qui comprend lacriminalité proprement dite, mais qui la place dans uneperspective plus large en renvoyant notamment àd’autres notions, telles que les nuisances et certainssentiments subjectifs, et qui privilégie donc une appro-che globale de la société, laquelle implique notammentque le citoyen soit associé plus étroitement aux matiè-res qui touchent à la sécurité.

— Le principe de la gestion intégrale de la sécurité,avec mise en place d’une « chaîne de sécurité » com-portant plusieurs maillons (prévention là où elle s’avèrepossible, répression là où elle s’avère nécessaire et,dans tous les cas, une certaine forme de suivi) qui onttous leur importance et permettent une intégration tanthorizontale que verticale de la sécurité.

— La définition d’objectifs prioritaires en matière desécurité (d’insécurité) et la description des moyenspermettant de les atteindre. La criminalité a tellementévolué que la justice doit traiter certaines choses enpriorité. Il faut s’attaquer tout d’abord aux infractions quimarquent le plus la population et à celles qui génèrentla plus grande insécurité.

La justice doit s’efforcer de trouver, puis de conser-ver un certain équilibre social. Cet équilibre est présentdans le plan de sécurité à l’examen.

En dépit de son coût, les avantages de la politique desécurité proposée pourraient être perceptibles dansdifférents domaines : ce nouveau plan de sécurité pour-ra renforcer le sens civique, la cohésion sociale denotre société, la légitimité démocratique de notre Étatde droit ainsi que la confiance dans les institutions.

Le plan de sécurité annonce de nombreux projets. Laquestion est de savoir s’ils pourront tous être mis enœuvre. Certains sujets sont assez vastes et sensibles.

Qui plus est, beaucoup de ces projets doivent encoreêtre coulés dans des projets de loi concrets. L’associa-tion éventuelle des différents acteurs pourrait égale-ment poser un problème supplémentaire.

On peut dire, sur un plan général, qu’un tel plan desécurité peut contribuer à la qualité de vie, notammenten améliorant la sécurité. L’intervenant apporte dès lorsson soutien au plan de sécurité à l’examen.

Mme Karine Lalieux (PS) remarque que par rapportau plan qui avait été rendu public, le projet a évolué

DOC 50 0716/002 29


met de in een eerste fase bekendgemaakte versie vanhet plan. Het rapport ruimt veel plaats in voor preventie,ook al is het geheel op dat punt nog niet in evenwicht.

Een tweede positieve ontwikkeling is de toevoegingvan een hoofdstuk inzake « een snelle en humanerechtsbedeling », waarin ook aandacht uitgaat naar devraagstukken betreffende de toegang tot het gerecht ende gerechtelijke achterstand. In dat verband verkiesthet lid een onderlinge verdeling van de kosten vangerechtelijke procedures; die regeling is egalitair enbillijk en wordt overigens vermeld in het regeerakkoord.Dat project komt van de socialisten en zij zouden datgraag gestalte zien krijgen tijdens deze zittingsperiode.

Een derde positief aspect is de weglating van deonderdelen van het rapport die een eerste aanzet wa-ren voor vormen van privatisering van het gerecht.

Ten slotte gaat de aanpak van de criminaliteit degoede richting uit als de alternatieve straffen autonomestraffen worden en er meer aandacht komt voor strafbe-middeling. Een en ander sluit nauwer aan bij socialebeleidslijnen en gaat uit van responsabilisering, herstelen sociale verzoening.

Tal van aangelegenheden die in het rapport aan bodkomen zijn gemeenschaps- en gewestbevoegdheden;overigens moeten die beide bevoegdheidsniveaus ter-zake achteraf gaan samenwerken. Het lid vraagt der-halve aan de minister het advies van die deelgebieden.

In verband met het overlegplatform zal het lid, dat totde universitaire wereld behoort, er bijzonder nauwgezetop toezien dat het gevaar van een uitsluitend resultaat-gericht wetenschappelijk onderzoek wordt afgewen-teld.

In verband met het NICC, thans een performante enonafhankelijke instelling die op een grote deskundig-heid kan bogen, betreurt de spreekster dat de ministerhet instituut van zijn afdeling criminologie wil ontdoen,ook al zullen de mensen van die afdeling in de dienstvoor het Strafrechtelijk Beleid worden opgenomen. Hetlid wenst ook dat die inkrimping van bevoegdhedengepaard zou gaan met een toename van de middelenvan het NICC. Dat instituut staat immers garant nietalleen voor kwalitatief hoogstaand werk maar ook voorde eerbiediging van de rechten inzake individuele vrij-heid.

Mevrouw Lalieux wenst voorts nadere informatieaangaande de BSC (balanced scorecard).

Een transversale, horizontale lectuur van dit plan ende onderlinge vergelijking van bepaalde projecten ge-ven haar sterk de indruk dat de sociale controle wordtverscherpt voor bepaalde soorten van misdrijven, be-paalde doelgroepen en bepaalde wijken, hetgeen vol-gens haar stigmatisering in de hand werkt. In dat ver-band zal het lid hoegenaaamd niet pleiten voor deherinvoering van een zogenaaamde « zero-toleran-

dans le bon sens. Le rapport accorde une place impor-tante à la prévention, même s’il n’est pas encore assezéquilibré à cet égard.

Un deuxième point positif est l’ajout d’un chapitreconsacré à « une administration de la justice rapide ethumaine » qui intègre la problématique de l’accès à lajustice et celle de l’arriéré judiciaire. À cet égard, elleopterait pour le système de mutualisation des risquesjudiciaires, système égalitaire et équitable qui est parailleurs prévu dans l’accord gouvernemental. Projetémanant des socialistes et qu’ils aimeraient voir réali-ser sous cette législature.

Une troisième note positive est la suppression despassages qui contenaient en germe des formes de pri-vatisation de la justice.

Enfin, l’érection des peines alternatives en peinesautonomes et le développement de la médiation pénalesont des approches de la criminalité allant dans le bonsens à savoir des modèles allant davantage de pair avecdes politiques sociales et une optique de responsabi-lisation, réparation et réconciliation sociale.

Étant donné que nombres des matières abordéesdans le plan touchent aux compétences des commu-nautés et régions et feront par la suite l’objet de coopé-ration elle aimerait recevoir du ministre l’avis de cesentités.

En ce qui concerne la plateforme de concertation entant que membre de la communauté universitaire, jeserai particulièrement vigilante quant au danger d’ins-trumentalisation des recherches scientifiques.

Quant à l’INCC, qui est aujourd’hui un outil perfor-mant et indépendant et ayant une grande expertise, elleregrette que le ministre ait enlevé son aspect crimino-logique même si ce personnel ira renforcer le servicede la Politique criminelle. Parallèlement à cette ampu-tation, elle souhaiterait que les moyens de l’INC soientrenforcés. En effet, cet institut est la garant non seule-ment d’un travail de qualité, mais également du respectdes droits et des libertés individuelles.

L’oratrice voudrait en savoir plus sur le BSC (balan-ced scorecard).

En lisant de manière transversale, horizontale ce planet en mettant parallèle certains des projets, elle a uneimpression forte de renforcement du contrôle social pourcertains types de délits, certains groupes cibles et cer-tains quartiers et d’une stigmatisation de ceux-ci. À cetégard, je serai attentive à ne pas revoir surgir le con-cept de tolérance zéro, dont vous avez justement souli-gné les effets pervers. C’est pourquoi, afin d’éviter tout

30 DOC 50 0716/002


ce »-regeling, waarvan de minister terecht de mogelijkekwalijke neveneffecten heeft onderstreept. Daarom ishet absoluut noodzakelijk een duidelijk wettelijk raamuit te tekenen waarbinnen een en ander kan geschie-den, teneinde iedere ontsporing en iedere vorm vandiscriminerend beleid te voorkomen.

Wat het geweld binnen het gezin en de seksuelemisdrijven betreft, spreekt het voor zich dat alle ernstigemisdrijven streng moeten worden bestraft.

Toch hoeven dergelijke conflicten niet te veel via derechtbank te worden beslecht; voor minder ernstigevergrijpen verdient een zachtere sociale aanpak, dieminder stigmatiserend werkt, wellicht de voorkeur.

Om die reden is het van wezenlijk belang vertrouwente schenken aan de psycho-sociale werkers in het veld,die in voorkomend geval uiteraard afstand moeten kun-nen doen van hun beroepsgeheim zonder voor de ge-volgen ervan te vrezen.

De nazorg van de seksuele delinquenten is van heelgroot belang om (de terzake hoge graad van) herhalingte voorkomen. Voor de regionale steunpunten is eenbelangrijke rol weggelegd en hun werkingsmiddelenbehoren navenant te worden verhoogd.

In project 61 wordt voor de probleemjongeren het« proportionaliteitsprincipe » ingesteld. Het lid memo-reert dat de PS onverkort achter het vigerende bescher-mende model blijft staan. Met de proportionaliteit doetde bestraffing haar intrede. Voorts stipt de spreeksteraan dat de preventie en de nazorg gemeenschapsbe-voegdheden zijn; zij veronderstelt derhalve dat via desamenwerkingsovereenkomsten alle financieringspro-blemen zullen worden weggewerkt.

De gerechtelijke achterstand en de problemen om depersoneelsformaties op te vullen, zijn bijzonder acuut inBrussel. Het lid betreurt dat het plan geen oplossingaandraagt voor dat laatste pijnpunt, hoewel dat eenfundamentele zaak is waarvoor de eerste minister hadaangekondigd bijkomende stappen te zetten, die ingrij-pender zouden zijn dan de toegevoegde rechters en debijkomende magistraten om het snelrecht toe te pas-sen. Tot dusver zijn concrete initiatieven echter uitge-bleven.

Voor dat vraagstuk moet echter snel een oplossingworden uitgewerkt. Dat geldt inzonderheid voor de on-aangepaste taalvereisten die aan de Brusselse magis-traten worden opgelegd en waardoor tal van kandida-ten uit de boot vallen of worden afgeschrikt.

In dezelfde context is de opheffing van het recht vanverzet in burgerlijke zaken onaanvaardbaar, ook alwerd dat idee formeel uit het plan gelicht maar zal erniettemin studiewerk over worden verricht.

Kan de minister de commissie voorts nadere inlich-tingen verstrekken over de veiligheidsinstrumenten,ook al ressorteren de veiligheids- en samenlevingscon-tracten onder de bevoegdheid van de minister vanBinnenlandse Zaken ? De vraag betreft meer bepaald

dérapage et toute politique discriminatoire, il est indis-pensable d’établir des cadres légaux précis.

Dans le domaine de la violence intra-familiale et dé-lits sexuels, il est clair que toute infraction grave doitêtre sanctionnée sévèrement.

Il faut cependant être attentif à une sur-judiciarisa-tion des conflits et parfois pour des faits de moindre gra-vité laisser la place à un modèle social plus doux etmoins stigmatisant.

C’est pourquoi, il est primordial de faire confiance auxacteurs psychosociaux tout en leur permettant le caséchéant de se délier de leur secret professionnel sanscrainte.

Quant au suivi des délinquants sexuels, il est parti-culièrement important pour prévenir la récidive, élevéedans ce domaine. Les centres d’appui régionaux ont unrôle important à jouer et leurs moyens doivent être adap-tés en conséquence.

Dans le projet 61 la notion de proportionnalité est in-troduite. Elle rappelle que le PS reste entièrement atta-ché au modèle protectionniste actuel en matière de dé-linquance juvénile. La proportionnalité renvoie à un mo-dèle sanctionnel. Par ailleurs, elle suppose qu’en ce quiconcerne le prévention et le suivi, de la compétencedes communautés, les accords de coopération résou-dront l’ensemble des problèmes de financement.

L’arriéré judiciaire et la problématique du remplissagedes cadres sont particulièrement criantes à Bruxelles.Elle regrette que cette dernière ne trouve aucune solu-tion dans le plan. Il s’agit pourtant d’un problème fonda-mental à propos duquel le premier ministre avait promisdes avancés supplémentaires qui devaient aller au-delàdes juges de compléments et des magistrats pour ap-pliquer le snelrecht. Or, aucune initiative concrète n’avu le jour.

Pourtant, une solution doit être rapidement trouvée àcette problématique et notamment à celle des exigen-ces linguistiques inadaptées imposées aux magistratsbruxellois qui élimine ou décourage de nombreux can-didats.

Dans le même ordre d’idées, même si cette mesurea formellement disparu du plan, mais fera tout de mêmel’objet d’une étude, la suppression du droit d’oppositiondans les matières civiles est inacceptable.

En ce qui concerne les instruments de sécurité, touten sachant que les contrats de sécurité et de sociétésont de la compétence du ministre de l’Intérieur, le mi-nistre pourrait-il éclairer la commission sur la distinctionfaite dans le plan entre prévention primaire, secondaire

DOC 50 0716/002 31


het in het plan gemaakte onderscheid tussen primaire,secundaire en tertiaire preventie, alsmede de daaruitvoortvloeiende gevolgen, te weten de opdeling van diebevoegdheden over het federale niveau, de gewestenen gemeenschappen ?

De spreekster vraagt wat de inhoud is van de teevalueren veiligheidsprojecten van de minister van Jus-titie.

Welke taken krijgen de burgers in de politiecommis-sariaten ?

De heer Tony Van Parys (CVP) merkt op dat het re-geerakkoord van de vorige regering op zich eenveiligheidsplan was. Het was meetbaar en toetsbaar ener werden een aantal wetsontwerpen en voorontwer-pen van wet voorgesteld die later allemaal werden uit-gevoerd.

Het is goed dat er ook nu een veiligheidsplan tot standis gekomen. Hij merkt evenwel op dat het plan een be-langrijke tekortkoming vertoont : het ontbreken van eentiming.

Hij meent, zoals de heer Claude Desmedt, dat mengeen nieuwe studies moet wijden aan de opsporingings-technieken. De tijd is gekomen om te ageren.

De prioriteiten opgesomd in het luik van het groot-stedelijk beleid zijn geen echte prioriteiten aangezienze bijna alles omvatten.

Hij stelt zich ook de vraag of er nood is aan een spijtop-tantenregeling.

Tijdens een persconferentie hebben 5 procureurs-ge-neraal meegedeeld dat hun activiteitenverslagen in hetverlengde liggen van het veiligheidsplan. De spreker hadgraag van de minister van Justitie deze verslagen ont-vangen.

De minister van Binnenlandse Zaken heeft onlangseen actieprogramma in verband met inbraakpreventievoorgesteld. Het actieprogramma bevat 8 nieuwe pro-jecten. Kadert dit initiatief in het veiligheidsplan en zul-len nog andere ministers dergelijke initiatieven naarvoren brengen ?

De spreker dient vervolgens samen met de herenJo Vandeurzen en Servais Verherstraeten een notie inwaarin de regering wordt gevraagd :

— dat zij de garantie zou geven dat effectief 15 mil-jard Belgische frank bijkomend ter beschikking wordtgesteld om het Federaal Veiligheids- en Detentieplanook daadwerkelijk uit te voeren;

— dat zij prioritair werk maakt van de uitvoering vande Octopusakkoorden inzake justitie en personeel : deoprichting van de magistratenschool; de verticaliseringvan het openbaar ministerie, de afschaffing van de mili-taire gerechten en de oprichting van een federaal par-ket;

— dat zij de continuïteit in de benoemingen verze-kert;

et tertiaire et de la conséquence qui en découle à savoirla répartition des compétences entre le fédéral, les com-munautés et régions ?

L’oratrice demande en quoi consistent les projets desécurité du ministre de la Justice à évaluer.

Quelles seront les missions confiées aux citoyensdans les commissariats de police ?

M. Tony Van Parys (CVP) fait observer que l’accordde gouvernement du précédent gouvernement était, ensoi, son plan de sécurité. Il était quantifiable et contrôla-ble et il annonçait une série de projets de loi et d’avant-projets de loi qui ont tous été mis en œuvre ultérieure-ment.

L’intervenant se réjouit qu’un plan de sécurité soitégalement établi à présent. Il fait cependant observerque ce plan présente une importante lacune : il neprévoit aucun calendrier.

Il estime, tout comme M. Claude Desmedt, qu’il n’estpas nécessaire de consacrer de nouvelles études auxtechniques de recherche. Le temps est venu de passerà l’action.

Les priorités fixées dans le volet « politique des gran-des villes » ne sont pas de véritables priorités, étantdonné qu’elles recouvrent pratiquement l’ensemble dela problématique.

Il se demande également s’il est bien nécessaired’instaurer un régime des repentis.

Cinq procureurs généraux ont fait savoir, au coursd’une conférence de presse, que leurs rapports d’activi-tés s’inscrivaient dans le prolongement du plan desécurité. L’intervenant demande au ministre de la Justi-ce de lui transmettre ces rapports.

Le ministre de l’Intérieur a récemment présenté unprogramme d’action en matière de prévention des ef-fractions. Le programme d’action comprend huit nou-veaux projets. Cette initiative cadre-t-elle avec le plande sécurité et d’autres ministres présenteront-ils detelles initiatives ?

L’intervenant dépose ensuite, avec MM. Jo Van-deurzen et Servais Verherstraeten, une motion deman-dant au gouvernement :

— de garantir qu’un montant supplémentaire de15 milliards de francs belges sera effectivement déga-gé en vue de la mise en œuvre effective du Plan fédéralde Sécurité et de Politique pénitentiaire;

— de s’atteler en priorité à la mise en œuvre desaccords octopartites en matière de justice et de person-nel : création d’une école de la magistrature, verticali-sation du ministère public, suppression des juridictionsmilitaires et création d’un parquet fédéral;

— d’assurer la continuité des nominations;

32 DOC 50 0716/002


— dat prioritair aandacht wordt besteed aan vormenvan geweld-, straat- en jeugdcriminaliteit;

— het Parlement stipt te informeren over de uitvoe-ring van voorliggend veiligheidsplan;

— de financiële verantwoordelijkheid voor de uitvoe-ring van dit plan in hoofde van de gemeenschappen engewesten in overleg met deze laatste vast te leggen ineen samenwerkingsakkoord.

De heer Hugo Coveliers (VLD) heeft moeten vast-stellen dat België niet ontsnapt aan de algemenemisdaadtrend.

Hij meent dat het goedkoop is om achteraf een re-geerakkoord als een veiligheidsplan te bestempelen.

Men moet een duidelijk onderscheid maken tussende « witteboordencriminaliteit » en de « georganiseerdemisdaad ». Deze begrippen moeten duidelijk wordenomschreven.

De « witteboordencriminaliteit » kan een onderdeelzijn van de georganiseerde misdaad doch is er geensynomiem van. Dit heeft belangrijke gevolgen op hetvlak van preventie en repressie.

Volgens hem is de financiële fraude groter dan defiscale fraude. Deze eerste vorm van fraude impliceertdat, welke ook de normen zijn die de gemeenschap han-teert, men misbruik probeert te maken van een aantalsystemen om illegale voordelen te putten uit fiscale ver-handelingen.

De taken van de Centrale Dienst ter Bestrijding vande Georganiseerde Economische en Financiële Delin-quentie en het BBI veranderen in functie van de manierwaarop men deze begrippen definieert.

De leden van de Bijzondere Belastingsinspectie doenopsporingen in functie van aanslagbare belastingen enniet in functie van criminaliteit. Er is nood aan een finan-ciële recherche om illegale winsten op te sporen en inbeslag te nemen. Als men internationaal samenwerktom « dirty money » op te sporen, zal men internatio-nale akkoorden moeten sluiten om deze gelden te ver-delen.

Bij georganiseerde misdaad gaat het over groepenvan mensen die op een permanente manier en met ge-bruik van geweld en corruptie, illegale winsten probe-ren te realiseren. Het zijn winsten van financiële oor-sprong.

Ook de legale systemen moeten worden onderzochtop het al of niet bestaan van georganiseerde misdaad.

Het veiligheidsplan probeert de zaken die de burgersoverlast bezorgen aan te pakken. De overlast verschiltnaargelang men in de stad of op het platteland woont.

Hij staat achter het « gewapend bestuur » dat wordtvooropgesteld in het veiligheidsplan. Het is de verdien-

— de s’occuper en priorité de formes de criminalitéavec violence, de délinquance de rue et de délinquancejuvénile;

— d’informer régulièrement le Parlement de l’exé-cution du plan de sécurité à l’examen;

— de fixer la responsabilité financière des commu-nautés et des régions pour l’exécution de ce plan enaccord avec elles et dans le cadre d’un accord decoopération.

Pour M. Hugo Coveliers (VLD), force a été de cons-tater que la Belgique n’échappe pas à l’aggravationgénéralisée de la criminalité.

Il estime qu’il est trop facile de présenter a posterioriun accord de gouvernement comme un plan de sécuri-té.

Il faut établir une nette distinction entre la « criminali-té en col blanc » et le « crime organisé ». Ces notionsdoivent être définies clairement.

La « criminalité en col blanc » peut être une compo-sante du crime organisé, mais n’en est pas synonyme.Cette distinction a une grande incidence au niveau de laprévention et de la répression.

L’intervenant estime que la fraude financière est plusimportante que la fraude fiscale. La première forme defraude implique que, quelles que soient les normesqu’applique la société, on tente d’abuser d’un certainnombre de systèmes afin de retirer des profits de tran-sactions fiscales.

Les missions de l’Office central chargé de la Luttecontre la Délinquance économique et financière et del’ISI varient en fonction de la manière dont on définit cesnotions.

Les membres de l’Inspection spéciale des Impôtsfont des recherches en vue de recouvrer des impôtsdus, et non pour recouvrer des fonds d’origine criminel-le. Il faut mettre sur pied un service de recherchefinancière chargé de rechercher et de saisir les profitsillicites. Si l’on collabore au niveau international pourrechercher l’« argent sale », il faudra conclure des ac-cords internationaux afin de répartir les fonds saisis.

La criminalité organisée est le fait de groupes depersonnes qui cherchent, de manière constante et enayant recours à la violence et à la corruption, à réaliserdes gains illégaux. Ces gains ont une origine financière.

Les systèmes légaux doivent également être soumisà un examen destiné à mettre en lumière l’existenceéventuelle d’une criminalité organisée.

Le plan de sécurité est un plan de lutte contre lesproblèmes qui préoccupent les citoyens. Les préoccu-pations diffèrent selon qu’on habite en ville ou à lacampagne.

L’intervenant souscrit au principe de l’« admini-stration armée », qui est prôné dans le plan de sécurité.

DOC 50 0716/002 33


ste van het veiligheidsplan een geïntegreerde veiligheidte voorzien.

Het is inderdaad zo dat het veiligheidsplan geen ti-ming voorziet, doch dit is gezien de evolutie van de mo-derne maatschappij niet verwonderlijk.

Het veiligheidsplan is dermate evenwichtig opge-maakt dat niet alleen de preventie en de repressie aanbod komen maar ook de detentie en de manier van sanc-tioneren.

Gezien de verdiensten van het veiligheidsplan dientde heer Hugo Van Coveliers een motie in opdat de Ka-mer zijn steun aan het veiligheidsplan betuigt.

Hij hoopt dat het huidig veiligheidsplan bijdraagt toteen veiligere maatschappij.

De heer Bart Laeremans (Vlaams Blok) wijst erop dathet veiligheidsplan niet voorziet in de administratievesteun die de parketmagistraten met aandrang vragen.

Bovendien zijn de lokalen en de communicatiemid-delen die ter beschikking worden gesteld van de par-ketten ontoereikend. Meer bepaald rechtstreekse com-municatie tussen het parket en de politie zou het optre-den van die laatste veel doeltreffender maken, het aan-tal geseponeerde zaken aanzienlijk doen afnemen eneen doeltreffender toepassing van de alternatieve straf-fen mogelijk maken.

De parketten moeten worden gemoderniseerd alvo-rens ze verticaal te integreren, zoniet dreigt men ze hunsamenhang te doen verliezen.

Er moet worden vastgesteld dat de repressie van decriminaliteit geen prioriteit is van het veiligheidsplan.

De regering is niet van zins niet-reduceerbare straf-fen vast te stellen voor de seksuele delinquenten. Zijkiest voor de strafuitvoeringsrechtbank. De spreker be-treurt die keuze.

De oorspronkelijke tekst van het plan bepaalde dathet opleggen van de terbeschikkingstelling van de re-gering verband moest houden met de feiten en niet metde strafmaat. Het was onontbeerlijk die tekst te behou-den om de samenleving te beschermen tegen de ge-vaarlijke en onverantwoordelijke misdadigers.

Een dergelijke bepaling is van toepassing in Neder-land en wordt er zeer op prijs gesteld.

Wat de jeugddelinquentie betreft, biedt het plan nietde mogelijkheid het aantal opvangplaatsen te verhogen.De regering zal dus geen enkele maatregel nemen zo-lang het wetsontwerp betreffende de detentie van deminderjarigen niet is aangenomen.

De spreker vreest dat het drugsbeleid uit de straf-rechtelijke sfeer wordt gehaald of zelfs wordt gemedi-caliseerd.

De heer Coveliers geeft toe dat de aanwezigheid vanvreemdelingen op het Belgisch grondgebied een groterol speelt in de georganiseerde criminaliteit. Daaruitmoeten dan ook de gevolgen worden getrokken, ondermeer op het stuk van de gezinshereniging, het asiel-beleid en het uitzettingsbeleid.

Le plan de sécurité a le mérite de prévoir une politiquede sécurité intégrée.

Le plan de sécurité n’établit certes aucun échéan-cier, mais cela n’est pas surprenant compte tenu del’évolution de la société actuelle.

Le plan de sécurité a été élaboré avec un tel soucid’équilibre qu’il définit non seulement les politiques deprévention et de répression, mais aussi la politiquepénitentiaire et la manière de sanctionner.

Compte tenu des mérites du plan de sécurité, M.Hugo Van Coveliers dépose une motion afin que laChambre apporte son soutien à ce plan.

Il espère que le plan de sécurité à l’examen contri-buera à rendre la société plus sûre.

M. Bart Laeremans (Vlaams Blok) souligne que leplan de sécurité ne prévoit pas le soutien administratifque les magistrats de parquet réclament à grands cris.

En outre, les locaux et les moyens de communicationmis à la disposition des parquets ne sont pas suffisants.En particulier, une communication directe entre le par-quet et la police serait de nature à rendre plus efficacesles interventions de celle-ci, réduirait sensiblement lenombre de classements sans suite et permettrait uneapplication plus performante des sanctions alternati-ves.

Il convient de moderniser les parquets avant de pro-céder à leur verticalisation sinon l’on court le risque deles désintégrer.

L’on doit constater que la répression de la criminalitén’est pas une priorité du plan de sécurité.

Le gouvernement n’a pas l’intention de prévoir despeines incompressibles à l’égard des délinquantssexuels. Le choix se porte en faveur du tribunal d’appli-cation des peines. L’intervenant regrette ce choix.

S’agissant du système de la mise à la disposition dugouvernement, le texte original du plan prévoyait quel’imposition de cette mesure devait être liée aux faits etnon au quantum de la peine. Il était indispensable demaintenir ce texte afin de protéger la société contre lescriminels dangereux et irresponsables.

Aux Pays-Bas, une telle disposition est d’applicationet est très appréciée.

En ce qui concerne la délinquance juvénile, le planne permet pas d’augmenter le nombre de places d’ac-cueil. Le gouvernement ne prendra donc aucune mesu-re tant que le projet de loi relatif à la détention desmineurs ne sera pas adopté.

L’intervenant craint une dépénalisation, voire unemédicalisation, de la politique de la drogue.

M. Coveliers reconnaît que la présence d’étrangerssur le territoire national joue un rôle non négligeabledans la criminalité organisée. Il convient dès lors d’entirer les conséquences notamment dans le cadre duregroupement familial, de la politique d’asile et d’expul-sion.

34 DOC 50 0716/002


In verband met het penitentiair beleid zou vóór hetparlementair reces een debat moeten worden georga-niseerd op grond van de nota van professor Dupont.

De minister merkt bij wijze van inleiding op dat decommissie het federaal veiligheidsplan in het algemeengunstig onthaalt. De geformuleerde kritiek kan het planniet op de helling zetten.

Volgens het oorspronkelijke ontwerp zou het plan invijf stappen worden uitgevoerd, waaronder een voorbe-reidende en een proactieve etappe.

Indien een overheid een proactieve actie wenst tevoeren, kan ze dat onder meer doen via een daartoeuitgeruste administratie en de organisatie van haar ad-ministratie.

In het plan wordt rekening gehouden met die moge-lijkheid omdat het verlenen van een machtiging bijvoor-beeld een controle of een interdepartementale doorlich-ting kan vereisen.

Wat de tijdspanne tussen 2 augustus 2000 en deeerste aanstelling van de Hoge Raad voor de Justitiebetreft, kan het aantal benoemingen die zullen moetenworden gedaan als gevolg van pensioneringen wordengeschat. Het is echter onmogelijk te bepalen hoeveelbetrekkingen zullen moeten worden ingevuld als gevolgvan bijvoorbeeld mutaties. Er moet worden gezorgd vooroverleg tussen het kabinet en de Hoge Raad voor deJustitie met het oog op de benoemingen tijdens de voor-melde periode en om de objectiviteit ervan te waarbor-gen.

Het is van groot belang dat de gemeenschappen ende gewesten betrokken worden bij het repressiebeleidvan het openbaar ministerie. Bij wijze van voorbeeld :voor de misdrijven in de bouwsector gelden verschil-lende regelingen naar gelang van de gewesten.

Een overleg met het college van procureurs-gene-raal kan zorgen voor meer samenhang terzake.

In het federaal veiligheidsplan wordt het belang vande preventie voor het voetlicht gebracht. De gemeen-schappen moeten in dat opzicht hun verantwoor-delijkheid opnemen. Er dient te worden bepaald vanafwelk ogenblik de criminaliteitspreventie begint.

Daarom werden de gemeenschappen uitgenodigd omdeel te nemen aan de interministeriële werkzaamhedenalvorens een keuze over de diverse ontwerpen werdgemaakt.

Met het oog op de goede uitvoering van het plan zul-len samenwerkingsovereenkomsten moeten wordengesloten tussen de federale overheid en de gemeen-schappen.

Volgens de minister moet worden voorkomen dat dewetenschappelijke wereld tot een instrument wordt ge-reduceerd. Er moet een onderscheid worden gemaakt

En ce qui concerne la politique pénitentiaire, il con-viendrait d’organiser, avant les vacances parlementai-res, un débat sur la base de la note du professeurDupont.

Le ministre relève, à titre liminaire, le sentiment gé-néral positif de la commission à l’égard du plan fédéralde sécurité. Les critiques formulées ne sont pas denature à remettre en cause ce plan.

Le projet initial prévoyait la mise en œuvre du plan encinq étapes dont une étape préparatoire et une étapeproactive.

Si une autorité entend mener une action proactive,elle peut notamment le faire via une administrationarmée et l’organisation de son administration.

Le plan retient cette possibilité parce que l’octroid’une habilitation par exemple peut requérir un contrôleou un audit interdépartemental.

En ce qui concerne la période à compter du 2 août2000 jusqu’à la première nomination par le Conseilsupérieur de la Justice, l’on peut évaluer le nombre denominations qu’il sera nécessaire d’opérer à la suite demises à la retraite. Toutefois, il n’est pas possible d’éva-luer le nombre de postes à pourvoir à la suite demutations par exemple. Une concertation doit être en-gagée entre le cabinet et le Conseil supérieur de laJustice afin de procéder aux nominations pendant lapériode susvisée tout en garantissant la stricte objecti-vité de celles-ci.

L’implication des communautés et régions dans lapolitique répressive du ministère public est essentielle.À titre d’exemple, les délits dans le secteur de la cons-truction sont soumis à des régimes différents selon lesrégions.

Dans ce secteur, une concertation avec le collègedes procureurs généraux est susceptible d’apporterplus de cohérence.

Le plan fédéral de sécurité met en exergue l’impor-tance de la prévention. En cette matière, il convient queles communautés prennent leurs responsabilités. Ils’impose de déterminer à partir de quel moment com-mence la prévention de la criminalité.

C’est pourquoi, les communautés ont été invitées àparticiper aux travaux interministériels avant qu’unchoix quant aux divers projets présentés n’ait été opé-ré.

Pour la bonne mise en œuvre du plan, des conven-tions de coopération entre le pouvoir fédéral et lesCommunautés devront être conclues.

Le ministre est d’avis qu’il est nécessaire d’éviterl’instrumentalisation du monde scientifique. Il s’imposede différencier l’appel à l’indépendance du monde

DOC 50 0716/002 35


tussen de oproep van de wetenschappers voor onaf-hankelijkheid en de oproep die tot hen wordt gericht voorde toepassingen met betrekking tot de maatschappij-keuzes.

Het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Crimi-nologie heeft op een aantal gebieden zijn doeltreffend-heid bewezen. Wat de criminologie betreft, constateertmen echter dat de excellentielaboratoria, zoals bijvoor-beeld het laboratorium BEL/TEST 20, doeltreffender zijnomdat ze zeven dagen op zeven en 24 uur op 24 kun-nen werken.

Zulks verklaart waarom parketten en onderzoeks-rechters vaak niet erg happig zijn om het instituut meteen deskundigenonderzoek te belasten, omdat het nietin staat is binnen zeer korte tijd een resultaat te waar-borgen waarop kwalitatief niets aan te merken valt.

De Engelse termen in het veiligheidsplan verwijzennaar een nieuwe terminologie die op de vergaderingendie de departementen Justitie en Binnenlandse Zakenop Europees vlak beleggen, vaak wordt gehanteerd.

Zo verwijzen de termen « balanced scorecard » naarde tabel die aangeeft in welke mate op het vlak van deveiligheid vooruitgang werd geboekt en hoe het staatmet de opvolging ervan.

De minister zal erop toezien dat het veiligheidsplanniet zal leiden tot enige vorm van brandmerking of dis-criminatie. Dat is de reden waarom de zogenaamdezero-tolerance als principe niet in aanmerking werd ge-nomen. Met name in het buitenland opgedane ervaringleert immers dat de toepassing van dat beginsel tot vor-men van discriminatie en stigmatisering leidt.

In het plan is een grotere verantwoordelijkheid weg-gelegd voor de veldwerkers die meer bepaald in de psy-cho-sociale sfeer actief zijn.

Wat de jeugddelinquentie betreft, is het van belangdat meer aandacht naar beschermende en dwingende,en niet naar bestraffende maatregelen uitgaat. De maat-regelen die ertoe strekken de gerechtelijke achterstandin Brussel weg te werken, zitten bijna in de eindfase.

Het plan regelt het recht op verzet in burgerrechte-lijke, niet in strafrechtelijke aangelegenheden.

Het nationale en het zonale veiligheidsplan zoudenterzelfdertijd in werking moeten treden. In het raam vande begroting voor het jaar 2001, zal de minister eenmeerjarenplan met een na te leven tijdschema voorstel-len.

De bestrijding van het extremisme en het terugdrin-gen van de onveiligheid zijn twee problemen die nauwmet elkaar samenhangen.

De zogenaamde « onderlinge verdeling » die voort-aan op rechtshulp toepasselijk zal zijn, mag in geen gevalleiden tot overconsumptie en tot het afwentelen vanverantwoordelijkheden.

Tijdens de vergadering van de Europese Raad op8 en 9 juni 2000 in Londen, stelde de Franse ministervan Justitie dat een zeer duidelijk onderscheid moet

scientifique de l’appel qui leur est adressé pour lesapplications relatives aux choix sociétaux.

L’Institut national de Criminologie et de Criminalisti-que a prouvé son efficacité dans un certain nombre dedomaines. Toutefois, en ce qui concerne la criminolo-gie, l’on constate que les laboratoires d’excellence, telque le laboratoire BEL/TEST 20 par exemple, sont plusperformants parce qu’ils peuvent travailler tous lesjours de la semaine, 24 heures sur 24.

Cela explique que les parquets et les juges d’instruc-tion sont parfois réticents à confier une mission d’exper-tise à l’institut dans la mesure où il ne peut garantir unrésultat de qualité irréprochable dans les plus brefsdélais.

Les termes de langue anglaise énoncées dans leplan de sécurité expriment une nouvelle terminologiefréquemment utilisée lors des réunions « Justice-Affai-res intérieures » tenues à l’échelon européen.

Les termes « balanced scorecard » expriment le ta-bleau indicatif de progrès et de suivi en matière desécurité.

Le ministre veillera à ce que le plan de sécurité nedébouche pas sur quelque forme que ce soit de stigma-tisation ou de discrimination. C’est la raison pour la-quelle le principe de la tolérance zéro n’a pas étéretenu. En effet, l’expérience, notamment à l’étranger,démontre que l’application de ce principe entraîne desdiscriminations et stigmatisations.

Le plan tend à responsabiliser davantage les tra-vailleurs œuvrant sur le terrain, en particulier dans ledomaine psycho-social.

S’agissant de la délinquance juvénile, il importe deprivilégier les aspects protectionnels et contraignants etnon les aspects répressifs. Les mesures visant à résor-ber l’arriéré judiciaire à Bruxelles seront prochainementfinalisées.

Le plan régit le droit d’opposition sur le plan pénal,non sur le plan civil.

Le plan de sécurité national et le plan de sécuritézonal devraient être mis en œuvre au même moment.Dans le cadre du budget 2001, le ministre proposera unplan pluriannuel indiquant le timing à respecter.

La lutte contre l’extrémisme et la réduction de l’insé-curité sont deux problématiques intimement liées.

La mutuellisation de l’assistance judiciaire ne peuten aucun cas donner lieu à la surconsommation et à ladéresponsabilisation.

Lors de la réunion du Conseil européen des 8 et9 juin 2000 à Londres, le ministre français de la Justicea estimé qu’il existe une différence très sensible entre

36 DOC 50 0716/002


worden gemaakt tussen de toegang tot het gerecht dieonverkort gewaarborgd moet zijn enerzijds en de toe-gang tot de rechtspleging anderzijds, die alleen mag ge-waarborgd zijn als de betrokkene daarbij een welbepaaldbelang heeft; zo niet loert overconsumptie om de hoek.

De minister zag de door professor Bosly uitgevoerdestudie over de spijtoptanten en de bewijslast graag ver-fijnd, vooraleer daaruit de nodige conclusies wordengetrokken.

De prioritaire behandeling die het plan voor het groot-stedelijk beleid inruimt, vloeit voort uit een door de mi-nister van Economie en Wetenschappelijk Onderzoek,belast met het grootstedenbeleid gemaakte keuze.

De door de groep-Olters en professor Dupont uitge-voerde studie over de strafuitvoeringsrechtbank zal bin-nenkort aan de leden worden overgezonden. De minis-ter wenst dat het Parlement aan die studie een debatwijdt.

Met de overschakeling naar de euro bestaat het ri-sico dat de strijd tegen het witwassen van geld op dehelling komt. Daarom zijn de Europese ministers vanBinnenlandse Zaken en van Justitie het eens om ter-zake een actieplan uit te werken, dat pas kan wordenuitgevoerd als eerst een wetsontwerp wordt goedge-keurd om de belastingfraude te bestraffen.

Een van de hoofddoelstellingen van het FederaalVeiligheidsplan is komaf te maken met de versnippe-ring van de bevoegdheden.

De mogelijke voordelen die het veiligheidsplan voorde samenleving biedt, zullen niet meteen zichtbaar zijn.In een samenleving waarin de burgers zich veilig voe-len, zullen ze sneller geneigd zijn initiatieven te nemendie hen na aan het hart liggen.

De heer P. Arlacchi, vice-secretaris en directeur-ge-neraal van het VN-Bureau voor drugsbestrijding en mis-daadpreventie overliep het Federaal Veiligheids- enDetentieplan. Hij verklaarde het eens te zijn met de daa-rin gestelde prioriteiten, inzonderheid met het deel overde strijd tegen de georganiseerde misdaad.

Zulks toont aan dat de in internationale assembleesuitgewerkte richtlijnen correct in intern Belgisch rechtworden omgezet.

** *

l’accès à la justice qui doit être garantie sans réserve etl’accès à la procédure qui ne doit être assuré quelorsque l’intéressé a un intérêt déterminé, sous peined’une surconsommation.

Le ministre a sollicité un affinement de l’étude sur lesrepentis et la charge de la preuve réalisée par le profes-seur Bosly avant d’en tirer les conclusions qui s’impo-sent.

Les priorités relatives à la politique des grandes villesretenues par le plan de sécurité résultent d’un choixopéré par le ministre de l’Économie et de la Recherchescientifique, chargé de la politique des grandes villes.

L’étude relative au tribunal d’exécution des peineseffectuée par le groupe « Olters » et le professeur Du-pont sera prochainement transmise aux membres. Leministre souhaite que le Parlement débatte de cetteétude.

Le passage à l’euro risque de compromettre la luttecontre le blanchiment d’argent. C’est pourquoi, les mi-nistres des Affaires intérieures et de la Justice de l’Eu-rope sont d’accord pour élaborer un plan d’action. Ceplan d’action nécessitera l’adoption d’un projet de loivisant à réprimer la fraude fiscale.

L’un des objectifs essentiels du Plan fédéral de Sé-curité est de battre en brèche le morcellement descompétences.

Les bénéfices que la société peut retirer du plan desécurité ne seront pas immédiatement tangibles. Dansle cadre d’une société sécurisée, les citoyens serontmieux à même de prendre les initiatives qui leur tien-nent à cœur.

M. P. Arlacchi, vice-secrétaire et directeur généralde l’Office des Nations Unies de Contrôle de Drogues etde la Prévention du Crime, a parcouru le Plan fédéralde sécurité et de politique pénitentiaire. Il marque sonaccord quant aux priorités mises en évidence, en parti-culier pour ce qui concerne le volet relatif à la luttecontre la criminalité organisée.

Cela démontre que les directives élaborées dans lesenceintes internationales sont transposées correcte-ment en droit interne belge.

** *

DOC 50 0716/002 37


III. — MOTIES

Tot besluit van de bespreking worden drie motiesingediend.

Een eerste motie werd opgesteld door de heren VanParys, Verherstraeten en Vandeurzen (CVP) en luidtals volgt :

« De Kamer,

Overwegende dat de minister van Justitie bij de voor-stelling van het Federaal Veiligheids- en Detentieplan inde Kamercommissie Justitie op 8 juni laatstleden heeftmeegedeeld 15 miljard Belgische frank nodig te hebbenvoor de uitvoering van dit plan;

Overwegende dat deze middelen noodzakelijk zijnom de uitvoering van het Federaal Veiligheids- en De-tentieplan te kunnen garanderen;

Overwegende dat er dringend nood is aan imple-mentatie van de reeds door de Octopusakkoorden in-gezette hervormingsbeweging binnen justitie en politie;

Overwegende dat prioritaire aandacht moet wordenverleend aan vormen van geweldcriminaliteit, straatcri-minaliteit en jeugdcriminaliteit;

Overwegende dat de veiligheidsketen bestaat uit denaadloze overgang tussen preventie, repressie en na-zorg en dat derhalve een samenwerking met de ge-meenschappen en de gewesten zich opdringt;

1. vraagt aan de regering dat zij de garantie zougeven dat effectief 15 miljard Belgische frank bijko-mend ter beschikking wordt gesteld om het FederaalVeiligheids- en Detentieplan ook effectief uit te voeren;

2. vraagt aan de regering dat zij prioritair werk maaktvan de uitvoering van de Octopusakkoorden inzakejustitie en politie : de oprichting van de magistraten-school, de verticalisering van het openbaar ministerie,de afschaffing van de militaire gerechten en de oprich-ting van het federaal parket;

3. vraagt meer in het bijzonder dat de regering decontinuïteit in de benoemingen verzekert;

4. vraagt aan de regering dat prioritair aandachtwordt besteedt aan vormen van geweld-, straat- enjeugdcriminaliteit;

III. — MOTIONS

Trois motions sont déposées au terme de la discus-sion.

Une première motion déposée par MM. Van Parys,Verherstraeten et Vandeurzen (CVP), est libellée com-me suit :

« La Chambre,

Considérant que lors de la présentation de son Planfédéral de Sécurité et de Politique pénitentiaire en com-mission de la Justice de la Chambre le 8 juin dernier, leministre de la Justice a fait savoir qu’il avait besoin de15 milliards de francs belges pour mettre en œuvre ceplan;

Considérant que ces moyens sont nécessaires pourpouvoir garantir la mise en œuvre du Plan fédéral deSécurité et de Politique pénitentiaire;

Considérant qu’il est urgent de concrétiser le mouve-ment de réforme dans les secteurs de la justice et de lapolice déjà enclenché par les Accords Octopus;

Considérant qu’il convient de prêter une attentionprioritaire à la lutte contre la criminalité violente, urbaineet juvénile;

Considérant que la chaîne de la sécurité est consti-tuée par une transition sans hiatus entre prévention,répression et traitement des victimes et que par consé-quent une collaboration avec les communautés et lesrégions s’impose;

1. demande au gouvernement de donner la garantieque 15 milliards de francs belges supplémentaires se-ront effectivement mis à disposition pour exécuter con-crètement le Plan fédéral de Sécurité et de Politiquepénitentiaire;

2. demande au gouvernement d’accorder la prioritéà la mise en œuvre des Accords Octopus en matière dejustice et de police, c’est-à-dire : création de l’école dela magistrature; édification verticale du ministère public;suppression des juridictions militaires et création duparquet fédéral;

3. demande en particulier au gouvernement d’assu-rer la continuité sur le plan des nominations;

4. demande au gouvernement de prêter une atten-tion prioritaire à la lutte contre la criminalité violente,urbaine et juvénile;

38 DOC 50 0716/002


5. vraagt dat de regering het Parlement stipt infor-meert over de uitvoering van voorliggend veiligheids-plan;

6. vraagt dat de regering de financiële verantwoor-delijkheid voor de uitvoering van dit plan in hoofde vande federale overheid en in hoofde van de gemeen-schappen en gewesten in overleg met deze laatstevastlegt in een samenwerkingsakkoord. ».

** *

Een tweede motie, opgesteld door de heren Schoofsen Laeremans (Vlaams Blok), luidt als volgt :

« De Kamer van volksvertegenwoordigers,

Verwerpt met klem het federaal veiligheidsplan zoalsdit recent door de minister van Justitie werd voorge-steld, omwille van zijn oeverloos laksisme en zijn een-zijdig preventiegerichte aanpak;

Vraagt de regering een nieuw veiligheidsplan datbeantwoordt aan de actuele noden van Justitie en in hetbijzonder voorziet in :

— een sterke uitbouw en modernisering van de par-ketten en de snelle oprichting van een federaal parket;

— de invoering van onsamendrukbare straffen ende uitbreiding van de mogelijkheden tot terbeschikking-stelling;

— een repressieve aanpak van de jeugdcriminali-teit, met inbegrip van de bouw van jeugdgevangenis-sen;

— een kordate aanpak van druggebruik en drugge-relateerde criminaliteit;

— een beleid van zerotolerantie in de grote steden;

— een ruimere toepassing van de voorlopige hech-tenis;

— de uitbreiding van de celcapaciteiten tot 12 000 cel-len;

— een veel strenger visa-, asiel- en repatriëringsbe-leid. ».

** *

5. demande au gouvernement d’informer ponctuelle-ment le Parlement de l’état d’avancement de l’exécu-tion du présent plan fédéral de sécurité;

6. demande au gouvernement de définir dans unaccord de coopération, en concertation avec celles-ci,la responsabilité financière des autorités fédérales etdes autorités communautaires et régionales pour l’exé-cution de ce plan. ».

** *

MM. Schoofs et Laeremans (Vlaams Blok) déposentune deuxième motion, libellée comme suit :

« La Chambre des représentants,

Rejette catégoriquement le plan fédéral de sécurité,tel que le ministre de la Justice l’a présenté récemment,en raison de son caractère extrêmement laxiste et étantdonné qu’il est exclusivement axé sur la prévention;

Demande au gouvernement d’établir un nouveauplan de sécurité qui réponde aux besoins actuels de laJustice et prévoie en particulier :

— un renforcement et une modernisation des par-quets et la création à bref délai d’un parquet fédéral;

— l’instauration de peines incompressibles et l’ac-croissement des possibilités de mise à disposition;

— une approche répressivplde la délinquance juvé-nile, y compris la construction de prisons pour jeunes;

— une approche énergique de la toxicomanie et dela criminalité liée aux drogues;

— une politique de tolérance zéro dans les grandesvilles;

— une application plus large de la détention préven-tive;

— l’extension de la capacité carcérale à 12 000 cel-lules;

— une politique beaucoup plus sévère en matièrede visas, d’asile et de rapatriement. ».

** *

DOC 50 0716/002 39


De derde motie is ondertekend door de heren Erd-man (SP), Giet (PS), Decroly (Agalev-Ecolo), Mevr.Lalieux (PS), de heren Desmedt, Michel (PRL FDFMCC) en Coveliers (VLD). De motie luidt als volgt :

« De Kamer van volksvertegenwoordigers,

Na de minister van Justitie te hebben gehoord in zijnuiteenzetting omtrent het Federaal Veiligheids- en De-tentieplan. Aangenomen door de regering in overeen-stemming met het meerderheidsakkoord « De brugnaar de 21e eeuw »;

Aangezien het federaal plan werd aangenomen bin-nen de perken van de bevoegdheidsverdeling tussende federale staat, de gewesten en de gemeenschap-pen, en waarvan de regierol werd opgedragen aan deminister van Justitie en dit in overleg met alle bevoegdefederale ministers, de gemeenschappen en de gewes-ten en na advies van alle met veiligheid betrokkenoverheidsdiensten;

Aangezien een van de meest essentiële opdrachtenvan de staat bestaat in het verzekeren van de veiligheiden overwegende dat de uitwerking van een federaalplan een onmisbaar middel is voor de realisatie vandeze opdracht;

De Kamer van volksvertegenwoordigers

— Erkent de federale programma’s van het plan be-treffende geweldsdelicten, georganiseerde misdaad,witteboordencriminaliteit, mensenhandel en uitbuiting,seksuele misdrijven, drugsdelicten, jeugddelinquentieen hooliganisme als prioriteiten;

— Verheugt zich over de uitwerking van een Fede-raal Veiligheids- en Detentieplan;

— Sluit zich aan bij het concept van de integraleveiligheidszorg, gebaseerd op drie pijlers, namelijk pre-ventie, repressie en nazorg;

— Meent dat een grondige bezinning nodig is overeen onmisbare hervorming van het strafrecht;

— Wenst dat bij de uitvoering van het plan rekeningwordt gehouden met een globaal evenwicht, zowel watbetreft de timing als de budgettaire middelen (preven-tie, repressie, nazorg);

— Neemt zich voor om de uitvoering van het fede-raal veiligheidsplan door de regering toevertrouwd aande minister van Justitie, jaarlijks te evalueren. ».

** *

La troisième motion, cosignée par MM. Erdman(SP), Giet (PS), Decroly (Ecolo-Agalev), Mme Lalieux(PS), MM. Desmedt, Michel (PRL FDF MCC) et Cove-liers (VLD), est libellée comme suit :

« La Chambre des représentants,

Après avoir entendu le ministre de la Justice dansson exposé relatif au Plan fédéral de Sécurité et dePolitique pénitentiaire, arrété par le gouvernement con-formément à l’engagement pris par ce dernier dansl’accord de majorité : « La voie vers le 21e siècle »;

Considérant que le plan fédéral a été arrêté dans lerespect des règles de répartition des compétences en-tre l’État fédéral, les régions et les communautés et queson exécution, confiée au ministre de la Justice, feral’objet d’une concertation avec les ministres fédérauxcompétents et avec les communautés et les régions etmoyennant l’avis de tous les services concernés par laproblématique de la sécurité;

Attendu qu’une des missions les plus essentielles del’État consiste à assurer la sécurité et considérant quel’élaboration d’un plan fédéral est un outil indispensableà la concrétisation de cette mission;

La Chambre des représentants

— Considère comme prioritaires les programmesfédéraux du plan relatifs aux délits accompagnés deviolence, à la criminalité organisée, à la criminalité encol blanc, à la traite et à l’exploitation des êtres hu-mains, aux délits sexuels, à la criminalité liée à ladrogue, à la délinquance juvénile et au hooliganisme;

— Se réjouit de l’élaboration d’un Plan fédéral deSécurité et de Politique pénitentiaire;

— Adhère au concept de la gestion intégrale de lasécurité qui se fonde sur les trois piliers de prévention,de répression et de suivi;

— Estime qu’une réflexion de fond doit être menéesur une réforme indispensable du droit pénal;

— Formule le souhait qu’en ce qui concerne l’exé-cution du plan, tant du point de vue du calendrier quedes moyens budgétaires affectés, l’équilibre global dece dernier soit respecté (prévention, répression, suivi);

— Entend procéder à l’évaluation annuelle de l’exé-cution du plan fédéral de sécurité confiée par le gouver-nement au ministre de la Justice. ».

** *

40 DOC 50 0716/002


De heer Laeremans wenst een verduidelijking bij dederde aanbeveling uit de derde motie waarin wordtgesteld dat een grondige bezinning nodig is over eenonmisbare hervorming van het strafrecht. Die optiewordt als dusdanig niet genomen in het veiligheidsplan.

In de vierde aanbeveling van deze motie wordt ge-vraagd dat bij de uitvoering van het plan rekening zouworden gehouden met een globaal evenwicht, zowelwat betreft de timing als de budgettaire middelen (pre-ventie, repressie, nazorg). Ook deze tekst vergt enigetoelichting.

De heer Hugo Coveliers (VLD) legt uit dat de hervor-ming van het strafrecht wel degelijk verband houdt methet veiligheidsplan omdat het plan een aantal prioritei-ten vastlegt. De straffen zouden in functie van dieprioriteiten moeten worden herbekeken. Overigensmoet daarbij niet alleen aandacht worden geschonkenaan de strafmaat maar ook aan de aard van de straf. Delaatste jaren werden er immers bijzondere inspannin-gen geleverd om alternatieven voor de gevangenisstrafmogelijk te maken.

Het plan zal in fasen moeten worden uitgevoerd. Diegefaseerde uitvoering zal budgettair op een zo even-wichtig mogelijke wijze worden gespreid over preven-tie, repressie en nazorg.

De voorzitter merkt op dat de uitvoering van het planjaarlijks zal kunnen worden getoetst tijdens de begro-tingsbesprekingen.

De heer Van Parys (CVP) betreurt dat de meerder-heid niet heeft gezocht naar een consensustekst die totbesluit van dit debat had kunnen worden ingediend.

De motie die door zijn fractie werd ingediend zou eenmogelijke basistekst zijn geweest.

Het gebrek aan vertrouwen van de bevolking in deJustitie kan nochtans slechts worden opgevangen dooreen ruime samenwerking van alle democratische par-tijen. De meerderheidspartijen lijken de les van de laat-ste jaren reeds te zijn vergeten.

Dat is des te betreurenswaardiger omdat een geza-menlijk standpunt een grotere druk op de « regerings-kern » mogelijk maakt waardoor gemakkelijker eenbudgettair engagement kan worden verkregen.

De premier heeft zich reeds tijdens de persconferen-tie aarzelend uitgelaten over het bijkomend ter beschik-king stellen van kredieten en ook vanwege de ministervan Begroting is er nog geen formeel engagement .

De voorzitter merkt op dat de minister van Begrotingin de Kamer heeft verklaard dat hij de middelen, dienodig zullen zijn voor de uitvoering van het veiligheids-

M. Laeremans demande des précisions concernant latroisième recommandation de la deuxième motion, selonlaquelle une réflexion de fond doit être menée sur uneréforme indispensable du droit pénal. Cette option n’estpas retenue en tant que telle dans le plan de sécurité.

Il est demandé, dans la quatrième recommandationde cette motion, qu’en ce qui concerne l’exécution duplan, tant du point de vue du calendrier que des moyensbudgétaires affectés, l’équilibre global de ce dernier soitrespecté (prévention, répression, suivi). Ce texte né-cessite également des éclaircissements.

M. Hugo Coveliers (VLD) précise que la réforme dudroit pénal est bel et bien liée au plan de sécurité, étantdonné que celui-ci fixe un certain nombre de priorités.Les peines devraient être reconsidérées en fonction deces priorités. Il convient d’ailleurs à cet égard de pren-dre en compte non seulement le taux de la peine, maiségalement sa nature. Au cours des dernières années,ont en effet été consentis des efforts particuliers afin demettre en place des alternatives à la peine d’emprison-nement.

Le plan devra être mis en œuvre par phases. Lesmoyens budgétaires affectés à cette mise en œuvrephasée devront être répartis de manière aussi équili-brée que possible entre la prévention, la répression etle suivi.

Le président fait observer que la mise en œuvre duplan pourra être contrôlée chaque année au cours dudébat budgétaire.

M. Van Parys (CVP) déplore que la majorité n’ait pascherché à parvenir à un texte consensuel, qui aurait puêtre déposé en conclusion du débat parlementaire.

La motion déposée par son groupe aurait pu servirde texte de base.

Le manque de confiance de la population en la Justi-ce ne pourra pourtant être comblé que si l’ensembledes partis démocratiques collaborent étroitement. Lespartis de la majorité paraissent avoir déjà oublié lesenseignements de ces dernières années.

C’est d’autant plus déplorable que l’adoption d’unpoint de vue commun aurait permis d’exercer des pres-sions plus fortes sur le « noyau gouvernemental » et,par conséquent, d’obtenir plus aisément un engage-ment budgétaire.

Le premier ministre s’est déjà prononcé de manièrefloue, au cours de la conférence de presse, sur la miseà disposition de crédits supplémentaires et le ministredu Budget n’a, lui non plus, pas encore pris d’engage-ment formel.

Le président fait observer que le ministre du Budgeta déclaré à la Chambre qu’il dégagerait les moyensnécessaires à l’exécution du plan de sécurité. Ces

DOC 50 0716/002 41


moyens devront bien sûr être discutés lors de l’élabora-tion du budget.

Il indique que les motions seront transmises à l’as-semblée plénière de la Chambre.

Le rapporteur, Le président,

Claude DESMEDT Fred ERDMAN

plan ter beschikking zal stellen. Uiteraard zal dit tijdensde opmaak van de begroting moeten worden bespro-ken.

Hij deelt mee dat de moties aan de plenaire vergade-ring van de Kamer zullen worden overgezonden.

De rapporteur, De voorzitter,

Claude DESMEDT Fred ERDMAN

42 DOC 50 0716/002


BIJLAGE I______

De gerechtelijke zuil : beleidsmatig

ANNEXE I______

Le pilier judiciaire : sur le plan de la politique à suivre

FEDERAAL—

FÉDÉRAL

ZONAAL – LOKAAL—

ZONAL – LOCAL

Federaalveiligheidsplan

—Plan fédéralde sécurité

Commissaris-generaal—

Commissaire général

Korpschef—

Chef de corps

Minister van Justitie—

Ministre de la Justice

Strafrechtelijk beleid—

Politique pénale

Federaal parket—

Parquet fédéral

Procureur des Konings—

Procureur du Roi

Beleidsaansturing—

Orientation de la politique

Beleidsovereenstemming—

Concordance des politiques

>

>

Nationaalveiligheidsplan

—Plan nationalde sécurité

Directeur-generaal gerechtelijke politie—

Directeur général de la police judiciaire

Gerechtelijk Directeur—

Directeur judiciaire

Zonaalveiligheidsplan

—Plan zonalde sécurité

Opsporingsdienst—

Service de recherche

(College van) procureur(s)-generaal—

(Collège des) procureur(s) général (aux)

+

>

>

>>

>

>

>>

>

>

>

DOC 50 0716/002 43


BIJLAGE II______

Schema

Veiligheid

— Criminaliteit— Overlast— Veiligheidsgevoelens

Integrale veiligheidszorg

— Veiligheidsketen– Preventie– Repressie– Nazorg

— Twee niveaus— Publiek/private samenwerking

Wetenschappelijke onderbouw

— Overlegplatform voor Justitie en Veiligheid

Een snelle en humane rechtsbedeling

— Toegang tot het gerecht— Gerechtelijke achterstand— Eenvoudige, efficiënte, performante administra-

tie

Projecten justitie

— Gewelddelicten– Hardekernjongeren

— Georganiseerde misdaad– In kaart brengen– Wetenschappelijk onderzoek– Internationale samenwerking– Hormonenhandel– Bijzondere opsporingstechnieken

— Afluisteren, kennisnemen en opnemen van privé-communicatie en telecommunicatie

— Inbeslagname van criminele vermogens— Studie naar de invoering van spijtoptantenrege-

ling/ bescherming van getuigen/anonieme getuige— Diefstal van en zwendel in voertuigen— Witteboordencriminaliteit

– Overlegforum financiële en economischedelinquentie

– Voordeelontneming– Buitgerichte recherche– Performante internationale samenwerking

ANNEXE II______

Schéma

Sécurité

— Criminalité— Troubles— Sentiment de sécurité

Gestion intégrale de la sécurité

— Chaîne de sécurité– Prévention– Répression– Suivi

— Deux niveaux— Coopération public/privé

Fondement scientifique

— Plate-forme de concertation pour la Justice et pourla Sécurité

Une administration de la justice rapide et humaine

— Accessibilité de la justice— L’arrière judiciaire— Administration simple, efficace et performante

Projets justice

— Délits accompagnés d’actes de violence– Noyaux durs de jeunes

— Crime organisé– Profil– Recherche scientifique– Coopération internationale– Trafic d’hormones– Techniques de recherche particulières

— Écoutes, prise de connaissance et enregistrementde communication et de télécommunication privées

— Saisie de patrimoines d’origine criminelle— Étude de l’instauration d’un régime de repentis

— Vol et trafic de véhicules— Criminalité en col blanc

– Plate-forme de concertation en matière de dé-linquance financière et économique

– Privation des avantages– Recherche axée sur le butin– Coopération performante internationale

44 DOC 50 0716/002


– Informaticacriminaliteit– Milieucriminaliteit

— Mensenhandel en -uitbuiting– Informatieuitwisseling

— Seksuele misdrijven– Oproep van Lausanne

— Jeugddelinquentie– Duidelijke en eerlijke boodschap voor de min-

derjarige in een nieuwe wet met antwoorden op dejeugddelinquentie

— Specialisatie jeugdrechter— Snel optreden

Actiemiddelen

— Moderne politie— Vereenvoudiging van het strafrecht en een meer

efficiënte strafprocedure— Versterken strafbemiddeling en alternatieve straf-

fen— Bestrijden van corruptie— Normstellend optreden— Internationale samenwerking— Blokkering en inbeslagneming van criminele ver-

mogens en een efficiënte inning van geldboetes

– Criminalité informatique– Criminalité liée à l’environnement

— Traite et exploitation des êtres humains– Échange d’informations

— Délits sexuels– Appel de Lausanne

— Délinquance juvénile– Message clair et franc à l’égard des jeunes à

problèmes dans une nouvelle loi portant réponse à ladélinquance juvénile

— Spécialisation accrue du juge de la jeunesse— Possibilité d’une intervention rapide

Moyens d’action

— Police moderne— Simplification du droit pénal et amélioration de la

procédure pénale— Renforcement de la médiation pénale et des pei-

nes alternatives— Lutte contre la corruption— Rappel à la norme— Coopération internationale— Blocage et saisie du patrimoine provenant d’acti-

vités criminelles et perception efficace des amendes

Drukkerij-Imprimerie SCHAUBROECK — 9810 NAZARETH

____________________