autres titres de alex anders -...
TRANSCRIPT
AutrestitresdeAlexAndersElevéepourl’HéritierduPrinceDominersescourbesEngrosséeparl’héritierduSheikhFessersescourbes;Livre2;Livre3ABoutdeSoufflepourLuiPropositionindécentedumilliardaireLeDangereuxTrioDePapaLegrandgarçonàsamaman;Livre2Élevéepourl'héritierdumilliardaireAuserviceduMilliardaireALeurgréCommeIlLeDésireSatisfairelemilliardaireABoutdeSoufflepourLui
*****
Aproposdecelivre
Desenfantsdisparaissentduroyaumemagiqued’Aladin,dérobésenpleinmilieudelanuitparundragonquicrachedufeu.Jurantdesauversonpeuple,Aladinvoyagepartapisvolantjusqu’aupaysdudragonetrencontreencheminlecharmantPrinceEricquis’envaréveillerBlanche-NeigeavecunVéritableBaiserd’Amour.Ayantlebéguinpourcejeunehommedesangroyal,AladinprétendêtreunmagicienetconvaincEricdevenirsebattreavecluicontreledragon.Mais,alorsquelecombatapprocheàgrandspasetquelesdeuxhérosrisquentleursviesl’unpourl’autre,leurscœursfinirontpeut-êtrepartrouverquelquechosequilesaideraàvivreheureuxpourlerestantdeleursjours.
*****
ALADINETSONPRINCECHARMANT:DANSLEREPAIREDUDRAGON
parAlexAnders
RateABullBooks
*****
PUBLIÉPAR:RateABullPublishing
Copyright©2012byAlexAnders
*****Visitezl’auteursurFacebookà:https://www.facebook.com/AlexAndersBooksVisitezlesitedeRateABullBooksà:www.RateABull.comSiteofficiel:www.AlexAndersBooks.comRecevezgratuitement5livreshotenvousinscrivantàlalistedediffusiond'AlexAndersà:AlexAndersBooks.com
*****
ALADINETSONPRINCECHARMANT:
DANSLEREPAIREDUDRAGONAladin,lehérosdeMagrabah,l’amidugénieetlemaridelaprincesse,célébrason25e
anniversaireavecdenombreusespersonnesquil’aimaientetquilevénéraient.IlavaitvainculemonstregéantTomba,conquislesorcierdeLimtinietdéviélacruedelamerBinibi.Magrabahétaitmaintenantenpaixetpersonnen’osaitplusdérangerlavillebiengardée;maisAladinn’étaitpassatisfait.
Aladins’assitderrièrelatabledubanquetàcôtédesafemmeetdesonmeilleurami,legénielibéré.Etalorsquelafoulechantaitsonnomdansunechansonquisurvivraittouslessiècles,ilposasatêtedanslecreuxdesamainetsoupira.
«Excusez-moi,PrinceAladin»,ditunepetitevoixvenantdesouslatable.Aladinsepenchaettombanez-à-nezsurlevisagemallavéd’unenfantdesixansquifaisaitla
mêmetaillequeluiàcetâge.L’enfantfitungrandsourire.«Oui,Caleb,c’estça?»«Oh,oui,PrinceAladin»,ditlegarçonexcitéqu’Aladinsesouviennedesonprénom.«Je
voulaisvousdonnercela.Cen’estpasbeaucoup,maisc’esttoutcequej’ai».LepetitgarçontenditsonbrascourtetbronzéetdonnaàAladinuneboîte.Aladinretournala
boîtedanssesmains,sedemandantcommentungarçonquifaisaitpartiedecequel’onsurnommeles«ratsd’égouts»avaitbienputrouvercela.Sesouvenantdelamanièredontilavaitbataillépourtrouverdupainlorsdesesmomentslesplusdifficiles,ils’émerveillaàl’idéequelesgensdelarueétaientmaintenantassezaiséspours’offrirunetelleboîte.
«Ouvrez-làs’ilvousplaît,PrinceAladin».Aladinregardalegarçon,abasourdidevantlefaitqu’ilpouvaits’offrirplusquecetteseuleboîte.
Tirantdoucementsurlerubanquil’entourait,ildélivralecouvercleetl’enleva.Al’intérieursetrouvaitunepomme.
Aladinfixalapommeduregard.Iln’enavaitvujusque-làquesurdesparchemins.«Oùas-tutrouvéça?»demandaAladind’untonsurpris.«Jel’aiéchangé.Maisc’étaituneaventure»,ditfièrementlepetitgarçon.«Jevoulaisvous
offrirquelquechosedespécialpourvotreanniversaire».Aladinregardalegarçonavecémerveillement.Ilauraitpuêtreluiàsixans.Acetâge,iln’yavait
rienqu’Aladinnepouvaitimagineretrienqu’ilpensaitnepouvoiraccomplir.«Merci!»dit-iljoyeusement.«C’estlemeilleurcadeauquej’aijamaiseu,etpourtantjesuis
l’amid’ungénie»,dit-ilenregardantlegarçondroitdanslesyeux.Arborantunlargesouriresursonvisagel’enfantdéguerpit,maisAladincontinuaderegarderla
pomme.L’observantdeplusprès,ilvitquelquechosequepersonned’autren’auraitpuvoir.Ilvitlesaventuresdel’enfant.Ilvitlalibertédel’enfant.Ilvitsonproprefûtur.
Pileàcemoment-là,lechantdelafoulesefitplusintensejusqu’àêtreinterrompuparsafemmequiétaitd’unebeautéravageuse.
«UndiscoursAladin,undiscours!»dit-elleenleregardant.Avecsonespritencoreencombrédetouteslesaventuresqu’ilvenaitdevoirdéfiler,ilsemit
debout.Lesclameurssefirententendre.Aladinsetournaverssafemme.Elleétaitencoreplusbellequelafillequ’ilavaitépousée5ansplustôt,d’unemanièredifférente.Cesdeuxlà,aulieudetomberfollementamoureuxl’undel’autredurantleurtempspasséensemble,étaientdevenusdevraisamis.Cen’étaitpasdéplaisant,maiscen’étaitpasdel’amour.
«Undiscours,undiscours!»s’écrialafoule.Aladin,encoreperdudanssespensées,attrapasonverre,sedonnantainsiencoreunpeudetemps
pourrassemblersesesprits.«Mercimesamis,mesbienaimés»,dit-ilensetournantverslegénieetsafemme.«Etmercià
monpeupledeMagrabah.Cefûtuneaventureincroyabledepuislemomentoùj’airencontrélegéniejusqu’àcejourauquelnousnoustrouvonsaujourd’hui.Etalorsquenoussommestousréunisici,personneplusnemenacenotreville,personneplusn’afaim,ettoutlemondeestheureux.»
Lafouleapplauditd’approbation.Aladinregardaavecdélectation.Lorsquelescrissetassèrent,ilrepritsondiscours.Ilnesavaitpascequ’ilallaitdireaprès,maisquandilledit,ilenfûtsurprislui-même.
«Etmaintenantquetoutlemondeestheureuxetensécurité,ilesttempspourmoidepartir.»«Quoi?»crièrentlesgensdanslafoule.«Paspourtoujours»,Aladinlesrassura.«Maisjedoispartir.»Lafoulecommençaàprendrepanique.Aladin,quisentaitdenouveauuneexcitationperduemonterenlui,setournaverssafemmequi
avaitl’airchoquéeetsonpère,lesultan,quileregardaitbouchebée.«Jenecomprendspas.Où?»demandalaprincesse.L’idéevintàlasurfacedesonespritetillâchacesmots:«Aupaysdudragon»,dit-ilavecune
lueurdanslesyeux.«Où?»répétèrentlesmembresdelafoulequin’ycroyaientpas.«Lepaysdudragon!»Aladinditensautantsurlatabledubanquet.«Ilexisteunendroit
mentionnédanslesmanuscritsoùlesgensviventdanslapeurd’unméchantmonstrequivole»;Aladinécartalesbrasetsimuladesailesbattantes,cequifitflottersacapederrièrelui;«cettebêtevoledesenfantsenpleinenuit»;ildescenditdelatableetclaquadesdentsdevantunepetitefille,quis’agrippaà
samèretouteapeurée.«Etquicrachedufeu.»Lafouleretintsonsouffleens’imaginantunetellechose.«SapeauestaussiépaissequelesforteressesdeMagrabahetsesailessontsigrandesqu’elles
voilentlesoleillorsqu’ellessontdéployéesetjettentunfroidglacial».Lafoulesoupiradefrayeur.«PeupledeMagrabah,jenepeuxpaslaissercesgenscontinueràvivredansunetellepeur.Pas
tantquejesaisqu’ilssouffrent».«Commentuntelmontrepeut-ilexister?»hurlaquelqu’unparmilafoule.«Maisnousavonsbesoindevousici,»unefemmed’âgemoyencriaàsontour.Laprincesseselevadesonsiège,cequiobligeaAladinàseretournerverselle.«Maisilexiste.
J’aiégalementludeshistoires.Ils’agitd’unebêtemenaçanteavecdesgrandsyeuxjaunesetdesépinesquipartentdesatêteetcontinuentjusqu’àlapointedesalonguequeue.EtceseraitcauchemardesquesiunjourcettecréaturefinissaitpararriveràMagrabahetnousfaisaitsubircequ’elleestentraindefairevivreauxgensdunord».
Aladinregardasafemmeetressentituneétincellequ’iln’avaitplusressentiedepuisdesannées.Iln’étaitpassûrquecequ’elleavaitditsurl’arrivéeprobabledumonstreunjouroul’autrefûtvrai,maislafaçondontellel’avaitdéfenduétaitquelquechosequ’ilnepouvaitignorer.
«Qu’allez-vousfaire,PrinceAladin?»luidemandalegarçonquiluiavaitoffertlapomme.«Jevaistrouverledragonetletuer.»«Maislavilleserasansdéfenseenvotreabsence»,criaunhomme.«Non,vousaurezlegénie»,dit-ilensetournantverslegéniequifûtsurprisdeconstaterqu’ilne
l’accompagneraitpas.«EtvousaurezlescitoyenscourageuxdeMagrabah»,dit-ilensetournantversCaleb,«quirisquerontleurviepourquevoussoyezensécurité.Maismoi,jedoispartir.SiMagrabahsetrouvedenouveauendangerunjour,croyez-moiquejeseraideretour.»
Lafoule,pourluisignifiersareconnaissance,chantadenouveausonnom.«Aladin!Aladin!»Etretournantàsaplacederrièrelatabledubanquet,ilpritlesmainsdelaprincessedanslessiennesetlaregardadroitdanslesyeux.Elleluisouritenretour,ayanttoujourssuquecejourarriverait.Elleavaittoujoursconsidéréqu’Aladinétaitunhérotropgrandpouruneseulevilleetellevivaitchaquejourenremerciantlecield’êtreàsescôtés,ayantconsciencequ’ilneseraitbientôtpluslà.
Aladinembrassasafemmesurlabouchepuislâchasamain.Ilseretournaensuiteverslegéniequi,bienquetriste,acceptaavecfiertélatâchequ’AladinluiavaitconfiéeentantqueprotecteurdeMagrabah.Etpuis,d’unclaquementdedoigts,letapisvolantsortitd’unedesfenêtresduchâteauetvintatterriràsespieds.Rassemblantrapidementdelanourrituredansungrandsacentoile,ilpritlapommedanssamain,semitdeboutsurletapisets’élevadanslesairs.
Alorsquelafouleapplaudissaitdeplusenplusfort,Aladinsoulevalapommepar-dessussatêteetdirigeasubtilementsesmainspourdonnerdesdirectionsautapis.S’adonnantàundernierbaindefoule,Aladinpassatoutprèsd’undesgardesetluidérobasonsabre.Lafoulecriadejoie.Etpassantjusteau-dessusdeceuxquiétaientalignésdanslesrues,ilpritdel’altitude,passapar-delàlesenceintesépaissesquientouraientMagrabahets’enalladanslecielbleu.
Mêmelorsquelescrisdevinrentimperceptibles,ilneseretournapas.Aladinsavaitquesondestinsetrouvaitdevantetiln’yavaitdésormaisplusderetourenarrièrepossible.
Lorsqu’AladinsetrouvahorsdevuedeMagrabah,ilsemitàgenouxetsepenchaenavant.
Amenantseslèvrestoutprèsdesfilsdutapis,illuimurmura.«Emmène-moiaupaysdudragon.»Letapis,réunissanttoutesamagie,repliasesbordspourleprotégeretprittrèsrapidementdela
vitesse.Lesnuagesau-dessusd’Aladindéfilèrentàunevitessefolle,etilavaitàpeineletemps
d’apercevoirlesolen-dessousdelui.Seredressant,Aladinpritsesaises.Ilnesavaitpascombiendetempsallerdurerlevoyage,mais
ilsavaitqueleshistoiresqu’ilavaitluessurledragondécrivaientdesvalléesverdoyantes.Pensantaufaitquelorsdetoussesvoyages,iln’avaitjamaisvuquedudésert,ilsutquelevoyagejusqu’aupaysmagiquedudragonprendraitplusieursjours.
Alorsquelesheurespassaient,iln’yavaitpasgrand-chosequichangeait.Alorsquelesoleilsecouchaitetqu’unairfraiss’engouffradanslecostumebeigeclaird’Aladin,ils’allongeaenarrière,laissantletapisleborderafindeluitenirchaud.
Lesoleilselevaàl’horizonlejoursuivant,maisrienn’avaitchangéen-dessousdelui.Ilyavaittoujoursdusableàpertedevueetaucuneviedanslesbarrages.
Cenefûtquetarddanslasoiréequelepaysagecommençaenfinàchanger.Lesolsecetpoussiéreuxlaissaplaceàdespierresnoiresqu’Aladinn’avaitjamaisvuesjusque-là.Unmontderocherss’élevaitdroitdevantluipuisunprécipiceapparutd’unseulcoup,cequilefitsursauter.Etlorsqu’ilsentituneodeurluirappelantlepoissondeseauxsalées,Aladingardalesyeuxgrandsouverts.
C’étaitcommesilesols’étaitdérobésoussespiedsetavaitétéremplacépardel’écumeblancheprovenantdel’eauquis’éclataitsurlesroches.Aladinnepouvaitpass’imaginercequipouvaitbienfairequ’unlacvenaits’écraserdelasortesurlerivage,etrenonçaàcomprendrelorsqu’ilrepensaàlafalaisequifaisaitofficedecôteetàl’odeurquelelacdégageait.Iln’auraitjamaispupenseràtoutçamêmedanssesrêveslesplusfousetseredressantsurletapis,ilpritconsciencequecequ’ilétaitentraind’observerétaitpeut-êtrelamer.
Perçantdansl’obscuritéalorsquelesoleilsecouchait,ilconsidéralefaitqu’ilavaitvoyagéplusloinquetouteslescartesexistantesn’avaientjamaismontré.Ilsavaitqu’ilapprochaitàgrandspasdumondemagiquepuisqu’ilétaitentraindesurvolerlaMerInterditepouryarriver.Lalégenderacontaitquelamerétaitunlacquis’étendaitàpertedevue,etleGénieluiavaitunjourparléd’untourbillond’eauduquelaucunbateauneressortait.Ils’agissaitsansnuldoutepossibledelamer,etilsecalafermementsurletapisafind’êtreensécurité.
Lorsquelesoleilselevaledeuxièmematindesonpériple,lepaysageavaitdenouveauchangé.L’eausousluiavaitétéremplacéepardelaverdure.Delonguesétenduesvertesapparaissaientaussiloinquelesyeuxd’Aladinpouvaientporteretlorsquetoutsevertmontalelongdemontagnesdontlessommetsatteignaientlesnuages,ilsutqu’ilétaitalléplusloinquen’importequelautrehommesurlaterre.
Alorsqu’Aladinregardaen-dessousdelui,lesmerveilleusescouleursquidéfilaientausoll’émerveillèrent.Iln’avaitjamaisvudetellesvariétésdeteintesdanssavie.Ilyavaitdesteintesvertesetjaunes,puisviolettesetoranges.C’étaitcommesilescolorantsdesesbeauxhabitsavaientétédirectementinspirésdetoutescesmerveillesquidéfilaientsouslui.Etlorsquelesoleilsecouchadenouveau,Aladins’endormitenpensantàtoutcequ’ilverraitlelendemain.
Lorsquelequatrièmejourdevintlecinquièmepuislesixième,Aladinfatigua.Lesréservesdenourritures’amenuisaient,l’obligeantàrationnersesportionsetladernièrechosequ’illuirestaitàprésentétaitsapomme.Ill’avaitgardéecommeinspiration,maisnesachantcombiendetempsencoreilpouvaittenir,ilpritlapommebienrougedanssamain,serappelantCalebunedernièrefois,puislacroqua.Ellecraquacommeunos.C’étaitmagnifique.
Lorsquetoutcequirestadelapommefûtletrognon,Aladincroisalesjambesetsepenchapourplacerseslèvrestoutprèsdutapis.
«Tapis,descendsverslaterre.Emmène-moilàoùilyadelanourritureetoùjepeuxmereposer.»
Letapis,ralentissantsonrythmeeffréné,descenditjusqu’àcequelacimedesarbressoitàseulementquelquescentimètresen-dessousdelui.Aladinn’avaitjamaisvutantd’arbresdanssavie.Et
glissantenfinversuneclairière,letapisfinitpars’arrêteretallaseposersurunecouched’herbefraîche.Aladin,quin’avaitpasosésemettredeboutpendantsonvoyage,détenditsesjambes,sentantses
musclessedésengourdir.Travaillantd’abordunejambepuisl’autre,ils’attaquaensuiteàsespiedsetregardaautourdelui.Letapisavaitatterriaubordd’unlacet,pourlui,ilétaitgigantesque.Cependant,encomparaisondelamerqu’ilvenaitdesurvoler,c’étaitmoinsimpressionnant.
Sentantlachaleurdel’aird’étésursesjoues,ilinspiraprofondément.Bougeantsesjambesflageolantesversl’avant,ilsedirigeaverslesarbresàlarecherchedeprunesoudefigueset,àsongrandétonnement,trouvadespommesàlaplace.Aladinétaitsouslechoc.Iln’enavaitjamaisvuavantsoncadeau,eticiilyavaitdesdizainesdepommiers.Etlorsqueças’arrêtait,lespommesétaientremplacéspard’autresfruitsquiétaientrecouvertsd’unduvetetavaitlacouleurdusoleilcouchant.Nonseulementça,maisilyavaitégalementdesbaiesquiétaientviolettes,rougesetbleues.Ilsemblaitnepasyavoirdefinàcetteabondancedefruits,etAladingoûtachacund’entreeux.
Lorsqu’ilfûtrepu,ilportasonattentionsurlelac.Ilyavaitsilongtempsqu’ilnes’étaitpaslavéetl’eaucalmedulacl’attira.Seplaçantdevant,ilenlevaseschaussuresetavançaunpiedpourgoûterlatempérature.L’eauétaitfroideetilreculaprécipitamment.Iln’avaitjamaissentidel’eauaussifroidejusque-là.MaisaprèslachaleurdeMagrabah,ileutenviededécouvrircequecelafaisaitd’êtrelecorpsentierdansdel’eaufroide.
Enlevantsacapeensoieetlesvêtementsfinsqu’ilavaitportéspoursonanniversaire,ilrestaimmobiledevantlelacdanssessous-vêtementsensoie.Faisantundernierpasversl’eau,ilenlevacequiluirestaitencoresursoncorpsetentradansl’eau.L’eaufroidefitrétrécirsestesticules.C’étaitunesensationqu’iln’avaitjamaissentieauparavant.Cal’intrigua.
Avançantunpeuplus,l’eaurecouvritsesjambeslégèrementpoiluesjusqu’àcequ’elletoucheleglanddesonsexependant.Aladinsursautadesurprise.Celaluifitautantdemalquedebienetilseforçaàentrerdavantagedansl’eau.
Lorsquel’eaucouvritsestesticules,puislatouffedepoilsdouceetonduléesursonbas-ventre,ilsentitsaqueuesemettreàbander.Cesnouvellessensationsétaientincroyablesetsonventreplatetmusclésetendit,nesachantpasquoifaire.
Aumomentoùilfûtassezenfoncépourquesapoitrineetsesbrassoientcomplètementsubmergés,sonrythmecardiaqueredevintnormal.Asasurprise,ilneluifallutpasbeaucoupdetempspours’habitueràl’eau,etlescourantsquivenaienttouchersesfessesbronzéesetfermeslerelaxad’unemanièreinattendue.
Aladinseraitrestéassisdansl’eaupourtoujourss’iln’avaitpasétésortidesonétatdetranseparlesond’uncraquementdebranchesderrièrelui.Ilsemitdebout,prêtàbondir.
«Quivientlà?»demandaAladin,quin’étaitpassûrdesavoirs’ils’agissaitd’unhumainoud’unecréaturemagique.«Quivientlà?»dit-ilplusfort.
Regardantauxalentours,ilvitunecréaturesurgirdesbois.Ilreconnutlegrandanimalcommeétantunchevalbienqu’iln’enaitjamaisvuqu’enimages.Maisl’êtrehumainquisetrouvaitdessusluiparutnouveaucar,despiedsàlatête,ilsemblaitêtrefaitdemétalbrillant.
«Nommez-vous!»criaAladin,quineselaissapasimpressionnerparlacréature.«JesuislePrinceEric.Etvousêtessuruneterreroyale»,ditlacréaturequisetrouvaitsurle
cheval.Aladinpenchalatêtesousl’effetdelacuriositéaprèsavoirentendulacréatureparler.Ne
bougeantplus,Aladinregardalacréatureporterlesmainsàsatêteetenleverlemasqueenmétalquilarecouvrait.Cequiensortitfûtl’hommeleplusblancdepeauqu’iln’eutjamaisvu.L’hommesemblaitavoirsonâgeouunpeuplusjeuneetlescheveuxquirecouvraientsatêteétaientcommelacouleurdesblésausoleil.C’étaitpresquejaune.
«Quies-tupourosert’aventurerainsienterreroyale?»demandalePrinceEricdesavoixjeune
etmasculine.Aladinétaitfascinéparl’imagedel’hommequileregardait.Ilétaitdifférentdetoutcequ’ilavait
connujusqu’icietçal’intriguait.Aladinsortitdel’eauetseretrouvanufaceauprince.«Jesuis…»Aladinsedemandas’ildevaitseprésentercommeunprinceégalementous’il
devaitgarderpourluicetitredonnéparsafemme.«Aladin.»Leprinceexaminalecorpsnud’Aladin.Ilétaitégalementdifférentdetoutcequ’ilavaitconnu
jusqu’àprésent.Aladinétaitmarroncommedelabièrebrune.Soncorpsétaitfinementmuscléetsonsexependouillaitentresesjambes,plusbasquecequ’iln’avaitjamaispuobserverjusque-là.Leprince,prisd’assautparlamasculinitéd’Aladin,préféradétournerleregard.Aladinremarqualapudeurduprinceettrouvacelaamusant.
«Etd’oùviens-tuAladinpourlaverainsitasaletédansunlacroyaletexposertoncorpsnuauxyeuxd’unprince?»
Aladinsouritenentendantquelqu’unparlerdecettefaçon.«JesuisoriginairedeMagrabah,etj’aitrempémoncorpsdanslelacparcequ’ilétaitsale.Est-
cequelesprincesdeceroyaumeneselaventpas?»«Tumeparlesd’unemanièretropfamilière,paysan.Jesuisunprinceettutetrouvesenterre
royale.»Alorsqu’Aladinregardaitleprincejeterdescoupsd’œiltoutautourdelui,ilcommençaàsedire
quetoutcecin’étaitqu’unemascarade.Est-cequ’iln’avaitpasdebitesdansceroyaumemagique?Est-cequelesprincesn’étaientjamaisnus?Ilsedemanda.
«Jenevouscroispas.»ditAladinenposantsesmainssurseshanchesdansunsignededéfiance.«Jenecroispasquevousêtesunprince.»
LesyeuxduPrinceEriclefusillèrent.Ilsavaientlacouleurduciel.Aladinn’avaitjamaisvudesyeuxsiclairsavant.Celaluisemblaitimpossible,maislesyeuxdel’hommeavaientl’aird’êtrebleus.
«Tuosesmetenirtête?»«Jeremetsencausecequevousprétendezêtre,oui.Sivousêtesunprince,alorsoùsontvos
protecteurs?»demandaAladinavecunsourire,amuséd’avoirsiaisémenténervél’homme.«Jen’enaipasbesoin»,proclamaEricd’untonoffusqué.«Etpourtantvousêtesdansuneboiteenmétal,alorsquejesuisnuàlavuedetous».Ilsouritdu
coindeslèvres,sachantquel’hommenepourraitrienrépondreàcela.«Non.Lesprinces,qu’ilsleveuillentounon,ontunegarderapprochée».
Ericrestasilencieux.Ilsavaitqu’Aladinavaitraison.«Jen’aipasmesprotecteursavecmoiparcequejesuisenmissionvaleureuse».
Aladinregardadenouveaulevisageblanc.«Vousêtesunhéro,alors?»«Jesuisencheminpourallersecouriruneprincessequiest,paraît-il,laplusféériquedetoutle
royaume.Ellesetrouvedansunsommeilprofondetdoitêtreréveillée.»«Doncvouslasauvezdesonsommeil?»demandaAladinamusé.«Est-cequec’estcequefont
voshérosici?Voussauvezdesprincessesdeleursommeil?»dit-ilenrigolant.Lestraitssurlevisageduprincesetendirentalorsqu’ilobservaitl’irrespectueuxàlapeau
bronzéedevantlui,sedemandants’ildevaitletransperceravecsonépée.Ilyavaitcependantquelquechosedanslaconfianced’Aladinquileconduisitàn’enfairerien.
«Jevaissecourirlaprincessedelamalédictionquil’emprisonneavecunvéritablebaiserd’amour.Aprèsça,nousdevrionstomberamoureuxetnousmarier.»
Aladinarrêtadesouriretoutnet.«Vousêtesuneblague»,conclut-il.«Commentoses-tu?»«Jeconnaisl’amourd’unprinceetd’uneprincesse.C’estuneblague.Etsivouspensezqu’un
seulbaiservouspermettradetomberamoureux,alorsjesuisauroyaumedesnaïfs.Pasétonnantquevous
vouspromeniezdansdesboîtesenmétal.»Eric,nesachantplusquoidire,sortitsonépée,cequiobligeaAladinàretournersurletapis.
D’unclaquementdedoigts,letapiss’élevadanslesairsetlePrinceEricsefigeadestupeur.«Quellesortedesorcieres-tu?»Aladincherchadanssatêteletermeapproprié.Unensorceleur?sedemanda-t-il.Aladinregarda
l’hommeauvisagepâleetlargeetauxcheveuxcouleurdesblésquiluitombaientjusqu’auxépaules.Iltrouvaamusantsamanièred’êtreeteutuneidée.
«Oui,»proclamaAladin.«JesuislegrandenchanteurdeMagrabahetjesuisvenuicipourtrouveruneépouse.Etmaintenantquevousm’avezditquesetrouvaitdansceroyaumelaplusféériquedesprincesses,jevaisallerlaconquérir.»
LePrinceEric,encorecraintif,réagit.«Non,attendez.Jesuisdésolédevousavoiroffensé,jen’avaispascomprisquivousétiez.Maislaprincesseestmienne,grandsorcier.»
«Vousmelancezundéfi,àmoi,Aladin,legrandsorcierdeMagrabah?»«Jesuisdésolégrandsorcier»,dit-ilenbaissantlatête.«Maiselleestmienne.Jel’airêvée
depuislemomentoùj’aiapprissonexistenceetjenepensedésormaisàriend’autrequ’elle.Jepensequ’elleestmadestinée.»
Aladinregardal’hommeapeuréquiessayaitdetenirsonregard.«Hmmm…»,fit-ilsemblantdepenser.«Vousditesqu’elleestlaplusféériqueduroyaume?»
«Elleestlaplusféérique.»«Alorsellemériteunhommedelaplusgrandevaleur.»«C’estvrai»,réponditEric.«Etvouspensezquec’estvous?»«Jelepense,oui.»«Alors,nousavonsundéfi.N’ya-t-ilpasundragonquiterroriselesenvirons?»EricregardaAladinetsentitsoncouragevaciller.«Ilyaundragonquiravagedesvillages
entiersetvolentdesenfantsaumilieudelanuit.«Alors,nousallonstouslesdeuxcombattreledragon,etceluiquiarriveraàletueraurala
princesse.C’estlechallenge.»«Maissorcier,avecvospouvoirsmagiquesjenefaispaslepoids,moisimplemortel.Jen’ai
aucunechance.Rendezledéfipluséquitableetjesuissûrquejepourraienressortirgagnant.»Aladinregardaleprincetoutencontenantsonsourire.«Trèsbien,jevaisrendreleschoses
équitables.Jen’utiliseraipasmesgrandspouvoirs.Pourcedéfi,jedeviendraiunsimplemortel.Etmêmeentantquemortel,jevousprouveraiquevousvalezmoinsquemoi.»
«Jevousprometsquesiledéfiestjuste,alorsjelegagnerai.»AladinregardaEricetconclutqueleprincen’étaitpaspeureux.Erics’étaitdressédevantluipar
amourpourcetteprincessequ’iln’avaitjamaisrencontrée.Etaussinaïfquecelafût,ilfallaitquandmêmeducourage.Maintenant,ilallaitsebattrecontreunebêtelégendaireafind’avoirlachanced’embrasserlabelledormanteetdetomberamoureuxl’undel’autre.C’étaitinconscientmaiscourageux.
«Onaunmarché.Jevaisabandonnermespouvoirsetledéfipourracommencer.»LeprinceregardaAladinavecdesyeuxécarquillésavantdetirersursesreinesetdes’enfoncer
danslesbois.Aladinredirigealetapisverslesol,seredressaetrepritdel’altitude.Observantàtraverslesarbres,iltrouvalePrinceEricquigalopaitsursamonture.Restant
derrièrelui,Aladins’agenouillasursongenougauche,ledroitétantétenduderrièrelui.Iln’appréhendaitplusdetrouverledragonetcommençadoncàsedétendre,fixantledévouéprincequil’intriguaitdésormaispleinement.
Lorsqueleprincesortitdubois,ilprituncheminquimenaitjusqu’àunepetitemontagne.Cenefûtquelorsqueleprinceétaitpresquedevantqu’Aladinremarqualacavecreuséesurlecôté.Cayest,se
dit-il.Onestarrivé.Lacave,quisemblaitàpeineplusgrandequ’unhommedetaillemoyenne,étaitpluspetitequ’il
nes’étaitimaginé.Unecréaturequiyvivaitnepouvaitcertainementpasêtresidangereusequecela.Serapprochantdelacave,ilressentitcommeunesortededéception.
Regardantdenouveauleprincequil’intriguait,ils’arrêtalorsquel’hommerevêtudemétals’approchadel’entrée,attrapaunbouclierquiétaitattachéàlaselleducheval,sortitsonépéeets’avançaverselle.Aladinvoulaitdireauprincedel’attendreparcequedeuxhérosquisebattentensembleréussissenttoujoursmieuxqu’unseuldanssoncoin,maisilsesouvintensuitequ’ils’agissaitpourleprinced’undéfiafindeconquérirlafemmequ’ilpensaitêtresadulcinée.Aladinréalisaqueleprincecouraitaveuglémentversledangeruniquementparamour.
Alorsquelesombresdelacaveengloutirentl’hommeenmétal,Aladinl’admira.Ilétaitassurémentcourageuxetmêmesilacréatureétaitpluspetitequecequ’ilnes’imaginait,ilconsidératoutdemêmeleprincecommequelqu’unquin’étaitpaspeureux.
Alorsqu’Aladinsedirigeaitlui-mêmeversl’entréedelacave,quelquechosed’inattenduseproduisit.Aveccequisemblaitêtreuntremblementetungrognementtoutàlafoismêlés,laterresemitàtrembler.Etalorsqu’Aladingardaitlesyeuxrivéssurl’entréerocheuse,uneavalanchedeflammesaussirougesquelesoleilsurgirentdelamontagneetmontèrentversleciel.
«PrinceEric!»criaAladin.Dèsqueletapisrevintprèsduchevalaffoléd’Eric,Aladinsautadessustenantsonsabredansune
main.«PrinceEric?»cria-t-ildenouveau.S’approchantdel’entréed’unemanièrequil’empêcheraitd’êtreprisdanslesflammesdefeu,
Aladinpassasatêtedanslacave.Cequ’ilvitl’émerveilla.L’espacedanslamontagneétaitplusgrandquetoutMagrabahréuni.Etcreusécommeunverredevinretournéàl’envers,lesmursétaientrecouvertsdetrousdesourisàtaillehumaine.Lestrouspartaientdubasdesmursets’étendaienttrèshaut,jusqu’àunrebordsaillant.
Plusincroyablequetout,fûtcequ’iltrouvaaucentredel’espace.Sedressantsur9mètresdehauteur,avecdesailesquisemblaientfairetoutelalongueurdeMagrabah,unebêtecouleurcrocodilevirevoltaitautourd’unhommeenmétalquisemblaittoutpetitfaceaumonstre.
«Commentavez-voussurvécu?»réussitàdemanderAladin.Aussitôtaprèsavoirprononcécesmots,lesailesdelacréatures’agitèrentcequifittremblerle
sol.Ledragonpritensuiteunegrandeinspiration,lamontagnegrondantsousl’appeld’airainsicréé.Penchantsatêteenarrière,ilfixal’hommeenmétaldesesyeuxjaunesperçants.S’élançantfinalementdel’avant,ledragoncrachaunjetdefeuquirecouvracomplètementleprince.
Aladinenfûtbouchebéeetseprécipitaverslesflammesàlarescousseduprince.Maislorsquelesflammessedissipèrentetqu’Aladinvitleprincerecroquevilléderrièresonbouclier,ilralentitl’allure.
«C’estlemétal.Caleprotège.»«C’esttoutcequet’asentoi?»entendit-ildirelePrinceEricquicriaitcontreledragon.«Tu
vasdevoirfairemieuxquecela.»Surce,ledragonbattitdesailes,reculaetseposaausoljustedevantEric.Abaissantsabouche
béantetoutprèsdubouclierd’Eric,ilcrachauneflammerougesangquiengloutitunenouvellefoisleprince.
«Ahhh!»s’écrialeprince,sentantlemétalquientouraitsonvisageetsoncorpsmonterenchaleur.
Aladincontinuaitàregarderlascène,n’étantpassûrdecequ’ildevaitfaire.Maislorsquelesjetsdeflammess’arrêtèrent,leprinceseredressaetdépliasonépée,coupantenunéclairlementondela
créaturemaléfiquequiperdaitdésormaisdusang.Ledragonlaissas’échapperuncridedouleurenréponse.Aladinétaitépoustouflé.
LePrinceEric,sansperdreunmoment,chargealacréature.Seconcentrantsurlebas-ventredumonstre,Ericabaissalalamedesonépéeetportauncoupenpleinmilieu.Alorsquelalametransperçaitleventredel’animal,cedernierrugitdeplusbelle.
Agitantdenouveausesailes,laterretremblaetlorsqu’ildécolla,Aladinpensaqu’Ericavaitgagnéledéfi.Ilavaittortcarl’épéed’Ericsetrouvaitencoredansleventredelabêteetleprincesetrouvaitàprésentdésarmé.Ledragonpritunpeuderecul,observalasituation,mesuraladistancepuisfrappad’ungrandcoupavecsaqueuemassive.N’ayantpasletempsderéagir,laqueues’abattitsurlapoitrined’Ericetl’envoyabaladeràl’autreboutdel’espace.
«Non!»criaAladinquivitsoncompagnonsefaireexpulseràplusieursdizainesdemètresdanslesairs.
Avecl’armureenmétalcomplètementfendue,ledragonvolajusqu’oùsetrouvaitleprince.Dominantsoncorps,ilsepréparaàcracherdesjetsdeflamme.
Cefûtàcemoment-làqu’Aladinjetarapidementuncoupd’œilautourdelui.Repérantuncheminquipartaitdanslarocheetfaciled’accès,ilcouruts’yréfugier.
«Ledragon,parici!Viensdonct’enprendreàmoi!»Danslafoulée,Aladinattrapaunepierreetlalançasurl’animal.Unebêtedecettetaille-làne
ressentitprobablementpresquerien,maisçafûtl’affaire.Retenantlaflammeprêteàs’échapperdesesnarines,ilsetournaversAladinquiavaitmaintenantatteintl’undestrousdontlesmurscaverneuxétaientjonchés.
Regardantànouveaul’hommeenmétalsanssignedevie,ledragonbattitpuissammentdesailesetsepositionnadevantAladin.Avecsesgriffesenfoncéesdanslapoussièredusol,ilpenchalatêteenarrièreetvisa.S’yattendant,Aladinsecachaderrièrelesrochersquisetrouvaientdansletrou.Ledragoncontinuadecracherdesflammesdefeu,quidansaienttoutautourdesoncorpspourfinirpars’écraseraufonddutrou.Lesflammesétaientchaudes,maisn’étaientriencomparéesaupluschauddesdésertsdeMagrabah.
Lorsquelesjetss’arrêtèrent,Aladinsortitdutrouetsautapiedsjointsausuivant.Iln’yenavaitplusquequelques-unsjusqu’àcequ’ilatteignelesommet.Etréussissantenfinàparvenirjusqu’aurebord,ilchoisituntrouàtaillehumaineetpritrefugeàl’intérieur.
Sentantlepoidsdesacapeensoiebattantderrièrelui,ilattrapalevêtementetleplaçasursatête.Courantaussivitequ’illepouvait,l’obscuritéautourdeluiviraaurougelorsquesurgitderrièreluiunebouledefeuquil’enveloppa,brûlantsapeauaupassage.
Lesflammessedissipèrentaussivitequ’ellesn’étaientapparues,etfixantduregardleviragequ’ilavaitaperçusouslalumièredesflammes,ilnepensapasàsadouleur.Courantàtouteallureverslagauche,iltrouvacequ’ilavaitespéré;justeau-dessusdurebordpartaituntunnelquidébouchaitàl’extérieur.Sedébarrassantdesacapeencoreembrasée,ils’agrippaàsonsabreetcourutaussivitequepossibleverslabêtequines’attendaitàrien.
Lorsqu’Aladinsetrouvaàlamoitiéducheminetquelamontagnesemitàgrondersousl’effetdesbattementsd’ailesdudragon,ilsavaitqu’ilavaitréussi.Courantsurlesderniersmètresdedistance,illevasonépéedevantluietsejetaenavant.Commeill’avaitespéré,ledragonétaittoujourslà.Volantdanslesairs,ilatterritsurlecoududragon,enfonçantsalameaussiprofondémentqu’illepouvaitdansl’épaissepeaudelacréature.Ledragoncriadesurprise.
Enuneseconde,ledragons’étaitremisàvoler.Tortillantsondosenremuantlaqueue,illafitglisserdedroiteàgaucheessayantd’atteindreAladinavec.Iln’yarrivapascependant,carenenfonçantl’épéedanslecoudelabête,Aladinputs’yaccrocheretsedéplacersurlagauchelorsquelaqueuefrappaitàdroiteetvice-versa.
CelacontinuaassezlongtempspourpermettreàAladinderéfléchiretdedécidercequ’ilallaitfaireaprès.Trouvantl’hommeenmétalàquatrepattes,ilréalisaqu’Ericn’avaitpasditsonderniermot.Regardantl’endroitqu’Ericessayaitd’atteindreenrampant,ilcompritcequ’ilespéraitfaire.Ilyavaitunautretroudesourisàtaillehumainedevantluiavecuneespècedeporteengranitquienbloquaitl’entrée.Ericsetrouvaitbientroploidecetroupourpouvoirlui-mêmes’yrendre,maiss’ilavaiteudel’aideilauraitpuyparvenirtrèsvite.
Refocalisantsonattentionsurlabête,Aladinenfonçaencoreplusprofondémentsonsabredanslecoududragon.L’animaltorditsatêtedanstouslessensenréaction.Sereposantenfinausolpourplusdestabilité,ilbalançasatêted’avantenarrière,jusqu’àcequ’ens’appuyantsursonsabre,Aladinsedégageadel’animaletatterritsursesdeuxpieds,posantlamainausolpourserééquilibrer.
Sansperdreuneseconde,Aladincourutjusqu’autroudesourisleplusproche.Ledragon,enragé,glissasatêtedansletrouetcrachaunjetinterminable.Apprenantdeseserreurs,ilcontinuaensuiteavecletroud’à-côtéetl’enflammaégalement.Passantd’untrouàl’autre,ledragonsefatiguaendélivranttoutcequ’ilavaitàl’endroitoùilpensaitqu’Aladinauraitpuseréfugier.Puis,bougeantrapidementsesyeuxd’untrouàl’autre,ilcherchaladépouilledesonattaquant.
Alorsqueledragoncontinuaitdechercherfurieusement,Aladinsortitd’untroudesourisquisetrouvaitàunevingtainedemètresdelà.Celuidontilsortitsetrouvaitleplusprèsd’Eric,ets’approchantàgrandspasdelui,ilplaçal’hommeenmétalsursonépauleetcommençaàletransporterjusqu’autrou.Ilnefallutpaslongtempspourquelabêteentendelescliquetisdel’armured’Eric,etlorsqu’ilrepéralesdeux,ilaccourutverseuxens’apprêtantàcracherunénormejetdefeu.
Aladinévitadejustesse.Enunriendetemps,ilavaitatteintl’intérieurdutrou,etreposantEricsurlesoldel’espacequiétaitétonnementbienéclairé,ilretournajusqu’aublocdegranitquibloquaitpartiellementl’entrée.Poussantdessuspourqu’ilobstrueànouveaul’ouverture,celui-cinebougeapas.Maislorsqueledragonvisaetcrachasesflammes,lapoussièresouslagrossepierresedispersaetcelle-ciputroulerjusqu’àunerigolenouvellementcréée,bloquantainsilepassage.
Aladin,ledosencorecontreleblocafindelefaireroulercomplètementauniveaudel’ouverturedutrou,dutsedéplacerlorsqueledragonlâchaunnouveaujet.Laflammesefaufilaprécisémentdansl’espaceencorenoncouvertparlebloc,etdespierrescommencèrentàtomberduplafonddel’ouverturesousl’effetdelachaleur,cequilesprotégeacomplètementdel’extérieur.Plusriennepouvaitdésormaispluspasser.
Aboutdesouffle,Aladinsereposacontrelebloc.Examinantàtoutevitesseoùilsetrouvait,ilremarquadeuxchoses;letroun’avaitpasdesortieettoutcequisetrouvaitàl’intérieurétaitvisible.Cherchantlasourcedelumière,illevalesyeux.Directementau-dessusd’euxsetrouvaitunefêluredanslapierre,etquelquesdizainesdemètresplusloinsetrouvaitlecield’ungrisclair.Toutespoirn’étaitpasperdu.
Reprenantsarespiration,AladinaccourutversEricquiétaitallongésurlesol.«Est-cequetuvasbien?»luidemandaAladinenprenantentresesmainslecasqueencorechaud
quirecouvraitlatêteduprince.L’enlevant,Ericgémitunpetitpeu.Libérédecetteprotection,lesjouesd’ordinaireparfaitement
pâlesd’Ericétaientrougesàcertainsendroits.Lesyeuxbleuclaird’Ericétaientàmoitiéouverts.«Jen’arrivepasàcroirecequetuasfait»admitAladin.«Tueslevéritablehéros.Jen’aipasréussi.Situn’avaispasétélà,jeseraismort»,ditle
prince,visiblementfatigué.«Mercidem’avoirsauvélavie.»«Jenepouvaispastelaissersansdéfense.»«Tuesunvraihéro.Maintenantjemerendscomptequec’esttoiquimériteslaprincesse,pas
moi.Tuasgagné.Jenevaispasteretenirpluslongtemps.Tupeuxutilisertamagieetmelaisserlà.Je
m’incline.»AladinregardaEricetregrettadeluiavoirlancéunteldéfi.L’observantàprésent,couchéàterre,
ilcompritqueleprincen’étaitpasuneblague,ilétaithonorableetpur.LePrinceEricétaitbienunhéros,etAladineutmalaucœurqu’ilressortedecetteaventureblesséetpiégé.
«Tulamérites,pasmoi»confessaAladin.«Jet’aimanipulépourtefairevenirjusqu’ici.Jenesuispasunmagicien.Jesuisunsimplemortelcommetoi.»
EricregardaAladindemanièreconfuse.«Maisj’aivutontapisvolant.Situn’espasunmagicien,commentarrives-tuàfairecela?»
«Letapisestmagiqueenlui-même,maispasmoi.J’aidesamisquilesont,maisjenesuispasl’undesleurs.Jesuisunefraude.»
«Alorsd’oùviens-tu?»«JeviensdeMagrabah,commejel’aidit.»«Etpourquoies-tulà?»«J’ailudeshistoiressurledragonetlafaçondontilterrorisaitlesgensdeceroyaume.Jesuis
venuicipourleurportersecours.»«Tuasfaittoutcechemin-là,depuislacitémagiquedeMagrabah,pourveniràlarescoussede
monpeuple?»«Oui,c’estça.»«Tuasparcourudesmilliersdekilomètresetm’aforcéàmenercecombatqu’entantqueprince
duroyaume,j’auraisdûmenerilyatrèslongtempsdecela?»Aladinneréponditpas.«Tuesvraimentceluiquialeplusdevaleurentrenousdeux,etj’aipresquehontefaceàton
comportementhéroïque.Tonabsencedepouvoirsmagiquesmontrequetuesunhommeencoreplustéméraireetméritantquemoi.C’esttoiquimériteslaprincesse,pasmoi.Elleesttienne.»
«PrinceEric,j’aiuneautreconfessionàtefaire.JesuisAladin,PrincedeMagrabah.Jesuismariéàlaprincesse.J’aiunefemme.»
EricregardaAladind’unairstupéfait.Ilvitdanslesyeuxmarrond’Aladintoutcequ’ilauraitaiméêtre.Ilétaitgentil,généreuxetfort.Ceprinceàlapeaumateétaithéroïqueetaltruiste.Ilvittoutessespropresimperfectionsenregardantcebelhommeetilenressentitunegrandehonte.
Aladinattrapalebrasdroitd’Ericetleleva.«Çafaitmal?»«Çafaitmalderéaliserqueltyped’hommejesuiscomparéàtoi.»«Jevoulaisparlerdetonbras.Çatefaitmal?»«Non,maisjenepeuxpaslesouleverparmoi-même.»«Tuessimplementfatigué.Etlà?»Aladinsoulevachacunedesesjambesetlorsqu’ilvitEricneressentaitpasdedouleur,ilsutque
toutiraitbienpourlui.«Toncorpsestexténué,maisdansquelquesminutestutesentirasdéjàmieux.Laisse-moite
retirerça.Commentjedoisfaire?»demandaAladinenpassantsamainsurl’armurechaude.«C’estattachésurlecôté.»Aladintrouval’attacheetladesserra.Ilenlevaensuitechaquepièceenmétalducostume,l’une
aprèsl’autre.«Pasétonnantquetuessichaud.Commentcombats-tulà-dedans?C’estsilourd.»«Cameprotège.»«Çateralentitaussi»,dit-ilenluiretirantladernièrepartie.«Nousdevonsnousfaufilerparce
troudanslarocheetsortird’ici.»«Parssansmoi.Jenemériteplusd’êtreleprince.Jemevoispourcequejesuisréellementà
présent.»«Maisnon.Jen’aijamaisvuunhommecourirsibravementverscequipouvaitentraînerune
morttrèsprobable.Ettuasfaittoutcelaparamour.Tum’épates.Etjenepartiraipasd’icisanstoi.Tufinirasaveclaprincesse,jemelejure.»
«Mêmemaintenant,tupensesaubien-êtredequelqu’und’autre.Jesuishonoréd’êtreentaprésence.»
«Assez.Commentjeretirecettechose?»demandaAladinenpointantlejustaucorpsqueleprinceavaitenfilésoussonarmure.«Ilyaquelquechosequemonpeuplepratiqueetquivat’aideràguérir.»
«Ilestboutonnésurlecôté.»AladinplaçaEricsurlecôtéetledéboutonna.Lorsquechaqueboutonfûtlibéré,Aladinenlevale
lourdvêtementdelapoitrineblancheetsanspoilsd’Eric.Leprinceétaitplusmuscléquenel’auraitcruAladinetsesabdosrivalisaientaveclessiens.LePrinceEricétaitunhommetrèsbeauphysiquement,etregardantsapoitrinenue,Aladinnepouvaitpluslenier.
«Jevaist’aideràt’assoir.»AladintiraEricetsemitàgenouxderrièrelui.Massantlesmusclesdeslargesépaulesd’Eric,ce
derniersefigeasousl’effetd’unetellesensationdeplaisir.Ileneutmêmelachairdepoule.«Nousavonsl’habitudedenousfrotterlecorpsdecettefaçonafinquelesmusclesfatigués
puissentguérirplusvite.Ilfautquetureprennesdesforcesleplusvitepossiblepourquel’onpuissesortird’iciavantquelanuitnetombe.»
L’espritd’Ericétaitlégeràprésent.Sousletoucherpénétrantdesoncompagnon,soncorpssedétenditet,àsasurprise,saqueuedurcit.Leprinceavaittoujoursétépudique,maispensantauxmainsbronzéesquicaressaientsapeaublanche,ilneputs’enempêcher.
«Tuesunhommed’aventures,n’est-cepasPrinceAladin?»«Appelle-moiAladin.Jenesuisqu’unhomme.»«Modeste.Tudispensesbientesleçons.Alors,es-tuunhommed’aventures,Aladin?»«J’aieubeaucoupd’aventures.»«Jen’enaiconnuaucune.Peux-tulespartageravecmoi?»Aladin,déplaçantsesmainstoutlelongdudosduPrinceyréfléchit.«D’accord.»Aladinentrepritalorsdepartageravecsonamil’histoiredusorcierquil’avaitpiégépourqu’il
retrouvelalampedugénie.Ilexpliquaensuitelafaçondontilavaitconquislecœurdelaprincesseetlibérélegénie.
Lorsqu’Aladineutfinidemalaxerledosnuduprinceets’attaquaàsescuisses,ilcontinuaitderaconterenmêmetempstouteslesaventuresqu’ilavaitvécuesaveclegénielibéré,sauvantfinalementMagrabah.Etalorsqu’ilfrottaitintensémentlescuissesmuscléesd’Eric,cedernierétaittellementcaptivépartoutesceshistoiresqu’ilnebougeaitplusdutout.
Lorsqu’Aladinbougeasamaind’unetellefaçonqu’iltouchal’entrejambed’Eric,cedernierfitdesonmieuxpournepasremuersaqueuebiendure.Ilyavaitunepartieduprincequiluidisaitdes’enfuirouqu’ilnedevraitpasavoird’érection.Maisenvérité,iladoraitcequ’ilétaitentraindesespasseretilsouhaitaitdésespérémentqueleshistoiresetlescaressesd’Aladinnes’arrêtentpas.
Aprèsqu’Aladineutfinidemasserl’autrecuissed’Eric,ilmitsesmainssurlapoitrinenueduprinceetcommençaàlapétrifier.Sentantlapeaudoucedanssesmains,ilreposaensuitelesbrasduprincesursescuisses,l’uneaprèsl’autre,massantchaquecentimètredesesmains.Aladinsavaitquelesbrasmusclésduprinceavaienttouchésalargequeueenérection,maisils’enfichaitbien.Ilyavaitquelquechosechezceprincehonorablequil’excitaitetilvoulaitquesonnouvelamilesache.
«Çafaitdubien?»demandaAladinaprèsavoirfinisonhistoire,tenantlamaind’Ericdanslasienne,sonavant-braseffleurantsaqueuebandante.
«C’estdivin,mieuxquetoutcequej’aiconnujusqu’àprésent»,dit-ilenréférenceàlapartieducorpsd’Aladinqu’ilsentaitsoussonbras.
«Penses-tupouvoirgrimpermaintenant?»«Jelepense,oui.»«Alors,allons-y.»Aladinsedétachaduprinceetcederniersemitderrièrelui.Lasoielégèredupantalond’Aladin
nepermitpasdecachersonsexedur.Fixanttouslesdeuxcetteprotubérance,leprinceétaitdenouveauimpressionné.
«Sijetesoulève,peux-tut’extirpertoi-mêmeetfinirlerestedel’ascensionseul?»PrinceEriclevalesyeux.Lafenteétaitétroite.Ilsavaitqu’ensepositionnantcorrectemententre
lesparois,ilpourraitlentementremonteràlasurface.«Jepeuxlefaire.Maiscommentvas-tufairetoiensuite?»«Net’inquiètepaspourmoi.Cequicomptec’estquesonAltesseRoyalepuissesortir»,
réponditAladind’untonmoqueur.«Oh,s’ilteplaît,nemetaquinepas.C’estmoiquidevraisd’appelerunprince,maistum’as
demandédet’appelersimplementAladin.Jet’enprie,appelle-moiEric.»Aladinfûtembarrassédes’êtreànouveaumoquédesonamiaucœurbraveetpur.«Je
t’appelleraiEric»,admit-ilhumblement.«Merci.Etjet’appelleraiunami.»Lesdeuxhommessourirent.Ericsebaissapourattrapersonjustaucorps.L’ayantdenouveauenfilé,ilrécupérasonarmure.«Laissa-lalà.C’esttellementlourd.Tun’yarriveraspassitulaportes.»Ericregardasonarmureenmétaletreconnutqu’Aladinavaitraison.«Allons-y»,annonçaEric.Aladinenserralatailledesonamietlesoulevajusqu’àlafentedanslaroche.Lorsqu’Ericput
fermements’accrocheraurebord,Aladinpritsespiedsetlespoussaverslehaut.Commençantàgrimper,Aladinobservalaprogressionduprince.Déjàplusieursmètresau-dessus
delui,Aladins’approchadublocquibloquaitl’entréeetmontadessus.Sefocalisantsurlapremièreprisequisetrouvaità3mètresdevantlui,ilsejetadetoutsoncorpsenutilisantsaforcepourpouvoiratteindrecettepartiedelaroche.
Setortillant,ilréussitàplacersonpieddansuntrouetputensuitecommenceràgrimper.Evitantlescaillouxquitombaientd’enhaut,ilgardaunecertainedistanced’avecsonamidegrimpetteafindepouvoirréagirsijamaisleprinceglissait.Toutenhaut,Ericréussitàs’extrairedelacaveindemneetAladinlesuivitquelquesminutesplustard.
Lafentesurlecôtédelamontagneparlaquelleilsétaientinitialemententrésétaitmaintenantpratiquementcondamnée.L’airfraissurleurvisageétaitrelaxantetlasensationd’humiditéapaisalesbrûluresd’Eric,quiretrouvatoutesasérénité.
«Onyva?»demandaEricenjetantuncoupd’œilàlamontagnederrièreeux.«Pasbesoindemarcher»,ditAladinenclaquantdesmains.Alorsquelesonrésonnadanslavallée,letapismagiqueseprécipitaàleurrencontre.S’arrêtant
auxpiedsd’Aladin,leprinceenfûtépoustouflé.«Vraimentmagique»,dit-ilavecunsourire.«Jepeuxt’emmenerànotrechâteau.Tuyseras
l’invitéduroi.»AladinrestasilencieuxenregardantEric.«Ami,jesaluetagénérosité,maismamissionn’estpas
achevée.»Ericsetournaverssonamiressentantladéceptionl’envahir.«Nousavonstouslesdeuxcombattu
labêteetperdu.Tunepeuxpasyretourner!»
«Maisjeledoismonami.Sinon,cettecréaturevacontinueràterrorisertonpeupleetlesenfantscontinuerontd’êtrekidnappésdanslanuit.»
LeprincefixaAladinduregard,indécis.Ilpensaitquevaincrelabêteétaituncombatperdud’avancequilestueraittouslesdeux,maisl’auracourageusedesonamiétaittroppuissantepourqu’ilpuisses’yopposer.Ericbaissalatête.
«Tuasencoreraison,monami.Qu’est-cequejevaudraisentantqueprincesijenepeuxmêmepasprotégermonpeuple?J’aibienappristaleçon.»
«Alorsm’aideras-tu?»«Jesacrifieraimaviepourqueturéussisses.»Aladinregardal’hommebeauetaltruistequisetenaitdevantlui.Iln’avaitjamaisconnud’homme
plusnoble.«J’aiunplan»,conclutAladin.PrinceEric,deboutsurletapismagique,s’abaissadoucementpourpasserdansletrouquise
trouvaitausommetdelamontagne,endirectiondudragonquiaccéléraitl’allure.S’inspirantducouraged’Aladin,ilseredressadetoutsonêtreettentadeseplacerdevantlesyeuxdudragonalorsquecelui-citournaitdanstouslessens.Lorsquelacréaturevitenfinleprince,ellesefigea.
«Tutesouviensdemoi,non?»demandaEricaudragon.«Etmaintenant,tutedemandessurquoijesuisentraindemetenir.Ehbien,pourquoinepasledécouvrirpartoi-même?»
Lesyeuxdudragonseplissèrentalorsqu’ilsemitàcrier.«Accroche-toiletapis»,murmuraEric.Ledragonattenditdevoircequ’allaitfaireEricaprès,etlorsqu’ils’aperçutqueletapisbattait
enretraite,ledragonsemitàattaquer.Faisanttremblerlesenvironsavecsesbattementsd’ailes,ilchargea.Prenantdeplusenplusd’altitude,Erics’assitsurletapis.Etlorsqu’ilatteignitlesommetdelamontagne,ils’accrochaparsécurité.
Prenantdelavitessedansl’ascension,ledragonvisaletroudelamontagnedanslequelEricvenaitdes’engouffrer.S’enapprochantdeplusenplusetnepouvantpluss’arrêter,leboutdesatêtedépassa.Alorsquesoncousortaitmaintenantdutrou,Aladin,courantàtoutevitesse,sejetasurlabêtequines’yattendaitpas.
Atterrissantsurlecoudelacréature,Aladins’accrochaàl’unedesesépinesdorsales.Examinantl’endroitoùilavaitatterri,c’étaitplusbasqu’ilnel’auraitvoulu.Ilauraitvouluatterrirprèsdesatête,maisledragonétaitsortittroprapidementetAladinsetrouvaitdoncplusprocheduhautdesondos.Celavoulaitdirequ’Aladinétaitmaintenantobligédegrimper.
Ledragon,sentantlepoidssursoncou,devaitprendreunedécision.Ilsavaitqu’ilpouvaitsoitessayerdesedébarrasserd’AladinsoitcontinueràattaquerEric.Etattiréparl’hommequivenaitdeluipasserdevant,ilfitlemauvaischoix.
Penchantlatêteenarrière,illaissas’échapperunjetdefeuquifenditl’airendirectiondutapis.«Tapis,plonge»,commandaleprinceavantqueluietletapisévitentdejustesselesflammes.Leretourd’Ericprèsdusolconduisitledragonàenfairedemême.EtAladin,quines’attendait
pasàunchangementdecapsibrutal,sentitsoncorpsfaireunvolplané,sesmainsn’étantplusagrippéesàlabête.Cenefûtpasavantqu’Aladineutdégringoléplusieursmètres,s’éloignantdelatêtedudragon,qu’Ericvitcequ’ilétaitentraindesepasseretcria«Remonte,tapis».LedragonsuivitetAladinréussitàplacersesmainssurladernièrepointequidépassaitducoudelabête.
Labêtepritunenouvelleinspirationetcrachasesdernièresflammes.Ericetletapisplongèrentsurladroiteetsereplacèrentaussitôtdevantledragon,quin’eutpasletempsdesuivrelacadence.Etavecuneemprisefermesurladernièrepointeducoudelabête,Aladinréussitàsehisserjusqu’aucrânedelacréature.Cherchantl’endroitoùlachairnerecouvraitpluslaboîtecrânienne,ilsutqu’ill’avait
trouvé.Plaçantunemaindanssondos,Aladinenretirasonsabre.Posantleboutdelalamesurlapartie
laplusmolle,illuttacontrelesventsquiledéséquilibraient.Lorsqueledragonpenchaunenouvellefoislatêteenarrièrepourcracher,Aladinconcentratoutessesforcesdanslesabrequ’iltenaitenjoue.D’unseulcoupsec,ilenfonçalemétaldanslachairmolle,cequifitimmédiatementcrierl’animal.S’accrochantencorepournepastomber,Aladinregardalesflammess’échapperdutroucrééparlesabrecommedelalavehorsd’unvolcan,etnebattantplusdesailes,lacréatureémitunsond’agonieettomba.
Regardantlejetdefeuêtreexpulsédevantlui,Aladinfittoutcequ’ilputpours’accrocher.Maislorsquelepetittroudevintungrandtrou,puisuntrougéantéjectantdufeu,Aladinsutqu’ildevaitlâcher.Desserrantsonemprise,cequiarrivaensuitenelaissaaucunechanceàAladin.
Avecuneforcequitransformaletroubéantdudragonenunemagnifiqueexplosion,lacréaturedefeusedésagrégeaenuneflambée,cequieutpoureffetdejeterlepassagersurprisdanslesairs.Aladinserapprochaitdangereusementdusol.Voyantd’abordlecielen-dessousdeluipuisau-dessus,ilperdittoutrepèredansl’espace.Apercevantdetempsentempsdelaverdurealorsqu’ilsetrouvaitdeplusenplusprèsdelaterre,Aladinfitunderniereffortpouressayerdecontrôlersadestinée;iléchouaetsavaitqu’ilallaitbientôts’écrasersurlesol.
Toutespoirsemblaitperdulorsque,seulementquelquessecondesavantl’inévitable,PrinceEric,déroulantletapisroulantjusteen-dessousdelui,l’attrapaauderniermomentetlesdeuxhommesremontèrentversleciel.Eric,soulagé,sautaaucoudesonami.
«Est-cequetuvasbien?Çava?»Aladin,ayantlatêtequitourne,nevitquelevisagedouxetbeauduprincequileregardait.
Incapabled’entendrequoiquecesoitd’autrequelesonsourddanssatête,ilneréponditpasauprince.Etlorsqu’ilsentitunenouvellefoislesolsousletapis,ilseditqu’ilétaitdésormaisensécurité.Regardantauxalentourspours’enassurer,iltombasurladépouilledelacréaturedefeu,justeàcôtéd’eux.Voyantcela,ilsutquenonseulementEricetluiétaientsainsetsaufs,maisquelepeupled’Ericpourraitmaintenantvivreenlibertéégalement.Aladinsourit.
Cenefûtpasavantquelanuitapprochequel’auditiond’Aladinluirevint.C’étaitrevenu
progressivementetcenefûtpasavantderecouvrerl’ensembledesescapacitésauditivesqu’Aladinputdenouveauentendrelavoixdouceduprinceluiparler.
«Cequetuasfaitestd’unebravouresansnom.Tuesunhommedelégende,Aladin.»Aladinregardasonamiavecunsouriredereconnaissance,riendeplus.Pourlui,lecompliment
semblaitledépasser.«Tuesrecouvertdestripesdelacréature.Viensavecmoi,jevaistenettoyer.»PrinceEricredressaAladinetleguidadoucementverslelac.C’étaitlemêmelacoùilavait
rencontréAladin,etenlevantdélicatementchacundesesvêtementssales,Ericobservachaquecourbeetrecoinducorpsd’Aladin.
Enlevantlehautensoie,Ericglissasamainlelongdescôtesd’Aladin.Détachantsaceinture,illaissasesmainsagripperleshanchesd’Aladinpuis,baissantsonpantalon,ilenprofitapourtouchersescuissesetsesjambes.Quandileutfini,Aladinn’avaitplusquesessous-vêtementsensoiesurlui.Illaissaàsonamilesoindelesretirer.
Leprinceportaensuitesonattentionsursonproprejustaucorps,l’enlevant,puissonproprepantalonqu’ildétachaetretira.Aladinfixadesyeuxlesjambescouleurcrème,presquesanspoils,quiétaientexposéessouslalumièredelalune.Sescuissesétaientépaissesetmusclées.Ellesétaientaussiparfaitesquecequ’unhommepouvaitrêverd’avoir,etilsedemandaàquoiressembleraitsajambesiellesetrouvaitentreelles.
Lorsqu’Ericseretrouvaégalementensous-vêtements,lesdeuxhommesseregardèrentl’un
l’autre.Ilétaitévidentpourchacund’euxcequel’autreavaitenviedefaire,maisaucundesdeuxhommesnefitlepremierpas.Puis,finalement,Ericattrapasaculotteàdeuxmainsetlabaissajusqu’àseschevilles,laissantapparaîtresaqueueenérection.
Aladinn’hésitapasàl’examinerdanslalumièredeplusenplusintensequedégageaitlalune.Commelecorpsd’Eric,saqueueétaitlargeetd’unblancimmaculéet,contrairementàsescheveux,lespoilsquisetrouvaientsurledessusétaientnoirsetondulés.
Etrangequ’ilsnesoientpaspareils,pensaAladin;maisquelplaisir!Aladincontinuaderegarderleprince,profitantdelabeautéquiirradiaitdecethommeenfacede
lui.IlsemblaitparfaitpourAladin,desoncorpstrèsmasculinàsapeaudepèchequibrillaitpresquesouslalune.Cequ’ilvitprocuraàAladindespapillonsdansl’estomaccommejamaisauparavant.C’étaitplusquelasimpleexcitationqu’ilressentaitclairementauniveaudesonsexe,ilressentaitégalementquelquechosedanssoncœur.
Lorsqu’Ericsemitàbouger,ils’avançaverssonami.Nesachantpass’ilétaitcapabledelefairelui-même,Ericplaçasoncorpsnudevantceluid’Aladinetfitensortequeleursdeuxpoitrinessetouchenttoutenrespirantdanslecoud’Aladinetglissantsesmainssursessous-vêtements.Lorsqu’Ericfinitparenleverlesdernièresparcellesdetextilequirecouvraientlecorpsd’Aladin,ilfrottatoutsoncorpscontrelapeaumatedesonnouvelami.Ladifférencedecouleursdepeauétaitsaisissante.
Lorsqu’Ericsemitàgenouxaveclessous-vêtementsd’Aladindescendusauniveaudeseschevilles,lajoued’Erictouchalaqueued’Aladin.Lalonguetigefaisaitlalongueurdesatêteentièreetétaittrèsépaisse.FaisantleverlespiedsàAladinpourqu’ilsedébarrassecomplètementdesaculotte,leprinceseretintd’embrasserlemembreduretdecouleursombrequisetenaitenérectiondevantlui.
Seremettantdebout,EricpritAladinparlamainetl’emmenajusqu’àl’eaufroide.Aucundesdeuxhommesneressentitcettefroideurcependant,lachaleurqu’ilsavaientl’unpourl’autreréchauffantdemanièreinstantanéel’eauautourd’eux.
Lesdeuxhommesétantdésormaisassezenfoncésdansl’eaupourquecelle-cicouvretoutelapartiebassedeleurventre,EricencerclaAladinets’arrêtaderrièrelui.Ledosd’Aladin,illuminésousl’étrangelumièredelalune,étaitrecouvertdegriffuresetdecicatricesdecetteaventureetdetantd’autresavant.Leprincepritletempsdetracerchacuned’entreellesavecsondoigtmouillé,lavantlescicatricesens’imaginantlesaventuresincroyablesquilesavaientcréées.
Aprèsavoirfinicejeu-là,Ericpritdel’eaudanslecreuxdesesmainsetlaversasurlesbrasd’Aladin.Enlevantprogressivementtoutelasaletéquirecouvraitsoncorps,ilatteignitlapoitrined’Aladin.Rapprochantleursdeuxcorpstoutenvenantmettresatêtedanslecoud’Aladin,Ericsemitàcaresserlestouffesdepoilsquis’étalaientsursapoitrine.Fermantlesyeuxpourenprofiterpleinement,Ericlaissasamaindescendredeplusenplusbasjusqu’àcequ’ilsentelaqueuebienduredel’hommequ’ilnevoulaitplusjamaisquitter.
Aladin,pourlapremièrefoisdesavie,nesavaitpasquoifaire.Laseulepersonnequ’ill’avaitdéjàtouchéainsiétaitlaprincesseetavecelle,çaavaittoujourssemblébizarre.Maisiln’enétaitrienàprésent.Ilyavaitquelquechosed’excitantetdepassionnantquifitbondirlecœurd’Aladin.Sentantlatêted’Ericsursoncouluifitmonterleslarmesauxyeux,etlorsquelabeautéprincièrefrottadoucementsajouedanslecreuxdesoncou,Aladinfinitparperdrelecontrôle.
D’unseulmouvement,Aladindéplaçasonamisurlecôtéetluifitvolte-face.Visantseslèvresrosesetminces,ilpritlevisagepâleentresesdeuxmains.Approchantseslèvresdessiennes,ilpenchalatêteenavant,etlorsqueleurslèvressetouchèrent,Ericressentituneonded’énergiequesoncorpsputàpeineencaisser.Lorsquelesjambesd’Ericsemirentàtremblerd’excitation,lesdeuxhommesplongèrentdansl’eausanscesserdes’embrasser.
Lorsquelesdeuxhommesrefirentsurface,cefûtuniquementpourreprendreleurrespiration.Aladinétantàprésentlavédesévénementsdelajournéeainsiquedetoutelaviequ’ilavaitvécue
jusque-là,lesdeuxhommescoururentjusqu’àlaterreferme.Trouvantletapis,lesdeuxhommesselaissèrenttomberdetoutleurpoidsdessus.Entremêlantleursbrasetleursjambes,letapispritdel’altitude.Leurslèvress’embrassantdenouveau,illeursemblaquelamontagneetlecielsemirentàchanteralorsqu’ilsfrottaientleurssexesépaisl’uncontrel’autreetlelongdeleurventreplat,pressantleurstesticulesentrelesjambesdel’autre.
Lorsqueletapissetrouvahautdanslesairs,illestransportadoucementàtraverslavallée.S’ilsavaientregardé,leshommesauraientdécouvertdespaysagesvertsmagnifiquesavecdeslacsdecartepostale,maistoutcequ’ilsvoyaientàcemoment-làn’étaientqu’euxdeux.Etçaleursuffisaitainsi.
Aveclebrasd’Aladinfermementenlacéautourdudosd’Ericetleslèvresd’Ericplantéesfermementdanscellesduprince,leprincefitquelquechosequ’ilavaitseulemententendujusque-là;ilouvritlaboucheaumilieudubaiser.CemouvementsurpritAladin,maisimitantleprinceintriguant,ilenfitdemême.Ilnefallutpaslongtempspourqu’Aladinsentelalangueduprinceentrerdanssabouche.Lasensationfitbattresoncœur.
Enfonçantlui-mêmesalanguedanslabouched’Eric,Aladinn’arrivaitpresqueplusàsecontrôler.Approchantencoreplusprèsdeluilecorpsmuscléetimmaculéd’Eric,ilfrottasabitecontrelesabdosbiendessinésdesonventre.Etlorsqu’iltrouvaunrythmequipermitàsestesticulesdetoucherleglandduprince,Aladinselaissacomplètementpartir.
«Attends»,murmuraEricavantdeseretournerdanslesbrasd’Aladin.Aladin,n’ayantjamaisfaitquelquechosedelasorte,nesavaitpascommentprocéder.Mais
ressentantencorelebesoindefrottersaqueuelargeetdurecontrequelquechose,ildécouvritquelesfessesd’Ericétaientl’endroitrêvépourcela.
«Ah»,gémitEric.Larespirationd’Aladins’accéléralorsqu’ilentenditsoncompagnongrogner.Aimantçaet
voulantencorel’entendre,ilcontinuaàfairedesva-et-vient.«Ahh»,réponditEric.Aladinregardasaqueuebronzéeentreretsortird’entrelaraiedesfessesd’Eric.Lecontraste
entrelesdeuxétaitexcitantpourAladind’unemanièrequ’iln’auraitpudécrireetcettevision-làl’excitaencoreplusqu’ilnel’étaitjusque-là.Ils’agrippaautourdelatailledesonprinceafindedonnerplusdepuissanceàsesmouvements.
Enfonçantencoreplussaqueuedanslaraiedesfessesd’Eric,ilfinitparlarentreraccidentellementdanssontrourosepâle.
«Oui»,murmuraleprincesansréalisercequ’ilavaitdit.Aladins’arrêta,regardantledosdel’hommequiluicoupaitlesouffle.Pensantauprincequi
recevaitduplaisirparlespénétrationsdesaqueuedanssoncul,ilenbandad’autantplus.«Ohoui.Oui!»ditleprinceunenouvellefois,sanss’enrendrecompte.Aladin,voulantqu’Ericaitencoreplusdeplaisir,soulevadoucementsatailleetfitglisserson
glandmouilléd’excitationdanssontrou.«Mmm»,gémitPrinceEric.Laretirant,ill’enfonçaànouveau.«Oui»,grognaleprinceàboutdesouffle.Aladinseperditdanslapleinelunequidominaittoutleciel,etlesnuagesquis’accumulaientau-
dessusdesdeuxhommes.Aladins’agrippaplusfermementàlapoitrineduprinceetcollalesdeuxcorpsl’unàl’autre,pénétrantdeplusenplusintensémentletrouduculvierged’Eric.Leprinceretenantsonsouffle,laqueued’Aladinlepénétraenfaisantunlégerbruit,etEricgémitd’unplaisirdouloureuxmagique.Laqueueincroyablementépaissed’Aladinavaitbrisélescelléquiavaitgardéjusque-làviergeslesfessesduprinceetlesdeuxhommesaimaientcela.
«Ohoui!»criaEricavantdetendresesmainsenarrièrepoursetenirauxcuissesd’Aladin.
«Oui!»réponditAladin.Ledosd’Ericsecambracommeunscorpionsouslespuissantsmouvementsdesonami.Se
courbantaurythmedelapénétration,leprinceadoraitlefaitquel’hommelepluscourageuxqu’iln’eutjamaisconnuétaitentraind’enfoncersoninstrumentdedominationmasculinedanssoncul.Sesentantlecœurléger,Ericvoulutsetransformerennuageetêtreaspiréparsonamant.EricvoulaitquesonPrincedeMagrabahfassedeluitoutcequ’ildésirait.Letoucherd’AladinrendaitEricheureux,etilvoulaitfairetoutcequ’ilpouvaitpourrendreAladinheureuxaussi.
«Encore!»s’écrialeprince,voulantcontinueràsentirlaqueued’Aladinàl’intérieurdelui.Entendantcela,Aladinretiracomplètementsaqueuedutrouetl’enfonçaànouveau.Leprince
penchasatêteenarrière,essayantd’encaissertout.Aladin,s’apercevantdetoutleplaisirqu’ilprocuraitàsonamantàlapeaupâle,lepénétraune
nouvellefois.Lepicotementsursaqueueprovoquéparletrouétroitd’Ericlefitcrierdeplaisir.«Encore?»demandaAladin,nesachantpass’ilpourraits’arrêtermêmesiEriclevoulait.«Oui!»supplialeprincequinesavaitplusoùilétait.Aladinneseretintplusdutout.Aveclaforceetlaprécisionquesoncorpsaguerrietmusclé
pouvaitproduire,ilenfonçasaqueueengardantunrythmeeffrénédeva-et-vient.Desflammesilluminaientsesyeux.
«Tuessibeau»,ditAladinduplusprofonddesoncœur.«Jeveuxt’aimer»,admitAladinnesachantpasvraimentcequ’ildisait.
«Aime-moi.Oui,aime-moi!»l’encourageaEricquiagitaitlatêtedanstouslessens,serrantlesdentspouraccueillirpleinementlalargequeuedesonamant.«Prends-moi.Prends-moiàfond!»cria-t-il.
Aladin,quiétaitàmoitiéperdudanstoutcequ’ilvenaitd’entendre,sentitunepressioncommenceràmonterauniveaudesestesticules.«Yaquelquechosequiarrive?»annonça-t-il.
Eric,nepouvantplusseretenir,cria«Vas-y!»Lorsquelaqueuedured’Aladinexplosadansletrouduculd’Eric,leprincenes’attendaitpasà
leressentir.Maisaveclaqueued’Aladincrachantplusieursfoisàl’intérieurdelui,ilsentitsansnuldoutepossiblelesjetschaudsdesonsperme.Lestesticulesd’Ericsecontractèrentenréaction.
Eric,avecsesyeuxbleusfermésetsonespritfocalisésurleplaisirleplusincroyablequ’iln’aitjamaisressentidanssavie,sentitsalargebiteseredresseralorsqu’unepuissanteforcemontaitenelle.Nepouvantrienretenirdesonincroyableexcitation,lecorpsd’Ericfûtprisdespasmeslorsqu’illâchatoutcequ’ilavaitenlui,sesjetsatterrissantdesmètresplusloin.Laseuleprésencedelaqueuedureetlarged’AladindanssonculavaitpermisàEricdejouird’unefaçondontiln’avaitmêmejamaissoupçonnél’existence.
«Ohouuuuiiiiii!»crialeprinceàlapeaupâle.«Oui!»,réponditleprinceàlapeaumate.Lesdeuxhommes,ayantexpulséhorsd’euxtoutcequ’ilsavaient,ralentirentlacadencejusqu’à
s’arrêtercomplètement.Aladin,avecsaqueuedureencoredansleculd’Eric,semitàtortillerinvolontairementsoncorps.C’étaitcommesilejetcontinuedefluidesqu’ilavaittransféréàEricnes’étaitpasarrêté.
Celapritplusieursminutesavantquelecorpsd’Aladinnesedétendecomplètementetquesaqueue-redevenuemolle-sorteduculd’Eric.Etaussitôtaprès,Ericseretournaetenroulasesbrasautourdel’hommeàlapeaumate.Ilssentirenttouslesdeuxlachaleurdeleurauradepassionlesenvelopper,etleurétreintenes’arrêtapaslorsqu’ilsatterrirentsurl’herbe.
Faisantl’expériencenouvelled’unebéatitudesansnom,ilscontinuèrentdes’agripperl’unàl’autrejusqu’àcequechacunsoitparfaitementsereinets’endorme.Leshommeseurentdesrêvesquiinclurentl’autre,etdanschacund’euxilssedirentqueleschosesseraientencoremeilleureslorsqu’ilsse
réveilleraient.Leursrêvesavaientvujuste.Lematinsuivant,lorsqu’ilsseréveillèrent,ledosd’Ericétaitcontrelapoitrinemated’Aladinet
Aladinavaitsonbrasbronzéposésurlatailleblancheduprince.Danslalumièredujour,ladifférencedecouleursdepeauétaitencoreplussaisissantequedanslalumièredelalune.Etremarquantquelacuissed’Aladins’étaitintercaléeentrelespiedsd’Eric,celalesconfortèrentdansl’idéequ’ilsnevoulaientpaspartir.
Aveuglésparleuraltruisme,ilssavaientcependantqu’ilsdevaientbouger.Lesdeuxhommesétaienttouslesdeuxsurleurpropredestinéehéroïquelejouroùilsserencontrèrent,etseulementcelled’Aladinavaitpuêtreréalisée.Aucundesdeuxnevoulaitledire,maiscefûtAladinquiprononçalesmotsd’unevoixfaible.
«Nousdevonssauver…»Aladinseforçaàcontinuer.«Nousdevonssauvertaprincesse.»Eric,quinevoulaitpasbouger,quinevoulaitpasparler,réponditdansunsouffle.«Oui.»Aussilentementquepossible,ilsfinirentparsedétacherl’undel’autre.Lorsqu’ilssetrouvèrent
enfindebout,ilsprolongèrentencoreunpeuletempsoùilssetrouvaientnus.Puis,seregardantl’unl’autreavecleursvêtementsdanslesmains,ilsimprimèrentuneimagedelapersonnedansleurtêteavantd’enfilertoutleurattirailrespectif.L’expériencelesrendittriste,chacunpensantàl’idéequ’ilnereverraitjamaiscebeaucorpsd’homme.
Lesdeuxhommesrestèrentsilencieuxlorsqu’ilss’habillèrent,puismarchèrentàtraverslaforêtenseremplissantlapansedefruits.
«Jeviensavectoi»,fûtlapremièrechosequifûtditeentreeux.«Oui,j’aimeraiscela»,réponditlePrinceEricmodestement.LorsquelePrinceEricmontasursonchevaletqu’Aladins’assitsurletapis,ilsavaienttousdeux
lecœurlourd.Audébut,Ericguidasonchevalàtraverslesarbresaupas,puisilsesouvintduPrinceAladin,lepluscourageuxetdésintéressédetous.Danssoncœur,ilsavaitquesiAladinétaitencheminpourallerportersecoursàquelqu’un,ilnemarcheraitpas,ilcourrait,mêmesic’étaitàsondétriment.Alors,empressantsonchevaldesemettreaugalop,PrinceEricseprécipitaàtraverslaforêtavecAladinquigardaitlerythmederrièrelui.
LorsquelePrinceentradansuneclairièrequiavaitensoncentreunemaisonautoitdechaumeenpaille,Aladincompritqu’ilsétaientarrivés.Faisantatterrirletapisàcôtéduchevald’Eric,Aladinsemitdeboutetregardaleprincedescendre.Marchantaussiprèsquepossibleduprincesansqueleursépaulesnesetouchent,lesdeuxhommess’approchèrentd’unobjetquisetrouvaitsurunpiédestalsousunarbre.Sepenchantdessus,ilsfirentquel’objetenquestionétaitunbeaucercueildeverre.Dedansyétaitallongéeunefemmequi,àlasurprised’Aladin,étaitplusblanchequelePrince.
Lapeaudelafemmeàl’intérieurducercueildeverreétaitblanchecommelaneige.Sescheveuxétaientnoirscommeducharbon,etseslèvresétaientrougescommelesang.Aladin,regardantlabeautélaplusbellequ’ilnepouvaits’imaginer,compritcommentlePrinceEricavaitputomberinstantanémentamoureux.
Alorsquelesdeuxprincesavaientlesyeuxrivéssurlafemme,unetrouped’hommessortitdelamaisonnette.Ilsétaientsept,maisaucund’euxn’étaitplusgrandquelamoitiédelatailled’Aladin.Ilss’approchèrentdesprincesavecleurschapeauxétrangementpointusdansunemain.
«Onditqu’ellenepeutêtreréveilléequeparunvéritablebaiserd’amour»,ditl’hommeàlabarbeblanche.
AladinregardalePrinceEricquiétaitentrainderéfléchir.Ilpouvaitvoirl’amourdanssesyeux.Lespetitshommesencerclèrentlecercueildeverre,chacunprenantunepartieducouvercleetle
soulevanttousensemble.Lavoyantencoremieuxàprésent,Aladinsel’imaginaitcommeunepoupée;fragileetpure.Elleétaitcommel’imagequ’ilavaiteueduPrinceEriclorsdeleurpremièrerencontre.Sentantsoncœurseserrer,ilreconnutquechacunétaitfaitl’unpourl’autre,etqu’ilspourraientvivre
trèsheureuxpourlerestantdeleursjours.AladinvoulaitdésespérémenttendrelesmainsettoucherPrinceEricmaisilseretint.Regardant
leprinceposersamainsurlevisagedelaprincessepourlecaresser,ilsouhaitaêtreceluidanslecercueilquirecevaitsescaresses.Etlorsqueleprincesepenchapar-dessuslebordducercueilpours’approcherdeslèvresdelafemme,lecœurd’Aladinfitunbond.
Leprinces’approchadeplusenplusprèsjusqu’àcequelespetitshommesfinissentparsemettresurlapointedespieds.Etjusteaumomentoùleslèvresmincesduprincesetrouvaientàuncentimètredecelledelaprincesse,ils’arrêta.Nelaissantqu’untoutpetitespaceentreleurslèvres,ilsefigea.Etpuis,alorsquelesvisagesdespetitshommessedécomposaient,leprincerelevalatête.
«Cedontcettefilleabesoinpourseréveillerestunvéritablebaiserd’amour»,ditleprinceàAladin.«Cen’estpasquelquechosequejepeuxluidonnerparcequeilsembleraitquej’aimequelqued’autre.Etmêmesiçanepeutpaslaréveillerelle,j’espèrequeçaaural’effetescomptésurtoi.»
PrinceEricposadoucementsamaingauchesurledosd’Eric.Rapprochantdélicatementleurscorps,ilplaçasamaindroitesurlapeauexposéedelapoitrinedeBlancheNeige.
Lorsqueleslèvresdesdeuxhommessetouchèrent,cefûtcommemagique.Chacunedeleurslèvresvibrèrentd’unelueurchaleureusequienveloppalesdeuxetbrillademillesfeuxtoutautourd’eux.Etalorsquelalumièreprolongealeursbrasetleursjambes,lamaind’EricquiétaitposéesurlapoitrinedeBlancheNeigetransmislalumièreàlabeautédormante.Alorsqu’ilsbougeaientleurslèvresenrythme,chacunprisdansunenvoûtementincontrôlable,lajeunefille,quinebougeaitpasdutoutdanssoncercueildeverre,ouvritgrandlesyeux.
LemouvementsoussesdoigtssurpritlePrinceEric.Détachantsabouchedecelled’Aladin,leprincebaissalesyeuxetvitquelajeunefemmeavaitmaintenantlesyeuxouverts.Sesyeuxmarronbougèrentlorsqu’elleclignadespaupières.
Examinanttoutautourd’elle,BlancheNeigeremarqualePrince.Ilétaitincroyablementélégantetdégageaitunelumièremagique.Maisavantqu’ellenepuisseparler,ellevitensuitel’hommeleplusbeaudetoutesavie.Aladinétaitl’opposéd’elleàtouslesniveaux.Sapâleurétaitégaléeparsapeaumate,etsapetitetailleétaitégaléeparsesépauleslargesetsoncorpsd’athlète.
Ellelefixaduregardjusqu’àcequ’elleremarquequeleprinceàlapeaupâleavaitglissésamainautourdelatailledel’hommebeau.Cefûtalorsqu’elleremarquacettemêmelumièrebrillanteautourduprincebronzé.
«Véritablebaiserd’amour»,murmuraBlancheNeige.«J’aiétéréveilléeparunvraibaiserd’amour.»
Lespetitshommesseprécipitèrentprèsducercueilafind’aiderlaprincesseàendescendre.IlsapplaudirentlorsqueBlancheNeigeseretrouvaenfinlesdeuxpiedsàterreetqu’ellesemitàdanseraveceux.
Aladin,quiobservaitavecungrandsourire,setournaverssonprinceetfixasesgrandsyeuxbleus.PrinceErictournalatêteàsontouretsoncœurbattitlachamade.
«Quefait-onmaintenant?»demandaAladinquisouhaitaitl’embrasserdenouveau.«Toutcequetuveux»,réponditleprincequisentitlesfameuxpapillonsvirevolterdanssonbas-
ventre.Etlorsqu’Aladinsepenchaetembrassasonamour,cefûtàcemoment-làqueles
applaudissementsdespetitshommes,quidansaienttoujours,leurfurentdestinés.Nelaissantpasl’autresedétacher,lesdeuxhommesseperdirentdansleurbaiserinfini.Etlorsquelesoleilfitsonapparitiondanslecielpuisquelejourdevintnuit,lesdeuxhommessourirentàl’idéequegrâceàl’autre,ilsallaientvivreheureuxpourlerestantdeleursjours.
Lafin.
*****
Laissez-moivoscommentairesCritiques,notesetcommentairessontlesbienvenus.Sivousavezappréciémonhistoire,n’hésitezpasàpartagervotreopinionchezvotrelibrairepréféréainsiqu’entreamissurTwitteretFacebook.Jelistouteslescritiquesetadoreécoutercequemeslecteursontàdire.Sivousavezunpeudetempslibre,jeseraishonoréquevousm’enaccordiezunepartie.Mesplussincèresremerciements,AlexAnders,L’auteur.
*****Recevezgratuitement5livreshotenvousinscrivantàlalistedediffusionAlexAndersà:AlexAndersBooks.comReceveztousleslivresenversionnumériqueetenversionaudiod’AlexAndersdèsleursortiepour8.99$parmoisàwww.AlexAndersBooks.com/subscription_page.html
*****Lespersonnagesetlesévénementsdanscelivresontfictifs.Touteressemblanceavecdespersonnesréelles,vivantesoumortes,estfortuiteetnonvoulueparl'auteur.Lapersonneoulespersonnesfigurantsurlacouverturesontdesmodèlesetnesontpasassociéesàlamatièredecréation,lecontenuoulesujetdecelivre.Tousdroitsréservés.Aucunepartiedecettepublicationnepeutêtrereproduitesousquelqueformeouparquelquemoyenélectroniqueoumécaniquequecesoit,ycomprislestockagedel'informationetdessystèmesderécupération,sanslapermissionécritedel'éditeur,saufparuncritiquequipeutciterdebrefspassagesdansunerevue.Pourplusd'informations,contactezl'éditeurà:[email protected].