fantômes de maiden lane - 02 - troubles...
Post on 11-Sep-2018
221 Views
Preview:
TRANSCRIPT
Résumé
LadyHeroBattenestfiancéeautrèssérieuxmarquisdeMandeville.Quandson
futurépouxluiprésentesonfrèreGriffin,ellefrémit:ellevientdesurprendrece
dernierentraindetrousserunefemmemariéedansunboudoir!Loindefaire
profilbas,Griffinlanargueetluitientdesproposscandaleux.D'abordoutrée,
Heroestintriguée,puisfascinéeparcedrôlededébauché,idéalisteàsesheures.
Aufildesjoursnaîtunepassionquenil'unnil'autrenepeuventréprimer.
Jusqu'aujouroùHeroapprendlaraisonduvieuxcontentieuxquiexisteentre
lesdeuxfrères:desannéesplustôt,Griffinauraitséduitlapremièrefemmedu
marquis.
CHAPITRE1
Ilétaitunefois,dansunlointainpays,unereineaussiréputéepoursabeautéquepoursa
sagesse.Elleavaitdescheveuxd'unnoirdejais,etelles'appelaitRavenhair...
Londres,Angleterre,octobre1737.
Lafilled'unducapprendtrèstôtcequepréconisel'étiquettedansàpeuprèstoutesles
circonstancesdel'existence.Dansquelleassietteservirdesortolans.Quandacquiesceraux
proposd'unecomtessedouairièreetquandlaremettreàsaplace.Queporterpourune
promenadeenbarquesurlaTamise,etcommentrepousserpolimentlesavancesd'un
comtedésargentédurantlepique-niquequis'ensuit.
Tout,àvraidire,songeaavecironie,ladyHeroBatten.Hormiscommentaborderun
gentlemanoccupéàforniqueravecunedamequin'étaitpassonépouse.
—Hum,hum,essaya-t-elle,lesyeuxrivéssurlesmouluresduplafond.
Lesdeuxamantsvautréssurlesofaneparurentpasl'entendre.Lafemmelaissaitéchapper
desgémissementssuggestifssoussonatrocerobeàrayuresgrisesetmarron,présentement
rabattuesursonvisage.
Herosoupira.Ilssetrouvaienttouslestroisdansunpetitsalonfaiblementéclairéde
MandevilleHouse,etelleregrettaitd'avoirchoisicettepiècepourremontersesbas.Si
elles'étaitrenduedanslesalonoriental,sesbasseraientdéjàenplaceetelleauraitrepris
lechemindelasalledebal-loin,trèsloindecettesituationfortembarrassante.
Lajeunefemmebaissadiscrètementlesyeux.Legentleman,affubléd'uneperruque
blanche,s'étaitdébarrassédesavestedesatinetbesognaitsacompagneenmanchesde
chemiseetgiletdesatinémeraude.Sonpantalonétaitbaissépourluifaciliterla
manœuvre,sibienqu'Heroapercevaitsesfessesmusclées.Lespectacle,dureste,ne
manquaitpasd'attrait.Quelqu'ilsoit,cegentlemanpossédaitdesattributsphysiques...
pourlemoinsséduisants.
Herotournaleregardverslaporte.End'autrescirconstances,personneneluiaurait
reprochédefairedemi-touretdequitterleslieuxsurlapointedespieds.D'ailleurs,elle
nes'enseraitpasprivéesiellen'avaitpasdoublélordPimbrokedanslecouloirmoins
d'uneminuteplustôt.Or,cetteaffreuseroberayéeneluiétaitpasinconnue:Hero
l'avaitdéjàremarquéeunpeuplustôtdanslasoirée-surladyPimbroke.Bienqu'elle
n'eûtpaslamoindreenviedeseretrouverdansunesituationplusembarrassanteencore,
lajeunefemmevoulaitpar-dessustoutéviterunduelentrelesdeuxgentlemen.
Fortedecetterésolution,Herodétachal'unedesesbouclesd'oreillesendiamantetla
lançasurlesfessesdugentleman.Lebijouatteignitsacible-Heros'étaittoujours
enorgueilliedesavoirviser.
Laréactiondugentlemannesefitpasattendre:ilpoussaunjuronetjetaàHeroun
coupd'œilpar-dessussonépaule,aveclesplusbeauxyeuxvertsqu'elleaitjamaisvus.
Sonvisagen'avaitriend'inoubliable-samâchoireétaittroplarge,sonneztroprecourbé
etseslèvrestropfinespourrépondreauxcanonsdelabeautémasculine-,maisson
regardétaitcapabled'aimanterceluiden'importequellefemme,jeuneouvieille.Une
foisleregarddelafemmeenquestioncapturé,celle-cidevaitselaisserfacilement
hypnotiserparlavirilitéarrogantequiémanaitdupersonnage.Àmoins,biensûr,que
lescirconstancesprésentesn'aientdonnéàsonregardunéclatparticulier.
—Vousnevoyezpasquejesuisoccupé?lança-t-il,sacolères'étanttransforméeen
amusementquandilréalisaquec'étaitunefemmequil'avaitdérangé.
Herosentitlerougeluimonterauxjoues.Elles'obligeacependantàsoutenirsonregard.
—Jel'avaisremarqué,figurez-vous,maisilsetrouveque…
—Vousêtesdugenreàaimeràregarder?Lacoupa-t-il.
Heroavaitmaintenantlesjouesenfeu.Maisiln'étaitpasquestionqu'ellelaissecegredin
avoirlederniermot.Elleluiadressaunsouriresuave.
—Jepréfèrelesdivertissementsoùjenerisquepasdem'endormir.
Ellepensaitquel'insultelemettraithorsdelui,maispasdutout:ilsouritenretour,et
unepetitefossetteluicreusalementon.
—Celavousarrivesouvent,monange?Vousendormir,alorsqu'oncommencejusteà
s'amuser?Nevousblâmezpas.Laplupartdutemps,c'estlafautedugentleman,pasla
vôtre.
Dieuduciel!Personnen'avaitencorejamaisparléainsiàHero!
Ellehaussadélicatementlesourcilgauche-unemimiquequ'elleavaitrépétéedesdizaines
defoisdevantsonmiroir,àl'adolescence,etquifaisaittremblerlesmatrones.
Maislegredinnecillamêmepas.
—Avecmoi,reprit-il,lesfemmesn'ontpasceproblème.Maisrestezdonc,etregardez.
Jevousprometsquecelaserainstructif.Ets'ilmerestedesforcesensuite,jepourraipeut-
êtrevousmontrer.
—LordPimbrokeestdanslecouloir!LâchaHeroavantqu'ilpuisseterminersatirade
insolente.
Unpetitcrihorrifiés'échappadel'amoncellementd'affreuxtissurayé.
—Eustaceestlà?
—Oui.Etilsedirigeverscettepièce,précisaHero.
Legentlemanpassaàl'actionavecunerapiditéstupéfiante.D'unmêmemouvement,ilse
relevaetrabattitlesjupesdeladyPimbrokesursescuisseslaiteuses.Ilremitdel'ordre
danssatenue,récupérasavesteetinspectalapièceduregard.
—LadyPimbrokeaperduunruban,ouquelquechosedecegenre,etvousavezété
assezaimablepourlasecourir,expliqua-t-ilàHerosanstémoignerlemoindre
affolement.
—Mais...
Ils'approcha,posal'indexsurleslèvresdelajeunefemmeavecuneimpudeur
confondante.Aumêmemoment,unevoixmasculinerésonnadanslecouloir.
—Bella!
LadyPimbroke-Bella-gémitd'effroi.
—Vousêtesunebravefille,chuchotalegredinàHero,et,seretournantverslady
Pimbroke,ilmurmura:Courage,chérie,avantdeseglissersouslesofa.
Justeàtemps.Laseconded'après,laportedusalons'ouvraitàlavolée.
—Bella!s'exclamalordPimbroke.
Ilétaitrougeetavaitmanifestementbu.Ilbalayalapièced'unregardhostile,lamainsur
lapoignéedesonépée,etsefigea,consterné,endécouvrantHero.
—Milady,que…
Heroseplaçadevantlesofaafindecacheravecsesjupesuntalonmasculinquidépassait.
—LordPimbroke?répliqua-t-elle,haussantlesourcilgauche.
Cettefois,lesuccèsescomptéfutaurendez-vous.LordPimbrokereculad'unpas.
—Je…je...balbutia-t-il.
HeroseretournaversladyPimbrokeeteffleuralevilainrubanjaunequisoulignaitle
borddesamanche.
—Celadevraittenir,jepense,déclara-t-elle.
LadyPimbrokesursauta.Puissonvisageinsignifiants'éclairafurtivement.
—Ohoui!Biensûr!Merci,milady.
—Jevousenprie.
—Sivousenavezfini,machère,peut-êtrepourrions-nousrejoindrelasalledebal?
suggéralordPimbroke,mais,àsonton,ilétaitévidentqu'ils'agissaitd'unordre.
LadyPimbrokeluipritsonbras.
—Oui,Eustace.
Etlecouplequittalapiècesurunsalutpoli.
Aussitôtaprèsleurdépart,Herosentitqu'ontiraitsursesjupes.
—Bougez-vous!Jerespireàpeine,là-dessous!
—Ilspourraientrevenir,fit-ellevaloir.
—Jecroisquejevoissousvosjupes.
Elles'empressades'écarterdusofa.
Legredinroulahorsdesacachetteetsereleva,ladominantdetoutesahauteur.Cequi
n'empêchapasHerodelefusillerduregard.
—Vousn'avezpasosé…
—Allons,allons.Sijel'avaisfait,vouspensezquejevousenauraisavertie?
—Vousvousenseriezvanté,sansaucundoute.
Ilsourit.
—Jepariequevousavezdesfrissonsàl'idéequej'auraispujeterunœil.
—Votreperruquenevousserrepastrop?demanda-t-ellepoliment.
—Quoi?
—Vousavezlatêtetellementenfléequ'elledoitêtreterriblementinconfortable.
Sonsourires'élargit.
—Matêten'estpaslaseulepartieenfléedemonanatomie,jevousassure,répliqua-t-il.
Maispeut-êtreest-cepourcelaquevousêtesentrée.Pourvousrincerl'œil.
Herolevalesyeuxauciel.
—Vousneconnaissezpaslahonte,n'est-cepas?Laplupartdeshommesfeignentau
moinsd'êtreconfuslorsqu'ilssontprislamaindanslesac,maisvous...vousvous
rengorgezcommeunjeunecoq.
Ilavaitentreprisd'enfilersavesteets'interrompit.
—Ah,biensûr,lecoupletmoralisateur,àprésent!Vousdevezvousimaginersupérieure
àmoipour…
—Jevousaisurprisenpleinadultère!
—Vousm'avezsurprisenpleinepartiedejambesenl'air,rétorqua-t-il.
LacruditéduproposfittressaillirHero,maiselletintbon.Pasquestiondebattreen
retraitedevantcegenredepersonnage.
—LadyPimbrokeestunefemmemariée.
—LadyPimbrokeaeud'autresamantsavantmoi,etelleenaurad'autresaprèsmoi.
—Celan'absoutpasvotrepéché.
Illafixauninstant,puiséclataderire-commesitoutcelal'amusaitvraiment!
—Parcequevous,vousnecommettezjamaisdepéchés?
Heron'eutmêmepasàréfléchirpourrépondre.
—Biensûrquenon.
Lesouriredugredinsefitcynique.
—Quellebelleassurance!
Herosursautasousl'affront.
—Vousnemecroyezpas?
—Maissi,quelleidée!Jesuisconvaincuquelanotionmêmedepéchén'ajamais
traversévotrepuresprit.
Heroressentitunepointed'excitation.C'étaitlapremièrefoisqu'ellediscutaitpiedàpied
avecungentleman-inconnu,desurcroît.
—Pourmapart,jecommenceàmedemandersilamoindrenotiondedécenceajamais
traversévotreespritpervers.
Illadévisageaquelquesinstantsavecunedrôled'expression,puiss'inclinaabruptement.
—Quoiqu'ilensoit,jevousremercied'avoirsurmontévosréticences,m'épargnantainsi
d'avoiràtuerlordPimbroke.
Ellehochalatêteavecraideur.
—Néanmoins,reprit-il,j'espèrequenoscheminsnesecroiserontplusjamais,madamela
BlancheColombe.
Contretouteattente,Herosesentitblesséeparsarebuffade.Elles'abstintcependantde
lelaisservoir.
—Jebrûleraiunciergepournepasavoiràsupporterdenouveauvotreprésence,milord
l'impudique.
—Jevoisquenoussommesd'accord.
—Absolument.
—Parfait.
Danslefeudelaconversation,ilss'étaientinsensiblementrapprochésl'undel'autre,si
bienqueletorsedel'inconnufrôlaitpresquelebustedelajeunefemme.
C'estalorsqu'ilbaissalesyeuxsurseslèvres.
Herofaillitenoublierderespirer.
Maisiltournabrusquementlestalons,etquittalapiècesansunmot.
Heroclignadesyeuxetregardaautourd'elle.Unmiroirétaitfixéàl'undesmurs:elle
s'enapprochapourinspectersonreflet.Sachevelureflamboyanteétaittoujours
impeccablementcoiffée,sarobevertetoujoursparfaitementenplace.Sesjouesétaient
certesunpeuroses,maisellesretrouvaientdéjàleurcouleurhabituelle.Curieusement,
elleneconstataitaucunautrechangement.
Tantmieux,sedit-elle.
Ellesortitàsontour,d'unpasrapidemaisnéanmoinsgracieux.Cesoir,plusquejamais,
elledevaitsemontrersereine,etparfaiteentouspoints.Carcesoir,sesfiançaillesavecle
marquisdeMandevilleallaientêtreannoncéespubliquement.
Heroredressalementonausouvenirdutonsarcastiquedel'inconnulorsqu'ilavait
articulélesmots«blanchecolombe».
Quelgriefpouvait-ildoncnourrircontrelapureté?
Audiabletoutescesfemmesquiseprétendentpures-etcetterousseenparticulier!
LordGriffinReadingétaitdeméchantehumeurtandisqu'ilsedirigeaitverslasalledebal
desonfrère.Fichuedonzelle!Elleavaiteuleculotdeleregarderdehaut-lui!-en
affichantunairdésapprobateur,alorsqu'ellen'avaitprobablementjamaiséprouvéle
moindredésiraucoursdesavietropprotégée.Endehorsd'unerougeurdiffusesurses
jouesdélicates,ellen'avaitpasmontrédesigned'embarras.Ilgrognaàcesouvenir.Face
àtantdesuffisance,lavirilitéden'importequelhommeseseraitratatinée.
Etpourtant,c'étaittoutlecontrairequis'étaitproduit-etcelan'avaitrienàvoiravecle
faitqu'iln'avaitpaspuentermineravecBella.Non,laperspectived'êtresurprisenpleine
actionparunmarifurieux-cequiauraiteupourconséquenceunduelauxpremières
lueursdel'aube-avaitsuffiàrefroidirsesardeurs.Quandilétaitsortidesacachette,sous
lesofa,ilétaitpasmalcalmé,decorpsetd'esprit.Jusqu'àcequeletonmonteaveccette
sainte-nitouche.Malgrél'hostilitéqu'elleluimanifestait,etl'antipathiequ'ilavaitressentie
d'embléeàsonégard,Griffinavaitsentisonsexedurcir.
Ilfitunepausedansunrecoinsombrepourtenterderetrouversonsang-froid.Sesdoigts
trituraientuneboucled'oreilleendiamantaufonddesapoche.Ill'avaittrouvéesousle
canapé,etsonpremiermouvementavaitétédelarendreàlaBlancheColombe.Maisla
langueacerbedecettedernièreluiavaitfaitoubliersonintention.Ehbien,tantpis,elle
méritaitdeperdresesdiamants,sic'étaitainsiqu'elleavaitcoutumedes'adresseraux
hommes.
Ilsoupira.Quandilétaitarrivéàlaréception,àpeineunedemi-heureplustôt,iln'avait
paseuletempsdesaluersamèreetsessœursqueBellal'avaitdétournédudroitchemin.
S'ilavaitsuquelordPimbrokeétaitprésent,ilseseraitbiengardédeselaisserentraîner
danspareiltraquenard.
Bah!Ilétaitdetoutefaçontroptardpourbattresacoulpe.Lemieuxétaitd'oublierau
plusviteceregrettableépisode,etdepasseràautrechose.MargaretetCarolinenese
souciaientsansdoutepasdesadisparition,leurmère,enrevanche,devaitdéjàle
chercher.Autantnepaslafaireattendredavantage.Aprèsavoirredressésacravate,
Griffinquittasonrecoinetpénétradanslasalledebal.
Lalumièreprodiguéeparleslustresdecristaléclairaitunefoulecompacte.Cebalétait
l'événementmondaindelasaison,etaucunmembredelabonnesociétén'auraitvoulule
manquer.Griffinsefrayatantbienquemaluncheminparmilesinvités,saprogression
étantd'autantplusralentiequ'ildevaitsouvents'arrêterpoursalueramiset
connaissances.
—Commec'estgentilàtoid'êtrevenu,monchéri,fitunevoixsursadroite.
Griffinsetourna,etembrassasamère.
—Madame,jesuisheureuxdevousvoir,répondit-il,cachantdifficilementsonémotion.
Celafaisaitpresqueunanqu'ilavaitquittéLondres,etladernièrevisitedesamèredans
leurdomaineduLancashireremontaitàplusdehuitmois.Ellen'avaitpaschangé,
cependant-àpart,peut-être,quelquescheveuxblancssupplémentaires.
—Tuesaussidoréqu'unenoisette,observa-t-elle,luieffleurantlajouedudoigt.J'en
déduisquetuaspassétoutl'étéàchevaucheràtraverslacampagne.
—Onnepeutjamaisrienvouscacher,répliqua-t-il.
Illuioffritlebras,etelleglissalamainaucreuxdesoncoudeendemandant:
—Lamoissona-t-elleétébonne?
Griffinsentitsagorgeseserrer,maisils'obligeaàsourire.
—Plutôtbonne.
Samèrehaussaunsourcilinquiet.
—Commentcela?
—L'étéaététrèssec.Lesrécoltesontdoncétémoinsabondantesqueprévu.
Envérité,lesmoissonss'étaientrévéléescatastrophiques.MaisGriffinnevoulaitpas
alarmersamère.
—Toutirabien,ajouta-t-il.
Saréponseparutlarassurer.
—Parfait.LordBollingersembles'intéresseràMargaret.Elleaurabesoindenouvelles
robespourlasaison,maisjenevoudraispasdilapidernotreargent.
—Iln'yapasdeproblème,assuraencoreGriffin,quifaisaitdéjàdescalculsdanssatête.
Ceseraitencoretrèsjuste,commetoujours,maisiltrouveraitl'argentnécessaire-à
condition,biensûr,qu'ilnesurviennepasdenouvellecatastrophe.
—AcheteztouteslestoilettesdontMargaretabesoin,reprit-il.Laboursefamilialepeut
selepermettre.
—IlyaThomas,aussi...
Griffinavaitbeaus'attendrequelaconversationdéviesursonfrère,ilneputs'empêcher
deseraidir.Samèrelesentit,bienentendu.
—Jesuisvraimentraviequetusoisvenu,Griffin.Ilestgrandtempsquevousmettiez
votrepetitdifférenddecôté.
Griffinseretintderépliquerqu'ilnes'agissaitpasd'un«petitdifférend».Ils'efforça,au
contraire,deparaîtreenchantéàl'idéederevoirThomas.
—Certainement.J'auraiplaisiràluiparler.
Samèrefronçalessourcils,etilendéduisitqu'ilnes'étaitpasmontréassezconvaincant.
—Tuluimanques,tusais.
Griffinneputmasquersonincrédulité.
—C'estvrai,insistasamère,maisàenjugerparlarougeursoudainedesesjoues,elle-
mêmeavaitdesdoutesquantàl'accueilqueluiréserveraitsonfrère.Ilfautmettreun
termeàcettebrouille.Ellen'estbonnenipourvousdeux,nipourlafamille,nipourmoi.
D'ailleurs,jenecomprendspasqu'elleaitpus'éterniseràcepoint.
Griffinaperçutunetacheverteducoindel'œil,etsonpoulss'emballa.Maisletemps
qu'iltournelatête,lafemmequiportaitcettetoilettecolorées'étaitfonduedanslafoule.
—Griffin,tum'écoutes?
—Pardon.J'aicruapercevoirquelqu'unquejepréféreraiséviter.
Samèresoupira.
—Encoreunefemmepeurecommandablebiensûr.
—Enfait,non.Celle-cileseraitpresquetrop,répliquaGriffinqui,desamainlibre,
caressaitlaboucled'oreilleaufonddesapoche.
Lapolitesseluicommandaitdelarendreàsapropriétaire.
—Vraiment?fitsamère,l'airsiintriguéqu'ilcrutuninstantqu'elleallaitenoublierson
sermon.N'essaiepasdedévierlaconversation,Griffin,enchaîna-t-ellemalheureusement.
CelafaittroisansquecettehistoiredureentreThomasettoi,etj'enaiplusqu'assez.
Chaquefoisquejedîneavecl'undevousdeux,jesuisobligéedesurveillermesparoles
pournepasrisquerd'aborderlesujetquifâche.
—Nevousinquiétezpas,mère,déclaraGriffin,avantdesepencherpourdéposerun
baisersursajoue.Thomasetmoinousserreronslamaincommedesgrandsgarçons,et
vousaurezl'occasiondedîneravecnousdeuxpendantmonséjouràLondres.
—Promis?
—Surmonhonneur.JesauraimemontrersicharmantetsiconciliantqueThomasn'aura
d'autrechoixquedeserépandreenprotestationsd'amourfraternel.
—Hum!J'espèrequetudisvrai.
—Riennepourram'empêcherdetenirparole.
—Heureuse?fitunevoixgrave.
Heropivotapourfairefaceàsonbien-aiméfrèreaîné,MaximeBatten,ducde
Wakefield.L'espaced'uninstant,ellenesutquerépondre.Durantlesdeuxmoisqu'il
avaitfallupourarrangersesfiançaillesaveclemarquisdeMandeville,Maximeluiavait
demandéàplusieursreprisessielleétaitsatisfaitedeceparti.Enrevanche,jamaisil
n'avaitcherchéàsavoirsielleétaitheureuse.
—Hero?InsistaMaxime,fronçantlessourcils.
Heroavaittoujourspenséquesonfrèreavaitlephysiquequiconvenaitàsonrang.
Quiconquechercheraitàsereprésenterlafigureduducidéalconvoqueraituneimagede
Maximedanssonesprit.Ilétaitgrand,larged'épaulesquoiquesansexcès,sonvisage
minceétaitunpeutropfroidementautoritairepourêtrebeau.Sescheveuxsombres
étaientcoupéstrèscourt,carilportaitpresquetoujoursuneperruque.Ilavaitlesyeux
bruns,unecouleurqu'onassocied'ordinaireàunregardchaleureux,maisquandMaxime
s'impatientait,personnen'auraitpuprétendrequesonregardavaitquoiquecesoitde
chaleureux.
Heroluisourit.
—Oui,jesuistoutàfaitheureuse.
Sonfrèreparutsoulagé.Cequieutledond'irriterHero.Jusqu'àprésent,iln'avaitpas
semblésepréoccuperlemoinsdumondedesonbonheur,danscettehistoiredemariage.
Ils'étaitintéressédavantageàlaconsolidationdelafortunefamilialeetàsonalliance
avecMandevilleauParlement.Herones'enétaitpasformalisée,dureste.Entantque
fillededuc,elleconnaissaitdepuisleberceaulesdevoirsquiluiincombaient.
Leslèvrespincées,Maximeobservalafouledesinvités.
—Jevoulaisquetusachesquetupeuxencorechangerd'avis.
—Vraiment?fitHero,quilaissaàsontoursonregarderrersurlasalledebal.
MandevilleHouseétaitdécoréepourlacirconstance:desguirlandesbleuesetblanches-
lescouleursdelafamilleBatten-semélangeaientàcelles,rougesetnoires,desReading.
Desbouquetsdefleursavaientétédisposésunpeupartout,etlamarquiseavaitengagé
unevéritablearméededomestiques.Setournantverssonfrère,Heroajouta:
—Lescontratssontdéjàsignés.
Maximefronçalessourcils.
—Situtiensabsolumentàreprendretaliberté,jepeuxtoujourslesrompre.
—C'esttrèsgénéreuxdetapart,commentaHero,touchée.Maiscesfiançaillesme
conviennent.
Ilhochalatête.
—Danscecas,jepensequ'ilesttempsd'allerretrouvertonpromis.
—Biensûr,acquiesçaHerod'unevoixferme.
Maisc'estunemaintremblantequ'elleposasurlebrasdesonfrère.Fortheureusement,
cedernierneparutpass'enapercevoir.Sanshâte,maisd'unpasdéterminé,ilentraînala
jeunefemmeàsasuite.
Auborddelapistededanse,unhommevêtudenoirleurtournaitledos.Ilpivotaà
demi,etlecœurd'Heromanquaunbattement.Quelquechosedanssasilhouetteetdans
laformedesonmentonluirappelalegredinavecquielles'étaitquerelléequelques
minutesplustôt.Puisilluifitface,etelles'inclinapolimentdevantlemarquisde
Mandeville,sereprochantdes'êtrelaisséabuserparsonimagination.Ellen'auraitpu
imaginerunêtreplusdifférentdeMilordl'impudiquequesonfiancé.
Mandevilleétaitgrandetplutôtbelhomme.Ets'ils'étaitautoriséàsouriredavantage,il
n'auraitpasétéloind'êtreséduisant.
—VotreGrâce,ladyHero,fit-ilens'inclinantàsontour.Vousêtesplusravissanteque
jamais,milady,ajouta-t-ilenesquissantl'undesesraressourires.
—Merci,milord,réponditHero.
MaisMandevillefronçasoudainlessourcils.
—Machère,pourquoineportez-vousqu'uneseuleboucled'oreille?
—Quoi?s'exclamaHero,quiportainstinctivementlesmainsàsesoreilles,puisellese
souvintdecequis'étaitpassé.Seigneur!J'aidûenperdreune.
Elles'empressad'ôterlabouclerestanteetlaconfiaàsonfrère,quilaglissadanssa
poche.
—C'estmieux,approuvaMandeville,avantdesetournerversMaxime:Êtes-vousprête?
Laquestions'adressaitàHero,maisc'estverssonfrèrequelemarquisportaleregard.Ce
dernierhochalatête.
Mandevillefitsigneàsonmajordome,maislesinvitéscommençaientdéjààfairesilence
etàserassemblerautourd'eux.Heroplaquaunsouriresereinsurseslèvres,etsetint
biendroite,commeonleluiavaitapprisdepuislanurserie.Unefemmedesonrangne
devaitjamaismontrerdesignesdenervositéenpublic.Ellen'aimaitpasêtreaucentrede
l'attention,maisc'étaitinévitablelorsqu'onétaitlafilled'unduc,etceleseraitencore
davantagelorsqu'elleseraitmarquise.
Pourendurerl'épreuve,lajeunefemmes'imaginaqu'elleétaitunestatue-c'étaitunvieux
truc,quiluipermettaitd'êtreprésentesansl'êtrevraiment.
—Mesamis,commençaMandevilled'unevoixdestentor.
IlétaitréputépoursonéloquenceàlaChambredeslords,mêmesiHeroluitrouvait
quelquechosed'unpeuthéâtral-ceque,biensûr,elleneluidiraitjamais.
—Jevousaccueilletousicicesoir,continua-t-il,pourcélébrerungrandévénement:mes
fiançaillesavecladyHeroBatten.
Ils'emparadelamaindeHero,laportaàseslèvresetydéposaunbrefbaiser.Lajeune
femmeluisouritets'inclinasouslesapplaudissementsdel'assistance.Puislesinvitésles
entourèrentpourlesféliciter.
HeroremerciaitunevieillecomtesseàmoitiésourdequandlavoixdeMandeville
retentitdanssondos:
—LadyHero,j'aimeraisvousprésenterquelqu'un.Àvousaussi,Wakefield.
Heroseretournaetcroisaunregardémeraudeamusé.Elledemeuramuettede
stupéfactiontandisqueMilordl'impudiquesesaisissaitdesamainpourlabaiser.
ElleentenditvaguementMandevilleluidire:
—Machère,jevousprésentemonfrère,lordGriffinReading.
CHAPITRE2
Depuislamortdesonépoux,leroi,lareineRavenhairgouvernaitleroyaumed'une
mainavisée.Maisiln'estpasfacilepourunefemmededétenirlepouvoirdansun
monded'hommes.Bienqu'ellenemanquâtnideministresnideconseillersdetoutes
sortes,lareinen'avaittotalementconfianceenaucund'eux.C'estpourquoi,chaquenuit,
ellesortaitsursonbalcon,unpetitoiseauauplumagebrunserréentrelesmains.Ellelui
murmuraitsessecretsetsespeines,puiselleouvraitlesmains,etl'oiseaus'envolait,
emportantlessoucisdelasouveraineaveclui...
Heroprituneinspirationetaffichaunsourirepoli-iln'étaitpasquestionqu'ellelaisse
voirlechocqu'elleavaitressentiendécouvrantqueMilordl'impudiqueseraitbientôt
sonbeau-frère.
—Enchantée,lordReading.
—Vraiment?Souffla-t-il,alorsqu'ilétaitencorepenchésursamain,sibienqu'elleseule
putl'entendre.
—Biensûr.
—Menteuse.
LesouriredeHerosecrispaquelquepeu.
—Nevousavisezpasdefaireunescène!Siffla-t-elle.
—Unescène?Moi?répliqua-t-ilenplissantlesyeux.
Herocompritqu'ellevenaitpeut-êtredecommettreuneerreurtactique.Elletentade
libérersamain,maislegredinresserrasonemprisetoutenseredressant.
—Quelplaisirderencontrerenfinmasœur,reprit-ilàvoixhaute.Celanevousennuie
pasquejevousappellemasœur,n'est-cepas,milady?J'ail'impressiondevousconnaître
déjà.Bientôt,nousnoustaperonssurl'épauledanslesréunionsdefamille.Quevoilàune
perspectiveréjouissante!
Etlediablesouritdetoutessesdents!
Heroétaitulcéréequ'ilemploieceterme.Enaucuncasilnesemontraitfraternelavec
elle.
—LordReading,je...
—Voulez-vousdanseravecmoi,machèrefuturesœur?Lacoupa-t-il,arborantune
expressiond'uneinnocenceconfondante.
—Jenecroispasquecesoitunebonne...
—Non,biensûr,lacoupa-t-ildenouveau.Pourquoiunejeunefilleaussiconvenable
danserait-elleavecunforbandemonespèce?Pardonnez-moidevousavoirimportunée,
milady.
Herosesentitrougir.Ilavaitréussiàretournerlasituationensafaveur:àprésent,c'était
ellequiavaitlemauvaisrôle!Ellesemorditlalèvre.
—Ehbien,je…
—C'estunepropositioncharmante,Hero,intervintMaxime.Tudisais?
Herotressaillit.Bontédivine!Elleavaitfaillioublierqu'ilsn'étaientpasseuls.C'étaitbien
lapremièrefoisquepareillemésaventureluiarrivait.D'ordinaire,quellesquesoientles
circonstances,elleétaittoujoursconsciented'êtrefillededuc,etsavaitsecomporter
commetelle.
Levisageàprésentneutre,Readings'étaittournéverssonfrère.
—Avectapermission,naturellement,Thomas.
Maintenantqu'ilsétaientcôteàcôte,Herovoyaitlessimilitudesentrelesdeuxfrères.Ils
étaientàpeuprèsdelamêmetailleet,surtout,ilsavaientunemêmefaçonderedresser
lementon,commes'ilslançaientperpétuellementundéfiauxautreshommesprésents.
Reading,parsacontenance,donnaitl'impressiond'êtrel'aîné,pourtantHerosavaitqu'il
étaitleplusjeunedeplusieursannées.Maissonregardétaitplusprofond,etbeaucoup
pluscynique.Ildonnaitl'impressiond'avoirbienplusd'expériencedelavieque
Mandeville.
Cederniern'avaittoujourspasréponduàsonfrère,etcesilenceprolongédevenait
gênant.Lamarquisedouairièresetenaitentresesdeuxfilsetobservaitsonaînéavec
inquiétude.Finalement,Mandevillehochabrièvementlatêteetadressaàsonfrèreun
sourirequin'atteignitpassesyeux.
Readingn'attenditpaspourentraînerHeroverslapistededanse.
—Dequois'agit-il?murmura-t-elle.
—Unmenuet,jecrois.
Sonbonmotluivalutunregardéloquentdelapartd'Hero.
—Toutdoux,machèresœur,jene…
—Cessezdem'appelerainsi!
—Quoi,sœur?
Ilsavaientatteintlapiste.Ilseplaçadevantelletandisquelesautrescouplesprenaient
égalementposition.
—Oui!confirmaHero.
—Maisvousallezbientôtdevenirmasœur,puisquevousallezépousermonfrèreaîné,
expliqua-t-ilpatiemment,commes'ils'adressaitàuneenfantunpeulente.Comment
doncvoudriez-vousquejevousappelle?
IlsemblaitsiingénuqueHerofaillits'esclaffer.Heureusement,elleparvintàseretenir.
Qu'auraitpenséMandeville-sansparlerdesonproprefrère-sielleavaitgloussécomme
unegamineàsonbaldefiançailles?
—Pourquoim'avez-vousinvitéeàdanser?
Ilfeignitd'êtreoffensé.
—Maispourcélébrervosmerveilleusesfiançaillesavecmonfrère,biensûr.
Ellearqualesourcilgauche,sansaucunrésultatvisible,unefoisdeplus.
—Peut-êtrepréféreriez-vousquenousdiscutionsdevantnosdeuxfamillesdenotre
entrevuedetoutàl'heure?luimurmura-t-ilàl'oreille.
L'orchestrejoualespremièresmesures.Heros'inclinadansunerévérence.
—Pourquoim'eninquiéterais-je?Vousauriezbeaucoupplusàperdrequemoisiles
circonstancesdenotrerencontreétaientrenduespubliques,ilmesemble.
—Onpourraitlepenser,eneffet,acquiesça-t-il,alorsqu'ilssecontournaient
mutuellement.Maiscettehypothèseneprendpasencomptelecaractèrequelquepeu
bornédemonfrère.
Herofronçalessourcils.
—Qu'insinuez-vous?
—Jen'insinuerien.Enrevanche,jesuisconvaincuquesimonfrèrevousavaitsurprise
danscepetitsalonencompagniedeBellaetdemoi,ilenauraitimmédiatementtiréde
mauvaisesconclusions.
Lachorégraphiedumenuetleséloignaquelquesinstantsl'undel'autre.Heroétait
stupéfaitequelordReadingaitl'âmeasseznoirepourternirlaréputationdesonpropre
frère.
—Pourquoimedites-vousdeschosespareilles?demanda-t-elle,lorsqu'ilsserejoignirent.
Ilhaussalesépaules.
—Cen'estquelastrictevérité.
Lajeunefemmesecoualatête.
—Jen'encroisrien.J'aiplutôtl'impressionquevousessayezdemedétournerdevotre
frère.Cequi,vousenconviendrez,manquesingulièrementd'élégance.
Ilsourit.
—Nousenreparlerons,madamelaBlancheColombe.
—Nem'appelezpasainsi!JesuiscertainequeMandevillen'estpastelquevousle
décrivez.
—Malgrémesscrupulesàcontredireunefemme,jenepeuxquevousrépondreque
vousleconnaisseztrèsmal.
Leregarddelajeunefemmesedurcit.
—Vousinsultezvotrefrère,monsieur.Etvousm'insultezparlamêmeoccasion.Jeme
demandecequeMandevilleapuvousfairepourmériterunteltraitementdevotrepart.
Ilsepenchaverselle,siprèsqu'elleputsentirsonparfumàbasedecitronetdeboisde
santal.
—Aimeriez-vouslesavoir?
Herorefusadeselaisserintimider.
—Non.Jenepeuximaginerderaisonsuffisantepourquevoussalissiezvotrefrère
devantmoi.
—J'aipeurquevotreimaginationnesoitdéficiente.
—Jecroisplutôtquec'estvousquil'êtes.
—Àvosyeux,probablement.Aprèstout,jenepossèdepasleséminentesqualitésde
monfrère.Jen'ainisabeauté,nisagrâce,etjenesuispasmembreduParlement.Jene
portepasnonplussontitre.
Herolefixauninstantd'unregardincrédule.
—Seriez-vousjalouxdeluiaupointdepenserquejel'épousepoursontitredemarquis?
Ellefutraviedelevoirseraidir.
—Jenesuispasjaloux,je...
—Non?Lecoupa-t-elled'unevoixsuave.Mandevilleesteneffetunhommeadmiréet
respectédesespairs,maisaussidetousceuxquileconnaissent.Etjesuisfièred'êtresa
fiancée.
Ladanselesséparadenouveau.Aumomentdelaretrouver,lordGriffinhochalatête.
—Peut-êtreavez-vousraison.Peut-êtrenesuis-jequ'unidiot.
Herones'attendaitpasàcela.Elleauraitjuréqu'ungredindesatrempenereconnaîtrait
jamaisqu'ilpouvaitcommettredeserreurs.
Ilesquissaunsourire,commes'ilavaitdevinésespensées.
—Parlerez-vousàThomasdenotrerencontre?
—Non,répliqua-t-ellespontanément.
—C'estplussage.Commejevousl'aiexpliqué,monfrèrenecroiraitpasforcémentà
votreversiondesfaits.
Toutàcoup,Heron'étaitplusaussisûred'elle.Ellevoulaitsepersuaderquesonfiancé
accorderaitfoiàsaparole,maissiellesetrompait?
EllepréféraéludercettehypothèseetregardaReadingdroitdanslesyeux.
—C'estvotreréputationquejesouhaitepréserverengardantainsilesilence.
Ilrenversalatêteenarrière,etéclatad'unriresonorequiattiral'attentiondesautres
danseurs.
—Vousn'êtesdoncpasaucourantquejen'aipasderéputationàpréserver?
—Vraiment?LâchaHerosansréfléchir,soudainpiquéeparlacuriosité.
Elleavaitentenducertainesrumeursdésobligeantessursoncompte,maisrienquedetrès
vague.
—Seriez-vousdoncdamné?
—Jesuisunlibertindelapireespèce,quinevitquepoursesplaisirs,luisouffla-t-ilà
l'oreille.Jemèneuneexistencedissolue,lamoralem'estcomplètementétrangère,etje
meportetrèsbienainsi.Jesuispirequedamné:jesuislediableenpersonne.Croyez-
moi,madamelaBlancheColombe,vousdevriezéviteràtoutprixmacompagnie.
UnbrusqueéclatderiremasculinfittournerlatêtedeThomasReading,marquisde
Mandeville,endirectiondelapistededanse.Griffinriaitavecabandonàuneréplique
deladyHero.Heureusement,celle-cinesemblaitpaspartagersonhilarité.Thomasne
putcependants'empêcherdeseraidir.
LediableemporteGriffin!
—Votrefrèresembleapprécierdedanseravecmasœur,remarquaWakefield.
Thomasaccrochaleregardindéchiffrableduduc.
—Eneffet.
Wakefieldcroisanégligemmentlesbras.
—Heroamenéuneexistencetrèsprotégée,commeilconvientàunejeunefilledeson
rang.Maissaconsciencemoraleestirréprochable.Jesuisconvaincuqu'ellesauratoujours
résisteràlatentation.
Thomassesentitétoufferaupointqu'ilauraitvolontiersdesserrésonnœuddecravate.Il
avaitcomprisqueleducluireprochait,entermesàpeinevoilés,denepassuffisamment
faireconfianceàsafiancée.
—Jevouscrois,VotreGrâce.LadyHeroamonentièreconfiance,etjelatraiteraiavec
leplusgrandrespect.
—Parfait.
Wakefielddécroisalesbrasetcontemplaunmomentlesdanseurs,avantd'ajouter:
—Notreamendementestsanseffet.
Thomashaussalessourcils.Afindeluttercontrelesravagesgrandissantsduginparmiles
plusdémunis,ilsavaientfaitvoterparleParlement,enjuindernier,unamendementaux
loissurlecommerced'alcool.Désormais,lesinformateursquidénonçaientlesvendeurs
clandestinsdeginrecevaientunerécompensedugouvernement.
—Denouveauxvendeursclandestinssontdéféréstouslesjoursdevantlesmagistrats,
répliquaThomas.Commentpouvez-vousdirequel'amendementestsanseffet?
Wakefieldhaussalesépaules.
—Lestribunauxenvoientderrièrelesbarreauxdepauvresgens,principalementdes
femmes,quinegagnentquequelquesmisérablespenniesenvendantcetteboissondu
diable,fit-ild'unevoixsourde.Cequ'ilfaut,c'ests'enprendreauxdistillateurs
responsablesdecetodieuxcommerce.Ceux-làsecachentdansl'ombre,maisilsbâtissent
desfortunesenexploitantunechaînederevendeurs.
Thomasplissaleslèvres.Surlapiste,ladyHeroregardaitsoncavalierenfronçantles
sourcils,etcespectacleledétendit.
—Sinousattraponssuffisammentderevendeurs,lesdistillateurssentirontlecouppasser,
croyez-moi,assura-t-il.L'amendementn'amêmepasunand'existence.Laissons-luile
tempsdefairesonœuvre.
—Letempspresse,objectaWakefield.Londrespâtitbeaucouptropdecefléau.Ilnese
passepasunmatinsansqu'onramassedescadavresdanslesruesdel'EastEnd,tous
victimesdecetteboissonmachiavélique.Deshommesabandonnentleursépousespour
s'adonneràlaboisson,desmèresalcooliquestuentleurprogéniture,desenfantsse
livrentàlaprostitutionpourobtenirleurdosejournalière.Commentl'Angleterre
pourrait-ellecontinueràprospérersisamain-d'œuvresedétruitsousnosyeux?
ThomasnecomprenaitpaspourquoiWakefields'impliquaitautantdanscettecause,aussi
noblesoit-elle.Pareillepassionneluiressemblaitguère.
Sonregardfutsoudainattiréparunefemmevêtued'unerobeorange,quisetenaitau
borddelapistededanse.Elleavaitlescheveuxd'unrouximpossible,leslèvresetles
joueslourdementfardées.Touslesmessieursalentourlaregardaientendépitdel'homme
aubrasduquelelles'accrochait.
—…lejouroùungentlemanseraaccuséd'êtreundistillateurdegin,disaitWakefield.
Thomasserenditcomptequ'iln'écoutaitplusleducdepuisunmoment.Ilsetournavers
lui,maiscontinuadeguetterducoindel'œillafemmequicaressaitàprésentson
décolletéd'unemainfaussementingénue.
—Quelledévergondée.
—Quicela?
Bonsang!Ilavaitparléàvoixhaute,etWakefieldattendaitàprésentuneréponse.
Thomasgrimaça.
—MmeTate,expliqua-t-ilendésignantlaroussedumenton.Chaquefoisquejelavois,
elleexhibeunnouveausoupirant,toujoursplusjeunequ’elle,naturellement.Quandon
pensequ'elleaaumoinstrente-cinqans,elledevraitêtrecondamnéepourindécence.
—Trente-huitans,rectifiaWakefield.
Thomasarquaunsourcilincrédule.
—Vouslaconnaissez?
—Jecroisquetoutelabonnesociétélondoniennelaconnaît.
ThomasreportaleregardsurMmeTate.Leducfaisait-ilréférenceàuneconnaissance«
biblique»?Avait-ilcouchéaveccettefemme?
—Elleal'espritvifetelleestdemœursfaciles,poursuivitWakefield.Elleaétémariéeà
unhommetroisfoisplusâgéqu'elle.Onnepeutluireprocherdes'amuserunpeu
maintenantqu'elleestveuve.
—Elles'exhibe,marmonnaThomas,quisentitleregardduducpesersurlui.
—Sansdoute,maisuniquementavecdescélibataires.Elleveilleànepasséduireles
hommesmariés.Nimêmefiancés.
Commesielleavaitentenducederniermot,LaviniaTatetournalatêtedansleur
directionetcroisaleregarddeThomas.Elleaffichaitunairdedéfivieuxcommele
monde,vieuxcommeEvecherchantàtenterAdamavecunepommeunpeutropmûre.
Thomassedétournadélibérément.Ilavaitgoûtéàcefruitautrefois,maisilavaitréussi
depuis,nonsansdifficulté,àsepriverdesasaveurentêtante.Cettefemmen'étaitqu'une
traînée.Etilavaiteusoncomptedetraînées.
LadyHeroneparaissaitpaslemoinsdumondeimpressionnéeparl'énumérationdes
péchésdeGriffin.
—J'avaisdéjàcomprisquevousétiezungredin,répliqua-t-elle.Maispuisquevousallez
devenirmonbeau-frère,ilmeseradifficiledevouséviter.
Griffinfutdenouveaufrappéparlaterribleironiequiavaitvouluqu'entretoutesles
femmes,ilavaitfalluqueThomaschoisissepourfiancéeuneblanchecolombefièredesa
puretéd'âme.Unejeunefemmeaussiparfaitenepouvaitqueconveniràcefrèresi
parfait.Pourtant,ellen'avaitriend'unebeautéinoubliable.Maisellepossédaitcette
espèced'éléganceinnéequineseretrouvequedanslesplushautescouchesdelabonne
sociétéanglaise-unteintcrémeux,unvisageunpeulong,destraitsbiendessinésetune
chevelured'unrouxfranc.
Griffinenconnaissaitquantitéd'autresbâtiessurlemêmemodèle,cependant,ladyHero
était...différente.Laplupartdesfemmesdesonranglesurprenantenflagrantdélit
d'adultèrel'auraientabandonnéàsonsort.Paselle.Elleavaitsurmontésesprincipes
morauxpourlesprévenird'undanger,Bellaetlui.Pourquoiavait-elleréagiainsi?Par
compassion?Ouenraisond'uneéthiquetoutepersonnelle?
Lamusiques'arrêta.Lemenuets'achevait,etGriffinétaitcenséraccompagnersacavalière
auprèsdeThomas.Cequ'ilferait,biensûr-maispastoutdesuite.
Ils'inclinadevantlajeunefemme,avantdeluioffrirsonbras.
—C'esttriste,n'est-cepas?
Elleregardasonbrasd'unœilsoupçonneux,maisellenepouvaitlerefusersans
provoquerunescène.
—Qu'est-cequiesttriste?S’enquit-elled'untonprudent.
—Qu'unefemmeaussipieusequevoussevoiedansl'obligationdesupporterla
compagnied'ungredindemonespèce,uniquementpournepasdérogeraux
conventionssociales.
—Jeconnaismondevoir.
—Sicelapeutvousrassurer,desupportermaprésencevousfaciliteral'accèsàlasainteté.
Elleréprimaunsourire.DieuduCiel!MadamelaBlancheColombeavaitlesensde
l'humour!Àquoidiablepouvait-elleressemblerlorsqu'ellesouriaitvraiment?
Intrigué,ils'inclinapourluidemander:
—Sivousn'épousezpasmonfrèrepoursontitre,alorspourquoi?
Elleécarquillalesyeux.Ilsétaientsiprèsl'undel'autrequeGriffinn'auraiteuqu'àse
pencherunpeupourgoûteràseslèvres.
Bonsang!Ilredressalatêted'unmouvementbrusque.
Heureusement,elleneparutpasavoirremarquésonégarement.
—Quevoulez-vousdire?
Ill'entraînadansladirectionopposéeàcelledeThomas,maiselleneparutpas
davantageleremarquer.Griffinavaitconsciencedejoueraveclefeu,maisledangerlui
avaittoujourssembléterriblementtentant.
—PourquoiépouserThomas?précisa-t-il.
—C'estunamidemonfrère.Maximeapprouvaitchaleureusementcetteunion.
—C'esttout?
—Biensûrquenon.Monfrèren'auraitpasenvisagécetteunionsilemarquisn'avaitété
unhommerespecté,bonetfortuné.
Elleénuméraitlesqualitésdesonfiancécommes'ils'agissaitdechoisirunétalonpourla
saillie.
—Vousnel'aimezpas?demanda-t-il,mûparunesincèrecuriosité.
Ellefronçalessourcils,commes'ils'étaitexprimédansunelangueinconnue.
—Jenedoutepasd'éprouverunjourdel'affectionpourlui,naturellement.
—Naturellement,murmuraGriffin,d'untonpresquetriomphant.Demêmequ'on
éprouvedel'affectionpoursonépagneul,c'estcela?
Elles'immobilisa,etsisabonneéducationnel'avaitretenue,Griffinauraitpariéqu'elle
auraitplaquésesmainssurseshanches.
—Mandevillen'estpasunépagneul.
—Ungranddanois,alors?
—LordReading…
Ill'incitaàreprendreleurdéambulation.
—Pardonnez-moi,maisj'aitoujourspenséqueceseraittellementplusmerveilleux.
—Quoi?
—D'êtreamoureuxdesonépouse-ou,dansvotrecas,desonmari.
Uninstant,elleparuts'évaderdansquelquerêverie.Sonexpressions'adoucit,sonregard
grissefitbrumeux,trèsvite,cependant,elleredevintlaBlancheColombesûred'elle.
—Ilfautêtrebienromantiquepourimaginerquel'amouraunrapportquelconqueavec
lemariage,répliqua-t-elledecetonennuyéquilefaisaitgrincerdesdents.
—Pourquoi?
—Parcequepourlespersonnesdenotrerang,lemariageestavanttoutuncontratpassé
entredeuxfamilles.Cequevoussaveztrèsbien.
—Pourquoineserait-cepasunpeuplusqu'unsimplecontrat?
Cettefois,elles'impatienta:
—Nefeignezpasd'êtreobtus.Vousn'avezpasbesoinquejevousexpliquelesrèglesde
labonnesociété.
—Etvous,nefeignezpasd'êtrebornée.Mesparentsl'ontconnu.
—Quoi?
—Levéritableamour.Ilsétaientamoureuxl'undel'autre.Jesaisquec'estrare,maisce
n'estpasparcequevousnel'avezjamaisvuquec'estimpossible.
—Mesparentsaussi.
CefutautourdeGriffind'êtredésarçonné.
—Quoi?
Ellebaissalatête,unemouetristeaccrochéeauxlèvres.
—Mesparents.J'aigardélesouvenird'une...grandeaffectionentreeux.
Griffinsesouvint,unpeutard,quesesparentsétaientmortstragiquement.Lefaitdivers
avaitdéfrayélachroniqueunequinzained'annéesplustôt:leducetladuchessede
Wakefieldavaientétéassassinés,àlasortied'unthéâtre,pardevulgairesvide-goussets.
—Jesuisdésolé.
Lajeunefemmelevalesyeux.Ellesemblaitsoudainincroyablementvulnérable.
—Nelesoyezpas.Pluspersonnenemeparled'eux.C'estàcroirequ'ilsn'ontjamais
existé.J'étaistoutepetitequandilssontmorts,maisj'aitoutdemêmeconservéquelques
souvenirsd'avant…d'avantledrame.
Griffineutsoudainenviedeprotégercettejeunefemmesifièreetsiombrageuse.Ils
déambulèrentunmomentsansmotdireaumilieudesinvitésquinelestouchaientpas,
commes'ilsétaientséparésd'euxparunmur.Griffinsaluauneoudeuxconnaissances
d'unsignedetête,évitantsoigneusementd'engagerlaconversation.
—Peut-êtreavez-vousraison,reprit-ellefinalement.Unmariaged'amourestsansdoute
l'idéal.
—Alorspourquoivouscontenterdemoins?
—Rienn'empêchel'amourdenaîtreaprèslemariage.
—Maisriennonplusnel'obligeàsurvenir.
Ellehaussalesépaules,l'airpensif.
—Unmariageestuneloterie.Mêmesil'ons'efforcedechoisirsonpartenaireavecsoin.
—LesReadingontaumoinsunavantage:iln'yajamaiseudefoudanslafamille.Mais
puisquevousreconnaissezvous-mêmequ'unmariaged'amourestl'idéal,pourquoinepas
attendrederencontrerlegrandamour?
—Maisj'aiattendu!Pendantsixans.Maintenant,c'estterminé.J'aivingt-quatreans.Je
doisabsolumentmemarier,etmemarieraumieux.C'estuneobligation.Jenepeuxplus
mepermettred'attendre.
—Uneobligation,répétaGriffin,avecironie.
—J'auraispucontinuerd'attendre,sansdoute.Maisjen'avaisaucunegarantiede
rencontrerl'hommedemavie.Nidemainniàsoixanteans.Aurais-jedûprendrele
risquederestervieillefillesousprétextequejechérisunfolespoir?
—Vouscroyezquel'hommedevotrevieexiste?
—Non,je…Enfin,si.Jepensequenoussommestouscapablesdetomberamoureux-
peut-êtreprofondément-,etqu'ilexistequelquepartsurterrequelqu'unquiestàmême
denousrendrecetamour.Maisjesupposequecettenotionvousparaîtridicule,ajouta-
t-elle,malàl'aisetoutàcoup.
—Pasdutout.Jesaisquelegrandamourromantiqueexiste.Aprèstout,jel'aivuà
l'œuvre.
—Etpensez-vousqu'unlibertintelquevouspuissetomberfollementamoureuxd'une
femme?
Sespropossevoulaientmoqueurs,maissontonnel'étaitpas.Ilhaussalesépaules.
—C'estpossible,encorequecelamesembleunétatsacrémentinconfortable.
—J'endéduisquevousn'avezjamaisétéamoureux.
—Jamais.
Ellehochalatête.
—Moinonplus.
—Queldommage,n'est-cepas?Jemesuissouventdemandécequel'onressentait
exactementlorsqu'onétaitbalayéparunegrandepassion.Decespassionsquivous
poussentàtoutabandonnerpourunepersonne.
—Jevoustrouvedécidémentbienidéalistepourundébauché.Jevaisdevoirréviserma
définitiondecemot.
—Ah,maisdébauché,c'estmonapparencesociale.Nelaconfondezpasaveclavéritéde
l'êtrequisecachedessous.
Ellelescrutauninstant,puis:
—Jedouted'yparvenirsachantdansquellescirconstancesjevousairencontré.
Ilsouritpourmasquersadéceptiondenepasl'avoirconvaincue.
—Maispuisquevousidéalisezàcepointlemariage,milord,reprit-elle,pourquoin'avez-
vouspasdéjàépouséunedébutante?
—J'idéalisel'amour,milady,paslemariage.Meretrouverliépourlerestantdemavieà
uneseulefemme,aumilieud'uneribambelled'enfants?Non,merci.Jepréfèrelaisser
celaàmonfrère.
—Etsivoustombezamoureuxunjour?Insista-t-elle.Queferez-vous,danscecas?
—Danscecas,jen'hésiteraispasunesecondeàrenonceràmaviedelibertinpourme
livrerauxchaînesdumariage.Mais,commevousl'avezvous-mêmesouligné,celaatrès
peudechancesdeseproduire.Lafemmedemaviehabitepeut-êtreàl'autreboutdu
monde,enChine,parexemple.Peut-êtrea-t-elledéjàatteintl'âgecanoniquedequatre-
vingt-dixans.Oualors,ellen'estencorequ'unbébé.Quoiqu'ilensoit,ilestfort
probablequejenelarencontrejamais.Etc'estsansdoutemieuxainsi.
Satiradeavaitfaitsourirelajeunefemme,etilsentitsonpoulss'emballer.Chezcette
femme,unsourireauthentiqueétaitl'équivalentd'unenuditétotalechezd'autres.Cette
constatationnemanquapas,dureste,deletroubler.
—Pourquoiserait-cemieuxainsi,milord?
—Parceque,siimparfaitequ'elleapparaisseàvosyeux,j'aimemonexistenceactuelle.Je
savouremaliberté,etlapossibilitéqu'ellem'offrede...badineravecautantdefemmes
quejeledésire.Tomberamoureuxseraitassurémentunecatastrophe.
Herodéglutitpéniblement.Readingavaitbeauuserd'unlangagepluschâtiéquedansle
petitsalon-cettefois,iln'avaitpasparléde«partiesdejambesenl'air»-,sondiscours
n'enétaitpasmoinschoquant.
Ellesereprésentadescohortesdefemmesétenduesdanssonlit,sesfessesmusclées
ondulantàunrythmefascinant.DieuduCiel!Untelspectacleauraitdûlarévulser,au
lieudequoiellesentaitsesjouess'embraser.
Readingrouvritlabouche,sansdoutepourajouterquelquesparolesquineferaientque
lascandaliserdavantage.
Heureusement,ilsfurentinterrompus.
—Puis-jerécupérermafiancée?demandaMandeville,d'unevoixunpeutropcoupante
pourêtrejoviale.
Lalueurd'amusementquibrillaitdanslesprunellesdeReadings'évanouit.Sonvisage,
soudainindéchiffrable,apparutterriblementintimidant.Sanscemasqued'ironiequ'il
affichaitd'ordinaire,ilauraitpuêtrelegenred'hommequed'autresétaientcapablesde
suivredansunebatailleréputéesansespoir.Ilavaitl'étoffed'unchef.
Curieuxdepensercelad'unlibertinreconnu,songeaHero,avantdes'apercevoirque
Mandevilleluioffraitsonbras.
—Machère?
Elleluisourit,esquissaunerévérenceàl'adressedeReadingetpritlebrasdesonfiancé.
Readings'inclinasicérémonieusementquec'étaitàlalimitedelamoquerie.
—Mesfélicitations,Thomas,pourtesfiançailles.Bonsoir,ladyHero.
Là-dessus,iltournalestalonsetsefonditdanslafoule.Heroserenditcomptequ'elle
avaitretenusonsouffle.
—J'espèrequ'ilnes'estpasmontréimportun?murmuraMandevilletandisqu'illa
guidaitverslapistededanse.
—Pasdutout,réponditHero,ensaluantuneconnaissanced'unsignedetête.
—Certainesfemmesletrouventtrèsàleurgoût,assuraMandeville,d'untonsineutre
qu'ilenétaitsuspect.
—C'estcompréhensible.Sesalluresdeforbandoiventenséduireplusd'une.
Personnellement,j'aitoujourspréféréleshommesquis'attachentàleursdevoirsetàleurs
responsabilitésàceuxquipassentleurvieàjouer.
Lebrassurlequelelles'appuyaitsedétendit.
—Merci,machère.
—Dequoi?
—Devoiravecautantdeluciditécequiéchappeàtantd'autres.Etmaintenant,que
diriez-vousdedanseravecvotrefiancé?
Elleluisourit.
—J'enseraisenchantée.
Ilsenchaînèrentunmenuetetunedansed'inspirationcampagnarde,puisHerodécida
qu'elledésiraitunrafraîchissement.Mandevillel'escortajusqu'àl'unedeschaisesdisposées
enborduredelasalle,avantdeprendreladirectiondubuffet.
Heroleregardasefrayerunchemindanslafouledesadémarcherésolue.Presqueà
chaquepas,quelqu'unl'arrêtaitpourleféliciter,ousimplementpourêtrevuen
conversationaveclemarquisdeMandeville.Herosoupirad'aise.Maximeavait
décidémentfaitlebonchoix.
—Ah,tevoilà!
BathildaPicklewood-plusconnue,auseindelafamilleBatten,sousl'appellationde
cousineBathilda-installasoncorpsrebondisurlachaisevoisinedecelledeHero.
Parenteéloignéeducôtédeleurmère,cousineBathildaavaitélevéHeroetsapetite
sœur,Phoebe,aprèslamortdeleursparents.Sescheveuxblancs,quibouclaientsurson
frère,étaientenpartiecachésparunbonnetdedentelle.Elleportaitsarobeprune
préférée,dontledécolletébordédedentelleblancheetderubansnoirscontenaità
grand-peinesagénéreusepoitrine.Mignon,sonépagneulchériquil'accompagnait
partout,étaitlovéaucreuxdesonbras.
—Machère,ilfautquejeteparle!
CousineBathildanes'exprimantjamaisqueparexclamations,Heroneselaissapas
impressionner.
—Oui?
—TunedoisplusjamaisdanseraveclordReading!déclarasacousinedutonqu'on
emploieraitpourrévélerunsecretd'État.
Mignonlaissaéchapperunaboiementbref,commepoursoulignerlesproposdesa
maîtresse.
—Pourquoidonc?
—ParcequelordReadingetlordMandevillesedétestent.
—Hum,fitHeroengrattantdistraitementlecrânedeMignon.J'airemarquéune
certainetensionentreeux,eneffet,maisjen'iraispasjusqu'àdirequ'ilssedétestent...
—Jevoisquetun'espasaucourant,lacoupacousineBathilda,et,baissantlavoix,elle
ajouta:LordReadingaséduitlapremièrefemmedeMandeville!
CHAPITRE3
Quandilétaitfatiguéd'avoirvoléunebonnepartiedelanuit,lepetitoiseauauplumage
brunvenaitseperchersurl'unedespoutresdesécuriesdelareine.Etlorsque,àl'aube,le
palefrenierenchefsellaitlui-mêmelajumentfavoritedelareine,l'oiseausemettaità
chanterau-dessusdesatête.S'iltendaitsuffisammentl'oreille,lepalefrenierpouvait
presquecroirequel'oiseauchantaitceci:«Derrièrelamurailledesonchâteau,unebelle
damepleuretouslessoirs.Oh,personneneviendradonclaconsoler?»
C'étaitdansdescirconstancescommecelle-ciquelefaitdenepasêtremariéeserévélait
particulièrementexaspérant,songeaHerotandisqu'ellerentraitàlamaisonenvoiture
aveccousineBathilda.
—Pourquoipersonnenem'ajamaisparléduscandalequiavaitéclaboussélapremière
femmedeMandeville?
—Cen'étaitpasunsujetconvenablepourunejeunefille,rétorquasacousine.Etpuis,
commentpouvais-jemedouterquetuteprécipiteraispourdanseraveclordReadingdès
votrepremièrerencontre?
—Ilmel'ademandédevantMaxime,répétaHeropourlatroisièmeouquatrièmefois.
EtlordMandevilleadonnésonaccord!
—Ilpouvaitdifficilements'yopposer,rétorquacousineBathilda,désarmantedelogique.
Enfin,cequiestfaitestfait.Essaiedetemontrerplusprudenteàl'avenir.
—Maispourquoi?SerebellaHero.Vousnepenseztoutdemêmepasquejeme
laisseraisséduireparundébauché?
—Biensûrquenon!s'exclamacousineBathilda,quecettesimpleidéesemblait
scandaliser.Maistoutlemondevousobserveradèsquevousvoustrouverezensemble
quelquepart.
—Cen'estpasjuste.Jen'airienfaitdemal,protestaHero.Dureste,commentsavons-
nousquelordGriffinaséduitlafemmedelordMandeville?Ilnes'agitpeut-êtrequ'une
rumeurmalintentionnée.
—Sic'estunerumeur,Mandevilleycroitentoutcasdurcommefer.Tutesouviensdela
premièreladyMandeville?
—Vaguement.Elleestmorteilyaquatreans,n'est-cepas?
—Unpeuplusdetroisans,enfait,rectifiacousineBathilda.Vousn'avezpaspuvous
croiser,caràl'époquevousnefréquentiezpaslesmêmescercles.C'étaituneTrentlock.
Tousdesincapables,cesTrentlock,maiselleavaitducharme.Etmêmeplus.C'estcela
quiadûtournerlatêtedeMandeville.AnneTrentlockétaitunevraiebeauté.Etpuis,sa
familleétaitdevieillelignée.Lorsqueleursfiançaillesontétéannoncées,toutlemondea
jugéqu'ilsétaientparfaitementassortis.
Heroneputréprimerunfrisson.Toutlemondeportaitexactementlemêmejugement
sursespropresfiançailles.
—Ques'est-ilpassé?CousineBathildasecoualatête.
—LordReadingestentrédansladanse,voilàcequis'estpassé.Cethommen'aaucune
morale.Etcen'estpasnouveau.Levieuxmarquis,sonpère,estmortlorsqu'ilétait
encoreétudiantàCambridge.Aussitôt,Readingalâchésesétudespourvenirmenerune
existencedebâtondechaiseàLondres.Àtropséduiredesfemmesmariées,ils'est
retrouvéimpliquédansdesduelspardeuxfois.Malgrétouscesscandales,Mandeville
restaitunrocdeloyautéenverssonfrère,mêmelorsquecertainsontcommencéàlui
fermerleurporte.
—Etalors?
CousineBathildasoupira.
—Alors,MandevilleaépouséAnneTrentlock.C'étaitlemariagedel'année,etbiensûr,
Readingétaitdelanoce.Toutlemondeanotéqu'Annenelequittaitpasdesyeux.
Certainsracontaientmêmequ'elleauraitpréférél'épouserplutôtquesonfrère.
Malheureusement,c'étaitMandevillequiavaithéritédutitre.
Herofronçalessourcils.
—Qu'afaitReading?
—Ilnes'estpasconduitdifféremment,maisilavaitbiensûrdûremarquerqu'Annes'était
entichéedelui.
—EtMandeville?
CousineBathildahaussalesépaules.
—Quepouvait-ilfaire?J'imaginequ'ilaessayédelesséparer.MaisReadingétaitson
frère.Tôtoutard,iltrouveraituneoccasiondeséduiresafemme.
—Àconditiond'êtreunparfaitroué,marmonnaHero,quitrouvaitcettehistoire
particulièrementaffligeante.
EllesavaitqueReadingétaitundébauché,maiscommentpouvait-ils'abaisseràse
conduireainsiavecsonproprefrère?
—Oui.Saufquec'estprécisémentcequ'ilest,répliquacousineBathilda,quigrattait
distraitementlementondeMignon.QuandAnneestmorteencouches,lesdeuxfrères
nes'adressaientpluslaparole.Desrumeursavaientcirculésurlagrossessed'Anne.
Heureusementquelebébén'apassurvécunonplus.
—C'esthorriblededireunechosepareille,murmuraHero.
—Sansdoute.Tacompassionesttoutàtonhonneur,machérie,commentacousine
Bathilda.Maissoyonsréalistes:sil'enfantavaitvécu,aveccesdoutessurl'identitédeson
père,ç'auraitétéunlourdfardeauàporter,pourluicommepourMandeville.
—Jesupposequevousavezraison,acquiesçaHero,quidétestaitcependantcegenrede
raisonnements«réalistes».
—C'estdel'histoireancienne,conclutcousineBathilda.Souviens-toisimplementde
gardertesdistancesavecReadingetlepasséneressurgirapas.
Herohochalatête,puiselleécartalerideaudelaportière.Lanuitétaitsinoirequ'ellene
vitriend'autrequesonrefletdanslavitre.Mourirencouchesétaithorrible,maisn'était-
cepasplusterribleencoredemourirenayanttrahilaconfiancedesonmari?Ellelaissa
retomberlerideau.C'étaitlàunexemplequ'ellen'avaitpasl'intentiondesuivre.
Letrajetduraencoreunevingtainedeminutes,etletempsqu'ellesarrivent,Mignon
ronflaitdanslesbrasdesamaîtresse,quimenaçaitelle-mêmedes'assoupir.
—Bontédivine!s'exclamacelle-cienbâillanttandisqu'ellesdescendaientdevoiture.
C'étaitunjolibal,maisj'aihâted'êtreaulit.Jen'aiplusl'âgedeveillerjusqu'àl'aube!
EllesgravirentleperrondemarbredelavastedemeurequeMaximeavaitachetée,trois
ansplustôt,pourHero,PhoebeetcousineBathilda.Avantcettedate,elleslogeaient
toutestroisaveclui,àWakefieldHouse.MaisMaximeavaitfinipardécréterqu'iln'était
pasconvenablequetroisfemmesviventsouslemêmetoitqu'uncélibataire.Herole
soupçonnaitdechercheràprotégersavieprivée,maisellen'avaitsoulevéaucune
objection.QuoiquemoinsfastueusequeWakefieldHouse,leurnouvellemaisonn'en
étaitpasmoinsfortélégante,ettrèsconfortable.
Panders,lemajordome,leurouvritlaporte.
—Bonsoir,madame.Bonsoir,milady.
—Dites-nousplutôtbonjour,Panders,vul'heurequ'ilest!RectifiacousineBathilda,qui
luitendaitdéjàsonétoleetsesgants.Demandezàunvaletd'emmenerMignonpoursa
petitepromenadenocturneavantdeleconduiredansmachambre.
—Bien,madame.
Panderspritl'épagneuldanssesbrasetparvintàconserversonexpressionsolennelle
alorsmêmequeMignonluidonnaitdescoupsdelanguesurlementon.Ildébarrassa
égalementHerodesonétole.
—Merci,Panders,souritlajeunefemme,avantdesuivresacousineàl'étage.
Lesdeuxfemmessesouhaitèrentunebonnenuitsurlepalieravantdegagnerleurs
chambresrespectives.
Ilétaitlargementplusdeminuit,pourtantHeron'étaitpasfatiguée.Ouvrantsaporte,
ellenefutpasvraimentsurprisededécouvrirPhoebedanssonlit.
—Tevoilàenfin!
PhoebeétaitlaplusjeunedesenfantsBatten,etneressemblaitniàHeroniàMaxime.
Alorsquesesdeuxaînésétaientgrands,Phoebeétaitpetite-àpeineunmètresoixante-,
etplutôtpotelée,àlagrandeconsternationdecousineBathilda.Avecsachemisedenuit
etsonbonnet,onluiauraitdonnédouzeans,alorsqu'elleavaitdix-septansetdemi.
Herorefermalaporte.Quatrechandelierséclairaientgénéreusementsachambre.
—Commentsefait-ilquetunedormespas?demanda-t-elle.Etqu'as-tufaitdeWesley?
Phoebebondithorsdulit.
—Jel'aienvoyéesecoucher.Jeteserviraidefemmedechambre,ettumeraconterasle
bal.
Phoeben'avaitpasencorefaitsesdébutsdanslemonde,etn'avaitdoncpasétéautorisée
àassisteraubaldefiançaillesdesasœur-cedontellen'avaitpasmanquédeseplaindre,
biensûr.
—Iln'yapasgrand-choseàraconter,répliquaHero.
—Oh,nemefaispasenrager!MmeTateétaitlà?
—Oui,ettunedevinerasjamaislacouleurdesarobe.
—Quoi?Quoi?
—Orange!Etsondécolletéétaitparfaitementindécent.M.Grimshawreluquait
tellementsapoitrinequejeneseraispasétonnéequ'ilaitattrapéuntorticolis.
Phoebegloussa.
—Quiavait-ild'autre?
—Oh,toutlemonde!réponditHero,tandisquesasœurl'aidaitàdégrafersarobe.J'ai
mêmefaitlaconnaissancedufrèredeMandeville,ajouta-t-elled'untondésinvolte.
—Jecroyaisqu'ilvivaitdanslenorddel'Angleterre?
—IlétaitvenuàLondrespourlebal.
—Ressemble-t-ilaumarquis?
—Unpeu.Ilssonttouslesdeuxgrandsetbruns,maispourlereste,ilssonttrès
différents.LordGriffinReadingadesyeuxd'unvertétonnant.Sonvisageestplusmarqué
queceluideMandeville.Ilsembleplusjoyeux,ritetplaisante,maisjepensequ'aufond,
ilestmoinsheureuxqueMandeville.Leplussurprenant,toutefois,c'estsafaçondese
mouvoir...
Heros'interrompitenvoyantleregardintriguédesasœur.Elleavaiteubeauveillerà
s'exprimerdemanièredétachée,elleavaitdûlaisserfiltrerquelquechose.
—Oui?LapressaPhoebe.Commentsedéplace-t-il?
Herosentitsesjouess'empourprer.Ellesedébarrassadesarobe,lasecoua,puisla
déposasurunfauteuil.
—C'estassezétrange,répondit-ellefinalement.Ilparaîttoutfairelentement,etpourtant,
silescirconstancesl'exigent,ilestplusrapidequen'importequi.
—Commeunchat,commentaPhoebe.
Herohaussalessourcils.
—TutesouviensdecegroschatdegouttièrequihantaitlesécuriesdeWakefieldHouse?
repritPhoebe.Ildonnaittoujoursl'impressiondeparesseroudedormir.Maisdèsqu'il
apercevaitunesouris,bang!Ilsejetaitdessusetl'attrapaitenunéclair.LordGriffinest
commecela?
—Unpeu,acquiesçaHero,quiserappelaitlarapiditéaveclaquelleReadingavaitréagi,
justeavantquelordPimbrokenefasseirruptiondanslepetitsalon.
—Cedoitêtreunhommecaptivant.
—Non!SerécriaHero,sivivementquePhoebeensursauta:Désolée,s'excusa-t-elle.
Figure-toiquecousineBathildaapassétoutletrajetderetouràmemettreengarde
contreReading,dontlaréputationdedébauchén'estplusàfaire.Tuferaismieuxde
l'éviter.
Phoebefitlamoue.
—Detoutefaçon,jen'aiaucunechancedelecroiser.Onnemepermetjamaisde
rencontrerdesgensintéressants.
Malheureusement,Heronecomprenaitquetropsasœur.Sielle-mêmeétaitautoriséeà
sortirdanslemonde,onneluiprésentaitjamaisquedespersonnesparfaitement
respectables,quiignoraientjusqu'ausensdumotscandale.
—Ilyapleindegensrespectablesquin'ensontpasmoinsintéressants,répliqua-t-elle
toutefois,alorsmêmequ'elleétaitloind'enêtreconvaincue.
Phoebeluiadressaunregarddubitatif.Herofronçalenezetcapitula.
—Iln'estpasinterditd'observerlesgensscandaleux,toutenconversantavecceuxqui
sontrespectables.
—Maiscen'estpaslamêmechosequedefaireleurconnaissance.
—Certes.Maisjepeuxt'assurerqueregardertouteslestêtesmasculinessetournerau
passagedeMmeTateestunspectaclefascinant.
Phoebesoupira.
—J'auraisaiméêtrelà.
—L'annéeprochaine,tuaurasdix-huitans,etnousdonneronsungrandbalpourtes
débutsdanslemonde,luirappelaHeroens'asseyantàsacoiffeuse.
Phoebeôtalesépinglesquiretenaientsonchignon.
—Maistuserasmariée,àcemoment-là.Jen'auraiquecousineBathildapour
m'accompagner.Tusaisquejel'aimebeaucoup,cen'estpaslaquestion,maisellesefait
vieilleet.Oh,zut!J'ailaissétomberuneépingle.
—Net'inquiètepaspourcela,machérie.
—Maisc'étaitunedetesépinglesàtêted'émeraude!
Heropivotaetdécouvritsasœuràquatrepattessurletapis,quelletapotait.Soncœurse
serra.L'épinglesetrouvaitsoussonnez.
Lagorgenouée,ellesepenchapourlaramasser.
—Lavoilà,dit-elle.
—Oh!s'exclamaPhoebe,quiserelevaetremontaseslunettes.Quelleidiotejefais!Je
necomprendspaspourquoijenel'aipasvue.
Heroposal'épinglesurlacoiffeuse.
—C'estnormal,fit-elle.Onnevoitpasgrand-choseàlaseulelumièredeschandeliers.
—Oui,biensûr,acquiesçaPhoebe,quicependantparaissaitsoucieuse.
—Veux-tuquejeteparledeladécorationdelasalledebal?
—Oh,oui!
Heroselançadansunedescriptiondétailléedelasalledebal,elleenchaînasurlebuffet
etlesdifférentesdanses,tandisquePhoebeluibrossaitlescheveux.Levisagedesasœur
s'étaitdétendu,maisHeroavaittoujourslecœurlourd.
Lesquatregroschandelierséclairaientsibienqu'onyvoyaitcommeenpleinjour.
Saint-Gilesétaitunvéritablebouge,surtoutaprèslabeautébucoliquedespaysagesdu
Lancashire,songeaitGriffin,tôt-trèstôt-cematin-là.Lejourn'étaitpasencorelevé,
maisilguidaitRambler,sonchevalbai,àtraversledédalederuellesduquartier.
Certainesétaientsiétroitesqu'uncavaliernepouvaits'yengager,cequiobligeaitGriffin
àdelongsdétours.Iln'étaitpasquestionqu'ilabandonneRamblerdanscesparages:on
leluivoleraitdèsqu'ilauraittournéledos.
Griffinsepenchaàtempspouréviterl'enseigned'uncommerçantquipendaitdansle
passage.Contrairementàlaplupartdesautresquartiers,mieuxfréquentés,delaville,
aucunréverbèren'éclairaitlesruesdeSaint-Giles.
Heureusement,lecielétaitdégagéetlaluneéclairaitsuffisamment.
Àquelquesmètresdevantlui,uneportes'ouvritsoudainàlavoléeetdeuxlascarsen
jaillirent.Griffinrefermainstinctivementlamainsurlacrossedupistoletaccrochéàsa
ceinture.Maislesdeuxhommesneluiaccordèrentaucuneattention,etaprèsquel'un
d'euxsefutsoulagésurlepavé,ilss'éloignèrentsansunregardenarrière.Griffinlâchala
crossedupistoletpourflatterl'encoluredesoncheval.
—Onapproche,luimurmura-t-il.
Ilempruntauneautreruelle,pluslarge,bordéed'immeublesenbrique,puisimmobilisa
samonturedevantuneportecochèreanonymeencadréepardehautsmurs.Ilsortitun
pistoletdesasacochedeselleetfrappaaubattantaveclacrosse.
Unevoixbourruedemanda:
—Quiestlà?
—Reading.Ouvre.
Lebattants'ouvrit,révélantlafacelaplushideusequeGriffinaitjamaisvue,àLondres
ouailleurs.Deuxpetitsyeuxnoirsbrillaientau-dessusd'unnezaplati,etd'unebouche
dépourvuedelèvres,quisemblaittoujoursouverte.Destachesdevéroleetdiverses
cicatricescouvraientlesjouesetlementon.L'hommeétaitdestaturemoyenne,maisses
épaules,démesurémentlarges,seprolongeaientpardesbrasénormesquiseterminaient
surdesmainscommedesbattoirs.Quiconquel'apercevaitpourlapremièrefoisen
déduisaitquec'étaitsoitunboxeurprofessionnel,soituntueuràgages.
Lesdeuxhypothèsesétaientjustes.
—Contentdevousvoir,milord,lesaluaNickBarnes.Lesgarssonttouslà,maison
n’aurapastropdevotreaide.
—Pasd'agressionàsignaler?demandaGriffin,quimitpiedàterreetfranchitlaporteen
tirantRamblerderrièrelui,sonarmeàlamain.
Ilspénétrèrentdansunecourpavéebordéedebâtimentssursestroiscôtés.Griffinles
avaittousachetésl'annéeprécédente,parprécaution,etnepouvaitqueseféliciterde
soninitiative.Aveclehautmurdel'entrée,l'ensembleformaitunbastionquasi
imprenable.
—Quelquestypesontessayédes'introduireendébutdenuit,maisonlesarepoussés
facilement,réponditNick.
IlrefermalaporteaprèslepassagedeGriffinetlabarraavecunesolidepoutredechêne.
GriffinconduisitRamblerjusqu'àunvieilabreuvoirenpierre.
—Tucroisqu'ilarenoncé?S’enquit-il.
Nicksecoualatête.
—LeVicairenerenoncerapastantqu'ilseravivant.Ça,vouspouvezmecroire,milord.
Griffingrogna.Àvraidire,ilnenourrissaitpasgrandespoirqueCharlieGrady,plus
connusouslesobriquetdeVicairedeWhitechapel,abandonnesifacilementlabataille.
LeVicairetrempaitdanstouslestraficsillégauxquiavaientcoursducôtédeBishopsgate,
maisdepuisquelquetempsilavaitétendusonempireplusàl'ouest,auxconfinsdeSaint-
Giles.
EtcelanefaisaitpaslesaffairesdeGriffin.AprèsunedernièretapeaffectueuseàRambler,
illançaàNick:
—Allonsfairelepoint.
Nickhochalatêteetleprécédaendirectiondel'immeublequifaisaitfaceàlaporte
cochère.Ilpoussaunlourdbattantdebois,renforcédecharnièresmétalliquesetcria:
—Oh!Willis!Tim!Venezsurveillerlacour!
DeuxhommessortirentetsoulevèrentleurchapeauencroisantGriffin.L'unbrandissait
ungourdinetl'autreunegrandelamequiressemblaitàunsabre.
Nickattenditqu'ilsaientprispositiondechaquecôtédelaportecochèreavantdefaire
signeàGriffin:
—Parici,milord.
Lerez-de-chausséedel'immeubleétaitunvasteespacecaverneux,avec,icioulà,des
piliersdebriquequisoutenaientlesétagessupérieurs.Quatrefoyersrougeoyants
chauffaientquatreénormescuvesdecuivredesquelless'échappaittouteunetuyauterie,
decuivreelleaussi,conduisantàd'autresrécipientsdecuivrepluspetits,etpourfinir,
dansdesbarriquesdechêne.Uneforteodeurdefermentationrégnaitdansl'entrepôtoù
s'activaientunebonnedouzained'hommes.Quelques-unsnourrissaientlesbrasiers,oules
cuves,maislaplupartavaientétéengagésprincipalementpourleursmuscles.
—J'aiarrêtétouteslesautresopérationsencours,expliquaNickendésignantlescuves.
SaufbiensûrcellequelesgarsduVicaireavaientfaitsauterdansAbbottStreet.Là,de
toutefaçon,c'étaitterminé.
Griffinhochalatête.
—Tuasbienfait,Nick.Uneseulepositionestplusfacileàdéfendrequeplusieurs.
Nickcrachasurlesolenpierre.
—Poursûr.Maisjecrainsd'autresproblèmesàlaprochainelivraisondegrain.
—Commentcela?
—Laportecochère.Elleestpasassezlargepourlaisserpasserunchariotremplidegrain.
Faudradéchargerdanslarueetrentrerlessacsunàun.Pendantl'opération,lefoutu
grainetlesgarsferontdesciblesfaciles.
Griffingrimaça.L'essentieldeson-deleur-capitalétaitinvestidanscetatelier
clandestin,etcesatanéVicairecherchaitàleruiner.Cedernieravaiteneffetdéclaréqu'il
écraseraittouslesautresdistillateursdeLondresetdeviendraitleroidugindansla
capitale.
Or,GriffinétaitleplusgrosdistillateurdeSaint-Giles.
SilenceHollingbrookfutréveilléeparunepetitemainquiluichatouillaitlespaupières.
Ellegrommelaetouvritlesyeux,augrandravissementdeMaryDarling,lapropriétaire
delapetitemainenquestion,enchantéedel'avoirtiréedesonsommeil.
—Mamou!
Silenceneputs'empêcherdesourireàlatoutepetitefillequipartageaitsonlit.
—Combiendefoist'ai-jerépétédenepastoucherlesyeuxdeMamou,petitediablesse?
MaryDarlinggloussajoyeusement.Àpeineâgéedeplusd'unan,ellenecomptaitpour
l'instantquetroismotsàsonvocabulaire:«Mamou»,«Non»(qu'elleprononçait
généralementavecemphase)et«Soo»,pourlechatdumêmenom,quinepartageait
pasvraimentl'enthousiasmequeMarymanifestaitàsonégard.
Silencejetaunregardàlafenêtredesapetitechambresouslescomblesetseredressa,
horrifiée.Lesoleilétaitdéjàhautdansleciel.
—Oh,non!Tuauraisdûmeréveillerplustôt!J'aiencorefaitlagrassematinée.
Lajeunefemmeprocédarapidementàsesablutions,puisellechangealeslangesdeMary
Darlingets'habillaenhâte.Elleterminaitdeboutonnersarobequandonfrappaàla
porte.Elleouvritlebattant.C'étaitsonfrèreaîné,Winter,etilavaitcommed'habitude
lestraitstirés.
—Bonjour,petitesœur,lasalua-t-il.
Wintersouriaitrarement,maisunelueurs'allumadanssonregardlorsqu'ilposalesyeux
surlebébédanslesbrasdeSilence.
—Bonjouràtoiaussi,petiteMaryDarling.
Lapetitetentades'emparerduchapeaudeWinter.
—Jesuisdésolée,murmuraSilence.Jedevraisdéjàêtreenbas,maisjenemesuispas
réveillée.
—Ah,fitsimplementWinter,etsonabsencedecondamnationrenditSilenceencoreplus
misérable.
Celafaisaitmaintenantsixmoisqu'elletravaillaitàl'orphelinatdeSaint-Giles,maiselle
avaitlesentimentd'avoirencorebeaucoupàapprendre.Dirigerunorphelinatqui
accueillaitprèsd'unetrentained'enfants,lamajoritéenbasâge,n'étaitpasunetâche
facile,mêmeavecl'aidedeWinteretdetroisdomestiques.
Silenceétaitd'autantmoinssûred'ellequ'elleavaitprislasuccessiondesasœuraînée,
Tempérance.Duranttouteslesannéesoùelleavaitfréquentél'orphelinatensimple
visiteuse,SilenceavaitsouventtrouvéTempérancetrèsoccupée,etmêmeparfois
débordéedetravail,etcependantelleparaissaittoujourscontrôlerparfaitementla
situation.Cesdernierstemps,Silencesedemandaitsiellearriveraitjamaisàcontrôler
quoiquecesoit-l'orphelinat,saproprevieettoutlereste.
—Nellacommencédeservirlepetitdéjeuner,l'informaWinter.
—Oh!Oui,biensûr,marmonnaSilence.Jedescendstoutdesuitel'aider.
—Parfait,répliquaWinter.Jetereverraiaudéjeuner.
Silencesemorditlalèvreausouvenirdudînerdelaveille.
Winteravaitdûsecontenterd'unmorceaudepainetdefromage,carelleavaitoublié
depréparerlepotageàtemps.
—Jeferaisensortequecesoitprêtàl'heure,aujourd'hui,jetelepromets.
—Maisjeneteblâmaispas,assuraWinter.Dureste,j'adorelefromage.
Caressantfurtivementlajouedesasœur,ilajouta:
—Bon,j'yvais.Sijen'arrivepasàl'écoleavantlesenfants,Dieusaitquellesbêtisesils
vontencoreinventer.
Wintertournalestalonsetgagnal'escalier.Silencenesavaitpascommentilarrivaità
trouverassezd'énergiepourl'aideràdirigerl'orphelinat,enplus,assurerlaclassetousles
jours.
Réprimantunsoupir,elleluiemboîtalepasprudemmentdecraintedetrébucherdans
l'escalier.Àl'origine,l'orphelinatétaitsituédansunvieilimmeubleunpeubranlant.Mais
lebâtimentavaitbrûléendébutd'année.Heureusement,grâceàlagénérositédelady
CaireetdeladyHero,unnouvelorphelinatétaitenconstruction.Ilcompteraitplusieurs
dortoirs,uneimmensecuisineetmêmeunjardin.Hélas,lechantierétaitloind'être
terminé!
Enattendant,Winter,Silence,lestroisdomestiquesdel'établissement,Soot,lechat,et
touslesenfantsvivaientdansunimmeubleencoreplusdécrépitquel'ancien,etsurtout
beaucouppluspetit.Biensûr,Silenceauraitpucontinuerd'habiterdansledeux-pièces
qu'ellepartageaitavecsonmari,William.MaisWilliamétaitlecapitaineduFinch,un
naviremarchand,etilpassaitleplusclairdesontempsenmer.Ilauraitétéidiotquelle
logeàWappingetfassetouslesjoursletrajetjusqu'àSaint-Giles.
Etpuis,ilyavaitMaryDarling.
Silenceembrassalafillettequ'elleserraitdanssesbras.MaryDarlingavaitété
abandonnéesursonpaillassonseptmoisplustôt.Àl'époque,Silencetraversaitunepasse
difficile.Williamvenaitderepartirenmer,etleurséparationavaitétéglaciale.Mary
Darlingavaitapportédanssonexistenceunrayondesoleilbienvenu.
Arrivéeaupieddel'escalier,lajeunefemmeempruntauncouloirsombrequimenaitàla
cuisine,unegrandepièceauxpoutresnoircies.Deuxlonguestablesoccupaientlemilieu
delapièce,unepourlesgarçons,ladeuxièmepourlesfilles.MaryDarlingcommençade
s'agiteràlavuedesautresenfants.
—Uneseconde,machérie.
Silences'emparad'unboldeporridge,dedeuxcuillers,ets'installaàlatabledesfilles,
MaryDarlingsursesgenoux.
—Bonjour,toutlemonde,lança-t-elleàlacantonade.
—Bonjour,madameHollingbrook!luirépondirentenchœurlesfilles,ainsiqu'une
partiedesgarçons.
MêmeSootlevalatêteduboloùillapaitsonlait.MaryEvening,leurvoisine,sepencha
verselles.
—Bonjour,MaryDarling.
MaryDarling,labouchepleinedeporridge,agitasacuillèreensignedesalutationet
faillitenflanqueruncoupsurlenezdeMaryEvening.
—Écarte-toi,MaryEvening,intervintNell,quis'approchaavecunegrandeserviette
destinéeàprotégerlarobedeSilence.
Nellétaitlaplusanciennedesdomestiquesdel'orphelinat.Elleavaitcommencésa
carrièrecommeactricedansunetroupedethéâtreitinérant.Nelln'avaitpasquarante
ans,maiselleavaitdel'autorité,etSilences'enremettaitsouventàsonbonsensquandil
s'agissaitdeprendreunedécisionconcernantl'orphelinat.
—Merci,Nell.
Depuisqu'elles'occupaitdeMaryDarling,Silenceavaitdécouvertqueprendresonpetit
déjeuneravecunbébédanslesbrasétaituneactivitéplutôtsalissante.
—Derien,madame,réponditNell,puis,faisantlesgrosyeuxàMaryDarling,elleajouta
àsonintention:Ettoi,faisattentionaveccettegrandecuillère.
MaryDarlingluiritaunezet,d'unmouvementbrusque,projetaduporridgesursa
blouse.Silencesoupira,essuyalablousedeNelletplongeasaproprecuillèredanslebol.
Lepetitdéjeuners'achevaitetsiellenemangeaitpasmaintenant,elledevraitattendre
jusqu'audéjeuner.
Enmêmetempsqu'elleavalaitsonporridge,ellebuvaitquelquesgorgéesduthéchaud
queluiavaitserviNell,etdonnaitlabecquéeàMaryDarling.Celle-cicommençaitàêtre
assezgrandepoursenourrirseule,maiselleavaittendanceàenmettrepartout.
Autourd'eux,lesenfantsmangeaientdebonappétit,aidésparNelletuneautre
servante,Alice.L'orphelinatemployaitégalementunhommeàtoutfaire,Tommy,quise
chargeaitdesgrostravauxetdescourses.
Nellfrappasoudaindanssesmains.
—C'estl'heuredelatoilette,lesenfants,annonça-t-elle.Nousattendonsunevisite
importante.
Silencefaillits'étrangleravecsonporridge.Bontédivine!Elleavaitcomplètementoublié
queladyHerovenaitaujourd'hui.Cettedernièren'étaitpasseulementleurprincipale
bienfaitrice,elleétaitaussilafilled'unduc.Silencerepoussasonbol.Serait-ellejamaisà
l'aisedanssonrôlededirectrice?
Cetaprès-midi-là,Herodescenditavecprécautiondesavoiture-avecprécaution,car
elleavaitviteapprisqu'ilfallaitmieuxregarderoùl'onposaitlespiedsdanslesruesde
Saint-Giles.Unhommeivremortgisaitdanslecaniveau.Ellelecontournaense
bouchantlenez,carilempestaitlegin.Cetteboissonfaisaitdesvictimestouslesjours,et
accroissaitlamisère.Siseulementonpouvaitlasupprimer!
Heros'engageadanslapetiteruelleoùsetrouvaitl'orphelinat,etréprimaunsoupir
coupableàlavuedubâtimentdélabré.MmeHollingbrook,ladirectricede
l'établissement,l'attendaitdevantlaporte.Elleesquissaunerévérenceunpeuraideàson
approche.
—Bonjour,ladyHero.
Herolasaluad'unsignedetête,etaffichaunsourirequ'elleespéraitgracieux.Lavérité,
c'estqu'elleétaitdevenuebienfaitricedel'orphelinatlorsquecelui-ciétaitencoredirigé
parTempéranceDews,aujourd'huiladyCaire.Heros'étaitviteliéed'amitiéavecMme
Dews.Ellen'avaitpaslamêmerelationavecsajeunesœur,MmeHollingbrook-du
moins,pourl'instant.
MmeHollingbrookétaitplusjeuneetmoinssûred'ellequesasœur.Sonvisageempreint
desolennitérappelaitàHeroceluidessaintsmédiévaux.Et,àl'imagedecesmartyrs
qu'onvoyaitsurlesvitrauxoulesfresquesdeséglises,ellesemblaitlaproied'une
mélancolierésignée.
—Voulez-vousentrerprendreunetassedethé?luiproposaMmeHollingbrook,quine
sedépartaitjamaisdesapolitesseunpeuguindée.
Elles'effaça,pourlaisserHerolaprécéderàl'intérieur.Cettedernière,désormaisfamilière
deslieux,sedirigeadroitversunepetitepiècemeubléedequatrechaises,d'unetable
basseetd'unbureauquioccupaientàpeuprèstoutl'espace.Heros'assitsurl'unedes
chaisesetretirasonchapeaupendantqueMmeHollingbrooks'affairaitaveclethé.
—Pasdesucre,n'est-cepas,milady?
Heroluisourit.
—Non,pasdesucre.
—Oùai-jemislescuillères?S’interrogeaàvoixhauteMmeHollingbrook,unetasse
rempliedethéfumantàlamain.Ah,maissivousneprenezpasdesucre,peut-être
n'aurez-vouspasbesoindecuillère?
—Ceneserapasnécessaire,eneffet,réponditHero,quis'emparadelatasseavantque
MmeHollingbrooknesebrûle.
Elleétaitconscientequelesgenssemontraientsouventmaladroitsensaprésenceàcause
desonrang,etellefaisaitdesonmieuxpourlesmettreàl'aise.
—J'aicrucomprendrequel'orphelinatcomptaitdenouveauxpensionnaires?
—Ohoui!AcquiesçaMmeHollingbrook.
Elleposasapropretasse,puis,croisantlesmainsdanssongiron,commesielles'apprêtait
àréciter:
—Depuisvotredernièrevisite,lemoisdernier,milady,nousavonsrecueillideuxbébés
supplémentaires,ungarçonetunefille,ainsiqu'unpetitgarçondequatreans.Ils'appelle
HenryPutnam,et...
—Jevousdemandepardon,l'interrompitHero,maisjecroyaisquetouslesgarçonsde
l'orphelinatseprénommaientJoseph?
—C'estl'usage,eneffet,maispuisquecegarçonnetavaitdéjàunprénom,nousavons
jugépréférablequ'illeconserve.
—Ah!fitHero.Maiscontinuez,jevousprie.MmeHollingbrooksepenchaverselle.
—Jen'aijamaiscomprispourquoiWinteretTempéranceavaientdécidéd'appelertoutes
lesfillesMaryettouslesgarçonsJoseph,avoua-t-elle.C'estuneperpétuellesourcede
confusion.
—Jeveuxbienlecroire,acquiesçaHero.
MmeHollingbrookrisquaunsourire.Ainsiéclairésonvisageétaitplutôtbeau.
—Durantlemoisquis'estécoulé,nousavonségalementplacédeuxfillettesen
apprentissage.Etgrâceàl'argentquevous-mêmeetladyCaire-ladouairière-avezeula
générositédenousdonner,nousavonspuhabillerlesenfantspourl'hiver.
—Parfait,approuvaladyHero.Peut-êtreaimeriez-vousmefairevisiterleslieux,à
présent?
MmeHollingbrookselevad'unbond.
—Certainement,milady.D'ailleurs,lesenfantsvousattendent.Lesdeuxfemmes
montèrentàl'étage,traversèrentlesdortoirs,puisMmeHollingbrookcontinuajusqu'àla
petitepiècequiservaitdesalledeclasse.Elles'arrêtadevantlaporte,qu'elleouvritd'un
grandgestethéâtral.Àl'intérieur,encadrésparNell,unedouzained'enfantsparmiles
plusgrandsétaientalignéssurdeuxrangs,levisageetlescheveuxfraîchementlavés.
ÀpeineHeroeut-ellefranchileseuilqu'ilslancèrentàl'unisson:
—Bonjour,ladyHero!
Heroleursourit.
—Bonjour,lesenfants,répondit-elle.
L'undesgarçonsgloussa,maisNellleréduisitausilenced'unseulregard.Puis,surun
signedeMmeHollingbrook,ilsentonnèrentunesorted'hymne.Herogardasonsourire
malgrélesfaussesnotesquis'élevaienticietlà.
Lachansonterminée,ellesefitundevoird'applaudiravecenthousiasme,etl'undes
garçonsluioffritsonplusbeausourire,révélantuntroubéantlàoùauraientdûse
trouversesincisives.
—Bravo,lesenfants,lesfélicita-t-elle.C'étaitmagnifique.Etmerciàvotreprofesseur.
MmeHollingbrookrougitjoliment,puiselleraccompagnaHero.
—Mercid'êtrevenue,milady,dit-ellealorsqu'ellesatteignaientlaporte.Lesenfantssont
toujoursimpatientsdevousvoir.
—Moiaussi,j'appréciebeaucoupcesvisites,assuraHero.
Elleauraitvouluendiredavantage.PromettreàMmeHollingbrookquecet
hébergementprovisoireprendraitrapidementfin,etquelesenfantsdisposeraientbientôt
d'unespaceplusdécent.Aulieudequoi,ellesouritunedernièrefois,etsortit.
Elleregagnasavoiturelecœurlourd.Sonintuitionluisoufflaitquel'autrevisitequi
l'attendaitdanslequartierseraitbeaucoupmoinsplaisante.
—Conduisez-moiàMaidenLane,ordonna-t-elleaucocheravantdemonterdansle
véhicule.
Elles'installasurlabanquette,etl'attelages'ébranla.C'estalorsqu'unevoixmasculine-
unevoixfamilière-luicriades'arrêter.
Herosepenchaverslavitre.Çanepouvaitquandmêmepas.Laportières'ouvrit,etun
hommedehautetaillegrimpaàl'intérieurcommes'ilétaitlepropriétaireduvéhicule.
Herolefixabouchebéetandisquel'attelagerepartait.
—Nousnousretrouvons,madameBlancheColombe,luilançalordGriffin,l'airamusé.
CHAPITRE4
Inévitablement,lejourvintoùlareineRavenhairjugeaqu'illuifallaitseremarier.Une
reinedevaitavoirunroi,etunroyaumedevaitavoirunhéritier.Aussilasouveraine
consulta-t-ellesesconseillers,sesministresetquelqueshommesdelettresafindedécider
quelseraitlemeilleurparti.
C'estalorsqu'elleseretrouvaconfrontéeàundilemme.
SesconseillerspensaientqueleprinceWestmoonferaitunmerveilleuxroi,tandisqueses
ministresluipréféraientEastsunetqueleshommesdelettresnejuraientqueparleprince
Northwind...
Griffinn'enavaitpascrusesyeuxlorsqu'ilavaitaperçuladyHeromonterdansune
voitureenpleincœurdeSaint-Giles,l'undesquartierslesplusmalfamésdelacapitale.Il
avaitaussitôthélélecocher,avaitdéclinésonidentité,avantd'attacherRamblerà
l'arrièreduvéhiculeetdemonteràl'intérieur.
LadyHeroplissalesyeux.
—LordGriffin.Quelplaisirdevousrevoir.
Griffinluisourit,latêteinclinéedecôté.
—N'est-cepasunepointedesarcasmequejeperçoisdansvotreton?
Ellebaissalesyeux,feignantlatimidité.
—Uneladynesepermetjamaislemoindresarcasmeenprésenced'ungentleman.
—Jamais?Mêmelorsqu'elleestprovoquéeparungentlemanquineseconduitpas
vraimenten...gentleman?
—Encoremoinsentellecirconstance.Uneladydemeuretoujourssursonquant-à-soiet
nes'exprimequ'aveccirconspection.
Ellerécitaitsapartitionavecunedignitétellequ'onauraitpunepassentirl'ironiequi
pointaitsouslesmots.Maiselleétaitbeletbienlà.DevantThomas,elledevaitsuivreces
règlesdebienséanceàlalettre,ilenétaitconvaincu.Maispasaveclui.
CequeGriffintrouvaitàlafoisintéressantetvaguementpréoccupant.
—Peut-êtredevrais-jevousprovoquerdavantage?murmura-t-ilsansréfléchir.
Ellecroisasonregard,intriguée.Lafranchisedesonattitude,calculéeounon,ne
manquaitpasd'attrait.Griffinretintsonsouffle.Maislajeunefemmebaissadenouveau
lesyeux.
—Quefaites-vousdansSaint-Giles,milord?
—Jemepromènedansvotrevoiture,répliquaGriffin,étirantlesjambesdevantlui.C'est
votrevoiture,n'est-cepas?
—Biensûr.
—Tantmieux.J'auraisdétestéêtreobligéderappelerThomasàsesdevoirsparcequ'il
vousauraitprêtésavoiturepourvousaventurerdansSaint-Giles.Àmoinsque…àmoins
queWakefieldvousaitautoriséeàvenirici?ajouta-t-il,commesilapenséevenaitdelui
traverserl'esprit.
Elleredressalementonavecdédain.
—Jenesuisplusuneenfant,lordGriffin.Jen'aipasbesoindelapermissiondemon
frèrepourmerendreoùbonmesemble.
—Donc,Wakefieldneserapasétonnéquandjeluidiraioùjevousaicroisée,répliqua-t-
il,mielleux.
Elledétournaleregard,confirmantdumêmecoupsessoupçons.
Cependant,Griffins'étonnaitdesapropreréaction.Pourquois'inquiétait-ildevoirquela
fiancéesiparfaitedeThomass'exposaitaudangerenvenantseuleàSaint-Giles?Lebon
sensluidictaitquecen'étaientpassesaffaires.
Malheureusement,lebonsensn'avaitaucuneinfluencesursesémotions.Laprésencede
ladyHerodansuntellieuluiparaissaitsidéplacéequ'ildevaitseretenirpournepasla
secouerparlesépaules.Ignorait-elledonclesrisquesqu'elleprenaitenvenantici?
—Saint-Gilesn'estpasvraimentréputépoursonhospitalité,milady,fit-ilvaloir,leplus
doucementpossible.Quellesquesoientvosraisonsd'êtreici,vousne…
—S'ilvousplaît,épargnez-moivossermons.
—Trèsbien,fit-ilenserrantlesmâchoires,cariln'étaitpashabituéàcequequiquece
soitlerembarreaussicavalièrement-etencoremoinsunefemme.Danscecas,dites-moi
cequevousfaitesici.
Elledétournadenouveaulesyeux.Ileutunsourirepincé.
—C'estmoiouWakefield.Choisissez.
—Puisquevousinsistez,répondit-elleenlissantlesplisdesarobe,j'étaisvenueinspecter
unorphelinat.
Griffins'attendaitàtoutsaufàcela.
—Pourquoi?
—Parcequej'ensuisl'unedesbienfaitrices.
Griffinétaitdeplusenplusperplexe.
—C'esttrèsrespectable.Alors,pourquoilecacheràvotrefrère?
—Cen'estpasunsecret,rétorqua-t-elle.
Voyantqu'ilparaissaitsceptique,ellerectifia:
—Maximesaitparfaitementquejepatronneunorphelinat.Leproblème,c'estson
adresse.IlneveutpasquejemerendeàSaint-Giles.
—Jenepeuxquel'approuver.Alorspourquoivenirencachette.
—Parcequejesuisl'unedesbienfaitrices!S’impatienta-t-elled'untondereineoffensée.
Mondevoirestdem'assurerquel'orphelinatestenordre.Etdesuperviserlaconstruction
dunouvelétablissementquiremplaceral'ancien.
—Ettoutcelaseule?
—Ilyauneautrebienfaitrice-ladyCaire.Mais,encemoment,elleestsurlecontinent.
Jemeseraisvolontierstournéeverssonfils,lordCaire,etsonépouse,lajeunelady
Caire,quiestlasœurdel'actuelledirectricedel'établissement,maisilsviennentdese
marier,etsontpourquelquesmoisdansleurdomainecampagnard.
Griffinladévisageaitavecincrédulité.
—Donc,voussuperviseztouteseulelaconstructiondunouvelorphelinat?
—Oui,acquiesça-t-elleavecunmouvementorgueilleuxdumenton.
Cependant,seslèvrestremblaient.Griffinarquaunsourcil,attendantlasuite.
—Çanesepassepastrèsbien,avoua-t-elle,aprèsuneseconded'hésitation.L'architecte
quenousavonschoisin'estpasfiable.Voilàpourquoijetenaisàmerendresurle
chantieraujourd'hui:pourvoircequiaétéfaitdepuislasemainedernière.
—Oucequinel'apasété?
Griffinétaitstupéfaitdeconstateràquelpointlaconfiancequ'elleluitémoignaitpar
cetteconfessionlecomblaitd'aise-etmême,luiréchauffaitlecœur.
Elleacquiesça.
—Aussi,oui.
Griffinsecoualatête.
—VousdevriezvousouvriràWakefielddevosproblèmes.Luiousonhommede
confiancepourraientsechargerdudossier.
Elleredressadavantageencorelementon,aveccettemauditefiertéquilacaractérisait.
—Labienfaitrice,c'estmoi,pasMaxime,répliqua-t-elle.C'estdoncàmoidem'occuper
deceproblème.Dureste,ajouta-t-elleavecautorité,Maximem'interdiraitsansdoutede
continueràpatronnerl'orphelinatsijeluiexposaismessoucis.Iln'étaitdéjàpastrès
favorableàl'idéequej'endeviennelabienfaitrice.
—Peut-êtren'aime-t-ilpasqu'ondépensesonargentàsaplace.
—Ils'agitdemonargent,lordGriffin.Unhéritagequimevientdemagrand-tante,et
quejepossèdeenpropre.Jepeuxdoncendisposeràmaguise,sansenréféreràMaxime
niàquiquecesoitd'autre.Or,ilmeplaîtd'aiderlesenfantsdecetorphelinat.
Griffinlevalesmainsensignedereddition.
—Pardonnezmonerreur.Maispourquoivotrefrèren'aime-t-ilpasquevousaidiezdes
orphelins?
Ellegrimaça.
—Iln'ariencontrelesorphelins,maiscontrel'endroitoùilsvivent.Nosparentsontété
tuésdanslesruesdeSaint-Giles.Iladoncunebonneraisondedétestercetendroit.
—Ah.
—Jen'avaisquehuitans,àl'époque,précisa-t-elle,bienqueGriffinn'aitpasdemandéde
détails.Ilsétaientsortisvoirunepiècedethéâtre,etilsavaientemmenéMaximeavec
eux-ilavaitquatorzeans.Phoebeetmoiétionstropjeunespourassisteràcegenrede
spectacle.
Griffinfronçalessourcils,sacuriositépiquéemalgrélui.
—Quefaisaient-ilsàSaint-Giles?Iln'yaaucunthéâtreparici.
Ellesecoualatête.
—Jel'ignore.Maximenemel'ajamaisdit-àsupposerqu'ill'aitsu.Jemesouviens
d'avoirétéréveillée,lelendemainmatin,pardessanglots.Notrenurseaimaitbeaucoup
maman.Ettouslesdomestiquesétaienteffondrés.
—Commevous-même,j'imagine.
Ellehaussauneépaule.
—Maximes'étaitenfermédanssachambre-iln'apasditunmotpendantplusieursjours
-etiln'yavaitpluspersonnepourdirigerlamaisonnée.Cematin-là,j'aidûmecontenter
deporridgefroiddanslanurseriependantquelesadultesconversaiententreeuxaurez-
de-chaussée.Personneneprêtaitattentionàmoi.J'aidûattendrel'arrivéedecousine
Bathilda,quelquesjoursplustard,pourmesentirdenouveauensécurité.
Griffinimaginaitlapetitefillepâleetperdue,inquièteàlapenséequ'iln'yavaitplus
personnepours'occuperd'elle,poursesoucierd'elle.Etilenétaitbouleversé.
Ilregardaparlaportière.
—Reviendrez-vousdanslequartier?
—Oui,répliqua-t-elle,sansunehésitation.
—Évidemment,marmonna-t-il.
Seigneur,lasemainedernièreencore,unefemmeavaitétéagresséeàquelquesruesdelà,
etlaisséepourmortesurlepavé!
—Écoutez,reprit-il,jenepeuxvraimentpasvouslaissercontinueràvouspromener
seuledanscesruesmalfamées.
Elleseraidit,etouvritlabouchepourprotester.Ilsepenchaverselle,lescoudessurles
genoux,etaccrochasonregard.
—Jenepeuxpas,unpointc'esttout.Quelsquesoientvosraisonsouvosarguments.
Ellerefermalaboucheetregardaàsontourdehorsenaffichantunairdedignité
offenséequiarrachaunsourireàGriffin.
—Enrevanche,ajouta-t-il,jepeuxvousproposerunmarché.
Ellefronçalessourcilsd'unairsuspicieux.
—Quelgenredemarché?
—JenediraipasunmotàWakefieldniàThomasdevospérégrinationsdansSaint-Giles
sivousacceptezquejevousaccompagne.
Ellesecontentadelefixeruninstant,avantdesecouerfermementlatête.
—Jenepeuxpasaccepter.
—Pourquoi?
—Parceque,lordGriffin,jenepeuxpasprendrelerisqued'êtrevueenvotre
compagnie.Jesuisaucourantquevousavezséduitlapremièreépousedevotrefrère,
figurez-vous.
Readingrenversalatêteenarrièreetpartitd'ungrandéclatderire.C'étaitunrire
joyeux,etcependantHerolejugeadangereux.Ellepritsoudainconsciencequ'ilsétaient
enfermésdansunespaceminuscule,etqu'elleconnaissaitàpeineReading.Etlepeu
qu'ellesavaitdeluiavaitdequoil'inquiéter.
Ilcessaderire,s'essuyalesyeuxetrespiraungrandcoup.Sonregard,àprésent,
exprimaitunecolèrerentrée.
—MadamelaBlancheColombeécoutelesragots?dit-ild'unevoixdure.
Heroseraidit,maissoutintsonregard.
—Niez-vousl'accusation?
—Àquoibon?Vousettouteslesbonnesâmesstupidesavidesdecancansetde
comméragesontdécidéunefoispourtoutesdelavérité.Mesprotestationsd'innocence
nem'enferaientparaîtrequeplusridicule.
Herobaissalesyeuxsursesmainscroisées.Enquoilefaitqu'illarangedanslacatégorie
des«bonnesâmesstupidesavidesdecancans»luiimportait-il?
L'attelages'immobilisa.Ilsétaientarrivésàl'entréedeMaidenLane.Larueétaittrop
étroitepourpermettreàunevoituredes'yengager.
—Celan'apasd'importance,detoutefaçon,ajouta-t-il.
—Qu'est-cequin'apasd'importance?
—Quej'ailaréputationdeséduiredesinnocentes,répliqua-t-il,avecungestevaguede
lamain,commesilaquestionétaitnégligeable.Celanechangerienaufaitquejene
vouslaisseraipasrisquervotrejolicoudansSaint-Giles.Soitvousmelaissez-vous
accompagneretvousprotéger,soitj'eninformeWakefieldetThomas.Àvousdechoisir.
Surce,ilinclinasontricornesursesyeuxetcroisalesbrassursapoitrinecommes'il
s'apprêtaitàfaireunsomme.
Incrédule,Heroleregardaunmoment,maisilnebougeapas.Àl'évidence,ilavaitdit
toutcequ'ilavaitàdire.
Laportières'ouvritetGeorge,l'undesdeuxsolidesvaletsqu'elleavaitchoisispour
l'accompagner,risquaunœilàl'intérieur.
—Milady?
—Oui,répondit-ellemachinalement,avantdereportersonattentionsurReading:Je
vaisvisiterlechantier,luiannonça-t-elle.
Aucuneréaction.
Bon!S'ilétaitrésoluàsemontrergrossier,ellen'avaitpasl'intentionderesterlàpour
tenterd'obteniruneréponse.Elledescenditdevoitureavecl'aidedeGeorge.
Puis,relevantsesjupes,elles'engageadansMaidenLane.Hélas,sespirescraintesse
confirmèrentcommeelleapprochaitdufuturorphelinat!Lesitesemblaitdésert.
Ellelaissaretombersesjupesetfronçalessourcils.
Georgedansaquelquesinstantsd'unpiedsurl'autre,puisdemanda:
—Voulez-vousquej'aillevoirs'ilyaquelqu'un,milady?
—Oui,s'ilvousplaît,acquiesça-t-elle,reconnaissante.
Elleregardalevaletdisparaîtreàl'intérieurduchantieretsoupira.Àsupposerqu'ilsoit
terminéunjour,l'immeubleenpierrenemanqueraitpasd'allure.Ilsavaientrachetéles
maisonsmitoyennesdel'ancienédificeincendiéetlesavaientfaitraser.Lenouvel
orphelinatoccuperaitunegrandepartiedelarue.
—Milady?
Georgerevenaitdéjà,suivid'uninconnuàladégainepeurassurante.
—C'estleseulquej'aieputrouver,expliquaGeorgeendésignantl'homme.Ilditqu'ilest
legardien.
L'hommetenaitàlamainunquignondepainàmoitiéentamé,etportaitunvieux
manteauélimé,troisfoistropgrandpourlui.CommeHeroledévisageait,ilsoulevale
chapeaucrasseuxposésursatignassegrise,ets'inclinacérémonieusement.
—Milady.
—Commentvousappelez-vous?
—Pratt,réponditl'homme,quiserraitsonchapeauetsonquignondepainsursa
poitrine,l'airangélique.
Herosoupira.
—Oùsontlesouvriers,monsieurPratt?
Ilparutréfléchir.
—J'ensaistroprien,milady.Maisjesuissûrqu'ilsvontpastarderàrevenir.
—EtM.Thomson?
—Jel'aipasvudepuisunboutdetemps,réponditPratt,avantdemordredanssonpain.
Heropinçaleslèvres.M.Thomsonétaitl'architectedunouvelorphelinat,encharge
égalementdesaconstruction.Ils'étaitrévéléparfaitdurantlaphasedeconception,
dessinantunimmeublefonctionnel,quirépondaitàtouteslesspécificationsrequises.
HeroetladyCaireavaientdoncétépleinementsatisfaitesdeleurchoix.Maisdèsqueles
travauxavaientcommencé,M.Thomsons'étaitrévélébeaucoupmoinsfiable.Les
matériauxcommandésn'étaientpaslivrés,ouavecbeaucoupderetard,obligeantainsi
lesouvriersrecrutésàchercherdutravailailleurs.
LadyCaireavaitrepoussésonvoyagesurlecontinentjusqu'àcequelesfondationssoient
sortiesdeterre.Cetteétapeachevée,lepiresemblaitêtrepassé:lesmatériauxétaient
enfinarrivés,M.Thomsons'étaitexcuséd'abondanceetavaitassuréquecelanese
reproduiraitplus.MaisunmoisaprèsledépartdeladyCaire,toutavaitrecommencéà
allerdetravers.Lestravauxn'avançaientpas.M.Thomsoninvoquaitsanscessede
nouvellesdépensesqu'Heroneparvenaitpasàs'expliquer,maislorsqu'ellel'interrogeait,
ildemeuraitévasif,ous'abstenaitcarrémentderépondre.
Etvoilàqu'elledécouvraitquelechantierétaitdésertaubeaumilieudelajournée!
—Merci,monsieurPratt,fit-elle.
Surce,elletournalestalonspourregagnersavoiture.
—Selonvous,unseulhommesuffit-ilpourgarderunaussigrandchantier?demanda-t-
elleàGeorge.
Celui-ciparutsurprisqu'elleluidemandesonavis.Ilsegrattalementon,puis:
—Non,milady,jenepensepas.
Herohochalatête.Georgenefaisaitqueconfirmersesdoutes.Elledevraits'occuper
d'engagerd'autresgardiensauplusvite.
Elles'attendaitplusoumoinsqueReadingsesoitéclipsé,maisleretrouvasurla
banquette,danslamêmepositionquelorsqu'ellel'avaitquitté.Elleserassitenfacedelui
etl'attelagedémarra.
Ilportaitunevestemarronassezusée,ungiletvertbouteille,unpantalonetdessouliers
noirs.Seslonguesjambesétenduesdevantluioccupaienttoutl'espace,etsespieds
disparaissaientsouslesiègedelajeunefemme.Dormait-ilvraiment?Entoutcas,il
n'avaitpasbougéd'uniotadepuisqu'elleétaitremontéeenvoiture,etilluisemblait
entendreunlégerronflements'échapperdeseslèvres.
Heros'attardauninstantsurceslèvressensuellesqui...Elles'empressadedétournerles
yeux.
—Alors,vousavezdécidé?demanda-t-ilsoudain,luiarrachantuntressaillement.
Venait-ildeseréveiller,ouavait-ilfeintdedormirdepuisledébut?Ilseredressa,s'étira
paresseusement,puisjetauncoupd'œilparlafenêtre.
—Nousrentronsàlamaison?
—Oui.
—Commentétaitlechantier?
—Pirequejenelecraignais.L'architectesembleavoirdisparu.
Ilhochalatête,nullementsurpris.
—Etmonmarché?
—Vousvoulezdirevotrechantage?
Ilhaussalesépaules.
—Appelez-lecommevousvoudrez,jenechangeraipasd'avis.Soitjevousaccompagne,
soitvousneviendrezplusici.
Herobaissalesyeuxsursesmainscroisées.Elleétaitconvaincuequ'iln'hésiteraitpasà
toutraconteràsonfrèreetàsonfiancésiellerefusaitson«marché».Mandeville
désapprouverait,biensûr,maisellecraignaitdavantagelaréactiondeMaxime.Illui
interdiraitdeserendreàl'orphelinat,etpeut-êtremêmedepoursuivresonactivitéde
bienfaitrice.Heroétaittoutedisposéeàobéiràsonfrère,duresteelleenavait
l'habitude,maispasdanscetteaffaire-là.Lavisiondesenfantsluichantantleurpetit
hymneluitrottaitencoredanslatête.
Ellerelevalesyeux.Readingl'observait,commes'ildevinaitlecoursdesespensées.Elle
redressalementon.
—Pourquoi?
—Pourquoiquoi?
—Pourquoivousinquiétersoudainpourmapersonne?Qu'attendez-vousdecemarché?
—Jevoustrouvebiensoupçonneuse,madameBlancheColombe.Peut-êtrema
consciencemepousse-t-elletoutsimplementàvolerausecoursdesjeunesfillesquise
mettentendanger.
Elleplissalesyeux.
—Jenevousfaispasconfiance.
—Voilàquiestfortsage,répliqua-t-ilavecunsouriremoqueur.
Herotournalatêteverslafenêtre.Avait-ellevraimentlechoix,dèslorsqu'elle
souhaitaitcontinueràs'occuperdel'orphelinat?
—Trèsbien,dit-elle,leregardantdenouveau.Jevousautoriseàm'accompagnerla
prochainefoisquejemerendraiàSaint-Giles.
—Parfait.
Réprimantunbâillement,ilseredressapourfrapperauplafonddel'habitacle.
—Vousn'aurezqu'àm'envoyerunmotpourm'avertirdeladate.34,GoldenSquare.
Herohaussalessourcils.
—Vousn'habitezpasàMandevilleHouse?
—Non.
L'attelages'immobilisa.Ilouvritlaportière.
—Jepasseraivouschercherdemainmatinà9heures.
—Maisjen'aipasprévuderetourneraussiviteàSaint-Giles!
—Jesais,maisjepensepouvoirvousaideràrésoudrevosproblèmesavecl'architecte,
expliqua-t-ilpatiemment.Neufheuresprécises.Entendu?
Illafixaitd'unregardsiintensequ'elleneputquehocherlatête.
—Parfait,répéta-t-il.
Ilsautaàterreetrefermalaportière.L'attelagerepartitaussitôt.
CommeHerolaissaitéchapperunsoupir,unequestionluitraversasoudainl'esprit:
«QuediableReadingfabriquait-ilàSaint-Giles?»
Lelendemainmatin,Herodescenditnonsansappréhensionleperrondesondomicile.
NeufheuresétaituneheuretropmatinalepourquecousineBathilda,oun'importe
quelleautreladyrespectable,mettelenezdehors.Cependant,ellepouvaitjouerde
malchance,etêtreaperçueencompagniedesoncélèbrefuturbeau-frère.Heureusement,
quandellebalayalarueduregard,ellenevitpersonne.
Absolumentpersonne.
Sesépauless'affaissèrentlégèrement,commesielleétait…déçue.Ellesevoyaitdéjà
renvoyerlavoiturequil'attendaitsagementaubasduperron.Mais,aprèstout.
—Jevousaimanqué?
LavoixavaitrésonnésiprèsdesonoreillequeHeroneputs'empêcherdesursauter.Se
retournant,ellefusilladuregardunReadingàlaminedepapiermâché.
—Vousavezpassélanuitdehors?demanda-t-ellesansréfléchir,avantderougir.
Enriant,ill'aidaàmonterenvoiture.
—Biensûr.Leslibertinsdemonespècenedormentjamaislanuit.Nousavonstellement
plus...intéressantàfaireàlafaveurdesténèbres.
Heroeutunreniflementdemépris.Cependant,bienqu'agacéeparsesparoles,elle
devaitreconnaîtrequ'elleétaitraviequ'iln'aitpasoubliéleurrendez-vous.
—Vous,enrevanche,reprit-il,tandisqu'ils'asseyaitenfaced'elle,vousêtesfraîcheet
reposée.Unvrailys.
Heroluijetaunregardsuspicieux.Curieusementdanssabouche,cequiétaitcenséêtre
uncomplimentsonnaitcommeuneinsulte.Ils'adossaàlabanquetteetluisouritd'unair
innocent.
—Vous,vouspourriezposerpourunegravurereprésentantlafiguredu«Dissolu»,lui
rétorqua-t-elle.
Iléclatad'unriresurpris.
—Monlysadesépines,semble-t-il.
—Leslysn'ontpasd'épineset,detoutefaçon,jenesuispasvotrelys.
—Non.Justemafuturesœur.
Ellefaillitluidemanderunefoisdeplusdenepasl'appelerainsi,puis,devinantqueses
protestationsneferaientsansdoutequel'encourageràpersévérer,ellepréférarenoncer.
—Oùallons-nous?
—Chezunvieilamiquej'aimeraisvousprésenter.
—Pourquoi?
—Ilestarchitecte.
—Vraiment?S’étonnaHero.Oùl'avez-vousrencontré?
Illuidécochaunregardsardonique.
—Ilm'arrivedecroiserdesgensrespectables,àl'occasion.
—Jenevoulaispas…
Ilbalayasesexcusesd'unreversdemain.
—J'aifaitlaconnaissancedeJonathanTempletonàCambridge.
—Jecroyaisquevousn'yétiezrestéqu'unan?
—Celam'asuffipourmelieravecJonathan.Sonpèreétaitunvicaireassezmodeste,
maisunamidelafamilleaeulagénérositédeluipayersascolaritéàCambridge.
Jonathanl'arembourséenétudiantjouretnuit.
—Qu'étudiiez-vous,là-bas?
Ilricana.
—Àpartlejeuetlaboisson,vousvoulezdire?
Cettefois,ellenemorditpasàl'hameçon,etattenditpatiemment.Auboutd'un
moment,ilconfessa:
—L'histoireantique.
—Celavousplaisait?
Ilhaussalesépaules.
—Pasassezpourrester,detouteévidence.
—J'ailuHérodotedansletexte,lâcha-t-elletoutàtrac.
Ilhaussalessourcils.
—Vraiment?J'ignoraisquelegrecancienfaisaitdésormaispartiedubagagedes
débutantes.
—Iln'enfaitpaspartie,biensûr,rétorquaHero,quisedemandaitpourquoielleluiavait
faitcetaveu.
Baissantdenouveaulesyeux,ellesepromitdesurveillersesproposensaprésence.
—Qu'avez-vouspensédesadescriptiondel'Égypte?Voulut-ilsavoir.
Elleluiglissaunregard,histoiredevoirs'ilsemoquait,maisilparaissaitsérieux.
Ellehésita,puisrépondit:
—Cequ'ilracontedesritesfunérairesdesanciensÉgyptiensestassezterrifiant.
Ilsourit.
—Maisfascinant,non?Touscesembaumementsdansdesvapeursdemyrrheetd'encens!
—Croyez-vousqu'ildisevrai?Sesautresrécitsparaissenttellementimaginaires.
—Vousvoulezparlerd'Arionchevauchantundauphinavecsalyre?
—Oui,oudeceserpentailéd'Arabie.
—Hérodoteaimaitlesbelleshistoires.Celadit,ilsepassetantdechosesétranges,à
traverslemonde.PourquoilesÉgyptiensdel'antiquitén'auraient-ilspasbourréde
myrrhelesentraillesdeleursdéfunts?
—Maisvousavouerezquecelasembleassezimprobable.
—Jen'avouerairiendetel,fit-il.Avez-vousluThucydide?
—Non,hélas!répondit-elle,baissantdenouveaulesyeux.Leprécepteurquim'avait
enseignélegrecaétéobligédepartirpourdesraisonsdesanté.Sonsuccesseurn'apas
jugéutiledepoursuivresescours.Ilestimaitqu'ilétaitplusimportantpouruneladyde
connaîtrelefrançais.Ensuite,j'aiétéaccaparéeparmescoursdepeinture,demusiqueet
dedanse.Ilyatantàapprendreavantdefairesesdébutsdanslemonde.
—Ah,murmura-t-il.Aimiez-vouspeindre?
Elleleregardadroitdanslesyeux.
—Jedétestaiscela.
Ilhochalatête.
—J'aiunexemplairedeThucydidequelquepartchezmoi.Voulez-vousquejevousle
prête?
—Jene...commençaHero,avantdes'interrompre.
Lebonsensluidictaitderefuser.SelierdavantageàReadingétaitleplussûrmoyende
couriraudésastre.Ilavaitdûdevinersespensées,carsonvisages'étaitfermécommes'il
sepréparaitàessuyerunrefus.
—Oui,volontiers,reprit-elle,cédantàuneimpulsion.
Ungrandsourireilluminasonvisage.
—Trèsbien.
L'attelages'immobilisa,etReadingjetauncoupd'œildehors.
—Noussommesarrivés,annonça-t-il.
IlaidaHeroàdescendre.Elledécouvritunemaisondevillebienentretenue,mais
nullementcossue.Readingfrappaàlaporte.
—C'estunpeutôtpours'inviterchezlesgens,fitremarquerHero.
—Nevousinquiétezpas.Ilnousattend.
Effectivement,laportes'ouvritsurunjeunehommeàperruquenoireetlunettesrondes.
—Jesuiscontentdevousrevoir,milord!S’exclama-t-ilavecunsourirecontagieux.
—Moidemême,Jonathan,réponditReadingenluiserrantlamain.LadyHero,jevous
présentemonami,JonathanTempleton.Jonathan,voiciladyHero.
—Justeciel!s'écriaM.Templeton.J'ignoraisquelordGriffinprojetaitdeveniravecune
femmedevotrerang,milady.Enfin,jeveuxdire,c'estunplaisirdevousrencontrer,
milady.
Herosoupiraintérieurement.Unefoisdeplus,sapositionsocialecompliquaitleschoses.
M.Templetons'inclina,puiseutunlargegestedubras:
—Voulez-vousvousdonnerlapeined'entrer,milady?
Heroluisouritpourlemettreàl'aise:
—Jevousremercie.
Ilsfurentconduitsdansunpetitsalonmeublédefaçonspartiate,maisimpeccablement
propre.
—J'aicommandéduthé,expliquaM.Templeton.J'espèrequecelavousconvient,
milady?
—Trèsbien,acquiesçaHero,quis'assitsurunechaiseàdossierdroit,cependantque
Readingexaminaitlesrayonnageschargésdelivres.
M.Templetonglissaunregardnerveuxendirectiondesonami.
—LordGriffinm'aditquevoussouhaitiezmeconsulteràproposd'unprojet?
—Eneffet.
Herocroisalesmains,etluiexpliqualesproblèmesqu'ellerencontraitdansla
constructiondel'orphelinat.Letempsqu'elleterminesonrécit,lethéétaitarrivéet
Readingavaitfinid'examinerleslivres.
—Qu'enpenses-tu,Jonathan?demanda-t-ilenacceptantunetassedethédesmainsde
Hero.L'architectequ'ellesontengagénesemblepasàlahauteur.
M.Templetonremontaseslunettessursonfrontetsefrottal'arêtedunez.
—Jedétestediredumaldemesconfrères,maislefaitestquej'aientenduparlerdecette
personne,avoua-t-il,et,l'airdésolé,ilajouta,àl'adressedeHero:Onracontequ'ilétait
tellementendettéqu'ilaétéobligédefuirlepays.
Heroétaitsouslechoc.Sil'architecteavaitdécampé,celasignifiaitqueladyCaireetelle
avaientdumêmecoupperduunepartiedel'argentqu'ellesavaientinvestidansla
constructiondunouvelorphelinat.L'héritagedeHeroétaitloind'êtreépuisé,maisellene
letouchaitquesousformederenteannuelle.Orlemontantdévoluàl'annéeencours
étaitdéjàpresqueentièrementutilisé.Oùallait-elletrouverl'argentquileurmanquerait?
—Peux-tufairequelquechosepourladyHero,Jonathan?S’enquitReading.
—Oui,biensûr,réponditM.Templeton.Jepeuxreprendrelesplansdevotrearchitecte
afind'évaluercequiresteàfaire.Jepeuxmême,avecvotreautorisation,poursuivrele
chantieràsaplace.
—Ceseraitmerveilleux,monsieurTempleton,fitHero.Maisjedoisêtrefrancheavec
vous.L'autrebienfaitricedel'orphelinatsetrouveactuellementsurlecontinent,etmes
fondssontlimités.Jepeuxvousdonneruneavance,maispourtoucherlerestedevos
honoraires,vousdevrezattendrequej'aietrouvéd'autresfinancements.
M.Templetonhochalatête.
—Jevousremerciedevotrefranchise,milady.Etsachezquejel'apprécieàsajuste
valeur.Pouvons-nousdirequejecommenceletravail,etquejevousinformerailorsque
j'auraiépuisélesfondsquevousm'aurezalloués?
—Celamesembleuneexcellenteidée,approuvaHero,quisevoyaitainsiaccorderun
délaipourrassemblerlessommesmanquantes.Jevousferaiporterlesplansici,fit-elleen
selevant.Merci,monsieurTempleton.
Cedernierserelevaavecempressement.
—Jevousenprie,milady.
Illesraccompagnajusqu'àlaporte.LordGriffinsaluasonami,puisHeroetlui
remontèrentenvoiture.
—Oùtrouverez-vousl'argentdontvousallezavoirbesoin?luidemanda-t-il,unefoisà
l'intérieur.
—Pourl'instant,jel'ignore.
—Sijevousfaisaisunprêt?
Elleluiadressaunregardstupéfait.
—Voussavezquejenepeuxaccepterd'argentdevotrepart.
—Pourquoi?Jen'enparleraisàpersonne.Ceseraitunetransactionentrevousetmoi.Et
vousmerembourseriezdèsquevouslepourriez.
Heroétaitbienconscientequ'illatiendraitensonpouvoirsielleacceptaitsaproposition.
Cependant,sacuriositéétaitpiquéeauvif.
—Pourquoim'offrez-vousdemeprêterdel'argent?
Ilcilla.
—Auriez-vousquelquechosecontremonargent?
—Vousmeconnaissezàpeine.Jenepensepasquevousm'appréciiez.Jenecomprends
doncpaslaraisondevotreoffre.
—Pourtant,celamesembleévident.J'ail'argent,etvousenavezbesoin.
—Faites-vouslamêmepropositionàtouteslesfemmesquiontbesoind'argent?
demanda-t-elle,avantderougirenserendantcomptequesaquestionpouvaitprêterà
confusion.
Pourunefois,ils'abstintdecéderàl'ironiefacile.
—Non,répliqua-t-il,irrité.Biensûrquenon.
Herosecontentadeledévisager.
Toutàcoup,ilsepenchaverselle,lescoudesappuyéssurlesgenoux.
—Pourcequiestdel'argent,jem'yconnais,etjesaisengagner,déclara-t-il.Dansce
domaine,vouspouvezmefaireconfiance.
Celaressemblaitàuneconfessionetelleenfutétrangementémue,commes'ilavait
partagéquelquechosedetrèsintimeavecelle.Cependant,elleconnaissaitcethomme
depuismoinsdequarante-huitheures.Desannéesdeprudencel'incitèrentàrestersurses
gardes.
—J'apprécievotreoffre,milord,maisjecroispréférabledeladéclinerpourl'instant.
Ilhochalatête,s'attendantvisiblementàcetteréponse,etseredressa.
—Monoffretiendratoujours,aucasoùvouschangeriezd'avis.
Herosesentitsoudainpluslégère.Mêmesielleavaitrenoncéàsonargent,Readingétait
àsescôtés:ellen'étaitplusseule.
—Jenecroispasvousavoirremerciépourvotreaide,milord.
Ilsecoualatête,etunsourirejouasurseslèvres.
Elleseretintdeleluirendre.
—Donc,jevousremercie.M.Templetonmesembleêtreunarchitectecompétentet,
plusimportantencore,honnête.Jenel'auraisjamaistrouvésansvotreintervention.
Ilhaussalesépaules.
—Jesuisheureuxd'avoirpuvousrendreservice.
—J'auraistoutefoisunequestion,milord.
—Seulementune?
—Pourquoiétiez-vousàSaint-Giles,hiermatin?
Sielles'attendaitqu'ilsemontreembarrassé,elleenfutpoursesfrais.Avecungrand
sourire,Readingfrappaauplafonddel'habitaclepourdemanderaucocherdes'arrêter.
—J'étaislàpourmesaffaires,expliqua-t-il,alorsquel'attelages'immobilisaitdéjà.
Ilouvritlaportière,sortitetseretournapourlancer:
—Bonnejournée,madameBlancheColombe.
—Bonnejournéeàvous,milordl'impudique,murmuraHerocommelaportièrese
refermait.
CHAPITRE5
Commeonl'imagineaisément,c'étaitlàunproblème!CarlareineRavenhairfaisait
autantconfianceàsesministres,conseillersethommesdelettresqu'elles'enméfiait.
Commentchoisirceluidestroisprincesquiferaitunmariparfait?
Aprèsavoirméditélaquestionplusieursjours,lareinemontasursajumentetannonçaà
quelques-unsdesessujetsetcourtisansréunisautourd'ellequ'elleavaitprisunedécision.
Elleinviteraitlestroisprincesdanssonchâteau,etlessoumettraitàuneséried'épreuves
afindedéterminerlequelelleépouserait.Tousapprouvèrentbruyamment.Saufle
palefrenierenchef,quitenaitlesrênesdelajument,etdemeurasilencieux...
LapremièrechosequeGriffinremarquaenarrivantàMandevilleHousecesoir-là,cefut
lenombredechandeliersallumés.Ilenconclutquesamèreavaitdécidédedonnerun
éclatparticulieràcequin'était,audépart,qu'unsimpledînerfamilial.
Griffinsoupira.Lesréunionsdefamilleétaientdéjàsuffisammentpénibles,sansqu'ilsoit
besoind'enrajouter.
—Miladyestdéjààtable,l'informalemajordome,d'untonquiparvenaitàêtreàlafois
obséquieuxetréprobateur.
—Jem'endoute,marmonnaGriffin.
NonseulementildevaitsupporterundîneravecThomasetsafiancéeparfaite,maisil
étaitenretard.
Réprimantunbâillement,ilsuivitlemajordomejusqu'àlasalleàmanger.Lesquelques
heuresdesommeilqu'ilavaitpus'octroyeraprèsavoirlaisséladyHerodanssavoiture
n'avaientvisiblementpassuffi.
—LordGriffinReading,annonçalemajordome,commesitoutlemondedanslapièce
neleconnaissaitpasdéjà.
—Tuesenretard,luifitremarquerCaroline,l'aînéedesessœurs,quiavaitledon
d'énoncerdesévidences.Oùétais-tupassé?
—J'étaisaulit,réponditsuccinctementGriffinensedirigeantverssamère.
Aupassage,ilcaressalajouedeMargaret,sasœurcadette.
—Çava,Margaret?
—Tum'asmanqué,Griffin,répondit-elle,avecungrandsourire.
Àvingt-deuxans,Margaretétaitlabenjaminedelafamille,etlapréféréedeGriffin.
Illuirenditsonsourireetcontinuasonchemin.Ilsétaientseptautourdelatable.
Thomas,àuneextrémité,avecladyHeroàsadroiteetCarolineàsagauche;leurmère
occupaitlehautbout,entreWakefieldd'uncôté,etlordHuff,lemarideCaroline,de
l'autre.MargaretétaitassiseentreCarolineetWakefield.CequisignifiaitqueGriffin
prendraitplaceentrelordHuffetladyHero.Laquelleportaitpourl'occasionunerobe
vertevaporeusequimettaitenvaleursachevelureflamboyante.
Griffinsepenchapourembrassersamèresurlajoue.
—Bonsoir,mère.
—Tun'aspasbesoindetevanterdetesdébauches,commentaCaroline.
Griffinarquaunsourcil.
—Jenemevanteraisquesijevousdisaisquiétaitaulitavecmoi.
—Soisgentildenousépargnercesdétails,répliquasasœur.
Griffincroisaleregarddesamère,quisemblaitàlafoisamuséeetexaspérée.
—Tunedevraispastaquinertasœur,luimurmura-t-elle.
—C'esttellementfacile,souffla-t-il,avantderejoindresonsiège.
—Vousavezratélepoisson,l'informaHuff.
Sonbeau-frèreétaittrapuetmassif.Caroline,quiavaithéritédelastaturedes
Mandeville,dépassaitsonmarid'unebonnetête,cequil'ennuyait,alorsqueHuffne
semblaitmêmepass'enapercevoir.Envérité,Huffneprêtaitpasgrandeattentionàce
quefaisaitsafemme.Cequinel'empêchaitpasd'avoirdel'affectionpourelle-àsa
manièreunpeudistraite.QuantàCaroline,ellen'avaitpasderaisondeseplaindrede
cetteunion:aprèstout,lordHuffétaitl'undeshommeslesplusrichesd'Angleterre.
—C'étaitbon?VoulutsavoirGriffin.
—C'étaitdelamorue,réponditHuff.
—Ah…
Griffingoûtaauvinrougequ'onvenaitdeluiservir.Ayantéchangéquelquesmotsavec
sonbeau-frère,iln'avaitd'autrechoixquedesetournerversladyHero.
—Commentallez-vous,milady?
Ill'avaitvuequelquesheuresplustôt,etcependant,ilfutdenouveaufrappéparl'éclat
limpidedesesyeuxgris.Cematin,ilavaitcédéàunebrusqueimpulsionenluiproposant
deluiprêterdel'argent-c'étaitbienlapremièrefoisquecelaluiarrivait.Maisilavaiteu
lesentimentd'agircommeilfallait.Ilavaitvoulul'aider,partagersonfardeau.
L'orphelinatensoinel'intéressaitpas,elle,enrevanche...
Ilsesurpritàfixerceregardpurcommelediamant,lespupillesquisedilataienttandis
qu'elleluirendaitsonregard.Maiscen'étaitpasunebonneidée.
Del'autrecôté,Thomasseraclalagorge.
LadyHerobattitdespaupières.
—Jevaistoutàfaitbien,milord,jevousremercie.
Griffinhochalatêteetportaleregardplusloin:
—Ettoi,Thomas?
—Trèsbien,répliquacedernierd'untonsec.
—Tantmieux,fitGriffin,avantdereprendreunegorgéedevin.Peut-êtreparviendrait-il
àsupportercedîners'ilbuvaitsuffisamment.
—J'aieuventd'unehistoireatroce,commençaCaroline.Unefamilleentièreestmorte
defaimdansl'undecestaudisdel'EastEnd.
—C'esthorrible,murmuraMargaretenfrissonnant.Demourirparcequ'onn'apasde
pain.
Caroreniflad'unairméprisant.
—Dupainn'auraitrienchangéàl'affaire.Ilsembleraitquetoutelafamille,ycomprisle
bébé,nedînaitquedegin.
GriffinnotaqueladyHeroavaitreposésafourchette.
—Jenesuis,hélas,passurpris,intervintleducdeWakefield.Detellestragédies
surviennentpratiquementchaquejour,etcelacontinueratantqueleginn'aurapasété
éradiquédecetteville.
—Ici!fitThomas,levantsonverreàl'adressed'unvalet.
Griffingrimaça.
—Etqueproposez-vouspouryparvenir,VotreGrâce,sijepuismepermettredevous
poserlaquestion?Silepeupleveutboiredugin,essayerdel'endissuaderseraitaussi
vainquedechercheràviderl'océanavecunepetitecuillère.
Wakefieldplissalesyeux.
—Sinousarrivonsàcoincerlesdistillateurs,nousauronsgagnélamoitiédelaguerre.
Fauted'approvisionnement,lespauvressetournerontversuneboissonmoinsnocive
pourlasanté.
—Sivousledites,murmuraGriffin,avantdeboireunenouvellegorgéedevin.
Leducs'était-ildéjàpréoccupédesavoird'oùsafamilletiraitsafortune?Probablement
pas.
LeplatderésistancearrivaaumomentoùMargaretinterpellaitGriffin:
—Avanttonarrivée,Huffnousaracontéqu'unfantômehantaitlecaféqu'ilfréquente
habituellement.
—Cettehistoireestridicule,marmonnaCaroline.
Griffinhaussalessourcils.Sonbeau-frèren'étaitpasréputépoursafantaisie.
—Unfantôme,Huff?
Celui-cihaussalesépaules.
—Unfantôme,ouunesprit.Ilparaîtqu'iljouedutambourlanuit.Celasepasseau
Crackering.Etjeletiensdesourcesûre.
—Àl'intérieurducafé?fitladyHero.Ilyadoncdesclientslanuit?
—Sansdoute,acquiesçaHuff.Quil'auraitentendu,autrement?
Griffinaccrochaleregarddelajeunefemme.Ilauraitjuréqu'elleréprimaitunsourire.Il
s'empressadebaisserlesyeux.
—Jemesuislaissédirequ'ilyavaitaussiunfantômedansSaint-Giles,avançaCaroline.
—Iljoueégalementdutambour?S’enquitGriffind'unairgrave.
Sasœurgrimaça.
—Non,idiot.Celui-làtuedesgens.
Griffinécarquillalesyeux.
—Avecuneépée,précisa-t-elle.
—Oùas-tuentenducela?Voulutsavoirleurmère.
—Oh,jenesaisplus,murmuraCaro,leregardvague,avantdesecouerlatêteavec
impatience:Maistoutlemondeestaucourantdesonexistence.
—Pasmoi,intervintMargaret.
—Moinonplus,renchéritGriffin.JemedemandesiCarolinenesemoquepasdenous.
Sasœurluilançaunregardnoir,maisavantqu'ellepuisserépliquer,ladyHeros'éclaircit
lavoix.
—Ilsetrouvequejel'aivu,dit-elle.
Touteslestêtessetournèrentdanssadirection.
—Vraiment?S’enquitMargaretavecintérêt.Àquoiressemble-t-il?
—Ilporteunetuniqued'Arlequinàlosangesrougesetnoirs,ungrandchapeauorné
d'uneplumerouge,etunmasquedepantomime,quiluicouvrelamoitiéduvisage.Tout
lemondel'appellelefantômedeSaint-Giles,maisjedoutequecesoitunfantôme.Ilm'a
parubeletbiendechairetdesang.
Ilyeutunsilence,puislamèredeGriffindemanda:
—Maisquefaisiez-vousàSaint-Giles,machère?
Griffinreposasonverre,etréfléchitàtouteallureàuneexcusesusceptibledetirerlady
Herod'affaire.Maiscelle-cinepartageaitnullementsonanxiété:
—J'étaisvenuevisiterl'orphelinatavecd'autresdamesdelabonnesociété.Cejour-là,le
bâtimentaprisfeu,etc'estàcetteoccasionquej'aivulefantôme.Tutesouviens,
Maxime,c'étaitaudébutduprintemps.Commetun'étaispasenville,nousavonslogé
provisoirementquelques-unsdesenfantscheztoi.
Wakefieldhochalatête.
—Çamerevient,eneffet.Enrentrantàlamaison,jesuistombésurunepartiedevolant
danslasalledebal.
LesjouesdeladyHeros'empourprèrentlégèrement.
—Euh,oui.Lesenfantssonttoujoursunpeuturbulents.Maisnousleuravonstrèsvite
trouvéunenouvelleadresse.
—Vousavezdûêtreterrifiée,commentaMargaret.Unfantômeetunincendie.
—Jen'aipaseuletempsd'avoirpeur,avoualadyHero.Desgenscouraiententoussens
pourtenterd'éteindrel'incendie,etsauverlesenfantsdesflammes.Lefantômenem'a
pasfaitl'effetd'unassassin.Ilaaucontraireprêtémain-forteàlafoule.
—Peut-êtren'assassine-t-ilquelanuit,suggéraGriffin.
—Ouquandlesruessontdésertes,ajoutaMargaret.
—Lelundi,renchéritHuff.
Griffinsetournaverslui:
—Pourquoilelundi?
Huffhaussalesépaules.
—Peut-êtrenetue-t-ilquelelundi,etserepose-t-illerestedelasemaine,suggéra-t-il.
—Huff,vousêtesungénie,déclaraGriffinavecunregardadmiratif.Unassassinquine
tueraitqueleslundis!Cequiveutdirequ'onseraittranquillesdumardiaudimanche.
Huffhaussalesépaulesavecmodestie.
—Ilfaudraitquandmêmecompteraveclesautresassassins.C'enétaittroppoursa
femme.
—Toutcelaestabsurde!Queferaitunfantômeentenued'Arlequindanslesruesde
Saint-Giles,s'iln'étaitpaslàpourtuerdesgens?
Griffinlevasonverredanssadirection.
—Unefoisdeplus,Caroline,talogiques'estrévéléesupérieureàlanôtre.Jem'incline.
Herolaissaéchapperunpetitbruit,commesielleseretenaitderire.
—Griffin,lançasamèred'untond'avertissement.
—Entoutcas,j'espèrequelefantômenesortpasdeSaint-Giles,conclutMargaret.Je
n'aimeraispaslecroiserdemainsoir.
—Qu'ya-t-ildemainsoir?demandaGriffin.
—NousallonschezHarte'sFolly,expliqua-t-elle.CarolineetHuff,HeroetThomas,lord
Bollingeretmoi,ladyPhoebeetSaGrâce.
Wakefieldsecoualatête.
—Jesuisdésolé,maisjemesuisaperçuquemasoiréeétaitdéjàréservée.Jenepourrai
malheureusementpasvousaccompagner.
—C'estvrai,Maxime?fitladyHero,l'airdéçu.Maisalors,quiescorteraPhoebe?Tusais
qu'elleattendaitimpatiemmentcettesortie.
Leducfronçalessourcils,dérouté.Ilnedevaitpasavoirl'habitudequ'onleréprimande.
—A-t-ellebesoind'uneescorte?IntervintGriffin.Jeveuxdire,avecvoustousautour
d'elle.
LadyHeroetWakefields'échangèrentunregardsifurtifqueGriffincrutpresquel'avoir
imaginé.
—Peut-êtrepréférera-t-ellenepasvenir,finalement,murmuraladyHero.
—MaisGriffinpeutl'escorter,suggéraMargaret.N'est-cepas,Griffin?
Cederniercilla.
—Je...
—Nevoussentezsurtoutpasobligé,coupaladyHero,quicontemplaitfixementson
assiette.
GriffinsesavaitobservéparThomas.
—Griffin,murmurasamère,maisiln'auraitsudiresic'étaitunencouragementouun
avertissement.
Quoiqu'ilensoit,çan'avaitpasd'importance.Unefoisdeplus,ilsuccombaàla
tentation.
—JeserairavidevousaccompagnerchezHarte'sFolly.
Sonvisageluidémangeait.
CharlieGradyposalecoudesurlatableetsegrattadistraitementlajoue.Freddy,l'unde
sesmeilleurshommesdemain,setortillaitdevantlui.Freddyavaitlacarrured'unours,
lecrânechauve,etunevilainecicatricequiluientaillaitlalèvreinférieure.Àluiseul,il
avaittuéquatrehommesaucoursdumoisécoulé,pourtant,ilnepouvaitserésoudreà
regarderCharliedanslesyeux.Sonregardallaitdusolauplafond,etretour:c'esttout
justes'ilaccrochaitl'oreilledeCharlieaupassage.
—Deuxvieillesfemmesontétéarrêtéeslasemainedernièreparlessbiresduducde
Wakefield,disaitFreddy.Ducoup,lesautresontlatrouille.
—Certainesont-ellesrenoncé?
—Pasencore.Tantqueleginleurrapportera,ellescontinuerontàenvendre.Maiselles
ontintérêtàsemontrerprudentes,etàsedéplacerplussouvent.
—Toutcelanouscoûtedel'argent.Freddyhochalatête.
Charlieattrapadeuxdéssurlatableetlesfitroulerentresesdoigts.
—OnenestoùàSaint-Giles?
Freddyseredressaquelquepeu,commes'ilétaitheureuxd'annoncerenfindesbonnes
nouvelles.
—MacKayaquittéLondres.Etj'aientendudirequeSmithétaitdanssadistilleriequand
onl'afaitsauter.Ils'enestsortivivant,maishorriblementbrûlé.Ilparaîtqu'ildevraitpas
tenirplusd'unjouroudeux.
—Parfait,fitCharlie,quicontemplalesdéssursapaume.EtlordReading?
—Ilarassemblétoutessesactivitésdansunseulbâtiment,gardépardestypesarmés.Ça
vaêtreduboulotdelesdéloger.
—Ilfaudrabienpourtant,répliquaCharlie.
Iljetalesdés,quiroulèrentsurlatable.Unasetunsix.Septétaitunnombrechanceux.Il
eutunsouriresatisfait.
—Etpasplustardquecesoir,ajouta-t-il.
—OùestlordGriffin?S’enquitPhoebe,alorsqueMandevillel'aidaitàdescendrede
voiture.
Hero,quiétaitdéjàsortie,regardaendirectiondelaTamise.OùétaitlordGriffin,en
effet?
Mandeville,Phoebeetelleavaientvoyagédanslamêmevoiturejusqu'àl'undes
embarcadèresdufleuve.Harte'sFollyétaitsituéenborduredeTamise,enaval,etils
devraients'yrendreenbateau.LadyMargaret,lordBollinger,ladyCarolineetlordHuff,
arrivésdansuneautrevoiture,avaientdéjàdescendulesmarchesduquaietne
tarderaientpasàembarquer.
Lalumièredeslanternesdelavoituresereflétaitsurlepavéhumide.Ilavaitpludans
l'après-midi,maisdepuis,leciels'étaitdégagéetquelquesétoilesbrillaientdéjàau
firmament.Ilfaisaittrèsdoux,pourunmoisd'octobre-c'étaitletempsidéalpour
profiterdecejardinenchantéqu'étaitHarte'sFolly.
Herocontemplalalunequiflirtaitavecunnuage.
—Iladitqu'ilnousretrouveraitàl'embarcadère.Ilnedevraitplustarder.
—Monfrèreestsouventretardéparsesaffaires,observaMandevilled'untonneutre.Ne
soyezpastropdéçues'ilnenousrejointpas,ladyPhoebe.
—Oh,murmuraPhoebe,quisemblaitdésappointéemalgrélamiseengardede
Mandeville.
Herosentitlacolèrel'envahir.CommentReadingosait-ilfairefauxbondàPhoebe!
Probablementsevautrait-ildanslelitd'unefemmependantqu'ilsl'attendaientici.
—Viens,machérie,dit-elleàsasœur.Nousallonsdescendre.Ilfautquelquesminutes
avantd'appareiller,etReadingpeutencorearriver.
—Bonneidée,approuvaMandeville.Lesmarchessontglissantes.Puis-jevousproposer
monbras,ladyHero?
Iltendaitdéjàlebras,maisHerorecula.
—EscortezplutôtPhoebe.Jevaisvoussuivre.
Illadévisagead'unairperplexe,puis:
—Commevousvoudrez.
IloffritlebrasàPhoebe,quis'yaccrochaavecunsourireàl'adressedeHero.Celle-ci
soupiradesoulagement.Mandevillefitsigneàunvaletdelesprécéderavecune
lanterne,etilscommencèrentleurdescente.
Herosoulevasesjupespourvoirlesmarches,quiétaientétroites,construitescontrele
murduquai,etsansgarde-fouducôtédel'eau.Leventtourna,etelleinhalaunmélange
d'odeurdevase,depoissonetd'eausaumâtre.
Phoebeetelleportaientunloupornédeplumesetunerobecolorée-unrouge
audacieuxpourHero.Mandeville,lui,étaitendominonoiretloupdelamêmecouleur.
Unbruitdepasrésonnaau-dessusdeleurstêtes.S'appuyantdelamainaumurhumide,
Herovoulutregarder,maissonpiedglissasurunemarche,etellesesentitperdre
l'équilibre.Soncœurchaviradanssapoitrine.
—Attention!Murmuraunevoixmasculine,tandisquedeuxmainspuissantesse
refermaientsursesbrasetlaplaquaientcontreuntorsesolide.Unechutedanslefleuve
estvitearrivée.
—Merci,susurraHero,dontlecœurbattaitencoreàtouteallure.Çava,àprésent.
—Vousêtessûre?demandaReadingsanslalâcher.
MandevilleetPhoebeavaientpresqueatteintl'embarcadère.Mandevillelevalatête.
—Vousvenez?
Savoixétaitunbrincoupante.
Heros'écartaetReadinglaissaretombersesbras.
—Oui,nousarrivons.
Mandevillehochalatêteetrepritsadescente.
—Vousêtesenretard,observaHero,redoublantdeprudenceàchaquemarche.
—Pourquoitoutlemondemedittoujourscela?
—Peut-êtreparcequevousêtestoujoursenretard?
—Touché,maBlancheColombe.
—Nem'appelezpasainsi!Etjenesuispasàvous!
—Dommage,murmura-t-il.
Elles'immobilisa.
—Qu'avez-vousdit?
—Jeparlaisdevotreplumage.Votresœuretvousêtestrèsenbeauté,cesoir.
Herolevalesyeuxverslui.Etnesutquepenser.Ilétaitvêtud'undominonoir,etson
visageétaitàdemicachéparunloupdeveloursnoir.Ilsemblaitdétendu,pourtantses
poingsétaientserrés.Lesoufflesoudaincourt,elleeutl'impressiondetomberetvacilla.
—Attention,murmura-t-il.
LeregarddeHeros'arrêtasurseslèvreset,contretouteattente,ellesedemandaquel
goûtellesavaient.
—Dépêche-toi,Griffin!AppelaladyCarolinedepuisl'embarcadère.
Herosedétournaentremblant,heureusequel'obscuritédissimulesonvisageauxyeux
desautres.Elleachevadedescendrel'escalier,conscientedugrandcorpsmasculinjuste
derrièreelle.
—Contentquetuaiesputejoindreànous,Griffin,grommelaMandeville,lorsqu'ils
atteignirentl'embarcadère.
Lesautresétaientrassemblésdevantlesdeuxpetitsbateauxlouéspourlacirconstance.
LadyCarolineportaitunerobebleusaphiretunloupdumêmebleuprofondquele
dominodelordHuff.LadyMargaretétaitenjaunerebrodéderose.Lejeunehommequi
l'accompagnait,lordBollinger,étaitendominonoir.
—Phoebe,jeteprésentelordGriffinReading,ditHero.LordGriffin,voicimasœur,
ladyPhoebe.
—Jesuisnavrédevousavoirfaitattendre,s'excusaReading,quis'inclinapourbaiserla
maindePhoebe.J'espèrequevousmepardonnerez.
—Iln'yarienàpardonner,répliquaPhoebe.Vousêtesarrivéjusteàtemps.
—Alors,allons-y,décrétaMandeville.Huff,voulez-vousprendremessœursetlord
Bollingeravecvous?Nousembarqueronssurl'autrebateau.
—Trèsbien,acquiesçalordHuff.
MandevilletenditlamainàHeropourl'aideràmonteràborddel'embarcation
découverte.Deslanternesétaientalluméesàchaqueextrémité,etlesbanquettesétaient
recouvertesdecoussinsmoelleux.
—Est-ceassezconfortable?S’enquit-il.
—Oui,merci,luiréponditHero.
—Faitesattention,ladyPhoebe,lamitengardeReadingtandisqu'ilaidaitcelle-cià
monteràbord.J'imaginequevousnevoulezpasvousrendrelà-basàlanage?
Phoebegloussaets'assitàcôtédeHero.
—C'estmagnifique!Lefleuveestmagique,lanuit!
Heroregardaautourd'elle.Icietlà,deslumièresprovenantd'embarcationscommela
leurseréfléchissaientàlasurfacedel'eau.Lespectacleavaiteneffetquelquechosede
magique.
Lesrameurssemirentàlamanœuvre.
—Vouscroyezqu'ilyauraunfeud'artifice?demandaPhoebe.
—Certainement,réponditReading.
Mandevilleetluis'étaientinstallésenfacedesdeuxjeunesfemmes.Danslapénombre,
avecleursdominos,ilauraitétéfaciledelesconfondre.MaisalorsqueMandevillese
tenaitbiendroit,lesmainsposéessurlesgenoux,Readingétaitpresquevautrésurla
banquette,jambesécartéesetbrascroiséssurlapoitrine.
Herodétournavivementleregard,encorequ'iln'étaitpasfaciledel'ignorerdansun
espaceaussiréduit.Elleseremémoracetinstant,dansl'escalier,oùleursregardss'étaient
croisés.L'avant-veille,ellel'avaitautoriséàl'accompagneràSaint-Giles.Laveille,ils
avaientdiscutéd'Hérodote,etilavaitproposédel'aiderpourl'orphelinat.Elleéprouvait
soudaincommeunvertige,oùl'attentesemêlaitàlaculpabilité.
—J'aiprislethéavecvotremère,cetaprès-midi,dit-elleàMandeville.Ellem'asoumisle
menuauquelelleapensépournotrerepasdenoces.
—C'estvrai?fit-ilavecunsourireindulgent,tandisqueReadingcontemplaitlefleuve.
J'espèrequesapropositionvousaplu?
—Je...
Involontairement,elleregardaReading.Commes'ill'avaitsenti,celui-citournalesyeux
verselleetluidécochaunregardmoqueur.Herosesentitrougir.Etremerciaunefoisde
plusl'obscurité.
—Oui,oui,biensûr.Elleaorganiséunebellecérémonie.
Readinglevalesyeuxauciel.
—Parfait,déclaraMandeville.Jesuissiheureuxquevoussoyezdevenueamieavecma
mère.
—C'estdifficiledenepasl'être,fitHeroavecchaleurVotremèreestabsolument
charmante.
Readingesquissaunsourireamusé,etdétournaleregard.
—Nousapprochons,annonçaPhoebe,quin'avaitpascesséd'admirerlefleuve.C'estlà,
n'est-cepas?
—Oui,confirmaHero.C'estlà.
Undébarcadèresurpilotis,éclairépard'innombrableslanternes,s'avançaitdanslefleuve.
Desvaletsenlivréeaidaientlespassagersdel'autrebateauàdescendre.Chaquevalet
étaitenpourpreetjaune,maisiln'yavaitpasdeuxtenuessemblables.L'unétaitvêtu
d'unetuniquerayéedanslesdeuxcoloris;unautreportaituneperruquesafranetune
tuniquepourpreornéederubansjaunes;untroisièmeavaitmariéunetuniqued'un
jauneéclatantavecungiletpourpre.Lemêmethèmeétaitainsidéclinéàl'infini.
Leurbateauaccostaàsontour,etunvaletaidaHeroàdescendre.
Phoebelarejoignituninstantplustard.
—Tuasvulafleursursaperruque?murmura-t-elle.
Heroreportasonattentionsurlevaletetvitqu'ilportaiteneffetunefleurjaunevifau-
dessusdel'oreille.
—J'espèrequecen'estpasunenouvellemode,marmonnaReading.Personnellement,je
nemeverraispasmepromeneravecdestulipesdanslescheveux.
Phoebepouffa.
—Vousauriezl'aird'uncrétin,eneffet,intervintHuff.
—Merci,Huff,demefaireconnaîtrevotreopinion.
—Nousyallons?proposaMandeville.
IloffritsonbrasàHero,etilsremontèrentunealléedeplanchesbordéed'arbresdécorés
delanternesauxformesfantastiques.Delamusiqueleurparvenait,quigagnaiten
intensitéàmesurequ'ilsavançaient.Ilsémergèrentsoudaindansunfabuleuxthéâtrede
verdure.Lefonddelascèneétaitconstituédefaussesruinesdisposéesavecart.
L'orchestrejouaitaumilieudepiliersàmoitiéécroulés.Dechaquecôté,desloges
luxueusessesuccédaientsurquatreniveaux,certainesouvertes,d'autresmuniesde
rideauxpourménagerl'intimitédeleursoccupants.
Unejolieouvreuseavecdesrubansmauvesdanslescheveuxlesconduisitjusqu'à
l'escaliergarnid'untapisrougequimenaitàleurloge.
—C'eststupéfiant!commentalordBollinger.
Timidedenature,ilsemblaittoujoursunpeuimpressionnéparlerangdeMandeville.
—LordBollingeraraison,Thomas,c'estmerveilleux,approuvaMargaret.
Mandevillesouritcommeunpetitgarçon.
—Jesuiscontentqueçateplaise,Margaret.
—Mercidenousavoirorganisécettesoirée,renchéritHero,tandisquesonfiancélui
avançaitl'undesfauteuilsdisposésautourd'unetable.
—Toutleplaisirestpourmoi,assura-t-il.
Maistandisqu'ils'asseyaitàsontour,sonregardflottaau-dessusdel'épauledeHeroetil
seraidit.
Lerideauquifermaitleurlogesurl'arrièreserouvritpourlivrerpassageauxdomestiques
quiapportaientlesouper.
Hufflevasonverre.
—Jeproposedeporteruntoastenl'honneurdesravissantesjeunesfemmesquinous
fontlagrâcedenousaccompagner.
—Oh,Huff!protestaCaroline,maissesjouess'étaientteintéesderose.
Imitantlesautres,Herogoûtasonvin.Elleneputtoutefoiss'empêcherderegarderpar-
dessussonépaule.Danslaloged'enfacetrônaitunefemmeàlachevelured'unroux
éclatant.Troisjeunesgensfortséduisantsl'entouraient,pourtant,ellegardaitlesyeux
rivéssurleurloge.
Herosuivitsonregard.MmeTateobservaitMandeville.
GriffinétrécitlesyeuxenvoyantqueladyHeroavaitremarquél'occupantedelaloge
d'enface.ÀquoiThomasjouait-ildonc?Avait-ilorganiséunrendez-vousavecune
maîtresseenprésencedesafiancée?
LadyHeroreportasonattentionsurlesouper.Elleavaitbeaufairebonnefigure,Griffin
devinaqu'elleétaittroublée.LediablesoitdeThomas!
Fortheureusement,unetroupededanseusesenvahitlascèneetlespectaclecommença.
Griffinruminaittoutentriturantlaboucled'oreilledeladyHeroaufonddesapoche.En
quoicelaluiimportait-ilqueThomasneseconduisepasaussiparfaitementavecelleque
ladyHerol'imaginait?Aprèstout,leursfiançaillesneleregardaientenrien.Alors,
pourquoiavait-ilenvied'attrapersonfrèreparlapeauducou,etdel'entraînerdansun
recoindiscretpourluidiresesquatrevérités-enlesagrémentant,aubesoin,d'unou
deuxcoupsdepoing?
—Ellessonttrèsgracieuses,commentaladyPhoebe,assiseàcôtédeluiàlatable-en
facedeThomasetdeladyHero.
Griffinluisourit.
—N'est-cepas?
LadyPhoebeétaitsidifférentedesasœurqu'onauraitpus'interrogersurleurliende
parenté.SiladyHeroétaitgrandeetd'uneminceurélégante,ladyPhoebeétaitdetaille
moyenneettoutenrondeurs.AlorsqueladyHerosurveillaitsesgestesetsesémotions
avecl'énergied'unmendiantserrantdespiècesd'ordanssamain,ladyPhoebeétait
naïvementexpressive.
—Maisoùest-ilpassé,murmura-t-elle.Lepetitsinge?
Griffinjetauncoupd'œilàlascène.Unclownavaitremplacélesdanseusesets'amusait
avecunpetitsinge,quis'étaitassisàsespiedsetattendaitsansbouger.
IlregardadenouveauladyPhoebequis'étaitpenchéeenavantetplissaitlesyeux.
—Ah,levoilà!S’exclama-t-elle.
Surlascène,lesingesautaitàprésentdansuncerceautenuparleclown.Griffinporta
sonverredevinàseslèvresd'unairpensif.
Leclownfutsuivid'unepetitecomédieintituléeL'Amourpourl'amour,
remarquablementjouée.Maisc'estàpeinesiGriffinyprêtaattention:ilétaittrop
occupéàépierladyHeroducoindel'œil.
Quandlescomédienssaluèrent,lesouperétaitterminédepuisquelquetemps.Thomasse
levadetable.
—Sinousallionsnouspromenerdanslesjardins?
Lasuggestionallaitdesoi,etThomasavaitveilléànejamaisregarderlaloged'enface.
Pourtant,Griffinnefutpassurprisdevoirlafemmeàlachevelureflamboyanteselever
presqueenmêmetemps.
Lesjardinsétaientarrangésavecbeaucoupd'originalité.Deshaiesd'arbustestaillésen
formesd'animauxfantastiquesencadraientl'alléeprincipale,d'oùpartaientd'autresallées,
plusétroites,quimenaientàdesgrottesartificiellesetàdiversesconstructionsdestinéesà
impressionnerlevisiteur.
—Oh,regardez!s'exclamaladyPhoebe,pendueaubrasdeGriffin.
Devanteux,sedressaitl'unedecesattractions:ungrandéboulisrocheuxduquel
jaillissaitunecascadedelumièresmulticolores.
—C'estétonnant,admitMargaret.Peut-êtrequel'undecesmessieurspourraitnous
expliquercommentceprodigeestpossible?
—Jen'enaipaslamoindreidée,avouasincèrementBollinger.
Elleéclataderire.
—Huff?
—Ildoityavoirunmécanisme,avançacedernier.
—Naturellement!s'exclamaCaroline.Maiscommentfonctionne-t-il?
Thomasfronçalessourcils.
—Avecdespoulies,jeparie.
Ilsadmirèrentunmomentensilenceleslumièresquisemblaientcascadersurlesrochers.
—Jecroisquenousnégligeonsl'explicationlaplusévidente,lâchasoudainGriffin.
Herohaussaunsourcil.
—Laquelle,milord?
—Cesontdesféesquisontderrièretoutcela,répondit-ilsérieusement.
—Griffin,tuesimpossible!grommelaCaroline,avantd'entraînersonmariàsasuite
malgrésesprotestations.
—Desfées,répétaladyHeroenébauchantunsourire.
—Desfées,confirmaGriffin,et,glissantlamaindanssongilet,pourprendreunepose
deprofesseur,ilajouta:Àmonavis,etmonavisfaitautoritéenlamatière,chacunedes
petiteslumièresquenousvoyonsestenréalitéuneféequiselaisseglisserlelongdes
rochers.
Margaretsouriait.LadyPhoebegloussait.Seule,ladyHerohochaitlatête,commesicette
fantaisieluiparaissaitpossible.
—Maiss'ils'agitbiendefées,commevousleprétendez,pourquoidescendent-ellesla
cascadeaulieudel'escalader?S’enquit-elle.
—Machère,répliquaGriffinsuruntondecommisération,sachezqu'unecascade
descendtoujours.
Ellesouritouvertement,parutmêmeàdeuxdoigtsderire,etGriffinsentitsoncœurse
gonflerdebonheur.Ilétaitheureux,soudain,toutsimplement.Quec'étaitétrange.Le
simplefaitdelasavoirjoyeusefaisaitdeluileplusheureuxdeshommes.
Maiscebonheurfutdecourtedurée.Thomas,quiauraitpourtantdûs'inquiéterdeleur
badinage,proposaplutôtdistraitement:
—Sinousprenionscetteallée,machère?
Etilss'éloignèrentensemble.
—Allonspar-là,suggéraladyPhoebeenempruntantuneautreallée.
MargaretetBollingerluiemboîtèrentlepas.Griffinaussi.Iln'écoutaitqued'uneoreille
lesplaisanteriesdesescompagnons,etnesesentaitpasobligédeparticiperàla
conversation,caraucunneleregardaitdetravers,nin'avaitmanifestél'enviedeletirerà
l'écartpourluireprocherdeflirteravecsafuturebelle-sœur.
Maisilsavait.Oh,oui!Ilétaitentraindeperdrepiedàtouteallure.LadyHeroavait
beaul'agaceravecsesprétentionsàlapureté,sescondamnationssansprocès,etmême
sonaffectionpourThomas,celanechangeaitrienàcequ'ilressentait.Cettefemme
l'attirait-et,pire,elleétaitattiréeparlui.Ils'étaitpourtantpromisdenejamaislaisser
unetellesituationseproduire.Ilnepouvaitlaisserleschosesallerplusloin.Cequi
signifiaitqu'illuifaudraitdésormaiséviterladyHero.
Cependant,alorsqu'ilspoursuivaientleurdéambulation,ilnepouvaits'empêcherde
scruterlesalléesdansl'espoird'apercevoirsarobecouleursrubis.OùdiableThomas
l'avait-ilemmenée?
Bonsang!Ets'ilss'embrassaient,là,maintenant,dansunfourré?
Ilsavaientpresqueachevéletourcompletdesjardinsquandlepremierpop!Résonna
toutprès.
—C'estlefeud'artifice!s'écrialadyPhoebe.
Uneétoilerougeflamboyadansl'obscurité,avantd'exploserjusteau-dessusdeleurs
têtes,etderetomberdansundéluged'étincellesvertesetbleues.Ilss'étaientarrêtésdans
unepetiteclairière,oùd'autrespromeneursnetardèrentpasàlesrejoindre,dont
CarolineetlordHuff.Enrevanche,ThomasetladyHerodemeuraientinvisibles.
Unéclairrubisattiral'œildeGriffin.IltournalatêteàtempspourvoirladyHero
disparaîtreauboutd'uneallée.Seigneur,était-elleseule?s'interrogea-t-il.Elleignorait
donclesrisquesqu'ellecouraitàsepromenerlanuitsansescorte?
Griffins'assuraquePhoebeétaitbienentourée,s'excusaauprèsdesescompagnons,et
rejoignitl'endroitoùilavaitvuladyHerodisparaître.Lefeud'artificecontinuaitdeplus
belle,etl'alléedanslaquelleils'étaitengagéresplenditsoudaind'unelumièreorangée.À
l'autrebout,ladyHeroinspectaitlesalentours.CommeGriffins'avançaitverselle,ellese
retourna.
—Thomas?
Illuisaisitlebras,tropfurieuxpourladétromper.Oùdiableétaitsonfrère?Ilvoulut
tirerlajeunefemmeàsasuite,maisellerésistatandisquelecielseteintaitàprésentde
bleuetdejaune.
—Pourquoiêtes-voussipressé,milord?luilança-t-elle,leregardrieursoussonloup.
Vousnetrouvezpaslasituationromantiqueàsouhait?
CefutalorsdanslatêtedeGriffinqu'uneexplosionseproduisit.Ilplongealesyeuxdans
ceuxdelajeunefemme,etcompritqu'ilnepourraitdifférerdavantagel'inéluctable.
Ils'emparadeseslèvres.
CHAPITRE6
Quelspectaclecefutlorsquelestroisdignitairesarrivèrentdansleroyaume!
LeprinceWestmoonvoyageaitdansunevoitured'oretdediamantstiréepardouze
chevauxblancs.LeprinceEastsuntrônaitdansunpalanquinauxparoisincrustéesderubis
etd’émeraudes,etfermépardesdraperiesdesoie.QuantauprinceNorthwind,ilarriva
àbordd'ungrandnaviredoréauxvoilesécarlateetor.
Lestroishommesétaienthautains,pleinsd'autorité,etincroyablementséduisants.Mais
seullepetitoiseauauplumagebrunetlepalefrenierenchefsavaientque,cesoir-là
encore,lareinesecoucheraitlecœurlourd...
C'étaitstupideetirrationnel,maisThomasn'avaitpus'empêcherdepartiràlarecherche
deLaviniaTate.Lefaitqu'ilsetrouvedansunjardinlabyrinthiqueetenpartieplongé
danslapénombrenesuffitpasàl'arrêter.Troishommes?Était-elledevenueune
sybarite?L'unedecesfemmesentièrementsoumisesàleursdésirsphysiques?Cette
penséen'améliorapassonhumeur,sibienquelorsqu'iltombaenfinsurLavinia,escortée
desestroisApollons,ilselivraàunéclat.
—Renvoyez-les,aboya-t-il,désignantduregardlestroiscompagnonsdeLavinia.
Deuxd'entreeuxétaientàpeineassezâgéspourseraser,maisletroisièmeétaitungrand
gaillardauxépauleslarges.
Cependant,vusonhumeur,Thomassesentaitprêtàs'enprendreautrio.
Ilserralespoings.
—Milord,lesaluaLavinia,imperturbable.
Elleportaituneautredecesrobesflamboyantesquiauraientdûjureraffreusementavec
sachevelured'unrouxprononcé.Orcen'étaitpaslecas.Peut-êtreparcequeson
décolletérévélaitassezdepeaulaiteusepouropéreruncontraste.
—Dites-leurdepartir,Lavinia,insistaThomas.
Ellearquaunsourcilenl'entendantl'appelerparsonprénom,et,l'espaced'uninstant,
Thomassedemandas'iln'auraiteffectivementpasd'autrechoixquedebattreenretraite
oudeseservirdesespoings.Maisellemurmuraquelquechoseaugrandgaillard,etles
troishommestournèrentlestalons,nonsansavoirlancéunregardmauvaisàThomas.
—Àprésent,dit-elle,croisantlesbrascommesiellesepréparaitàuneconfrontation
déplaisanteavecuncréancier,pouvez-vousmedirecequivousarrive,Thomas?
Cederniergardaitlespoingsserrés.
—Trois,Lavinia?Etdesgamins,quiplusest.
Elleéclataderire.
—Figurez-vous,Thomas,quelesdeuxplusjeunessontmesneveux.QuantàSamuel,je
necroispasqu'ilapprécieraitquevousletraitiezdegamin.
Ainsi,legrandtypeétaitbiensonamant.Thomasmouraitd'envied'abattrelepoingsur
quelquechose-n'importequoi.
—Ilestplusjeunequevous.
—Vousaussi,luirappela-t-elle.Et,quejesache,celanevousapasempêchéde
fréquentermonlit.
Thomasladévorauninstantduregardausouvenirdesonlitetdecequ'ilsavaientfait
dedans.Elledétournalatête.
—Quevoulez-vous,Thomas?
Ils'approchad'elle.
—Cequejeveux?Maisc'estvous,quimesuivez.
Ilnesavaitpasexactementàquelleréactions'attendre-peut-êtredesprotestations,ou
mêmedespleurs-,maisiln'avaitcertainementpasimaginéqu'ellepuisseleregarderavec
unesortedepitié.
—Vousfaiteserreur,Thomas,jenevoussuispas.
—Expliquez-moi,alors,pourquoivousoccupezlalogefaceàlanôtre,précisémentle
soiroùj'aidécidédeveniriciavecmafiancée?
Ellehaussalesépaules.
—Purecoïncidence.
Ilétaitassezprèspourlatoucher,maisiln'osaitpas.
—EtvotreSamuel?Neniezpasquevousluiavezdemandédevousaccompagnerdans
l'espoirdemerendrejaloux!
Elleesquissaunsourire.
—Parcequevousêtesjaloux,Thomas?Jemedemandepourquoi,vuquec'estvousqui
avezrompulorsquevousavezdécidédevousfianceràladyHero.
Ildétournalesyeux.
—Jen'aijamaisditquenousdevionsnousquitterdéfinitivement.Ils'agissaitjustede
respecterundélaiconvenableavantetaprèslemariage.Uneannée,toutauplus.J'aurais
puvousoffrirunemaisonplusgrande,sivousledésiriez.Ainsiqu'unattelage.
—L'argentn'arienàvoiràl'affaire.
—Alors,quoi?
Ellesoupira.
—Celavousparaîtrasansdouteprovincial,maisjenesouhaitepaspoursuivredeliaison
avecunhommemarié.Netrouveriez-vouspascelasordide?Enoutre,votreladyHero
mesembleunegentillefille.Jedétesteraisluifairedumal.
Thomasserralesdents.
—Êtes-vousentraindemedirequevousvoussouciezdavantagedemafiancéequede
moi?
LeregarddeLaviniaexprimadenouveaudelacommisération.
—Dois-jecomprendrequecen'estpasvotrecas?
—Qu'attendez-vousdemoi?S’impatientaThomas.Voussaveztrèsbienquejenepeux
pasvousépouser,Lavinia.Mêmesivousn'aviezpasdépassél'âged'enfanter,jene
pourraisquandmêmepasvousépouser.
—Quevousêtesgalantdemerappelermonâge,ironisa-t-elle.C'estduresteinutile.Je
saispertinemment,eneffet,quenousnepouvonspasnousmarier.Et,demoncôté,je
vousrépètequejerefusedepoursuivrenotreliaisondèslorsquevousêtesengagé
ailleurs.Iln'yariend'autreàdire.
Thomassesentittoutàcoupprochedudésespoir.
—Jecroyaisquevousteniezàmoi.
Au-dessusdeleurstêtes,lefeud'artificeexplosa.
—Maisoui,jetenais-jetiensàvous,soupira-t-elle,lesyeuxlevésverslecielpour
admirerlesfigureslumineuses.Maismessentimentssontunechose,etlaréalitéenest
uneautre,Thomas.Anneabrisévotreconfiancebienavantquenousnousrencontrions.
Jenesuispassûrequevousfassiezjamaisdenouveauconfianceàunefemme.Vousne
l'avezpascaché,dureste.Jetrouved'ailleursétonnantquevousayezétécapablede
demanderlamaindeladyHero.
Thomasnesutquerépondre,parcequ'elleavait,hélas,raison.
—Commevousl'avezdéjàadmis,notremariageestimpossible,reprit-elle.
Jetantunregardpar-dessussonépaule,elleajouta:
—Mescompagnonsdoiventm'attendre.
Thomasdemeuramuet.Iln'arrivaitpasàtrouverlesmotssusceptiblesdelaretenir.
Elleluiadressaunsourirelas.
—Aurevoir,Thomas.Jevoussouhaiteunmariageheureux.Ilneputquesecontenter
delaregarders'éloigner.
Heroselaissaembrassersansopposerlamoindrerésistance:elledésiraitcebaiserautant
queReading.
Etleurétreinteluiincendiaitlesveines.Readingnel'embrassaitpasavecrespect,comme
onleferaitaveclafilled'unduc.Non,ill'embrassaitcommeunefemme.Seslèvresetsa
langueétaientimpérieuses,exigeantes,n'attendaientmêmepasdesavoirsielleavait
l'expériencepourlesrecevoir.Ilseconduisaitcommesielleluiappartenaitdepleindroit.
—Griffin...murmura-t-elle,s'agrippantàsondomino.
Ill'attiracontrelui,siprèsqu'ellesentitlesmusclesdesescuissesàtraversl'épaisseurde
sesjupes.Sesdoigtsétaientdanssescheveux,couraientsursagorge,frôlaientson
décolleté.
Elleauraitdûlerepousser,biensûr.Pourtant,elleendésiraitdéjàdavantage:ellevoulait
sentirsesdoigtss'aventurerdanssoncorsage.Elleétaitcertained'expirerdeplaisirs'illui
caressaitlesseins.
Ungrandbang!Lafitsursauteretinterrompitleurbaiser.Lecielnocturnes'illuminaun
brefinstant,commeenpleinjour.Readingreculaunpeu,illatenaittoujoursparles
épaulesetlafixait,commepétrifié.Dieuseulsavaitquelleexpressionellearborait!
Desapplaudissementsenthousiastesleurparvinrent.Heroarticulaavecpeine:
—Nousdevrionsyretourner.
Pourtouteréponse,illuiattrapalamainetrebroussacheminendirectiondelaclairière.
Herolesuivaitd'unedémarchemalassurée,l'espritembrumé.
IlsapprochaientdelaclairièrelorsqueReadinglatirasoudaindansl'ombre.Ilpivota
pourluifairefaceetlapritdanssesbras.Lâchantunjuron,ilcapturadenouveauses
lèvres.Sonbaisersefitencoreplusavide,maisHeroleluirendit.Àprésent,ellesavait
précisémentcequ'il-etcequ'elle-désirait.
—Jesuisfou,murmura-t-il,s'arrachantenfinàseslèvres.
Ilséchangèrentunlongregardsansmotdire,etelleeutlesentimentqu'ilétaitaussi
perduqu'elle.Puisilcilla,luirepritlamain,etlamenajusqu'àlaclairière.
Ilssefrayèrentuncheminentrelesspectateurs,quiavaientlevisagelevéversleciel,et
rejoignirentleurscompagnons.
—Ah,tevoilà!s'exclamaPhoebe,commeHerosematérialisaitàsescôtés.Maisoùest
passélordMandeville?
Herosecoualatête.
—Ilestpartichercherdesrafraîchissements,etjel'aiperdu.
ElleentenditReadingémettreungrognement,maiselleévitasoigneusementderegarder
danssadirection.
—Oh!Regardez!s'écriaPhoebe.
Desfuséestournoyantesformèrentdanslecieldesserpentsvertetoravantdese
disperserenunepluied'étoilesblanches.
—C'estfantastique,soufflaladyMargaret.
Elleavaitraison.Heron'avaitjamaisvud'aussibeaufeud'artifice,etcependant,elleétait
àpeinetouchée.LaprésencedeReading,del'autrecôtédePhoebe,l'obsédait.
DieuduCiel!Qu'avait-ellefait?
Elleportaunemaintremblanteàseslèvres.Elleétaitparfaitementconsciented'avoir
trahisonfiancé.Des'êtrerenduecoupabled'unhorriblepéché.
Pourtant,ellen'éprouvaitaucunremords.Elleétaitcommepossédéeetn'avaitqu'une
envie:sentirdenouveauleslèvresdeReadingsurlessiennes,touchersapeau,s'allonger
nueàsescôtés.
Heronesereconnaissaitpas.Ellen'avaitjamaisétéparticulièrementtentéeparlachair-
dumoinsn'avait-ellejamaiséprouvéundésiraussidévastateuravecunautrehomme.
Toutàcoup,elleavaitl'impressiond'êtreunbarildepoudre,etReadingl'étincellequi
allumeraitlamèche.Lefeud'artificequiembrasaitlecielfaisaitéchoàcequ'elle
ressentait.
Sabellefaçadechastes'étaitfissuréed'uncoup.Elleréalisaitqu'elleétaitaussimortelle
quen'importequi,aussifailliblequelafemmelaplusperduederéputation.Etellen'en
avaitcure.IlsuffiraitàReadingdeleverlepetitdoigtpourqu'ellelesuivedansun
bosquetetluioffredenouveauseslèvres.Elleenfrissonna,etserralesbrasautourd'elle.
—Vousavezfroid?luidemanda-t-il,savoixgravebientropproche.
Ellesecoualatêteavecunpeutropdevéhémenceets'écartad'unpaspourmettre
davantagededistanceentreeux.
Ilfronçalessourcils,ets'apprêtaitàparlerlorsquelavoixdeMandevillerésonna:
—Ah,vousvoilà!
Herosetournaversluietluisourit,enproieàunsoulagementprochedelapanique.
Mandevilleincarnaitlaraisonetlanormalité.
—Jesuisdésolédevousavoirperdue,murmura-t-il.J'espèrequevousnevousêtespas
inquiétée?
Ellesecoualatête,incapabledeparler,maissourianttoujourscommeuneidiote.
—Àquoipensais-tu?lançaReadingàsonfrère,leregardnoir.Cen'estpasraisonnable
delaisserunedameseuledanscetendroit.
—Dequoitemêles-tu?luirétorquaMandeville,offensé.
Affichantuneexpressiondégoûtée,Readingtournalestalonsets'éloigna.
MandevillereportasonattentionsurHero.Ilsemblaitembarrassé.
—Jesuisdésolé,je…
Bontédivine!Cen'étaitquandmêmepasàluides'excuser!Heroposalamainsurson
bras.
—Nevousinquiétezpas,lecoupa-t-elle.
—Monfrèrearaison.Jen'auraispasdûvousperdredanscedédale.C'étaitmaldema
part.Pardonnez-moi,Hero.
Ill'appelaitrarementparsonprénomseul,etHeroeneutleslarmesauxyeux.Cet
hommeétaitsibon.Quelleidioteelleétaitdelaisserunélandedésirphysique,si
étincelantsoit-il,compromettresonbonheuraveclui!
—Jevousenprie,iln'yapaseudemal.N'enparlonsplus.
—Trèsbien.Ilsembleraitquejesoissurlepointd'épouserunefemmed'unegrande
sagesse.
Heroétaitdouloureusementconscientedenepasméritersoncompliment.Maisc'était
l'hommequ'elleavaitchoisid'épouser.Leursfiançaillesétaientofficielles.Lecontratentre
leursdeuxfamillesavaitétésigné.Ceseraitunbonmariage,faitderespectmutuelet
d'intérêtscommuns.
Pourtant,elleneputs'empêcherdejeterunregardàReading.Ilsetenaitàl'écart,le
visagelevéversleciel.Lesdernièresétincellesdufeud'artificesereflétaientdansses
prunelles.
—Levez-vous,milord,elleyretourne!
Griffingrommela,roulasurledosetseprotégealesyeuxdubras.
—Laisse-moidormir.
—Non,milord,insistaDeedle,sonvaletdechambre,secrétaireethommeàtoutfaire.
Vousm'avezdemandédevousprévenirsijamaiselleretournaitlà-bas,etdepashésiterà
vousréveiller.C'estcequejefais.
Griffinsoupiraetentrouvritlespaupières.Lespectaclen'étaitpasdesplusréjouissants.
Deedlen'avaitquevingt-cinqans,maisilavaitdéjàperduplusieursdentsdedevant.Ce
quinesemblaitpaslechagrineroutremesure,àenjugerparlegrandsourirequiéclairait
sonvisage.Ilétaitaffubléd'uneperruquequin'avaitpasétébrosséedepuisdeslustres.
Sesyeuxbrunstroprapprochésétaientséparésparungrandnezanguleuxquisemblait
prendretoutelaplacedanssonvisage.
—Vousvoulezducafé,milord?
—Ohqueoui!réponditGriffinavantdejeteruncoupd'œilàlafenêtre.
Lesoleilsemblaitdéjàhautdansleciel,maisilétaitrentrébienaprèsminuit.Ilse
remémoralesdélicieuxbaisersqu'ilavaitéchangésavecladyHero,etcommentelleavait
ensuiteveilléànepascroisersonregard.
—Tuessûrdetoi?
—Legaminquej'avaischargédelasurveillerestvenumeprévenirilyacinqminutes,
expliquaDeedle.Ladameestmatinale,àcequ'ondirait.
—Etellenetientpassespromesses,marmonnaGriffinenseredressant.
LadyHerocherchaitmanifestementàl'éviter.Cesdeuxbaisersl'avaient-ilseffrayéeàce
point?
—Tuescertainqu'elleserendaitbienàSaint-Giles?
—Elleétaitaccompagnéed'unvalettrèscostaud.Etilesttroptôtpourdesvisitesdansle
monde,fitvaloirDeedle.C'estpourçaquej'aipenséqu'elleallaitlà-bas.
Griffinsoupira.Deedleavaitprobablementvujuste.Ilsortitdulitets'approchadesa
tabledetoilette.
—DesnouvellesdeNickBarnes?
Deedleapportaitdéjàlerasoir,lesavonetdesserviettes.
—Non.
—Bonsang,marmonnaGriffin.
D'ordinaire,Nickenvoyaittoujoursunmotdebonmatin.Ilallaitdevoirs'assurerqu'il
n'étaitrienarrivédefâcheuxdurantlanuit.Maisd'abord,ildevaits'occuperdelady
Hero-etdesconséquencesdesonimpulsiondelaveille.
Unquartd'heureplustard,vêtudepropreetrasédefrais,ildescendaitl'escalier.
Ramblerl'attendaitaubasduperronencompagnied'unjeunegroom.Griffintapota
l'encoluredesoncheval,grimpaenselleetlançaunshillingaugroom.
Lajournées'annonçaitradieuseetRamblersefrayarapidementuncheminaumilieudu
trafic.Enmoinsdevingtminutes,GriffinrattrapalavoituredeladyHero,contraintede
fairedusurplacederrièreuntroupeaudeporcsgrognantbruyamment.
Griffinfitunsigneaucocher,quilesalua,puismontadanslavoiture.
—Bonjour,dit-ilens'asseyant.
—Partez.
Ilplaqualamainsursoncœur.
—Quevoilàdesparolescruellesdanslabouched'unesibelledame.
Elleregardaitostensiblementparlafenêtre,refusantdeluiaccorderlamoindreattention.
—Vousnedevriezpasêtrelà.
Griffinétiralesjambesdevantlui.
—C'estvrai.Jedevraisencoreêtreaulit,àprofiterdemonsommeil.Cen'estpasma
fautesivousavezdécidédevousleverauxaurorespourfileràSaint-Gilessansmoi.
Ellepinçaleslèvres,irritée.
—Cen'estpasraisonnable.
Ilnotaqu'elleneniaitpassadestination.
—Avez-vousinformévotrefrèreetThomasdevospérégrinationsdansSaint-Giles?
—Non,mais...
—Alors,jeviensavecvous.
Ellefermabrièvementlesyeux.
—Voussavezquenousnepouvonspascontinuerainsi.Griffins'interrogea.L'avait-il
choquéeàcepoint?
Ils'éclaircitlavoix.
—Pourcequiestd'hiersoir…commença-t-il.
Ellelevalamain.
—Non.Neditesrien.
Ilrouvritlabouche,maisellecontinuaitderegarderparlafenêtre,etellesemblaits'être
retiréeenelle-même.
Bonsang!Dedépit,Griffinfermalabouche,etregardaluiaussiparsavitretandisque
l'attelageseremettaitenmarche.
Unechoseétaitsûre:sic'étaitàrefaire,ill'embrasseraitdenouveau.Cebaiseravait
été…stupéfiant.Curieusement,s'ilserappelaitparfaitementl'érotismedeleurétreinte-
etsapropreexcitation-,c'étaitsurtoutsadouceurquicontinuaitdeletarauder.Ellelui
avaitsembléallerdesoi-alorsmêmequecen'étaitpaslecas.
Embrasserlafiancéedesonfrèreétaitàcoupsûrstupide,pourtant,siladyHerolui
adressaitlemoindresigne,ilrecommenceraitsanshésiter.
Pourl'heure,toutefois,ellenesemblaitpasdansdebonnesdispositions.Ledosraide,elle
l'ignoraitouvertement-leméprisincarné.
Griffinsoupira.
—Pourquoiavez-vousdécidéderetournersiviteàSaint-Giles?
—M.Templetonaacceptédemerencontrersurlechantierdunouvelorphelinat.
Griffinattenditdesdétails,quinevinrentpas.Trèsbien.Siellevoulaitjoueràcepetit
jeu,ilsseraientdeux.Ilrabattitsonchapeausursesyeuxets'efforçaderegagnerunpeu
dusommeilperdu.
Lavoitures'immobilisaquelquesminutesplustard,leréveillant.LadyHeroouvritsa
portièreetdescenditsansunmot,commes'iln'existaitpas.Ilauraitcertespul'attendreà
l'intérieur,maislacuriositéfutlaplusforte.Ilsortitetregardaautourdelui.
Lequartierluiétaitfamilier:ilsn'étaientpasloindesadistillerieclandestine.L'attelage
s'étaitarrêtéàl'entréedeMaidenLaneetladyHeroremontaitlaruelleencompagniede
sonvalet.LetempsqueGriffinlarattrape,elleétaitdéjàengrandeconversationavec
Jonathan.Cederniersetournapourlesaluer,maislajeunefemmecontinuasursa
lancée:
—Nousnousinquiétonsàl'idéequelesenfantssoientobligésdepassertoutl'hiverdans
leurhébergementdefortune.Ya-t-ilquelqueespoirquelestravauxsoientachevésavant
leprintemps,monsieurTempleton?
L'architecteparuthésiter.
—Euh,c'est-à-dire,milady,que,commevouspouvezleconstater,lesfondationssontà
peineterminées.J'aiinspectélechantieravantvotrearrivée,etj'airelevéuncertain
nombredeproblèmespréoccupants.
LadyHerofronçalessourcils.
—Parexemple?
Jonathanrelevaseslunettessursonfront.
—Parendroits,lesfondationsaurontbesoind'êtreconsolidéespourmieuxs'ancrerdans
lesol.Parailleurs,lesdocumentsquevousm'avezconfiésindiquaientquedivers
matériaux-pierres,poutres,etc.-étaientdéjàentreposéssurlesite.Or,jen'airien
trouvédetel.
—Ilsontétévolés?IntervintGriffin.
—Sansdoute,milord,oubienilsnesontpasarrivésjusqu'ici,réponditJonathan.Quoi
qu'ilensoit,ilfaudraracheterdenouveauxmatériauxavantdepoursuivrelestravaux.
GriffinglissaunregardàladyHero,quisemordaitlalèvre.
—Je...jevaismedébrouillerpourobtenirl'argentnécessaire.Maisladernièrefois,nous
avonsdûattendredessemainesavantquelespierresnesoientlivrées.
—Surcepoint,aumoins,j'aiunebonnenouvelle,souritM.Templeton.Jeconnaisun
fournisseurdegranitd'excellentequalitéquidisposederéservesdanssonentrepôt
londonien.Cen'estcertespaslapierreinitialementprévue,maislegranitesttrèsjoli.Et
moinscher.Enoutre,jepensearriveràleconvaincredevousfairecrédit.
LadyHeroparutsedétendre.
—Merveilleux,monsieurTempleton!Jecomptesurvouspourquecegranitnoussoit
livrésansdélai.Peut-êtrepourriez-vousmemontrerquelssontlesautresproblèmesque
vousavezrecensés.
Griffins'assitsurlesfondationsdel'immeuble,pendantqueladyHerofaisaitletourdu
chantieravecJonathan.Lavisiteterminée,ilreconduiraitladyHerochezelle,puis
reviendraitàSaint-GilespourdécideravecNickdesmesuresàprendreconcernantle
Vicaire.Carilfaudraitbientrouverunesolution.Ilnepouvaitresteréternellementà
Londresafindes'assurerqueladistillerieétaitbiengardée,maisl'idéedeverserdespots-
de-vinauVicaireenéchangedesaneutralitéluirépugnait.Danscesconditions,ilne
restaitguèrequ'unseulmoyendesedébarrasserdecetencombrantpersonnage:
l'assassinat.
SaufqueGriffinn'étaitpasencoredescendusibas.
—Milord!criaunvaletquiaccouraitverslui.
Griffinseredressa.
—Qu'ya-t-il?
—Ilyaungamin,àlavoiture,quivousdemande.Ilditquec'estdelapartdeNick.
Surcesentrefaites,ladyHerorevintavecJonathan.Pourlapremièrefoisdelamatinée,
elleregardaGriffin.
—Quesepasse-t-il?
—C'estàproposdemesaffaires,réponditévasivementGriffin,quisetournavers
Jonathan.Vousenavezterminéici?
—Oui,mais…
—Alors,allons-y.
Griffinpritlajeunefemmeparlebras,etl'entraînaàsasuite.Ilnetenaitpasdutoutà
l'emmeneraveclui,maisilnepouvaitdécemmentpasl'abandonneràsonsortdans
Saint-Giles.
LegaminenquestiontravaillaitpourNick.Ilsoulevasonchapeauàl'adressedelady
Hero,lesyeuxcommedessoucoupes.C'étaitsansdoutelapremièrefoisdesaviequ'il
voyaitunedamedel'aristocratie.
—Qu'ya-t-il?luidemandaGriffin.
Legaminsursautaets'arrachaàsacontemplation.
—Nickveutvousparler,milord.Leplustôtpossible,iladit.
Griffinhochalatête.
—Grimpeàl'arrièredelavoiture.
Ilindiquaaucocherladirectionàprendre,puisaidaladyHeroàmonter.
—Commentcemessagervousa-t-iltrouvé?S’enquit-elle.
—J'avaisprévenuquejeseraisici.
Dieumerci,elles'entintlà.Moinsdecinqminutesplustard,l'attelages'arrêtaitdevantla
portecochèredeladistillerie.
—Attendez-moiici,ordonna-t-ilàlajeunefemme,avantdebondirhorsdelavoiture.
Nickétaitdanslacour.
—Parici,dit-ilenleprécédantàl'intérieurdeladistillerie.
Lesbrasiersquichauffaientlescuvesévoquaientlesbouchesdel'enfer.Quelques-unsdes
hommesdeNickétaientregroupésautourdequelquechosequisetrouvaitsurlesol.En
s'approchant,Griffindécouvritqu'ils'agissaitd'unhomme.Ouplutôt,decequ'ilen
restait.Sesmembresétaienttordusselondesanglesimprobables.Sonvisagen'avaitplus
riend'humainetGriffindétournavivementlesyeux.
—C'étaitTommyReese,luiappritNick.Ilestsortihieraprès-midiboireunepintede
bièredansunetaverneducoin.Ilsontjetésoncorpspar-dessuslemurilyamoinsd'une
demi-heure.
Griffinserralespoings.IlsesouvenaitdeTommy,ungarçonquinedevaitpasavoirplus
devingtans.
—A-t-ilditquelquechose?
Nicksecoualatête.
—Ilétaitdéjàmort.
IlentraînaGriffinàl'écart.
—Ilsl'onttorturé,milord.
—Detouteévidence.LeVicaireavoulunousadresserunavertissement.
—Eteffrayerlesgars,renchéritNick,quiajoutaenbaissantlavoix:Ilaréussi.Deuxont
déjàprislapoudred'escampette.J'airienpufairepourlesretenir.
—Nomd'unchien!grommelaGriffin,avantdesetournerverslesautres.Àpartirde
maintenant,pluspersonnenesortd'icilanuit.Et,danslajournée,vousireztoujourspar
deux.C'estclair?
Lesgarshochèrentlatête,maisleurregardétaitfuyant.Griffins'obligeaàsourirepourles
rassurer.
—Etjedoublelapaie.Tousceuxquidéciderontderestertoucherontuneavancedès
demain.Sivoussortezcesoir,voilàcequivousattend,ajouta-t-ilendésignantle
cadavre.
Ilregardalesgarsunparun,etattenditqu'ilshochentdenouveaulatête,encroisantson
regardcettefois.
—Bien,dit-il,marchéconclu.
Leshommesretournèrentautravail.Aucunn'étaitd'humeuràsourire,maisaumoins,ils
avaientrenoncéàtoutevelléitédedésertion.Nickenpritdeuxàpartpourleurdonner
sesinstructionsàvoixbasse.Aprèsquoilesdeuxgarssoulevèrentlecorpsdupauvre
Tommyetl'emportèrentdanslacour.Griffinpartaitinspecterlelocaloùétaitentreposé
leginfraîchementdistilléquandunevoixfémininerésonnadanssondos.
—Bontédivine!
Ilpivota.LadyHerodardaitsurluiunregardaccusateur.
—Vousdirigezunedistilleriedegin!
CHAPITRE7
Tôt,lelendemainmatin,lareinereçutsesprétendantsdanslasalledutrône.Elleportait
unerobetisséed'oretd'argent.Sacheveluredejaisétaitsurmontéed'unecouronneen
or,ettousleshommesprésentsdanslasallefurentimpressionnésparsabeautéetson
assurance.
Lareinedévisagealestroisprétendants,puisleurposacettequestion:«Surquoirepose
monroyaume?Vousavezjusqu'àcesoir,minuit,pourmedonnervotreréponse.»
LeprinceEastsunregardaleprinceWestmoon,quiregardaleprinceNorthwind,puis
toustroisquittèrentlapièce.
Maisquandlepalefrenierenchefappritquelleétaitlaquestion,ilsecontentade
sourire...
Heron'arrivaitpasàycroire.Lapreuveétaitpourtantsoussesyeux-etsonnez.
L'entrepôtcontenaittroisimmensescuvesdecuivresouslesquellesbrûlaitunfeu,etl'air
empestaitl'alcooletlegenièvre.C'étaitbeletbienunedistilleriedegin-ettrès
probablementclandestine.MaisReadingnesemblaitpasperturbéoutremesured'avoir
étédécouvert.
—Quesepasse-t-ilici?lança-t-elle.Est-cebienunhommemortquej'aiaperçuen
traversantlacour?
Elleattendaituneexplication,maisReadingluitournadenouveauledos.Enfait,c'estle
solidegaillardàlaminepatibulairequisetenaitprèsdeluiquisemblaitleplus
embarrassé.
—Milord,ladame...
—Ladamepeutattendre,coupaReading,àhauteetintelligiblevoix.
Herosesentitrougir.Jamais,encore,onnel'avaitcongédiéeaussicavalièrement.Dire
qu'elleavaitlaissécegoujatl'embrasser,etpasplustardquelanuitdernière!
Ellefitvolte-facepourquittercethorribleendroit,maisillarattrapaentroisenjambées
etluipritlebras.
—Lâchez-moi!Siffla-t-elle.
Sonvisagenetrahissaitpaslamoindrecompassion.
—J'aiàfaireici.Quandj'enauraiterminé,jevousreconduiraichezvous.
Elleselibéraets'éloigna.
—Hero,larappela-t-il,avantd'ordonneràdeuxdeshommes:Veillezàcequesa
voiturenerepartepassansmoi.
—Bien,milord.
Deuxhommesladépassèrentetsortirentenvitesse,sansdoutedansl'intentiondela
retenirprisonnièrependantqueReadingselivraitàsonodieux«travail».Herocontinua
cependantjusqu'àsavoiture.IgnorantlesdeuxgardespostésparReading,ellemontaà
l'intérieur.
Sonattentefutdecourtedurée.Iln'empêche,elleétaitd'humeurassassinequand
Readinglarejoignitenfinetquel'attelages'ébranla.Readingregardaparlavitre,etils
roulèrentquelquesminutessanséchangeruneparole.N'ytenantplus,Herorompitle
silence:
—Allez-vousmedirecequevousfabriquez?
—Cen'étaitpasprévu,répliqua-t-ild'untondésinvoltedestiné,elleenétaitsûre,àla
faireenrager.
—C'estunedistillerie.
—Oui.
—Degin.
—Eneffet.
Heroétaitsifurieusequelleétaitàdeuxdoigtsdeperdresonsang-froid.Elleluttapour
contrôlersavoix.
—Avez-vousidéedel'étenduedelamisèredontleginestresponsableparmila
populationquivitàSaint-Giles?
Pasderéponse.
—Pourquoifaites-vouscela?Insista-t-elle.Pourvousamuser?
Ilsoupiraetsedécidaàlaregarder.Sestraitss'étaientcreusés.
—Non,cen'estpasunamusement.
—Ignorez-vousquedesbébésmeurentdefaimpendantqueleursmèress'adonnentàla
boisson?N'avez-vousjamaisbutédanslaruesurlecadavred'unhommemortd'avoir
tropbu?MonDieu!N'êtes-vouspasconscientdetoutelacorruptionqu'entraînela
boisson?
Ilfermalesyeux.
—Si,dit-il.
Heros'efforçaitdemaîtrisersesémotions.Readingn'étaitpasstupide.Ildevaitbienavoir
uneraisonpourseconduireainsi.
—Pourquoi?Expliquez-moipourquoivousbarbotezdansuncommerceaussi
répugnant.
—Ce«commercerépugnant»,commevousdites,asauvélafortunedesMandeville,
madameBlancheColombe.
Ellesecoualatête.
—Jenecomprendspas.Jen'aijamaisentendudirequelafortunedesMandevilleétait
endanger.
Ilesquissaunemoueironique.
—Merci.C'estlapreuvequejefaisbienmontravail.
—Expliquez-vous.
—Vousêtesaucourantquemonpèreestmortilyaunedizained'années?
—Oui,réponditHero,quin'avaitpasoubliésaconversationaveccousineBathilda,le
soirdesesfiançailles.VousavezaussitôtquittéCambridgepourmenerlagrandevieà
Londres.
Ilsouritouvertement.
—Disonsquecettefableétaitplusprésentablequelaréalité.
—Quiétait?
—Nospochesétaientvides,répliqua-t-il,etdevantl'expressionincréduledelajeune
femme,ilprécisa:monpèreavaitréussiàdilapidertoutesafortunedansunesérie
d'investissementshasardeux.N'étantpasl'aîné,jen'avaisaucuneidéedel'étatdes
financesfamiliales.MonpèreetThomasavaientjugéquecelanemeregardaitpas.Vous
imaginezmastupéfactionquandmamèrem'aappris,lelendemaindesfunérailles,ce
qu'ilenétaitdenotresituation.
—Etvousavezquittél'universitépourredresserlesfinancesfamiliales?demandaHero,
sceptique.
Ilacquiesça.
—Maispourquoivous?N'était-cepasàThomasdedénicherunrégisseurouquelqu'unà
mêmedefairefructifiervosavoirs?
—Un,nousn'avionspluslesmoyensdenouspayerunrégisseur.Etdeux,Thomasn'était
pasplusdouéquenotrepèrepourgagnerdel'argent.Ilaperdulepeuquinousrestait
enl'espacedequelquessemaines.
—Alorsquevous,vousvousyconnaissez,murmuraHero.C'estcequevousm'avezdit,
lorsquevousm'avezproposédemeprêterdel'argent.
Griffinhochalatête.
—Parchance,mamères'estrenducompteàtempsqueThomasnousmenaittoutdroità
laruine.Elledisposaitd'unpetithéritage,qu'elleavaitpuprotégerdelarapacitédemon
père.Nousavonsvécusurcetargentjusqu'àcequemadistilleriecommenceàme
rapporterdesbénéfices.Soitenvironunan.
—Maispourquoiavoirinvestidansladistillationdugin?
Ilsepenchaenavant,lescoudesposéssurlesgenoux.
—Comprenez-moi.Jedébarquaisdel'université,mamèrepliaitsouslepoidsduchagrin
etdessoucisfinanciers,etThomasnerêvaitquedes'acheterunnouvelattelage.C'était
l'automne,etj'avaisunerécoltedegrainsurlesbras,quiavaitcommencédemoisirà
causedel'humidité.J'auraispularevendreàunintermédiaire,quil'auraitlui-même
revendueàundistillateur,maisj'aitrouvéidiotdeperdreainsiunepartieduprofit.J'ai
doncrachetéunevieilledistillerie,etj'airajoutéquelquesbilletspourqueson
propriétairememontrecommentlafairefonctionner.
Ilseradossaàsonsiègepourconclure:
—Deuxansplustard,nousavionslesmoyensdepayerlesdébutsdanslemondede
Caroline.
—EtMandeville?Sait-ilcommentvousfaitesvivrelafamille?
—Nevousinquiétezpas,répliqua-t-il,avecuncynismeassumé.Votrefiancéalesmains
propres.Thomassesouciedechosesplusnoblesquedesavoird'oùvientl'argentquisert
àlevêtir.Ils'intéresseauParlementetàlapolitique,pasauxfactures.
Herofronçalessourcils,perplexe.
—Maisildoitbienavoirunepetiteidéedel'originedesesfonds?Nevousa-t-iljamais
posélamoindrequestion?
Readingsecoualatête.
—Jamais.Peut-êtres'interroge-t-il,maissic'estlecas,ilnes'enestjamaisouvertàmoi.
—Etvousn'avezpasessayéd'aborderlesujetaveclui?
—Non.
Troublée,Herobaissalesyeuxsursesmains.CequefaisaitReadingpourgagnerde
l'argentétaitrépréhensible,maisquepenserd'unhommequiappréciaitd'êtrefortuné,
maisnesesouciaitpasdel'originedecettefortune?D'unecertainefaçon,Mandeville
n'était-ilpasaussicondamnablequeReading?Peut-êtremêmeplus,puisqu'iltiraittous
lesbénéficesdel'opérationsansenencourirlesrisques.Ilyavaitunnompourcegenre
d'homme.
«Lâche»,murmuraunepetitevoixdansunrecoindesonesprit.Mandevilleétaitun
lâche.
HeropréférachassercetteidéeetreportersonattentionsurReading.
—Simonfrèredécouvrevotreactivité,iln'hésiterapasàvousdéférerdevantun
magistrat.PersonnenepeutraisonnerMaximesurlaquestiondugin.
—Mêmeaurisqued'entraînersachèrepetitesœurdansunaffreuxscandale?J'endoute.
Herosecoualatête,avantderegarderparlavitre.IlsavaientquittéSaint-Gileset
roulaientàprésentdansunquartierplusattrayant.
—Vousneleconnaissezpas.Ilestobsédéparlesravagesduginsurlapopulation-et
celadepuisl'assassinatdenosparents.Ilestconvaincuqueleginestplusoumoins
responsabledeleurmort.Iln'épargnerapersonnedanssalutte,mêmepasmonfutur
beau-frère.
Ilhaussalesépaules.
—C'estunrisquequejedoisprendre.
—Dequoiparliez-vousaveccethomme,àladistillerie?
Ilsoupira.
—J'aiunconcurrent-encorequeletermesoitunpeuraffinépourledécrire-qui
chercheàm'éliminerdelacourse.
Elleluijetaunregardalarmé.
—Quelgenredeconcurrent?
—Assezcruelpourtorturerl'undemeshommesetjetersoncadavredanslacour.C'est
laraisonpourlaquellejesuisvenuàLondres-enplusdevosfiançaillesavecThomas.
—MonDieu...murmura-t-elle.Alors,cethommequej'aivu...
—Ils'appelaitReese.Saseuleerreurfutdesortirboireunepintedebière.
Ellefrissonna.
—Lepauvrehomme.
—Nevousfaitespasdesouci.Commejevousl'aiexpliqué,Thomasn'estaucourantde
rien.
Herolefixad'unregardincrédule.Lacroyait-ildoncsiégoïste?
—Jepeuxcomprendrequevousayezcherchéàrestaurerlesfinancesfamilialespartous
lesmoyens,commença-t-elle.Maisellesnesontplusenpéril,n'est-cepas?S'ilyavaiteu
desproblèmes,monfrèren'auraitpasmanquédeledécouvriraumomentdelasignature
ducontratdemariage.
—Votrefrèreestunhommeavisé,eneffet.Etvousavezraison,lafortunedes
Mandevilleestdésormaishorsdedanger.
—Danscesconditions,pourquoicontinueràdistillerdugin?
—Vousnecomprenezpas...
—Mercidenepasmesermonner,lecoupa-t-elle.
Leregardvertsefitsoudaindur.
—Jedoismesoucierdusortdemafamille,madameBlancheColombe.Carolinea
trouvéunbeauparti,maisMargaretn'estpasencoremariée.Etcen'estpasmoiquivais
vousapprendrecequecoûtelasaisonmondained'unejeunefille.Jenepourraipas
renonceràladistillerietantqueMargaretneserapassolidementétablie.C'estla
distilleriequifinancesasaison.
Herofermalesyeux,etlaissaparlersoncœur.
—Notrerelationn'apastoujoursétésimple,milord.Ilyamêmeeudesmoments,ces
derniersjours,oùjevousaidétesté.Maisjepensequenousavons,d'unecertainefaçon,
réussiàêtreamis.J'aimeraisdumoinslecroire.
Lesilenceétaittelquelajeunefemmecrutqu'ilavaitcesséderespirer.Ellerouvritles
yeux.Illadévisageaitd'unregardsiintensequ'elleeneutlesoufflecoupé.
—Oui,amis,reprit-elle,autantpourelle-mêmequepourlui.Etc'estentantqu'amieque
jevoussuppliederenonceràcetteactivité.
—Margaret…
Ellesecoualatêteavecvéhémence.
—Oui,ladyMargaretaurabesoindenouvellesrobes,l'interrompit-elle,maisilexiste
d'autresfaçonsdegagnerdel'argent.J'aipuconstaterparmoi-mêmelesravagesdugin
surlespopulationslesplusmiséreusesdelaville.Pourl'instant,vousnesongezqu'àvotre
famille.Mais,tôtoutard,vousouvrirezlesyeux,etvousprendrezconsciencedes
dramescausésparleginquevousavezdistillé.Cejour-là,leginvousdétruiraàvotre
tour.
—Amis,répéta-t-il,ignorantsuperbementsamiseengarde.C'estvraimentcequejesuis
pourvous?Unami?
Herobattitdespaupières.Ellen'avaitpasprévucettequestion.
—Oui.Pourquoipas?
Ilhaussalesépaules,l'airmorose.
—Pourquoipas,eneffet.Amiestuntermetellement…inoffensif.Maisdites-moiune
chose:embrassez-voustousvosamiscommevousm'avezembrasséhiersoir?
Elleavaitplissélesyeux-elles'attendaitvisiblementàcecoup.Pourtant,elleneput
s'empêcherdetressaillir.
—Jevousaiditquejenevoulaispasparlerd'hiersoir.C'estdupassé.
—Auriez-vousdéjàoublié?
—Oui.
Ilsefrottalementon,pensif.
—C'estcurieux.Pourmapart,j'ailaplusgrandedifficultéàl'oublier.Voslèvresétaientsi
douceslorsqu'ellessesontentrouvertessouslesmiennes.
Herosentitsesveiness'embraser.Ilavaitledonderéveillerledésirenelleavecune
facilitédéconcertante.
—Arrêtez,dit-elled'unevoixsourde.Àquoijouez-vousdonc?
Ildétournalatête.
—Honnêtement,jenesaispas.
—JevaisépouserThomas,luirappela-t-elle.Danscinqsemaines.Sivousvoulezquenos
relationsdebeau-frèreàbelle-sœursoientharmonieuses,vousferiezmieuxdetout
oublier.
Ilsecoualatête.
—Jenepensepaspouvoiryarriver,murmura-t-il.C'étaittropagréable.
Surcesmots,iltiraunlivredesapoche,qu'ildéposasurlesgenouxdelajeunefemme,
avantdetournerunvisagemaussadeverslavitre.
Herobaissalesyeux.C'étaitunexemplairedel'HistoiredelaguerreduPéloponnèsede
Thucydide.Ellecaressadoucementlareliuredecuir,lesyeuxsoudainemplisdelarmes.
—MadameHollingbrook,vousavezunelettre!criaNell,quisurgitdanslacuisineen
agitantuneenveloppe.
Silencelevalesyeuxdelapâtequ'elletentaitd'aplatiraurouleau,sansgrandsuccès.
Voyantledésastre,Nellgrimaça.
—Laissez-moifinirçapendantquevouslisezvotrelettre.
Silenceluiabandonnaavecgratitudesonrouleau,etallaselaverlesmainsdansune
bassine.Assisesurlesol,MaryDarlingjouaitavecunecuillère,maisdèsqu'ellevitSilence
s'asseoir,elles'approchaàquatrepattes.
Lajeunefemmeinstallalafillettesursesgenouxets'emparadelalettre.
—C'estducapitaineHollingbrook?demandaNell.
—Oui,c'estdeWilliam.
—Vousdevezêtrecontente,madame.
—Oui,biensûr,murmuraSilenced'unairabsent.
Elledécachetalalettreetcommençaàlalireenlatenantàl'écartdespetitesmainsde
MaryDarling.WilliamévoquaitdiversépisodesdelatraverséeduFinch-latempête
qu'ilsavaientessuyée,unebagarreentremembresdel'équipage.
—Tiens,prendsça,MaryDarling,ditNellentendantunmorceaudepâteàlapetite.
…ungoélandqu'undeshommesavaitréussiàattraper,lenavirefrançaisquiavaitcroisé
leurroute.Silenceatteignitlafindelalettre,quiseterminaitparlasignaturedeson
mari-WilliamH.Hollingbrook.
Ellecontemplauninstantlafeuillesanscomprendre,laparcourutdenouveau,cherchant
cequiauraitpuluiéchapper.Maiselleconnaissaitdéjàleverdict.Iln'yavaitpasla
moindreplaisanterie-decellesqu'ilsaimaientpartager-,pasunmotsursondésirde
rentreràlamaison,ousurlefaitqu'elleluimanquait.Enfait,cettelettreauraitpuêtre
envoyéeàn'importequi.
—Ilvabien?S’enquitNell.
—Oui,murmuraSilence,avantdes'apercevoirqueMaryDarlingmâchouillaitle
morceaudepâtequeluiavaitdonnéNell.Non,machérie.Ilnefautpasmangerçatant
quecen'estpascuit.Tuvasêtremalade.
Nellhaussalesépaules.
—Cen'estquedelafarineetdel'eau.
—Quandmême.
SilencevoulutarracherlerestantdepâtequeMaryDarlingserraitencoredanssesdoigts,
maislafilletteprotestabruyamment.
C'estalorsqu'onfrappaàlaporte.
—Voulez-vousquej'aillevoir?demandaNell,forçantlavoixpourcouvrirlescrisdu
bébé.
—Non,jem'encharge,réponditSilenceenselevant.Àtonavis,quiest-ce?murmura-t-
elleàlapetite,qu'elleavaitcaléesursahanche.Leroi,lareine,ousimplementlefilsdu
boulanger?
MaryDarlinggloussa,enoubliantlapertedesonmorceaudepâte.
Silenceouvritlaporte.Personne.Unmouchoirsoigneusementnouéparsesquatre
extrémitésétaitposésurlapremièremarche.Elleinspectarapidementlarueduregard.
Unefemmelavaitsonperronàgrandeeau.Desouvrierspoussaientdesbrouettes.
Quelquesgaminsjouaientavecunchien.
Silencesepenchapourramasserlemouchoir.Elledéfitlenœudetdécouvritunepoignée
deframboisesmûresàpoint.
—Gah!s'exclamaMaryDarling,quis'emparad'uneframboiseetlafourradanssa
bouche.
Unpetitboutdepapieraccompagnaitlesframboises.Unseulmotétaitécrit.Darling.
SilenceparcourutdenouveaularuetandisqueMaryDarlingprenaituneautre
framboise.C'étaitétrange:personneneregardaitdanssadirection,etcependant,elle
avaitlasensationd'êtreobservée.Ellefrissonna,etreculaàl'intérieur.
Elles'apprêtaitàrefermerlaportelorsqu'uncriretentitdanslarue.Quatrehommes
venaientdetourneraucoin.Ilsencadraientunevieillefemmeenhaillonsquisedébattait
pourleuréchapper.
—Laissez-moi!criait-elle.J'airienfait,jevousdis!
—DieuduCiel!murmuraNell,dansledosdeSilence.
Desbadaudscommençaientàs'attrouper,maisl'undeshommesagitaunetriquedans
leurdirection:
—Circulez!
—Pauvrefemme,soupiraNell.Ilsvontladéférerdevantunjugepourventeillégalede
gin,ettoucherunebellerécompenseenretour.
—Querisque-t-elle?VoulutsavoirSilence.
Elleétaithorrifiéeparlesravagescausésparlegin,maisd'unautrecôté,ellesavaitquela
plupartdeceuxquilevendaients'efforçaientsimplementdegagnerdequoisurvivre.
—Laprison,sinonpire.Rentrez,madame.
Aprèsundernierregardauxquatrehommes,Silencerefermalaporteetlabarra.
—Qu'est-cequevousavezdanslamain?demandaNell.
—Desframboises,réponditSilence,luimontrantlecontenudumouchoir.
—Enoctobre?Ellesontdûcoûterunefortune,commentaNell,avantderetourneràsa
pâtisserie.
Unefortune,oui,probablement.SilenceprituneframboiseetlatenditàMaryDarling.
Unmoisplustôt,elleavaittrouvé,aumêmeendroit,unelayettepourbébé.Lemois
d'avant,c'étaientdesprunesconfites.Enfait,chaquemoisdepuisqueSilenceavait
recueilliMary,elledécouvraitunpetitcadeaudestinéàlafillette.Etchaquefoisaveccet
uniquemotinscritsurunboutdepapier:Darling.
—Aurais-tuunadmirateursecret?murmura-t-elleàl'oreilledelafillette.
Àquoicelle-ciluiréponditd'ungrandsourire,leslèvresrougiesparlesframboises.
—Non,répétacousineBathildatoutendonnantdiscrètementsouslatableunmorceau
deviandeàMignon.
—Jepensequeçadépenddugentleman,objectaPhoebe,pensive.Etpeut-êtreausside
lanaturedelapersuasion.
Àsontour,elles'emparad'unpetitmorceaudeviandeetsamainglissasouslatable.
—Balivernes,s'entêtasacousine.Croyez-moi:aucunefemmen'ajamaisétécapablede
changerunhomme,quecesoitparlapersuasionetparquelqueautremoyen.
—Passe-moilesbetteraves,murmuraPhoebeàsasœur,avantd'ajouter:Qu'ensavez-
vous,cousineBathilda?
—Touteslesfemmeslesavent,assuracettedernière.PrenezladyPepperman.
—Qui?demandaHero,quiseservitenbetteraves-froides,ellesaussi-avantdetendre
leplatàsasœur.
—Vousnel'avezpasconnue,c'estdel'histoireancienne,expliquaBathilda.Lord
Peppermanétaitunjoueurinvétéré,trèsmalchanceuxdesurcroît.Unefois,ilajouéses
vêtementssibienqu'ilavaitétéobligéderentrerchezluienperruqueetcaleçon.
Phoebericana,etsecouvritvivementlaboucheavecsaserviette.MaiscousineBathilda
étaitlancéeetn'yfitpasattention.
—LadyPeppermanétaittellementexcédéequ'elleadécidéd'apprendreàsonmariàne
pasjouer.
—Comments'yest-elleprise?S’enquitHerononsansintérêt.Panders,lemajordome,et
lesdeuxdomestiquesquiassuraientleserviceétaienttropstyléspourperdreleurflegme
habituel,pourtant,ilstendirentdiscrètementl'oreillepourécouterlasuite.
—Elleluiaexpliquéqu'ilpourraitcontinueràjouerautantqu'ilvoudrait,mais
uniquementencaleçon!
Toutlemondedanslapièce,ycomprislesdomestiques,sursauta.
—Etçaamarché?VoulutsavoirPhoebe.
—Biensûrquenon!C'estbienlapreuvedecequej'avance.LordPeppermanacontinué
àjouer.Encaleçon.Çaaduréunebonneannée,jusqu'àcequ'ilfinisseparperdre
presquetoutesafortuneettentedesebrûlerlacervelle.
Heros'étranglasursesbetteraves.
—Tente?répéta-t-elle.
—Iln'aréussiqu'às'arracherlehautdel'oreille,précisasacousine.C'étaituntrès
mauvaistireur.JemedemandebienpourquoiladyPeppermanl'aépousé.
—Mmm,secontentademarmonnerHero,quiméditaitcettehistoire.
EllenevoyaitmalheureusementpascommentlatransposeraucasdelordReading.
Seullediscrettintementdel'argenteriedanslesassiettesbrisalesilencequisuivit.
—J'aivuladyBeckinhall,aujourd'hui,repritfinalementcousineBathilda.Àunthédonné
parMmeHeadington.Uneépreuve,soitditenpassant.Lesgâteauxquiaccompagnaient
lethéétaientrassis.Jepariequ'ilsavaientaumoinsdeuxjours!LadyBeckinhallétaitde
monavis.
LadyBeckinhalln'avaitsansdoutepaseulechoix,songeaHero,nonsansironie.Cousine
Bathildanesupportaitpaslacontradiction.
—Ellem'aapprisqueladyCaireenvisageaitdeprolongersonséjoursurlecontinent
jusqu'àlafindel'hiver,poursuivitcelle-ci.
Herorelevalesyeuxdesonassiette.
—Oh,non!C'estvrai?
—Pourquoi?Ilyaunproblème?
—Peut-être,avouaHero.
—Lequel?IntervintPhoebe.
Herosoupira.
—C'estàproposdunouvelorphelinat.J'aidûengagerunautrearchitecte,carlepremier
s'estenfuiaveclesfondsquenousluiavionsconfiés.
—MonDieu!CompatitcousineBathilda,navrée.
—Nousauronsbesoindedavantaged'argent-debeaucoupplus,jelecrains,confessa
Hero.L'absencedeladyCairenevapasarrangerlasituation.
—Etsonfils?HasardaPhoebe.LordCaireetsanouvelleépousenedoivent-ilspas
bientôtrevenirenville?
—Jeneseraispasétonnéequ'ilsrestentàlacampagnejusqu'auprintemps,observa
Bathilda.JevousrappellequelordCaireaépousélafilled'unbrasseur.Ilaurabesoinde
toutel'influencedesamèrepourlafaireinviterdanslemonde.
—JenepensepasqueTempéranceetlordCaires'intéressentauxmondanités,objecta
Hero.
Sacousineinhalabrièvement.
—Maisvousavezprobablementraison,s'empressad'enchaînerHero.Ilsattendrontle
retourdeladyCairepourrentreràLondres.
—Quevas-tufaire,alors?S’inquiétaPhoebe.
Herosecoualatête,impuissante.Ilyeutdenouveauunsilence,durantlequellesvalets
débarrassèrentlatablepourapporterledessert.
Lajeunefemmeattenditquechacunesoitservieavantdelâcher:
—D'unefaçonoud'uneautre,ilvafalloirquejetrouveunmoyendeleverdesfonds.
—Jepeuxteprêterdel'argent,proposaPhoebespontanément.Papaetmamanm'ont
laisséunecoquettesomme,dumoinsd'aprèsMaxime.
—Tunepeuxpasytoucheravanttamajorité,luirappelaHero.Merciquandmême,ma
chérie.
Phoebesegrattalajoue.
—Jeparieraisqued'autresladiesseraienttoutesdisposéesàaiderl'orphelinat.
—Tucrois?fitHero,quitapotaitsonpuddingavecsacuillère,maisn'yavaitpasencore
goûté.
—Oui!assuraPhoebe,dontlesyeuxbrillaientàprésentd'excitation.Tupourraisfonder
uncomité,afinderassemblerdesdons.
CousineBathildafronçalessourcils.
—Commelescomitésdecesmessieurspourleursaffaires?
—Exactement,réponditPhoebe.Saufqu'iln'yauraitquedesfemmes.Carsinous
acceptonsunseulhomme,ilvoudratoutdesuitetoutrégenter.Tupourraisl'appelerle
Comitédesoutienàl'orphelinatdeSaint-Giles.
—C'estunemerveilleuseidée,acquiesçaHero,quitrouvaitdifficilederésisterà
l'enthousiasmedesasœur.Maisquipourrais-jeapprocher?
—CommenceparladyBeckinhall,suggéracousineBathilda,àlasurprisedesdeuxsœurs.
Jecroissavoirquesonmariluialaisséunhéritagetrèsconfortable.
Heron'étaitpasconvaincue.ElleconnaissaittrèspeuladyBeckinhall,maiscettedamelui
avaittoujoursparuplusintéresséeparlamodeetlesragotsqueparlacharité.
—Jevaist'aideràdresserunelistedecandidatespotentielles,proposaPhoebe.
Heroluisourit.
—Merci,machérie.
—Jet'enprie,ditPhoebe,quimorditdanssonpuddingavecunedélectationmanifeste.
Aufait,pourquoivoulais-tusavoirsiungentlemanpouvaitchanger?
—Oh,jenesaisplus!MentitHero.
—LordMandevillemesembleparfaittelqu'ilest,repritsasœur.Jouerait-ilauxcartes?
—Pasàmaconnaissance.
—Tantmieux,approuvaPhoebe.Carsic'étaitlecas,jedoutequ'iltelaisseraitl'obligerà
jouerencaleçon,commelordPepperman.
Leplusjeunedesvaletsfaillits'étrangler,s'attirantunregardsévèredePanders.
Herorougitsoudain.LavisiondelordGriffinensous-vêtementsvenaitdeluitraverser
l'esprit.Elles'empressadeboireunegorgéedevinpourdissimulersaconfusion.
—Detoutefaçon,commentacousineBathilda,tuserasbienobligéed'accepterlord
Mandevilletelqu'ilest,j'enaipeur.Heureusementpourtoi,jenevoispasgrand-choseà
luireprocher.
Heroacquiesça,maislordReadingcontinuaitd'occupersespensées.Aussisursauta-t-elle
lorsquesacousineajouta:
—EncequiconcernelordGriffin,c'estuneautrehistoire.Jeneseraispassurprise
d'apprendrequ'iljoueplusquederaison.
—Pourquoi?S’étonnaPhoebe.
—Pourquoiquoi?
—Pourquoisoupçonnez-vouslordReadingd'unechosepareille?Jel'aitrouvécharmant
hiersoir.
CousineBathildasouritetsecoualatêted'unairentendu.
—Ceshistoiresnesontpaspourdesoreillesaussiinnocentesquelestiennes,machérie.
Phoebelevalesyeuxauplafond.
—Ehbien,quelsquesoientlesactesinnommablesauxquelsilselivre,jel'apprécie
beaucoup.Ilmefaitrire.Etlui,aumoins,nemetraitepascommeuneenfant.
Naturellement,cetteamorcederébellioninspiraàcousineBathildaunsermonsurla
politesseetlesdangersdejugerungentlemanuniquementsursacapacitéàfairerire.
Herol'écoutaencontemplantsonpudding.EllecompatissaitavecPhoebe-elleaussi,
appréciaitReading.Quoiqu'endisesacousine,c'était,fondamentalement,unhomme
bien.Etc'estjustementparcequec'étaitquelqu'undebienqu'elletenaitàluidémontrer
qu'ilagissaitmal.Nonpasseulementenverscespauvresgensquelegindétruisait,mais
enverslui-même.S'ilcontinuaitdedistillercebreuvagediabolique,ilcesseraittôtoutard
d'êtreunhommebien.
Etcela,ellenepourraitlesupporter.
CHAPITRE8
Cesoir-là,lesprétendantsseréunirentdanslasalledutrônepourapporterleursréponses
àlareine.Lepremieràs'exprimerfutleprinceWestmoon.Ils'inclinadevantla
souveraine,déposaunsuperbediamantàsespieds,etdéclara:«Larichesse,Votre
Majesté,estlepilierdevotreroyaume.»
LeprinceEastsunluisuccéda.Ilsalualareine,etdéposaenoffrandeunesuperbedague
enorincrustéedepierresprécieuses.«Lapuissancedesarmes,VotreMajesté,estlepilier
devotreroyaume.»
PuisvintletourduprinceNorthwind,quiprésentaunécrincontenantvingt-cinqperles
delaplusbelleeau.«Lecommerce,VotreMajesté,estlepilierdevotreroyaume.»
GriffinmaudissaitleVicairedeWhitechapeltandisqu'ilrentraitchezlui,lelendemain
matin.Ilavaitpasséunenuitblancheàladistillerie,àveilleravecseshommes,aucasoù
leursadversairestenteraientuneattaque.Ilnes'étaitrienpassé,maisGriffinyavaitgagné
unesolidemigraine.Toutcequ'ildésirait,àprésent,c'étaitdemangerunmorceauetde
semettreaulit.Ilétaitdurestetellementobsédéparcesdeuxobjectifsqu'ilneremarqua
pastoutdesuitel'attelageimmobiliséàquelquesmètresdechezlui.Cefutlasilhouette
familièreducocherquil'alerta.
GriffintirasurlesrênesdeRamblerenlâchantunjuron.QuediablefabriquaitladyHero
devantchezlui,à10heuresdumatin?Avecunsoupir,ilguidasonchevaljusqu'au
véhiculeetfrappaàlaportière.
LadyHeroécartavivementlerideauetluifitsignedemonter.
GriffinordonnaàunvaletdeconduireRambleràl'écurie,puisgrimpaàl'intérieur.La
jeunefemmeportaitunamplemanteauvertfoncésurunerobed'unvertpluslumineux.
Sacheveluresemblaitrougeoyerdanslapénombredel'habitacle.
—Bonjour,ladyHero.
—Bonjour,répliqua-t-elleavecbrusquerie.J'aiunrendez-vousàSaint-Giles,etpuisque
vousinsistezpourm'accompagner,j'aipréférévouséviterd'avoiràpistermonattelage.
—Votresollicitudemetouche,ironisa-t-ilens'affalantsurlabanquette.
Ellefronçalessourcils.
—Vousn'avezpasdormidelanuit?
—Non.Etjen'aipasnonplusprismonpetitdéjeuner.
—Mmm,fit-elle,avecunadorablepetitairréprobateur.Danscecas,essayezdedormir
durantletrajet.
Griffinétaitsifatiguéqu'ilnesongeamêmepasàluidemanderquelétaitcerendez-vous
quil'appelaitàSaint-Giles.Ils'endormitcommeunemasse.
Quandilrouvritlesyeux,unpeuplustard,ils'aperçutqueladyHerolecontemplait.
—Voussentez-vousmieux?S’enquit-elledoucement.
Ilnebougeapas,savourantlesimplefaitdelaregarder.
—Beaucoupmieux,merci.
Elleledévisageaaveccuriosité.
—Pourquelqu'unquisevanted'êtrelibertin,j'ail'impressionquevoustravaillezplusdur
quen'importequelgentlemandemaconnaissance.
Dansuneautrebouchequelasienne,celaauraitpusonnercommeuneinsulte-un
aristocraten'étaitpassupposétravailler-,maisladyHerosemblaitpensive.
Illuiadressaunsourireencoin.
—S'ilvousplaît,soyezgentilledenepasenavertirlesyndicatdeslibertins.
Ellelaissaéchapperunpetitrire,puisouvritunlingepliésursesgenoux.
—Pendantquevousdormiez,j'aifaitarrêterlavoiturepourvousacheterunmorceau
detourteàlaviande.
—Vousêtesunange.
Griffins'emparadelatourteencorechaudeetmorditdedansavecgratitude.
—Vousn'êtespasseulementbonàfairedel'argent,observa-t-elletranquillement.
Ilarquaunsourcilsanscesserdemâcher.
—Voussavezaussifairerirelesgens,ajouta-t-elleens'empourprantdélicatement.
Ilavalasabouchée.
—C'estleprivilègedesidiots.
Ellesecoualatête.
—Vousplaisantez,maisl'habiletéàfairerireestundonduCiel.Phoebeapasséune
merveilleusesoiréechezHarte's.Engrandepartiegrâceàvous.
—Jen'aipourtantrienfaitd'extraordinaire,objecta-t-il,avantdeprendreuneautre
bouchée.
—Si,assura-t-elle.Phoebeest...trèschèreàmoncœur.Etjevoussuistrèsreconnaissante
del'avoiramusée.Merci.
Griffinplissalesyeux,serappelantsoudaincommentPhoebeavait,àunmomentdonné,
perdudevuelepetitsingesurlascène.
—Pourquoi…commença-t-il,maisl'attelages'immobilisabrusquement,ledistrayantde
sespensées.Vousavezdécidéd'inspecterdenouveaulechantier?
—Non.Noussommesdevantl'orphelinatprovisoire.Jevoulaisvousmontrerquelque
chose.
—Vraiment?
Elleévitaitsonregard.Griffinendéduisitqu'iln'aimeraitpasbeaucoupcequ'elle
comptaitluimontrer.Ilsedépêchadeterminersatourteetsefrottalesmainspourles
nettoyer.
—Aprèsvous,fit-il.
Sonsourireétaitsansdoutetropprononcé,carelleluiglissaunregardnerveuxavantde
descendredevoiture.Dehors,lecielétaitgris,etunebisemordantesoufflait.
Griffinoffritsonbrasàlajeunefemme.
—Jevoussuis.
Arrivésàlaportedel'orphelinat,Griffinfitunpasenavantetfrappaaubattant.Pasde
réponse.Ilhaussalessourcils.
—Ilsnevousattendentpas?
Elles'éclaircitlavoix,malàl'aise.
—Jenelesaipasprévenusdemavisite.
Griffinn'eutpasletempsdeméditercetteinformationquelaportes'ouvritsurune
fillettevêtued'untabliertropgrandpourelle.
—Bonjour,MaryPentecôte,lasalualadyHero.MmeHollingbrookest-ellelà?
Lafilletteesquissaunerévérence.
—Oui,milady.Entrez.
Ellelesconduisitdansunpetitsalon.
—MmeHollingbrookestdanslacuisine,expliqua-t-elle.Jevaislachercher.
Etelles'éclipsa.
LadyHerorestadebout.Griffinégalement.Ilfitletourdelapièce,avantde
s'immobiliserdevantlefoyer.Iltapotalemanteau,regardadesmorceauxdeplâtre
tomberdanslesflammes.
Unbruitdepasrésonnadanslecouloir,puislaporteserouvritsurunejeunefemmetrès
jolie,quiparaissaitdanstoussesétats.Sescheveuxchâtainclairétaientrassembléssous
unpetitbonnet,maisdesmèchess'enéchappaient.Ilyavaitunetracedefarinesursa
joue.
—LadyHero,nousnevousattendionspas,dit-elled'unevoixhaletante,toutenfaisant
larévérence.
—Celan'apasd'importance,assuraHeroavecunsouriredestinéàtranquilliserMme
Hollingbrook.Jesuisvenueavecunami,lordGriffinReading.Ilm'aentendueparlerde
l'orphelinat,etamanifestésonintérêt.J'aipenséquevouspourriezpeut-êtrelui
présenterquelques-unsdesenfants?
LevisagedeMmeHollingbrooks'éclaira.
—Enchantée,milord,dit-elleens'inclinantdenouveau.Jeseraitrèsheureusedevous
présenterquelquesenfants.
Griffinluisouritetlasaluad'unsignedetête.
—Merci.
—Sivousvoulezbienmesuivre.
IlattenditqueMmeHollingbrookaittournélestalonspourlancerunregardsceptiqueà
ladyHero.
—Quemijotez-vous,madameBlancheColombe?Luimurmura-t-ilàl'oreilleenposant
lamainaucreuxdesesreins.
Elleluijetauncoupd'œilnerveuxtandisqu'ilsemboîtaientlepasàMmeHollingbrook,
maisneréponditpas.
Ilscommencèrentparlacuisine,quiressemblaitàunecave.Elleétaitsibassedeplafond
queGriffindutbaisserlatêtepournepassecogneraulinteaudelaporte.Sixfillettes
étaientrassembléesautourd'unelonguetableenboispourconfectionnerungâteau.Elles
levèrentlesyeuxd'unmêmemouvementet,endécouvrantGriffin,ellessefigèrenttels
desfaonssurprisdansuneclairière.
—Lesenfants,leurannonçaMmeHollingbrook,nousavonsunvisiteurdemarque.Je
vousprésentelordGriffinReading,unamideladyHero.Soyezgentillesdelesaluer
commeilsedoit.
Lesfillettesfirentlarévérence,avecplusoumoinsdegrâce.Griffinhochalatêteavec
solennité.
—Bonjour,lesenfants,dit-il.
MmeHollingbrookposalamainsurl'épauledel'aînéedesfillettes.
—VoiciMaryPentecôte,quivousaaccueilliàl'entrée.MaryPentecôterépétasa
révérence.
—DepuiscombiendetempsMaryPentecôtevit-elleici,madameHollingbrook?
S’enquitladyHero.
—Bientôtdixans,milady,réponditdirectementMaryPentecôte.
—Etcommentes-tuarrivéeàl'orphelinat?
MaryglissaunbrefregardàMmeHollingbrook.
—Marynousaétéapportéepar…euh,unepersonnedemauvaiseréputation.Elle
n'avaitquetroisans,àl'époque.
—Etsamère?demandaencoreladyHero.
—Nousnesavonsriendesesparents,confessaMmeHollingbrook.Maisàenjugerpar
lapersonnequinousl'aconfiée,onpeutpenserquesamèreétaitdecesinfortunéesqui
arpententlestrottoirs.
Ainsi,samèreétaituneprostituée.Griffinsedemandacequepouvaitressentirlafilletteà
entendreévoquerunepartieaussidélicatedesonhistoireensaprésence.
Marycroisasonregard,maissonexpressiondemeurademarbre.
Griffinluisouritetmurmura:
—Merci,MaryPentecôte.
MmeHollingbrookprésentalafillettesuivante:
—VoiciMaryLittle.Elleaétédéposéeànotreportealorsqu'ellen'étaitqu'unbébé.
MaryLittlerépétaàsontoursarévérence.
—C'estvous,lemonsieurquivaépouserladyHero?
LadyHerotressaillit,etGriffinn'osapasregarderdanssadirection.
—Non,c'estmonfrère,quival'épouser.
—Oh!fitlafillette.
MmeHollingbrookseraclalagorge.
—Etvoici,dit-elle,désignantlatroisièmefillette,MaryCompassion.Elleestentréechez
nousàl'âgededeuxans,enmêmetempsquesonfrère,JosephCompassion.Leurs
parentssontmortsàquelquesjoursd'intervalle,defroidetdemalnutrition.
—Etd'abusd'alcool,ajoutaladyHero.
Griffinluiadressaunregardimpassible.Lajeunefemmeleluirenditd'unairdedéfi.
—Euh,oui,concédaMmeHollingbrook,quisemblaitdéroutéeparleurattitude.La
plupartdeshabitantsdeSaint-Gilesquimeurentavantl'âgesont,d'unemanièreoud'une
autre,poussésdanslatombeparlaboisson.
—Combienmeurentdevieillesse,danslequartier?interrogealadyHero.
—Assezpeu,admitMmeHollingbrook.Très,trèspeu,enfait.
Griffinserralespoingsetdemandad'unevoixneutre:
—Etcesautresdemoiselles?
—Oh!fitMmeHollingbrook,revenantàsespensionnaires.VoiciMaryEvening.Ellea
ététrouvée,bébé,surlesmarchesd'uneégliseduquartier.Àcôtéd'elle,c'estMary
Redribbon,quinousaétéapportéeparlepatrond'unetavernevoisine.Elleyavaitété
déposéeparsamère,quin'estjamaisrevenuelachercher.
Griffins'efforçadesouriretandisquelesfillettess'inclinaientlesunesaprèslesautres.Bon
sang!Ilauraitvoulucrierquecen'étaitpassafautesicesgenschoisissaientdeboiredu
gin.Iln'avaitobligéaucunefemmeàseprostituer,niàabandonnersonbébédansune
taverne.Detoutefaçon,s'ilcessaitdedistillerleginconsommédanslequartier,
quelqu'und'autres'enchargeraitàsaplace.
—Etpourfinir,repritMmeHollingbrook,quicaressaitàprésentlescheveuxd'une
fillettequinedevaitpasavoirplusdetroisans,voiciMarySweet.Samèreavaitdéjà
cinqenfants.ElleatentédevendreMarySweet,maisnousavonsréussiàlaconvaincre
denouslaconfier.
Griffinhochalatête.
—C'estunechancepourMarySweet,dit-il,regardantlafillette,quisecachaprestement
danslesjupesdeMmeHollingbrook.
—C'estunechancepournousaussi,précisacettedernière.Noussommestrèsheureuxde
compterMarySweetparminous.Àprésent,sivouslevoulezbien,jevaisvousprésenter
quelques-unsdesgarçons.
—Jecrains,hélas,queladyHeron'aitsurestiméletempsquinousétaitimparti,déclara
Griffinavecunegrimaced'excuse.Nousallonsdevoirgarderlafindelavisitepourune
autrefois.
—Biensûr,acquiesçaMmeHollingbrook.Voussereztoujourslebienvenu,milord.
Ilsourit,pritlecoudedeladyHero,etlapoussafermementverslasortie,luilaissantà
peineletempsdesaluerMmeHollingbrooketsesprotégés.Ilconservasonsourire
jusqu'àcequ'ilsseretrouventdanslarue.
Lajeunefemmetentaalorsdeselibérer.
—Milord...
—Pasici,lacoupa-t-il.
Illaraccompagnamanumilitarijusqu'àsavoiture.Cen'estqu'unefoisàl'intérieur,
lorsqu'ilfutassisenfaced'elle,qu'illâchad'unevoixgrondante:
—Àquoirimaitcettecomédie?
LeregarddeReadings'étaitdurci.Etilpinçaitleslèvresetsesnarinespalpitaientde
colère.IlsemblaitsiintimidantqueHerodutavalersasaliveavantderéussiràrépondre:
—Cen'étaitpasunecomédie.J'aiessayédevousmontrercequeleginquevousdistillez
provoquecommeravagesdanslequartier.Entantqu'amie.
Iléclatad'unriresecquicouvritlafindesaphrase.
—Oui?Qu'espériez-vousentantqu'amie,qu'espériez-vousenm'amenantici?Queje
seraisfrappéd'unesoudainerévélationendécouvrantcescharmantespetitesfilles?Que
j'abandonneraismafortuneauxpauvresetmeferaismoine?
Ils'adossaàlabanquette,etpoursuivit:
—Écoutez-moibien,milady.Jen'aipashontedecequejesuisnidecequejefais.Oui,
jesuisungredinquidistilleclandestinementdugin.Etjen'enéprouveaucunremords.
N'allezsurtoutpasimaginerquevousouquiquecesoitd'autrepourraitmechanger-à
supposerquejeveuillechanger.
Heroledévisageaitensilence,latêteinclinéedecôté.Ellesentaitlacolèrelagagner
également.
—Quoi?Aboya-t-il.
—Désolée,milord,maisvousn'êtespasaussimauvaisquevousvousingéniezàmele
fairecroire.
—Quemechantez-vouslà?
—Votreréputation,répliqua-t-elle,avecungestevaguedelamain.Vousavezlaissé
croireàtoutLondresquevousaviezquittéCambridgepourmeneruneviedissolue,alors
qu'enréalitévousaviezrenoncéàvosétudespourvenirenaideàvotrefamille.Pendant
quelesgensvousimaginaientenlibertin,vousétiezoccupéàtravaillerpourrestaurerles
financesfamiliales.
Ileutunrireincrédule.
—Aucasoùcelavousauraitéchappé,lesoiroùnousnoussommesrencontrésj'étais
occupéàforniqueravecunefemmemariée.
Herodétournaleregard.Cerappelnefit,bizarrement,qu'aviversacolère.
—Jen'aijamaisditquevousétiezparfait.Simplementquevousn'étiezpasaussidépravé
quevouslefaitescroire.
—Vousêtessûre?
Elleredressalementonetleregardadroitdanslesyeux.
—Oui.
Ilricana,puislâcha:
—Etpourlapremièrefemmedemoncherfrère?
LecœurdeHeros'emballa.L'espaceétaittropconfiné,lacolèredeReadingformait
commeuneespècedebrouillardrougeentreeux.
—Ehbien?rétorqua-t-elle.
—Toutlemondesaitquejel'aiséduiteaunezetàlabarbedemonfrère.Etsielle
n'étaitpasmorteencouches,etsonbébéavecelle,onm'auraitdécrétélepèrede
l'héritierdeThomas.
—Maisl'êtes-vous?Êtes-vouscoupabledecedonttoutlemondevousaccuse?
Illafixaunmomentsansriendire,etelleretintsonsouffle,attendantsaréponse.
Puisilsecoualentementlatête.
—Non.Grandsdieux,non.
Ellesepenchaverslui.
—Alorspourquoilaisseraccréditerunpareilmensonge?Pourquoiprétendreêtrepire
quevousl'êtes?
—Jenesuispas...commença-t-il.
MaisHeron'avaitpasfinidel'interroger.
—Pourquoicontinueràvoussaliraveclegin?Vousvalezmieuxquecela,Reading.
—Dequeldroitvouspermettez-vousdemejuger?répliqua-t-ilsourdement.Oh,mais
c'estvrai,j'oubliais:Vousvousestimezplusvertueusequenousautres,simplesmortels.
VousêteslaBlancheColombe,laviergeincorruptible,plusglacialequ'unepierretombale
aucœurdel'hiver.
Heroétaitsichoquéequ'elleenrestauninstantsansvoix.Était-cevraimentainsiqu'illa
voyait?Commeuneviergeglacialecontented'elle?
—Commentosez-vous?Articula-t-elle,incapablederetenirseslarmes.
—Bonsang!
Savisionétaitsitroubléeparseslarmesquesonmouvementluiéchappa,maisenun
éclair,elleseretrouvasurlabanquetted'enface,assisesurlesgenouxdeReading.
—J'ose,murmura-t-il,parcequejesuiségoïste,vaniteuxetquejen'aipasdecœur.J'ose,
parcequevousêtescequevousêtesetquejesuiscequejesuis.J'ose,parcequejene
peuxpasm'enempêcher.J'aivécutroplongtempsdansledésert,etvous,maBlanche
Colombe,êtesunemannetombéeduCiel.
Seslèvrescapturèrentlessiennes,impérieusesetbrûlantes.Seigneur!Elleignoraitàquel
pointsesbaisersluiavaientmanqué.Saboucheavaitlegoûtdudésirtroplongtemps
réprimé,maisalorsqu'ilauraitpusemontrerbrutal,iln'étaitquetendresse.
Salangueluicaressaleslèvres.
—Ouvrezlabouchepourmoi,plaida-t-ilalorsmêmequ'ellel'entrouvrait.
Illuiinclinalatêteetglissalalangueentreseslèvres.Sabarbenaissanteluiégratignaitle
menton,maisellen'enavaitcure.Elleaspirasalanguecommesic'étaitlachoselaplus
délicieusequ'elleaitjamaisgoûtée.
Illuicaressaitlecoucommeill'auraitfaitavecunchaton.Heroavaitl'impressionque
toutessessensationss'étaientconcentréessurcettemain,dontellesuivaitleparcours
alorsqu'elles'approchaitdesagorge.Elleretintsonsouffle,attendant-espérant-qu'illui
caresselesseins.C'estalorsqu'illuimordillalalèvreinférieure,ladistrayantquelques
secondes,avant-oh,merveille!-d'immiscerlesdoigtsdanssoncorsage.
Sacaresseluiarrachaunpetitcri.Puisilpinçalégèrementleboutérigédesonsein,etelle
ressentitunesecousseentrelescuisses.
—Chut,murmura-t-il,étouffantsongémissementdeplaisird'unbaiser.Laisse-moifaire.
Ellebaissalesyeuxetvitqu'ilavaitdégrafésoncorsage,exposantunseinàl'airlibre
cependantquesesdoigtss'affairaientpourlibérerl'autre.Etsoudain,Heroseretrouva
aveclesdeuxseinsdénudés.Durantunmomentilsecontentadelescontemplerenen
titillantlapointeduboutdesdoigts.
—Ilssontsidoux,souffla-t-il.Laisse-moilesgoûter.
Leursregardss'accrochèrent.Sesprunellesvertesbrillaientd'unéclatfiévreux,presque
démoniaque-c'estsansdoutepourcelaqu'elleaccédaàsarequêted'unsimple
hochementdetête.
Seslèvresserefermèrentlàoùaucunhommenel'avaitjamaistouchée.Salangue,àla
foisdouceetbrusque,luiléchaitconsciencieusementuntéton,faisantnaîtreenelleun
tourbillondesensationssiexquisesqu'ellesenétaientpresquedouloureuses.
Heroavaitl'impressiondeflotterdanslabrume.Cescaressesétaientdecellesqu'on
échangedansunlitetnondansunevoiture!Cependant,ellebrûlaitd'envied'explorer
elleaussiunepartieintimedesonanatomie.Elleluiretirasaperruque,qu'elleposasurla
banquette.Iln'interrompitsescaressesqueletempsdepasseràl'autresein.
Sescheveuxbrunsétaientépaisetcoupéscourt.Etétonnammentdoux,constataHero
lorsqu'elleyfitcourirlesdoigts.Tandisquesalangues'activait,illuititillaitl'autretéton
dupouceetdel'index,etellefermalesyeuxdebonheur.Ellesentaitunbrasier
incontrôlablegrandirauplusprofonddesachair.
—Caresse-moi,murmura-t-ilcontresonsein.
—Je...jelefaisdéjà.
—Non,paslà.
Illuipritlamain.Lesjupesdelajeunefemmedissimulaientsonentrejambe,maisilla
guidadessoustoutentâtonnantdesamainlibre.Ettoutàcoup,lesdoigtsdeHero
effleurèrentsachairdénudée.
Ellecherchasonregard.Lesouriredontillagratifiaétaitunpeutendu.
—Tusenscommeelleestdure?murmura-t-il.Elles'humectaleslèvres.
—Oui.
—Caresse-la,souffla-t-il,lesyeuxàdemifermés.S'ilteplaît.
Heroexploratimidementceterritoireinconnuqu'étaitsachairintime.Elleétaitdure,en
effet,d'uneduretéimpossible.Pourtant,lapeauenétaitdouce.Lajeunefemmereferma
lesdoigts,etGriffinluiemprisonnalamainsouslasienne.Illuimontracommentle
caresser,dehautenbas.C'étaitbeaucouppluslong,etplusgros,qu'ellenel'imaginait.
—Oui,commeça.Continue,gémit-il,avantderefermerànouveauleslèvressurl'unde
sesseins.
L'attelagepoursuivaittranquillementsacourse.Herovoyaitlesruesdéfileràl'extérieur.À
l'intérieur,elletenaitlepénisd'unhommedanssamain.
—Oui,articula-t-il.C'estbon,commeça.
Lesyeuxclos,lajeunefemmes'abandonnasansvergogneauxdélicieusessuccionsdesa
languetandisquesapropremaincouraitsurtoutelalongueurdesavirilité.Elle
s'émerveillaitdesapropreaudace,sedemandantsiellenerêvaitpastoutéveillée.Elle
caressaitlesexed'unhomme-lesexedeReading-pourluidonnerduplaisir.
Cependant,lesfrissonsquilasecouaientalorsqueReadings'occupaittoujoursdesesseins
luiprouvaientquenon,cen'étaitpasunrêve.
Envérité,jamaisellenes'étaitsentieaussivivante.
Unevaguedeplaisirlasoulevasoudain,siintensequ'ellesecambrainstinctivementdans
lesbrasdeReading.Alorsquelajouissancelabalayait,ellesentitlesexequ'elleserrait
entresesdoigtstressauter,etunliquidechaudengicler,quiserépanditsursamain.
Quandlesderniersspasmesduplaisireurentreflué,Herorouvritlesyeux.Leregardposé
surelleexprimaitunemâlesatisfaction,etdurantquelquesinstants,elleéprouvaun
sentimentdepaixincongru.
Puislaréalitélarattrapa.
—Seigneur!Thomasdoitmeretrouveràlamaisonpourdéjeuner.
Griffins'enfonçaitdansunedouceléthargie,sibienquel'exclamationdeladyHeroluifit
l'effetd'unedoucheglacée.Ilseredressaetregardaparlavitredelaportière.Lavoiture
approchaitdesadestination.Ilreportasonattentionsurlajeunefemme,etéprouvaun
choc.Sesseinsnusjaillissaientdesoncorsage,sesjouesétaientenfeu,etsesprunelles
couleurdiamantétaientencoretoutembruméesdeceplaisirqu'ilsvenaientdepartager.
Bontédivine!
Ilfouilladanssespoches,àlarecherched'unmouchoir,puisentrepritd'essuyersa
semencequipoissaitlesdoigtsdeHero.Elleselibéravivement.
—Je...jepeuxlefaire.
Illuiabandonnalemouchoir,etenprofitapourrajustersatenue.Quandelleeut
terminé,ilrécupéralemouchoir,qu'ilenfouitdenouveaudanssapochependantqu'elle
reboutonnaitsarobe.
—Tournez-vous,s'ilvousplaît,luidit-elle.
Ilfaillitluirépondred'unsarcasme,maisseravisa,ets'absorbadanslacontemplationdes
rideauxdelaportière.Elleavaitquittésesgenoux,maisilpercevaitsesmouvementsprès
delui.Elleavaithonte,devinait-il,etilignoraitquoifairepourlamettreàl'aise.
Ellerepritsaplaceenfacedelui,etilserisquaàlaregarder.Elletapotaitsacoiffure,à
présent,maisrefusaitdecroisersonregard.
—Je...j'espèrequevousneparlerezdecelaàpersonne?
Griffinlâchaunjuron.Elletournavivementlatête,etleregardqu'elleluiadressalui
donnaenviedepleureretdecrierenmêmetemps.
—Biensûrquenon,murmura-t-ilensepassantlamainsurlevisage.
Ellehochalatête.
—Vousdevriezremettrevotreperruque.
Ilrécupérasaperruque,quiavaitglissésurlesol,etlacoiffaaumomentoùl'attelage
s'immobilisait.
—C'estmieux?S’enquit-il.
—Oui.
Ilsattendirentensilencequ'unvaletleurouvrelaportière.Griffins'efforçaitdetrouver
quelquechoseàdire.Ilavaitravil'innocencedelajeunefemme-dansl'intentionsinon
danslesfaits.Etilétaitimpossiblederevenirenarrière.
Finalement,aprèscequiluiparutuneéternité,laportières'ouvrit.LadyHerodescendit
sansluiadresserunregard.Sansdoutedevait-ellelemépriser,àprésent,songea-t-il
amèrementtandisqu'illasuivait.
—Hero,tevoilàenfin!s'exclamaladyPhoebedepuisleperron.CousineBathilda
menaçaitdetrouerletapisdusalonàforcedetournerenrond.Etlacuisinièreabrûléle
potage.Ah,maisjevoisquetuasinvitélordGriffinàdéjeuner!Quellebonneidée.
GriffinsentitladyHeroseraidir.
—Jenevoudraispasm'imposeràvotretable,ladyPhoebe,s'empressa-t-ild'intervenir.
Votresœuraeul'obligeancedemefaireprofiterdesavoiture,riendeplus.
—Oh,maisvousdevezrester!protestaladyPhoebe.C'esttellementplusagréable
d'avoirlacompagniededeuxmessieurs.Hero,jet'enprie,dis-luiderester.
LadyHeroluioffritunsouriretremblant.
—S'ilvousplaît.
Ilauraitdûdéclinersoninvitationetpartir,illesavait.Demêmequ'ilsavaitqu'ellene
souhaitaitpasréellementsaprésenceàcedéjeuner.Maiselleparaissaitsivulnérableen
cetinstantqu'illuifutimpossibledetournerlestalons.
Ils'inclinaetluioffritsonbras.
—Commevousvoudrez,milady.
Elleposalamainsursamanche,etilsesouvintdansunchocquecesdoigtsenserraient
sonsexeàpeinecinqminutesplustôt.Bonsang!Lafiancéedesonfrère.Dansquel
pétrins'était-ilfourré.
Ilsgravirentleperronetpénétrèrentdanslamaisonsansmotdire,maisPhoebe,touteà
sajoie,neparutpass'enapercevoir.LadyHeroétaitsirigidequ'elleauraitaussibienpu
êtreunestatue.Lehaïssait-elle,désormais?Regrettait-ellecequis'étaitpassédansla
voiture?Griffin,lui,nepouvaits'yrésoudre.Sesseinsétaienttropdélectables.Etles
douxgémissementsqu'illuiavaitarrachésrésonnaientencoreàsesoreillestelleune
musiquecéleste.
Unvaletdébarrassalajeunefemmedesonchâle.Ellecoulaunregardfurtifendirection
deGriffinavantd'annoncer,lesyeuxrivéssurlemur:
—Je…j'aibesoindemerafraîchir.Phoebevavousconduireàlasalleàmanger.
Griffins'inclinaetlaregardagagnerl'escalier,l'airmorose.Puisilsetournaverslady
Phoebeetluioffritsonbras:
—Jesuisàvotremerci.
Lajeunefillesourit.
—Nousnesommesquenousàdéjeuner-Hero,votrefrère,cousineBathildaetmoi.
Avez-vousdéjàrencontrécousineBathilda?
—Jen'aipasencoreeucethonneur.
—NelaissezpasMignonvousimportuner.Ilgrondeaprèstoutlemonde.
Surcesparolesénigmatiques,ellel'introduisitdansunepiècelumineuse,trèsféminine,
dontlemobilierparaissaitterriblementfragile.Thomassetenaitdansuncoinen
compagnied'unematronereplète.Ilneparutguèreenchantédevoirsonfrère.
—RegardezquiHeroaamené,lançaladyPhoebeàleurentrée.
—Griffin,murmuraThomasenguisedesalut.
—Thomas,luiréponditGriffin,avantdesetournerverslamaîtressedeslieux.
Elletenaitaucreuxdesonbrasunpetitépagneulquisemitàgronderàsavue.
—CousineBathilda,jevousprésentelordGriffinReading,ditladyPhoebe.Milord,voici
macousine,MlleBathildaPicklewood.
MllePicklewoods'inclinapoliment.
—IlfautprévenirPandersderajouteruncouvert.
—J'essaieraidenepastropmanger,plaisantaGriffin.Quelravissantpetitépagneul.
—N'est-cepas?AcquiesçaMllePicklewood,dontlesjouesavaientrosi.
Ellegrattalecrânedel'animalavantd'ajouter:
—Voulez-vouslecaresser?
Lechienavaitcessédegronder,maissonregardbrunn'étaitpasparticulièrementamical.
Lesyeuxpétillantderrièreseslunettes,ladyPhoebemurmura,amusée:
—N'ayezpaspeur.S'ilvousmord,onenverrachercherunmédecin.
Étouffantunjuron,Griffintenditlamainendirectiondumuseaudel'épagneul.Quitteà
sefairemordre,autantquecesoittoutdesuite.
—Bonjour,Mignon.
L'animalluiflairadélicatementlesdoigts,avantdeleslécher.
—C'estextraordinaire,s'extasiaMllePicklewood.D'ordinaire,ildétestelesmessieurs.
GriffinadressaunregardoutréàladyPhoebe,quiplaqualamainsursabouchepourse
retenirdepouffer.
—Enréalité,précisa-t-elle,iln'aencorejamaismordudegentleman.Ilajustemenacéde
lefaire.
—Ilnes'estjamaisconduitainsiavecmoi,remarquaThomas.Tuasdûlaissertraînerles
doigtsdansuneassiettedebacon,Griffin.
—Peut-êtrea-t-ilsimplementbongoût,suggéraGriffin,quigrattaitlementonde
Mignon.
—Quoiqu'ilensoit,ilsemblevousavoiradopté,conclutMllePicklewood.Jecroisque
nouspouvonspasseràtable,ajouta-t-elleaprèsavoirhochélatêteàunsignaldu
majordome.Vavoircequiretardetasœur,Phoebe.
LadyPhoebes'éclipsaetThomassechargeademeublerlaconversation.MaisGriffin
l'écoutaitàpeine:ilcaressaitdistraitementl'épagneulensedemandantsic'étaitàcause
deluiqueHeroneréapparaissaitplus.
Bonsangdebonsang!Ilavaitcommisl'erreurdesavie.
—Lavoilà,lançaladyPhoebe.
Griffinpivotaverslaporte.Herosetenaitàcôtédesasœur.Elles'étaitressaisieet
marchadroitsurThomas.
—Bonjour,milord.Quelplaisirdevousrevoirsivite.
Thomass'inclinasursamainavecunepolitessequin'exprimaitpaslamoindrepassion.
Encetinstant,Griffinauraitvoulupoussersonfrèredecôté,souleverladyHerodansses
brasets'enfuiravecelledansunendroitsecret,oùilauraiteffacédesonvisagecette
sérénitéennuyéepourlaremplacerpardudésir.Dudésirpourlui.
Aulieudequoi,iloffritlebrasàladyPhoebe.
—Puis-jevousescorterjusqu'àlatable,milady?
Elleluisourit,lesjouestoutesroses.
—Avecgrandplaisir,milord.
Àl'imagedudécor,ledéjeuners'avératrèsféminin.Unpotageclair,despetitspâtésen
croûte,différentspainsaccompagnésdefromage.Levin,enrevanche,étaittrèsbon.
—J'aicrucomprendrequevousdirigiezl'exploitationfamiliale,lordGriffin,ditMlle
Picklewood.
Elleétaitassiseàl'extrémitédelatableetaffichaitunportdereine,maisl'unedeses
mainsdisparaissaitconstammentsouslanappe.
—Dirigerestungrandmot,ironisaThomas.Monfrèresesouciesurtoutdesedistraire,
etnousavonsdebonsrégisseurs.
Griffins'emparadesoncouteau.
—Cequ'essaiedevousexpliquermonfrère,c'estquejesuperviseeneffetlabonne
marchedudomaineMandeville,ainsiquedemespropresterres.
Thomasluicoulaunregardpeuamène,maiss'abstintderépliqueretportasonverrede
vinàseslèvres.Assiseàsadroite,ladyHeroseraidit.
—Vosterressetrouvent-elleségalementdansleLancashire,lordGriffin?
—Oui,acquiesçacelui-ci,quijouaitavecsoncouteau.C'estl'heureuseconséquencedes
mariagesprudentsdemesancêtres.
—Maisc'estsiloindeLondres,fitvaloirladyPhoebe.Vousdevezvoussentirbienseul,à
lacampagne.
Ellesemorditlalèvre,etbaissalesyeuxtandisquesamaindisparaissaitelleaussisousla
table.
Ignorantcespetitsmanèges,Thomascommentad'untonsarcastique:
—Monfrèretrouveàsedistraireoùqu'ilsetrouve.Dureste,ilvientàLondreslorsque
lebesoinsefaitsentir.
Griffinfixasonfrère,lesyeuxplissés.Puisilsouritetlâchasoncouteau,quiheurtason
assietteavecunbruitmétallique.Lesdamessursautèrent.Thomassecontentadehausser
lessourcils.GriffinsetournaalorsversladyPhoebe:
—J'aimebeaucoupmonteràchevaletchasser,milady.Etcommelesoindescultures
m'occupeunegrandepartiedelajournée,jen'aipasletempsdemesentirseul.Merci
quandmêmedevotresollicitude.
LadyPhoebe,dontleregardallaitetvenaitentrelesdeuxfrères,risquaunsourire.
—Ehbien,nousdevronsnousassurerquevousavezvotrecontentdedistractions
pendantquevousêtesàLondres,n'est-cepasHero?
Celle-ciserraleslèvres.
—Phoebe...
—Quoi?fitladyPhoebe,perplexe.
Àcetinstant,Griffinsentitunepetitepatteluigratterlegenouavecinsistance.
—Jeserairavidevousaccompagneroùilvousplaira,ladyPhoebe,assura-t-ilenglissant
unmorceaudepainàMignon.
—Notretempsestlargementconsacréauxpréparatifsdumariage,objectaladyHero.
—Maisvouscontinuezdecourirlesboutiques,demanger,devouspromener,d'aller
danslesfoires,cegenredechoses,répliquaGriffin,quijouaitdenouveauavecson
couteau.
LadyPhoebegloussanerveusement.
LadyHeros'absorbadanslacontemplationdesonassiette.Sesjouesétaientpâles,ses
lèvrespincées.
—Jenepensaispasquetusouhaiteraisretournerdansunefoireunjour,remarqua
Thomas.
—Pourquoidites-vouscela?demandaladyPhoebe.
Griffinhaussaitlessourcilslorsqu'unvieuxsouvenirluirevintenmémoire.
—ParcequeGriffinafaillisefaireécharperpardesbohémiensladernièrefoisqu'ilest
allédansunefoire,expliquaThomas.
—C'estvrai?fitPhoebe,trèsintéressée.
—Oui.Ils'apprêtaitàvoler.
—J'examinais,corrigeaGriffin.
—Àvoler,continuaThomas,decetonimpérieuxdontilusaitauParlement,quelque
babiole.
—C'étaituncanif,murmuraGriffinàPhoebe.Ornéd'unrubissurlemanche.
Thomasreniflaavecdédain.
—Delaverroterie,probablement.Quoiqu'ilensoit,unbohémientaillécommeune
armoireàglacel'aattrapéparlapeauducou.Sijen'étaispasintervenu,jen'auraisplus
defrèreàl'heurequ'ilest.
Griffinposasoncouteauetbutunegorgéedevin.
—Àl'époquedéjà,Thomasétaitréputépoursonéloquence.Thomassouritdebon
cœur,etGriffinseremémoracettejournée.Sapeurpaniquequandlebohémiens'était
emparédelui.Sonsoulagementetsagratitudelorsquesongrandfrères'étaitportéàson
secours.Ilbaissalesyeuxsursonassiette.Cetépisodeavaiteulieudessièclesplustôt,lui
semblait-il.
—Quelâgeaviez-vous?S’enquitHerod'unevoixdouce.
Ilinhalabrièvement,etcroisasonregardbientropperspicace.
—Presquedouzeans.
Ellehochalatête,puislaconversationroulasurunragotqueMllePicklewoodtenaità
rapporter.
MaisGriffindemeurasilencieux.
IlméditaitsurcetteépoqueoùThomasetluiétaientsiproches.
Alorsqu'ilsn'avaientjamaisparuaussiéloignésqu'àprésent.
CHAPITRE9
LareineRavenhaircontemplalesoffrandesdesestroisprétendantsethochalatête.«
Merci»,leurdit-elleavantdelesprécéderdanslasalleàmanger.
Duranttoutledîner,laconversationportasurd'autressujets.Mais,cesoir-là,quandla
reinesortitsursonbalcon,lepetitoiseaubrunvintseposersurlabalustrade.Lareinele
pritdanssesmainsetvitqu'unefinecordeletteétaitenrouléeautourdesoncou.Aubout
delacordelettependaitunminusculeclouenfer.
Alorslareinesourit.Carsessujetsseservaientdeclouspourbâtirleursmaisons,etc'était
cela-sessujetsetleursmaisons-quiconstituaitlesfondationsdesonroyaume...
Lelendemainaprès-midi,Heroobservaitsonrefletdanslegrandmiroirdesondressing.
Ellesedemandaitquelgenredecréaturepouvaitautoriserlefrèredesonfiancéàla
caresserintimement.Lafemmedanslemiroirétaittellequ'elleselarappelait-degrands
yeuxgris,unechevelurerousseimpeccablementcoiffée,unregardserein.Cependant,elle
avaitl'impressiondeneplusêtrelamêmepersonnequ'unesemaineauparavant.Cette
femme-là,cetteHero-là,neseseraitjamaisvautréedanslepéché.Qu'ellepuisses'y
adonnerluiauraitparurisible.
C'étaitpourtantcequ'elleavaitfait.
LavoixdeladyMandevillelatirasoudaindesespensées:
—C'estravissant,machère.
Heroinspectasatoilette.Desmètresdesoieabricotsoulignaientsasilhouette,s'évasant
surledevantpourrévélerunesous-jupeivoirebrodéedepetitesfleursvertes,bleueset
roses.Lesbroderiesserépétaientaubasdelarobeetautourdudécolleté.C'était
véritablementunetrèsjolietoilette.
Alors,pourquoiéprouvait-elleuneirrésistibleenviedepleurer?
—Ellevousplaît,n'est-cepas?S’inquiétaladyMandeville.Sinon,nouspouvonsencore
lamodifier,ouencommanderuneautre.Ilrestedutempsavantlemariage.
—Non,non,s'empressadelarassurerHero.Cetterobeestmagnifique.Lacouturièrea
faituntravailmerveilleux.
Lafemmeaccroupieàsespiedsluiadressaunsouriredegratitude.
Heroserendaitcomptequ'ellen'avaitjamaisdoutéd'elle-même.Elleseconsidérait
commeunefemmedeprincipes,douéedecompassion,quinenourrissaitpeut-êtrepas
beaucoupd'idéaux,maisavaitlatêtesurlesépaules.Elles'étaittoujoursenorgueilliede
posséderunsolidebonsens.Hélas,cequis'étaitpassélaveilleavaitportéuntristecoup
àcedernier,ainsiqu'àl'imagequ'elleavaitd'elle-même.Àvingt-quatreans,onauraitpu
penserqu'elleseconnaissaitparfaitement.
Apparemment,non.
—Voilà,fitlacouturièreenseredressant.Nousrajouteronsdeladentelleauxmanches
etaucorsage.Elleseratrèsbelleunefoisachevée,milady,nevousinquiétezpas.
Heropivotapourexaminerlarobedeprofil.Elleétaitparfaite.Siseulementcellequila
portaitpouvaitsetarguerdel'êtreaussi!
—J'ensuiscertaine,dit-elleàlacouturière.
—Ilfaudraencoreunessayage,l'avertitcettedernièretandisquesesassistantesaidaient
déjàHeroàsedéshabiller.Pouvons-nousrevenirmardiprochain,milady?
—Mardiseratrèsbien,acquiesçaHero.
—Jeviendraiaussi,annonçaladyMandeville.Nousenprofiteronspourchoisirles
bijouxquevoussouhaiterezporter.
—Biensûr.
Herocroisasonregarddanslaglacetandisquelespetitesmainss'affairaientautourd'elle.
Calmeetserein.Elleavaitcommisunpéché,etn'étaitpassûred'êtreànouveaucapable
d'affichercettefaçadeirréprochablequiavaittoujoursétélasienne.Elleauraitdûêtre
rongéeparlaculpabilitéetledésespoir,etpourtant...pourtantellen'arrivaitpas
vraimentàregrettercequ'elleavaitfait.Cequis'étaitpasséentrelordReadingetellelui
semblaitallerdesoi.Àunniveautrèsprofond.Etc'étaitcequilatroublaitleplus.
Illuifallutunedemi-heuresupplémentairepouracheverdeserhabiller.Duranttoutce
temps,ladyMandevillenecessadediscuterdechosesetd'autres.Etsielleavaittrouvéle
comportementdesafuturebelle-filleétrange,ellen'enlaissarienparaître.
Unefoisquelacouturièreetsesassistantessefurentéclipsées,ladyMandevilleselevaet
enfilasesgants.
—Êtes-vouscertained'aimercetterobe,machère?S’enquit-elledoucement.
Herocontemplasonvisageempreintdebontéetbattitdespaupières.Elleneméritaitpas
d'avoiruneaussimerveilleusebelle-mère.
—Oh,oui!assura-t-elle.
LadyMandevilleluicaressafurtivementl'épaule.
—C'estjustequejevousaitrouvéeunpeumélancolique,cetaprès-midi.
Heros'obligeaàluisourire.
—Jesuisunpeunerveuse,riendeplus.
LadyMandevilleneparaissaitpasentièrementconvaincue,maisellefinitparhocherla
tête.
—Biensûr,murmura-t-elle.Maissijamaisvoussouhaitiezmeparlerdequelquechose-
n'importequoi-,n'hésitezsurtoutpas.Jesouhaitevraimentqu'unerelationdeconfiance
s'instaureentrenous.
—Jelesouhaiteaussi,assuraHero.Merci.
Dieuqu'elleauraitaiméluiconfessersesdoutesetsesinquiétudes!MaisladyMandeville
nelaregarderaitplusavectantdebontésielleapprenaitqu'elleavaittrompésonfils
aîné.
—Parfait,repritladyMandeville.J'ensuisheureuse.NefaitespasattendreThomastrop
longtemps.Jesaisqu'ilaprévudevousemmenerenpromenade.
AprèsledépartdeladyMandeville,WesleyaidaHeroàenfilerunejolievesteverte.
Lorsqu'elledescendit,Mandevillel'attendaitdéjàdanslesalon.
—Machère,vousêtestrèsenbeauté,lacomplimenta-t-il.
Elles'inclinapoliment.
—Merci,milord.
—Lespréparatifsavancent-ilscommevouslesouhaitez?demanda-t-ilenlaguidantdans
lehall.J'aicrucomprendrequelarobeétaitpratiquementterminée.
—Eneffet,ilneresteplusqu'unessayage,réponditHero,étonnée-c'étaitlapremière
foisqu'ilmanifestaitunintérêtunpeupersonnel.C'estvotremèrequivousl'aappris?
Ilhochalatête,avantdel'aideràmonterenvoiture.
—Mamèreadorelesmariages.VousauriezdûlavoirlorsqueCarolines'estmariée.Son
seulregret,jepense,c'estqu'unfilsn'aitpasbesoindetrousseau.
Herocroisalesmainsdanssongiron.
—J'aimebeaucoupvotremère.Ellem'estd'ungrandsecourspourorganiserlesnoces.
—Jesuisheureuxdel'entendre.
Ilseconcentraunmomentsursaconduite,guidantlesdeuxjumentsbaiesquitiraient
leurlandauaumilieudutrafic.
Profitantdesderniersfeuxdel'automne,Herooffritdiscrètementsonvisageausoleil.
—Ellevousaimeaussibeaucoup,voussavez,ditMandeville,auboutd'unmoment,
quandlacirculationsefutdégagéeetqu'ilputlancerl'attelageautrot.
—Votremère?
—Oui.Elleasapropremaison,naturellement,maisjetrouvequandmêmepréférable
quevousvousentendiezbientouteslesdeux.
—Biensûr,acquiesçaHeroavantd'ajouter:Aimait-elleaussivotrepremièreépouse?
Mandevilletournaverselleunregardprudent.
—Vousvoulezparlerd'Anne?
Saquestionétait-elledoncsiétrange?
—Oui.
Ilhaussalesépaulesetreportasonattentionsurleschevaux.
—Mèreestcapabledes'entendreavecpresquetoutlemonde,semble-t-il.Ellen'ajamais
faitmontred'antipathieoudedésapprobation.
—Maisa-t-ellemontrédel'approbation?
—Non.
Herol'observaquelquesinstants.Ilmaniaitlesrênesavecdextérité.C'étaitunhomme
plutôtsecret,ellelesavait,mais,dansquelquessemaines,ilsseraientmarietfemme.
—L'aimiez-vous?
Iltressaillitcommesielleavaitditquelquechosed'obscène.
—Machère.
—Jesaisquecelanemeregardepas,l'interrompit-elleavecdouceur.Maisvousne
m'avezjamaisparléd'elle.Jesuiscurieuse,voilàtout.
—Jevois.
Ildemeurasilencieuxunmoment,lefrontplissé,puis:
—Danscecas,jevaistenterdesatisfairevotrecuriosité.J'étaistrès...attachéàAnne,et
j'aiététristedelaperdre.Maisjen'étaispasamoureuxd'ellesicelapeutvousrassurer.
Ellehochalatête.
—EtReading?
—Quoi,Reading?
—Jecrainsd'avoirentenducertainesrumeurs,confessaprudemmentHero.
EllesesouvenaitaussidelaréponsedeReadinglorsqu'ellel'avaitinterrogéàcesujet.
Non.Grandsdieux,non.
—Croyez-vousvraimentquevotrefrèreaitpuvoustrahir?
—Jen'aipaseuàmeposerlaquestion,répliqua-t-ilavecflegme.C'estAnneelle-même
quimel'adit.
Thomasvitsafiancéearquersessourcilsdélicats,etenconçutdel'irritation.Que
s'imaginait-elledonc?Qu'ilnourrissaitd'horriblessoupçonssansavoirlamoindrepreuve?
Etpourquoidiablel'interrogeait-ellesurcettehistoire?
Ilregardadroitdevantlui.IlsapprochaientdeHydePark,etilavaithâtedelaisserses
jumentstrotteràleurguisedanslesallées.
—Jesuisdésolée,murmuraladyHero,l'aircontrit.
Ehbien,mêmelaplusparfaitedesfemmesmanifestaituneémotiondetempsàautre.
Anneétaitunecréatureversatile.Laviniaavaituntempéramentpassionné,maisqu'elle
savaitmieuxcontrôler.Encomparaison,Heroétaitunmodèlederetenue.
Ilsoupira.
—C'estdupassé,detoutefaçon.JenepourraijamaistotalementpardonneràGriffin,
maisjepréfèreneplusenreparler.
LesouvenirdecetteterriblenuitoùAnneetlebébéavaientperdulavieluirevinten
mémoire.Anne,hystérique,sanglotaittandisqu'elletentaitd'expulserlepauvrepetit
corpssansviedesonenfant.Àuneépoque,Thomasavaitcruquecespectaclelui
provoqueraitdescauchemarsjusqu'àlafindesesjours.Maisaujourd'hui,ilserappelait
surtoutlecorpsinertedubébé,etcettepenséequiluiavaittraversél'espritquetoutce
sang,touscescrisn'avaientdetoutefaçonserviàrien.L'enfantétaitunefille.Unetoute
petitefille,quin'avaitjamaisvulejour.
—Jevois,murmuraladyHero.
Dieumerci,lesgrillesduparcétaientenvue.Thomasdétestaitcespenséesdéprimantes,
etaufondinutiles,quimenaçaientsonautoritéetsaplacedanslemonde.Unmarquisne
devraitpasavoiràentendrelaconfessiondesoninfidélitéparsonépouse.Etencore
moinsêtreconfrontéàlavisiondesonenfantmort.
—Maintenantquevotrecuriositéestsatisfaite,nousnereparleronsplusjamaisdecela.
Safiancéeneréponditrienet,dureste,ellen'avaitrienàdire.Ellesesoumettraitàses
désirssansdiscuter.Laviniaauraitsansdouteargumenté,songea-t-il.Maisilpréféraitne
paspenseràcelanonplus.
Leparcétaitbondé:lebeautempsavaitincitétoutelabonnesociétéàsortir.Thomas
guidalelandaudanslafiled'attelagesquisepressaitàl'entrée.
—J'aivuWakefield,hier,dit-il.
—Ahoui?
LetondeladyHeroluiparutunpeufroid.
—Oui.Ilm'aditqu'ilsepourraitqu'ilconfondebientôtunimportantdistillateurdegin.
Elleseraidit.Laplupartdesfemmestrouvaientassommantdeparlerpolitique,maisil
avaitcrusafiancéeplusouvertequesessemblables.Aprèstout,elleétaitlasœurd'undes
parlementaireslesplusenvuedumoment.Enoutre,ellesavaitparfaitementquelui-
mêmenourrissaitdesambitionspolitiques.
—Savez-vousqui?demanda-t-elle,calmantdumêmecoupsesinquiétudes.
—Ilnemel'apasdit.Ilpréfèreprobablementgarderl'affairesecrètetantqu'ilnesera
passûrdelui.Votrefrèreestquelqu'undetrèsavisé.Ah,voiciFergus!
ThomassaluadelatêtelordFergus,assisàcôtédesonépouse,unefemmeauphysique
trèsordinaire.Leursdeuxfilles-hélas,ellesaussitoutcequ'ilyavaitdeplusbanal-
trônaientsurlabanquettearrière.
—IlestauministèredelaMarine,précisa-t-ilàmi-voixavantd'approchersonattelage
deceluidesFergus.
Iln'eutpasàleregretter.LadyHerosaluagracieusementcesdames,etcomplimentalady
Fergussursonchapeau,cequilafitrosirdeplaisir,àlagrandefiertédeThomas.Les
jeunesfillessepenchèrentenavantetbientôt,touteslesquatresemirentàdiscuteravec
animation.
—Bravopourvosfiançailles,lefélicitalordFergus,aprèsquelesdeuxhommeseurent
échangélesderniersragotsduParlement.Vousavezbeaucoupdechance.
—Eneffet,murmuraThomas.Eneffet.
Sesultimesdoutess'étaientenvolés.LadyHeroétaitavanttoutunecréaturealtièreet
calme.PaslegenreàfaireundramedetoutcommeAnne.
LordFerguspoursuivitsurlesujetunebonnedizainedeminutes-ilétaitd'unnaturel
bavard-avantqu'ilsseséparent.
—J'espèrequevousn'avezpastrouvétropennuyeuxcetéchangeavecladyFergusetses
filles.
—Pasdutout,assuraladyHero.Ellessonttrèsgentilles.Etjesaiscombiencesrencontres
sontimportantespourvotrecarrière,Mandeville.Jetiensàvousaiderdemonmieux.
Ilsourit.
—Votreperspicacitén'ad'égalequevotrebeauté,milady.LordFergusaraison:j'ai
beaucoupdechance.
—Vousmeflattez.
—Touteslesfemmesn'aiment-ellespasqu'onlesflatte?
Commeellenerépondaitpas,illuijetauncoupd'œil.LadyHeroluioffraitsonprofil:
ellefixaitunpoint,surlecôté.Thomassuivitsonregardeteutl'impressionderecevoir
undirectàl'estomac.
L'alléedanslaquelleilss'étaientengagésdécrivaitunegrandecourbeversladroite.À
l'autreextrémitédecettecourbe,LaviniaTate,danssonattelage,riaitàgorgedéployée
avecceSamuelqu'elleavaitdéjàexhibéchezHarte's.Elleportaitunejaquettecouleur
coquelicotetlesrayonsdusoleilaccentuaientleflamboiementdesachevelure.Pour
qu'unhommenelaremarquepas,ilfallaitqu'ilsoitaveugle.Ouidiot.
—Qu'est-ellepourvous?demandacalmementladyHero.
—Personne,réponditThomasentresesdents.
—Pourtant,vouslaregardezcommequelqu'undevraimenttrèsimportant.
—Quoi?
Thomass'arrachaàlacontemplationdeLaviniapourreportersonattentionsursa
fiancée,sapeautroppâle,sescheveuxaucuivrénatureldebongoût.SiLaviniaétaitune
peintureàl'huileauxcouleursvives,Heron'étaitqu'uneaquarelle.
—C'est...unepersonnequej'aiautrefoisfréquentée.
—Maisquevousnefréquentezplus?
LeriredeLaviniaflottajusqu'àeux.
Thomaseutsoudainenviedehurler,desecouerladyHeropourluipasserl'enviede
poserdesquestionseteffacerceregardsipénétrant.Puisdesauterdelavoiturepour
allerfichersonpoingdanslafiguredecejeuneimbécilequiparadaitavecLavinia.
Biensûr,ilnefitriendetoutcela.Ungentlemandesonrangnecédaitjamaisàcegenre
d'impulsion.Ilsecontentadepresserl'alluredeseschevauxpourdépasserauplusvite
l'attelagedeLavinia.
—Elleappartientàmonpassé,articula-t-il.Jel'airencontréeàuneépoqueoùj'étaisau
plusbas.
Thomasserappelaitqu'ilétaitalorsl'hommeavecquielleriait,etcommentsonrirelui
avaitréchauffélecœur.Ilsesouvenaitaussid'elledanslalumièredumatin,sicharnelle.
Desfinesridulesquicommençaientàmarquersestraits,desesseinsunpeuaffaissés.
Curieusement,ils'enmoquait.Elledemeuraitàsesyeuxlaplusbellefemmequ'illuiait
étédonnédeconnaître.Etqu'ilconnaîtraitjamais.
Ils'éclaircitlavoix.
—C'estdupassé,désormais,répéta-t-il.N'enparlonsplus.
Herosoupira.Ilyavaitquelquechosedetristeetdesolitairedanscesoupir.
—Vousavezprobablementraison,murmura-t-elle.Mieuxvautlaisserlepasséderrière
soi,etseconcentrersurnotreavenircommun.
PosantsamaingantéesurlebrasdeThomas,elleajouta:
—Nousformeronsunbeaucouple,vousetmoi.
Ilparvintàluisourire.
—Oui.Biensûr.
Ilsdépassèrentenfinl'attelagedeLavinia.
WesleymettaitladernièretoucheàlatoilettedeHero,lelendemainmatin,quand
Phoebefitirruptiondanslachambredesasœur.
—Tunedevinerasjamais!s'écria-t-elle.
Heroouvritlabouchepourdemandercequ'ellenedevineraitjamais,maisPhoebe
poursuivitsursalancée:
—LordGriffinetladyMargaretsontlàetproposentdenousemmenerfaireles
boutiques!
L'espaced'uneseconde,Herosentitsoncœurbondird'allégresseàlaperspectivede
revoirReading.Maislebonsensrepritviteledessus.
—Mais,machérie,tusaisbienquecousineBathildaneveutpasqu'onmevoieen
compagniedelordReading.C'étaitdéjàbeaucoupdel'avoirinvitéàdéjeunerl'autre
jour.
ToutelumièresemblasoudaindéserterlevisagedePhoebe.
—Maisjenepeuxpasyallertouteseuleaveceux!
Certes,non.EtReadingnel'ignoraitpas.
—S'ilteplaît,Hero?
Herofermalesyeux.Malheureusement,celanel'empêchapasd'entendrelasupplication
dePhoebe.
—S'ilteplaît?
Herorouvritlesyeux.
—Bon,d'accord,céda-t-elle.Maispouruneheure,pasplus.Phoeben'étaitpasdisposée
àécoutersesrestrictions.Ellesautaitlittéralementdejoie.
Herosoupira.Elleétaitconvaincuequec'étaitunemauvaiseidée.Pourtant,elledut
réprimerunsouriretandisqu'elledescendaitl'escalieràlasuitedesasœur.
Readingattendaitdanslehall.Habillédebleusombre,ilaffichaituneallureparfaitement
respectable.IlsouritàPhoebe,maissesyeuxétaientrivéssurHero.
Cettedernières'efforçadenepasrougir.
—Jesuisheureuxquevouspuissiezvousjoindreànous,ladyHero,fit-ilalorsqu'ilsles
escortaientverslaporte.
Elleluicoulaunbrefregard,cherchantàdécelerl'ironiedanssonexpression,maisil
semblaittoutàfaitsérieux.
—Oùestvotresœur?
Ilsouritd'unairmoqueur,commes'ils'amusaitdesesappréhensions.
—Danslavoiture.
Defait,ladyMargaretlesattendaitdanslavoiture.
—Oh,jesuisraviequevousayezpuvouslibérer!S’exclama-t-ellealorsqu'ils
s'asseyaientsurlabanquette.Jepensequenousdevrionsapprendreàmieuxnous
connaîtrepuisquevousallezépousermonfrère.
—Vousavezraison,acquiesçaHero.Nousseronsbientôtsœurs,n'est-cepas?
Levisageindéchiffrable,Readingsetournaverslavitre.
—Jel'espère,réponditladyMargaret.J'ailesentimentdedéjàconnaîtrevotrefrère,le
duc.Thomasnousparlesisouventdelui.Ilfautdirequ'ilsontpassébeaucoupdetemps
ensemblepourpréparerceprojetdeloisurlegin.Wakefields'estpassionnépourcette
entreprise,n'est-cepas?
—IlpensequeSaint-Gilesestunfoyercriminelengrandepartieàcausedugin,expliqua
Phoebe.D'ailleurs,ilimputelamortdenosparentsaugin.
Herosursautapresque.Maximeparlaitsipeudelatragédie,elleétaitsurprisequesa
sœuraitpuglanercetteinformation.LadyMargarethochalatête.
—Alors,j'imaginequelesujetvoustientégalementàcœuràtoutesdeux.
ReadingtournalatêteversHero,quiredressalementonetréponditd'untonferme:
—Oui.
—LesfemmesnepeuventpasproposerdeprojetsdeloiauParlement,observaPhoebe,
maisHeroestdepuispeubienfaitriced'unorphelinatdeSaint-Giles.
—Vraiment?fitladyMargaret.Jevousadmire,ladyHero.J'avoueque,pourmapart,
jen'aijamaisrienfaitd'aussicharitable.
Phoebesepenchaverselle.
—Vouspourriez,pourtant.Heroadécidéd'inviterd'autresdamesàaider
financièrementl'orphelinat.
—Ahoui?IntervintReading.Etlesmessieurssont-ilsautorisésàparticiper?Jepourrais
peut-êtrefaireundon.
Heroneputserésoudreàcroisersonregard.Ilplaisantait,biensûr,ilavaitcependant
déjàoffertunefoisdel'aider...Heureusement,avantqu'elleaitpurépondre,Phoebe
lâcha:
—C'eststrictementréservéauxdames,j'enaipeur,lordReading.
—C'estdeladiscrimination,commenta-t-il.
—Leshommesveulenttoujoursprendreleschosesenmain,luirétorquaHero.
Readingesquissaunsourireamusé.
—C'estvrai,approuvaladyMargaret.Jepensequevousavezraisondelimitervotre,
euh…
Phoebevolaàsonsecours:
—Comité.Celas'appelleraleComitédesoutienàl'orphelinatdeSaint-Giles.
—Magnifique!s'exclamaladyMargaret,enthousiaste.Jetrouveexcellentecetteidée
d'associationexclusivementféminine.Puis-jem'yjoindre?
—Maisbienvolontiers,réponditHero,tandisqueReadinglevaitlesyeuxauciel.
—L'ennui,repritladyMargaret,l'airsoudainabattu,c'estquejen'aiguèrequ'unpeu
d'argentdepocheàdonner.Celanesuffirapeut-êtrepaspourêtremembreducomité?
—Nousn'avonspasdecotisationminimum,larassuraHero,quiserendaitcompteque
soncomitépourraitbienêtreplusimportantqu'ellenel'avaitd'abordimaginé.Toute
damerespectablequisouhaiteraitsincèrementaiderlesorphelinsdeSaint-Gilesserala
bienvenue.
—Oh,maisc'estparfait!
Readingjetaunregardparlafenêtreavantd'annoncer:
—NoussommesdansBondStreet,mesdames.Peut-êtrepourrions-nousnousarrêter
maintenant?
PhoebeetladyMargaretdescendirentlespremières,ets'éloignèrentd'unpaspressé,si
bienqueHeroseretrouvamarcheràcôtédelordReading.
—Jevoisquevousaveztrouvéunesolutionàvotreproblèmedefondsconcernant
l'orphelinat,commenta-t-il.
—C'estl'idéedePhoebe,maisjelatrouveexcellente.
—Moiaussi,acquiesça-t-ilcontretouteattente.Bravo.
Sonapprobationlaréchauffa,commesiellevenaitdeboireunetassedethébrûlantau
cœurdel'hiver.Bienquecelan'auraitpasdûêtrelecas,Herosesouciaitd'avoirson
sentimentsurlaquestion.
—Vousêtes-vousdécidéeàinformerThomasdeceprojetetdelapartquevousy
preniez?
Ellebaissalesyeuxd'unaircoupable.
—Non.Maisjevaislefairesouspeu,biensûr.
—Biensûr,répéta-t-il.J'espèrejustequeThomassemontreraaussilibéralquevotre
frère.
—Cequevousditesestterrible.
Ilhaussalesépaules.
—Maisnéanmoinsvrai.Vosactivitésrejaillirontd'unefaçonoud'uneautresurlui.Or,
Thomasaunpointdevuesacrémentétroitsurcequedoitêtrelemarquisde
Mandeville.
Quandbienmêmeilauraiteuraison,Heroenconçutdel'irritation.Thomasétait
parfaitementfondéàs'inquiéterdesaréputation-aprèstout,n'était-ilpasunmembre
éminentduParlement?Etentantqu'épouse,Heroseraitsurveilléedeprès.Toutefois.
—Jenevoispasenquoipatronnerunorphelinatpourraitêtreconsidérécommerisqué.
—Çanel'estpas,eneffet.Enrevanche,baguenauderdansSaint-Gilesl'est.Ilvous
demanderaderenoncersitôtquevousserezmariés.
—Vousn'ensavezrien,répliquaHero,têtue.Detoutefaçon,jenevoispasenquoicela
vousregarde.
—Vraiment?
Iltournalatêteetleursregardss'accrochèrent.Larue,lafoules'évanouirent,etHero
n'entenditplusquel'échodesbattementsdesoncœur.Ellepritunebrèveinspiration,se
forçaàdétournerlesyeux.
—Vraiment,confirma-t-elle.Dureste,ilestnormalqueMandevillechercheàprotégersa
femme.Vousdevriezlecomprendre.
Ilsecoualatête.
—Jesuisdésolé,maisjepréfèreentendreunoiseauchanterdansunpréplutôtquedans
unecage.
—Ahoui?Avez-vousjamaispenséàl'oiseau?répliqua-t-elled'unevoixsitenduequ'il
étaitévidentqu'ilsneparlaientplusd'oiseaux.Peut-êtresesent-ilplusensécuritéàl'idée
quequelqu'unveillesurluidanssacage.Peut-êtrea-t-ilpeurdesgrandsespaces,oùplus
personneneleprotège.
Ildemeurasilencieuxquelquesinstants,puismurmura:
—Commentl'oiseausait-ilqu'iln'aimepaslalibertés'ilnel'ajamaisexpérimentée?
SonregardétaitplongédansceluideHeroquineputdétournerlatête.Ellerêvaitde
fairecequ'illuisuggérait-devolerdesespropresailes-,maisellenelepouvaitpas.Elle
nelepouvaittoutsimplementpas.
—C'estici!annonçaladyMargaret,quelquesmètresdevanteux,endésignantune
ravissantepetiteéchoppe.
C'étaitlaboutiqued'unemodiste,oùPhoebeachetaunelongueurdedentelled'Anvers.
AprèsquoiReadinglesinvitadansunsalondethé,puisilinsistapourlesemmenerdans
unelibrairie.PhoebeetladyMargarets'intéressèrentauxlivresdebotanique,tandisque
ReadingentraînaitHeroverslerayondesouvragesgrecsetlatins.
—Ilsontunchoixintéressant,dit-ilens'emparantd'unvolume.Avez-vousdéjàlu
Aristophane?
—Jenedevraispas,murmura-t-elle,alorsmêmequ'elleluiprenaitlelivredesmains.
—Pourquoipas?Ilnes'agitquedepiècesdethéâtre.Parfoisunpeuscandaleuses,j'en
conviens,maisrienquipuissevouspousseràpécher.
—Maisc'estunlivredethéâtre,insista-t-elle,sansluirendrel'ouvragepourautant.Ce
n'estpasdel'histoire,commeThucydideouHérodote.
Ilhaussalessourcils.
—Etalors?
—Cen'estpasaussisérieux,expliqua-t-elle,replaçantfinalementl'ouvragesurson
étagère.Ledevoirveutquejem'occupel'espritavecdesquestionsplusimportantesque
descomédies.
—Ledevoir?Dequeldevoirparlez-vous?Commença-t-ilavecfeu.
Àcetinstant,unbruitdechute,suivid'uncri,retentitdansleurdos.
Herofitvolte-face.Phoebeétaitaffaléeaupiedd'unepetitevoléedemarches.
—MonDieu!
Elleseprécipitaverssasœur,Readingsursestalons.Phoebeétaitlivide.LadyMargaret,
quisetenaitàcôtéd'elle,étaittoutaussipâle.
—Ques'est-ilpassé?AboyaReading.
—Jel'ignore,réponditsasœur.Elleadûraterunemarche.
—Jenelesaipasvues,confessaPhoebe.Jemedirigeaisversunrayon,etjenemesuis
pasaperçuequ'iln'étaitpasaumêmeniveau.
Readingsepenchasurelle.
—Pouvez-vousvousrelever?
—Je...jecrois.
—Reading,sonfront,chuchotaHero.
Unepetitetraînéesanglantebarraitlefrontdelajeunefille.
—Elleadûsecognerentombant,fit-ilencaressantlescheveuxdePhoebe.
Celle-civoulutleverlebrasdroit,maiscesimplegesteluiarrachaunegrimacede
douleur.
—Jecroisqu'elles'estcassélebras,déclaraReading.Non,n'ytouchezpas.Laissez-moi
faire.
D'unmouvementfluide,ilsoulevaPhoebedanssesbras.
—Jevaislaporterjusqu'àlavoiture.Unefoisderetourchezvous,nousenverrons
chercherunmédecin.
—Trèsbien,acquiesçaHero,maisReadingfonçaitdéjàverslasortie.
Letrajetderetourfutépouvantable.LemoindrecahotarrachaituncriàPhoebe.Assis
derrièreelle,Readings'efforçaitdelamainteniretd'amortirleschocsdesonmieux.Dès
qu'ilsarrivèrent,cousineBathildapritleschosesenmainavecautorité.Phoebefut
transportéedanssachambre,etHeros'apprêtaitàlasuivrequandunemainseposasur
sonbraspourl'arrêter.
—Pourquoin'a-t-ellepasdemeilleureslunettes?demandaReading,l'airencolère.Ilest
évidentqu'ellenevoitrienaveccellesqu'elleporte.Elledoitimpérativementconsulter
unexpert.
Herofermabrièvementlespaupières.Elleauraitvoulus'indigneretluirépondresurle
mêmeton,maiselleneressentitriend'autrequ'unimmensechagrin.
—Hero?murmuraReading,luipressantlebras.
Ellerouvritlesyeux.
—Dèsquenousnoussommesrenducomptequesavuebaissait,nousavonsconsultédes
experts.L'unvenaitmêmedePrusse.
Ilfronçalessourcils.
—Et?
Luttantcontrelessanglotsquiluiétreignaientlagorge,Herosouffla:
—Iln'yarienàfaire.Phoebeestentraindedeveniraveugle.
Ilétaitplusdeminuit,cesoir-là,quandGriffinrejoignitSaint-Giles.LeVicairenes'était
pasmanifestédepuisquelecorpsdeTommyavaitétébalancépar-dessuslemur.Se
désintéressait-ilduquartier?Lesrumeursd'unenouvelleattaqueétaient-ellesinfondées?
C'étaitpossible,biensûr,cependantGriffinpréféraitnepasbaisserlagarde.Il
chevauchait,l'œiletlesoreillesauxaguets,lamainsurlacrossedesonpistolet.LeVicaire
étaitréputécapabledesemontrerpatientlorsqu'ilconvoitaitquelquechose.Oril
désiraiténormémentladistilleriedeGriffin.
Uneombrebougeasursadroite.Griffindégainavivementsonarme,prêtàtirer.Et
clignadesyeuxàplusieursreprisesendécouvrantunhommevêtud'unétrangecostume
d'Arlequinetd'unchapeauornéd'uneplumedémesurée.L'apparitionsoulevason
chapeaupourlesaluer,avantd'escaladerlafaçaded'unemaisonetdeposerlepiedsurle
toit.
Bontédivine!Griffineutbeauscruterlapénombre,lefantômedeSaint-Giles-caril
devaits'agirdelui-avaitdéjàdisparu.Iln'avaitpascherchéàledétrousser,cen'était
doncpasunvoleur.Alorspourquoihantait-illequartier?Perplexe,Griffinseremiten
route.Dommagequ'ilnepuisseparlerdesarencontreàMargaret,elleenresterait
bouchebée.
Quelquesminutesplustard,Griffinatteignaitladistillerie.Ilfrappaàlaportecochère,et
attenditunlongmomentavantqueNickBarnesn'ouvreenfinlebattant.Ilsetendit.
Nickavaitlaminesombredesmauvaisjours.
—Qu'ya-t-il?S’enquit-ilenmettantpiedàterredanslacour.
—Unautredenoshommesadisparu,réponditNick.Jesaispassic'estuncoupdu
Vicaireous'iladéserté.
—Nomd'unchien,grommelaGriffin.
Décidément,leschosesallaientdemalenpis.Ilvoyaitencorelevisagecrispédedouleur
delapetitePhoebe.Ils'étaitsentitellementimpuissantlorsqu'ilavaitapprisqu'elle
perdaitlavue.C'étaittropinjuste.
—Lesaffairesvontmal,annonçaNickalorsqu'ilspénétraientdansl'atelierdedistillation.
Onvapastenirlongtempscommeça.
Griffinjetaunregardautourdeluipours'assurerqu'aucundeshommesquis'activaient
prèsdescuvesn'étaittropproche.
—J'ensuisconscient,dit-ilàmi-voix.LeVicairen'estpaspressé.Ilpeutsepermettre
d'attendrepatiemmentquejen'aiepluslesmoyensdepayersuffisammentnoshommes
pourlesgarder.
Nicksegrattalementon.
—Est-cequeçavautlecoupdecontinuer?Aprèstout,vousavezamasséunjolimagot.
Ilestpeut-êtretempsd'arrêter.Delaissertomberladistillerieetdetrouverunautre
moyendegagnerdel'argent.
Griffinlefusilladuregard,maisNickhaussalesépaules,imperturbable.
—Oualors,ilfaudraitsemontrerplusactif,suggéra-t-il.
GriffinsavaitcequeproposaitNick:qu'ilspassentàleurtouràl'attaque.Cequiavait
démarrécommeunsimplecommerce-certespeurespectable,maisuncommercequand
même-tournaitàlaguerredeclans.Nickavaitpeut-êtreraison:mieuxvalaitrenoncer
avantqu'ilnesoittroptard.MaiscommentGriffinferait-ilfructifierlesterresfamiliales?
Enquoitransformerlegrainquemoissonnaientsesfermiers?
—Ladamequivousaccompagnaitl'autrejouravaitpasl'airtrèscontente,observaNick
aprèsunsilence.
—Elledésapprouveladistillationdugin,réponditGriffind'untonneutre.
—Ah!fitNickensebalançantsursestalons.C'estpasuneactivitérespectablepourun
aristo,c'estça?
Griffinsegrattalanuque.
—Eneffet.Enfin,cen'estpastoutàfaitcela.Elleapportesonsoutienfinancieràun
orphelinatduquartier.Etelleconsidèrequec'estàcauseduginqu'ilyatantd'orphelins.
—Elles'occupedel'orphelinatdeSaint-Giles?
Griffinluiglissaunregardsurpris.
—Tuleconnais?
—Difficiledepasleconnaîtrequandonhabitedanslecoin,réponditNick.Unebonne
maison,àcequ'yparaît.Pascommed'autres.Dommagequ'ilaitbrûlécethiver.
—LadyHeroaprisenmainlareconstruction.Enplusgrand.
—Ondiraitbienquec'estunange,cettefemme.
GriffindévisageaNick,suspectantuneraillerie,maisNicksemblaitsérieux.
—C'estàsedemandercequ'ellefaisaitenvotrecompagnie,pasvrai,milord?ajouta-t-il.
—Elleestfiancéeàmonfrère.
—Ah.Ellevousmanifestedoncqu'unintérêtdebelle-sœuràbeau-frère.
—Nick,grondaGriffind'untond'avertissement.
MaisNickn'étaitpasdugenreàselaisserintimider.
—C'estaveclessaintesqu'ilfautfaireattention,continua-t-il.Aveclescatins,c'estfacile:
onlespaieetl'affaireestdanslesac.Avecunefemmerespectable,ilyadela
conversation,dessentiments,touscestrucsquivouscompliquentlavie.C'estpasqueça
envautpaslapeine,notezbien.Maisc'estsourced'ennuis,mieuxvautlesavoir.
—Nick,medispenserais-tudesconseilsenromantisme?
Nickrepoussasonchapeauenarrièreafindesegratterlefront.
—Vousavezjamaisrêvéàl'amour,milord?
—Jeterappellequ'ellevabientôtdevenirmabelle-sœur.
—Biensûr,biensûr,marmonnaNick.
Ilneparaissaitpasdutoutconvaincuparl'argument.EtGriffinn'étaitpascertaindel'être
lui-même.Ilsoupira.
—Tutesouviensdel'époqueoùnousavonscommencé?
Nicks'esclaffa.
—Vousvoulezparlerdelapetitedistillerie,dansTaipingLane?Vousyconnaissiezrien
encetemps-là,milord.Maisvousétiezsuspicieux.
—Jenesavaispassijepouvaistefaireconfiance.
Nicklegratifiad'ungrandsourire.
—Jepourraisvousretournerlecompliment.Quandjevousaivuarriver,avecvotretête
d'aristo,votrebeaucostume,ettoutça,j'auraispaspariégrossurvous.
Griffinsemitàrire.IlavaitrencontréNickdansunetaverneminabledeSevenDials-pas
legenred'endroitoùl'ondéniched'ordinairedesassociésenaffaires.Maisquelquechose
l'avaitattiréchezcetancienboxeur.Ilavaitsentienluiletypehonnête.C'estNickquilui
avaitprésentél'hommeàquiilavaitachetésapremièredistillerie.
—Tutesouviensdelafoisoùnousavonscruqueladistillerieallaitexploser?
Nickcrachaparterre.
—Quellefois?Jemerappellequeçaafailliarriverplusd'unefois.
Griffinsouritetbalayal'entrepôtduregard.Quedecheminparcourudepuiscette
minusculedistilleriedeTaipingLane!Illuiavaitfalludesannéesavantdesortirlatêtede
l'eau,etdeneplusavoirdedettesquiletenaientéveillélanuit.Àprésent,ilavaitles
moyensd'assurerlasaisondeMargaret.Ilavaitjustebesoind'encoreunpeudetemps
pourstabilisercomplètementsasituationfinancière.
—Nousavonstravaillédurpourenarriverlà,pasvrai?
—Sûr,acquiesçaNick.
—PasquestiondelaisserleVicairemedéposséder.
—Amen,fitNick,philosophe,avantdesortirunepetitepipeenterredesapoche.Vous
avezjamaispenséàfaireautrechose?ajouta-t-ilaprèsl'avoirallumée.
Griffinleregarda,étonné.
—Non.Sansdouteparcequejen'enaijamaiseuletemps.Ettoi?
—Moinonplus,réponditNick,quisegrattalecrâne.Enfin,si,unpeu.Monpèreétait
tisserand,maisj'aipasvouluapprendrelemétier.Quandj'étaisjeune,çameparaissait
ennuyeux.Etmaintenant,jesuistropvieux.
—Tisserand,murmuraGriffinpensivement.
UnegrandepartiedesterresdesMandeville,dansleLancashire,étaienttropaccidentées
pourpermettreleurmiseenculture.Laplupartdeleursvoisins,quirencontraientle
mêmeproblème,s'étaientlancésdansl'élevagedemoutons,dontilsvendaientàlafoisla
viandeetlalaine.
Uncrirésonnasoudaindansl'entrepôt.Griffinfitvolte-face.Unefuméenoirerefluaitpar
lesconduitsdespoêlesmontantàl'assautdumur.
—Sacrénom!juraNick.Ilsontbouchélescheminées.
—Éteignezlesfoyers!hurlaGriffinavantdeseruerverslaported'entrée.
Ilseplaquacontrelemur,etentrouvritlebattantdupied.Danslacour,lesgardes
repoussaientdesattaquants.Troishommesavaientdéjàréussiàfranchirlemur
d'enceinte.
—Ilsapprochent,criaGriffin.Pasquestiondeleslaisserentrer!
Surce,ilouvritlaporteengrandd'uncoupdepied,dégainasonautrepistoletetsemit
àtirerdesdeuxmains.Untypes'affalasurlespavés.D'autresdétonationssuivirent,
venantdeshommesquiavaientrejointGriffin,etledeuxièmetypes'effondra.Déjàilen
arrivaitd'autres.Dansuncoin,Ramblerruaitethennissaitdeterreur.
TandisquelescompagnonsdeGriffinseportaientàlarescoussedesgardesqui
menaçaientd'êtresubmergésparlenombre,illâchal'undesespistoletsettiraunedague
desaceinturepouraffronterunnouvelassaillant.Unsolidegaillard,munid'uncoutelas
siimpressionnantqueGriffincraignitquesadagueneserompeàsoncontact.
Heureusement,sonadversairen'avaitpassonagilité.Aprèsquelquesévitements
réciproques,Griffinréussitàluiplantersadagueenpleinepoitrine.Letypes'écroulad'un
bloc,commeunemarionnettedontonauraittranchélesficelles.
Posantunpiedsurlecadavre,Griffinenretirasadague.Ilpivotaitverslacour,prêtà
réglersonsortàunnouvelassaillant,quandilserenditcomptequeceneseraitpas
nécessaire.Quatreautrescorpsgisaientdanslacour.Unhomme-l'undessiens-étaitassis
parterre,dosaumur,etgémissait.Lesautresattaquantsavaientbattuenretraite.
L'escarmoucheétaitterminée.Dumoins,pourl'instant.
—Rentrez-leàl'intérieur,ordonnaGriffinenindiquantleblessé.Lesautres,restezàla
porte,aucasoùilsreviendraient.
Ramblers'agitaittoujoursdanssoncoin.Griffinallalerassurer.
—C'estfini,murmura-t-il,luiflattantl'encolure.C'estfini.
Lechevalcontinuaitderoulerdesyeuxterrifiés.Griffinluiparlaencorequelquesminutes
avantdepuiserdanssasacochedeselleunepoignéed'avoinedontilremplitlamusette
del'animal.Celafait,ilregagnal'entrepôt.Unpeudefumées'enéchappaitencore.Ilse
penchapourrécupérersonpistolet,etpénétraàl'intérieur.
Ilfaisaitsombreetl'airempestait.Nicks'approcha,levisagenoirdesuie.
—Desgarssontmontéssurletoitpourdéboucherlesconduits,annonça-t-il.Maison
pourrapasredémarrerlesfoyerstoutdesuite.
Griffinhochalatête.
—Ilfautplacerdesgardessurletoit.
—Çavaêtredifficiledetrouverdescandidats.
—Paie-lesletriple.
—Àcetrain-là,vousdépenserezbientôtplusquecequevousgagnez,l'avertitNick.
—J'ensuisbienconscient,figure-toi.
—Çaauraitpuêtrepire,observaNick.Letamponquibouchaitunedescheminéesest
tombédedans.Ons'enestplutôtbiensorti.
Griffins'assitsuruntonneletetentrepritderechargersespistolets.
—Pourcettefois.
—Ouais,concédaNick.Ilyaplusqu'àprierpourquelachancetournepas.
CHAPITRE10
Lelendemain,lareinefitsellersonchevaletconvoquasesprétendantsdansl'écurieafin
qu'ilsl'accompagnentàlachasse.Quandilsfurenttousenselle,elleleurdemanda:«
Qu'ya-t-ildepluspuissantdansmonroyaume?»Puisellesortitdel'écuriesansun
regardenarrière.Ettandisquelestroisprincessuivaientlareine,l'airconsterné,lemaître
desécurieshochalatêted'unairentendu...
LamatinéeétaitdéjàbienentaméequandGriffinrentradeSaint-Giles.Éreinté,il
descenditdechevaletconfiaRambleràunpalefrenier.
—Pansez-lebien,etdonnez-luidoublerationd'avoine,luiordonna-t-il.
Aprèsunedernièretapeaffectueuseàsoncheval,ilgravitleperronetentra.Recevant
rarementàLondres,iln'entretenaitqu'unedomesticitéréduite.Unecuisinière,quelques
femmesdechambre,uncireuretDeedlesuffisaientamplementàpourvoiràsesbesoins.
Conséquenced'untellaxisme,ilyavaitrarementquelqu'unpourl'accueilliràlaporte.
Griffinjetasonchapeausurunguéridonetnesedonnamêmepaslapeinedele
ramasserquand,manquantsacible,lechapeautombaparterre.Puisilgrimpa
directementàl'étage,impatientdesavourerunbonbainchaudavantdesemettreaulit.
Pasnécessairementdanscetordre,dureste.
MaisDeedleconnaissaitbienleshabitudesdesonmaître.Dèsqu'ilentenditlepasde
Griffindansl'escalier,ilouvritlaportedesachambre.
—J'aimisl'eauàchauffer,milord.Votrebainserabientôtprêt.
—Dieutebénisse,Deedle.
Ils'assitsursonlitpoursedébarrasserdesesbottespendantquelesfemmesdechambre
apportaientdesbouilloiresfumantes,quellesdéversaientdansletub.
Unquartd'heureplustard,Griffinselaissaitglisserdansl'eauchaudeavecunsoupirde
bien-être.
Deedles'occupadesesvêtements,puisramassasesbottes.
—Jelesconfieaucireur?Voulut-ilsavoir.
Paupièrescloses,Griffinacquiesçad'unsignedelamain.Laporteserefermasurson
valet.
Tandisqu'ilseprélassaitdanssonbain,Griffinlaissasonespritbattrelacampagne.Avant
dequitterladistillerie,ilavaitordonnéàNickd'embaucherdesgardessupplémentaires
quelqu'ensoitleprix.LeVicairenes'enétaitpasseulementprisauxintérêtsdeGriffin.
Cettemêmenuit,deuxautresdistilleriesclandestinesavaientétédétruitesdansun
incendie.Etaumoinsunhommeavaitpéridanslesflammes.Était-cebienraisonnablede
continueràtravaillerdanscesconditions?
Griffinricana.LadyHeroseraitplusqueravies'ilseretiraitdesaffaires.Celaferaitune
distillerieclandestinedemoinsparmilesdizainesquelequartierdevaitcompter.Celadit,
peut-êtreavait-elleraisondedésapprouversonactivité.
Lajeunefemmefinitbientôtparmonopolisertoutessespensées.Griffinserappelases
lèvressensuellesquis'ouvraientsouslessiennes.Soncorpsfrémissantlorsqu'il
approfondissaitsesbaisers...
Avecungrognement,ilrefermalamainsursonsexeàdemiérigé.D'autresimages
affluèrent:sesseinsdélicieusementgalbésdontlesaréolessombresoffraientuncontraste
puissammentérotiqueaveclablancheurlaiteusedesapeau,samainfinefrôlantsa
virilité.
Griffincommençaàsecaresser.Ils'imaginaitentraindeladévêtirlentement.
Aurez-de-chaussée,quelqu'unfrappaviolemmentàlaporte.
Griffingrommelaunjuron.Undomestiquesechargeraitbienderépondre.Oulevisiteur
finiraitparselasser.
Maislescoupsredoublaient.
—Bonsang!grogna-t-ilenlâchantsonsexe.
C'étaitpeut-êtreNick,quiapportaitdesnouvelles.
Griffinsortitdutub,s'essuyaàlahâteavantd'enfilerpantalonetchemise.Ildégringola
lesmarchespiedsnus,traversalehallaupasdechargeetouvritlaporteàlavolée.
—Oui?
IlseretrouvanezànezavecladyHero.Elleleparcourutdelatêteauxpieds,autrement
ditdesachemise,quicollaitàsontorsehumide,àsonpantalon,quilaissaitdevinersa
semi-érection.
—Oh!fit-elleenremontantbienvitejusqu'àsonvisage.
—Quefais-tulà?Aboya-t-il.
—Dieumerci,vousêtesvivant,murmura-t-elle.J'aiapprisqu'unedistillerieavaitbrûlé
cettenuit,àSaint-Giles,etqu'ilyavaitunmort.
—Ehbien,cen'étaitpasmoi,répliqua-t-il,plutôtsèchement.
—C'estcequejevois,fit-elle,et,s'éclaircissantlavoix,elledemanda:Puis-jeentrer?
Griffinjetauncoupd'œildanslarue.Personnenesemblaitprêterattentionàeux.Il
attrapalajeunefemmeparlebrasetlatirasansménagementàl'intérieur.
Elletrébuchaetpoussauncri.
—Maisquefaites-vous?
—J'essaiedepréservertaréputation,marmonnaGriffin,quipivotaetfonçaversla
bibliothèquesanss'inquiéterdesavoirsiellelesuivait.Qu'est-cequit'aprisderendre
visiteàuncélibataireenpleinmilieudelamatinée,etsanschaperon?
—Jevoulaism'assurerquevousalliezbien,dit-elledanssondos.Etjesouhaitaisvous
parler.
Griffinretintunjuron.Elleavaitsûrementprévuunnouveausermonsurlesravagesdu
gin.Sitôtentrédanslabibliothèque,ilallaseverserunverredebrandy,puisilsetourna
verslajeunefemme,etenavalaunegorgée.
—Dequoi?fit-il.
Ellefronçalessourcils,déroutée.
—Jevousdemandepardon?
—Dequoivoulais-tumeparler?
Elleeutunepetitemouequieutpourrésultatd'attirerl'attentiondeGriffinsursa
bouche.Résultat,sonsexesemitaussitôtaugarde-à-vous.
Ilvidalerestantdesonverred'unetraite.
—Je…
—Peut-êtredésirais-tum'entretenirdelapluieetdubeautemps?RaillaGriffin,qui
remplitdenouveausonverre.Ceseraitunsujettoutindiquépourunevisiteaussi
matinale.
Elleclignadesyeux.
—Je…
Illeval'indexpourl'arrêter,etavalaunegorgéedebrandy.
—Est-ceraisonnabledeboireautantavantmidi?demanda-t-elle,d'untonréprobateur.
—Oui,répliqua-t-il,etilbutuneautregorgéepourappuyersonaffirmation.Jebois
toujourslorsquejesuisàmoitiévêtudevantlesdames.
LesjouesdeHerovirèrentàl'écarlate.
—Jedevraispeut-êtrereveniruneautrefois,hasarda-t-elle.
—Ohnon,fit-ilenreposantbrutalementsonverreavantdesedirigerdroitsurelle.
Maintenantquetuasinterrompumonbain-etl'activitétrèsagréableàlaquelleje
m'adonnais,enfait-,autantmedirecequetuasàmedire.
Ellelefixa,interdite.
—Peut-êtrevoulais-tumereprocherdenouveaumonactivitédedistillation?dit-ilense
penchantversellesanssesoucierdesavoirs'ill'intimidaitoumêmel'effrayait.Àmoins
quetun'aiesdécidédemesermonneràproposdemafrénésiesexuelle?
Elletressaillit,maisnecédapasunpoucedeterrain,cequiétaitplutôtcourageuxdesa
part.
Griffinseretenaitd'exploser.Commentosait-ellesetenirainsidevantlui,dansune
posturedemartyre,alorsqu'illadésiraitsifortquec'enétaitdouloureux?
Ilclaquadesdoigts,commes'ilsesouvenaitdequelquechose.
—Ah,maistunepeuxpasmereprocherd'êtreunséducteuralorsquetuassuccombési
facilementàmesavances,n'est-cepas?Difficiledejouerencorelessaintes-nitouches,pas
vrai?
Elleécarquillalesyeux,etàenjugerparl'éclatdesesprunelles,ildevinaqu'elleétaitau
borddeslarmes.Ils'entêtapourtant.C'étaitl'occasionoujamaisdelachasserdechezlui,
desavie,desatête.
—Maispeut-êtreest-cepourcelaquetuesvenue,enfait,luimurmura-t-ilàl'oreille.
Pourquejeteséduise.Peut-êtrequecettehistoiredeginn'étaitqu'unprétextepourme
rendrevisite.Peut-êtrequetuveuxquejet'embrasseencore,etpasseulementlesseins
cettefois.
Ilessayaitvisiblementdel'effrayer,pourqu'elleparteencourant.Maisellen'avaitpas
peur.Mêmesonhaleinechargéedebrandynelarebutaitpas.
—C'estcela,quetuveux?poursuivit-il.Quejetecaresseentrelescuisses?Jeparieque
tuesaussidoucequ'unchatonàcetendroit.
Ilallaittroploin.Elleauraitdûlefairetaire.Elleauraitdûtournerlestalonsetsortir.Sauf
qu'ellevoulaitrester.L'affrontersursonpropreterrain-justecettefois.
Elletournalatête.Sonvisageétaitàquelquescentimètresdusien.Sonregardvertétait
implacableetarrogant.Siellen'avaitrienvud'autredanssesyeux,Heroseraitpartie.
Cefutlalueurdevulnérabilitéquilaretint.
—Griffin...murmura-t-elle.
Illâchaunjuron,etl'attirabrutalementàlui.Seslèvrescapturèrentlessiennes,
impérieuses,exigeantes.
—Hero,souffla-t-ilendévorantsabouche.
Ilsemblaitavoirperdutoutcontrôle.Sesgestesétaientsaccadés,précipités.Ilenvoyason
chapeausurlesol,l'embrassafiévreusementdanslecoutandisqu'ilsedébattaitpourlui
ôtersonmanteau.Ils'attaquaàsoncorsage,puisdélaçasoncorsetàtouteallure.
Heroauraitdûenêtrehorrifiée,maisc'étaittoutlecontraire:sasauvagerienefaisait
qu'accroîtresonpropredésir,aupointqu'ellel'aidaitàladéshabiller.Finalement,ses
jupestombèrentàterre,etellesetintdevantluiencamisole,basetescarpins.
Ilclignadesyeuxàcespectacleets'immobilisa.L'espaced'uninstant,Herocrutqu'ilallait
reveniràlaraisonets'arrêterlà.Maispasdutout.Ilapprochalentementlamaindeson
épaule.Sesdoigtsserefermèrentdoucementsurlabretelledesacamisole.Puis,la
regardantdroitdanslesyeux,iltirad'uncoupsec,déchirantletissuetluiarrachantson
vêtementdanslafoulée.
Herosursauta,choquéedeseretrouvernuedevantlui.Elleétaitatrocementconsciente
desesseinsdontlespointessedressaientorgueilleusement.Maisavantmêmequ'elle
amorceungestepourseprotéger,Griffinluisaisitlespoignetspourl'enempêcher.
—Non,murmura-t-il.Laisse-moitecontempler.
Herofrissonna.C'étaitpresqueunetorture,desetenirainsidevantlui,soumiseàson
regardsanspouvoircouvrirsanudité.
Ilsourit.Puis,sansluilâcherlespoignets,ils'inclinasurelleetaspiralapointed'unsein
entreseslèvres.
Herotressaillit,tandisqu'uneflèchedepurplaisirlatraversaitdepartenpart.Labouche
chaudedeGriffins'activait,maisdéjàelleenvoulaitplus.Seshanchess'arquèrent
spontanémentverslui.
—Ohnon,pastoutdesuite!Chuchota-t-il.J'attendsceladepuistroplongtemps.
Etils'agenouilladevantelle.Herobaissalesyeuxetbattitdespaupières.Qu'était-ilen
trainde.
Illuilâchalespoignetspourluiécarterlescuisses.Ellecrutdéfaillir.Ilpouvaittoutvoir
d'elle.Etmêmesentir.
Ellereculad'unpas,heurtalesofa.
—Non.murmura-t-elle,soudainpaniquée.Jene…
Illevalesyeuxverselle.
—Si,dit-ilenluisoulevantunejambepourladrapersursonépaule.
Etavantqu'ellepuisseréagir,seslèvresseposèrentsursaféminité.
Heropoussauncrietagrippaledossierdusofa.Elleavaitentenduparlerdecaresses
intimes,maisellen'étaitpasdutoutpréparéeàcela.Griffinembrassait-non,léchait-la
partielaplussecrètedesonanatomie!Etcequ'elleéprouvaitétaitplusextraordinaire
quetoutcequ'elleavaitjamaisressenti.Ellesuffoquait.Ellenevoulaitpascrier,mais,
DieuduCiel,quec'étaitdifficile!Griffinlaléchaitdélicatement,encoreetencore,
commes'ilnepouvaitserassasierd'elle.
Puisilécartasoudainlesreplisveloutés,etseslèvresserefermèrentsursonboutonde
rose.Qu'ilsemitàsucer!
Herolaissaéchapperuncri.Sesjambestremblaientirrépressiblement.Lasensationétaitsi
délectable,siintense,quec'étaitàlalimitedusupportable.
Seigneur,c'étaittellementbonquecedevaitêtreunpéché!
Ettoutàcoup,unevaguedeplaisirplusfortequetouteslesautressemblalasubmerger
del'intérieur.Griffinlevalesyeuxversellesanscessersescaresses.Ellesemorditlalèvre
etfermalespaupières,incapabledesoutenirsonregardtantelleétaitconscientedese
conduireimpudiquement.C'étaithonteux.C'étaitmerveilleux.Avecunfrémissement,
elles'abandonnaàlajouissance,etlefitdevantlui.Ellepensaitqu'ilallaits'écarter,mais
ilcontinuadelagratifierdepetitsbaisersintimesjusqu'àcequesesjambestremblentsi
fortqu'ellecraignitdetomber.Puisilseredressa,lafitasseoirsurlesofaletempsde
ramassersesvêtementsqu'ildéposasursesgenoux.Illasoulevaalorsdanssesbrasetse
dirigeaverslaporte.
—Non!Serécria-t-elle,comprenantsonintention.
—Laisse-moifaire.
Heroredoutaitlesdomestiques,maisilsnecroisèrentpersonnetandisqu'iltraversaitle
hall,montaitl'escalier,etrejoignaitsachambre.Elleeutàpeineletempsdevoirletub
encorefumantqu'illadéposaitsurungrandlitàbaldaquinauxaffreusestenturesorange.
Griffinlançacavalièrementsesvêtementssurlesol,ladébarrassadesesbasetdeses
escarpins,puiss'immobilisapourlacontempler.
Heroretintsonsouffle.Qu'attendait-ild'elle,àprésent?Ellen'avaitjamaisfaitcela,ne
l'avaitpaspréméditéetnesesentaitabsolumentpaspréparéeàcequipourraitsuivre.
Ellevoulutseredressersuruncoude,maisilsecoualatête.
—Nebougepas.
D'unmouvementpreste,ilenlevasachemise.Puissonpantalon.
Heron'avaitencorejamaisvud'hommenu.Del'anatomiemasculine,elleneconnaissait
queletorsedejeunesouvriersquiôtaientparfoisleurchemiselorsqu'ilstravaillaientau
soleil.Oulespâlesstatuesantiques.
Griffinavaitlapeaucuivréepartout.Sesépaulesétaientlargeset,àladifférencedes
statues,unefinelignedepoilssombrespartaitdesonnombriletsedéployaitenun
buissontouffuautourdesavirilité.
Tandisqu'elleledétaillaitsansvergogne,Heroressentitcommeunecrispationaucreux
duventre.Elleavaittenusonsexeérigédanssamain,maisnel'avaitjamaisvu.Ilse
dressaitpresqueàlaverticale,parcourudeveinessaillantes,magnifiqueetenmême
tempseffrayant.
—Ilteplaît?demanda-t-ilenleprenantàpleinemain.
Fascinée,Heroregardasamainalleretvenirdoucementlelongdelacolonnedechair.
—Oui,souffla-t-elle,incapabledementir.
Griffinesquissaunsourire.
—Tantmieux.J'aientenduparlerdeviergesquis'enfuientencriant.
Herosemorditlalèvreaumot«vierge».
—Tul'es,n'est-cepas?Vierge?
Ellehochalatête.Oui,elleétaitvierge.Maispluspourlongtemps,apparemment.Ce
qu'elles'apprêtaitàfaireétaitmal,c'étaitunpéché,c'était.
—Nepensepas,luiordonna-t-il,et,s'allongeantsurelle,ilajouta:Nepensepas,nete
posepasdequestions,net'inquiètepas.Contente-toidesentir.Demesentir.
C'estcequ'ellefit.
Dugenou,illuiécartalesjambespoursepositionnerentresescuissesenmêmetemps
qu'ils'emparaitdeseslèvres.Heroluirenditsonbaiser-ellesavaitàprésent,comment
mêlersalangueàlasienne-,ettandisqu'illacaressait,elleréalisaqu'elleaussipouvaitle
toucher.Ellefitcourirsesmainssursesflancs,déployalespaumessursondosmusclé.
C'étaitsiintime,siparticulierd'explorerainsiledosnud'unhommealorsqu'ilétait
étendusurelle.
Ilrompitsoudainleurbaiser,murmuraquelquesparolesqu'ellenecompritpas,etse
soulevalégèrementpourglisserlamainentreleursdeuxcorps.Herolesentitguiderson
sexeentrelesreplismoitesdesaféminité.Sonexpressionétaitconcentrée,etilluivintà
l'espritque,bienqu'ilaitsansdoutefaitcelaunnombreincalculabledefois,ilprenait
cettefois-citrèsausérieux.Elleenéprouvaduréconfort.
Puisilaccrochasonregardet,aumêmeinstant,ellesentitl'extrémitédesonpénisse
presseràl'oréedesoncorps.Elles'agrippaàsesépaules,soudainprised'undoute.
—Nepensepas,luirépéta-t-il.Contente-toidelaisserparlertessens.
Etildonnauncoupdereins.
Heros'attendaitàsouffrir,maiselleneressentitqu'unepetitebrûlure.Elleretintson
souffle,attendantdavantage-douleurouplaisir,ellen'auraitsudire.
Ils'écartaunpeu,puiss'enfonçadenouveau,etellecompritqu'ilnel'avaitpas
entièrementpénétrée.
—Détends-toi,murmura-t-il.
Ilseretiraencore,puisrevintenelle,cettefoisunpeuplusprofondément.Labrûlure
s'étaitapaisée,remplacéeparunepressionqui,sansêtredouloureuse,n'étaitpasnonplus
agréable.Griffinluisoulevasoudainlesjambes,l'incitantàlesenroulerautourdesa
taille,puisplongeadenouveauenelle.Etl'emplitcomplètement.
Ellelevalesyeuxverslui.Était-cetout?
Ildutlirelaquestiondanssonregard,carilsourit,etmurmurad'unevoixrauque:
—Sens-moi.
Ilrepritsesmouvementsdeva-et-vient,lentement,régulièrement.Seigneur!Elleétouffa
ungémissement.Ilrecommença,lesyeuxrivésauxsiens,etfitpivoterseshanchesen
pesantsurelledetoutsonpoids.
—Oh!cria-t-elle.
Lorsqu'ellesecambrait,iltouchaitunpointprécisd'oùpartaitunflotdessensations
exquisesquelemouvementdesonsexenefaisaitqu'accroître.
—Laisse-toialler,monange,chuchota-t-il.
Etavantqu'ellepuisserépondre,ilrefermaleslèvressurlapointed'unsein.
Heros'arquasouslui.Griffinsemouvaitsansrelâche,àprésent,chaquepuissantcoupde
reinsattisantlefeuquicouvaitaucentredesoncorps.Maisiln'yavaitpasquecela,le
simpleplaisircharnel.Non.Ilyavaitaussiceflotd'émotionsréprimées,chagrinet
allégressemêlés,quiremontaientpourlapremièrefoisdesavieàlasurface.Ellene
contrôlaitplusrien,sesentaitvolerenéclatsetsavaitqu'ellenepourraitjamais
rassemblerlesmorceauxépars.
Griffinluifaisaitl'amour,etc'étaituneexpérienceunique.Plusjamaisellenesesentirait
aussilibrequ'icietmaintenant.Ellesecramponnaitdésespérémentàluidepeurqu'ilne
s'arrêteetnel'abandonne.Maisilnefitriendetel.Ilcontinuadesemouvoirfollement
enellejusqu'àcequ'elleexploselittéralementdeplaisir.Elleouvritlabouche,maisil
cueillitsoncriauborddeseslèvres.Puisilseretirasoudain,etellesentitsasemencese
répandresursonventre.Ellerouvritlesyeux.Ilsetenaitau-dessusd'elle,lamainserrée
sursonsexe.Iln'yavaitplustracedecettetensionquiluicrispaitlestraitsunpeuplus
tôt.
C'étaitfini.Ellen'étaitplusvierge.
Charlieregardalesdésroulersurlatable,puiss'immobiliser.Undeuxetuntrois.Cinq
pouvaitêtreunchiffrechanceux;toutdépendaitdelapartie.
—Alors,l'attaqueaéchoué?devina-t-il,voyantqueFreddydansaitd'unpiedsurl'autre.
—Oui.Onaperduquatrehommes.Etdeuxautressontgravementblessés.
Charlieramassalesdésavecungrognementetlesfitroulerentresesdoigts.
—Tum'asbienditqueReadingavaitétévuaveclasœurduduc?fit-il,pensif.
—Oui,confirmaFreddy.IlssontvenusdeuxfoisensembleàSaint-Giles.
Charlieesquissaunsourire.
—Leduc.Onenrevienttoujoursàlui.LeducetReading.Nosmeilleursamis.
Unmurmuredouloureuxsefitentendreàl'étage.Charlielevalesyeuxcommes'il
pouvaitvoirlafemmeétendueau-dessusd'eux.
—Commentelleva?
Freddyhaussalesépaules.
—L'infirmièreditqu'elleaavaléunpeudepotagecematin.
Charliebaissalesyeuxetjetasesdés,quiroulèrentjusqu'auborddelatable.Untroiset
unquatre.Leseptchanceux.
—Ilseraitpeut-êtretempsqueSaGrâcesoitinforméedesactivitésdeReading.
CHAPITRE11
Cesoir-là,lareineRavenhairconvoquadenouveausesprétendantsdanslasalledu
trôneetleurdemandaleursréponses.LeprinceWestmoonclaquadesdoigts.Aussitôt,
unjeunegroomintroduisitunsuperbeétalondanslasalle.«Cechevalestcequ'ilyade
pluspuissantdansvotreroyaume,Majesté»,ditleprince.
LeprinceEastsunfitunsigne,etunguerriermassifrevêtudesonarmures'avança,son
épéeàlamain.«Cethommeestlepluspuissantdevotreroyaume,Majesté»,ditle
prince.
Enfin,leprinceNorthwindprésentaunbœufauxcornesciselées:«Cebœufestcequ'ily
adepluspuissantdansvotreroyaume,Majesté.»
Griffinselaissaroulersurledos,l'espritvide,lecorpstotalementdétendu.
Cequin'étaitapparemmentpaslecasdeHero.
Sentantlelitremuer,ilentrouvritlesyeux,etdécouvrit,perplexe,lajeunefemmequi
s'affairaitpourenfilersacamisole-oudumoinscequ'ilenrestait.
Griffinbâilla.
—Jesaisquetoutcelaestnouveaupourtoi,monange,maisl'usageestdesereposerun
peuavantd'éventuellementrecommencer.Inutiledeteprécipiter.
Maisàpeineeut-ilprononcécesparolesquesoncerveauseréveilla-avecuntempsde
retard-,etqu'ilcompritqu'ilavaitditexactementcequ'ilnefallaitpasdire.
—Jedoisyaller,dit-elle,abandonnantlacamisole.
Griffinn'avaitpasencorelesidéestrèsclaires,maisilétaitcertaindenepasvouloir
qu'elles'enaille.
—Hero...
Ellesepenchapourfourragerdansletasdevêtementssurlesolsansmêmeluiaccorder
unregard.Ilsehissasurlecoudeetsoupira.
—Resteunpeu.Jevaisnousfairemonterduthé.
Elleseredressapourenfilersesjupons.
—Jeneveuxpasqu'onmevoieici.
Ilfaillitluidemanderpourquoi,danscecas,elleétaitvenue,maislaprudence-unevertu
qu'ilnepossédaitpourtantpas-l'incitaàsetaire.Etilnevoyaitpasquoidirepourlui
donnerenviederester.
Envérité,iln'étaitpasdutoutpréparéàcettescène.Heros'efforçaitàprésentdelacer
soncorset.Iléprouvaunpincementdetendressedevantsamaladresse.
Ilroulaauborddulit,ets'assit.
—Laisse-moit'aider,proposa-t-il.
Ellerecula,toujoursàdemitournée.
—Je…jevaisyarriver,murmura-t-elle.
—Tupleures?demanda-t-il,horrifié.
—Non!
Maispourtant,si.DieuduCiel!Ellepleurait!Ilnesavaitplusquoifaire.
—Épouse-moi.
Ellesefigeauninstant,avantdepivoterverslui.Sesyeuxétaientmouillésdelarmes.
—Quoi?
Lui-mêmen'étaitpascertaindes'êtrebienentendu.Illaregardapourtantdanslesyeux
etrépéta:
—Épouse-moi.
C'étaitcommesiunepiècemanquante,dontilignoraitqu'ellemanquait,semettaiten
place.Toutàcoup,ileutlacertitudequ'épouserHeroétaitlameilleurechoseàfaire.Il
nevoulaitpasquequiconquelafassesouffrir.Ilvoulaitlaprotéger.
Malheureusement,ellenesemblaitpaspartagersonpointdevue.Ellesecoualatête,
ravalaunsanglotetsepenchapourrécupérersarobe.
LafiertédeGriffinaccusalecoup.Ilselevadulit,nucommeunver.
—Qu'endis-tu?
—Nesoispasidiot,marmonna-t-ellealorsqu'elleenfilaitsarobe.
Iltressaillitcommesiellel'avaitgiflé.
—Parcequetuconsidèresquem'épouserseraitidiot?
—Oui.Tunemeleproposesqueparcequetuascouchéavecmoi.
Griffin,furieux,plaqualesmainssurseshanches.
—J'airavitavirginité,milady.Excuse-moisijepensequec'estunebonneraisonpourte
demandertamain.
Ellesetournadenouveauverslui.Sonregardbalayasoncorpsnu,puissefixasurson
visage.
—Seigneur!Tun'asdoncpasécoutéunmotdecequejet'aiditilyaquelquesjours?
Lemariageestuncontrat,unmarchéentredeuxfamilles.Unpactepourl'avenir,
mûrementréfléchi.Cen'estpasquelquechosequ'ondécideparcaprice.
Ilsecoualatête.
—Cecin'estpasuncaprice,répliqua-t-il.
—Alorspourquoinemel'as-tupasproposéavantdemedéflorer?
Ilfuttentédeluirétorquerqu'avantdeladéflorer,ilneréfléchissaitpasavecson
cerveau,maisellepoursuivaitdéjàsursalancée:
—Toietmoin'avonspaslesmêmesbutsdanslavie.Tum'asditilyapeuquetun'avais
aucunementl'intentiondetemarier.C'estlaculpabilitéouunegalanteriedéplacéequite
pousseàmefairecetteproposition.Cen'estpaslà-dessusquel'onconstruitunmariage
solide.J'aicommisuneterribleerreur,maisrenonceràépouserMandevilleneferaitque
l'aggraver.
Griffinlaregardabouchebée.Quanddiableavait-elleréfléchiàtoutcela?
Aprèsunebonnenuitdesommeil,ilauraitétécapablederéfutersesargumentsunàun,
maisunseulenémergeait.
—Tun'épouseraspasThomas.
Ellehaussalessourcils.
—C'estpourcelaquetuascouchéavecmoi?
—Non!Rugit-il.Biensûrquenon!
—Tantmieux,répondit-elled'untonparfaitementraisonnable.Parcequemon
arrangementavecThomasneconcernepersonned'autrequeluietmoi.Celan'arienà
voiravectoi.
—Permets-moidenepasêtred'accord,répliqua-t-il,conscientd'êtreridiculement
pontifiant.JesuislefrèredeThomas,etl'hommeavecquituviensdebaiser.
Ellecilla.
—Jedétestecemot.Nel'emploieplusjamaisenmaprésence,s'ilteplaît.
—Bonsang,Hero!
—Jedoisyaller,àprésent.
Etc'estcequ'ellefit.
Hébété,Griffinfixaunlongmomentlaportequis'étaitreferméesurlajeunefemme.
Ques'était-ilpassé?Qu'avait-ilfait?
Ilsedétournaetsonregardtombasurlacourtepointeaucentredelaquelleilyavaitune
petitetachedesang.Cespectacleluiserralecœur.Avecunjuron,ilflanquauncoupde
poingdanslemontantdulit.
Deedlearrivasurcesentrefaites,lamineréjouie.
—J'aivuunedametrèsjoliepasserdanslecouloir,milord.Ellesemblaitpressée.Je
pensaispasquevousauriezassezd'énergiepourlachose-sivousvoyezcequejeveux
dire-aprèslanuitquevousvenezdepasser!
—Laferme,Deedle,grondaGriffinenselaissanttombersurlelit.
Lamatinéeétaitensoleillée,etSilenceHollingbrooksourittandisqu'elleserendaitau
marché.
—Mamou!s'exclamaMaryDarling,caléesursahanche,entendantsamainpoteléevers
unétaldepommesbienrouges.
Silences'esclaffaets'arrêta.
—C'estcombien?demanda-t-elle.
Autrefois,Williamlacomplimentaitsursestartesauxpommes.Maisc'étaitilya
longtemps,audébutdeleurmariage.
Lamarchande,unevieillefemmeauvisagefripé,luifitunclind'œil.
—Pourvous,etcettebellepetite,ceseraquetroispencelademi-douzaine.
D'ordinaire,Silencemarchandait.Maislespommesavaientbonnemineetleprixétait
raisonnable.
—J'enprendsunedouzaine.
Elleréglalamarchande,etdemandaàMaryEveningdetendresonpanieravantde
poursuivresonchemin.OutreMaryEvening,ellepouvaitaussicomptersurMary
CompassionetMaryRedribbonpourl'aideràportersesemplettes.Lestroisfillettesla
suivaientgentiment,commedespetitspoussinsleurmère.Ellesavaientdéjàachetédes
oignons,desnavets,unemottedebeurre,etSilences'apprêtaitàchoisirdesbetteraves
quanduncriluifittournerlatête.
Unebandedejeunesgarçons-unspectacleordinaireàSaint-Giles-jouaientauxdés,
accroupissurlepavé.L'undesgarçonsvenaitdegagner-oudeperdre-,toujoursest-il
qu'ilbonditsursespieds.L'undesescompagnonssejetasurlui.Tousdeuxroulèrentsur
lesol,maispersonneneprêtaattentionàeuxtantcegenredebagarreétaithabitueldans
lequartier.Tandisqu'elleregardaitlespectacle,Silenceremarquaunhommeunpeuen
retrait.Silhouetteélégante,bouclesnoiresquifrôlaientseslargesépaules,sourirecynique
flottantsurleslèvres.Non,impossible.
Lajeunefemmefitunpasdecôtéenplissantlesyeux.Ilyavaitbeaucoupdemonde
danslarue,etellen'étaitpastoutàfaitsûred'elle...L'hommesedétournasoudainetse
fonditdanslafoule.
Peut-êtreavait-elleétévictimedesonimagination.Aprèstout,ellenel'avaitplusjamais
revudepuiscettehorriblenuit.Oui,elleavaitdûsetromper,tenta-t-elledese
convaincre.Cependant,aufondd'elle-même,ellesavaitquenon.C'étaitbienMickey
O'Connor,MickeyleCharmeur,qu'elleavaitaperçu.LepluscélèbreforbandeLondres.
Silences'empressad'achetersesbetteravesetrepritlechemindel'orphelinat.SiMickeyse
trouvaitaumarchéenmêmetempsqu'elle,c'étaitprobablementunepurecoïncidence.
Aprèstout,ilhabitaitdanslequartier-elleétaitbienplacéepourlesavoir.Saufqu'elle
voyaitmalMickeyleCharmeurfairelui-mêmesonmarché.
Silenceneputs'empêcherdepresserlepas.
Ilnefautjamaismontrersapeurdevantleloup.
Ellelaissaéchapperunrirequiressemblaitàunsanglot.Mickeyn'avaitriend'unloup-
dumoins,enapparence.L'uniquefoisoùelles'étaitrenduechezlui,ilétaitvêtude
veloursetdedentelle,etarboraitunebagueàchaquedoigt.Maissoussesdehors
élégantsetsuaves,c'étaitunebêtesauvage.
Letempsqu'elleatteignel'orphelinat,Silencehaletait.Elleferraillaaveclaclé,qu'elle
manqua,danssanervosité,delâcheràdeuxreprises.Aprèsundernierregardpar-dessus
sonépaule,ellepoussalesfillettesàl'intérieur,claqualebattantderrièreelleet
s'empressademettrelabarre.
—Çanevapas,madame?S’inquiétaMaryEvening.
—Maissi,mentitSilenceenplaquantlamainsursapoitrine,quisesoulevaitàun
rythmerapide.C'estjustequejemeursd'envied'unthé,pasvous,lesenfants?
—Ohsi,madame!Approuvèrentlesfillettesd'uneseulevoix.
Silencesedirigeaverslacuisine.Ellesesentaitdéjàmieux.Hélas,lorsqu'ellevitWinter
danslacuisine,laminegrave,lapeurl'étreignitdenouveau.
—Posezlespanierssurlatable,lesenfants,dit-il.MaryEvening,tuconduirastoutle
mondeàl'étage.Nellvousyapréparéduthé.
Lesfillettess'exécutèrentdocilement,puisquittèrentlapièce.
—Quesepasse-t-il,Winter?demandaSilence,soudainoppressée.
ElletenaittoujoursMaryDarlingdanssesbras.
—Ondevraitpeut-êtreenvoyeraussilapetiteàl'étage,suggéra-t-il.
Silenceserral'enfantcontreelle.
—Non.Elleresteavecmoi.
Winterhochalatête.
—Assieds-toi.
Silenceselaissatombersurunechaise.
—Enfin,Winter,qu'ya-t-il?
—Nousavonsreçuunmotdel'armateurdubateaudeWilliam,commença-t-il
doucement.
LatêtedeSilencesemitàtourneretlavoixdesonfrèreluiparuttoutàcouplointaine.
Pourtant,lorsqu'ilpoursuivit,ellel'entenditdistinctement.
—LebateaudeWilliams'estabîméenmer.Iln'yaaucunsurvivant.
—Tuasl'airfatigué,machérie,observacesoir-làcousineBathildadanslavoiture.Tu
n'auraispeut-êtrepasdûpassertoutl'après-midiavecPhoebe.
Lesdeuxfemmesétaientenroutepourunbal.Lequel,aufait?sedemandauninstant
Hero.Ahoui,lebaldesWiddecombe!Sansdouteydénicherait-elledessoutienspour
soncomité.Àconditiond'avoirlatêteàcela.Elleavaiteueneffetleplusgrandmalàse
concentrerdepuiscematin.
—Machérie?LapressacousineBathilda.
—Cen'estpasPhoebequim'afatiguée.C'estjustequej'aiunelégèremigraine.
—Veux-tuquejedemandeaucocherdefairedemi-tour?
—Iln'enestpasquestion,répliquaHerounpeutropsèchement.Celavatrèsbien,
cousineBathilda,ajouta-t-elleaprèsavoirprisunecourteinspiration.
—Jenesuispascertainequecelaaillebienquandtuutilisesceton.
Réprimantunsoupir,Heros'obligeaàsourire.
—Jesuisdésoléed'avoirétécassante,cousineBathilda.Vraiment.
—N'enparlonsplus.Detoutefaçon,ilestunpeutardpourfairedemi-tour:nous
sommespresquearrivées.Celadit,j'aiquelquesscrupulesd'avoirabandonnéPhoebe.
Maximet'a-t-ilparléd'elle?
—Non,pasencore.
—Ilvadevoirprendrerapidementunedécision,fitvaloirBathilda,laminesoucieuse.
Dieumerci,lemédecinassurequesonbrasguérira.Ceseraitterriblequ'ellesoitinfirme
enplusd'être...
CousineBathildas'interrompitcommesiellen'avaitpaslaforcedeprononcerlemot
fatidique.
Herotournalesyeuxverslavitre.Elleavaitl'impressiond'êtretotalementdétachéedu
mondequil'entourait.Ellenepensaitqu'àGriffinetàleurétreintedecematin.Illui
semblaitsentirencorel'odeurdesapeau,lepoidsdesoncorpssurlesien.
—J'espèrequelordGriffinn'assisterapasaubaldecesoir,repritcousineBathilda,lui
arrachantunsursaut.C'estdéjàsuffisammentpéniblequePhoebesoittombéesousson
charme.Jen'arrivepasàcroirequetul'aiesenplusinvitéàdéjeuner.
—Phoebeignorelesdétailsdesaréputation,répliquaHero,dansl'espoirdedétournerla
conversationd'elle-même.
—Etheureusement!s'exclamaBathilda,choquée.MonDieu,tuimaginesunejeunefille
aussiinnocentemiseaufaitducomportementscandaleuxdelordGriffin!
—Ilaaussidebonscôtés,neputs'empêcherd'objecterHero.Ilestdrôle,sa
conversationestintéressante,etilpeutsemontrergentil.
—Celan'excusepassesdébauches.
—Ilferabientôtpartiedelafamille,luirappelaHero,etcettepenséeluidonnaenviede
pleurer.
CousineBathildasecontentaderenifleravecmépris.
—Mignonl'aimebeaucoup,insistaHero.
Enentendantsonnom,lepetitchienlovésurlabanquetteàcôtédesamaîtressedressa
latête.CousineBathildalegratifiad'unregardnoir.
—Mignonameilleurgoûtd'ordinaire.
Nullementvexé,Mignons'autorisaunbâillementavantdelaisserretombersatêtesurses
pattes.
—Ah,nousysommes!fitcousineBathilda,alorsquel'attelages'immobilisait.
EllerécupérasonchienetprécédaHerohorsdelavoiture.Lafaçadedelademeuredes
Widdecombebrillaitdemillefeux.Desvaletsenlivréelesescortèrentjusqu'àl'intérieur.
—Jeconstatequ'Helenaafaitdesefforts,cetteannée,murmuracousineBathildaà
l'oreilledeHero.Mieuxvalaitpourelleaprèsladébâcledelasaisondernière.
Heros'efforçaitdeserappelerladébâcleenquestion,quandunefemmetrèsminceaux
cheveuxargentésseportaàleurrencontre.
—Bathilda,quelplaisirdeterevoir,fit-elleensepenchantpourfrôleràpeinelajouede
Bathildadelasienne.Ettuesvenueavectonadorablepetitchien,ajouta-t-elleen
regardant,lèvrespincées,Mignonquigrondait.
—Bonsoir,Helena,réponditBathilda,quicaressasonchienpourlecalmer.Tute
souviensdemacousine,ladyHeroBatten?
—Milady,saluaHeroens'inclinant.
—VousêtesfiancéeaveclemarquisdeMandeville,n'est-cepas?ditladyWiddecombe
enlabalayantduregard.Unebelleunionenperspective.Toutesmesfélicitations,ma
chère.
—Merci,milady,murmuraHero.
Elleétaitauborddelasuffocation,commesiunrocherluiécrasaitlapoitrine.Tousces
gensseraientscandaliséss'ilsdécouvraientquielleétaitvraimentderrièreson
irréprochablefaçade.Ellenepouvaitplusprétendreàlaperfectiondésormais.Elleavait
lesentimentd'avoirperdusaplacedanslabonnesociétéetn'avaitqu'uneenvie:tourner
lestalonsetfuir.
—Ah,voilàMandeville!s'exclamaBathilda.
Herolevalesyeuxetvitsonfiancés'approcher,égalàlui-même.Ilétaitparticulièrement
élégant,cesoir,enveloursbrunrebrodéderougeetd'or.
—Bonsoir,mademoisellePicklewood,dit-il.LadyHero,vousêteslaplusjoliedemoiselle
delasoirée.
Herosedemandacequ'ilrépondraitsielleluidemandaitcequ'iltrouvaitdeplusjoli
chezelle:sonnez?Sesyeux?Sesseins?SaufqueMandevillen'avaitjamaisvusesseins.
Unseulhommeavaiteuceprivilège,etcen'étaitpassonfiancé.
Rongéeparlaculpabilité,ellesemorditlalèvreetdétournaleregard.
—J'espèrequevotresœurvamieux,repritMandevilled'untongrave.
—Ellevaaussibienquepossible,milord,réponditcousineBathildaàsaplace.Le
médecinluiaprescritdurepos,maisilestconvaincuquesonbrasguérirarapidement.
—Vousm'envoyezravi.
—Ah,j'aperçoismavieilleamie,MmeHughes!EnchaînacousineBathilda.Sivous
voulezbienm'excuser,jeunesgens?
—Biensûr,réponditMandeville,et,offrantsonbrasàHerosansvraimentlaregarder,il
proposa:Sinousfaisionsquelquespas?
—Avecplaisir,acquiesçalajeunefemme,lesnerfsàvif.
Lasalledebalétaitornéedecentainesderoses,etleurparfumcapiteuxrendaitencore
plusirrespirablel'atmosphère,déjàsuffocanteenraisondumonde.Herocroisaplusieurs
connaissances,qu'ellesaluapoliment,échangeantdesineptiesaveclesunsetlesautres
alorsqu'elleseretenaitdehurler.
Ettoutàcoup,Griffinsematérialisadevanteux,vêtud'uncostumebleunuitbrodéd'or.
SonregardpassavivementduvisagedeHeroàsamain,quireposaitsurlebrasde
Mandeville.
Herovoulutdéglutir,maissagorgeétaithorriblementsèche.ElleprialeCielpourqu'il
nediserien,nefasseriensusceptibledelestrahir.
Ils'inclinaavecraideur.
—Bonsoir,Thomas,murmura-t-il.LadyHero.
Incapabled'articulerunmotelleréponditàsonsalutd'unsignedetête.
—J'ignoraisquetuétaisinvité,lâchaMandeville.
—Tuseraisétonnéd'apprendrelenombred'endroitsrespectablesoùjesuislebienvenu,
répliquaGriffin,sarcastique.
Heroserisquaàleregarder.Sonregardvertaccrochauninstantlesienetelleretintson
souffle.
—Qu'as-tudanslamain?S’enquitMandeville,voyantqueGriffinserraitlepoing.
Cedernierhaussalessourcilsetouvritlamain.Herocrutdéfaillir.Saboucled'oreilleen
diamant-cellequ'elleluiavaitlancéesurlesfesseslesoirdesonbaldefiançailles-
reposaitsursapaume.
—J'aitrouvéceciparterre,expliqua-t-ilavecunsourire.Tutrouvesqueçameva?
ajouta-t-ilenapprochantlebijoudesonoreille.
Heroluijetaunregardd'avertissement.Mandevilleallaitàcoupsûrreconnaîtrelebijou.
—Celairaitpeut-êtremieuxàunedame,continuaGriffin,railleur,enletenantprèsde
l'oreilledeHero.
Mandevillefronçalessourcils,l'airunpeuperdu.
—Cessedefairel'idiot,Griffin.
Lesouriredecelui-cidisparut.
—Ehbien,jevaispeut-êtrelegarderensouvenir,déclara-t-ilenglissantlaboucle
d'oreilledanssapochedegilet.
Herolefixait,lagorgenouée.Ellel'avaitperdu,comprit-ellesoudain.Ilsnepourraient
plusjamaisêtreamisdésormais.
—Avectapermission,Thomas,j'aimeraisinvitertafiancéeàdanser,repritGriffin.
—Certainement,répliquaMandeville.
Heropassadel'unàl'autre,teluntrophéedansuncomiceagricole.
Elleattenditqu'ilssesoientsuffisammentéloignésdeMandevillepoursouffleràGriffin:
—Jeneveuxpasvousparler.
—Jesais,répliqua-t-ilàvoixbasse.Tupréfèresfaire...euh,d'autreschosesavecmoi.
—Chut!Siffla-t-elle,terrifiéequ'onpûtlesentendre.
Ilaffichauneexpressionblessée.
—Net'inquiètepas,jen'aipasl'intentiondetefairehonteenpublic.
Tandisqu'ellecherchaitquerépondreàcela,ilenprofitapourl'entraînersurlaterrasse
quisurplombaitlesjardins.
—TuasditàMandevillequenousallionsdanser,luirappela-t-elle.
Ilhaussalesépaules.
—Nousluiraconteronsquetuavaisbesoind'air.Dureste,tuasl'aird'avoirtropchaud.
Heroportalamainàsajoue.
—Cen'estpastrèsgalantdemelefaireremarquer.
Iléclatad'unrirebref.
—Riendecequejedisnetrouvegrâceàtesyeux,madameBlancheColombe.Tuas
remarqué?Cequejefais,enrevanche...
Elledétournalatête.Glissantl'indexsoussonmenton,ill'obligeaàleregarderenface.
—Tuaseuduplaisircematin,n'est-cepas?
Heroauraitvoulumentir,maiselles'entrouvaincapable,aussidemeura-t-ellesilencieuse.
Ilgrimaça.
—Turefusesdel'admettre,maisjesaiscequ'ilenest.Jet'aisentietecontracterautour
demonsexequandtuasjoui.
Ellefrissonna.Elleneserappelaitquetropbiencequ'elleavaitressenti.
—Jet'enprie.
Illadévisageasansmotdire,puisl'entraînajusqu'auxmarches,etdelàdanslejardin
plongédansl'ombre.Lorsqu'ilssefurentsuffisammentéloignésdelasalledebal,il
s'arrêtaetluifitface.
—Nousdevonsenparlerneserait-cequ'unefois,mêmesitupréfèresl'oublierpour
toujours.
—Jeneveuxpasl'oublier,murmuraHero,pousséeàl'audaceparlapénombre.
—Hero…souffla-t-il,etsonnomrésonnacommeuneprière.
Puisils'inclinasurelleets'emparadeseslèvresavecuneinfiniedouceur,telunchevalier
quirévèresadame.Sepouvait-ilqu'illaconsidérâtencorecommerespectable,alors
mêmequ'elleluiavaitbradésavertu?Elles'écartapourscrutersonvisage,maisilfaisait
tropsombre.Illuipritalorslamain,l'attiraàluietchuchota:
—Veux-tum'épouser?
Ellesecoualatête.
—Commentlepourrais-je?
—Commentnelepourrais-tupas?rétorqua-t-il.Jet'airavitavirginité.
Ellefermalesyeux.
—Hero,insista-t-ilenl'agrippantparlesépaules,tudoism'épouser.
—M'aimes-tu?demanda-t-elleenrouvrantlesyeux.
Ilsursauta.
—Quoi?
—M'aimes-tu,Griffin?
—Je…j'éprouvedessentimentspourtoi.
Ellesentitsoncœurseserrer.
—Lessentimentsnesontpasl'amour.
—Tun'aimespasThomas.
—Iln'ajamaisétéquestiond'amourentrenous.
—Alors,bonsang,pourquoil'exigerdemoi?S’exaspéra-t-il.Sijesuisassezbonpour
coucheravectoi,jelesuissûrementaussipourt'épouser.
UnflotdepaniquesubmergeaHero.L'impressionsuffocantequ'elleneretrouverait
jamaislaplacequ'elleavaitoccupée,nidanssafamillenidanslasociété.
—Ettoi,tum'aimes?reprit-il.
—Non!
Laréponseavaitjaillispontanément.L'idéemêmedetomberamoureusedecethomme
l'emplissaitd'effroi.
—Alorspourquoies-tuvenuechezmoi?Pourquoim'as-tulaissétefairel'amour?
—Jenesaispas.Je...jesuisvenuem'assurerquetuallaisbien,tedemanderunefois
encorederenonceràdistillerdugin.Jen'avaispasdutoutpréméditécequis'estpassé.
Était-cebienlavérité?Murmuraunepetitevoixintérieure.Herosesouvenaitqueson
cœurbattaitlachamadeetqu'elletremblaitd'excitationlorsqu'elleavaitfrappéàsa
porte.Peut-êtrequesanslesavoir,elleétaitvenuesesoumettreàlui.Histoirede
découvrirenfinsielleétaitdavantagequel'irréprochablefilled'unduc.
Griffinsecoualatête,perplexe.
—Explique-moiaumoinspourquoiturefusesdem'épouser.
—Tuneterendspascomptedecequ'impliqueraitunepareilledécision.Sijet'épouse,
maviebasculera.Maximemedétestera.Peut-êtremêmemebannira-t-ildelafamille.
—Enfin,Hero,maréputationn'estquandmêmepassordideàcepoint!Jedouteque
tonfrèreapplaudisseànotreunion,maisdelààte.
—Ilvoueunehainefaroucheaunégocedugin,coupaHero.Ettôtoutard,ilfinirapar
découvrirquetuesundistillateur.Jen'oseimaginersaréactioncejour-là.
Illalâchasoudain,commes'ilcraignaitsapropreréaction.
—As-tuseulementréfléchiàl'alternativequis'offreàtoi?SituépousesThomas,nous
seronsliésjusqu'àlafindenosjoursparcequis'estpasséentrenous.
—Commesijenelesavaispas!S’exclama-t-elle,auborddeslarmes.Jel'aisuàl'instant
oùj'aiquittétonlitcematin!
SavéhémencepritGriffindecourt.Ilreculad'unpascommes'ilavaitreçuuncoup.
Heroenprofitapourfairecequ'ellen'avaitjamaisfaitdesavie:elletournalestalonset
elles'enfuit.
CHAPITRE12
LareineRavenhaircontemplatouràtourl'étalon,leguerrieretlebœuf,puiselle
remerciasesprétendantsetlesinvitaàdîner.Tandisquelesprincesparlaient
d'abondance,elledemeurasilencieusedurantpresquetoutlerepas,etc'estavec
soulagementqu'elleputenfinseretirerdanssesappartements.Aussitôt,elleseprécipitaà
sonbalcon.
Lepetitoiseauauplumagebrunl'yattendaitdéjà.Etàsoncoupendaitungland...
Griffinregagnalasalledebal,s'efforçantd'afficheruneexpressionsereinecommes'ilne
cherchaitpasàrattraperHero.Alorsqu'enréalité,ilvoulaitdésespérémentlaretrouver.
Ils'arrêtaprèsdelaporte-fenêtrepourinspecterlafoule,repéralesbouclesroussesdela
jeunefemme,etsedirigeadanscettedirection.
Griffinavaittoujoursadorélesfemmes.Etcela,depuisquecettefilled'aubergiste-Belle?
Betty?-l'avaitdéniaiséalorsqu'ilavaitàpeineseizeans.Lesfemmesleluirendaient
bien:iln'avaitjamaiseudemalàlesséduire.Ellessemblaientattiréesparsonsourire,son
aisance,etcequel'unedesesmaîtressesappelaitsoncharmenaturel.Quoiqu'ilensoit,
Griffins'étaitmontréattentifavecellesdurantletempsqu'avaitduréleurrelation,et
chaquefoisquel'uned'ellesétaitpartie,ilnes'enétaitpasformalisé.Etavaitencore
moinscherchéàlesrattraper.
Lasituationdecesoirétaitdoncparfaitementinédite.Maispasinintéressante.
Heros'aperçutqu'ils'étaitlancéàsestrousses.Elles'éclipsadansuncorridor.Griffinjeta
uncoupd'œilàThomas,quiétaitengrandeconversationavecunmembredela
Chambredeslords,etdécidadelasuivre,nonsanss'êtreassuréquepersonneneprêtait
attentionàlui.
Éclairéparquelqueschandelierstrèsespacés,lecorridordistribuaituneenfiladedepièces.
Griffinréprimaunsourirecarnassier.Lajeunefemmen'auraitpaspuchoisirmeilleur
endroitpourcequ'ilavaitentête.
Lapremièreporteàsadroiteétaitentrouverte.Ilaperçutdeuxombresquisemouvaient
danslapénombre.Lapiècesuivanteétaitdéserte.Maisàpeineeut-ilpoussélatroisième
portequ'ilsutqu'elleétaitlà.Ilrefermalebattantderrièreluisibienquelapièce,éclairée
parununiquechandelier,parutencoreplussombre.Ilrepéradeuxcanapésàangledroit,
ettroisfauteuilsàdossierhautquifaisaientfaceàlacheminée.Cesderniersluiparurent
lechoixleplusévident.
Ils'enapprochaàpascomptés.Elleattenditqu'ill'aitpresquerejointepourseleverd'un
bondettenterdegagnerlaporte.Ilfutplusrapideetladevança.
Elles'immobilisaàquelquescentimètresdelui,lesoufflecourt.
—Onvaquelquepart,madameBlancheColombe?S’enquit-ilavecunsourirequi
n'avaitriendegentil.
—Laisse-moisortir,lâcha-t-elle,impérieuselàoùtantd'autresdanslamêmesituation
auraientadoptéuntonimplorant.
—Non.
Elleredressafièrementlementon.
—Jet'aidéjàditquejenet'épouseraipas.
—Eneffet,acquiesça-t-ilaimablement.Maisjenesuispasvenuteparlermariage,cette
fois.
Ilvitsagorgedélicatefrémir.Ilauraitdûs'enémouvoir.Ill'avaitdéfloréepasplustard
quecematin-ladouleurdevaitêtreencoreperceptible-,etilssetrouvaientdansunlieu
public,nomd'unchien!
Pourtantiln'enavaitcure.Illadésiraitcommeunfou.
—Viensici,murmura-t-il.
—Griffin...
Ilfermaàdemilespaupières.
—Tuprononcesmonnomcommeunemaîtresseceluidesonamant.Etc'estcequeje
veuxêtre:tonamant.Icietmaintenant.
Elletentadelecontourner,maisill'attrapaparlatailleetlaplaquacontrelaporte.Puis
ilsepenchapourlaregarderdroitdanslesyeux.
—Quedécides-tu?Chuchota-t-il.
Herocompritqu'ellenepourraitpasluirésister.Pourquoi?Ellen'auraitsuledire.Avec
n'importequelautrehomme,elleseraitsortie.PasavecGriffin.
Elleluiencadralevisagedesesmainsetl'approchadusien.Dieuqu'elleenavaitenvie.
Dieuqu'elleavaitenviedelui!Seslèvresavaientungoûtdeliberté,etellelessavoura
avecbonheur.
Ilgronda,commençadesedébattreavecsesjupesqu'ilfinitparretrousser.Herosentit
uncourantd'airfraisluifrôlerlescuisses,puislesmainschaudesetpuissantesdeGriffinse
refermèrentsursesfesses.Duranttoutcetemps,ilsn'avaientcessédes'embrasser
passionnément.Griffins'arrachasoudainàsaboucheetluiordonnad'unevoixrauque:
—Nouelesbrasàmoncou.
Elles'exécuta,sanssavoircequ'ilavaitentête.C'estalorsqu'illasoulevadusol.
D'instinct,elleenroulalesjambesautourdesataille.
—Bien,murmura-t-il.
D'unemain,ilfourrageaentreeux,etelleréprimaungloussementmalvenu.Ilsétaient
entièrementhabillés,iln'avaittoutdemêmepasl'intentionde...
Ellesentitsoudainl'extrémitédesonsexe.
Ellepoussaunpetitcri,etlefixad'unregardincrédule.
—Chut!Souffla-t-il.Nefaissurtoutpasdebruit.
Prenantappuisurlaported'unemain,ilmurmura:
—Maintenant.
Etilplongeaenelle.
Unpincement,l'impressionquesachairsedistendait.Etsoudain,ellesentitqu'on
poussaitlebattantdanssondos.Ellefaillitcrier,maisGriffins'emparadeseslèvres,et
pesadavantagesurelle,s'enfonçantjusqu'àlagarde.
—Laporteneveutpass'ouvrir,fitunevoixmasculinedanslecouloir.
Ungloussementfémininluirépondit.
—J'essaieencore?demandal'homme.
GriffinsepressaitcontreHerodetoutsonpoids.Elleétaitlittéralementempaléesurson
sexe,lecœurbattantàlapenséequ'onlesdécouvre.
Laporteenregistraunenouvellepoussée,plusviolente,àquoiGriffinréponditd'un
puissantcoupdereins.Herofermalespaupières.Elleétaitàdeuxdoigtsdebasculerdans
lajouissance.
—Rienàfaire,déclaral'hommedel'autrecôté.
Immobiles,HeroetGriffinécoutèrentlebruitdepasdécroître.
Puis,lentement,Griffinglissalamainsouslesjupesdelajeunefemme,jusqu'àl'endroit
oùleursdeuxcorpsétaientunis.Sesdoigtstrouvèrentlapetitecrêtesensible,etHero
tressaillitviolemment.Elleeutl'impressiondechuterdanslevided'unetrèsgrande
hauteur.
Griffincommençaalorsàsemouvoirenelleenrythme,s'efforçantdelamaintenirau
borddel'extase.Elleauraitvoulucriersajouissance,auraitvouluqu'ilnes'arrêtepas.
Jamais.Elleluimordillal'oreille,etlerythmesebrisasoudain.Griffindonnauneultime
poussée,puisdemeuraenfouienelle,lecorpssecouédespasmes.
Ellesentitleflotbrûlantdesasemencel'inonder.
Respirantbruyamment,Griffinseretiradoucement,repoussasesjambestoujoursserrées
autourdesataille,etlareposasurlesol.
Adosséeaubattantdelaporte,haletante,Heroleregardasortirunmouchoirdesa
pocheetsenettoyer.Commentavait-ellepudeveniraussidévergondéeenl'espacede
moinsdevingt-quatreheures?
Griffinlevalesyeuxetluitendittranquillementlemouchoir.
Alorsqu'elleauraitdûéprouverdelahonte,oumêmeunecertainehumiliation,Hero
trouvalegestecurieusementintime.Elles'emparadumouchoiretsenettoyaàsontour.
Puisellelaissaretombersesjupesetgardalemouchoiràlamain,nesachanttropqu'en
faire.
Griffin,quiachevaitdeboutonnersonpantalon,récupéralemouchoir,lepliaetleglissa
danssapoche.PuisilredressalarobedeHero,quiselaissafairecommeuneenfant,lui
remitunemèchedecheveuxenplace.
—Voilà,murmura-t-ilpresquetristement.Tevoilàimpeccable,maBlancheColombe.
Personnenesauraquejet'aisouillée.Tuesaussiravissantequed'ordinaire.
Lajeunefemmeappuyalatêtecontrelebattant.
—Tunem'asjamaisditquej'étaisravissante.
—Ahnon?fit-ilenseretournantpourbalayerlapièceduregard,sansdouteafinde
s'assurerqu'ilsnelaisseraientaucunetracedeleurprésencederrièreeux.
Reportantsonattentionsurelle,ilajoutaavecundemi-sourire:
—Peut-êtren'enai-jepaséprouvélebesoindanslamesureoùThomaspassesontemps
àlouertabeauté.
—Illefaitparpolitesse,souffla-t-elle.Ettoi?
—Non,murmura-t-ilenluicaressantlescheveux.Avectoi,jenefaisjamaisrienpar
politesse.
LecœurdeHeroseserra.Qu'était-ilentraindeluidire?Ellevoulutluirépondre,mais
déjàsamainétaitretombée.Ilrecula,s'inclinacérémonieusement.
—D'habitude,c'estàladamedepartirlapremière,expliqua-t-il.Jelaisseraipasserun
lapsdetempsconvenableavantdesortiràmontour,afinquenousnesoyonspasvus
ensemble.
—Oh,fit-elle,sesentanttoutàcoupterriblementnaïve.Biensûr.
Aprèsunderniercoupd'œilàsatoilette,elleentrouvritlaporte.Lecorridorétaitdésert.
PuiselletournalatêteversGriffin,convaincuequ'elledevraitdirequelquechose.
Ilhaussaunsourcilamusé.
Bien.Elleaussipouvaitjouerlasophisticationdésabusée.Elleinspiraàfondetsortit
tranquillement.Quelquessecondesplustard,ellepénétraitdanslasalledebal.Maisalors
qu'ellesefélicitaitdenepass'êtrefaitremarquer,elleentenditsonfrèredanssondos.
—Tevoilà,Hero.
Elleparvintànepassursauter,maisunpetitcriluiéchappaavantqu'ellepivotesurses
talons.Maximefronçalessourcils.
—Quelquechosenevapas?
Elles'obligeaàsourire.
—Non,pasdutout.C'estjustequej'ignoraisquetuseraislàcesoir.
Ilpinçaleslèvres.
—Jesouhaitaism'entreteniravecMandevilledetouteurgence.L'as-tuvu?
—Oui,jeluiaiparlé,toutàl'heure.
—CommentvaPhoebe?
—Mieux.Viendras-tularevoir?Ellet'aréclamé.
—Jepensaispasserdemainaprès-midi.J'aiàluiparler.
Herofermabrièvementlesyeux.
—J'endéduisquetuasprisunedécisionlaconcernant.
—Oui.Elledevrarenonceràfairesonentréedanslemonde.
LecœurdeHeroseserradouloureusement.
—Elleenrêvait,murmura-t-elle,tulesais.
—Tupréfèreslavoirtomberpendantqu'elledanse?répliquaMaxime.Tuimaginesson
humiliation?Jeneveuxmettrenisafierténisapersonneendanger.Nousla
protégeronsauseindenotrefamille.
—Commenttrouvera-t-elleunépouxdanscesconditions?Tuneveuxquandmêmepas
qu'ellefinissevieillefille?
Maximehaussauneépauleavecimpatience.
—Ellen'aquedix-septans.Lemomentvenu,jeluiprésenteraiquelquesgentlementriés
surlevolet.N'aiecrainte,jeprendraisoind'elle.
Surcepoint,ellenes'inquiétaitpas;Maximes'occupaittoujoursdessiens.Etpeut-être
avait-ilraison.Peut-êtrequedébuterdanslemondeseraituneépreuvepourPhoebe.
Iln'empêche,sasœuraccuseraitlecoup.
—Tuasprislabonnedécision,admit-elle,lesyeuxbaissés.
—Tuessûrequeçava?S’enquitdenouveauMaxime.
—Maisoui,assura-t-elle,s'efforçantdesourire.
Elleauraittantvoulus'ouvriràluidesessoucis.DeGriffinetdecetteétrangerelation
qu'ilsentretenaient,desesdoutesquantàsonmariageavecMandeville.Encetinstant,
sesparentsluimanquaientcommejamais.Elleauraitaimépartagerdavantagedechoses
avecsonfrèreaîné,malheureusement,ellen'avaitjamaisététrèsprochedelui.Peut-être
àcausedesapropreréserve,maisaussideladistancenaturellequ'ilimposaitentantque
ducdeWakefield,sansparlerdeleurdifférenced'âge.Envérité,Heroavaitl'impression
denepasvraimentconnaîtresonfrère.Maisilpouvaitsansdoutedirelamêmechoseà
sonsujet.Maximelasurpritens'emparantdesamain.
—Jetiensàtoietàtonbien-être,tulesais,n'est-cepas?
Partagéeentrelaculpabilitéetlechagrin,Herosecontentadehocherlatête.
—Situasbesoindemoi,n'hésitepasàmelefairesavoir,continua-t-il.
Illuiétreignitlamain,puis,lacalantaucreuxdesonbras,ajouta:
—J'aperçoisMandeville.Jesuissûrqu'ilseraravideretrouversafiancée.
Heroacquiesça,ellen'avaitpaslechoix.Maistandisqu'ilstraversaientlasalledebal,elle
cherchaGriffinduregard.Envain.Avait-ilquittélaréception?
—Dequoivoulais-tuparleravecMandeville?demanda-t-elle,histoirededirequelque
chose.
—C'estàproposdesonfrère.
Heros'immobilisa,obligeantMaximeàl'imiter.
—Qu'ya-t-ilavecReading?
—IldistilledugindansSaint-Giles.Jevaislefairearrêter.
Lecoupfutsisoudain,sibrutal,queHeronesentitpasladouleur.
—Non!
—Jesuisdésolé,commençaMaxime.Jesaisquec'estlefrèredeMandeville.
Heroluiagrippalebras.
—TunepeuxpasfairearrêterGriffin.Tunepeuxtoutsimplementpas.
Maximelafixad'unregardpénétrant.
—Griffin?
Etvoilà.Elles'étaittrahie.ElleallaitperdreMaxime,safamilleetsesamis.
Ellelâchalebrasdesonfrèreetcroisasagementlesmains.Ellenedevaitpasoublier
qu'ilssetrouvaientdansunesalledebalbondée.
—Pourmoi,Maxime,souffla-t-elle.Promets-moidenepasluifairedemal.
Autourd'eux,lesinvitésriaient,dansaientetparlaientfort.MaisMaximeétaitaussi
immobileetsilencieuxqu'unestatue.Herofermalesyeuxetpria.
—QuoiqueReadingsoitpourtoi,celadoitcesserimmédiatement,finit-ilpararticuler.
Ellerouvritlesyeux.Sonfrèreétaittrèspâle.Ellevoulutparler,maisill'enempêchad'un
gesteimpérieuxdelamain.
—Queleschosessoientclaires.JesuisprêtànepaspoursuivreReading,maisen
échange,promets-moidelequitter.Ildistilledugin,Hero.
Elleéprouvaunimmensesoulagement.
—Jeveuxtaparole.
Ellehochalatêtesansmotdire.
Sonfrèreprituneprofondeinspiration,etelleserenditcomptequ'ilétaittenducomme
unarc.
—Nousnereparleronsplusjamaisdecela,murmura-t-il.
IlluipritlecoudeetilsrejoignirentMandeville.Herotentaitdeseressaisir,maisles
premiersmotsdesonfiancéneluifurentpasd'unegrandeaide.Aprèsavoirsalué
Maxime,ilsetournaverselle.
—Jevaisêtreobligéderappelermonfrèreàlagalanterie.Jeconstatequ'ilvousa
lâchementabandonnée.
—C'estsansimportance,assuraHero.Jecroisqu'ilvoulaitparleràquelqu'un.
Mandevillehochalatête,puisMaximel'entraînadansuneconversationsurunnouveau
textequ'ilsouhaitaitfaireadopterparleParlement.
Heroécoutaquelquesinstantsafindes'assurerqueletexteenquestionn'avaitaucun
rapportaveclegin,puiselledéployasonéventailetparcourutlasalledebalduregard.
Griffinsemblaits'êtrevolatilisé.Illuifallaitl'avertirdecequis'étaitpassé,maisellene
devaitenaucuncasêtrevueensacompagnie.Peut-êtrepourrait-elleluienvoyerunmot
àsondomicilelelendemain.
Maximefinitpars'éclipser,etMandevillereportasonattentionsurelle.
—Jecrainsd'êtreautantàblâmerquemonfrère,dit-il.
—Pardon?fit-elle,latêteailleurs.
—Jenemesuisguèremontréattentionné,cesderniersjours.
—Oh,milord,lerassuraHero,quisesentaitaffreusementcoupableàsonégard,les
attentionsdontvousmegratifiezmerendentheureuse!
—Vousêtestropgentille,commed'habitude,milady.Maisj'aiconsciencedema
négligence...J'admirebeaucoupleduc,ajouta-t-ilaprèsunehésitation.C'estl'unedes
personnalitéspolitiqueslesplusbrillantesdenotrepays.Ilsembleraitparfoisquej'oublie
quec'estvousquej'aidemandéeenmariage,paslui.
Herofaillitrireens'imaginantMandevilleetsonfrères'avançantensembleversl'autel,
maiselles'enabstintdepeurdevexerlemarquis.Elleétaitconscientequ'ilavaitparlé
avecsoncœur.
—Luiaussivousadmire,milord.Etsachezquejenesuispasjalousedutempsquevous
luiconsacrez,carc'estpourlebiendelanation.
Ils'inclina.
—Àprésent,jevousproposed'allervoircequenousréservelesouper.
Herolesuivit,lecœurplustroubléquejamais.
Griffinavaiteuplusquesapartd'intermèdessensuelslorsdesbalsetautresréceptions
mondaines.Entrelesdamesquiétaientexcitéesàl'idéed'êtreéventuellement
découvertes,etcellesquin'avaientd'autresmoyensdefolâtrer,lesoccasionsnelui
avaientjamaismanqué.Maisunefoissortidelapièceoùcesébatsavaienteulieu,il
songeaitrarementàsapartenaire.Etd'autantmoinsquecettesuccessiond'aventuresd'un
soiravaitquelquechosedemonotone.Maiscommeilavaitpuleconstateràde
nombreusesoccasions,leschosesétaientdifférentesavecHero.
Ellen'étaitpascommecesfemmescyniquesqu'ilavaitl'habitudedeséduire.Non,elle
étaitidéaliste,fière,convaincuedesoninfaillibilité.Illuiavaitprouvéàquelpointelle
étaithumaine,maisloindes'enflatter,ilenressentaitunvaguemalaise.Bonsang!Il
n'auraitjamaisdûlasuivredanscecorridor.
IlruminaitcesidéesnoiresquandilaperçutMargaret,ravissantedansunetoilettejaune
etnoir-quiévoquaitpeut-êtreunpeutropunbouton-d'or.
—Oh,Griffin!Soupira-t-elleenlerejoignant.Crois-tuquejesoislegenredefemme
qu'ungentlemanaimeraitembrasser?
—Passijesuisdanslesparages,j'espère,grommela-t-il.
Sasœurlevalesyeuxauciel.
—Jenevaispasresteréternellementvierge,Griffin.Jeveuxdesenfants,etilsnese
concevrontpasparmiracle.Maisencorefaudrait-ilqu'unhommemetémoigneassezde
passionpourdésirerm'épouser.
Griffinseraidit.
—Qu'adoncfaitcetimbéciledeBollinger?
—Demande-moiplutôtcequ'iln'apasfait,seplaignitMargaret.Ilrefusedem'emmener
danslesjardins.
—Ilaraison,approuvaGriffin.
Dieuseulsavait-ainsiquelui-cequipouvaitarriverdansunjardinunsoirdebal.
—Griffin,essaiepourunefoisdemettretespréoccupationsdegrandfrèredecôté.
Commentpuis-jeenvisagerd'épouserunhommequisembleépouvantéàl'idéede
m'embrasser?
—Commentsais-tuseulementqu'ilsongeaitàt'embrasser?Peut-êtrecraignait-ilquetu
neprennesfroid?Ous'inquiétait-ilpourtaréputation.
—Parcequejeluiaidemandé!
—Quoi?De…
—Dem'embrasser,confirmaMargaret.Etilaréagicommesijeluiavaisdemandéde
lécheruncalmar.Uncalmarvivant.
Griffinsedemandas'ilpouvaitprovoquerenduelunhommepourn'avoirpasembrassé
sasœur.
—Oh!fit-il,conscientquesaréponseétaittotalementinappropriée.
Curieusement,Margaretparuts'ensatisfaire.
—Tuvoisoùestleproblème?S'iln'estmêmepastentédem'embrasser,commentpuis-
jeespérerréussirmonmariage?
—Lespersonnesdenotremilieunesemarientpasparamour,Margaret,luirappela
Griffin.
Etcettepenséeledéprimainexplicablement.
—Tucroisdoncquejel'ignore?répliqua-t-elle.Jem'estimeraiheureusesimonmarin'a
pasplusd'unedouzainedemaîtressesetqu'ilnemerefilepaslavérole.
—Margaret!protestaGriffin,choqué.
Depuisquandsapetitesœurétait-elleaussiblasée?Margaretbalayasesprotestations
outréesd'ungeste,etenchaîna:
—J'aimeraispouvoiraumoinscomptersurune...amitié.Unecompréhensionmutuelle,
ledésirdefaireunpeuplusdanslachambreàcoucherquesimplementconcevoirun
héritier.
—Biensûr,acquiesçaGriffin,quipréféranepasluifairederemontrancessursonlangage
-cesoir,iln'avaitpaslaforcepourpareillehypocrisie.Noustetrouveronsunbonmari,
Margaret.
Ellesoupiradenouveau.
—Crois-tuquecesoitpossible?Carolineal'airbienavecHuff.EtThomassemble
heureuxd'êtreavecladyHero.
Griffinseraiditenentendantprononcerlenomdelajeunefemme,maissasœurne
parutpass'enapercevoir.
—C'estunefillecharmante,continua-t-elle.Jel'aimevraimentbeaucoup.Mais
supposonsqu'elledécèdetragiquement-dansunaccidentdecheval,parexemple-,
Thomasseraittriste,certes,maisilneseraitpasanéanti.Iln'auraitpasenviedemourir,
ajouta-t-elle,mélancolique.C'estpeut-êtreidiot,maisj'aimeraisépouserunhommequi
mepleureraitsincèrement.Est-cetropdemanderselontoi?
—Non,murmuraGriffin,quivenaitd'apercevoirHeroàl'autreboutdelasalledebal,
éthérée,ravissante,ettotalementhorsd'atteinte.
Sielledevaitmourir,serendit-ilsoudaincompte,ilnevoyaitpascequileretiendraitàla
vie.
—Non,répéta-t-il.Cen'estpastropdemander.
CHAPITRE13
Lareineeutunsourireraviendécouvrantleglandaucoudel'oiseau.Leglandestlefruit
duchêne,l'arbrelepluspuissantdelaforêt,etlesforêtsdesonroyaumeregorgeaientde
chênesmagnifiques.Ceglandétaitdoncbienlesymboledecequesonroyaume
comptaitdepluspuissant.
Lareinedétachasoigneusementleglandducoudel'oiseau,puisellepritcedernierentre
sespaumesetluimurmurasessecretsavantdelelaissers'envoler.Puisellesepencha
par-dessuslarambardeetscrutalesalentours.Maistoutétaitsilencieuxetobscur.Seule
unepetitelumièrebrûlaitdanslesécuries...
—Onaencoreperduungars,annonçaNickquandGriffinarrivaàladistillerie,tôtce
matin-là.
Avecunsoupir,Griffindéballalespistoletsqu'ilavaitapportés.Lesouvrierss'activaient
autourdescuves,maisl'ambianceétaitmorose.
—Iladéserté,ouils'estfaitprendreparleshommesduVicaire?Voulut-ilsavoir.
Nickhaussalesépaules.
—Aucuneidée.Toutcequejesais,c'estqu'iladisparu.
Griffins'assitpourchargerlespistolets.
—J'aiaussientendudirequetroisautresvendeusesdeginavaientétéarrêtéeshier,
ajoutaNick.
Griffinlevalesyeuxverslui.
—Tuesunesourceintarissabledebonnesnouvelles.
Nickgrimaça,segrattalementon,puisdemanda:
—Commentvaladamequevousavezamenéel'autrejour?
—Jeluiaidemandédem'épouser.
—Ehben!Félicitations,milord.
—Maisellearefusé.
—Lesdamesontbesoindetempspourréfléchiràcegenredechose,fitremarquerNick,
nonsanssagesse.
Griffinreposaledernierpistoletqu'ilvenaitdecharger.
—Letempsn'ychangerarien.Ellejugequejeneferaispasunbonmari.Etilnefautpas
nonplusperdredevuequ'elleesttoujoursfiancéeàmonfrère.
—Sijepeuxmepermettre,milord,unefemmequivouspréféreraitvotrefrèreseraitun
peudérangée.
Griffinneputs'empêcherdesourire.
—Vousavezrepenséàcequ'onpourraitfairesiondevaitlaissertomberladistillerie?
EnchaînaNick.
Griffinhaussalesépaules,lesyeuxrivéssurlespistoletsalignésdevantlui.
—Monpèreétaittisserand,repritNick,maismongrand-pèreétaitberger.J'aigrandiau
milieudesmoutons.Cesontlesbêteslesplusstupidesdelacréation,maisàpartça,
facilesàvivre.
Griffinméditacesproposuninstant.
—Tuveuxéleverdesmoutons?Lâcha-t-il.
—Non,répliquaNick,l'airoffensé.Maisaveclalaineonpeutfairedel'argent.
—Précisetonidée?
—VousavezdesterresdansleNord,pasvrai,milord?Pasbonnepourlaculture,vous
mel'avezditunjour.Pourquoipasyfairepaîtredesmoutons?Engénéral,lesterrains
quiconviennentpasauxculturessuffisentauxanimaux.
—Exact,confirmaGriffin,surprisqueNickaitréfléchiàlaquestion.
—VousferiezexpédierlalaineàLondres,poursuivitNick,s'enthousiasmant.J'aigardé
desrelationschezlestisserands.D'anciensamisàmonpère.Onpourraitdémarrerun
atelier.Jesuperviseraisletravail.
—Tuveuxdevenirtisserand?S'étonnaGriffin.
—C'estunmétierhonnête,fitvaloirNick.Etquipourraitnousrapporterpasmal
d'argent.
—Quitisseraitlalaine?
—Desfemmes,pardi.Etaussidesenfants.
Griffinn'ignoraitpasquelemarchédesétoffesenlainenecessaitdesedévelopper,aussi
bienpourvêtirlapopulationlocale,qu'àl'exportation.Quantàrecruterdesenfants,il
connaissaitunorphelinattoutproche...
Nicksefrappalacuisse.
—Jevouslaisseréfléchir,milord.Figurez-vousquel'épicierducoinvendmaintenantde
l'anguilleengelée.Elleestfameuse,mafoi.Jevaism'enchercheruneportion.Jevousen
rapporteune.
—Euh…commençaGriffin,maisNicks'étaitdéjàéclipséavantqu'ilaitpudéclinerla
proposition.
Ilsoupira.Nickavaitpourl'anguilleengeléeunepassionqu'ilnepartageaitpas.
Griffinselevaettraversal'entrepôtpourallerl'attendredanslacour.Iln'enrevenaitpas
qu'ilaitdéjàautantréfléchiàleuréventuellereconversion.Nickavaitlesensdesaffaires.
S'ilconsidéraitqu'ilspouvaientgagnerdel'argententissantlalaine,c'estque…
Ladétonationretentitdansl'airmatinal.
Griffinseruaverslaportecochère.Aumomentdepousserl'undesbattants,ilserendit
comptequ'iln'étaitpasarmé.Sic'étaitunpiègepourl'obligeràsortir.Maisnon.Laruelle
étaitdéserte,constata-t-il.
—Nick!Appela-t-il.Oùes-tu,Nick?
Ils'apprêtaitàrefermerlaportequandilentenditungémissement.
IltrouvaNickaffalésousunporcheàquelquesmètresdelà.Dusangetdel'anguilleen
geléeétaientrépandussurlepavé.Nicks'efforçaitdeserelever,maissesjambesne
semblaientpasluiobéir.
—Lessalauds,marmonna-t-il.Ilsm'ontbousillémesanguilles.
—Oublietessatanéesanguilles,grondaGriffin.Oùes-tublessé?
Nickredressalatêteaumomentoùunrayondesoleiltombaitsursonvisage.Sesyeux
avaientdéjàperdudeleuréclat.Griffinsentitlesouffleluimanquer.
—LesmeilleuresanguillesdetoutSaint-Giles,articulaNick.
—Bonsang,Nick!SifflaGriffin.Net'avisepasdemourir!
IlglissalebrasdeNicksursonépauleetlesouleva,nonsansmal.Ilpesaitaussilourd
qu'uncheval.Entitubant,Griffinparvintàleramenerdanslacour.Illedéposasurle
pavéavantd'allerrefermerlaporte.
—Amenezdeslingespropres!cria-t-ilauxgardes.
Nicksaignaitabondamment.Ilavaitfermélesyeux.
—Nick!SoufflaGriffinenluiprenantlatêteentresesmains.
Nickrouvritlesyeuxetluisourit.
—Ilsm'attendaient...LeshommesduVicaire...Saloperied'anguilleengelée.
Ilfermadenouveaulesyeux,etGriffineutbeaul'invectiveretjurertoutsonsoûl,ilne
lesrouvritpas.
Herofrappaàlaportedel'orphelinatpourladeuxièmefois.Ellereculaetlevalesyeux,
perplexe.Lesvoletsdesfenêtresàl'étageétaienttousfermés.
—Peut-êtrequ'iln'yapersonne,avançaGeorge,levaletquil'accompagnait.
Herofronçalessourcils.
—C'estimpossible.Ilyatoujoursquelqu'un,dansunorphelinat.
Nerveuse,elleinspectalesalentours.Elles'attendaitplusoumoinsqueGriffinsurgisse
aprèsavoirdécouvertqu'elles'étaitrendueàSaint-Gilessanslui.Elleignoraitcomment,
maisilsedébrouillaittoujourspourêtreaucourantlorsqu'ellevenaitdanslequartier.
Cettefois,cependant,ildemeuraitinvisible.
Laportefinitpars'ouvriretellesoupiradesoulagement.Avantdefroncerdenouveau
lessourcilsàlavueduvisagegravedelapetitequisetenaitsurleseuil.
—Ehbien,MaryEvening,quesepasse-t-il?
Lafilletteouvritlaporteengrand.HeroordonnaàGeorgedel'attendreetentra.Ellefut
d'embléefrappéeparlesilencequirégnait.Aulieudelaconduiredanslepetitsalon
destinéauxvisiteurs,MaryEveningl'entraînadanslacuisine,etl'yl'abandonna.
Unebouilloirechantaitsurlefoyer.Lavaisselledudéjeunerséchaitsuruncomptoir.
Heroouvritunplacardauhasardetdécouvritduthé,dusucre,delafarine,dusel.
Despasrésonnèrentdanslecouloir,etSilenceHollingbrookapparut.Heroneremarqua
d'abordriendeparticulier.PuiselleserenditcomptequeMmeHollingbrookavait
troquésesrobesd'ordinairemarronougrisespourunetenueentièrementnoire.
—Jesuisdésoléedevousavoirfaitattendre,s'excusa-t-elled'unevoixlointaine.
—Vousêtesendeuil,devinaHero.
—Oui,soufflaMmeHollingbrook.C'est…monmari,ajouta-t-elleavantdeprendreune
inspirationtremblante.
—Asseyez-vous,lapressaHeroentirantvivementunechaise.
—Non,je...je...
—Asseyez-vous,insistaHeroenappuyantdoucementsursonépaule.Jevousenprie.
MmeHollingbrookselaissatombersurlachaise,l'airhagard.
—Quandl'avez-vousappris?demandaHero,quisortitlethéduplacard,avantde
s'emparerdelathéièrequiséchaitaveclerestedelavaisselle.
—Hier.Enfin...jecroisquec'étaithier,murmuraMmeHollingbrook.J'aiperdula
notiondutemps.
Herodéposaquelquesfeuillesdethédanslathéière,récupéralabouilloireetversal'eau
chaudedessus.Unfumetodorants'enéchappaavantqu'elleneremettelecouvercle.
HeroétaitvenueinformerMmeHollingbrookduchangementd'architecteetdes
nouveauxdélaisdanslaconstructiondel'orphelinat,maiscetteinformationpouvait
attendre.Ilyavaitplusimportant.
Elleposalathéièresurlatable.
—Ilapérienmer?
—Oui,acquiesçaMmeHollingbrook,quitrituraitsajupe.Sonbateauacouléavecplus
decinquantehommesàbord.Aucunn'asurvécu.
—Jesuisdésolée.
Heropritdeuxtassessurlecomptoiretlesremplit.
—C'esttriste,n'est-cepas?repritMmeHollingbrook.Demourirenmer.Jenecessede
merépétercesquelqueslignesdeLaTempête:Votrepèregîtpartrentepiedsdefond/
Sesossontfaitsdecorail/Cesperlesétaientautrefoissesyeux...
Savoixsebrisaetellecontemplafixementlatable.Heroversaunecuilleréedesucre
danslatassedestinéeàlajeuneveuveetlaposadevantelle.
—Àvotreavis,combiendetempscelaprend-ilpourqu'uncorpssedécomposeenmer?
repritcelle-ci.J'aitoujourstrouvéréconfortantelapenséequenousretournionsàla
poussière-àconditiond'êtreenterrés,biensûr.Lapoussièreestunebonnechose.Elle
engraissel'herbequinourriralebétail.Etlescimetièressontdesendroitspaisibles.Maisla
mer.C'estfroid.Etsivaste.Ettellementinhospitalier.
Herodéglutitenregardantsatasse.
—LecapitaineHollingbrookaimait-ilsonmétier?
—Ohoui!assuraMmeHollingbrook,quisemblaitsurpriseparsaquestion.Ilatoujours
vouluêtremarin.
—Alors,peut-êtrenevoyait-ilpaslamercommevousetmoi.Jenepeuxpasparleràsa
place,biensûr.Maisilavaitprobablementunpointdevuedifférentdunôtre.
MmeHollingbrookclignadesyeux.
—C'estpossible,oui.
Ellepritsatasseàdeuxmainsetlaportaàseslèvres.Herol'imita.Bienquelethénefût
pasaussiraffinéqueceluiauquelelleétaithabituée,ilétaitchaudetcorrectementinfusé,
etc'étaitlàl'essentiel.
—Pardonnez-moi,repritMmeHollingbrook,confuse.Jene…Pourquoiêtes-vousvenue
aujourd'hui?
—Riend'important.
—Ah,fitMmeHollingbrook,pensive.Jem'enveuxdevousimportuneravectoutcela.
Aprèstout,celanevousconcerneenrien.
—Vousnem'importunezpas,assuraHero.Etsivoussouhaitezenparler,faites.
MmeHollingbrookhochalatêteetmurmura:
—LorsqueWilliamestparti,jeveuxdire,lorsqu'ilareprislamer,nousn'étionspas
exactementenaussibonstermesqu'auparavant.
Herobaissalesyeuxsursatasse.L'hiverdernier,desmauvaiseslanguess'étaient
empresséesdeluiapprendrequeMmeHollingbrookavaitvendusavertuàundénommé
MickeyO'Connor.Àl'époque,Heroavaitchoisid'ignorercesragots.Elleavaitunetotale
confianceenTempéranceetWinterMakepeace,ets'ilsjugeaientqueleursœurétait
parfaitementapteàdirigerl'orphelinat,elleserangeaitàleuravis.
Dureste,depuisquelquesmoisqueHerotraitaitdirectementavecMmeHollingbrook,
ellen'avaitpaseulamoindreraisondedouterd'elle.Quelarumeursoitinfondéeou
queMmeHollingbrooksesoitréellementcompromised'unemanièreoud'uneautre,
Heron'étaitplusenpositiondelajugermoralement.Quandbienmêmel'aurait-elleété,
elleauraitétéprêteàjurerqueMmeHollingbrookétaitunefemmequ'onpouvait
qualifierde«vertueuse».
—Jesuisdésolée,répéta-t-elle,carellenevoyaitpasquoidired'autre.
Heureusement,MmeHollingbrooknesemblaitpascomptersursonéloquence.
—J'auraistellementvoululuiparlerunedernièrefois.Luidire.Jeregrettequenousnous
soyonsquittésensimauvaistermes.
Herohésita,puisluitenditlamain.ElleneconnaissaitpastrèsbienMmeHollingbrook-
ellesn'étaientpasdumêmemilieu-,maislechagrinétaituniversel.
MmeHollingbrookluiétreignitconvulsivementlamain.
—C'estégoïstedemapart,jelesaisbien,maisjenepeuxpasm'empêcherdepenserque
c'estfinidésormais.
—Qu'est-cequiestfini?demandaHerod'unevoixdouce.
MmeHollingbrooksecoualatête,etdegrosseslarmesroulèrentsursesjoues.
—Mavie,toutcequejecroyaisposséder.Monmariage,monamour.Williametmoi
avonsététrèsheureuxàuneépoque.L'amour,cen'estpassirépanduquecela,vous
savez.Beaucoupdegensneleconnaissentjamais.Moi,j'avaiseucettechance.Mais
maintenant,c'estfini.Jenepensepasqu'unamourcommecelui-làpuisseserépéterune
deuxièmefois.C'estterminé.Jedevraiapprendreàvivresans.
Herobaissalesyeuxpourcachersespropreslarmes.L'amour,cen'estpassirépanduque
cela.Ellelesavait,biensûr,maisjusqu'ici,saconnaissanceétaittoutethéorique.Là,elle
avaitdevantellequelqu'unquiavaitconnul'amour-etquil'avaitperdu.Elleéprouvait
soudainunbesoinprochedelapaniquedevoirGriffin.Ellevoulaitl'avertirqueMaxime
étaitaucourantdesesactivités.Ellevoulaitluiprendrelamain,s'assurerqu'ilétait
vivant.Ellevoulaitl'entendrerespirer.Était-cecela,l'amour?Oun'enétait-cequ'une
pâleimitation?
—Pardonnez-moi,fitMmeHollingbrookenessuyantseslarmes.D'ordinaire,jenesuis
pasaussisentimentale.
—Nevousexcusezpas,fitHero.Vousavezsubiungrandchoc.Votreémotionest
légitime.
MmeHollingbrookhochalatêted'unairlas.
Heroluitintcompagnieencoreunmoment.Maislebesoindévorantqu'elleavaitdevoir
Griffinl'emporta,etellepritcongéàpeinesonthéachevé.
DurantletrajetverslesbeauxquartiersduWestEnd,elleneputs'empêcherd'imaginer
Griffindéférédevantunjuge,puiscondamnéethumiliépubliquement,etenfin-vision
effrayante-exécuté!
Letempsqu'elleatteignesademeure,elleavaitlesnerfsàvif.C'estGriffinlui-mêmequi
luiouvrit-ilsemblaitdécidémentemployertrèspeudedomestiques.Ilavaitlesyeux
cernés,lescheveuxenbataille,etsachemiseétaitdéboutonnée.
—Quefais-tuici?demanda-t-ild'unevoixpeuamène.
Bienquesoulagéedelevoir,Heroneputs'empêcherd'êtreirritéeparsamauvaise
humeur.
—Tumelaissesentrer?
Ilhaussalesépaules,maiss'effaçapourluilivrerpassage.Ilsedirigeaverslabibliothèque
etelleluiemboîtalepas.Lorsdesadernièrevisite,Heron'avaitpaseuletempsde
détaillersonintérieur.Etpourcause.Cettefois,ellepritlapeinedes'intéresseraudécor.
L'aménagementdelabibliothèqueétaitluxueux,maistémoignaitd'uncertaindésordre.
Ungiletétaitnégligemmentaccrochéàunglobeterrestred'excellentefacture.Plusieurs
tableauxfortanciensornaientlesmurs,maisdeuxétaientdéchirés,etlesautrescouverts
depoussière.Lesétagèrescroulaientsousleslivresrangésaupetitbonheur.Heroaperçut
ainsicôteàcôteunouvragedegéographie,unehistoiredeRome,uneétudenaturaliste,
unrecueildepoésiegrecqueetuneéditionrécentedesVoyagesdeGulliver.
—Tuesvenuepourcritiquermesgoûtsenmanièredelecture?lançaGriffinense
servantunbrandy.
—Tusaisbienquenon,répliqua-t-elleensetournantverslui.J'aicommencéle
Thucydide,maisjeprogressetrèslentement.Mongreclaisseàdésirer.
—Çateplaîtaumoins?
—Oui,répondit-ellesimplementparcequec'étaitlavérité.
Elleéprouvaitunegrandesatisfactionchaquefoisqu'elleavaitréussiàdéchiffrerun
paragraphe.
Ilgoûtaàsonbrandyavantdedemander:
—Pourquoies-tuvenue?
—Pourtemettreengardecontremonfrère.
Ellepoussaunepiledelivresets'assitsurlesofa.
—IlestaucourantquetudistillesduginàSaint-Giles.
—Ahoui?fit-ilsanss'émouvoir.
Herosentitsonirritationgrimperd'uncran.Nesesouciait-ildoncpasdesasécurité?
—Çanetesuffitpas?Tudevraisrenoncersur-le-champavantqueMaximetefasse
arrêter.
Ilétudialeliquidedanssonverre.
—Non.
Herosoupiradefrustration.Maximeluiavaitdonnésaparolequ'iln'interviendraitpas
contreGriffin,maistantquecelui-cipoursuivraitsonactivitéclandestine,ildemeurerait
endanger.
—Pourquoinon?Tuseraisparfaitementcapabledegagnerdel'argentautrement,
Griffin.Tunevoisdoncpas...
Illevalesyeuxdesonverre,etlajeunefemmes'interrompit,lesoufflecoupé.Ses
prunellesémeraudeétaienthumidesdelarmes.
—Qu'ya-t-il?murmura-t-elle.
—Nickestmort.NickBarnes.Iltravailleavecmoidepuisledébut.Tunetelerappelles
peut-êtrepas,maisilétaitlà,quandtuesvenueàladistillerie.Ungrandgaillard,avecle
visagecouturé.
—Si,jemesouviensdelui,soufflaHero,quiavaitremarquéquelesdeuxhommes
semblaientamis,malgréleurdifférencedeclasse.Ques'est-ilpassé?
—Nickestsorticematinpours'acheterdel'anguilleengelée.Sonplatpréféré.Les
hommesduVicaireluionttirédessusetjel'airetrouvé...
Ilneputcontinuer.Heroselevaetlerejoignit.
—Jesuisdésolée,murmura-t-elleenprenantsonvisageentresesmains.Jesuistellement
désolée.
—Jenepeuxpasrenoncermaintenant,expliqua-t-ild'unevoixsourde.IlsonttuéNick,
tucomprends?Jenepeuxpasleslaissers'entirercommeça.
—Maistavieestendanger!
—Enquoicelat'importe-t-il?
Elleenrestauninstantbouchebée.
—Quoi?
Illâchasonverre,quiallaroulersurletapis,etagrippaHeroparlesépaules.
—Enquoimonsortt'importe-t-il?Quesuis-jepourtoi,Hero?Unamiavecquitu
couches?Tonfuturbeau-frèrequetuinviterasàtonmariage?Réponds-moi:quesuis-je
pourtoi?
Herolefixait,s'efforçantdetrouverdesréponses.Elletenaitàlui,c'étaituneévidence,
maisquedired'autre?Elleétaitincapabledetrouverlesmotsàmêmed'exprimerses
sentiments.Ellenesavaittoutsimplementplusoùelleenétait.
Ilparutdevinersondilemme,cardanssonregard,ledésespoirledisputaitàla
frustration.
—Bonsang,marmonna-t-il.Etilcapturaseslèvres.
LeslèvresdeHeroétaientdoucesetsouples,maiscelanesuffitpasàcalmerlacolèrede
Griffin.Ilvoulaitimprimersamarquesurlajeunefemme.Luifairecomprendrequ'ilétait
plusqu'unsimpleami,ouqu'unbeau-frèrepotentiel.S'assurerqu'ellenel'oublierait
jamais.SonchagrinàcausedelamortdeNicks'étaitsoudaintransforméenunbesoin
sauvagedeposséderHero.Ici.Maintenant.
Ellenetentamêmepasdelerepousser,cequinefitqu'attisersondésir.Ils'arrachaàses
lèvres,etplongeasonregarddanslesien.Sesyeuxd'unepuretédediamantétaienttout
embrumésdedésir.Lasoulevantalorsdanssesbras,ill'emportahorsdelabibliothèque.
Deedletraversaitlecouloir.Ilécarquillalesyeuxàleurvue,maisGriffinluijetaunregard
noirpourl'empêcherd'émettrelemoindrecommentaire.Puisilgravitl'escalieraupasde
charge.
Heropressalevisagecontresontorse.
—MonDieu!Ilnousavus!
—Etillaboucleras'iltientàgardersaplace.
Griffinpénétradanssachambre,refermalaported'uncoupdepiedetdéposalajeune
femmesurlelit.
—Maisilsaitcequenousallonsfaire,murmura-t-elletandisqu'ils'allongeaitsurelle.
—Tantmieux.S'ilnetenaitqu'àmoi,toutLondressauraitcequenousallonsfaire.
Elleleregarda,médusée,etils'attenditqu'elleproteste,aulieudequoielleluicaressales
cheveux.
—Griffin,souffla-t-elled'unevoixtriste.Oh,Griffin!
Satristesselebouleversa.Maisiln'étaitpasquestionqu'ilrecule.Unsentimentd'urgence
l'animait.
Ildélaçasarobeavecl'aviditéd'unprédateuraffamé,maisdanssaprécipitation,luiqui
avaitpourtantdéshabillétantdefemmesaccumulalesmaladresses.
—Laisse-moifaire,dit-elleenrepoussantsesmainsavecdouceur.
—Enlèvetout,luiordonna-t-il.
Elles'exécutasansbroncher,sedébarrassantdemètresd'étoffecoûteusesoussonregard
impatient.Ellesepenchaitpourôtersesjarretièreslorsqu'ill'arrêtad'unmot.
Ill'examinalonguement,telunconnaisseuradmirantuneœuvred'art.
Sonsexeétaitd'unerigiditéd'acier,maiscen'étaitpasuniquementdudésirqu'ilressentait
àlacontemplerainsi,nueetvulnérable.Non,c'étaituneespècedepossessivité,un
besoindel'avoirprèsdelui,delaprotégeretdel'honorer.
Elleaccrochasonregard.
—Griffin...
—Hero?Dequoias-tuenvie?Dis-moi.
—J'aimeraistecaresser.
Ilhésita.D'ordinaire,c'étaitluiquiprenaitleschosesenmain.Ils'occupaitdeses
maîtresses,laréciproqueétaitrare.Sansdouteavait-ilbesoindecontrôlerlasituation,à
moinsquel'animaldominantenluinefassesimplementvaloirsesdroits.Quoiqu'ilen
soit,iln'étaitpashabituéàcéderlesrênes.
—S'ilteplaît,insista-t-elle.
Àcontrecœur,ils'allongea,prêtàsesaisird'ellesielletentaitdes'enfuir.Ellen'enfitrien.
Elleseredressasimplement,s'agenouillaetlecontemplaaveccuriosité.Ilétaitencore
habillé.Ellelaissacourirundoigtlelongdesoncou,jusqu'àl'échancruredesachemise.
—Enlève-la,s'ilteplaît.
Ils'exécuta.
—Tonpantalon,àprésent.
Ilôtasonpantalonetsoncaleçon.
Elledemeuraagenouillée,secontentantdel'examiner.Griffinmouraitd'enviedel'attirer
àluietderoulersurelle,maisils'obligeaàlapatienceetlalaissapoursuivresonexamen.
Elleposaunemainlégèresursontorse,puisdescenditplusbas.
—Iln'yajamaisdepoilslàsurlesstatues,observa-t-elle.
Griffinnes'étaitjamaissouciédesoncorpsquedanslamesureoùilentiraitduplaisir,
ouendonnaitàsespartenaires.
—Çatedégoûte?
—Non,pasdutout.C'estjuste...étrange.
Samainpoursuivitsadescentejusqu'àsonpubis.
—Toiaussi,tuasdespoilslà,murmura-t-il,approchantlesdoigtsdesatoison.
—C'estdrôle,reprit-elle.Nousportonstousdesépaisseursdevêtements,attachés,
boutonnés,serrés,alorsqu'endessous,noussommesainsi.
Levantlesyeux,elledemandad'unairgrave:
—Est-cequetouslesamantspensentqu'ilspartagentunsecret?Était-celecasavecles
autresfemmes?
L'idéequ'ellepuisseserangerparmilesfemmesavecquiilavaitcouchéletroublait
profondément.Ellereprésentaitbiendavantageàsesyeuxquecesfantômesquis'étaient
succédédanssonlit,etdontilavaitoubliélenom.
Ilrefermalesmainssursataille,lasoulevaetlajuchaàcalifourchonsurlui.
—Quellesautresfemmes?dit-il.Jenemesouviensdepersonneavanttoi.
—C'estgalantdetapart,maisiln'empêchequejenesuispaslapremière,etquejene
seraipasladernière.
—Non!Lâcha-t-il.
Laréponse,dure,immédiate,luiétaitvenuespontanément.Enévoquantunaveniroùil
auraitd'autresmaîtresses-unaveniroùilsseraientséparés-,ellesous-entendaitqu'elle-
mêmeauraitd'autresamants.Deuxpossibilitésinenvisageablesselonlui.
L'attirantsoudainàlui,illafitbasculersouslui,pesantsurelledetoutsonpoids.Ettant
piss'ill'écrasait.Ilfallaitqu'ellecomprenne.
—Iln'yaurapersonned'autre,nipourtoinipourmoi,articula-t-il.Iln'yauraquetoi,
moi,etça!
Etillapénétra.
—Toietmoi,répéta-t-il,haletant.Cequ'ilyaentrenousestunique.
—Maisc'estimpossible,s'obstina-t-elle,alorsmêmequ'elleécartaitgrandlescuissespour
luifaciliterlamanœuvre.
Pourquoirefusait-elledelecroire?
—Non,murmura-t-iltoutcontreseslèvres.Écoute-moi.Jen'auraiplusjamaisde
maîtressecommetoiettun'aurasplusd'amantcommemoi.Cequiexisteentrenousest
précieuxetdoitêtrechéricommeuntrésor.
Ils'enfonçadavantageenelle.LesmusclesintimesdeHerosecontractèrentautourdelui,
etileutl'impressionqu'unebrumedeplaisirenvahissaitsoncerveau.
—Maisjenepensepas...voulut-elleencoreprotester.
Danslamesureoùiln'étaitpluscapabledeluiopposerunepenséecohérente,Griffin
couvritseslèvresdessiennes.Ellesemitàondulersousluienlaissantéchapperdepetits
gémissementsquilerendaientfou.
Ilneluiavaitpasmenti.Cequin'avaitjamaisétéqu'uneétreintepurementcharnelle
avecsesprécédentesmaîtressesdevenaitavecelleuneexpérienceinédite,quiimpliquait
autantl'âmequelecorps.
AvecHero,ilavaitl'impressiondefairel'amourpourlapremièrefoisdesavie.
Elleavaitfermélesyeux,etsemordillaitlalèvreinférieure,etilsutqu'elleétaitaubord
delajouissance.Luiaussil'était,maisiln'ysuccomberaitpastantqu'ilnel'auraitpas
menéejusqu'àl'extase.
Illuichuchotaàl'oreille:
—Jouis,monange...Jouispourmoi.
Obstinée,ellesecoualatête.
—Jouispourmoi,répéta-t-il,avantdehapperlapointed'undesesseinsdanssabouche.
Ellevolaenéclatsentresesbras.Lasensationfutsiintensequ'ilarqualesreinsetse
répanditenelleàlongsjetsbrûlantsenfrémissantdelatêteauxpieds.
Elleétaitàlui.Ilétaitàelle.Etàcetinstantprécis,ilssesuffisaientàeux-mêmes.
Herocontemplaitlecieldelittoutentraçantduboutdesdoigtsdescerclessurledos
musclédeGriffin.Ils'étaiteffondrésurelleaprèsleurétreinteetnesemblaitpasvouloir
bouger.Lesjambesdelajeunefemmedemeuraientécartées,etlesexedeGriffinétait
toujourslogéenelle.Leurposen'avaitriendegracieux,maisellen'enavaitcure.
Elleserraittendrementdanssesbrascethommequil'avaitportée-deuxfois,déjà!-
danssachambrepourlaposséder.Ilétaitentêté,arrogant,etgagnaitsavieendistillant
dugin.End'autrestermes,ilétaittoutcequ'elledétestait.Pourtant,s'ilsemontraitprêtà
refairel'amour,elleluidiraitouisanshésiter.
Maispouvait-onparlerd'amour?Questionidiote.Heron'étaitpasnaïveaupointde
confondreledésirphysiqueavecl'amour.Celadit,ledoutepersistait.Sielleneressentait
rienpourlui,alorspourquoiéprouve-rait-ellecedésirinsatiabled'êtreaveclui?
Ilsoupiraetsesoulevalégèrementpoursedégager,avantderoulersurleflanc.
Herosesentitabandonnée.
—Jesuisdésolé,murmura-t-il,lavoixunpeupâteuse.Jenevoulaispast'écraser.
—Tunem'aspasécrasée,répondit-elleaussipolimentques'ils'étaitexcusédeluiavoir
marchésurlepiedalorsqu'ilsdansaient.
Ilgrommelaetl'attiracontrelui.Latêtenichéeaucreuxdesonépaule,elleleregarda
sombrerdanslesommeil.
PuisellepensaàMandeville.ÀMaxime,aussi.Etenfinàelle,àtoutcequis'étaitpassé
depuisqu'elleavaitrefermélesdoigtssurunsexed'homme-celuideGriffin-danscet
attelage.
Ettandisquelesombrescommençaientdes'allongersurlemur,ellepritunedécision.
CHAPITRE14
Lelendemainmatin,lestroisprincesserassemblèrentdansl'écurie,carlareineRavenhair
souhaitaitfaireunenouvellepromenadeàcheval.Quandtoutlemondefutenselle,la
reinedemandaàsesprétendants:«Oùsetrouvelecœurdemonroyaume?»
Puisellecoulaunregardaupalefrenierenchef,sifurtifquepersonneneleremarqua.
Sauflepalefrenierencheflui-même,dontleslèvresesquissèrentunsourire.
Aprèsquoilareinequittasesécuries,suiviedestroisprinces...
—JenecomprendspaspourquoiMmeVaughans'obstineàorganiserunconcertchaque
année!s'exclamacousineBathilda,lelendemainaupetitdéjeuner.
Elleagitaituncartond'invitationavectantdevéhémencequeMignon,assissurses
genoux,tentadel'attraper.
Heroéloignadiscrètementlatassedesacousineduborddelatable.
—Elleestsipingre,poursuivitBathilda,quenousdevonsendurerdesviolonistesde
troisièmezoneetdessopranosdépourvuesdevoix.Quantaubuffet,onn'ytrouveque
despetitsfoursrassisetduvincoupéd'eau.
—Sisesconcertssontsiatroces,pourquois'yrendre?interrogeaPhoebe,pleinedebon
sens.
Pourlapremièrefoisdepuissachute,elles'étaitsentiesuffisammentbienpourprendre
sonpetitdéjeunerdanslasalleàmanger.Sonbrasdroitétantbandécontresapoitrine,
elleutilisaitlamaingauchepourmanger.
—Machère,MmeVaughanestlasœurdeladuchessedeChadsworth,luirappela
Bathilda.LaquelleduchesseestlamèredufuturducdeChadsworth,unexcellentparti.
Personneneserisqueraitàl'insulterenboudantsesinvitations.
Phoebegrimaça.
—Heroestdéjàfiancée,etjecroissavoirquelefuturducestmentalementdéficient.Et
qu'iln'apasdementon.
—Hero,expliqueàtasœurl'importancederesterdanslesbonnesgrâcesd'uneduchesse,
quesonfilsaitounondumenton,ordonnacousineBathilda.
Heroouvritlabouchedansl'intentiondeproférerquelquegénéralité.Ellen'avaitpas
vraimentlatêteàdiscuter.Laseulechoseàlaquelleellepensait,c'étaitlavisitequ'elle
comptaiteffectueraussitôtaprèslepetitdéjeuner.Heureusement,cousineBathildane
souhaitaitpasréellementquel'ons'exprimeàsaplace.
—Quelquesoitsonrang,nulnepeutsepermettred'irriterlasœurd'uneduchesse,
poursuivit-elle.Ceseraitunesuprêmeimpolitesse.
—Ehbien,moi,jetrouvequec'estunesuprêmeimpolitessedesapartqued'organiser
desconcertsassommants,rétorquaPhoebe,avecimpertinence.
—Tun'esqu'uneenfant,déclaracousineBathilda.Tucomprendrasmieuxquandtuseras
plusâgée.N'est-cepas,Hero?
—Hum.fitHero,avantdeserappelerlesujet.Oui,certainement.
CousineBathildadonnaitdubaconàMignon,aussineluiprêtait-elleguèreattention,
maisPhoebedemanda:
—Quelquechosenevapas?
—Maisnon,assuraHero.Pourquoicettequestion?
Phoebehaussalesépaules.
—Tuasl'airailleurs.
—Cesontlesnerfs,intervintcousineBathilda.Plusladatedumariageapproche,etplus
lajeunefilleal'espritconfus.D'icipeu,elleauratoutàfaitperdulatête.
Phoebes'esclaffa.
—Àvousentendre,lemariageseraitunemaladiementale.
—Pourcertains,c'enestune,confirmaBathilda,laminesombre.Dépêche-toidefinir
tonpetitdéjeuner,Phoebe.Maximeaditqu'ilviendraitterendrevisitecematin.
BathildaadressaàHerounregardentenduetcelle-cicompritqueMaximeavaitprévu
d'informerPhoebequ'elleneferaitpassesdébutsdanslemonde.
Surcettenotemenaçante,Heros'excusaetselevadetable.
LapauvreBathildaseraitbouleverséequandelleapprendraitcequ'elles'apprêtaitàfaire,
songea-t-elleenmontantenvoiturepeuaprès.
Ellen'agissaitpasdegaietédecœur,carellesavaitqu'elledécevraitbeaucoupd'autres
personnes.Safamilleneluipardonneraitpeut-êtrejamais,maisellen'enétaitpasmoins
convaincued'avoirfaitlebonchoix,mêmesicen'étaitpasleplusfacile.
Fortedecetteconviction,elledescenditdevoiturelatêtehautelorsquel'attelages'arrêta
devantMandevilleHouse.
L'heureétaitmatinale,etHeroétaitvenuesanschaperon,aussilemajordomearqua-t-il
subrepticementlessourcilslorsqu'elledemandaàvoirMandeville.Ledomestiquela
conduisitdansunpetitsalon,oùelletrompasonattenteenfaisantlescentpasdevantla
cheminée.SadécisionrendraitMaximefouderage.Illamenaceraitderompreleur
pacte,cequimettraitGriffinendanger.Dèsqu'elleauraitvuThomas,elleiraittrouver
Maximeets'enremettraitàlui.Peut-êtrequesielleluipromettaitde…
Laportes'ouvritsursonfiancé.
Ilsedirigeadroitsurelle,l'airsoucieux.
—Qu'ya-t-il,machère?Ilestarrivéquelquechose?
Maintenantqu'ilétaitdevantelle,sigrand,siintimidant,Heroeutquelquepeineà
rassemblersesidées.
—Je...
Elleseraclalagorge,regardaautourd'elleetrepéradeuxfauteuils.
—J'aiàvousparler.Voulez-vousvousasseoir?
Ilcilla,etelleretintunrirenerveux.Thomasn'étaitsansdoutepashabituéàcequ'onlui
suggèredes'asseoirdanssonpropredomicile-nioùquecesoit,d'ailleurs.Unmarquis
s'asseyaitquandbonluisemblait.Avantdechangerd'avis,lajeunefemmeseprécipita
verslesfauteuilsetpritplacesurl'und'eux.
Mandevillelasuivit,lessourcilsfroncés.Heroattenditqu'ilsesoitassisàsontouretlui
annonça:
—Jenepeuxpasvousépouser.
Ilsecoualatêted'unairentendu.
—Machère,cegenrederéactionestcouranteàl'approchedesnoces,mêmechezune
jeunefemmeaussisenséequevous.Vosnerfs…
—Mesnerfsnesontpasencause,lecoupa-t-elle.Jenepeuxsimplementpasvous
épouser.Jesuisnavrée,ajouta-t-elletardivement.
Ilseraidit,commes'ilcomprenaittoutàcoupqu'elleparlaitsérieusement.
—Sivousm'expliquiezquelestleproblème,jepourraispeut-êtrevousaider.
DieuduCiel!Siseulementiln'étaitpassiraisonnable!Ellebaissalesyeux.
—Je…jesuisarrivéeàlaconclusionquenousn'étionspasfaitsl'unpourl'autre.
—Est-ceàcausedequelquechosequej'auraisfait?
—Non!SerécriaHero,relevantlesyeux.Vousn'avezrienàvousreprocher.C'estmoi.
Jenepeuxpasvousépouser.
—Nosfiançaillesontétéannoncées,fit-ilvaloir.Ilesttroptardpourchangerd'avis,ma
chère.Vousprotestezducontraire,maisjesuisconvaincuquecesontvosnerfsquivous
jouentdestours.Prenezdoncunpeuderepos.Passezunejournéeaulitet...
—Jenesuisplusvierge,Thomas.
Latêtedesonfiancépartitenarrièrecommesiellel'avaitfrappé.
—Machère…
—Entouteconscience,jenepeuxplusvousépouser.Ceseraitdéloyalenversvous.
Illafixaunmomentensilence,etellecrutqu'ilavaitcomprisquesadécisionétait
irrévocable.Ellesetrompait.
—Jenepeuxpasdirequecettenouvellemeréjouisse,commença-t-il.Maiscen'estpas
nonpluslafindumonde.J'attendraiévidemmentletempsnécessairepourm'assurer
qu'unéventuelbébéserabiendemoi,mais…
Heroavaitenviedecrier.
—J'aicouchéavecvotrefrère,Thomas.
Cettefois,ilviralentementàl'écarlate.Heroseleva.
—J'aiconsciencedem'êtrelourdementcompromise,Thomas.Jesuisdésolée.Vousne
méritiezpascela.Sije…
Ilselevaàsontour,ladominantdetoutesataille.Sonexpressionétaitterrifiante.Hero
eutàpeineletempsd'avoirpeur.Illafrappaenpleinvisage.
GriffingravitleperrondeMandevilleHouse,l'espritembruméparunmélangedefatigue
etdechagrin.Ilavaitassistéàl'enterrementdeNick-ilavaitréglél'intégralitédes
funérailles,ducercueilàlapierretombale-,puisilétaitretournéàladistilleriepour
préparerlesreprésaillesdestinéesàdétruireleVicaire.Dansquelquesjours,Nickserait
vengé,etGriffinpourraitenfinsereposer.
Maisenattendant,ilavaitd'autrestâchesàaccomplir.Ainsi,cematin,ilavaitpromisàsa
mèredel'emmeneracheterunnouveausofa.
—Oùestmonfrère?demanda-t-ilaumajordomequiluiouvritlaporte.
—Danslepetitsaloncramoisi,milord.
Griffinpritcettedirection.
—Jevaislesalueraupassage.
—Ilauneinvitée,milord.
—Qui?lançaGriffinpar-dessussonépaule.
—LadyHero.
Griffinsefigea.Herol'avaitquittésansmotdire,laveille.Ilavaitespéréquecesilence
signifiaitqu'elleréfléchissaitenfinsérieusementàsademandeenmariage.Maiselle
n'avaitquandmêmepasdécidéd'enparleràThomassans.
Uncrileurparvintdupetitsalon.
Griffinseruaverslaporte.Unautrecriretentit,suivid'unbruitdechute.
Ilouvritlebattantàlavoléeàl'instantoùjaillissaituneinsulte:
—Catin!
Thomas,levisageapoplectique,étaitpenchésurquelquechosequisetrouvaitsurlesol,
maisqu'uncanapécachaitàlavuedeGriffin.Celui-cisentitsonsangseglacerdansses
veines.Iltraversalapièce,regardapar-dessuslecanapé.
Elleétaitvivante.Ellegisaitdansuneflaquedesatinémeraude,maiselleétaitvivante.
PuisGriffinremarqualamarquerougequiluibarraitlevisage.
L'empreinted'unemaind'homme.
Unerageaveuglel'envahit.IlsejetasurThomas.Lesdeuxhommesroulèrentautapis,
entraînantunfauteuilaveceux.Griffinreçutuncoupdepoingdansl'épaule,maisnele
sentitpas.Ilnesentaitplusrienhormisunefureurmeurtrièrequiledominaittotalement.
Ilvoyaitlevisagesanglantdesonfrère,sabouchequisemouvaitmaisdontaucunson
nesortait.
Ilavaitosélatoucher,etilallaitpayerpoursoncrime.
Quelqu'unlefrappadansledos,maisiln'yprêtapasattention.Jusqu'àcequeHerolui
crieàl'oreille:
—Griffin,arrête!
Lentement,ilpritconsciencequ'ilyavaitd'autresgensdanslapièce.Sonépauleétait
douloureuse,samâchoireaussi.Relevantlatête,ilaperçutsamère.
Ellepleurait.
Ilseredressa,lesbrasballants,larespirationhaletante.
—Oh,Griffin...gémitsamère.
Etileutenviedepleureràsontour.Ilbaissalesyeux.Thomas,étenduentresesgenoux,
essayaitd'arrêterdelamainlesangquicoulaitdesonnez.Sesyeuxbrillaientderageet
dehontemêlées.
—Griffin,soufflaHero,lamainposéesursonépaule.
Iltournalatêteverselle.
Elleavaitleslarmesauxyeux,elleaussi,etsajouerougiecommençaitd'enfler.Ce
spectacleravivasarage,maiscettefois,ildécidad'ignorersonfrère.
—Çava?demanda-t-ilàlajeunefemme.
—Non,répondit-elle.Non.
—Jesuisdésolé.Vraimentdésolé.
Ilserelevaetvoulutlaprendredanssesbras,maisellesecoualatêteetreculad'unpas.
—Non.
—Hero,s'ilteplaît.
—Non,répéta-t-elleencore.
Elletournalestalonsets'enfuit.
Griffinregardaautourdelui.Lemajordome,unvalet,plusieursfemmesdechambre
étaientrassemblésautourd'eux.
—Sortez!Aboya-t-il.
Lesdomestiquesneselefirentpasdiredeuxfois.
Griffins'approchadesamèreetlapritdanssesbras.
—Jesuisdésolé.Jemesuisconduitcommeunanimal.
—Jenecomprendspas,fit-elleentredeuxsanglots.Ques'est-ilpassé?
—Griffinaséduitmafiancée,articulaThomas,leslèvresenflées.Iln'apaspus'empêcher
d'ytoucher,demêmequ'iln'avaitpaspus'empêcherdetoucheràcettepauvreAnne.
Leurmèreécarquillalesyeux,abasourdie.
—Est-cevrai,Griffin?
—Laferme,Thomas,grondacedernier.
—Commentoses-tu…
Griffintournalatêtelentementetadressaunregardassassinàsonfrère.
—Plusunmot,siffla-t-il.Jeneveuxmêmepast'entendreprononcersonnom,c'est
compris?
—Je…
—Plusunmot,ouj'achèvecequej'aicommencé.
Thomasfinitparhocherlatêteetdétournerleregard.
—Parfait,lâchaGriffin.Venez,mère.Allonsboireunetassedethé,etjetenteraidevous
expliquercequis'estpassé.
Ill'entraînahorsdelapièce,abandonnantThomassurleparquet.
—Jeneprétendraipasquetesactesmeréjouissent,Hero,résumacousineBathilda,une
heureplustard.Maisjepenseque,quellesquesoienttestransgressions,lapunitionaété
suffisammentsévère.
ElleappliquadélicatementunlingehumidesurlajoueenfléedeHero,quifermales
paupièrespourneplusvoirl'inquiétudedansleregarddesacousine.
Lajeunefemmeétaitallongéesursonlit,touthabillée.Prèsd'elle,Mignonfrottaitsa
truffesursajoueintacte,commepourlaréconforter.
Soudain,elleéclataensanglots.
—Jeneméritepasvotresollicitude.
—Balivernes,répliquacousineBathildaavecsavigueurcoutumière.Lemarquisn'avait
aucundroitdetefrapper.Frapperunefemme,vraiment,quellehonte!Unechancequ'il
net'aitpasbrisélapommette.
—Jel'avaisprovoqué,objectaHero.
AusouvenirdelaragedeThomas,elleréprimaunfrisson.PuisGriffinavaitsurgi.La
visiondesdeuxfrèresentraindesebattreressemblaitàunmauvaisrêve.Elleavait
vraimenteupeurqueGriffinnetueThomas.Commentleschosesavaient-ellespu
déraperainsi?
—Nousneferonsqu'unpetitmariage,évidemment,repritcousineBathilda.
Heroclignadesyeux.
—MaisjeneveuxplusépouserMandeville!Bathildaluitapotaaffectueusement
l'épaule.
—JeparlaisdeReading,machérie.Etleplustôtpossible,pouréviterlesragots.
Herofermadenouveaulesyeux,enproieàuneimmenselassitude.Désirait-elleépouser
Griffin?Maximel'yautoriserait...
—Oh,Seigneur!J'aioubliéMaxime!S’exclama-t-elleenseredressantd'unbondsibien
quelacompressetomba.Est-ildéjàaucourant?
—Jeneluiairiendit.Maistusaiscommentilest.
Herobondithorsdulitetcherchaseschaussures.
—Oui,jesais.Ilval'apprendred'unemanièreoud'uneautre.Soitparunragot,soitpar
sesinformateurs.
—Machérie,tunedevraispasteprécipiter.Laisse-luidoncletempsde…euh,digérerla
nouvelle.
Seschaussuresenfilées,Heroseprécipitaverssacoiffeusepourvérifiersacoiffure.
Maintenantqu'ellen'épousaitplusThomas,Maximesesentiraitlibredes'enprendreà
Griffin.
—Ilvaréagir,peut-êtreviolemment,expliqua-t-elleàsacousinesansentrerdansles
détails.Etj'aieumoncontentdeviolencemasculinepouraujourd'hui.
Surce,ellequittalachambre,dévalal'escalier,maisdutpatientersurleperronletemps
qu'onluiavancesavoiture.
—Attends-moi,machérie!HaletacousineBathildadanssondos.
ElletenaitMignondanssesbrasàlamanièred'unbouclier.
—Ilrisqued'êtredetrèsmauvaisehumeur,l'avertitHero.Vousn'êtespasobligéede
m'accompagner.
Bathildaserengorgea.
—Jemesuisoccupéedetoidepuislamortdetesparents,etiln'estpasquestionqueje
telaisseaffrontertonfrèreseule.Dureste,nousneseronspastropdedeuxpourle
calmer.
Cetteperspectiven'étaitpaspourréjouirHero,cependant,ellemontaenvoitureavec
détermination.
Unedemi-heureplustard,ellesfrappaientàlaportedeWakefieldHouse,l'imposante
résidencelondonienneconstruiteparleurpère.Cederniercomptaityéleversafamille,
maisseulMaximel'habitait,désormais.
Lemajordomequileurouvritparaissaitagité.
—Milady,jenepensepas…
Herolecontournapourentrer.
—Oùestmonfrère?
—SaGrâceestdanssachambre,mais…
Herosedirigeaversl'escalier.D'ordinaire,ellenepénétraitjamaisdanslachambrede
sonfrère,maislescirconstancesétaientextraordinaires.
Laporteétaitouverte.Heroprituneprofondeinspirationetentra.
Maxime,enmanchedechemises,étaitassisàunbureau,uneplumeàlamain.Trois
hommesétaientprésents,dontCraven,sonvaletdechambre.Maigreettoujoursvêtude
noir,Cravenressemblaitdavantageàuncroque-mortqu'àunvalet.Dèsqu'ilvitHero,
suiviedecousineBathilda,ilinterpellasonmaître:
—VotreGrâce.
Maximelevalesyeuxetcroisaleregarddesasœur.
—Laissez-nous,ordonna-t-ilauxdomestiques.
Cravenpoussalesautresverslasortieetrefermalaportederrièrelui.
MaximeselevaetvintseplanterdevantHero.Illadévisageauninstant,levisagede
marbre,avantdeposerlamainsursajoueenflée.
—Ilmourrapourcela.
Heronesavaittropàquice«il»faisaitréférence,maisçan'avaitpasvraiment
d'importance.
—Non,dit-elle.
Maximefronçalessourcilsetsetournaàdemiverssonbureau.
—C'esttroptard.J'aidéjàenvoyémestémoinsàReading.
CousineBathildalaissaéchapperungémissementhorrifié.Herosecoualebrasdeson
frère.
—Rappelle-les.
Ilhaussalessourcils.Maximeétaitduc,etpersonnenesepermettaitdetellesfamiliarités
aveclui.Pasmêmesasœur.Maisils'agissaitd'unequestiondevieoudemort.
—Jeneveuxpasdeduel,reprit-elle.Jeneveuxplusdeviolence,etcertainementpasde
morts.
—Celaneteregardeenrien.
—Si!JesuisseuleresponsabledelacolèredeMandeville.C'estmoiquiaichoisid'offrir
mavertuetquisuislacausedecetteaffaire.
Ilsecoualatête.
—Hero...
—Non,écoute-moi.J'aihontedecequej'aifait,maisjesuisprêteàenassumerles
conséquences.Rappelletestémoins,Maxime.Netebatspasenmonnomaurisqued'y
laisserlavie.Jenelesupporteraipas.
Ildemeurasilencieuxunmoment,puisallaouvrirlaporte.Cravendevaitattendre
derrière,carMaximemurmuraquelquesmots,refermalebattantetrevintverssasœur.
—Jelefaispourtoi,dit-il.Uniquementpourtoi.Etjeneteprometspasqu'iln'yaura
pasdeduelultérieurementsij'estimequecetteaffairen'apasétécorrectementréglée.
Heroluiétaitreconnaissante.C'étaitunebelleconcessiondesapart,mêmesiellen'était
quepartielle.
—Merci.
—Dieusoitloué!s'exclamacousineBathilda,quiselaissachoirdansunfauteuil.
Maximeregagnasonbureau.
—Maintenant,nousallonsdevoiraccélérerlespréparatifsdetonmariageavec
Mandeville.Lesdomestiquesdoiventdéjàcommenceràrépandredesragots.
—Maxime...commençaHero.
—J'imaginequeMandevilleestbouleversépartaliaisonavecsonfrère,maisils'en
remettra.Cemariageesttoutàsonavantage,aprèstout.
—Maxime!répétalajeunefemmed'untonpresquedésespéré.
Illevalesyeuxdesespapiers.
Herocarralesépaules.
—Jen'épouseraipasMandeville.
—TupréfèresquejefassearrêterlordReading?
Elledéglutit.
—Non.
Ilreportasonattentionsursespapierscommes'ilnesesouciaitpasdecequ'elle
ressentait.
—AlorstuépouseraslemarquisdeMandeville.
Sontoncassantglaçalesangdelajeunefemme.Elleconnaissaitceton:c'étaitceluidu
ducdeWakefield.
EtleducdeWakefieldnechangeaitjamaisd'avisunefoissadécisionarrêtée.
CHAPITRE15
Cesoir-là,lareineconvoquasesprétendantsdanslasalledutrônepourconnaîtreleurs
réponses.
LeprinceWestmoondéployaungranddrapeausurlequelétaitbrodélechâteaude
Ravenhairainsiquel'emblèmeduroyaume.«C'estcechâteau,dit-il,quiestlecœurde
votreroyaume,VotreMajesté.»
LeprinceNorthwindoffritàlasouveraineuncompasdemarineenargentincrustéde
perles.«Leport,VotreMajesté,estlecœurdevotreroyaume.»
Pourfinir,leprinceEastsundéposaàsespiedsunglobedecristalquirenfermaituneville
miniature.«Votrecapitaleestlecœurdevotreroyaume,VotreMajesté.»
Iln'étaitpasaiséd'obteniruneaudienceavecleducdeWakefield.
Griffinavaitdéjàpassélamoitiédel'après-midiàpatienterdanslessalonsdeWakefield
Houseréservésauxvisiteurs.Chaquefoisquelemajordomel'introduisaitdansun
nouveausalon,Griffinenconcluaitqu'ilserapprochaitdugrandhomme,maisàcette
allure-là,ilneluiparleraitpasavantNoël.Aussidécida-t-ildepartiràlarecherchedu
bureaudeSaGrâce.Ilsedoutaitqueleducn'avaitaucuneenviederecevoirl'hommequi
avaitséduitsasœur-undistillateurclandestindegin,quiplusest.Leproblème,c'estque
sonaveniretceluideHerodépendaientdecetteentrevue.
Ildépassaunebibliothèque,puisunautresalon-leducavait-ilvraimentbesoindetoutes
cespièces?-avantdetombersuruneportefermée.
Griffinl'ouvritsansfrapper.
Endépitdesdimensionsimposantesdesademeure,leducdeWakefieldavaitchoisiune
piècerelativementmodestepouryinstallersonbureau.Lesmursetleplafondétaient
lambrissésdeboiseriesenchênesculpté,commedanscertainsmonastèresmédiévaux.Un
épaistapisdanslestonsd'ambre,derubisetd'émeraudecouvraitleparquet.Lebureau
massif,assezlaid,étaitluiaussienchênesculpté.
Leducyétaitassis.
Griffins'inclina.
—J'espèrequejenevousdérangepas,VotreGrâce?
Wakefieldarquaunsourcilàcemensongeéhonté.
—Quevoulez-vous,Reading?
—Votresœur.
—Sij'encroissesdires,vousl'avezdéjàeue,rétorqualeduc,lesyeuxétrécis.
—Eneffet,acquiesçaGriffin.Maisàprésent,jedésiresamain.
Wakefields'adossaàsonfauteuil.
—Sivouscroyezquejevaislaissermasœursefourvoyeravecuncoureurdedot.
—Jenesuispasuncoureurdedot,lecoupaGriffin,quidutfaireuneffortpourgarder
soncalme.J'aidel'argent.
Leducesquissaunsourirenarquois.
—Vouspensezquej'ignoretoutdevousetdevospetitesaffaires?
Griffinseraidit.
—Vousêtesunlibertin,Reading,poursuivitWakefield.Onnecomptepluslesfemmes
quevousavezdébauchées-laplupart,mariées.Vousn'avezeuqu'unpetithéritage,mais
votrefrère,pourdesraisonsquiluisontpropres,adécidédevouslaissergérerlesterres
deMandevilleenplusdesvôtres.Sij'ajouteàcelaquevoustirezvosrevenusd'une
distillerieclandestineàSaint-Giles,letableaun'apparaîtpasvraimentengageant,vousne
trouvezpas?
Griffinleregardadroitdanslesyeux.
—Jenejouepas.Jen'aijamaisabusédel'alcool.J'aifaitfructifiermonpetithéritage
commevousdites,etjecontinue.Jesuispeut-êtreconnupourmesaffairesdecœur,mais
j'ailafermeintentiond'êtrefidèleàvotresœurunefoisqu'ellem'auraépousé.
Wakefieldeutunsourirecynique.
—Peud'hommesdenotremilieus'interdisentdeprendreunemaîtresseunefoismariés,
etvousvoudriezquejevouscroiesurparole?
—Oui.
—Etvotredistillerie?Vousseriezprêtàl'abandonnerpourmasœur?
GriffinsongeaaucadavredeNickcouvertdesang.
—Non,pastoutdesuite.
Leducledévisagealonguement,sansmotdire.Griffinsentitunfiletdesueurcoulerle
longdesacolonnevertébrale.
—Çan'apasd'importance,detoutefaçon,déclarafinalementWakefield.Cette
conversationestsansobjet.J'aidéjàinforméHeroqu'elleépouseravotrefrèredimanche
prochain.Etsivousn'avezpasrenoncéàvotredistilleried'icilà,jevousferaiarrêterle
lendemaindesnoces.
Surce-ilramassaunefeuillesursonbureau.L'entretienétaitmanifestementterminé.
Ainsilemariageauraitlieudansquatrejours.Griffins'approchadubureauetenvoya
valsercequis'ytrouvaitd'unreversdebras.Livres,papiers,crayons,unpetitbusteen
marbreetunencrierenors'écrasèrentsurlesol.Puisilsepencha,lespaumesàplatsurle
plateaudubureau,etrivasonregardàcelui,outré,deWakefield.
—J'aipeurquenousnenoussoyonsmalcompris.Jenesuispasvenuvousdemanderla
maindevotresœur,maispourvousannoncerquej'allaisépouserHero,avecousans
votreconsentement.Elleacouchéavecmoi.Etplusd'unefois.Elleportepeut-êtredéjà
monenfant.Etsivouspensezquejevaisrenonceràelle,ouaubébé,c'estquevousvous
êtesinsuffisammentrenseignésurmoietsurmonhistoire.
Ilseredressaetquittalapièceàgrandspasavantmêmequeleducaiteuletempsde
prononcerunmot.
Ilétaittrèstard,cesoir-là,etThomasavaitdéjàfrappédeuxfoisàlaporte,sanssuccès.Il
recula,pourétudierlafaçade.C'étaitlabonnemaison,ilnerisquaitpasdesetromper.
CequisignifiaitqueLavinianevoulaitpasluirépondreou,pire,qu'elleétaitchezl'unde
sesamants.Sic'étaitlecas.
Laportes'ouvritabruptement,surundomestiqueàlacarrureimposante,queThomas
n'avaitencorejamaisvu.
—Oùest-elle?Aboya-t-il.
Ledomestiquefitminederefermerlaporte,maisThomasappuyal'épaulecontrele
battantpourl'enempêcher.Ilnedevaitpasavoirlepiedbiencalésurlesol,carilse
retrouvaassissurlederrière-pourladeuxièmefoisdelajournée.Bonsang!Lemarquis
deMandevillen'étaitpassupposésubirtoutescesavanies!
Ilyeutunmouvementsurleseuil,etlaseconded'après,ildécouvritLaviniapenchéesur
lui,vêtued'unsimplepeignoirpourpre.Endéshabilléetsansmaquillage,ellefaisaitson
âge.Cependant,Thomasfutunenouvellefoisfrappéparsabeauté.
—Quevousest-ilarrivé?s'écria-t-elle.
—Jevousaime,articula-t-ild'unevoixpâteuse.
Ellelevalesyeuxauciel.
—Vousavezbu.Hutchinson,aide-moiàlerentrer.
Thomasvoulutprotester,puisserenditcomptequel'aidedudomestiquen'étaitpas
superflue.Deuxminutesplustard,ilétaitassissurlecanapéjaunedusalon.
—J'aitoujoursaimécecanapé,fit-ilentapotantlescoussinsàcôtédelui,et,avecun
regardentendu,ilajouta:J'yaipasséquelques-unsdemesmeilleursmoments.
Laviniasoupira.
—Pourquoin'êtes-vouspasavecvotrefiancée,Thomas?
—Ellen'estplusmafiancée,lâcha-t-ild'untonagacé.
—Jecroyaisquelescontratsétaientsignés?
—ElleacouchéavecGriffin.
Laviniaattenditlasuitesansmotdire.
—Sousmonnez,reprit-il.CommeAnne.Toutesdescatins!
—Voussavezquejen'aimepascegenredelangage,Thomas.
—Désolé.
—Qu'est-ilarrivéàvotrevisage?
—C'estGriffin,expliqua-t-il,etdansunéclatderire,ilprécisa:C'estdrôle,non?Enplus
d'avoirséduitmafiancée,ilm'acassélafigure.
—Vousl'aviezmérité?
Ilhaussalesépaules,l'aircoupable.
—J'avaisgifléladyHero.
—Alors,vousleméritiez,conclutLaviniad'untonbrusque.Celadit,enchaîna-t-elleense
penchantverslui,votrenezdoitvousfairesouffrir.
Illuiglissaunregardentendu.
—Vousaveztoujourstenuàmoi,Lavinia.
—Plusmaintenant.
Thomasserenfrogna.
—Lavinia...
—Ilfaudraitmettreunecompressefroidesurcenez,l'interrompit-elle.
Thomaslaregardasedirigerverslaporte,sonpeignoirsoulignantsesformesgénéreuses,
etfermalesyeux.
Lorsqu'illesrouvrit,Laviniaétaitassiseàcôtédelui,unecuvetteremplied'eausurles
genoux.Elleposaunlingehumidesursonnez.
Thomastressaillit.
—Tenez-lebien,luiordonna-t-elle.
—Pourquoim'avez-vousquitté?J'auraispuvousentretenirdansleluxepourlerestant
devosjours.
—Lerestantdemesjours?
—Oui,répondit-il,soudaingrave.Jen'auraispaseud'autremaîtresse.Jevousauraisété
fidèle.
—Vousoubliezvotreépouse,fit-elle.Jecrainsmalheureusementden'avoirpasenvie
d'êtreunefemmeentretenue,Thomas.
—Bonsang,Lavinia,voussavezquejenepeuxpasvousépouser!
—Jelesais,acquiesça-t-elled'untonlas,commesicetteconversationl'ennuyait.Mais
celanem'interditpasd'épouserunautregentleman.
Ileutunmouvementderecul.Lecoupétaitplusrudeencorequelepoingdesonfrère.
—Vousneferiezpasça!
Laviniahaussalessourcils.
—Pourquoi?Vousn'avezaucundroitsurmoi.
—Bonsang!SifflaThomas,exaspéré.
IljetalelingeetattiraLaviniadanssesbraspourl'embrasseravectoutledésespoird'un
hommedontlecœursaignait.Elles'arrachaàsonétreinte.
—Celanerésoudrarien,Thomas.
—Non,sansdoute,grommela-t-il,alorsqu'ilimmisçaitlamaindanssonpeignoir.Mais,
aumoins,jemesentiraimieux.
—Oh,Thomas...soupira-t-elle.
Celanesonnaitpascommeunerebuffade.Thomaspoursuivitdonccequ'ilavait
commencé,etfitcedontilrêvaitdepuisdesmois.
Ilfitl'amouràLavinia.
Griffins'étaitassoupidansunfauteuilquandilfutréveilléparlebruitdelaported'entrée
deMandevilleHouse.Ilseredressavivement.
Ilétaitdéjàvenulaveilleausoir,aussitôtaprèssonentrevueavecleducdeWakefield,
maisThomasétaitsorti.Quandilétaitdevenuévidentqu'ilnerentreraitpasavantun
certaintemps,Griffins'étaitrenduàSaint-Giles,oùilavaitpassélanuit.Etcematin,au
lieuderentrerdirectementchezlui,ilétaitrepasséchezThomas,pourêtresûrdelevoir
avantqu'ilsorte.Saufque,apparemment,sonfrèreavaitdécouché.
Griffinjetauncoupd'œildanslehall.C'étaitbienThomas.Sonnezavaitàprésentla
tailled'unnavet,etilsemblaitd'humeurmassacrante.
—Jememoquedesavoirquimerendvisite,était-ilentrainderétorqueràson
majordome.Jenesuislàpourpersonne.
Griffinouvritgrandlaportedusalon.
—Mêmepaspourtonfrère?
Thomassefigea.
—Surtoutpaspourmonfrère!
Etilfonçaversl'escalier.
Griffinlerattrapaendeuxenjambées.
—C'estdommage,j'avaisjustementàteparler.
—Vaaudiable!
—Tuveuxlavernotrelingesaledevantlesdomestiques?
Thomasluiadressaunregardmauvais,puisluiindiqual'étaged'unsignedetêteavantde
gravirl'escalier.
L'invitationn'étaitpasvraimentcordiale,maisGriffinluiemboîtalepas.
IlspénétrèrentdansunpetitbureauetThomascommençaparseservirunverrede
brandy.
—Cen'estpasunpeutôtpourboire?fitremarquerGriffin.
—Non.
Griffinn'insistapasetexaminaunegravureancienneaccrochéeaumur.
—C'étaitlebureaudepère,n'est-cepas?
Thomasparutsurprisparsaquestion.
—Oui.Tunelereconnaispas?
—Jen'ysuispasvenusouvent.
—Pèrem'yconvoquaittouslesdimanchessoiraprèsledîneravantquejeparteétudierà
l'université.
—Quefaisiez-vous?
—Onparlait.Ilm'interrogeaitsurmesétudes,mefaisaitrécitermesleçonsdelatin.
Quandj'aiétéplusâgé,noussommespassésauxdiscussionspolitiques.
—Iltepréparaitàdevenirmarquis.
—Sansdoute.Ilnefaisaitpasdemêmeavectoi?
—Non,ilnem'invitaitquetrèsrarementdanssonbureau,réponditGriffinsansla
moindreanimosité.
Thomasledévisageauninstant,l'airdérouté,puisbaissalesyeuxsursonverre.
—Queveux-tu,Griffin?
—QueturenoncesàépouserHero.
—Elleadéjàrenoncéàm'épouserdesoncôté.
GriffincompritqueWakefieldn'avaitpasencoreavertisonfrèredesadécision.
—Leducveutquetul'épousesdimancheprochain.
Thomasétrécitlesyeux.
—Vraiment?
—Oui,confirmaGriffinentresesdents.Maisjesouhaitequeturefuses.
Thomasricana.
—Biensûr.Tulaveuxpourtoi,jesuppose.Commetuavaisdéjàvoulumapremière
femme.
—Celan'arienàvoiravecAnne,objectaGriffinlepluscalmementqu'ilput.
—Non?IronisaThomas.PauvreAnne!Elleseretourneraitdanssatombesielle
apprenaitquesonamantl'aoubliéesifacilement.As-tuparléd'AnneàHero?
—Oui.
SaréponsedésarçonnavisiblementThomas.
—Quoi?Tuluiasavouéquetuavaispourhabitudedeséduirelesfemmesdetonfrère?
—Non.Jeluiaiditquejen'avaisjamaistouchéAnne.
Thomaslâchaunrirequiressemblaitàunaboiement.
—Tumens.
—Non,jenemenspas,répliquaGriffin,quiavaitdeplusenplusdemalàcontenirsa
colère.Jen'aijamaiscouchéavecAnne,jen'aimêmejamaischerchéàlaséduire.L'idée
nem'apaseffleuréunseulinstant.Siellet'aditlecontraire,ellet'amenti.
Thomasreposabrutalementsonverresurleguéridon.
—Annem'aconfessésursonlitdemortquevousétiezamants.Ellem'aditquelebébé
étaitdetoi.Quevousétiezamantsdepuisdesmois,quetul'avaisséduiteavantmême
quejel'épouse.
—Etmoi,jet'aiditàsesfunéraillesquec'étaitfaux!
—Tut'attendsvraimentquej'accordedavantagefoiàlaparoled'unlibertinnotoirequ'à
celledemafemme?
—Jem'attendsquetucroiestonfrère!criaGriffin.
Agrippantledossierd'unfauteuil,ils'efforçadeseressaisiretpoursuivit:
—Enfin,Thomas!Commentas-tupumecroirecapabledefaireunechosepareille?J'ai
l'impressionquetut'enétaispersuadétoutseuletquelesparolesd'Annen'ontfaitque
confirmertessoupçons.
Thomasrepritsonverreetlevidad'untrait.
—J'avaisdessoupçons,eneffet.Nonsansraison.Admetsquetuasflirtéavecelle!
—Labelleaffaire!Oui,j'aiflirtéavecelle.Commen'importequelgentlemanflirteavec
unejeunefemmeravissantedansunesalledebal.Maiscelan'ajamaisétéplusloinentre
nous.Dansmonesprit,iln'étaitpasquestionunesecondequecelapuisseallerplusloin.
—Ellet'aimait.
Griffinsoupira.
—Siellem'aimait,cen'estcertainementpasparcequejel'yavaisencouragée.Tulesais
trèsbien,Thomas.Quandj'aicompris,aprèsvotremariage,qu'elleprenaitunpeutrop
ausérieuxnotrebadinageformel,jesuispartidansleLancashire.
Thomassecoualatête.
—Tusavaisqu'elleavaitunpenchantpourtoi,ettuenasprofité.
—Pourquoiaurais-jefaitcela,bonsang!s'écriaGriffin,exaspéré.
—Parjalousie,suggéraThomas.Tul'astoi-mêmereconnu:pèrenet'invitaitquasiment
jamaisdanssonbureau.Tun'étaispasl'héritier.
Griffineutunrireincrédule.
—Tumecroisdoncassezmesquinpourséduirelafemmedemonfrèreparjalousie?
—Oui.
Griffinfermabrièvementlesyeux.SiThomasn'avaitpasétésonfrère,ill'aurait
provoquéenduel.Cetteinsulteàsonhonneuretàsonintégritéétaitintolérable.
MaisThomasétaitsonfrère.Etilavaitbesoindesonconsentement.
Griffininspiralentement.
—Jesuisconvaincuquetusais,aufonddetoi,quejesuisinnocentdecesaccusations.
Thomasvoulutrépliquer,maisGriffinl'arrêtad'ungeste.
—Laisse-moicontinuer.
Thomashésita,avantdehocherlatête.
—Merci,repritGriffin,et,leregardantaufonddesyeux,illâcha:Tun'aimespasHero.
Elleareconnuêtremamaîtresse.Jenepensepasquetudésiresencorel'épouser.Laisse-
la-moi,Thomas.
—Non.
Griffinsentitledésespoirl'envahir,maisilrefusadelemontrer.
—Tuneveuxpasd'elle.Moisi.Nejouepasl'empêcheurdetournerenrond.
Thomass'esclaffa.
—Lesrôlessesontrenversés,Griffin.Tevoilàmoinsfier,hein?
Griffinfermabrièvementlesyeux.
—Arrête,Thomas.S'ilteplaît.
—SiWakefieldveutquej'épousesasœurdimanche,jel'épouseraidimanche.
—Jel'aime,articulaGriffin.
Ilrouvritlesyeux.C'étaitlapurevérité,serendit-ilcompte.Cetteconstatationauraitdû
luicauserunchoc,elleluiprocuraaucontraireunsentimentd'apaisement.
Ilattenditleverdictdesonfrère,sansgrandespoir,maissansnonplusd'appréhension.
Thomasparutstupéfait.Puisildétournaleregard,malàl'aise.
—Cequetuesbête,lança-t-il,avantdequitterlapièce.
Cettenuit-là,Heroétaitétenduedanssonlit,incapabledetrouverlesommeil,quand
elleentenditunbruitàsafenêtre.Untoutpetitbruit,commeungrattement.Sepouvait-
ilqu'unchataitescaladésonbalcon?Elleseredressa.Sachambreétaitplongéedans
l'obscurité,maislalunebrillait.Elleplissaitlesyeuxlorsqu'unesilhouettemasculine
s'encadradel'autrecôtédelaporte-fenêtre.
Heroouvraitlabouchepourcrierquandlebattants'ouvrit.Griffinpénétra
tranquillementdanslapièce.
—Quefais-tulà?S’exclama-t-elle,àpeineremisedesafrayeur.
—Chut!Tuveuxréveillertoutelamaisonnée?
—J'ysonge,répliqua-t-ellepourlefaireenrager.
MaisGriffinn'étaitpasd'humeuràgoûtersonhumour.Ils'approchadulit.
—J'aiparléàtonfrère,dit-il.
Herosetendit.
—Ah.
—IlveutquetuépousesThomasdimancheprochain.Notre...entretiennes'estpastrès
bienterminé,jelecrains.
Ellegardalesilence.
—Tunedisrien?Tuasl'intentiond'épouserThomas?
—C'estcequeMaximeattenddemoi.
—Maistoi,queveux-tu?
EllevoulaitGriffin,saufquecen'étaitpasaussisimple.Siellenesesoumettaitpasau
souhaitdeMaxime,celui-ciferaitarrêterGriffin,quifiniraitauboutd'unecorde.Et
mêmesicelan'allaitpasjusque-là,pouvait-elleépouserGriffinsachantqu'elledevrait
renonceràsafamille?Cettesimpleperspectivel'affolait.
—As-tudécidéderenonceràtadistillerie?demanda-t-elle,audésespoir.
—Jenepeuxpas,répliqua-t-ild'unevoixdure.Nickluiasacrifiésavie.J'aurais
l'impressiondeletrahir.
—Danscecas,j'épouseraiThomas.Dureste,c'estpeut-êtrelameilleuresolution.
—Tuneparlespassérieusement.
Savoixparaissaitplusproche,soudain.
—Aucontraire.Jenepeuxpast'épouser.Noussommestropdissemblables.
—C'estvrai,admit-il.TuressemblesdavantageàThomas-guindée,méfiante,prudente
chaquefoisqu'iltefautagir.
—Àt'entendre,jesuisquelqu'undeparfaitementennuyeux.
Ilrit.
—J'aiditqueturessemblaisàThomas,pasquetuétaiscommelui.Jenet'aijamais
trouvéeennuyeuse.
—Commec'estaimabledetapart,murmura-t-elle,entâtonnantdansl'obscuritépourle
toucher.
—Jeconsidèrequecesontnosdifférencesquifontquenoussommessibienassortis.
AvecThomas,tupériraisd'ennui.Sijetrouvaisunefemmeaveclemêmetempérament
quemoi,nousnetarderionspasànousdéchirer.Nousdeux,aucontraire,noussommes
commelepainetlebeurre.
—Quevoilàuneimageromantique!Semoqua-t-elle.
—Chut!dit-il,avecunmélanged'amusementetdegravité.Oui,lepainetlebeurre.Le
painassurelastabilitéaubeurre,etlebeurredonnedugoûtaupain.Lesdeuxsemarient
parfaitement.
—Etjesuisquoidansl'histoire?Lepain?
—Parfois.D'autresfois,jesuislepain,ettueslebeurre.Quoiqu'ilensoit,noussommes
faitsl'unpourl'autre,tut'enrendscompte,n'est-cepas?
—Je…commençaHero,quiauraitvoulurépondreoui,accepterdel'épouseretignorer
lesdoutesquil'assaillaient.Jenesaispas.
—Hero,murmura-t-il,cequejeressenspourtoi,jenel'aijamaiséprouvépouraucune
autrefemme,etjenecroispasquecelam'arriveradenouveau.Unerencontrecommela
nôtreneseproduitqu'uneseulefoisdansunevie.Situluitournesledos,ceseraune
perteirrémédiablepourtouslesdeux.
SesparolesluirappelèrentsaconversationavecMmeHollingbrook.L'idéedeleperdre
luiétaitinsupportable.Impulsivement,elleapprochaseslèvresdessiennes.
Maisils'écarta.
—As-tuidéedecequetureprésentespourmoi?Decequenoussommesl'unpour
l'autre?
Ellesecoualatête.
—Ettoi,terends-tucomptedecequetumedemandes?Desauterdansunprécipiceen
mefiantuniquementàtesparoles.Jenevoispascomment.
—Laisse-moitemontrer.
Griffinlarejoignitettiralesrideauxdubaldaquin,transformantlelitenunespacecloset
intime.Unpetitmondeàeux,horsdutempsetdel'espace.
Ilrabattitledrap,etellen'émitpaslamoindreprotestation.Soncorpscommençaitdéjà
àpalpiter,anticipantcequiallaitsuivre.
—Hero...souffla-t-ilenluiencerclantleschevillesdesesmains.
Ellefermalesyeuxpourmieuxseconcentrersursescaresses,s'efforçantd'oublierquece
seraitsansdouteleurdernièreétreinte.
Ilremontalentementlelongdesesjambes,s'attardasursescuisses,ladébarrassadesa
camisoled'unmouvementfluideavantdetracerdescercleslégerssursesflancs,son
ventre,ledessousdesesseins.Elleavaitl'impressionquesoncorpsentiers'éveillaitàla
vie.Elleluitenditlesbras,impatiente.
—Griffin.
—Chut,murmura-t-il.Laisse-moitemontrer.
Sesmainscédèrentlaplaceàseslèvres.Heroretintsonsouffle,maisneputs'empêcher
detressaillirlorsqu'ilaspiral'extrémitéd'unseindanssabouche,lelécha,lesuça,avant
d'infligerlemêmetraitementàl'autre.
—Griffin…gémit-elleencreusantlesreins.
Ilétaitentièrementvêtu,maisellen'enavaitcure.Ellecommençaàsefrottercontrelui,
sentitsonérectiontendrel'étoffedesonpantalon.
—Pasencore,chuchota-t-ilenappuyantseshanchessurlessiennes,laclouantsurle
matelas.
—Griffin!S’exclama-t-elle,aucombledelafrustration.
—Toutdoux,souffla-t-ild'unevoixapaisantecommes'ils'adressaitàunejumentqu'il
s'apprêtaitàdébourrer.
End'autrescirconstances,Heroleluiauraitfaitremarquer.Maispourl'heure,elleétait
entièrementàsamerci.
—Griffin,jet'enprie...
—Tuasenviedemoi?
—Oui!
Elleremuaitlatêtededroiteetdegauche,convaincuequ'elleallaitdevenirfolles'ilnela
satisfaisaitpas.Illuiembrassauntéton.
—Tuasvraimentenviedemoi?
—S'ilteplaît,Griffin!
—Est-cequetum'aimes?
Bienqu'auborddel'explosion,Heroflairalepiège.Ellerouvritlesyeux,scrutales
ténèbres.
—Griffin,soupira-t-elle.
—Tunepeuxpasledire?Tuterefusesàl'admettre?
—Griffin,je...
—Çanefaitrien,fit-il,etilsesouleva.
Ellecrutqu'ilallaitpartir.Paniquée,elleluiagrippalebras,etserenditcomptequ'il
tâtonnaitsimplemententreeux.
—Chut,toutvabien,murmura-t-ilens'allongeantdenouveausurelle.
Herosentitsonsexedurpalpiterentresescuisses.
—Jevaistedonnercequetuveux,àdéfautd'amour,ajouta-t-il.Ellesecoualatête,ne
sachantpluscequin'étaitqu'excitationcharnelleetcequirelevaitpeut-êtred'autre
chose.
—Jene…
—Chut,coupa-t-ilenfrottantl'extrémitédesonpéniscontresaféminité.C'estbon,non?
Illapénétralentement.Silentement,quec'enétaitpresqueinsupportable.Herotentait
des'arquersousluipourleprendretoutentierenelle,maisill'enempêchaitenlui
maintenantfermementleshanchesd'unemain.
Ilseretiraunpeu,etelleémituneprotestationsonore.Puissoudainils'enfonça,si
profondémentqu'ellesentitsonpubisheurterlesien.
—Voilà,fit-il.Tuescontente?C'estcequetuvoulais?
Surce,ilseretirapresqueentièrement,avantdelapénétrerànouveaud'unpuissant
coupdereins.
Ilavaitraison:c'étaitbeletbiencelaqu'ellevoulait.
Illapilonnalonguement.Sansrelâche.Sauvagement.Etelleadora.Elleauraitvouluque
celacontinueencoreetencore,jusqu'àcequ'elleenoubliequielleétaitetquiilétait.
Toutaunefin,cependant.Ellejouitlapremière.Griffincueillitsoncrid'extaseavant
qu'ilnefranchisseseslèvres,puis,quelquesinstantsplustard,toutsoncorpsseconvulsa
etilexplosaenelle.
Ils'abattitsurelle,pantelant,etdemeuraunlongmomentimmobiletandisqu'elleluttait
pourreprendresonsouffle.
Finalement,iltournalatêteetdéposaunbaisersursajoue.
—Jet'aime,murmura-t-il,etjesuisconvaincuquetum'aimeségalement.Pourquoine
peux-tupasledire,Hero?
CHAPITRE16
LareineRavenhaircontemplalesoffrandesàsespiedsethochalatête.«Nousnous
reverronsdemainmatin,messieurs.»
Commeelleselevaitdesontrône,leprinceEastsunluidemanda:«Avez-vousprisvotre
décision,VotreMajesté?»Elles'aperçutalorsquelestroisprincesladévisageaient
sévèrement.
«Oui,lequeldenousavez-vouschoisi?VoulutsavoirleprinceNorthwind.Nousavons
réponduàtoutesvosquestions,maisvousn'aveztoujoursriendit.»
«Ilfautvousdécider,renchéritleprinceWestmoon,etnousannoncerdemainlequel
d'entrenousvousépouserez.»
Griffinselevaetallaallumerunechandelleauxbraisesdufoyer.Ilrevintverslelit,
arrogantdanssanudité,posalachandellesurlatabledenuitetrejoignitHeroentreles
draps.
—Alors?Insista-t-il.Pourquoinepeux-tupasmeledire?
—Çaavraimenttantd'importance?Cenesontquedesmots.
—Tusaisbienqueoui.
Ellesecoualatête.
—Jenepeuxpas,Griffin.Tuvoudraisquejerenonceàmafamille,àtoutcequeje
connais,alorsquetoi,tun'espasprêtàabandonnertamauditedistillerie.Tunevoispas
quetumedemandesl'impossible?
Elleredoutaitunaccèsdecolère,desparolesdures.Aulieudequoi,ilsecontentade
fermerlesyeuxd'unairlas.
—J'aibesoind'unpeudetempspourladistillerie.Quandj'enauraifiniavecleVicaire,
je…
—Combiendetemps,Griffin?Desjours?Dessemaines?Desannées?NiMaximeni
tonfrèrenemepermettrontd'attendreaussilongtemps.
Ilrouvritlesyeux.
—C'estdéfinitif?Tuaschoisid'épousermonfrèreplutôtquemoi?
—Oui.
—Commentpeux-tumefairecela?Nousfairecela?
—J'aipassémavieàobéirauxrèglesquemonfrèreetlasociétém'imposaient.Maxime
adécidéqueThomasétaitlemeilleurchoixpourmoi.
—Tumereprochesdenepasrenonceràmadistillerie,maistufaispire,ent'inclinant
devantlavolontédetonfrère.
—Sansdouteas-turaison.Maisjenemevoispasmerebellercontrelui.Ilalepouvoir
demebannirdelafamille.Dureste,sonchoixn'estpassimauvais.Thomasestquelqu'un
deconfiance.Desûr.
—Etjenelesuispas?
—Non,murmuraHero,leslarmesauxyeux,sansbiensavoircequ'ellepleurait.
Toutàcoup,Griffinfutsurelle,pesantdetoutsonpoids.
—Ilestpeut-êtresûr,maisl'aimes-tu,Hero?
—Non.
—Sait-ilàquelpointtesseinssontsensibles,etquetupeuxjouirsimplementsionles
suce?
—Grandsdieux,non!
—Teregarde-t-ilcommejeteregarde?Sait-ilquetuaimeslirelegrecancien,maisque
tudétestesdessiner?
—Non.
Illuicaressaitlesseinstoutenparlant,etellesentituneondedechaleurdéferlerdansson
ventre.
—Etdis-moi,Hero,tefait-ilmouillerautantquemoi?
—Non!Gémit-elle,désespérée.
Etsoudainilplongeaenelle-sansprévenir-etcommençaàsemouvoiravecunelenteur
quiluiarrachadeslarmesdebonheur.
C'étaitsidouxetsiviolentàlafoisqu'elleauraitvoululerepousser.Fuircettechambre,
fuircettedominationqu'iltentaitdeluiimposerparlachair.Maisils'emparadeses
lèvrespourl'embrasseravecunmélangededévotionetdepossessionet,dansun
gémissement,elleluirenditsonbaiser.
—Hero,murmura-t-il.Hero.Hero.Hero.
Chaquefois,ilponctuaitsonnomd'uncoupdereinsprofond,commes'ilvoulaitla
marquer.Lelitentremblait.
Illuipritlevisageentresesmains,leregardtourmenté,etchuchota:
—M'aimes-tuHero?M'aimes-tucommejet'aime?
Cefutcommesiunecouléedelavejaillissaitenelle.
Ellesemitàtremblerirrépressiblement,s'efforçad'arrachersonregardausien.Ill'en
empêcha,etcontinuasonva-et-vientjusqu'àcequelajouissancelebalaye.Etdansses
yeuxquel'extasevoilait,ellelutunesupplicationsilencieuse,oùledéfiledisputaitàla
fierté.
Herofermalespaupières.Ellevoulaitquelesouvenirdecemomentdemeuregravédans
samémoirepourleconvoquerplustard-peut-êtrebientôt,hélas-,lechériretlegarder
danssoncœur.
Griffinroulasurleflanc.Lajeunefemmetenditlebraspourleretenir,maisiln'avaitpas
l'intentiondepartir.Dumoins,pastoutdesuite.Ill'entouradesesbras,déposaunbaiser
sursonfront.
—Dors,souffla-t-il.
Etc'estcequ'ellefit.
Lecielétaitgris,mais,detoutefaçon,chaquejourluisemblaitgrisdésormais,songea
Silence,alorsqu'elletournaitleregardverslafenêtredelacuisine.
—Mamou!s'exclamaMaryDarling,quis'agrippaàlarobedelajeunefemme,lesmains
pleinesdeporridge.Mamou!
Silencesoupira.
—Oh,MaryDarling!
Elleavaitoubliédemettreuneservietteavantdes'asseoiràlatabledupetitdéjeuner,et
maintenantsarobeétaitsouillée.Elleauraitdûseleveretsenettoyer,ouaumoinsaller
chercheruneserviette,maisellen'enavaitpaslaforce.
—Donne-la-moi,proposaWinter,quivenaitdepénétrerdanslapièce.
Ilposasurlatablelapetiteboîteenboisqu'ilavaitàlamain,soulevalafillettedansses
brasetlafitvoltigerdanslesairs,luiarrachantdescrisravis.
Pourquoileshommesfaisaient-ilstoujoursvoltigerlesbébés?MêmeWinter,pourtantsi
guindé,nepouvaityrésister.
—J'aitoujourspeurquetulalâches,neput-elles'empêcherd'avouer.
—Aucundanger,assura-t-il.Oùsontlesautresenfants?
—Ilsontdéjàmangé.Nelllesaemmenésenpromenade.
Winterhaussalessourcils.
—Tous?
—Ceuxquisontassezgrandspourmarcher,réponditSilence.Lesautressontdansle
dortoir,souslasurveillancedeMaryPentecôte.
Sesentantsoudaincoupable,elleajouta:
—J'auraisdûaccompagnerNell.
—Maisnon,s'empressadelarassurerWinter.Nousavonstousbesoind'unpeuderépit
detempsentemps.
—Pastoi.
—Jen'aipasperduunêtrecherrécemment.
Silenceserraleslèvres.Puiselleseleva,allachercherunbol,qu'elleremplitdeporridge
avantdeleposerdevantsonfrère.
—Donne-moiMaryDarling.Ellevasalirtoncostume.
Winterluirenditlafilletteets'assitàtable.
—C'estdélicieux,dit-ilaprèsavoirgoûtéleporridge.
—C'estNellquil'afait,précisaSilence.
Sesproprestalentsculinaireslaissaienttoujoursautantàdésirer.
—Aufait,j'aitrouvéçasurlesmarchesduperron,repritsonfrèreenindiquantlaboîte
enboissurlatable.
Silenceregardalaboîte,enproieàunecuriositéqu'ellen'avaitpaséprouvéedepuisdes
jours.
—Tucroisqueçavientencoredel'admirateurdeMaryDarling?
Wintersourit.
—Pourlesavoir,leplussimpleseraitdel'ouvrir.Silences'emparadelaboîteetl'étudia
avecattention.
Ellen'étaitpasplusgrandequelapaume,maisleboisenétaitfinementtravaillé,etpolià
lacired'abeille.Enlui-même,cepetitcoffretparaissaitdéjàplusdispendieuxquetousles
autrescadeauxdéjàreçusparMaryDarling.
Lafillettetenditlamainpours'enemparer.
—Attends,chérie.Regardonsd'abordcequ'ilcontient.
Ellereposalecoffretsurlatable,l'ouvritetpoussaunpetitcri.
—Qu'ya-t-il?demandaWinter,quiselevaàdemipourregarder.
Silencetournalecoffretdanssadirection.Unrangdeperlesétaitlovéàl'intérieur.
Winterlepritdélicatemententresesdoigtsetl'examina.
—C'estuncadeaubienonéreuxpourunefillette.
—Cen'estpaspourMaryDarling,murmuraSilence.
Ellevenaitdedéplierlemorceaudepapierquisetrouvaitaufondducoffret.Cettefois,
deuxmotsyétaientinscrits.SilenceHollingbrook.
Avantmêmed'ouvrirlesyeux,HerosutqueGriffinn'étaitpluslà.Elledemeura
immobile,lespaupièrescloses,commepourretarderl'inéluctable.Lelitétaitfroid.Ilétait
partidepuislongtemps.
Commeellefermaitlepoing,ellesentitunpetitobjetsoussesdoigts.Sedécidantenfinà
ouvrirlesyeux,ellel'examina.
Ils'agissaitdesaboucled'oreilleendiamant.Cellequ'elleluiavaitlancéelesoirdeleur
rencontre-ilyavaituneéternité,luisemblait-il.
Herolacontempla,leslarmesauxyeux.Lemessageétaitclair.Ilnereviendraitpas.
LamatinéetouchaitàsafinquandGriffinrentrachezlui,épuisé.
Samèresetenaitsurleperron.
—Oùétais-tu?Voulut-ellesavoir.
Griffins'immobilisaetdemandastupidement:
—Quefaites-vouslà?Ilestarrivéquelquechose?
—Tumedemandess'ilestarrivéquelquechose?fit-elle,incrédule.Tuasfrappé
Thomas,séduitsafiancée,aprèsquoivousaveztousdeuxdisparu!Jeveuxsavoircequi
sepasseexactement,etcommenttucomptesrésoudrecedifférendentrevous.La
situationestpirequ'avanttonretouràLondres!Notrefamillepartenlambeaux!
Samère,quis'étaittoujoursmontréesiforte,sevoûtasoudain.Elleavaitrésistéàlamort
deleurpère,résistéauxproblèmesfinanciersetauscandale,etvoilàqu'ellesemblait
presquevaincueàcausedelui.Ileutcommeungoûtdecendredanslabouche.
—Rentrons,dit-il.
Illuipritlebrasetlaconduisitdanslabibliothèque.Troptard,ilsesouvintdecequi
s'étaitpasséentreHeroetluidanscettepièce.Maisoùemmenersamère?Lesmeubles
delaplupartdesautrespiècesétaientrecouvertsdehoussescariln'ymettaitjamaisles
pieds.
—Qu'ya-t-il?S’enquit-elle,percevantsontrouble.
—Riendutout.
Ilallaàlaporteetappelaunedomestique,quin'apparutqu'auboutd'unebonne
minute.
—Apportez-nousduthéetdesbiscuits,ordonna-t-il.
—Iln'yapasdebiscuits,milord.
—Alors,destoasts.
Laservantes'éclipsaaprèss'êtreinclinéeetGriffinfermalaporte.Samaisonnéepartaità
vau-l'eau,maisiln'enavaitcure.Dèsqu'ilenauraitterminéavecleVicaire,ilregagnerait
leLancashireetemmèneraitDeedleaveclui.Deedledétestaitlacampagne,maisGriffin
refusaitderesterdanslamêmevillequeThomasetHero.
—Griffin?fitsamèreens'approchantdelui.Àquoipenses-tu?
Illuiadressaunsourirelas.
—JemedisaisquejevoulaisquitterLondres.
—Pourquoi?
—ParcequejenepeuxpasvivreavecThomasetelle.
—TuveuxdireladyHero?
Griffinhochalatêteetallaseservirunverredebrandy.
—Ilsdoiventsemarierdimanche.
—Maisjecroyais...
—Quec'étaitmoiquil'épouseraisfinalement?Coupa-t-il,ledostourné.Apparemment
pas.
—Pourquoicela?
Ilhaussalesépaules.
—Quelleimportance?Quoiqu'ilensoit,Thomass'estimeravengépourAnne.
—Jen'aijamaiscruquetuavaisséduitAnne.
Ilseretourna,vaguementsurpris-maisreconnaissant.
—Non?Pourtanttoutlemondel'acru.
Elleeutunsoupirexaspéré.
—Tuoubliesquejesuistamère,Griffin.
—Dieuquejevousaime,mère!Sourit-il,avantd'avalerunegouttedebrandy.
—Pluspersonnen'accordefoiàceragotaujourd'hui.
—PluspersonneàpartThomas.Ilassurequ'illetientdelabouchemêmed'Anne,etsur
sonlitdemortenplus.
—Cettefilleatoujourséténiaise.Paixàsonâme.As-tuditfranchementàThomasce
qu'ilenétait?
—Oui,maisiln'apasvoulumecroire.IlfautdirequemarelationavecladyHerone
plaidaitpasenmafaveur.
—C'estuneautrehistoire,quin'aaucunrapport.
—JecrainsqueThomasnevoiepasladifférence.
—Anneétaitsafemme,etladyHeron'estquesafiancée.Enoutre...
Elles'interrompitabruptement,etsemorditlalèvre.Griffinplissalesyeux.
—Enoutre?
Samèreeutungesteagacédelamain.
—C'estunsecretqu'ilnem'appartientpasdedivulguer.
—Mère?
—N'insistepas,Griffin.D'ailleurs,celaneteregardepas.
—SicelaconcerneHero,celameregarde.Jel'aime.
L'expressiondesamères'adoucit.
—C'estvrai?
—Malheureusement,oui.Àprésent,dites-moi.
—C'estjusteque,l'annéedernière,Thomass'estentichéd'unedameàlaréputation
incertaine.UnecertaineMmeTate.Ilaessayédemelecacher,biensûr,maischaquefois
qu'ilssecroisentdansuneréception,illadévoredesyeux.
—Thomasaunemaîtresse?Bonsang,jelesavais!C'estellequ'ilasuivieàHarte'sFoly.
—C'estbeaucoupplusqu'unemaîtresse,jepense,mêmes'iln'enapasforcément
conscience.
Griffinsentaitsacolèrecontresonfrèrerevenir,intacte.
—Ilsontrompu?Voulut-ilsavoir.
—C'estlàleproblème,avouasamère.JepensaisqueThomasavaitrompuavantdese
fianceravecladyHero,maisj'ail'impressionqu'ilrevoitMmeTate.
—PourpunirHero,grondaGriffin.
—Non,jenepensepas.Jecroisplutôtqu'ilestplusoumoinsamoureuxdecette
femme.J'aimebeaucoupThomas,maisjedoisreconnaîtrequ'ilestridiculemententêté
parfois.IldevraitrenonceràladyHero.
Griffinvidasonverre.
—J'aipeurqueçan'aitplusgrandeimportancepourmoi.
—Queveux-tudire?
—Ellenem'aimepas.
Ils'efforçadesourire,n'yparvintpas.
—Ellenem'épouserapas.
—Hmpf!Ellepeutbiendirequ'elleneveutpast'épouser,maisjenecroispasune
secondequ'ellenet'aimepas.UnefemmecommeladyHeronecouchepasavecun
hommequin'estpassonmarisiellen'estpasamoureusedelui.
Griffinbaissalesyeuxsursonverre.
—Siellem'aime,ellelecachebien,fit-il.
—Siseulementnousavionsunpeuplusdetemps!JesuisconvaincuequeThomas
finiraitparentendreraison.
—C'estWakefieldquipousseaumariage.Detoutefaçon,jedoutefortqu'ellechange
d'avis.J'aidesaffairesàréglerici,aprèsquoi,jerepartiraipourleLancashire.
—Tufaisuneerreur!Serécriasamère.Donne-luijusteunpeudetemps...
—JenepeuxpasresteretassisteràsonmariageavecThomas!LacoupaGriffin,
incapablededissimulerdavantagesonchagrinmalgrélapitiéqu'illisaitdanssonregard.
Jenepeuxtoutsimplementpas.
—Griffin...
—Non,coupa-t-il.Madécisionestprise.JequitteraiLondrespourneplusjamaisy
revenir.
Samèren'insistapas,maissesyeuxétaientmouillésdelarmes.
—Ellenem'aimepas,jedoisl'accepteretpartir.Jesuisdésolé.
Surcesmots,ils'emparadelacarafedebrandyetquittalapièce.
Avecunpeudechance,ilseraitivremortdansmoinsd'uneheure.
CHAPITRE17
Lareineregagnasesappartementslecœurlourd.Sesprétendantsavaientraison:elle
devaitprendreunedécision,etchoisirunmari.Maiscettepenséel'emplissaitdechagrin.
S'approchantdesonbalcon,ellevitquelepetitoiseauauplumagebrunétaitdéjàperché
surlabalustrade.
Unminusculemiroirpendaitàsoncou.Lareineledétachapourl'examiner-etbiensûr,
c'estsonproprerefletqu'elleyvit.Ellecompritlemessage:c'étaitellelecœurdu
royaume...
Tardcetaprès-midi-là,Herotrituraitdistraitementsaboucled'oreille.Lajeunefemme
s'étaitretiréedanslepetitsalonavecunethéière,maisn'yavaitpastouché.Lapièce
embaumait,carunénormebouquetderosestrônaitdansunvasesurlatable.Elles
étaientrosepâle-sacouleurfavorite-,maisellepréféraitnepaslesregarder.
CousineBathildas'étaitemportéeenapprenantqueMaximeexigeaitqu'elleépouse
Thomasdèsdimanche.Elleétaitpartiesur-le-champdansl'intentiondeleraisonner,mais
HerodoutaitfortquemêmecousineBathildapuissel'infléchir.QuandMaximeavaitune
idéeentête,tenterdel'endélogerétaitquasimentimpossible.
Detoutefaçon,çan'avaitplusgrandeimportance.SielledevaitépouserThomas,quece
soitcedimancheouunautre.
Herosoupiraetreposalaboucled'oreillesurlatable.Quoiqu'ilensoit,elleavaitle
sentimentdecommettreuneerreur.Uneerreurterribleetirrémédiable.
—Ah,tevoilà!s'exclamaPhoebeenpénétrantdanslapièce.Oùestpasséecousine
Bathilda,jenelatrouvepas?
—ElleestpartiechezMaximecommeunefurie.
—Ah,fitsasœurens'asseyantdansunfauteuilprèsducanapéoùHeroavaitprisplace.
Ellesemblaitabattue.
—Maximet'aparlé?S'enquitHerod'unevoixdouce.
Phoebehochalatête,leregardrivésursessouliers.
—Jesuisdésolée.
—Çanefaitrien,assuraPhoebe,seredressantunpeu.Touscesbalsetcesréceptions,ce
doitêtreépuisantàlafin.
—C'estassezfatigant,eneffet,reconnutHero.
Phoebesoupira.
—J'auraistoutdemêmebienaimédanseravecungentlemanquin'auraitpasétéun
parent.Aumoinsunefois.
Herosentitsagorgesenouer.
—Jecomprendsquec'estpourmonbien,repritPhoebe,etelleinspiraungrandcoup
avantdedemander:CousineBathildaestalléevoirMaximeàproposdetonmariage?
Ellesn'avaientrienditàPhoebedetoutel'affaire,maiscelle-cin'avaitpaspunepas
remarquerl'agitationdecesdernièresquarante-huitheures.
—TuesaucourantqueMaximeadécidéd'avancermonmariageavecThomasà
dimanche?
—Unedomestiqueaentenduquelquechoseàcesujetetm'enaparlé,expliquaPhoebe.
Maisjecroyaisquetun'aimaisplusThomas?
—C'estunpeucompliqué.
—Ilt'afrappée,n'est-cepas?Cebleu,surtajoue,c'estlui?
—Oui,confirmaHero,quiportainstinctivementlamainàsajoue.Maisils'estexcusé,
ajouta-t-elleendésignantlagerbederoses.
Phoebelesexamina.
—Ah,c'estdoncluiquilesaenvoyées?
—Oui.
—Lebouquetesténorme.Ildevaitsesentirtrèscoupable.Ilyadequoi,d'ailleurs!
Personnellement,jenecroispasquetudevraisl'épouser.Aprèstout,ilt'afrappée.Qu'en
penseMaxime?
Herosoupiraetrepritlaboucled'oreille.
—Cen'estpasaussisimple.Maximes'efforcedefairecequ'ilcroitêtrelemieuxpour
moi.Mandevilles'estemporté,c'estvrai,maisjel'avaismistrèsencolère.Ilsecontrôle
mieux,d'ordinaire.Maximelesait,etilestconvaincuqu'ilferaunmarisolideet
responsable.
—Solideetresponsable,répétaPhoebe.
Énoncéesaussiplatement,lesqualitésdeThomasn'avaientdécidémentriend'exaltant.
Heroacquiesçacependant.
—Oui.
—Voilàdesraisonsbienennuyeusespourépouserquelqu'un.
—Lemariageestsupposéêtreennuyeux.
—Pourquoinepourrait-ilêtreuneaventureexcitante?S'insurgeaPhoebe.Jesuissûre
quesitutedonnaisunpeudetemps,tupourraisrencontrerunhommequiferaitbondir
toncœurd'allégresse.
C'étaitexactementcequeHeroressentaitavecGriffin.Etpourtant,cen'étaitpas
l'hommequ'illuifallait.MaisPhoebeétaittropjeunepourcomprendrecela.
Sasœursepenchaverselle.
—N'est-cepaslaboucled'oreillequetuavaisperduelesoirdetesfiançailles?
—Si.
—Jesuiscontentequetul'aiesretrouvée.Personnellement,chaquefoisquejeretrouve
uneboucled'oreillequejecroyaisperduej'ail'impressiond'enavoirunenouvellepaire.
—Parcequetuenperdssouvent?
—Assezsouvent,j'enaipeur.Je…
—Tonfrèreestaussitêtuqu'unemule!s'écriacousineBathildaenpénétrantdansla
pièceaupasdecharge.
Mignonaboyacommepoursoulignersonpropos.
—Ilrefusederetarderlemariage?demandaHero.
—Nonseulementilrefusedeleretarder,maisiln'amêmepasvouluendiscuteravec
moi!rétorquacousineBathildaenselaissantchoirsurlecanapé,àcôtédelajeune
femme.Rends-toicomptequ'ilaeul'audacedem'éconduiresousprétextequ'ilavaitdes
affairesplusurgentesquil'attendaient!Tuimagines?Jenem'expliquepasdequiiltient
unepareillegrossièreté.Certainementpasdevotremère,entoutcas,quiétaitunmodèle
decourtoisie.Unevraielady.
Toutenparlant,cousineBathildanecessaitdelissersesjupes,etcetteagitation
continuelleirritaMignon,quipréférapassersurlesgenouxdeHero,oùilsecouchaavec
unsoupirdouloureux.
Heroluicaressalesoreilles.
—Voulez-vousduthé,cousineBathilda?proposa-t-elle.
—Volontiers.Maiscettethéièreestfroide,j'enaipeur.Phoebe,machérie,veux-tuen
demanderuneautre?
—Biensûr,cousineBathilda.
Bathildaattenditqu'ellesoitsortiepourdemanderàHero:
—Quesait-elleexactementdel'affaire,àtonavis?
—Tout,probablement.Lesdomestiquesentendentbeaucoupdechosesetnepeuvent
jamaiss'empêcherdelesrapporter.
—Mauditsragots,pestacousineBathilda,maisPhoeberevenaitdéjà,etelleplaquaun
souriresurseslèvres:Merci,machérie.Quelleconsolationpourmoidesavoirquej'ai
aumoinsréussiàvousinculquerlapolitesse.
—JedoutequequiquecesoitpuissefairefaireàMaximecequ'ilnesouhaitepas,
politesseoupas,déclaraPhoebeenserasseyant.Ilestduc,aprèstout.C'estdifficilede
l'imaginerautrement,maisiladûêtreunbébécommelesautres,non?
—Unbébéadorable,même,assuraBathilda,radoucie.Quoiqueassezgrave.Votremère
s'amusaitbeaucoupdesasolennité.
—Vraiment?fitPhoebe,intéressée.
Elleadoraitqu'onparledesesparents.Elleétaitsijeunelorsqu'ilsétaientmortsqu'elle
n'avaitmalheureusementgardéaucunsouvenird'eux.
—Oh,oui!confirmaBathilda.Maisvotrepèredisaitqu'elleavaittortderire.Il
considéraitquecettesolennitéétaitlesignequeMaximeferaitunbonduc.Etilavait
raison.Maximeestunexcellentduc,mêmes'ilesttêtucommeunemule.
Unedomestiqueentraavecunplateau,etlaconversations'interrompitquelquesinstants.
Aprèssondépart,cousineBathildas'installaconfortablementdanslescoussinsducanapé
ethumasonthé.
—Voilàquivamerevigorer,fit-elle.Jen'enrevienstoujourspasqueMaximem'ait
éconduite.
—Sesaffairesétaientpeut-êtrevraimentimportantes,hasardaPhoebe.
Sacousinericana.
—C'estcequ'ilaprétendu.Maisjenevoispasenquoil'arrestationd'undistillateurde
ginclandestinàSaint-Gilesseraitplusimportantequedeparlerdumariagedesasœur.
Herocrispalesdoigtssurl'unedesoreillesdeMignon,luiarrachantungémissement.
Maximeavaitdécidédes'enprendreàundistillateurdeSaint-Giles-aujourd'hui!Et
Griffinluiavaitavouécettenuits'êtredisputéavecMaxime.Sicedernierconsidérait
GriffincommeunemenacepoursonmariageavecThomas,ilavaitpuchoisirdel'écarter
dupaysage.
Herofrissonna.Sonfrèrepouvaitsemontrerimpitoyableàl'occasion,maiselle
n'imaginaitpasqu'iloses'enprendreàGriffinalorsqu'illuiavaitpromisdenepaslefaire
!Enfinnon,ilneluiavaitpasvraimentpromis.Illuiavaitdemandésiellepréféraitque
Griffinsefassearrêterplutôtqued'épouserThomas.Etleurconversationavaiteulieu
avantqueGriffinviennetrouverMaximeetsequerelleaveclui.
—Quelquechosenevapas,machérie?S’enquitBathilda.
—Je...jemedemandaisquand,exactement,Maximecomptaitfairearrêtercedistillateur
clandestin?
—Àmonavis,pasplustardqu'encemoment,assuraBathilda.Quandjel'aiquitté,il
attendaitdessoldats.
Danscecas,iln'étaitpeut-êtrepastroptard!Heroselevad'unbond,envoyantbouler
Mignonsurlesol.L'épagneulseréfugiaencouinantsouslecanapé.
—Je…jeviensdemerappelerquej'avaisunrendez-vous,bégaya-t-elle.Lavoitureest
encoredevantleperron?
—Jel'ignore,réponditcousineBathilda,alorsqueHerocouraitverslaporte.Hero!
Quesepasse-t-il?
Lajeunefemmeétaitdéjàdanslecouloir.Ellen'avaitpasletempsd'expliquerlasituation
àsacousineetàPhoebe.Letempspressait.ElledevaitabsolumentretrouverGriffinet
l'avertiravantqueMaximenelefassejeterenprison.
Quandildescenditdevoiture,enfind'après-midi,Thomasfutsurprisdedécouvrirun
attelageàquatrechevauxdevantchezLavinia.Enproieàunmauvaispressentiment,il
gravitenhâteleperronetfrappaàlaporte.
L'imposantmajordomelefusilladuregard,maisiln'enavaitcure.Ils'engouffraà
l'intérieuretremarquatoutdesuitelesmallesempiléesdanslehall.
—Oùest-elle?
—MmeTateestdanssachambre,réponditlemajordomesansprendrelapeine
d'ajouter«milord».
Thomasfonçaversl'escalierensepromettantd'avoirunediscussionavecLaviniasurles
mauvaisesmanièresdesesdomestiques.Maisparvenuàlaportedesachambre,ils'arrêta
net.Lapenderieétaitgrandeouverte,etilyavaitdesvêtementspartout.Aumilieudece
chaos,Laviniadonnaitdesinstructionsàdeuxfemmesdechambreoccupéesàrangerses
effetsdansdesmalles.
—Qu'est-cequecelasignifie?lança-t-ild'unevoixcoupante.
Laviniapivotaverslui.Sonvisageseferma,etThomassentitsoncœursecontracter.
—Lavinia?
—Martha,Maisie,allezdoncaiderlesvaletsdanslesalon,ordonna-t-elleauxdeux
domestiques.
Celles-cis'empressèrentdesortir,nonsansjeterunregardintriguéversThomasau
passage.Maisilsemoquaitdecequecesdonzellespouvaientpenser.
—Quefaites-vous?demanda-t-ilenentrant.
—Çanesevoitpas?Jepars.
Elleportaitunerobegrisetoutesimple-pasdutoutsonstylehabituel-quilafaisait
paraîtresévère.
Thomasfutsaisid'uneenviebrutaledelaluiarracher.
—Jepensais...commença-t-il.
Ils'interrompitpourdéglutir,affoléàl'idéequ'ilpourraitsemettreàpleurer.
—Jepensaisquevousresteriezavecmoi.
—Parcequejevousailaissécoucheravecmoi?
—Bonsang,oui!
Ellesoupira.
—Jevousaidéjàditquejeneseraispasvotremaîtressetantquevousseriezmarié.Je
nechangeraipasd'avis,Thomas.
Elleluitournaledos,maisilluiagrippalebras.
—Vousm'aimez.
Elleaccrochasonregard.Lesienétaittriste.
—Eneffet.Maisvoussavezquel'amourn'apasgrand-choseàvoirdansl'histoire.
—Nomd'unchien!PestaThomas,etparcequ'ilétaitaudésespoir,ils'emparadeses
lèvres.
Ellenelerepoussapas,etilsentitsonsexedurcir.Lavinialuiavaittoujoursfaitceteffet.
Dèscepremiersoiroùill'avaitvue,riantavecunhommedansunesalledebal.Elle
réveillaitenluisesinstinctsanimaux,luifaisaitoublierqu'ilétaitunpairduroyaumeet
unmembrerespectéduParlement.Avecelle,ilredevenaitunhomme,toutsimplement.
Parlepassé,ill'avaitdétestéepourcela,carelleluirappelaitquesoussarobed'hermine
desjoursd'apparatiln'étaitqu'unêtredechairetdesang,semblableàn'importequel
autrehabitantdeLondres.Maisaujourd'hui,ilnes'ensouciaitplus.Carilpaniquaità
l'idéedelaperdre.
Dureste,àpeineeut-ilrompuleurbaiserqu'ellesedétournadelui.
—Aurevoir,Thomas.
Iltombaàgenoux.Là,aumilieudelachambre.Etditlapremièrechosequiluitraversa
l'esprit:
—S'ilvousplaît,Lavinia,épousez-moi.
—Vousavezuneminededéterré,milord,lançaDeedlejoyeusementquandGriffinle
rejoignit,cesoir-là,àladistillerie.
Aprèsunexamenplusattentif,levaletprécisa:
—Enterré,puisdéterré,etpasséparl'enferentrelesdeux.
—C'estàpeuprèsça,grommelaGriffinenremplissantunemusetted'avoinepour
Rambler.
N'ayantpassuffisammentconfiancedansaucundesgarsdel'entrepôtpourremplacer
Nick,ilavaitdemandéàDeedledeprendrelerelais.Cedernierressemblaitmaintenantà
unboucanier,avecsesdeuxpistoletsaccrochésàsaceintureetsonépée.
—Qu'est-cequivousestarrivé,milord?S’enquitDeedle.
—Riendegrave,net'inquiètepas.
Deedlericana.
—Sivousledites.
—Dunouveau,ici?demandaGriffin,quin'étaitpasd'humeuràdiscuterdeses
problèmespersonnels.
Deedlesoupira.
—Onaencoredeuxhommesquisesontfaitlamallelanuitdernière,expliqua-t-il,
tandisqu'ilsuivaitGriffinàl'intérieur.Ilenrestequecinq.Plusnousdeux.
—Jem'encontenterai.Detoutefaçon,toutseraterminéd'icidemainmatin.
Deedlehaussalessourcils.
—Alors,c'estpourcettenuit?
—Oui,confirmaGriffinenbalayantl'entrepôtduregard-lescuves,lesfoyers,les
barriquesdeginprêtesàêtreentreposées,puisexpédiées…toutcequ'ilavait
patiemmentconstruitavecNick.C'estpourcettenuit.
—DouxJésus!Vousêtessûr?Onestmêmepasunedizaine.Etonapasencoretoutce
quevousaviezcommandé.C'estdusuicide,milord.
GriffinposasurDeedleunregardcalme.Ilavaitdanslaboucheungoûtdesangetde
bile.IlavaitperduHero.Ilneverraitpresqueplussamère.Iln'avaitaucunechancedese
réconcilieravecThomas.EtilavaitenterréNick,sonmeilleurami.Cettemaudite
distillerieétaittoutcequil'attachaitencoreàLondres.
—Cesoiroujamais,répliqua-t-il.Jesuisdécidéàenfiniretjen'attendraipasdavantage.
Ramassantl'unedesépéesdontseservaientseshommes,ilajouta:
—Àtoidedécidersitumesuisounon.
Deedledéglutit,avantd'agripperlacrossed'undesespistolets.
—Jevoussuis,milord.
CHAPITRE18
Lemessageétaitsisimpleetsibeauquelareineeneutleslarmesauxyeux.
«Quedois-jefaire?murmura-t-elleàl'oiseauqu'elletenaitentresespaumes.Quidois-je
prendrepourmari?»
Elleouvritlesmainsetlaissal'oiseaus'envoler.Maisaulieudedisparaîtredanslanuit,
commeàsonhabitude,ilrevintauboutdequelquesminutes.Etilsemitàchanter.La
reinecompritalorsqu'elledevaitlaisserparlersoncœur...
—Ilestfaitcommeunrat,annonçaFreddyd'untonsatisfait.Readingensortirapas
vivant.IlaperduNickBarnesetlaplupartdeseshommesontdéserté.
Lesdésàlamain,Charliehochalatête.
—NotregarsadonnéàWakefieldl'adressedeladistillerie?
—Mieuxqueça.Aumomentoùjevousparle,ilestentraindeconduirelui-même
Wakefieldlà-bas.
Freddyétaitsifierdeluiqu'ilosapresqueregarderCharlieenface.Presque.
Charlielançalesdés.Deuxas.Deux.Lemauvaisprésagelelaissauninstantinterdit.Deux
signifiaitlamort.Maisdequi?Lasienne?Celledesonennemi?Oucelledelafemme
couchéeàl'étage?
—Onval'avoir,murmuraCharlie,commehypnotiséparlesdeuxdés.Luietsa
distillerie.
LanuitétaitdéjàpresquetombéequandHerodescenditdevoitureàlapériphériede
Saint-Giles.
—Jen'aimepasça,milady,déclaraGeorge,levalet,quibrandissaitunelanternedans
unemain,etdansl'autrelepistoletquelajeunefemmeluiavaitconfié.
Deséclatsdevoixleurparvinrentdugrouped'hommesquisetenaientdevantune
charretterenversée.Leurattelageavaitdûs'arrêter,etlarueétaittropétroitepourfaire
demi-tour.
—Jecomprends,murmuraHero.Maisnousnepouvonspasattendrequ'ilsdégagentla
voie.Çarisquedeprendredesheures.
—Onpourraitpeut-êtreenvoyerunmessageràlamaison,pourqu'unoudeuxautres
valetsviennentenrenfort,suggéraGeorge.
—Jevouslerépète,jen'aipasletempsd'attendre,s'entêtaHero,quiempoignasesjupes
ets'éloignaàpied.
—Maislanuittombe,milady!Etsionsefaitattaquer?
—Vousavezunpistolet,luirappela-t-elle.
Georgeneparutpasconvaincuparl'argument,maisilneprotestapasdavantage.Jetant
desregardsinquietsautourdelui,ilemboîtalepasàHero.
Ellenepouvaitcertespasluienvouloir.Cetteexpéditionétaitdangereuse.Très
dangereuse.Entempsnormal,jamaisellen'auraitenvisagédes'aventurerdenuitdans
Saint-Giles.Etencoremoinsàpied,avecunseulgardeducorps.
Maisavait-ellelechoix?ElledevaitprévenirGriffinsansattendre,etn'avaitpasvoulu
éveillerlesinquiétudesdecousineBathildaenréquisitionnanttouslesvaletsdela
maisonnée.
Laruequ'ilsremontaientsevidaitrapidement,commesitousleshabitantsétaientpressés
derentrerchezeuxavantlanuit.Lajeunefemmefrissonna.Ets'ilétaitdéjàtroptard?Si
Maximeétaitarrivéavantelle?Griffinétaittropfier,troporgueilleuxpourselaisser
enchaîner.S'ilrésistait,Maximeordonnerait-ilqu'onluitiredessus?
Heropréféraitnepasypenser.Toutcelaétaitextravagant.Laveilleseulement,elleavait
rejetéGriffin.Etvoilàqu'ellecouraitàtraverslesruesdeSaint-Gilespourlesauver.
Était-elledevenuefolle?Ous'était-ellelourdementtrompéeenlerejetant?Tousles
argumentsdontelleavaitusépourdéfendresonpointdevueluisemblaientàprésent
ridicules.Laseulechosedontelleétaitsûre,c'étaitqu'elledésiraitGriffinenversetcontre
tout.Elleledésirait,elleavaitbesoindelui,et,oui,ellel'aimait.Ellel'admettaitenfin,
alorsqu'ilétaitpeut-êtretroptard.Ellel'aimait.Etc'étaittoutcequicomptait.
—C'estsacrémentrisqué,marmonnaDeedle.
Griffinluijetauncoupd'œilpar-dessussonépaule.
Lanuitétaittoutàfaittombéeàprésent,etlaruellederrièreladistillerieétaitplongée
dansl'ombre-uneobscuritéfavorableàtouslesprédateursnocturnes,maisaussiàceux
quichassaientlesditsprédateurs.Enl'occurrence,cesoir,GriffinetDeedle.
Griffinvérifiaquesonpistoletétaitarmé.
—C'estpeut-êtrerisqué,maisc'estnotreseulechance.
Deedlegrogna.
—PoursûrqueleVicaireetsabandes'attendentpasànoustrouverici.
Uneombresefaufiladanslaruelle.
—Unchat,murmuraDeedle.VouscroyezvraimentqueleVicairevaattaquercettenuit?
—Ilattendsonheuredepuisqu'ilsonttuéNick.Maintenantquelaplupartdemesgars
ontfilé,ildoitsedirequelefruitestmûr.C'estpourquoijepensequ'ilyadefortes
chancespourquecettenuitsoitlabonne.
Deedleagrippal'épauledeGriffinàl'instantoùcelui-cirepéraituneautreombre
mouvante.Cettefois,troishommesremontaientlaruelle.L'und'euxentrepritd'escalader
lemurdeladistillerie.Sansdoutedansl'intentiondeboucherlescheminées,commelors
delaprécédenteattaque.
Griffinchargeasansbruit.Ilattrapalepremiertypeparlescheveuxetl'assommaavecla
crossedesonpistolet.Legarss'affalacommeunemasse.Ledeuxièmeeutletempsde
crieravantqueDeedlel'abatte.Griffinpivotaetvisaceluiquiescaladaitlemur.Il
éprouvaunsentimentdetriomphelorsqueletypes'écroulasurlepavé.C'estalorsque
quelqu'unlefrappadecôté.Sonpistoletluiéchappacommeonleplaquaitviolemment
contrelemur.Sonassaillantétaituneespècedegéantavecdespoingsdegéant.Griffin
encaissaquelquessalescoupsavantderéussiràdégainersonautrepistolet.Illuilogea
uneballeenpleineface.Unliquidecollantl'aspergeatandisquelessonsluiparvenaient
étrangementassourdis.Tournantlatête,ilaperçutdeshommesàl'extrémitédelaruelle.
Ilsétaientaumoinsunevingtaine.Peut-êtredavantage.Etfonçaientdroitsureux.
Griffinseplantaaumilieudelaruelleetdégainasonépée.Lepiègequ'ilsavaienttendu
auVicairen'allaitpastarderàserefermer.
—Milord!SoufflaDeedle.Qu'est-cequec'estqueça?
Griffinregardaderrièreluietdécouvritqu'undeuxièmegrouped'assaillantsbloquait
l'autreextrémitédelaruelle.Ilsavançaientenrangs,deuxpardeux.Uncavalierles
suivait.
—Dessoldats,réponditGriffinavantdecracheruncaillotdesangsurlepavé.Sijene
m'abuse,c'estleducdeWakefieldquivientm'arrêter.
—Justeciel,milord!marmonnaDeedle.Onestmort!
Pourtouteréponse,Griffinpartitd'ungrandéclatderirequirésonnaentrelesmursdela
ruelleoùsansdoute,eneffet,ilallaitmourir.
LanuitcommençaitàtomberetSilencesehâtaitderegagnerl'orphelinat.Elleétaitsortie
quelquesheuresplustôtafinderendrevisiteàl'unedesnourricesallaitantesetàson
petitprotégé.Maisàpeineétait-elleentréequ'elleavaitétéassaillieparuneodeurde
gin.S'étaitensuivieunedisputeassezpénibleautermedelaquelleSilenceavaitdécidéde
récupérerl'enfant.
Elleconnaissaituneautrenourrice,maiscettedernièrehabitaitbeaucoupplusloin,età
l'opposédel'orphelinat.Silences'étaitdépêchéed'allerlatrouveretnel'avaitpas
regretté.Lanourrice,Polly,travaillaitdepuisdéjàuncertaintempspourl'orphelinatet
avaittoujoursdonnésatisfaction.Sespropresenfantsétaientmaintenantsevrés,maiselle
avaitassuréàSilencequ'illuirestaitdulait,sibienquecelle-ciluiavaitconfiélebébé.
Toutseterminaitdoncbien.L'expéditionavaittoutefoisprisdutemps,raisonpour
laquelleSilencerentraitsitard.
Lajeunefemmepressaitlepas,s'efforçantdenepaspenseràtoutesceshistoiresatroces
queNelladoraitraconter.Lafemmequiavaitétéétrangléeparsonamant;cellequi
avaitétéentraînéedansuneruellepourêtreabuséepartroisivrognes;cellequiétait
sortieacheteràmangerpoursesenfantsetn'avaitjamaisreparu-onn'avaitretrouvé
qu'unedeseschaussureslelendemain,danslarue.
Silencefrissonna.LeshistoiresdeNellavaienttoutesunpointcommun:elles
concernaientdesfemmesseules.Ettoutessepassaientlanuit.Uncridéchirasoudainle
silence.Silencesepétrifia.D'autrescrissuivirent.Puisunefouletournalecoindelarueet
s'avançadanssadirection.Ilyavaitdeshommesmunisdetorches,maisaussides
femmes.Touscriaientfort.Etilstraînaientquelquechosesurlepavé.
Silencecommençadetournerlestalons,puisserenditcomptequesiellerebroussait
chemin,elles'éloigneraitdel'orphelinat.Jetantuncoupd'œilpar-dessussonépaule,elle
s'aperçutquecequelafouletraînait,c'étaitunhomme.
—Pitié!supplialemalheureux,quireçutdescoupsdegourdinenréponse.
—Saledonneur!Hurlaquelqu'un.
Bontédivine!Cettefoules'apprêtaitàlynchercethommeparcequ'ilrenseignaitla
policesurlecommercedugin.
Desportess'ouvrirent.MaisaugranddésarroideSilence,lesgensquisortaientdes
maisonsvenaientprêtermain-forteauxlyncheurs.
Laruefutbientôtenvahieparunefoulehystérique.Quelqu'unbousculalajeunefemme,
quiseretrouvaplaquéecontreunmur.Univrognesedressasoudaindevantelle,un
sourirelubriqueauxlèvres,etrepoussasacapuche.Illadominaitdetoutesahauteur,
menaçant.Ellepiquaversladroiteet,l'espaced'uninstant,crutluiavoiréchappé.
C'estalorsqu'unemainpuissantel'empoignaparlescheveux.
Silencecompritquelecauchemarnefaisaitquecommencer.
CHAPITRE19
Lareinenedormitpasbeaucoup,cettenuit-là,maisaumatin,elleavaitprissadécision.
Ellerevêtitsaplusbellerobetisséed'oretcoiffasacouronneincrustéedediamantset
rubis.Puisellerejoignitlasalledutrônepourrecevoirsesprétendants.Lesprincesétaient
égalementengrandapparat.LeprinceEastsunarboraitunetuniquetisséed'oret
d'argent.LeprinceWestmoonportaitunpourpointsertidémeraudesetleprince
Northwindétaitcouvertdeperles.Lestroishommesaffichaientunemêmesplendeur.
«Avez-vouschoisi?»s'enquitleprinceEastsun.LareineRavenhairredressalementon.
«Oui.»
Lapremièrevagued'assaillantsfrappaaveclapuissanced'unbélierchargeantl'adversaire.
Ilsnesemblaientpasdisposerdepistolets,maistousétaientmunisdegourdins,et
quelques-unsbrandissaientmêmedesépées.Griffinutilisasadernièreballe,pourabattre
celuiquiconduisaitlacharge.Puisilbranditbienhautsonépée.
—PourNickBarnes!
Unedétonationretentitetlessoldatschargèrentàleurtour,sibienqueDeedleetGriffin
seretrouvèrentbientôtaucentred'unemêléeindescriptible.
Griffinassenaitdescoups,enparaitd'autres.Ils'attendaitàtoutmomentàrecevoirune
balleouuncoupd'épée,maisiln'enavaitcure.Lamortlecueilleraitbienasseztôt.
Pasloin,Deedlelâchaunjuron.Griffinfitvolte-face.Sonvaletreculait,assaillipartrois
hommes.Griffinhurla,etseprécipitaàlarescousse.Unsourireféroceauxlèvres,ilse
débarrassadupremierassaillant.Lesdeuxautrespivotèrentets'enfuirentsansdemander
leurreste.Unebrèches'ouvritsoudaindanslamêlée,etGriffinseretrouvanezànez
avecunebottemunied'unéperond'or.Levantlesyeux,ilreconnutWakefieldjuchésur
unimposantétalonnoir.
—Reading!crialeduc.Est-cevotredistillerie?
—Allezaudiable!réponditGriffinavantdeflanqueruncoupdepoingàunassaillant.
Wakefield,imperturbable,mitlamainenporte-voixpourcouvrirletumulteethurla:
—Reading!Sont-celàvoshommes?
—Vousm'imaginezcombattremespropreshommes?rétorquaGriffin,exaspéré.
Ilregardaautourdelui.LeshommesduVicaire,défaitsparlessoldatsplusaguerrisaux
combats,battaientenretraitedansleplusgranddésordre.
—Alors,c'estquevousavezunconcurrent,endéduisitWakefield.
Leductirasonépée,etl'abattitsurunassaillantplusintrépidequitentaitdelecharger.
Souslaviolenceduchoc,l'hommetournoyasurlui-même.Griffinachevaletravailenle
gratifiantd'uncoupdecrossesurlecrâne.Ilallaitlancerquelqueremarquesarcastiqueau
ducquandunmouvementauloinaccrochasonregard.
Ilsepétrifia.
Là,àl'extrémitédelaruelle,Herosedirigeaitdesonpasgracieuxverslelieuducombat.
Levaletquil'accompagnaitn'étaitarméqued'unelanterneetd'unpistoletqu'ilagitait
mollement.
—ParleChrist!SoufflaGriffin.
Wakefields'étaitfigé,luiaussi.
—Quediablemasœurfait-ellelà,Reading?
Thomasnes'étaitjamaisagenouillédevantquiquecesoit.Maiscetteposturehumblelui
paraissaitlaplusappropriée.Aprèstout,ildemandaitsamainàLavinia.Ouplus
exactement,ill'imploraitdeluiaccordersamain.Siellelequittait,iln'auraitplusrien.Il
étaitprêtàramperdevantelle,siellel'exigeait.
LesyeuxdeLavinias'étaientemplisdelarmes.
—Voussavezbienquevousnepouvezpasm'épouser,Thomas.Vousmel'avezassez
souventrépété.
—C'estvrai,jevousl'aidit,maisj'aimenti,Lavinia.Autantàmoiqu'àvous.Rienne
m'interditdevousépouser.
—Maissouvenez-vousd'Anne.Etdevotrepeurd'êtredenouveautrahi.
Thomass'efforçademaîtriserl'immondepaniquequ'ilsentaitmonterenlui.
—Çan'apasd'importance.
—Si,insistaLavinia.Annevousaodieusementtrahi.Depuis,vousn'avezplusjamaisfait
confianceàunefemme.Jenesupporteraipasdedevoirvivredanslacraintequevous
n'interprétiezdetraverstousmesfaitsetgestes.
—Non!SerécriaThomasenseredressantpourluiprendrelesmains.J'étaisunimbécile
dedouterdevous.Jesaisquevousnem'avezjamaistrahiquandnousétionsensemble.
C'estmoi,aucontraire,quivousaitrompéeenmefiançantavecladyHero.
—Mais...
—Non,écoutez-moi,plaida-t-il.Jereconnaismeserreurs.Griffinm'ajuréqu'iln'avait
passéduitAnne,pourtant,jeneluiaipasdonnélasatisfactiondelecroire.Jevousen
prie,Lavinia,accordez-moiunesecondechance.Laissez-moivousprouverquejepeux
changer.
Àprésent,leslarmesroulaientlelongdesjouesdeLavinia.
—MaisvotresiègeauParlement?Etlasuccessiondumarquisat?
Thomassecoualatête.Luiquiétaitréputépoursonéloquencecherchaitsesmots.
—Vousnevoyezdoncpasquejemefichedetoutcela,désormais?Sansvous,mavie
n'aplusaucunintérêt.LeParlementetmêmelemarquisatsurvivrontsansmoi.Maismoi,
jenesurvivraipassansvous.
Lavinial'écoutait,unebouledanslagorge.
—Jevousaime,Lavinia,reprit-il,audésespoir.C'estplusfortquemoi.J'aiessayéde
vousoublier,maisjen'ysuispasparvenu.Jevousaimeetjeveuxvousépouser.Dites-
moioui,jevousensupplie.
—Oh,Thomas!S’exclama-t-elle,partagéeentrelerireetleslarmes.Oui,jeveuxbien
vousépouser.
Àlalueurdestorches,HeroaperçutGriffinaucôtédeMaximeetsemitàcourir.Ilsse
tenaientaumilieud'unemêléeconfuse,maisellenevoyaitqu'eux.DieuduCiel!Son
frères'apprêtait-ilàtuersonamant?
—Milady!criaGeorgedanssondostoutenparantuncoupdegourdin.Milady,s'il
vousplaît,revenez!
GriffincontournalechevaldeMaxime,poussauntypedecôté,endégageaunautre
d'uncoupd'épéeetflanquauncoupdepoingàuntroisièmesansquitterHerodesyeux
unseulinstant.
Ilatteignitlajeunefemmeaumomentoùlevaletcriaquelquechoseavantdetirer.
Herosursautaetseretournapourvoirunhommes'effondrerauxpiedsdeGeorge.
PuisGriffinlasaisitparlesépaules,etlafitpivoterversluibrutalement.Ilavaitune
entailleaufront,dusangsurlecôtéduvisage,l'œildroitpochéetleslèvrestuméfiées.
MaisDieumerci,ilétaitvivant!
Lajeunefemmefaillits'évanouirdesoulagement.Dieusoitloué,ellenepasseraitpasle
restantdesesjoursàlepleureret…
—Quediablefabriques-tuici?lançaGriffin,fouderage.
Herocilla,puisseraidit.
—J'aitraversélamoitiédeLondrespourterejoindre.
—Jet'avaisditdenejamaist'aventurerseuledansSaint-Giles!
—Georgem'accompagneet…
—George!Ricana-t-il.Unseulhomme.Etdenuit.Tuasperdularaisonouquoi?
Lajeunefemmeredressalementon.
—Jevenaisàtarescousse,espècede...demufle!
Lesyeuxembuésdelarmesd'humiliationetdefrustration,elles'arrachaàsonétreinteet
tournalestalons.Griffinmarmonnaunjuronbiensentietl'attrapaparlebras.Ill'obligea
denouveauàluifaireface,etsabouchefonditsurlasienne,brûlanteetimpérieuse.
Heroétaitsiheureusequ'ilsoitenviequ'ellenoualesbrasautourdesoncouetrépondit
àsonbaiser.Letumulteautourd'euxreflua,puiss'évanouit:ilsétaientseulsaumonde.
—Hero…murmura-t-il.
—Griffin,soupira-t-elle.
—MonDieu!Marmonnaquelqu'und'untondégoûté.
Griffinlevalatête,maisgardalesyeuxplongésdansceuxdeHero.
—Allezaudiable,Wakefield.
Heroécarquillalesyeux,regardaautourd'elle,etdécouvritsonfrère,toujoursàcheval,
etquilesfixaitd'unairdésapprobateur.
—Tunepeuxpasl'emmener!luicria-t-elleensecramponnantàGriffinavecl'énergiedu
désespoir.
—Ilnem'arrêterapas,assuraGriffinavecsonarrogancecoutumière.Àconditionquetu
m'épouses.
—Feriez-vouschantermasœur?GrondaMaxime.
Griffinreportasonattentionsurlajeunefemme.
—Pourquoipas?Jesuisprêtàtoutpourquetum'épouses,Hero.
Elleluicaressalajoue.
—Tun'aspasbesoindemefairechanterpourquejet'épouse,chuchota-t-elle.Jet'aime,
Griffin.
Lesprunellesvertess'embrasèrent.
—Tuessérieuse?Tuveuxbienm'épouser?
—Avecjoie.
Ilsepenchaitpourreprendreseslèvreslorsqu'unsoldatarrivaencriant:
—Milord!Uneémeutes'estdéclaréeàl'ouestd'ici.Devons-nousyenvoyerdesrenforts?
Herosursauta.
—MonDieu!S’affola-t-elle.C'estlàqu'estl'orphelinat!
Griffintournalatêteethurla:
—Deedle!
Levaletaccourut.Échevelé,lebrasensanglanté,maistenantdebout.
—Oui,milord?
—Est-cequeleshommesduVicaireontmorduàl'hameçon?
—Ilssontdedans,etlesnôtressontdehors,réponditlevalet.
—Qu'est-cequecelaveutdire?IntervintMaxime,l'airrenfrogné.
Deedlefourradeuxdoigtsdanssabouche,etémitunsifflementstrident.
GriffinsetournaversMaxime.
—Jevoussuggèrederappelervoshommes.
Leducarquaunsourcilsuspicieux,maiscrianéanmoins:
—Toutlemondeici!
Lessoldatsconvergèrentverslui.
—J'espèrequ'onestassezloin?S’inquiétaDeedle.
Àpeineavait-ilprononcécesmotsqu'uneexplosionsecoualequartier.Desbriquesse
détachèrentdel'immeubleleplusprochetandisqu'unelumièreaveuglantedéchiraitles
ténèbres.Presqueaussitôt,uneodeurâcredepoudreetdefuméeemplitl'air.
—Qu'est-cequec'était?demandaHeroenagrippantlebrasdeGriffin.
—J'aivengéNick,expliquacelui-ci.Jecroisqu'ilauraitaimélepetitpiègequenous
avonstenduauVicaire.
—Vousavezfaitsautervotredistillerie?demandaMaxime.
Griffinluisourit.
—J'ignoredequoivousparlez.Maissiunedistillerieasauté,c'estsansdouteparce
qu'unedamedevotreconnaissancem'abeaucoupsermonné,cesdernierstemps,quant
auxméfaitsdugin.
—Oh,Griffin,soufflaHero,émueauxlarmes.
—Vousêtesungredin,marmonnaMaxime.Maisjesupposequejen'aid'autrechoix
quedevousaccueillirdanslafamille.
Iljetauncoupd'œilàsasœur,quiredressalementon.
—Àmoinsquetunepréfèresquejem'enfuieaveclui?
—CousineBathildaenferaitunemaladie,réponditMaxime,et,tendantlamainà
Griffin,ilajouta:Faisonslapaix.
Griffinluiserralamain.
—Etmaintenant,enchaînaleducenseredressantsursaselle,oùestcetorphelinat?
Silencedévisagealegredinavinéquilamenaçaitetsedemandasiellesouhaiteraitencore
vivrequandilenauraitfiniavecelle.
Quelqu'uncriasoudaindansledosdesonagresseur.Commetoutlemondecriaitplusou
moinsautourd'eux,celui-cil'ignora.Enrevanche,ilneputignorerlamaingantéequi
s'abattitsursonépaule.Alorsquel'ivrognecommençaitàseretourner,onlefitpivoter
abruptementetilseretrouvafacecontreterre.
Silenceclignadesyeux,médusée,endécouvrantsonsauveur.Ilsemblaittoutdroitsorti
d'unspectacledepantomime,avecsatuniqued'Arlequinetsondemi-masquegrotesque.
L'apparitionsoulevasonchapeauornéd'uneplumedémesurée,pours'incliner
cérémonieusementdevantlajeunefemme.
—VousêteslefantômedeSaint-Giles!Lâcha-t-elle.
Seslèvresseretroussèrentsurunsourire,maisilneditpasunmot.D'ungeste,il
encourageaSilenceàpasserdevantlui.
—J'habitedel'autrecôté,expliqualajeunefemme,quisetrouvaitunpeuridiculede
parleràuncomédienmuet.
Lefantômes'inclinadenouveau,etluiindiquadenouveau,plusfermementcettefois,la
directionopposéeàcelledel'orphelinat.
—Jesupposequejepeuxvousfaireconfiance?
Pasd'autreréponsequ'uneesquissedesourire.Mais,aprèstout,lefantômel'avait
secourue.Etavecuneescorteaussicélèbre,ellenerisquaitplusd'êtreaccostée.
—Trèsbien,fit-elle.
Elleempoignasesjupes,puissefigea.
MickeyO'Connorsetenaitdel'autrecôtédelarue.Lesmainssurleshanches,lessourcils
légèrementfroncés,ilnecherchaitmêmepasàsecacher.Dureste,pourquoien
éprouverait-illebesoin?
Illasaluad'unsignedetête,histoirequ'ellecomprennequ'ilsavaitqu'ellel'avaitvu.
Détournantlesyeux,elles'aperçutquelefantômeavaitlesdoigtscrispéssurlapoignée
desonépée.
—Non,souffla-t-elle,posantlamainsursonbras.
Lefantômeladévisagea,latêteinclinéedecôté.
Silencen'auraitsudiresielles'inquiétaitpourluioupourMickeyO'Connor,maisune
choseétaitsûre:elleavaitvuassezdesangcoulerpourcesoir.
—S'ilvousplaît.
Lefantômeacquiesçasilencieusementetlâchasonépée.
Silenceneputs'empêcherdecoulerunregarddel'autrecôtédelarue.M.O'Connorla
fixaitdesesyeuxsombres.Ilsemblaitmécontent.Elledétournadélibérémentleregard.
—Par-là,avez-vousdit?
LefantômeacquiesçaetSilences'engageadansladirectionindiquée.Ellesentaitleregard
deM.O'Connordanssondos,maisellerefusadeseretourner.Auboutd'unmoment,la
sensationdisparut.
Soulagée,elleseconcentrasursonétrangecompagnon.Ilsedéplaçaitensilence,la
démarcheathlétique,latêtehautecommes'ilhumaitlevent.Àdeuxreprisesils'arrêta,
etchangeadedirection.Unefois,illuipritlebrasetlaforçaàcourirjusteavantquedes
crisretentissentderrièreeux.Curieusement,bienqu'iln'aitpasprononcéunmot,Silence
n'avaitpaspeurdelui.
Lorsqu'ilsarrivèrentfinalementenvuedel'orphelinat,Silences'arrêtabrusquement.Ily
avaitunattroupementdevantlaportedel'établissement.Dessoldatsenuniforme.
—Qu'est-cequecessoldatsfontlà?
Ellen'attendaitévidemmentpasquesoncompagnonluiréponde,maisquandellese
tournaverslui,elles'aperçut,nonsanssurprise,qu'ilavaitdisparuaussimystérieusement
qu'ilétaitapparu.
Ellelaissaéchapperunsoupiretseremitenroute.
—MadameHollingbrook!s'écriaNellquicourutàsarencontre.Dieuquenousnous
sommesfaitdusoucipourvous!Troisinformateursontététuésetplusieursémeutesont
éclatédanslequartier.M.Makepeaceétaitmaladed'inquiétude.Jenel'avaisencore
jamaisvudansuntelétat.
—Oùest-il?demandaSilence,avantdesursauter.N'est-cepasladyHeroquej'aperçois
là-bas?
—Si,madame.EtavecleducdeWakefieldenpersonne!Jevouslaisseimaginerl'émoi
danslamaison.
Silenceplissalesyeux.
—Etsijenem'abuse,ladyHeroest...entraind'embrasserlordGriffin?
—Ilssontfiancés.
—Maisjecroyaisqu'elleétaitfiancéeàsonfrère,lemarquisdeMandeville?
Nellhaussalesépaules.
—Çaadûchanger.
Silences'efforçaitdecomprendrelasituationquandWintersematérialisasoudaindevant
elle,sanschapeauettoutessoufflé.
—Dieusoitloué!s'écria-t-ilenlaserrantdanssesbras-unedémonstrationd'affection
quineluiressemblaitguère.Nousavonscraintlepire.
—Jesuisdésolée,murmuraSilence.J'aidûchangerlebébédenourrice,etletempsd'en
finir,lanuitétaittombée.
Winterfermabrièvementlesyeux.
—Jeneveuxplusjamaisrevivreunepareillesoirée,déclara-t-il.Désormais,nous
sortironstoujourspardeux.
—Tuasraison,acquiesça-t-elle.Sijen'avaispasétésecourueparlefantômedeSaint-
Giles,je…
—Quoi?
—LefantômedeSaint-Giles.C'estluiquim'araccompagnéeici.
Silencejugeapréférabledenepaspréciserdansquellescirconstancesellel'avait
rencontré.Sonfrères'inquiétaitdéjàsuffisammentpourellesansqu'elleaitbesoindelui
avouerqu'elleavaitfaillisefairevioler-etpeut-êtrepire.
Winterregardaautourdelui.
—Oùest-il?
—Ils'estéclipsédèsquenoussommesarrivésenvuedel'orphelinat.
—Cefantômesembles'ingénieràjoueràcache-cacheavecmoi.J'aimeraisbienvoirà
quoiilressembleundecesjours.
—Cen'estpasunvraifantôme,assuraSilence.Ilestaussiréelquetoietmoi.
—Sansdoute,maislemomentestmalchoisipourspéculeràsonsujet,grommela
Winter.Nousferionsmieuxd'allernousoccuperdenosillustresvisiteurs.
—J'aicrucomprendrequeladyHeroavaitquelquechoseàvousdire,madame,
intervintNell.
—Àquelsujet?
—Jecroisquec'estàproposd'unefilature,maisjenepourraispasvousendireplus.
—Unefilature?répétaSilence,perplexe.
EllenevoyaitpastrèsbienpourquoiladyHerosepréoccuperaitdefilature,mais
l'aristocratieavaitparfoisdeceslubies.
—Allonslavoir,ajouta-t-elle.
CHAPITRE20
«J'aiunedernièrequestionàvoussoumettre,annonçalareineàsesprétendants.Qu'y
a-t-ildansmoncœur?»
Saquestionnefutpastrèschaudementaccueillieparlestroisprinces!LeprinceEastsun
ouvritetrefermalabouche,avantd'avouersonignoranceetdeseretirer.Leprince
Westmoonfronçalessourcils,puissortitaupasdecharge,ironisantaupassagesurla
frivolitédesfemmesengénéraletdesreinesenparticulier.LeprinceNorthwindsecoua
latêteetdit:«Quipeutcomprendrelecœurd'unefemme?»Puisilquittalasalledu
trôneàsontour.
Tandisquelesconseillers,lesministresetleshommesdelettrescommençaientàse
quereller,lareinesortittranquillementetgagnalesécuries...
Sixsemainesplustard
—Jenevoispaspourquoijemedonneraislapeinederépondreàcecrétin,grommela
GriffinenjetantlalettredeThomassurlatabledupetitdéjeuner.
Enfacedelui,sonépouse-depuisseulementunesemaine-continuadeboire
tranquillementsonthé.
—Nonseulementtuvasluirépondre,maistuvasacceptersoninvitationàdîner,parce
quec'esttonfrère.
GriffinvoulutfusillerHeroduregard,maisilfutdétournédesonprojetparsonsuperbe
décolleté.
—C'estunenouvelletenue?
—Oui,maisnedéviepaslaconversation,répliqua-t-elleavecunesévéritéadorable.
Sestentativesdesévéritéàsonégardavaienttoujourstendanceàl'exciter.Celadit,elle
auraitpul'exciterenrécitantl'alphabet.
—Quelesttonprogrammedelajournée?S’enquit-il,ignorantsoninjonction.
—Jevaisallervisiterlechantier.M.Templetonpenseavoirterminélestravauxd'icile
printemps.Ensuite,jeferaiunsautàl'orphelinatpourvoircommentavancentlesleçons
detissage.
—Excellenteidée,approuvaGriffin,quiavaitdéjàfaitl'acquisitiond'untroupeaude
moutonspoursesterresduLancashire.Lesenfantsdevraientrecevoirdelalaineàfiler
dèsceprintemps.
—Ensuite,poursuivitlajeunefemme,jemerendraiàunthéchezladyBeckinhall.
J'espèrelaconvaincred'adhéreraucomitédesoutienàl'orphelinat.
Griffinfeignitderéprimerunfrisson.
—Jesuiscerné.Quandjepensequemêmemessœursontadhéréàcecomité!
Heroreposasatasseavecunsourire.
—Sinousrevenionsàtonfrère?
—Donne-moiuneseulebonneraisondelerevoir!Endehorsdufaitqu'ilestmonfrère,
s'empressa-t-ildepréciser.
Lesouriredelajeunefemmesefitsuave,etGriffinsutqu'ildevaits'inquiéter.
—Celaferaitplaisiràtamère.
—Ah,fit-il,désarçonné.
Ilétaitprêtàtoutoupresquepourfaireplaisiràsamère.EtcettediablessedeHerole
savait.
—Etcelameferaitégalementplaisir,ajouta-t-elle.
Griffinsursauta,choqué.
—Jeterappellequ'ilt'afrappée!
—Jeluiaipardonné.Etpuis,ilm'aoffertcetincroyablecollierd'émeraudespour
s'excuser.
—C'estLaviniaquiluiasuggérédelefaire.
—Iln'empêchequec'étaitunbeaugestedesapart,insistaHero.Sansparlerdesroses
qu'ilm'aenvoyéestouslesjourspendanttroissemaines.Jemedemanded'ailleurs
pourquoituluiasdemandédecesser.
—Lamaisonentièreempestaitlarose,marmonnaGriffin.
Safemmeaccrochasonregard.
—Tunecroispasquesij'airéussiàluipardonner,tuledevraiségalement?
—Ah,répétaGriffin,àcourtd'arguments-cequisemblaitluiarriverplussouventqu'à
sontourdepuisqu'ilétaitmarié.
Seressaisissant,ilsuggéra:
—Sij'accepted'endurercequis'annoncecommeunatrocedîneravecThomas,est-ce
quetum'embrasseras?
Elleétrécitlesyeux-pasfollelaguêpe.
—Maisjet'embrasseconstamment,Griffin.
—Jenepensaispasàcegenredebaiser-là,dit-ild'unevoixdoucereuse.
Lesjouesdelajeunefemmesecolorèrent.Bonsang,aprèsunesemainedemariage,il
étaitencorecapabledefairerougirsafemme!Iln'yavaitpasdepetitesvictoires.
—Essaies-tudemefairechanter?ArticulaHero,abasourdie.C'esttrèsmesquin,même
venantdetoi.
Griffintiratranquillementsurlesmanchesdeveste.
—Jevoisplutôtcelacommeunencouragement.
Elleeutunriremoqueur.
—Justeunbaiser,plaida-t-il,sonsexedéjàduràlapenséequ'ellel'embrasselà.Untout
petitbaiser.
LesjouesdeHeros'empourprèrentdavantage.
—Débauché.
Ilsecontentadesourire.
—Tuviendras?reprit-elle.
—Tum'embrasseras?
—Peut-être.
Etc'estainsique,quelquesheuresplustard,Griffinseretrouvaàgravirleperronde
MandevilleHouse.LesouvenirdeslèvresdeHeroesquissantce«peut-être»nesuffitpas
àaméliorersonhumeur,ettandisqu'ilactionnaitleheurtoir,ilsepritàespérerqueson
frèrenerépondraitpasetqu'ilpourraitretournerauprèsdesafemme.
Hélas,laportes'ouvrit,etlemajordomel'escortajusqu'àlasalleàmanger.Sonfrèreétait
déjàassisauhautboutdelalonguetableenacajou.Unautrecouvertavaitétédresséà
sadroite.Etc'étaittout.
Griffinn'avaitpasrevuThomasdepuisleurdispute.Tousdeuxs'étaientmariésentre-
temps,etThomas-dansunrenversementdesrôlesquinemanquaitpasdepiquant-
avaitdûaffronterunscandalepouravoirépousélafameuseMmeTate.
Griffins'avançadanslapièce.
—OùestLavinia?
Thomas,quis'étaitlevéàsonentrée,serassitetavalaunegorgéedevinsanslequitter
desyeux.
—Elleatrouvépréférablequenousnesoyonsquetouslesdeux.
Griffinpritplaceàtable.
—Heroneviendrapasnonplus.
Thomasbaissalesyeux.
—Jesuissincèrementdésolédel'avoirfrappée.
—Tupeuxl'être,grommelaGriffin.Maiselleaditqu'elletepardonnait.
Thomassoupira.
—J'ensuisheureux.
Griffinfixasonverre.S'illevidait,s'ilenvidaitd'autresàlasuite,ilsupporteraitplus
facilementcedîner.D'unautrecôté,ilpréféraitêtresobrelorsqu'ilretrouveraitHeroqui
l'attendaitpourson«baiser».
Thomass'éclaircitlavoix.
—Laviniapensequejedoistedirequejetecrois.
Griffinmituncertaintempsàcomprendrecettephraseénigmatique;puisilseredressa
sursonsiège.
—C'estvrai?Tumecrois?
Thomashochalatête.
Griffinabattitlepoingsurlatable.
—Alorspourquoidiablenemel'as-tupasditplustôt?
Thomasserembrunit.
—Elletepréférait.
—Anne?fitGriffin,incrédule.
Sonfrèreacquiesça.
—Etalors?C'étaittoiqu'elleavaitépousé.
—Maissijen'avaispashéritédutitre...
—Tuashéritédutitre!RugitGriffin.
CefutautourdeThomasd'abattrelepoingsurlatable.Unverretombasurlesol.
—Tunecomprendspas!Tun'asjamaiscompris.J'avaispeut-êtreletitre,etl'affection
depère,maistoi,tuavaisl'amourdemamanetdetouslesautres!
Griffinclignadesyeux.
—Tuétais…jaloux?Demoi?
Thomasdétournalesyeux.Unpetitmuscletressautaitsursajoue.
Soudain,c'enfuttrop!Griffinéclataderire.Unrireénormequilesecouatoutentier,le
fitseplierendeux.
—Jenetrouvepascelasidrôle,marmonnaThomasquandilrepritenfinsonsouffle.
—Maissi,çal'est,assuraGriffin.Tuesrestétroisanssansm'adresserlaparole,toutcela
parcequetuétaisjaloux.Franchement,Thomas!Tuesl'aîné.Tuesplusrichequemoi.
Etlargementplusbeau.Queveux-tudeplus?
Thomashaussalesépaules.
—Ellet'atoujourspréféré.
—Qui?Anneoumère?
—Lesdeux,réponditThomas,quicontemplaitsonverred'unairmorose.Àlamortde
père,j'aipenséquejeseraislechefdefamille,puisquej'héritaisdutitre.Maisquandj'ai
découvertl'étenduedesdettesquigrevaientledomaine,ellet'afaitrevenirde
Cambridge.
—J'ailesensdesaffaires.
—C'estvrai,acquiesçaThomasavecraideur.Tuavaisdeuxansdemoinsquemoi,mais
tuasquandmêmeréussiàredresserlesfinancesfamiliales.
—Jen'avaispaslechoix.Tuauraispréféréquenoscréanciersnousfassentjeteren
prison?
—Non.Maisj'auraispréféréquecesoitmoiquisauvemèredelaruine,confessa
Thomasenleregardantdroitdanslesyeux.
Griffindevinaitqu'ildevaitluiencoûterd'admettrequ'iln'étaitpasbonàgrand-chose.
Cequiétaitfaux,dureste.Ils'emparadelacarafedevinetservitsonfrère.
—ChaquefoisquetufaisaisundiscoursauParlement,mèrem'écrivaitpourmele
raconter.Ellenoircissaitdespagesetdespages.
Thomasenrestabouchebée.
—C'estvrai?
—Oui.Tunel'asjamaisremarquédanslagalerieréservéeauxspectatrices?
—Non,murmuraThomas,déconcerté.J'ignoraisqu'elleétaitlà.
—Maintenant,tulesais,répliquaGriffinquireposalacarafeets'adossaàsachaise.Et
puis,àquoicelaaurait-ilservid'avoirdeuxgéniesdelafinancedanslafamille?
Cefutlebruitdelaportequ'onouvraitquiréveillaHerocettenuit-là.Ellebâillaet
s'étiratandisqueGriffindéposaitsonchandeliersurunguéridonetôtaitsaperruque.
Cen'étaitpaslamode,maisilsavaientdécidédepartagerlamêmechambre-et,bien
sûr,lemêmelit.HeroavaitdoncemménagédanslachambredeGriffin,etavait
entreprisderedécorerlepetitsalonpourenfairesondressing.
—Turentrestard,murmura-t-elle.
Griffin,quiétaitoccupéàs'aspergerlevisaged'eaufroideàsatabledetoilette,setourna
verselle,uneservietteàlamain.
—Thomasvoulaitquenousparlionsdesesaffaires.
Savoixétaitdétendue,cequiétaitloind'êtrelecaslorsqu'ilavaitquittélamaisonpour
serendreàcedîneravecsonfrère.
—Ças'estbienpassé,alors?
—Plutôtbien.Ilesttrèsintéresséparlafilature.
Ilreposalaservietteets'approchadulit,parcourantduregardlecorpsdesajeune
femmequisedevinaitsousledrap.
—Tuesnuelà-dessous?
Ellebaissatimidementlesyeux.
—Non.Enfin.si…
Ilsedébarrassadesavesteetarquaunsourcil.
—Quoi?fit-il.
Elleinclinalatêteetilvitbrillerquelquechoseàsonoreillegauche.
—Ah,taboucled'oreilleendiamant,dit-ilendénouantsacravate.Oùestl'autre?
Ellesortitunbrasnupourdésignerlatabledechevet,etleglissadenouveausousle
drap.
Griffinjetasacravateetsongiletsurunfauteuil,puiss'emparadelaboucled'oreille.
—C'estcellequetum'avaislancée?
—Oui.
—Jevois.
Ilôtaseschaussuresetgrimpasurlelit.
—Jepeux?
Herosentitsonpoulss'accélérer.
—S'ilteplaît.
Griffinsemitàcalifourchonsursafemmeetattachadélicatementlebijouàsonoreille.
Ellefrissonna.Ilseredressapouradmirerlerésultat.
—Magnifique.
—Cesontmespréférées,avoua-t-elle.
Illagratifiad'unregardàlafoisamuséetpossessif.
—Jeneparlaispasdesbouclesd'oreilles.
—Non?fit-elle,affichantuneexpressioninnocente.
—Non,confirma-t-ilensepenchantsurellepourluilécherlecou.
Herofrissonnadeplusbelleetsentitsesseinssedresser.
—Jecroisquejesuistombéamoureuxdetoiàl'instantoùtum'aslancécetteboucle
d'oreille,murmura-t-iltoutcontresapeau.
Heroauraitvoulusortirlesbraspourl'enlacer,maisilpesaitdetoutsonpoidssurle
drap.
—Commentest-cepossible?Tufaisaisl'amouravecuneautrefemme.
—Jenefaisaispasl'amour,rectifia-t-il.Avantdeterencontrer,jen'avaisjamaisfait
l'amouravecpersonne.Peuimporte,dureste.J'aioubliécettefemmedèsquejet'aivue.
Ellerit.
—Tut'imaginesvraimentquejevaiscroiredepareillesbalivernes?
—Maisoui,murmura-t-ilentirantsurledrap.Crois-moietaime-moienretour.
—Jet'aime,murmura-t-elle,soudainsérieuse.
Illevalatêteetesquissaunsourire.
—Quandl'as-tusu?
Heroauraitvouluqu'ill'embrasse,etcependant,ellen'avaitpasenviequecette
conversations'achève.
—Tuchercheslescompliments,railla-t-elle.
—Etalors?C'estsigrave?
Attrapantledrapentresesdents,iltirajusqu'àrévélerunsein.
—Jecroisquec'estlesoiroùtum'asembrasséependantlefeud'artifice,avoua-t-elle.
Ils'esclaffa.
—Tum'avaisprispourThomas.
—Pasdutout!Jel'aifaitexprès.Jen'auraisjamaisputeconfondreavec...Oh!
Griffinvenaitderefermerleslèvressurlapointedurciedesonseinetelleneputretenir
ungémissement.Illâchasontéton.
—Tudisais?
—Quejen'auraisjamaisputeconfondreavecunautre,fit-elle.Tutesouviensquenous
avonsparléduvéritableamourlorsdemonbaldefiançailles?
Iltiradenouveausurledrap,dénudantsonautresein,qu'ilsemitàcaresser
paresseusement.
—Commentaurais-jepul'oublier?J'avaisdéjàlesentimentquetum'étaisdestinée.
Heroéprouvaitlesplusgrandesdifficultésàformerdesphrasescohérentesalorsqueses
mainsl'exploraientaussiaudacieusement.
—Tuesmonvéritableamour,Griffin.L'amourdemavie.Quandjepensequej'aifailli
medétournerdetoiparpurelâcheté,j'enpleurerais.
—Chut,dit-ilendéposantunbaisersurseslèvres.Tunel'aspasfait.Noussommes
ensemble,àprésent,etriennepourranousséparer.
—Promis?murmura-t-ellecontreseslèvres.
—Promis.
Etill'embrassaavecpassion.
Quandleurbaiserpritfin,elleétaitbrûlantededésir,maisGriffinnesemblaittoujours
pasprêtàlalibérer.
—Situmelaissaisbouger?suggéra-t-elle.
—Non,répliqua-t-ild'unairsatisfait.Jepréfèrequeturestesàmamerci.
—Commetuveux,maisnotrepostureprésenteuninconvénient.
—Lequel?demanda-t-ildistraitementtoutentraçantdepetitscerclessursesseins.
—J'auraidumalàt'embrasser.
—Quemechantes-tulà?Nousvenonsjustedenousemb...
Savoixmourutdanssagorgequandilcompritcequ'ellevoulaitdire.
—Paslà,ronronna-t-elle.
Griffinbondithorsdulitetachevadesedéshabillerenunéclair.Heroenprofitapour
rabattrecomplètementledrap.Prenantuneposesensuelle,ellecontemplasonmariqui
arboraitunemagnifiqueérection.
Celui-cipromenasursoncorpsnuunregardvoilédedésir,puiss'arrêtasursonvisageet
murmura:
—Jet'aime.
—Moiaussi,jet'aime,souffla-t-elle,etavecunsouriredeséductriceetunpetitgestedu
doigt,elleajouta:Approche.Jevaistedonnerunbaiserquetun'espasprèsd'oublier.
Etelletintparole.
ÉPILOGUE
LareineRavenhairentradanssesécuriesettrouvalepalefrenierencheftoutaufond,
occupéàpansersajumentpréférée.«Mesprétendantssesonttousenfuis,Ian»,lui
annonça-t-elle.
Ilsetournaverselle,unpeusurpris.«Vousconnaissezmonnom,VotreMajesté?»«
Biensûr,dit-elleens'approchant.Etjevoudraissavoirsitupeuxrépondreàune
question.»«Jeferaidemonmieux»,assura-t-il.«Qu'ya-t-ildansmoncœur?»
Lepalefrenierencheflâchasabrosseetdévisagealareineavecgravité.«Del'amour,
VotreMajesté.Votrecœurestemplid'amour.»
Lareinehaussaunsourcildélicat.«Ahoui?Etpeux-tumedirecequ'ilyadanston
cœur,Ian?»
Ilpritlesmainssiblanchesetsifinesdelasouverainedanslessiennes,sicalleuses,etil
dit:«Del'amour,VotreMajesté.Del'amourpourvous.»
«Danscecas,jecroisquetupeuxm'appelerRavenhair»,murmura-t-elle.Etelle
l'embrassa.
Lepalefrenierenchefsemitàrire.«Jesuisloind'êtreparfait,madouceRavenhair,mais
jeseraisleplusheureuxdeshommessivousmepreniezpourmari.»
«Etmoi,jeserailaplusheureusedesfemmesd'êtretonépouse»,assuralareine,avant
deluichuchoteràl'oreille:«Et,àvraidire,jenecherchepaslaperfection.»
—Mamou!s'exclamaMaryDarlingenrenversantlescoupellesenétainqueSilence
l'avaitpatiemmentaidéeàempilersurlecarrelagedelacuisine.
Lescoupelless'écroulèrentdansunfracasetlafillettebattitdesmainsderavissement.
—Quelvacarme!S’amusaSilence.
Lafillettesetrémoussasurplace.
—Core!Core!cria-t-elle.
—Bon,nousallonslesempilerunedernièrefois,etaprès,ceseral'heuredetasieste,ma
chérie.
MaryDarlingprotestaittoujoursàl'idéedefairelasieste,maisSilencelatrouvait
toujoursplusdétendueaprès.
—Tuasl'airplusgai,cetaprès-midi,petitesœur,remarquaWinter,quivenaitd'arriver.
Ilposaseslivresdeclassesurlatable.
—Tutrouves?fitlajeunefemme,conscientequesonfrèreétaitattentifàses
changementsd'humeurdepuislamortdeWilliam.
—Oui.Çadoitêtretonnouveauchapeau.
Silencesouritunpeutristement.Cen'étaitpaslechapeau,c'étaitMaryDarling.Ilétait
difficiledeselaissersubmergerparlechagrinquandilfallaits'occuperd'unepetitefille
aussiactive.Etpeut-êtren'était-cepasplusmal,aufond.Aprèstout,laviedevait
continuer.
—Quelestlemenu,aujourd'hui?S’enquitWinterenglissantunregardducôtédela
marmitequimijotaitsurlefoyer.
—Bœufetchou,réponditSilence.
—Excellent.
Wintersemblaitnejamaisprêterattentionàcequ'onluiservait,maiscommetousles
hommes,ilaimaitlabonnechère.
—Jevaismelaverlesmains,ajouta-t-il.
—Dépêche-toi,fitSilencecommeils'éloignait.JevoudraisemmenerMaryDarlingfaire
sasieste.
—MadameHollingbrook!criaJosephTinboxenfaisantirruptiondanslacuisine.
Regardezcequej'aitrouvésurleperron!
Iltenaitdanssesmainsunpetitcoffretenbois.
Silencecontemplalecoffretcommes'ils'agissaitd'unserpent.Plusaucunprésentn'avait
étédéposésurlesmarchesdepuislanuitdesémeutes,etlajeunefemmeavaitcaressé
l'espoirqueleurmystérieuxdonateurlesavaitoubliés.
—Jel'ouvre?proposaJoseph,toutexcité.
—Non!répliquaSilenced'untonunpeutropcoupant.Nedevrais-tupasrévisertes
leçons?
—Oh,non!
Silencefronçalessourcils.
—Toutdesuite,Joseph.
Lepetitgarçongrimaça,maiss'éclipsadocilement.
Silences'emparaducoffretd'unemaintremblanteetl'ouvrit.Ilcontenaitunemèchede
cheveuxattachéeavecunrubanécarlate.Aucunmotnel'accompagnait.
—Àtonavis,àquiest-ce?murmura-t-elleàlafillette.
Lescheveuxétaientsinoirsqu'ilsparaissaientbleunuit.Enfait,leurcouleurétaittrès
prochedecelledescheveuxdeMaryDarling.Silenceapprochalamèchedelatêtedela
fillettepourvérifier.
C'étaitexactementlamêmeteinte.Saufqu'ellenepouvaitprovenirdeMaryDarling.
Silencel'auraitsusiquelqu'unluiavaitcoupéuneboucle.Enoutre,lescheveuxdela
filletteétaientencoretropcourts.Alorsquelamècheétaitlongueetbouclaitavec
élégance.Unefemmeavecdescheveuxpareils.
Silencelâchasoudainlamèche,souslechoc.Ouunhomme.Elleconnaissaitunhomme
quiavaitdelongscheveuxdejaispareillementbouclés.Elledévisageaavechorreurla
petitefillequijouaitàcôtéd'elle.Cettepetitefillequ'elleélevaitcommelasiennedepuis
maintenantseptmois.
LescheveuxdeMaryDarlingétaientsemblablesàceuxdeMickeyleCharmeur.
top related